Σελίδες

Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου 2017

Μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι (Ματθαίου κεφ.5, στίχος 1), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης


Μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι (Ματθαίου κεφ.5, στίχος 1), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 24-8-2017 (Ὁμιλία σέ νέους)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://www.HristosPanagia.gr

«Οἱ διακοπές τοῦ χριστιανοῦ», Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Οἱ διακοπές τοῦ χριστιανοῦ»

Καί πάλι Χριστός Ἀνέστη! Εὐχαριστῶ πάρα πολύ γιά τήν πρόσκληση καί πρῶτα εὐχαριστῶ τόν Πανάγιό μας Τριαδικό Θεό γιά τήν Χάρη πού μοῦ δίνει νά μιλήσω γιά τόν Ἴδιο, γιά τόν λόγο Του.
Εἶπε ὁ κ. Ἀβραάμ νά ποῦμε τήν θέση τῆς Ἐκκλησίας. Μά… Ἐκκλησία εἴμαστε ὅλοι. Δόξα τῷ Θεῷ, ἀνήκουμε ὅλοι μας στήν ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί νομίζω ὅτι δέν πρέπει νά ὑπάρχει αὐτός ὁ διαχωρισμός μέσα μας ὅτι ἄλλο εἶναι Ἐκκλησία καί ἄλλο εἴμαστε ἐμεῖς. Φυσικά δέν τό εἶπε ἔτσι ὁ κ. Ἀβραάμ. Ἀλλά καμιά φορά γίνεται αὐτό… παίρνω ἀφορμή ἀπό αὐτό πού εἶπε… Ἔχουμε τήν ἰδέα ὅτι Ἐκκλησία εἶναι οἱ ἱερεῖς, οἱ ἀρχιερεῖς καί ἐμεῖς εἴμαστε κάτι ἄλλο… λίγο παραέξω… Ὄχι! Ἐκκλησία εἴμαστε ὅλοι καί πρέπει νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό. Καί νά ποῦμε καί κάτι ἀκόμα, στήν Ἐκκλησία δέν ἔχουμε γνώμη δική μας. Οἱ Προτεστάντες -πού δέν εἶναι Ἐκκλησία, λένε ὅτι εἶναι- ἔχουν γνώμη καί ὁ καθένας λέει τήν γνώμη του… τί νομίζει γιά αὐτά πού λέει ὁ τάδε παπάς, ὁ τάδε δεσπότης ἤ τό Εὐαγγέλιο ἀκόμα ἤ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ἐμεῖς δέν ἔχουμε γνώμη. Δέν πρέπει νά ἔχουμε γνώμη, ἀλλά θά πρέπει νά γνωρίζουμε τί διδάσκει διαχρονικά ἡ ἁγία μας Ἐκκησία ἔτσι, ὥστε νά πορευόμαστε σωστά. Δηλαδή, ποιά εἶναι ἡ συμφωνία, ὅπως λένε οἱ θεολόγοι μας, τῶν Πατέρων, τό λεγόμενο consensus Patrum, γιά τά διάφορα θέματα τῆς ζωῆς μας.
Τό ἦθος, ἡ ζωή μας, εἶναι ἡ ἄλλη ὄψη τῆς πίστης μας. Ἐφόσον ἡ πίστη μας εἶναι καθορισμένη καί μάλιστα αὐστηρότατα καθορισμένη καί δέν χωράει συγκατάβαση στά τῆς πίστεως οὔτε ἐκπτώσεις οὔτε ἡ παραμικρή ἀλλοίωση οὔτε ἕνα «καί» δέν μποροῦμε νά ἀλλοιώσουμε, νά ἀφαιρέσουμε ἤ νά προσθέσουμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, γιατί μετά γινόμαστε αὐτόματα αἱρετικοί, ἔτσι καί ἡ ζωή μας.

Ἁγίου Νεκταρίου Διδαχές μέρος ια΄ τελευταῖο «Δοξολογία»


Ὁ χριστιανός ὀφείλει νά δοξάζει τό Θεό καί μέ τό σῶμα του καί μέ τό πνεῦμα του. Ἄλλωστε, καί τά δύο ἀνήκουν στό Θεό καί, ἑπομένως, δέν ἔχει ἐξουσία νά τά ἀτιμάζει ἤ νά τά διαφθείρει, ἀλλά ὡς ἅγια καί ἱερά πρέπει νά τά χρησιμοποιεῖ μέ πολλή εὐχαριστία.
Ὅποιος θυμᾶται ὅτι τό σῶμα του καί τό πνεῦμα του ἀνήκουν στό Θεό, ἔχει μιά εὐλάβεια κι ἕνα μυστικό φόβο γι᾿ αὐτά, καί τοῦτο συντελεῖ στό νά τά διατηρεῖ ἁγνά καί καθαρά ἀπό κάθε ρύπο, σέ ἀδιάλειπτη ἐπικοινωνία μ᾿ Ἐκεῖνον, ἀπό τόν ὁποῖο ἁγιάζονται καί ἐνισχύονται.
Ὁ ἄνθρωπος δοξάζει τό Θεό μέ τό σῶμα του καί μέ τό πνεῦμα του, πρῶτα, ὅταν θυμᾶται ὅτι ἁγιάστηκε ἀπό τό Θεό καί ἑνώθηκε μαζί του, καί ὕστερα, ὅταν ἑνώνει τή θέλησή του μέ τή θέληση τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά ἐκτελεῖ πάντοτε τό ἀγαθό καί εὐάρεστο καί τέλειο θέλημά Του.

«Κι ἄλλη μία ἁμαρτία ἔκαμα, Κύριέ μου, μά δέν τολμῶ νά τήν ξεστομίσω. Δέν τολμῶ, φιλάνθρωπε! »

Кизилова Екатерина Викторовна. Молитва. 2004 г.

  Κάποιος από τους επίσημους άρχοντες είχε μεγάλη πίστη και ιδιαίτερη αγάπη στον ιεράρχη του Χριστού, τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο· αρρώστησε κάποτε και πρόσταξε τους υπηρέτες του να τον σηκώσουν και να τον φέρουν στο σεβάσμιο και ιερό ναό των αγίων Αποστόλων, όπου βρίσκεται και ο τάφος του θεοφόρου πατρός και όπου πολλοί ασθενείς έβρισκαν θεραπεία.

Φθάνοντας εκεί ο άρχοντας, άρχισε να προσεύχεται με δάκρυα μπρος στον ιερό τούτο χώρο και ξάπλωσε στο στρώμα που είχαν ετοιμάσει, καταγής. Μισοξαπλωμένος καθώς ήταν, αισθανότανε δυνατούς πόνους και επικαλούνταν στην προσευχή του τους αγίους Αποστόλους του Χριστού και τον ιερό Χρυσόστομο να τον ελεήσουν τώρα, που βρισκόταν σε μεγάλο κίνδυνο.
 
Και τότε άρχισε να νιώθει πολύ πιο έντονα να έρχονται στη μνήμη του όλες οι αμαρτωλές του πράξεις· και καθώς με τον λογισμό του τις αναπολούσε, πήρε να θρηνεί και να λέει:
 
–Αλλοίμονο σ’ εμένα τον ταλαίπωρο και αμετανόητο! Πώς θα πορευθώ την οδό που δεν έχει επιστροφή! Και πώς θα υποφέρω την απειλή του φοβερού Κριτού και τις αφόρητες και αιώνιες κολάσεις!

Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος: Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὡς ὀρθόδοξος φωτιστής

 Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είναι μια μεγάλη προσωπικότητα με διαχρονική αξία και σπουδαιότητα. Έχουν γραφή πάρα πολλά κείμενα γι’ αυτόν, αλλά ακόμη παραμένει ανεξάντλητος.

Η μνήμη του τιμάται την 24η Αυγούστου, διότι τότε μαρτύρησε στην Βόρειο Ήπειρο, αλλά ακριβώς επειδή η προσωπικότητά του είναι διαχρονική, γι’ αυτό και πάντοτε μπορούμε να κάνουμε λόγο για την ιερά αυτή μορφή.
Άλλωστε, εδώ στην Ρούμελη, όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε, δίδαξε σε Σχολεία και αργότερα περιόδευσε, παραμένει ισχυρά η μνήμη του.
Θα ήθελα στην συνέχεια να παρουσιάσω μερικές σκέψεις γύρω από το παιδευτικό έργο του αγίου Κοσμά.
1. Έχω μελετήσει πολλές βιογραφίες που αναφέρονται στον άγιο Κοσμά, και σχεδόν όλη την βιβλιογραφία. Και έχω παρατηρήσει ότι πολλές από αυτές αναφέρονται στο ότι ο άγιος Κοσμάς ήταν ένας εκπρόσωπος του διαφωτισμού. Τον ονομάζουν διαφωτιστή.

«Αἱ θλίψεις», Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος

ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ”
Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος
μέρος δ΄ «Αἱ θλίψεις»

Εἰς τήν ζωή σου μήν εἶσαι ὀνειροπόλος, ρομαντικός, ἀνεδαφικός. Βάδιζε σύρριζα μέ τήν πραγματικότητα. Καί ἡ πραγματικότητα λέγει ὅτι ἡ ζωή εἶναι γεμάτη θλίψεις. Θλίψεις πού προέρχονται ἀπό τήν ὑπερηφάνειά σου καί τίς ἁμαρτίες σου. Ὁ Θεός μέ τίς θλίψεις θέλει νά σέ ἀποκαθάρη, νά σέ ἀπολπύνη, νά σέ λευκάνη ἀπό τήν ρυπαρότητα τῶν ἁμαρτιῶν σου καί νά σέ παραστήση λευκό καί ἄμωμο εἰς τό φρικτό βῆμα τῆς δευτέρας παρουσίας. Ὑπάρχουν ἀκόμη θλίψεις προερχόμενες ἀπό τήν κακία τῶν ἀνθρώπων, ἀπό τήν κακότητα τοῦ αἰώνα τούτου.
Μήν λησομνῆς πόσο ὁ Κύριος μας ἐθλίβη ἀπό τήν ἄπιστο καί διεστραμμένη γενεά τῆς ἐποχῆς του!
Πῶς ἐσύ θά ἀποφύγης τίς θλίψεις τῶν ἀνθρώπων;
Ὑπάρχουν ἀκόμη θλίψεις πού προέρχονται ἀπό τίς ἀρρώστειες σου. Μικρές καί μεγάλες, ἰάσιμες καί ἀνίατες. Βραχυχρόνιες καί μακροχρόνιες.

Οἱ ἀναμνήσεις μου ἀπό τόν γέροντα Παΐσιο (Μέρος ε')

 
Πριν από πολλά χρόνια υπήρχε ένα σοβαρό Εκκλησιαστικό πρόβλημα και ο γέρων Παΐσιος προσευχόταν στον Θεόν να του δείξει ποιό ήταν το σωστό. Ιδιαίτερα παρακαλούσε την αγία Ευφημία να τον φωτίσει.

Κάποια ημέρα χτύπησε η πόρτα του κελλιού του. Άνοιξε την πόρτα και είδε μπροστά του μία νεαρά γυναίκα με ένδοξη ενδυμασία. Φοβήθηκε πώς ήταν δαιμονική φαντασία, γι' αυτό της είπε να κάνει το σημείο του σταυρού και να ομολογήσει πίστη στην Αγία Τριάδα.
Εκείνη αμέσως τα έκανε. Ήταν η αγία Ευφημία, η οποία εμίλησε πολλή ώρα με τον γέροντα και του έδωσε τη σωστή απάντηση του Εκκλησιαστικού προβλήματος.
 
Κάποτε πήγαν στο γέροντα Παΐσιο ένας πονεμένος πατέρας μαζί με το παιδί του που ήταν δαιμονισμένο και παρουσίαζε νοητική καθυστέρηση. Ο γέρων Παΐσιος είπε στον πατέρα ότι το παιδί είχε κουτό διαβολάκι. Κάποια στιγμή το παιδί κοίταξε επίμονα ένα σταυρό που φορούσε ο γέροντας. Ο πατήρ Παΐσιος αμέσως έβγαλε το σταυρό και τον φόρεσε στο παιδί. Κάθισαν αρκετή ώρα και συζήτησαν. Όταν σηκώθηκαν να φύγουν, ο πατέρας είπε στο παιδί του να βγάλει το σταυρό και να τον δώσει στο γέροντα. Εκείνος όμως από την πολλή του αγάπη και αυταπάρνηση, είπε: «Όχι, το σταυρό θα τον πάρει το παιδί». Σημειωτέον ότι ο σταυρός αυτός είχε μέσα τίμιο ξύλο.

«Μέ τήν πρώτη σκαπανιά ἄρχισε νά βγαίνη ἀπ’ ἐκεῖ ζεστό αἷμα…». Τό μαυσωλεῖο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστή στή Δαμασκό


 



Στη Δαμασκό της Συρίας υπάρχει ο μεγαλοπρεπέστατος μοναστηριακός Ναός του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου, κτίσμα του Ιουστινιανού. Από τότε που οι Άραβες κατέλαβαν την περιοχή (8ος αι. μ.Χ.) μετεβλήθη σε μουσουλμανικό τέμενος (πρόκειται για το Τζαμί των Ομαγιάδων, 995 μ.Χ.).

Ωστόσο σ’ ένα σημείο του κολοσσιαίου Ναού υπάρχει ένα θαυμάσιο, καλλιτεχνικό και αρκετά μεγάλο μαυσωλείο. Πρόκειται για τον τάφο της τιμίας κεφαλής του Βαπτιστού. […]