Σελίδες

Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018

Οἱ Ἁγιορείτες Πατέρες καί ἡ Ἀγωγή τῶν παιδιῶν. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης 18-6-2017

Οἱ Ἁγιορείτες Πατέρες καί ἡ Ἀγωγή τῶν παιδιῶν. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 18-6-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://HristosPanagia3.blogspot.gr,http://www.HristosPanagia.gr, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σε mp3: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Ἡ ταπεινοφροσύνη

Πνευματικά θησαυρίσματα από τις ομιλίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Η ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ

Αν η αμαρτία, όταν είναι ενωμένη με την ταπεινοφροσύνη, τρέχει τόσο γρήγορα στο δρόμο της θεϊκής ευσπλαχνίας, ώστε μπορεί να ξεπεράσει και την αρετή που τρέχει με αλαζονεία, τότε πού δε θα φτάσει η αρετή, όταν συνυπάρχει με την ταπεινοφροσύνη; Αν εκείνοι που ομολογούν τα αμαρτήματά τους, βρίσκουν έλεος από τον Κύριο, τότε πόσα στεφάνια δε θα κερδίσουν εκείνοι που έχουν πλήρη επίγνωση των αγαθών τους πράξεων και παραμένουν ταπεινοί;
Έχεις πραγματοποιήσει αναρίθμητα καλά έργα; Έχεις αποκτήσει κάθε αρετή; Όλα αυτά είναι μάταια και ανώφελα, αν δε συνοδεύονται από την ταπεινοφροσύνη. Κανένα, μα κανένα κατόρθωμα δεν μπορεί να σταθεί δίχως αυτήν.
Ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο με σώμα και ψυχή, δηλαδή με ένα στοιχείο υλικό και με ένα πνευματικό, είναι και τούτος: όταν κυριεύεται από την αλαζονεία, να ταπεινώνεται από την ευτέλεια του φθαρτού σώματος, και όταν του έρχεται λογισμός εξευτελιστικός για τη θεόπλαστη φύση του, να ενθαρρύνεται από την ευγένεια της αθάνατης ψυχής του. Γι’ αυτό είναι καλό να συλλογιζόμαστε την καταγωγή μας, να θυμόμαστε από τι και πώς δημιουργηθήκαμε.
Έβαλε ακόμα μέσα μας ο Θεός μεγάλες δυνάμεις, αλλά και πολλές αδυναμίες. Έτσι, με τις δυνάμεις δοξάζεται η δική Του σοφία και με τις αδυναμίες περιορίζεται η δική μας υπερηφάνεια. Μας έδωσε, λ.χ., γλώσσα που μιλάει, ψάλλει, υμνεί τον Κύριο του σύμπαντος, διηγείται την ωραιότητα της κτίσεως, συζητάει για τα γήινα και τα επουράνια, για τα πρόσκαιρα και τα αιώνια. Και όλα αυτά, μολονότι είναι ένα μικρό κομμάτι σάρκας, που δεν έχει μέγεθος ούτε δυο δαχτύλων.

Τά μυστικά τῆς ἐξομολόγησης πού ἴσως δέν γνωρίζεις...

Η εξομολόγηση είναι μυστήριο. Αυτό σημαίνει ότι η άφεση των αμαρτιών δεν εξαρτάται από την (άγνωστη στον εξομολογούμενο) αμαρτωλότητα του ιερέως που τελεί το μυστήριο. Όμως εξαρτάται κατά ένα μέρος και από το πρόσωπο του εξομολόγου, εφόσον δι' αυτού δίνεται η συγχώρηση, κατά το: «άν τινων αφείτε τας αμαρτίες, αφίενται αυτοίς, αν τινών κρατείτε, κεκράτηνται». (Ιω. Κ 23).

Όταν προσερχόμαστε στο μυστήριο αυτό, πρέπει να θέλομε να βελτιώσουμε πνευματικά τον εαυτό μας. Στην ερώτηση ποια είναι η ουσία του μυστηρίου της Μετανοίας και Εξομολόγησης, ο άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως απαντάει: 

«α. Η συναίσθηση του μετανοούντος σαν παραβάτη των θείων εντολών, και
β. Η διάθεση για επιστροφή προς τον Θεό και τήρηση των θείων εντολών». (2, 186).

Χρειάζεται, όμως, υποβοήθηση ο μετανοών, συνήθως, για να μπορέσει να διακρίνει στα προβλήματά του την συμφέρουσα (πνευματικά) λύση. Από αυτό συνεπάγεται ότι πρέπει να βρει ένα καλό πνευματικό οδηγό, όχι απλά ένα εξομολόγο. Και όπως κάποιος ψάχνει για ένα καλό γιατρό για το σώμα του, έτσι πρέπει να αναζητάει και ένα καλό πνευματικό για την ψυχή του. Υπάρχει μάλιστα μαρτυρία από ζωντανή εμφάνιση σε νέους του γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη μετά την κοίμησή του, που τους τόνισε ακριβώς αυτή την ανάγκη. 

Ο γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης (+1994) μιλούσε για το θέμα αυτό με τον ίδιο τρόπο: «Σήμερα το πιο απαραίτητο είναι να βρουν οι άνθρωποι έναν πνευματικό, να εξομολογούνται, να του έχουν εμπιστοσύνη και να τον συμβουλεύονται. Αν έχουν πνευματικό και βάλουν ένα πρόγραμμα με προσευχή και λίγη μελέτη, εκκλησιάζονται, κοινωνούν, τότε δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν σ' αυτήν την ζωή. Η ψυχή πρέπει να παρακολουθείται από τον πνευματικό, για να μη λαθέψει τον δρόμο της. Μπορεί να βοηθάει στον αγώνα λ.χ. και η πνευματική μελέτη, αλλά, αν κανείς δεν έχει πνευματικό οδηγό, μπορεί να δίνη δικές του ερμηνείες σ' αυτά που διαβάζει, και να πλανηθεί. Βλέπεις, και όταν κάποιος πάει κάπου με το αυτοκίνητό του και δεν γνωρίζει καλά τον δρόμο, μπορεί να συμβουλεύεται τον χάρτη, αλλά σταματάει κιόλας και ρωτάει, για να μην πάρει λάθος δρόμο... Τον πνευματικό οδηγό φυσικά κανείς θα τον διαλέξει. Δεν θα εμπιστευτεί στον οποιονδήποτε την ψυχή του. Όπως για την υγεία του σώματος ψάχνει να βρει καλό γιατρό, έτσι και για την υγεία της ψυχής του θα ψάξει να βρει κάποιον καλό πνευματικό και θα πηγαίνει σ' αυτόν, τον γιατρό της ψυχής, τακτικά». (3)

Αν από τους εξομολόγους λίγοι είναι και πνευματικοί καθοδηγητές, αυτό κατά ένα μέρος οφείλεται και στους πιστούς, που δεν το επιζητούν.

«Ἐξωμολογήθηκε γιά τελευταία φορά καί κοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Ζήτησε τήν Καινή Διαθήκη ...»

Σὲ μία κωμόπολι τῆς Βορείου Ἑλλάδος ζοῦσε μία κοπέλα τυφλή, ὀνόματι Ἀσπασία. Ἦταν ὀρφανή, πολὺ φτωχὴ καὶ ἐγκαταλελειμμένη ἀπ᾿ ὅλους, γι᾿ αὐτὸ μεγάλωσε χωρὶς νὰ μπορέση νὰ μάθη γράμματα.
Ἦταν περίπου 18-20 ἐτῶν, ὅταν πέρασε κάποιος Ἱεροκήρυκας τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφέρειας καὶ τὴν εἶδε, τὴν πῆρε μαζί του καὶ τὴν ἔβαλε στὴν Σχολὴ Τυφλῶν στὴν Θεσσαλονίκη καὶ ἔτσι ἔμαθε ἀνάγνωσι διὰ τῆς ἁφῆς κατὰ τὸ σύστημα τῶν τυφλῶν. Ἐν συνεχείᾳ, ἀφοῦ ἔμαθε καλῶς νὰ διαβάζη, τῆς χάρισε καὶ μία Καινὴ Διαθήκη, γραμμένη στὴν ἴδια γλῶσσα, στὴν γλῶσσα τῶν τυφλῶν. Ἄρχισε λοιπὸν ἡ κοπέλα νὰ τὴν διαβάζη ψηλαφώντας την μὲ τὰ δάκτυλα καὶ ὅσο τὴν μελετοῦσε τόσο μάθαινε ποιὸς ἦταν ὁ Χριστὸς καὶ τὶ ἔκανε γιὰ αὐτὴν προσωπικὰ καθὼς καὶ γιὰ ὁλόκληρο τὸν κόσμο. Καὶ ὅσο μάθαινε, τόσο γαλήνευε καὶ εἰρήνευε ἡ ταραγμένη της καρδιά. Ὁ πόνος ἀπὸ τὰ βασανιστικὰ χρόνια ποὺ πέρασε, μαλάκωσε μέσα ἀπὸ τὴν μελέτη τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ ἡ Ἀσπασία γέμισε ἀπὸ χαρὰ καὶ εἰρήνη. Πλημμύρισε ἀπὸ εὐτυχία. «Βρῆκα τὴν χαρά», ἔλεγε. «Τώρα ἄνοιξαν τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μου καὶ ἂν λείπουν τὰ μάτια τοῦ σώματος, δὲν μὲ πειράζει... Μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μπορῶ νὰ δῶ ὅλο τὸν κόσμο...». Ἔβλεπε τὸ Φῶς τοῦ Θεοῦ σὲ κάθε Θεία Λειτουργία καὶ ἐχαίρετο...
Κάποτε ὅμως ἔπαθε μία φοβερὴ δερματικὴ νόσο ποὺ ἐπρόσβαλε ἀκόμη καὶ τὰ χέρια της, τὰ ὁποῖα «κάηκαν», μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χάση ἀπὸ τὰ δάκτυλά της τὴν ἁφή... Δὲν μποροῦσε πλέον νὰ ψηλαφήση τὴν Ἁγία Γραφὴ οὔτε καὶ κανένα ἄλλο ἱερὸ βιβλίο... Ἡ λύπη της καὶ ὁ πόνος της ἦταν ἀπερίγραπτος. Ἔκλαιγε μέρα-νύκτα...

Ἱερά Σύνοδος: ''Κάθε ἔκφραση ὑπερασπίσεως τῶν δικαίων τῆς Μακεδονίας μας εἶναι ἐπαινετή… Ἐλεύθεροι Κληρικοί καί Λαϊκοί νά πράξουν κατά συνείδηση..''

Συνήλθε σήμερα Παρασκευή, 26 Ιανουαρίου 2018, σε έκτακτη Συνεδρία η Διαρκής Ιερά Συνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος (26/1/2018).
 
Συνήλθε σήμερα Παρασκευή, 26 Ιανουαρίου 2018, σε έκτακτη Συνεδρία η Διαρκής Ιερά Συνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ενημερώθηκε από τον Μακαριώτατο Πρόεδρο για τα διατρέξαντα από την προηγουμένη Συνεδρία Της, του μηνός Ιανουαρίου, έως σήμερα, σχετικά με το θέμα της ονομασίας του Κράτους των Σκοπίων και ιδιαιτέρως την εκκλησιαστική του παράμετρο, για το οποίο είχε εκδώσει το από 10.1.2018 σχετικό Ανακοινωθέν Της.
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος παρατηρεί ότι ορισμένοι ούτε ανέγνωσαν ορθά το γράμμα, ούτε αντελήφθησαν ουσιαστικά το πνεύμα της ξεκάθαρης θέσης Της, περί της μη αποδοχής εκ μέρους της Εκκλησίας του όρου «Μακεδονία» η παραγώγου του, ως συστατικού του ονόματος του Κράτους των Σκοπίων, που άλλωστε θα είχε επιπτώσεις και στην ονομασία της σχισματικής αυτοαποκαλούμενης εκκλησίας της «Μακεδονίας». Μιας θέσης, την οποία πρώτη η ίδια, με πλήρη συναίσθηση της ιστορικής Της ευθύνης, διετύπωσε με τόσο σαφή και κατηγορηματικό τρόπο, συμμεριζόμενη απόλυτα την εύλογη αγωνία και των Ιεραρχών, που διαποιμαίνουν τις Ιερές Μητροπόλεις στην Μακεδονία μας, αλλά και τις δικαιολογημένες ανησυχίες του κυρίαρχου Λαού και σύσσωμου του Οικουμενικού Ελληνισμού, σε ένα εξαιρετικά ευαίσθητο εθνικό θέμα. Γιατί στο όνομα «Μακεδονία» περικλείονται και κορυφώνονται οι αλυτρωτικές διαθέσεις του Κράτους των Σκοπίων.

Ὁ Τελωνισμός τῶν ψυχῶν (Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος)

Η διδασκαλία της Αγίας Γραφής και των αγίων Πατέρων για τον τελωνισμό των ψυχών

Σύμφωνα με την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, η ψυχή κατά την έξοδό της από το σώμα, αλλά και προηγουμένως, όταν ετοιμάζεται να εξέλθει από αυτό, αισθάνεται την παρουσία των δαιμόνων που λέγονται τελώνια, και διακατέχεται από φόβο επειδή θα διέλθει διά των τελωνίων.
Φυσικά, πρέπει από την αρχή να πούμε ότι τα τελώνια -οι δαίμονες- δεν έχουν κυριαρχία πάνω στους δικαίους, σε αυτούς που ενώθηκαν με τον Χριστό. Οι δίκαιοι όχι μόνον δεν θα περάσουν από τα λεγόμενα τελώνια, αλλά και δεν θα διακατέχονται από τον φόβο τους. Όλα αυτά θα τα δούμε καλύτερα, όταν παραθέσουμε την διδασκαλία των άγιων Πατέρων. Ο χαρακτηρισμός της διόδου της ψυχής διά των δαιμόνων ως τελωνισμός είναι ειλημμένος από τους τελώνες της εποχής εκείνης. Είναι καλό να δούμε λίγο αυτό το θέμα, για να κατανοήσουμε γιατί οι Πατέρες χαρακτηρίζουν την διέλευση της ψυχής από τους δαίμονες τελωνισμό.
Τελώνες στην αρχαία εποχή ονομάζονταν εκείνοι που αγόραζαν τους δημοσίους φόρους από το Κράτος και στην συνέχεια τους εισέπρατταν από τον λαό48. Οι τελώνες χωρίζονταν σε δύο τάξεις. Η πρώτη τάξη περιελάμβανε τους λεγόμενους «δημοσιώνας ή δεκατευτάς», που ήταν η πλουσιότερη τάξη και η ισχύς της εξουσίας, και η δεύτερη περιελάμβανε τους λεγόμενους δασμολόγους. Οι πρώτοι ήταν οι γενικοί δημόσιοι εισπράκτορες, που είχαν αγοράσει τους φόρους από την Πολιτεία, ενώ οι δεύτεροι ήταν οι έμμισθοι υπηρέτες των πρώτων, που εισέπρατταν τους φόρους από τον λαό και τους έδιναν στους δημοσιώνες.
Οι δασμολόγοι ήταν άδικοι αφού εισέπρατταν φόρους περισσότερους από όσους έπρεπε να αποδώσουν στους κυρίους τους. Γι’ αυτό και είχαν πολύ κακή φήμη στις αρχαίες κοινωνίες. Ο Πλάτων έλεγε ότι είναι βαρείς οι τελώνες, όχι τόσο όταν εισπράττουν τους φόρους από τα εμφανή των εισαγομένων, «αλλά όταν τα κεκρυμμένα ζητούντες, εν αλλοτρίοις σκεύεσι και φορτίοις αναστρέφονται». Γι’ αυτό, όταν ο Θεόκριτος ρωτήθηκε ποια είναι τα ωμότερα θηρία, απήντησε: «εν μεν όρεοιν άρκτοι και λέοντες, εν δε πόλεοι τελώναι και συκοφάνται».

Ὁ διωγμός τῆς Ἐκκλησίας στή Σοβιετική Ρωσσία (Γέροντας Ἰωακείμ Ἀγιαννανίτης)

Η Εκκλησία, θεμέλιο της ρωσσικής κοινωνίας για αιώνες, λοιδορήθηκε απ’ το Σοβιετικό καθεστώς και καταδιώχθηκε με πρωτόγνωρη αγριότητα.
Η επαναστατική αρχή, πριν πάρει ακόμη την εξουσία από τον Κερένσκυ, με συνθήματα και «τσιτάτα» αλλά και με ανακοινώσεις που περισσότερο μοιάζανε με διακηρύξεις, έδειξε απερίφραστα τις προσθέσεις της έναντι της Εκκλησίας. Έδειξε ότι ήταν αποφασισμένη να τελειώνει με την Εκκλησία. Η θρησκεία, έλεγε, που κράτησε τόσους αιώνες καθηλωμένο τον ρωσσικό λαό στη δουλοπαροικία και την αθλιότητα, έπρεπε να εκλείψει από προσώπου γης με κάθε μέσον, για να θεμελιωθεί ένας «νέος κόσμος». Και οι μπολσεβίκοι φάνηκαν απόλυτα συνεπείς προς αυτές τις διακηρύξεις τους.
Το πρώτο μέλημά τους μόλις κατέλαβαν την εξουσία ήταν να οργανώσουν τρομακτικά πογκρόμ εναντίον των Εκκλησιών. Ξεκίνησαν βασικά από την πρωτεύουσα. Συγκρότησαν ομάδες φανατισμένων οπαδών και περιθωριακών στοιχείων, οι οποίες οπλισμένες με σιδερολοστούς και βαριούς σπάζαν πόρτες ναών και κατέστρεφαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Ιερά σκεύη μοναδικής τέχνης και ανεκτίμητης αξίας, σπάνια χειρόγραφα βιβλία σε περγαμηνές και παπύρους λαφυραγωγήθηκαν άγρια. Πολλά απ’ αυτά τα αντικείμενα κοσμούν διάφορα ευρωπαϊκά Μουσεία σήμερα. Άγιες τράπεζες βεβηλώθηκαν και μοναδικά μνημεία αρχιτεκτονικής ξεθεμελιώθηκαν, με πρόσχημα ότι οι πέτρες χρειάζονταν για να κτισθεί κάποιο νοσοκομείο ή κάποιο κυβερνητικό κτίριο.

ΕΛΕΓΕ ἕνας μοναχός: -Τό ἔλεος τοῦ Κυρίου θά μᾶς σώσει καί ὄχι οἱ καλές μας πράξεις.


ΕΛΕΓΕ ένας μοναχός:

-           Το έλεος τού Κυρίου θά μάς σώσει και όχι οι καλές μας πράξεις. Δεν θά σωθούμε από τα φαρισαϊκά μας έργα, πού κρύβουν μέσα άπειρη και άδηλη κενοδοξία, αλλά από το έλεος και την αγάπη του Θεού.

ΕΙΠΕ μοναχός: Τά ὁσιακά τέλη ἑνός χριστιανοῦ ἀπό τοῦτο διακρίνονται: ἄν ὑπάρχει ἡ βεβαιότητα τῆς ἀναξιότητας του μέσα στήν ψυχή του.


ΕΙΠΕ μοναχός:

-           Τα όσιακά τέλη ενός χριστιανού από τούτο διακρίνονται: αν υπάρχει ή βεβαιότητα της αναξιότητας του μέσα στην ψυχή του.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/01/blog-post_977.html?m=1

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 28 Ἰανουαρίου


Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 28 Ἰανουαρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

28 Ιανουαρίου Συναξαριστής. Εφραίμ του Σύρου, Παλλαδίου Οσίου, Ιακώβου Ασκητού, της Αγίας μητρός και της θυγατρός της, Χάριτος, Γεωργίου Μάρτυρα, Εφραίμ εκ Ρωσίας, Εφραίμ εκ Κιέβου, Θεοδοσίου της Τότμα, Ισαάκ του Σύρου, Μνήμη όλων των Ερημιτών.

Ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος

Ο Όσιος Εφραίμ καταγόταν από την Ανατολή και γεννήθηκε στην πόλη Νίσιβη της Μεσοποταμίας πιθανώς το 308 μ.Χ. ή και ενωρίτερα. Ήκμασε επί Μεγάλου Κωνσταντίνου (324-337 μ.Χ.), Ιουλιανού του Παραβάτου (361-363 μ.Χ.) και των διαδόχων αυτού.
Από την μικρή του ηλικία διδάχθηκε την πίστη και την αρετή από τον Επίσκοπο της γενέτειράς του Ιάκωβο (309-364 μ.Χ.), ο οποίος και τον χειροτόνησε διάκονο, αλλά ο Όσιος αρνήθηκε να λάβει μεγαλύτερο αξίωμα. Ακολούθησε πολύ νωρίς τον μοναχικό βίο και με το φωτισμό του Παρακλήτου έγραψε πάρα πολλά συγγράμματα πνευματικής και ηθικής οικοδομής.
 Γι’ αυτό και θαυμάζεται για το πλήθος και το κάλλος των έργων του. Γνώστης ακριβής όλων των δογματικών θεμάτων, ήξερε να καταπολεμά τις αιρέσεις και να υπερασπίζει με θαυμάσια σαφήνεια την Ορθοδοξία. Ήταν εκείνος που κατατρόπωσε σε διάλογο τον αιρετικό Απολλινάριο και οδήγησε πολλούς αιρετικούς να επιστρέψουν στην πατρώα ευσέβεια.
Όταν, διά της συνθήκης του έτους 363 μ.Χ., που υπέγραψε ο διάδοχος του Ιουλιανού του Παραβάτου, Ιοβιανός (363-364 μ.Χ.), η Νίσιβης παραδόθηκε στους Πέρσες, ο Όσιος Εφραίμ εγκατέλειψε την πατρίδα του και ήλθε στην Έδεσσα, όπου ασκήτεψε σε παρακείμενο όρος.
 Το έτος 370 μ.Χ. επισκέφθηκε τον Μέγα Βασίλειο στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και λίγο αργότερα τους Πατέρες και Ασκητές της Αιγύπτου.

28. ✝ ΚΥΡΙΑΚΗ (ις΄ ΛΟΥΚΑ) ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κυρ. λγ΄ ἐπιστολῶν, (Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15).
Β Τιμ. 3,10         Σὺ δὲ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ,
Β Τιμ. 3,10                Συ όμως έχεις παρακολουθήσει την διδασκαλίαν, την συμπεριφοράν και αναστροφήν μου, τας αγνάς μου διαθέσεις, την φωτισμένην και ζωντανήν πίστιν μου, την μακροθυμίαν μου, την αγάπην και την υπομονήν μου.