Ὑπερηφάνεια καί πάθη.Θεραπεία. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὑπερηφάνεια καί πάθη.Θεραπεία. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία στίς 23-09-2006

http://hristospanagia3.blogspot.gr

Ὑπάρχουν νεορθόδοξοι; (+ Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

Το θέμα αυτό, πρέπει να ομολογήσω, δεν μου είναι ευχάρι­στο. Γιατί αναπόφευκτα θίγονται πρόσωπα φιλικά, γνωστά, αξιόλογα. Αλλά αν σήμερα καταπιάνομαι μ’ αυτό το υπό συ­ζήτηση πρόβλημα, αυτό οφείλεται στην από καιρό ενόχληση, θα έλεγα, που υφίσταμαι, για να πω τη γνώμη μου δημοσίως. Γράφω δημοσίως, γιατί στις συζητήσεις μας εδώ, κυρίως με φοιτητές και διαφόρους θεολογούντες ή ενδιαφερομένους επι­στήμονες, δεν οκνώ να εκφράζω ελευθέρως τι φρονώ περί των λεγομένων νεορθοδόξων.
Θέτοντας το ερώτημα, αν όντως υπάρχουν νεορθόδοξοι, γί­νεται φανερόν, ότι αμφισβητώ την ύπαρξή τους και δέχομαι μια διάφορη ερμηνεία στο φαινόμενον αυτό. Δηλαδή δεν έχομε καμμιά νέα έκδοση Ορθοδοξίας ή συγκεκριμένους φορείς της. Απλώς διαπιστώνει κανείς συμπτώματα νοθείας στην ορθόδο­ξη Παράδοση από ωρισμένους θεολόγους χριστιανούς, είτε διδάσκοντες είτε παθητικά αποδεχομένους τις νοθείες. Κάνω αυτή τη διάκριση, όχι μονάχα για να διασώσω την υπόληψη των επισημανθέντων ως νεορθοδόξων και επομένως αιρετικών, αλλά και για να διευκολυνθή η αναζήτηση της α­ληθείας, αποφευγομένων αδίκων χαρακτηρισμών.

Μή διώχνετε τό Θεό ἀπό τά παιδιά σας

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Τά παιδιά καί οἱ ἅγιοι ἀφοσιώνονται σέ Σένα Κύριε. Οἱ ἄλλοι ἐπαναστατοῦν ἐναντίον Σου. Τά παιδιά καί οἱ ἅγιοι εἶναι ἡ διαχωριστική γραμμή ἀνάμεσα στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν (ἡ φωτεινή ὕπαρξη) καί στό σκόταδι τῆς ἀνυπαρξίας (Ματθ. 18. 2-5).

Οἱ φύλακες τῶν παιδιῶν ὀνομάζουν τούς ἑαυτούς των, γονεῖς καί ἐγκαταλείπουν τά παιδιά Σου στό χάος.

Οἱ φύλακες παρουσιάζονται ὡς γονεῖς καί γι᾽ αὐτό καθοδηγοῦν τά παιδιά Σου σάν νά εἶναι προσωπική τους ἰδιοκτησία. Ἀκριβῶς γι᾽ αὐτό παρεκτρέπονται καί διασποῦν τό ρόλο τους.

Τά παιδιά πού ἐσεῖς οἱ φύλακες ἔχετε ἀπαγάγει ἀνήκουν σέ κάποιον ἄλλον καί σεῖς εὐθύνεστε γιά κλοπή καί ληστεία.

Ὁ Ὅσιος Σεραφείμ Ἀμελίν. Ἡ ζωή καί οἱ ποιμαντικοί κόποι τῶν γερόντων τῆς μονῆς τοῦ Γκλίνσκ (1874-1958)

 Схиархимандрит Серафим (Амелин), настоятель (1874-1958)

  Ο πράος πατήρ Σεραφείμ, ηγούμενος και ανακαινιστής της Μονής

 

Με πίστη στη βοήθεια του Θεού και στη σκέπη της Θεοτόκου, της Προστασίας του ανθρωπίνου γένους, ο πατήρ Σεραφείμ αποδέχθηκε αυτό το βαρύ φορτίο χωρίς οποιαδήποτε έξωθεν υλική υποστήριξη. Άλλα μαζί με τη μικρή, πνευματικά ενωμένη αδελφότητα αποκατέστησε το προηγούμενο κοινοβιακό τυπικό του ηγουμένου Φιλαρέτου και την αυστηρή μοναχική ζωή.

Το 1948 ο πατήρ Σεραφείμ έλαβε το οφίκιο τού αρχιμανδρίτου και παρέμεινε στη θέση του ηγουμένου του κοινοβίου μέχρι την κοίμησή του.

Με την όψη του και την εσωτερική του ηρεμία ο πατήρ Σεραφείμ ενέπνεε στους γύρω του την ειρήνη και το θαυμαστό αίσθημα προστασίας από κάθε στενοχώρια. Η ηρεμία του πήγαζε από το γεγονός ότι ήταν τελείως παραδομένος στο θέλημα του Θεού. Ήταν μέσα του ζωντανή η πεποίθηση ότι ο Θεός δεν θα επιτρέψει τίποτε βλαβερό. Κάποτε μια επισκέπτρια του έδειξε ένα λεύκωμα με φωτογραφίες του κοινοβίου όπως ήταν παλαιότερα. Οι παλιές φωτογραφίες αποτύπωναν τούς χαμένους πλέον ναούς, τούς άνετους εσωτερικούς χώρους, τις μακρινές και κοντινές σκήτες του κοινοβίου. Εκείνη τότε τον ρώτησε τί τον βοηθούσε να ξεπεράσει τον πόνο μπροστά στη θέα της γενικής ερημώσεως, στη θέα του σωρού των σκουπιδιών, πού βρίσκονταν στη θέση του ναού πού είχε ανατιναχθεί. 

Τότε οἱ Ἰουδαῖοι, σήμερα οἱ Ἕλληνες… (Ἡλιάδης Σάββας, Δάσκαλος)

«… ἀπιστίᾳ νοσήσαντες, θεϊκῆς ἐξέπεσον χάριτος…» «Νῦν εἰς σημεῖον τοῖς πᾶσιν, ἐμφανῶς αἱ γλῶσσαι γεγόνασιν· Ἰουδαῖοι γάρ, ἐξ ὧν κατὰ σάρκα Χριστός, ἀπιστίᾳ νοσήσαντες, θεϊκῆς ἐξέπεσον χάριτος, καὶ τοῦ θείου φωτὸς οἱ ἐξ ἐθνῶν ἠξιώθημεν, στηριχθέντες τοῖς λόγοις τῶν Μαθητῶν, φθεγγομένων τὴν δόξαν τοῦ εὐεργέτου τῶν ὅλων Θεοῦ· μεθ’ ὧν τὰς καρδίας σὺν τοῖς γόνασι κλίναντες, ἐν πίστει προσκυνήσωμεν, τῷ ἁγίῳ Πνεύματι στηριχθέντες, Σωτῆρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν». (Ιδιόμελο των αποστίχων του Εσπερινού του Αγίου Πνεύματος) Την ημέρα της Πεντηκοστής οι Ιουδαίοι δεν θέλησαν να δεχτούν «πάσαν την αλήθειαν», που αποκαλύφθηκε διά του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους, παρέμειναν στην απιστία και εξέπεσαν της θείας χάριτος. Έτσι, αρρώστησαν βαριά από την ασθένεια αυτή. Διότι είναι βαριά ψυχοσωματική ασθένεια η απιστία. Είναι ασθένεια ψυχοπαθολογική. Και αφορά άμεσα η στάση αυτή των Ιουδαίων και εμάς, τους Έλληνες Ορθόδοξους του εικοστού πρώτου αιώνα, καθώς απιστία δεν είναι μόνο η έχθρα προς το Χριστό αλλά και η αδιαφορία προς το πρόσωπό Του και τη δυνατότητα σωτηρίας διά της Εκκλησία Του.

«Σκέψεις βασισμένες στήν πρώτη ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρός τόν Τιμόθεο» Μέρος ζ΄

Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Εἴ τις ἑτεροδιδασκαλεῖ... τετύφωται, μηδέν ἐπιστάμενος, ἀλλά νοσῶν περί ζητήσεις καί λογομαχίας, ἐξ ὧν γίνεται φθόνος, ἔρις, βλασφημίαι, ὑπόνοιαι πονηραί, παραδιατριβαί διεφθαρμένων ἀνθρώπων τόν νοῦν καί ἀπεστερημένων τῆς ἀληθείας, νομιζόντων πορισμόν εἶναι τήν εὐσέβειαν» (στ΄ : 3-5).

Ὅσοι προσπαθοῦν νά γνωρίσουν τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ὄχι γιά τόν ἴδιο τόν Κύριο ἀλλά γιά ν᾿ ἀποκτήσουν κάποιο ἐπίγειο κέρδος ἤ πρόσκαιρη τιμή, ποτέ δέν θά μπορέσουν ν᾿ ἀποκτήσουν τόν ἀληθινό πνευματικό λογισμό. Γιατί ὁ λογισμός αὐτός εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ, πού χαρίζεται στούς ταπεινούς σύμφωνα μέ τό μέτρο τῆς πίστεως, τῆς καθάρσεως ἀπό τά πάθη καί τῆς αὐτοθυσίας τους.

Ἄν δεῖς κάποιους, πού αὐτοαποκαλοῦνται διδάσκαλοι καί νομίζουν ὅτι γνωρίζουν τόν Χριστό, νά παραδίνονται σέ φιλονικίες, ζήλιες, κακολογίες, καχυποψίες, ἀντιπάθειες καί ἄλλα πάθη, νά ξέρεις ὅτι αὐτοί ἔχουν νεκρή γνώση μόνο ἀπό τήν ἀκοή.

Ἐπίσκεψις ὁμοφυλοφίλου εἰς Ἱεράν Μονήν

ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ  ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥ  ΕΙΣ  ΙΕΡΑΝ  ΜΟΝΗΝ

Είμαι Δάσκαλος  πάνω από τριάντα χρόνια και έχω την χαρά να υπηρετώ σε ένα ορεινό χωριό της Πελοπονήσσου.

Εχθές κιόλας είχα την ευλογία να επισκεφθώ την Ιεράν Μονήν...με την σύζυγό μου και να προσκυνήσω την Θαυματουργόν Εικόνα.

Μαζί με εμάς , την ίδια ώρα, είχε καταφθάσει και ένας σοβαρός κύριος ,γύρω στα σαρανταπέντε , υψηλού αναστήματος και γεροδεμένος .

Στην Μονήν αυτή διακονεί ως   Ηγουμένη ένας υπέροχος άνθρωπος, με πραγματικά ταπεινό φρόνημα, η Γερόντισσα.. μειλίχια, ευγενής γλυκομίλητη , ειλικρινής ,ακαίρεη ηθικά και με αρκετή συστολή.

-«Εμένα  που με βλέπετε, όταν είμουν νέα φορούσα μίνι.»

Έλεγε πολλάκις αυτομεμφόμενη  και με ταπείνωση, για την νεανική της αυτή παρεκτροπή.

Αφού προσκηνήσαμε εντός του Ι.Ναού κατευθυνθήκαμε στην μικρούλα έκθεση , όπως πάντα , για να αγοράσουμε καμιά ευλογία για τα παιδιά και τα εγγονάκια μας αλλά και για να ενισχύσουμε το πτωχό Μοναστήρι.

ΝΕΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΡΥΕΣ. ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2015.Встреча с афонским старцем Гавриилом Кариеским

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/01/2015_21.html

Ἀρχιμ. Ἀθαν. Ἀναστασίου: «Ἡ ἄρνηση τῆς κάρτας τοῦ πολίτη ὡς ὁμολογία πίστεως»

Κυ­κλο­φό­ρη­σε ἀ­πό τήν Σύ­ναξη Ὀρ­θο­δό­ξων Ρω­μη­ῶν «ΦΩ­ΤΗΣ ΚΟΝ­ΤΟ­ΓΛΟΥ», τό ἔν­τυ­πο «Ἡ ἄρ­νη­ση τῆς κάρ­τας τοῦ πο­λί­τη ὡς ὁ­μο­λο­γί­α πί­στε­ως», πού ὑ­πο­γρά­φει ὁ Ἀρ­χιμ. Ἀ­θα­νά­σιος Ἀ­να­στα­σί­ου, Προ­η­γού­με­νος τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς Με­γά­λου Με­τε­ώ­ρου, Ἁ­γί­ων Με­τε­ώ­ρων.

Πρόκειται γιά μιά συλ­λο­γι­κή προ­σπά­θεια καί με­λέ­τη ὁ­μά­δας θε­ο­λό­γων, νο­μι­κῶν, τε­χνι­κῶν, κλη­ρι­κῶν, μο­να­χῶν καί λα­ϊ­κῶν, πού ἀ­σχο­λοῦν­ται μέ τό συγ­κε­κρι­μέ­νο ζή­τη­μα καί πα­ρα­κο­λου­θοῦν συ­στη­μα­τι­κά τίς ἐ­ξε­λί­ξεις του ἐδῶ καί δύο δεκαετίες.

Ἡ ἐρ­γα­σί­α αὐ­τή βα­σί­ζε­ται στήν ἑρ­μη­νεί­α τῶν Ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, κα­θώς καί συγ­χρό­νων πα­τέ­ρων, γε­ρόν­των καί θε­ο­λό­γων καί κα­τ’ ἐ­ξο­χήν στά προ­φη­τι­κά καί ἀ­πο­κα­λυ­πτι­κά κεί­με­να τοῦ με­γά­λου Ἁ­γί­ου τῶν ἡ­με­ρῶν μας, τοῦ Ὁ­σί­ου Παϊσίου τοῦ Ἁ­γι­ο­ρεί­του. Ἀ­πο­τε­λεῖ δέ συ­νέ­χεια πο­λυ­ά­ριθ­μων ἀ­να­φο­ρῶν, ἀ­πο­φά­σε­ων, ἀ­να­κοι­νώ­σε­ων, κει­μέ­νων, δι­α­μαρ­τυ­ρι­ῶν, ψη­φι­σμά­των, ἐγ­κυ­κλί­ων, ἄρ­θρων, ἐ­πι­στο­λῶν, δη­μο­σι­ευ­μά­των, συ­νε­δρί­ων καί συ­ζη­τή­σε­ων πού πα­ρή­χθη­σαν, κα­θ’ ὅ­λη τήν διά­ρκεια αὐ­τῶν τῶν ἐ­τῶν, ἀ­πό τήν Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, τήν Ἱ­ε­ρά Κοι­νό­τη­τα τοῦ Ἁ­γί­ου Ὄ­ρους, Μη­τρο­πό­λεις καί Ἱ­ε­ρές Μο­νές, Κα­θη­γη­τές Θε­ο­λο­γι­κῶν Σχο­λῶν, κλη­ρι­κούς, μο­να­χούς, φο­ρεῖς καί συλ­λό­γους.

Ἑορτή τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ θεολόγου καί Ἀλησμόνητες Πατρίδες

Η Βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Γρηγορίου Ναζιανζηνού (Kilise Cami) στο παλιό χωριό Καρβάλη (Güzelyurt) στην Καππαδοκία. 

Η Καρβάλη ήταν κωμόπολη της μικρασιατικής Τουρκίας με αρχική ονομασία Ναζιανζό, μετέπειτα «Γέλβερι» και τώρα Γκιουζέλγιουρτ (Guzel Yurt = όμορφο χωριό) και μέχρι το 1924 είχε 2.000 περίπου Έλληνες.
Εδώ στην Καρβάλη χτίστηκε τον 4ο αιώνα ο Ναός του Αγίου από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο, όταν ο Άγιος Γρηγόριος κοιμήθηκε στις 25 Ιανουαρίου του 390, σε ηλικία 61 ετών.
Έχει το ίδιο αρχιτεκτονικό σχέδιο, όπως η Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη, αλλά μικρότερος. Η εκκλησία είχε ανακαινιστεί αρκετές φορές από την ελληνική κοινότητα πριν τον ξεριζωμό και το 1924 μετατράπηκε σε τζαμί.