Σελίδες

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 28-10-2016

Η καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. θ΄ 1 - 7

θ΄ 1 - 7



Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ι΄ 38 - 42 & Ια΄ 27 - 28

Ι΄ 38 - 42 & Ια΄ 27 - 28



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Γιά τήν Θεομήτορα καί γιά τούς Ἀγίους.Ἅγιος Σιλουανός. Π. Σωφρονίου. 61ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης


Γιά τήν Θεομήτορα καί γιά τούς Ἀγίους.Ἅγιος Σιλουανός.
Π. Σωφρονίου. 61ο Μέρος. Ἀ ρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-02-2016 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι
στόν Ἱ.Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Ἡ Ἁγία Σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου (1/ 28 Ὀκτωβρίου).

Ἡ Παναγία Μας σκέπασε τό ἔθνος μας στόν πόλεμο τοῦ 1940. Πάρα πολλοί στρατιῶτες μας Τήν εἶδαν ὁλοζώντανη νά τούς συμπαραστέκεται.
Εἰς ἔνδειξιν εὐγνωμοσύνης καί τιμῆς  πρός τήν 'Υπέρμαχο Στρατηγό τοῦ ἔθνους μας, μετά ἀπό ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος  (1952), μετατέθηκε ἡ ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης ἀπό τήν 1η Ὀκτωβρίου (κατά τήν ὁποία ἑορτάζεται πανορθοδόξως) στίς 28 Ὀκτωβρίου (ἡμέρα τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου). 
Τό θαῦμα τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς 'Υπεραγίας Θεοτόκου πού ἑορτάζουμε κάθε 28 Ὀκτωβρίου ἔγινε ὡς ἑξῆς:
Βρισκόμαστε στά μέσα τοῦ 9ου αἰ. στήν Κωνσταντινούπολη. Στό παρεκκλήσιο τῆς ἁγίας Σοροῦ πού βρίσκεται στόν ναό τῶν Βλαχερνῶν, γινόταν ὁλονυκτία.
Στό παρεκκλήσιο αὐτό φυλάσσονταν ἡ ἐσθήτα, ὁ πέπλος καί μέρος τῆς ἁγίας ζώνης τῆς Θεοτόκου. Ἐκεῖ πῆγε καί ὁ μακάριος Ἀνδρέας, ὁ «διά Χριστόν σαλός» κάνοντας τίς συνηθισμένες τρέλες του.
Ἡ «διά Χριστόν σαλότης» εἶναι μιά ἰδιαίτερη μορφή χριστιανικῆς ζωῆς, ἕνα εἰδικό χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Οἱ διά Χριστόν σαλοί εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι γιά νά κατακτήσουν  τήν κορυφή τῆς ἁγιότητος αὐτοταπεινώνονται σέ ὕψιστο βαθμό κάνοντας τόν σαλό δηλ. τόν τρελλό. Δέν θέλουν νά ἔχουν καμμία ὑπόληψι, καμμία τιμή, κανένα ἔπαινο μέσα στόν κόσμο αὐτόν.

Ὁ ἅγιος Πορφύριος ὡς Παιδαγωγός εἰς Χριστόν:Οἱ προγαμιαῖες σχέσεις καί τά σαρκικά ἁμαρτήματαἈρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Οἱ προγαμιαῖες σχέσεις καί τά σαρκικά ἁμαρτήματα

Ὁ Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος, ἀκολουθώντας τήν διδασκαλία τοῦ Κυρίου καί τῆς Ἐκκλησίας μας, ἦταν τελείως ἀντίθετος μέ τήν ἀνηθικότητα, τίς προγαμιαῖες σχέσεις καί τήν ὅποια σαρκική ἁμαρτία καί διαστροφή. «Πίστευε ὅτι ἡ σωφροσύνη, ἡ πρό τοῦ γάμου καί ἡ τοῦ γάμου, βοηθάει (τούς ἐγγάμους), ὅσο καί ἡ ἀμοιβαία ἀγάπη τους, νά δοθοῦν στόν Θεό»[12]
Ἀναφορικά μέ τίς προγαμιαῖες σχέσεις καί τήν σαρκική ἁμαρτία, ἔλεγε σέ μία μητέρα: «Νά προσέχεις καί νά προσεύχεσαι, τά παιδιά σου νά μή πέσουν στήν σαρκική ἁμαρτία. Βέβαια καί μέ τόν λογισμό ἁμαρτάνει κανείς, ἀλλά ἐλαφρότερα, ἐνῶ μέ τήν σαρκική συνεύρεση πολύ βαρύτερα, γιατί μ’ αὐτήν γίνονται βαθειές ἀλλαγές καί ζημιές στήν ψυχή»[13].
Ὡς Πνευματικός ὁ Ἅγιος δέν ἦταν καθόλου χαλαρός, ἀλλά, ἀντίθετα, υἱοθετοῦσε καί δίδασκε ὡς ἐπιβεβλημένη τήν ἠθική καθαρότητα καί τήν ἀποχή ἀπό κάθε σαρκική ἁμαρτία πρίν, ἀλλά καί μετά τόν Γάμο.

ΤΟ ΟΡΑΜΑ. Μιά γυναίκα πού εἶχε χάσει τό παιδί της ἐπισκέφτηκε τόν π. Γαβριήλ: — Γιατί κάποιοι φεύγουν νέοι ἀπ' αὐτή τή ζωή; τόν ρώτησε.


Μια γυναίκα που είχε χάσει το παιδί της επισκέφτηκε τον π. Γαβριήλ:
—        Γιατί κάποιοι φεύγουν νέοι απ' αυτή τη ζωή; τον ρώτησε.

— Σ' ένα χωριό, μια πιστή γυναίκα που έχασε τον μονάκριβο γιο της παραπονέθηκε στον Θεό: «Εγώ, για την αγάπη Σου, άντεξα πολλά: προσβολές, φτώχιες, δυσκολίες. Σ' αυτό το μέρος κανείς δεν είναι πιστός εκτός από μένα. Όμως εσύ πήρες το παιδί μου. Γιατί;».
 Εκείνη τη νύχτα λοιπόν είδε ένα όνειρο: Οι Άγγελοι την πήγαν στον Κύριο και Του μετέφεραν τα παράπονα της. Τότε ακούστηκε η φωνή του Κυρίου:

«Ρωτήστε τη γυναίκα τι θέλει».

«Φέρε το παιδί μου πίσω», απάντησε η γυναίκα.

«Θέλεις να δεις το παιδί σου;», ρώτησε ο Κύριος.

ΠΑΤΗΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ. ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ Ι.ΜΟΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ.Μήν καταντῶμεν τό «Διαδίκτυο» σέ «Δια(βόλου)-δίκτυο»

Μην καταντώμεν τό «Διαδίκτυο» σέ «Δια(βόλου)-δίκτυο»

ΤΕΛΟΣ, εάν ύπάρχη τέλος εις την οδυνηρόν ταύτην, καί μόνον ενδεικτικώς αναφερομένην, απαρίθμησιν των αμαρτωλών συμπεριφορών του σημερινού ανθρώπου, ο οποίος επιλέγει να ζή όχι την κατά Χριστόν ζωήν, αλλ’ άντιθέτως, την από του Θεού Αποστασία, (δημιουργώντας συχνάκις καί «ιδικόν του ευαγγέλιον», «κομμένο καί ραμμένο» εις τά δικά του εγωκεντρικά καί φιλήδονα μέτρα, τό οποίον, δικό του «ευαγγέλιον», δηλώνει πώς τάχα τό πιστεύει καί τό ακολουθεί)}. ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΑΚΡΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΩΝ να αναφέρθημεν καί εις την ψυχοκτόνων καί λίαν ψυχοβλαβή επίδρασαν, αφ’ ενός μέν τών συγχρόνων (συχνάκις σατανικώς εμπνεομένων) ακουσμάτων, αφ’ έτέρου δε της ανεξελέγκτου οράσεως της τηλεοράσεως, αλλά καί ετέρων εφαμάρτων, έως καί των αισχροτάτων θεαμάτων, πού παρέχει αφειδώς (ακόμη καί προς μικρά αθώα αγγελάκια-παιδάκια), η σύγχρονος (καί συνεχώς αναβαθμιζομένη) ηλεκτρονική τεχνολογία, καί μάλιστα, του εν πολλοίς καί συνηθέστατα εν καταχρήσει, εν παραχρήσει καί άρα εν αμαρτωλή χρήσει χρησιμοποιουμένου «διαδικτύου».

Ἀρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Τό ἐκκλησιολογικό καί κανονικό ὀλίσθημα τῆς Συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου

Αποτέλεσμα εικόνας για ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΒΑΡΙΟΥ

TO EKΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΟΛΙΣΘΗΜΑ
ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ
 
Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Πατρῶν Δρος Θεολογίας
 
Μετὰ τὴν ἀνακοίνωση τῶν ἀποφάσεων τῆς συγκληθείσης συνόδου τὸν Ἰούνιο τοῦ 2016 στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης θὰ ἤθελα νὰ τοποθετηθῶ ὡς Κανονολόγος στὰ τῆς παραγράφου (ποὺ εἶναι καὶ ἡ σημαντικώτερη), τῆς ἀναφερομένης στὶς σχέσεις τῆς ΜΙΑΣ, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας μὲ τὶς ὑπόλοιπες αἱρετικὲς ὁμάδες, τὶς αὐτοαποκαλούμενες «ἐκκλησίες».
Δυστυχῶς, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ ἡ πλειονότης τῶν Ἐπισκόπων τῶν ἀπαρτισάντων τὴν σύνοδο αὐτὴ ὁμολογοῦν ὅτι ὑπάρχουν καὶ ἄλλες «ἐκκλησίες», ἑτερόδοξες μέν, ἀλλὰ πάντως «χριστιανικὲς ἐκκλησίες».
Εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποδεχώμεθα τὶς αἱρετικὲς ὁμάδες, τῶν Παπικῶν καὶ Προτεσταντῶν, ὡς «ἐκκλησίες»; Εἶναι δυνατὸν νὰ πρεσβεύουν «ἑτέρα δόξα» (δόξα=γνώμη, πίστη, Liddell-Scott, Μ. Λεξικόν, 1, 643), ἄλλη δηλαδὴ πίστη ἀπὸ ἐκείνην, τὴν ὁποία διακηρύσσει ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ ἡ Ἁγιοπατερική μας Παράδοση καὶ νὰ γίνωνται δεκτὲς ὡς «ἐκκλησίες»; Αὐτὸ εἶναι καθαρὸς συγκρητισμὸς καὶ ἐπάρατος οἰκουμενισμός.

Φιλοσοφημένες ἐμπειρικές ἀλήθειες, τοῦ ἀειμνήστου Δημητρίου Παναγοπούλου, ἀπό τήν πρό καί μετά Χριστόν ζωή του

Όταν πρωτοεξομολογήθηκα τό 1950 στήν Τήνο, είχα γράψει τις αμαρτίες μου σε 6 κόλλες αναφοράς, γεμάτες. Καί είχα καί άλλες πού τις θυμήθηκα μεταγενέστερα. Τόσες πολλές αμαρτίες είχα κάνει, πού δεν είχα αφήσει τίποτα όρθιο καί είχα μαζέψει όλη την βρωμιά καί την δυσωδία του κόσμου στήν ψυχή μου. Καί όμως ο Θεός περίμενε την μετάνοια μου, διότι γνώριζε ότι θα επέστρεφα κάποτε, ώστε να μέ χρησιμοποιήσει αργότερα, στήν διακονία Του, βοηθώντας τόν συνάνθρωπό μου.

*      Πριν επιστρέψω στο Χριστό, χρησιμοποιούσα τό λόγο μου -τό τάλαντο πού μέ έδωσε ο Θεός- στο να αινείται ο διάβολος καί όχι ο Θεός. ’Έλεγα αστεία καί βωμολοχίες στούς άλλους, προκειμένου να γελάσουν. Χωρίς έμενα δεν γινόταν χορός, γλέντι καί χαρτί, καί ήμουν η αφετηρία όλων των εκδηλώσεων. Καταλαβαίνετε τί ήμουνα...!
Γνώρισα κάποτε μια καλόγρια, η οποία είχε  θειο έρωτα. Αυτή η καλόγρια μέ βοήθησε μέ τόν τρόπο της , ώστε τό 1951 να επιστρέφω στο δρόμο του  θεού. Ή καλόγρια αυτή, όταν έλεγε τή λέξη ΧΡΙΣΤΟΣ, έτρεχαν άφθονα δάκρυα από τά μάτια της, σάν να άνοιγε κάποιος από μέσα της μια βρύση. Δεν έχω ξαναδεί αυτό τό πράγμα σε άλλον άνθρωπο (τό είδα καί στον γέροντα Ιερώνυμο της Αίγινας) η καλόγρια αυτή μέ έλεγε χαρακτηριστικά:

Πρωτοπρ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, Πρέπει νά σεβόμαστε τή γλῶσσα πού ἔχει ἡ Ἐκκλησία μας

Πρέπει να σεβόμαστε τη γλώσσα που έχει η Εκκλησία μας
 
Του π.Γεωργίου Δ. Μεταλληνού
 
Η Ορθοδοξία, ως η Εκκλησία του Χριστού, έχει σώσει την ελληνική μας γλώσσα σ' όλη την ιστορική διαχρονία της, από τον Ομηρο έως σήμερα, στη Θεολογία και τη λατρεία της. Αλλωστε ο αποστολικός και πατερικός λόγος διαχέεται συνεχώς στα λειτουργικά μας δρώμενα, ώστε να γίνεται «άκουσμα και λάλημα» του εκκλησιαστικού σώματος.
 Η διάκριση μεταξύ «αρχαίας» και «νέας» ελληνικής για την Ορθοδοξία δεν είναι πρόβλημα, διότι τον 16ο αιώνα, με την εξάπλωση στην «καθ' ημάς Ανατολή» των δυτικών προπαγανδών, παπικής και προτεσταντικής, που χρησιμοποιούσαν τη «δημοτική», το Εθναρχικό μας Κέντρο (Οικουμενικό Πατριαρχείο) έλαβε μια σημαντική απόφαση: η μεν λατρεία να διατηρήσει τη γλωσσική μορφή της, το κήρυγμα όμως να γίνεται στην καθημερινή γλώσσα του λαού. Αλλωστε και η γλώσσα της λατρείας, λόγω της συνέχειας της ελληνικής γλώσσας, προσφέρει γλωσσικό πλούτο, που ηχεί στα ώτα του λαού όχι ως κάτι το ξένο και, συνεπώς, ακατανόητο.

Ὑπερηφάνεια

Κάποιος σοφός έλεγε: «Η αμαρτία ξεκινά από την υπε­ρηφάνεια». Δηλαδή η υπερηφάνεια είναι ρίζα και πηγή και μητέρα της αμαρτίας.
Εξ αιτίας αυτής ο πρωτόπλαστος έχασε την μακαρία εκείνη ζωή στον παράδεισο, και ο διάβολος που τον εξηπάτησε, έχασε το τόσο υψηλό αξίωμά του. Γνωρίζοντας ο ακάθαρτος διάβολος ότι η υπερηφάνεια μπορεί και από τον ουρανό να γκρεμίζη, την σκέφθηκε ενώ επιχειρούσε να ρίξη κάτω τον Αδάμ από την τιμημένη θέσι του. Αφού τον «εφούσκωσε» με την υπόσχεσι πως θα γίνη ίσος με τον Θεόν, τον συνέτριψε και τον κατέβασε στα βάραθρα του άδη.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ἡ ἐγκράτεια, ἡ ἀνεξικακία, ἡ σωφροσύνη, ἡ ἐγκαρτέρηση, ἡ ὑπομονὴ καὶ οἱ παρόμοιες μέγιστες καὶ ἐνάρετες δυνάμεις μᾶς δόθηκαν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ εἶναι ἀντίθετες καὶ ἀντιστέκονται καὶ μᾶς βοηθοῦν στίς ἀντίστοιχες πρὸς αὐτὲς κακίες.