Σελίδες

Κυριακή 3 Απριλίου 2016

Πόλεμος κατά τῶν σαρκικῶν παθῶν. 2ο Μέρος. Ἀόρατος πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου.Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Πόλεμος κατά τῶν σαρκικῶν παθῶν. 2ο Μέρος. Ἀόρατος πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου.Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία στίς 11-02-2008 (Συνάξεις ἀνδρῶν)

http://hristospanagia3.blogspot.gr

«Οἱ χριστιανοί δέν πρέπει νά καλλωπίζονται, νά φοροῦν ἀρώματα»,Χρηστοήθεια Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης


Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:


Σήμερα θυμόμαστε τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας καί τή μέλλουσα κρίση. Θυμόμαστε ὅτι ὅλοι θά δώσουμε λόγο στόν Θεό γιά τίς πράξεις, τίς σκέψεις, τίς ἐπιθυμίες, τά συναισθήματά μας. Θά φορέσουμε τίς πράξεις μας σάν ἕνα ἄλλο ἔνδυμα. Μέ αὐτό τό ἔνδυμα θά παρουσιαστοῦμε μπροστά στόν Θεό. Αὐτό τό ἔνδυμα εἶναι πού θά μᾶς ξεχωρίσει, θά ξεχωρίσει τούς χριστιανούς, ἀπό τούς μή χριστιανούς, τά πρόβατα ἀπό τά ἐρίφια.
Λέει ὁ ἅγιος Κύριλλος ὅτι ὅπως ξεχωρίζεις ἀπό τό μαλλί, τό κατσίκι ἀπό τό πρόβατο, ἔτσι θά ξεχωρίσουν τότε καί οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ἀπό τούς ἀνθρώπους πού δέν θέλουν νά ἔχουν σχέση μέ τόν Θεό. Θά ξεχωρίσουν ἀπό τήν ὅλη τους ἐμφάνιση καί τό ὅλο τους παρουσιαστικό. Μπορεῖ σ’ αὐτήν τή ζωή νά ξεγέλασαν τούς ἄλλους ἀνθρώπους. Νά φαινόντουσαν καλοί γιατί φοροῦσαν μάσκες. Ὅμως ἐκείνη τή στιγμή θά πέσουν ὅλες οἱ μάσκες.
Κάποτε συνέβη ἕνα περιστατικό ἀστεῖο, ἀλλά καί διδακτικό.

«Συζήτηση μέ τούς λογισμούς»(Ἁγίου Παίσιου Ἁγιορείτου)

Γέροντα, ὅταν ἔρχεται ἕνας λογισμὸς ὑπερήφανος, ὑποφέρω.
- Τὸν κρατᾶς μέσα σου;
-Ναί.
Γιατί τὸν κρατᾶς; Νὰ τοῦ κλεινῆς τὴν πόρτα. Ἅμα τὸν κρατᾶς μέσα σου, ζημιὰ ἔχεις. Ἔρχεται ὁ λογισμὸς σὰν τὸν κλέφτη, τοῦ ἀνοίγεις τὴν πόρτα, τὸν βάζεις μέσα, πιάνεις κουβέντα μαζί του, καὶ μετὰ ἐκεῖνος σὲ κλέβει. Μὲ τὸν κλέφτη πιάνει κανεὶς κουβέντα; Ὄχι μόνον κουβέντα δὲν πιάνει, ἀλλὰ κλειδώνει τὴν πόρτα, γιὰ νὰ μὴν μπῆ μέσα.
Μπορεῖ ἀκόμη καὶ νὰ μὴ συζήτησης μαζί του, ἀλλὰ γιατί νὰ τὸν ἀφήσης νὰ περάση; Ἂς ποῦμε ἕνα παράδειγμα· δὲν λέω ὅτι ἔχεις τέτοιους λογισμούς, ἀλλὰ ἂς ὑποθέσουμε ὅτι σοῦ ἔρχεται ἕνας λογισμὸς ὅτι μποροῦσες νὰ εἶσαι ἐσὺ Γερόντισσα. Ἐντάξει, ἦρθε ὁ λογισμός.

Κανείς δέν μπορεῖ νά σωθεῖ χωρίς τόν σταυρό του!



Ο Στάρετς Ζαχαρίας διηγήθηκε ένα περιστατικό, συγκινητικό για το βαθύ περιεχόμενό του, που συνέβη σε κάποιον νέο, τελείως άπειρο από ψεύδος και πονηριά και που διακρινόταν από την παιδική του ηλικία για την αγάπη του προς την αλήθεια. Εδώ φαίνεται η ψυχή ενός καθαρού και τίμιου, αλλά αγράμματου ανθρώπου με πίστη μικρού παιδιού, ακλόνητη και απλή, που είχε καρδιά και θέληση καθαρή και που αγωνιζόταν για τον Θεό, μια ψυχή που τον έκανε πράγματι λίγο μόνο παρακάτω από τους αγγέλους. Όντως είχε γίνει σοφός, ικανός να βλέπει και τα ουράνια και τα επίγεια.
Το γεγονός αυτό έλαβε χώρα στην Ρωσία, στα απόμερα βάθη της χώρας, σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μιλίων από το πιο κοντινό χωριό. Εκεί ζούσε ένας χωριάτης, ορφανός, τελείως αγράμματος, εργατικός όμως. Πάντοτε εργαζόταν και δεν πέρασε ούτε στιγμή με οκνηρία. Η ψυχή του ήταν καθαρή σαν κρύσταλλο.

Χαιρετισμός Ἐπισκόπου Μπρατσέκ Λογγίνου, στήν Ἡμερίδα γιά τή Μεγάλη Σύνοδο

 
Ο χαιρετισμός του Σεβασμιωτάτου Επισκόπου του Μπάντσεν και Βικαρίουτης Επαρχίας Τσερνοβιτσίου, κ.κ. Λογγίνου, ως εκπροσώπου του Μητροπολίτου Κιέβου και Πάσης Ουκρανίας, κ.κ. Ονουφρίου.
 
Σεβασμιώτατοι, Σεβαστοί Πατέρες, Οσιολογιώτατοι και Οσιολογιώτατες, αγαπητοί αδελφοί,
Με τον πιο βαθύ πόνο της ψυχή, συνήλθαμε σήμερα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, επειδή, στις ημέρες που ζούμε, η Ορθόδοξη μας Εκκλησία δέχεται σκληρά χτυπήματα. Αλλά, παρόλο που εδώ και δύο χιλιετίες η Εκκλησία μας δέχτηκε χτυπήματα από όλες τις πλευρές, από όλες τις αιρέσεις, οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας τήρησαν τα δόγματα και την αληθινή πίστη. 
Σας αγαλλιάζουμε με όλη την αγάπη μας εν Χριστώ τω Κύριω ημών και,κατά τον λόγο του θείου Ψαλμωδού, ο οποίος λέει: Ίδοὺ δὴ τί καλὸν ἢ τί τερπνόν, ἀλλ᾿ ἢ τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό (Ψ 132:1), σας αγαλλιάζουμε όμωςόχι στην υποκριτική αγάπη με τους αιρετικούς, αλλά ενωμένοι με τους αδελφούς μας στην αγνή μας πίστη, κανονική και ορθή, διότι η αγάπη συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ (A’ Kor. 13:6) και την αλήθεια την ζούμε στην Εκκλησία μας. Σήμερα μας συνένωσαν εδώ ο πόνος της ψυχής και οι προβληματισμοί του Ορθοδόξου λαού της Οικουμένης, λόγω του μεγάλου κινδύνου, που έχει εμφανιστεί ενώπιόν μας, και αντιμέτωποι του κινδύνου αυτού έχουμε μπροστά μας μόνο δύο επιλογές: να γίνουμε προδότες της αγίας μας Ορθόδοξου πίστεως ή να ομολογήσουμε τηναγία αλήθεια, την οποία λάβαμε ως την πιο πολύτιμη παρακαταθήκη.

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Περί θεῖων ἐνεργειῶν

Το παραπάνω κείμενο συνοψίζει την πνευματική εμπειρία της κοινωνίας με τον Θεό, στην οποία κυρίως διαφοροποιείται η θεολογία των Ορθοδόξων Πατέρων από την θεολογία των Λατίνων, όπως αυτή διαμορφώθηκε σταδιακά από τον μεσαίωνα και εξής. Οι πανορθόδοξες σύνοδοι της εποχής του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (14ος αιώνας) οριοθέτησαν την εμπειρία αυτή και έδωσαν ένα μήνυμα στον άνθρωπο κάθε εποχής: ότι μπορεί να μετέχει πραγματικά στον Θεό, και ότι ο Θεός γνωρίζεται μόνο μέσα από αυτή την μετοχή στην άκτιστη χάρη Του. Μέσα σ’ αυτή την χάρη ή ενέργεια ο πιστός καθαίρεται, φωτίζεται, ή και ενώνεται με τον Θεό. Αντιθέτως, αν αυτό που λέμε Θεία Χάρη δεν είναι ο ίδιος ο Θεός, τότε είναι αδύνατη η κοινωνία Θεού και ανθρώπου.

Ἡ “γενιά τῆς ἀδιαφορίας” (μ. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης)

Ὁ τίτλος τῆς ἀποψινῆς μας ὁμιλίας εἶναι παρμένος ἀπό τόν δεύτερο τόμο τῶν Λόγων τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, μέ τίτλο Πνευματική Ἀφύπνιση (σσ. 20 κ.ἑ.), πού ἐξέδωσε τό 1999 τό γυναικεῖο μοναστήρι τῆς Σουρωτῆς, ὅπου καί ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου.
Στό βιβλίο αὐτό, ἤδη πρίν ἀπό τριάντα χρόνια, ὁμιλεῖ ὁ Ἅγιος γιά τό «γενικό ρεμπελιό» καί τήν «προσπάθεια νά τά γκρεμίσουν ὅλα»!
Ἀφορμή πήραμε καί ἀπό συνθήματα τοῦ τύπου «Ἑλλάδα ψόφα, νά ζήσουμε ἐμεῖς», γραμμένα τόν τελευταῖο χρόνο σέ τοίχους τῆς Ἀθήνας καί ὑπογραφόμενα ἀπό τήν Antifa (εἶναι ὁ χῶρος τῶν λεγομένων ἀναρχοαυτόνομων).
Παραδείγματα ἀδιαφορίας θά μποροῦσε νά δώσει κάποιος πολλά καί σίγουρα ὅλοι μας γνωρίζουμε. Ὁ ἅγιος Παΐσιος ἀναφέρει ὅτι φιλόλογος ἀπό τή Χαλκιδική δέν ἤξερε τί εἶναι τό Ἅγιον Ὄρος! Φίλος γιατρός χειρουργός ἐπαρχιακοῦ νοσοκομείου μοῦ ἔλεγε ὅτι ἡ πλειοψηφία τῶν εἰδικευομένων πού πέρασαν ἀπό ἐκεῖ δέν εἶχαν κανένα ἐνδιαφέρον νά μάθουν χειρουργική. «Ὅλη μέρα μέ ἕνα καφέ στό χέρι», μοῦ ἔλεγε ὁ γιατρός, φανερά ἀπαισιόδοξος γιά τό ποῦ πάει αὐτός ὁ τόπος.

Κυριακή Γ' νηστειῶν (Σταυροπροσκυνήσεως): Ἀπόστολος-Εὐαγγέλιο-Ὁμιλία γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου


ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Δ´ 14 - 16
14 Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. 15 οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειρασμένον δὲ κατὰ πάντα καθ’ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. 16 προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Ε´ 1 - 6
1 Πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, 2 μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· 3 καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. 4 καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ Ἀαρών. 5 οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ’ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· 6 καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ. 

Περὶ τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς - Λόγος πέμπτος

Λόγος πέμπτος· τίνα συντέλειαν αὐτῇ παρέχεται ἡ καθιέρωσις τοῦ ἱεροῦ θυσιαστηρίου.
1. Τῶν μὲν ἱερῶν μυστηρίων οὗτος ὁ λόγος, καὶ ταύτην ἡμῖν ἔχει πρὸς τὴν ἀληθῆ ζωὴν τὴν παρασκευήν. Ἐπεὶ δὲ τὸ θυσιαστήριον πάσης ἐστὶν ἀρχὴ τελετῆς, ἄν τε δειπνεῖν τὸ θυσιαστήριον πάσης ἐστὶν ἀρχὴ τελετῆς, ἄν τε δειπνεῖν ἄν τε χρῖσμα δέοι λαμβάνειν, καὶ μὴν καὶ ἱεράσασθαι καὶ τοῦ λουτροῦ τὰ τελεώτατα μετασχεῖν, εἰ τί καὶ αὐτὸ πρὸς τοῖς εἰρημένοις καὶ τὴν πηγνῦσαν αὐτὸ τελετήν, ὡς οἷοί τέ ἐσμεν, θεωρήσομεν, μὴ ἂν οἶμαι περίεργον μηδὲν ποιῆσαι μηδὲ παρέλκον. Τὸν λόγον μὲν οὖν τελεώτερον οὕτως ἂν εἴημεν ἀποδεδωκότες, ὡς ἂν περὶ τῆς τῶν μυστηρίων κρηπῖδος ἢ ῥίζης ἢ ὅ τι καὶ χρὴ καλέσαι διεξελθόντες.
2. Καὶ τοίνυν ἃ παρὰ τῶν τοῦ τελοῦντος χειρῶν γίνεται καὶ ἃ τὸ θυσιαστήριον καθίστησιν, ἑξῆς ἐκτεθέντων ἁπάντων, ἕκαστον ἔπειτα τίνος ἐστὶν αἴνιγμα καὶ ὅ τι φέρει σκοπῶμεν.