Σελίδες

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2018

Τί παθαίνουν ὅσοι δέν τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ 2. Ἁγίου Νικοδήμου, Χρηστοήθεια. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Τί παθαίνουν ὅσοι δέν τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ 2. Ἁγίου Νικοδήμου, Χρηστοήθεια. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 24-2-2013 (Σύναξη Κυριακῆς) http://HristosPanagia3.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Ὅσιος Νικόδημος: Ἐναντίον τῶν σαρκικῶν παθῶν θὰ πολεμᾶς, ἀδελφέ, μὲ ξεχωριστὸ καὶ διαφορετικὸ τρόπο ἀπὸ τοὺς ἄλλους…

 «Ἀόρατος πόλεμος» ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ’

(Ἀπόδοση στὴ νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος
Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὅρος)

Ἐναντίον τῶν σαρκικῶν παθῶν θὰ πολεμᾷς, ἀδελφέ, μὲ ξεχωριστὸ καὶ διαφορετικὸ τρόπο ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Καὶ γιὰ νὰ γνωρίζῃς νὰ πολεμᾷς μὲ τὴν τάξι, πρέπει νὰ σκέφτεσαι ὅτι ὑπάρχουν τρεῖς χρόνοι καὶ τρεῖς πόλεμοι· πρὶν ἀπὸ τὸν πειρασμό, στὸ καιρὸ τοῦ πειρασμοῦ καὶ ἀφοῦ περάσει ὁ πειρασμός.
Ὁ πόλεμος πρὶν ἀπὸ τὸν πειρασμὸ θὰ εἶναι, κατὰ τῶν αἰτιῶν, ποὺ συνήθως γίνονται ἀφορμὴ αὐτοῦ τοῦ πειρασμοῦ· δηλαδή, πρῶτα, ἐσὺ πρέπει νὰ πολεμᾷς κατὰ αὐτοῦ τοῦ πάθους· ὄχι ἀντιστεκόμενος σ᾿ αὐτό, ὅπως σου εἶπα νὰ κάνῃς στὰ ἄλλα πάθη, ἀλλὰ ἀποφεύγοντας μὲ ὅλη σου τὴ δύναμι ἀπὸ κάθε εἴδους ἀφορμὴ καὶ πρόσωπο, τὸ ὁποῖο σοῦ προξενεῖ πειρασμὸ στὴ σάρκα. Καί, ἐὰν καμιὰ φορὰ εἶναι ἀνάγκη νὰ μιλήσῃς μὲ κανένα τέτοιον, μίλησε μὲ συντομία καὶ μὲ πρόσωπο σεμνὸ καὶ σοβαρό· μάλιστα, τὰ λόγια σου, ἂς ἔχουν κάποια σκληρότητα περισσότερη, παρὰ γλυκύτητα.
«Μὴν ἔχῃς ἐμπιστοσύνη στὸν ἐχθρό σου ποτέ», λέγει ὁ Σειρὰχ (12,11). Καὶ σύ, μὴν ἔχῃς ἐμπιστοσύνη ποτὲ στὸν ἑαυτό σου. Γιατὶ, καθὼς ὁ χαλκὸς γεννάει ἀπὸ μόνος του τὴν σκουριὰ ἔτσι καὶ ἡ διεφθαρμένη φύσις σου γεννᾷ ἀπὸ μόνη της τὴν 
κακία· «ὅπως ὁ χαλκὸς σκουριάζει, ἔστι καὶ κακία του» (αὐτόθι)· μὴν ἔχῃς ἐμπιστοσύνη, πάλι σου λέω, στὸν ἑαυτό σου, καὶ ἂν μπορῇ νὰ εἰπωθῇ ἔτσι ὅτι καὶ ἐσὺ δὲν αἰσθάνεσαι, οὔτε ἀκόμη αἰσθανθῇς τόσο καιρὸ τὶς αἰχμὲς τῆς σάρκας· διότι αὐτὴ ἡ κατηραμένη κακία, ἐκεῖνο ποὺ δὲν ἔκανε σὲ πολλοὺς χρόνους, τὸ κάνει σὲ μία ὥρα καὶ πολλὲς φορὲς κάνει τὶς ἑτοιμασίες της κρυφὰ καὶ ὅσο περισσότερο κάνει τὸν φίλο καὶ δίνει λιγωτέρο ὑποψία γιὰ αὐτή, τόσο περισσότερο βλάπτει καὶ ἀθεράπευτα πληγώνει (33)
Γι᾿ αὐτό, πολλὲς φορὲς πρέπει νὰ φοβᾶται κανεὶς περισσότερο (καθὼς ἡ πεῖρα τὸ ἀπέδειξε καὶ τὸ ἀποδεικνύει), ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ πρόσωπα, μὲ τὰ ὁποῖα νομίζει εὔλογο νὰ συναναστρέφεσαι ἢ γιατὶ εἶναι συγγενεῖς του ἢ γιατὶ εἶναι εὐλαβῆ καὶ ἐνάρετα (34) ἢ γιατὶ εὐεργετήθηκε ἀπὸ αὐτοὺς καὶ κρίνει σὰν ὑποχρέωσι νὰ τὰ συχνοχαιρετᾶ.

Eὐλογίες τῆς θαυμαστῆς πρόνοιας τοῦ Θεοῦ

ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
  
Οἰκονομάει ὁ Θεός. Βλέπει τὶς ἀνάγκες, τὶς ἐπιθυμίες μας, καί, ὅταν κάτι εἶναι γιὰ τὸ καλό μας, μᾶς τὸ δίνει. Ὅταν κανεὶς χρειάζεται σὲ κάτι βοήθεια, ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία βοηθοῦν. Ρωτοῦσαν τὸν Γέροντα Φιλάρετο (1): «Τί θέλεις, Γέροντα, νὰ σὲ οἰκονομήσουμε;». «Ὅ,τι θέλω ἡ Παναγία θὰ τὸ στείλη», ἀπαντοῦσε ἐκεῖνος. Καὶ ἔτσι γινόταν. Ὅταν ἐμπιστευώμαστε τὸν ἑαυτό μας στὸν Θεό, ὁ Καλὸς Θεὸς μᾶς παρακολουθεῖ καὶ μᾶς οἰκονομάει. Σὰν καλὸς οἰκονόμος δίνει στὸν καθένα μας ὅ,τι τοῦ χρειάζεται καὶ μᾶς φροντίζει ἀκόμη καὶ σὲ λεπτομέρειες γιὰ τὶς ὑλικὲς ἀνάγκες μας. Καὶ γιὰ νὰ καταλάβουμε τὴν φροντίδα Του, τὴν πρόνοιά Του, μᾶς δίνει ἀκριβῶς ὅ,τι μᾶς χρειάζεται. Νὰ μὴν περιμένης ὅμως πρῶτα νὰ σοῦ δώση ὁ Θεός, ἀλλὰ ἐσὺ νὰ δώσης ὅλο τὸν ἑαυτό σου στὸν Θεό. Γιατί, ἐὰν ζητᾶς συνέχεια ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ δὲν ἀφήνης τὸν ἑαυτό σου μὲ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό, αὐτὸ δείχνει ὅτι ἔχεις δικό σου σπίτι καὶ ἀποξενώνεσαι ἀπὸ τὶς αἰώνιες οὐράνιες Μονές. Ὅσοι ἄνθρωποι τὰ δίνουν ὅλα στὸν Θεὸ καὶ δίνονται ὁλόκληροι σ᾿ Αὐτόν, στεγάζονται κάτω ἀπὸ τὸν μεγάλο τροῦλλο τοῦ Θεοῦ καὶ προστατεύονται ἀπὸ τὴν θεία Του πρόνοια. Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ εἶναι μιὰ συνεχὴς μυστικὴ προσευχή, ποὺ φέρνει ἀθόρυβα τὶς δυνάμεις τοῦ Θεοῦ ἐκεῖ ποὺ χρειάζονται καὶ τὴν ὥρα ποὺ χρειάζονται, καὶ τότε τὰ φιλότιμα παιδιά Του Τὸν δοξολογοῦν συνέχεια μὲ πολλὴ εὐγνωμοσύνη.

Ὁ Παπα-Τύχων, ὅταν εἶχε πάει στὸ Καλύβι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, δὲν εἶχε Ναό, ἂν καὶ τοῦ ἦταν ἀπαραίτητος.

Μία διδακτική ἱστορία γιά τή Σαρακοστή ἀπό τόν Ἅγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς

  Οι διά Χριστόν σαλοί διακρίνονται από μια σπάνια έλλειψη φόβου. Ο μακάριος Νικόλαος έτρεχε ανάμεσα στους δρόμους του Πσκώφ προσποιούμενος τον τρελό, ελέγχοντας τους ανθρώπους για τις κρυφές αμαρτίες τους και προφητεύοντας εκείνα που επρόκειτο να τους συμβούν.

Όταν ο Ιβάν ο Δ΄ ο Τρομερός κατέφθασε στο Πσκώφ, ολόκληρη η πόλη διασαλεύτηκε από τον τρόμο για το φοβερό τσάρο. Γιά να τον υποδεχθούν οι κάτοικοι τοποθέτησαν στην είσοδο κάθε σπιτιού ψωμί και αλάτι, αλλά οι ίδιοι, φοβισμένοι, δεν εμφανίστηκαν. Όταν ο κυβερνήτης της πόλης πρόσφερε στον τσάρο ψωμί και αλάτι σ’ ένα δίσκο, ο τσάρος έσπρωξε μακριά τον δίσκο, με αποτέλεσμα να πέσουν καταγής το ψωμί και το αλάτι.
 
Τότε εμφανίστηκε μπροστά του ο όσιος Νικόλαος: ντυμένος με ποδήρη χιτώνα, δεμένο με σκοινί στη μέση, χοροπηδούσε γύρω του μ’ ένα μπαστούνι, σαν παιδί. Τού φώναζε: «Ιβάνουσκα, Ιβάνουσκα, φάε ψωμί κι αλάτι και μην τρως ανθρώπινο αίμα». Οι στρατιώτες έτρεξαν να τον πιάσουν, όμως εκείνος τους ξεγλίστρησε και κρύφτηκε. Ο τσάρος ζήτησε να μάθει για το μακάριο Νικόλαο –ποιός ήταν και τι ήταν– και τον επισκέφθηκε στo φτωχικό του. Ήταν τότε η πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
 

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος ὑποδεικνύει καί ἀναλύει μία ἰδιαίτερα ψυχωφελή προσευχή μετά τό γεῦμα ἤ τό δεῖπνο

(απόσπασμα από την ομιλία ΝΕ΄ από το Υπόμνημα του αγίου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον)

[…] Για τούτο επαινώ και θαυμάζω τους μοναχούς, οι οποίοι κατέλαβαν τις ερήμους, και για τις άλλες αρετές τους, αλλά και επειδή θυμούνται τη φράση αυτή του Κυρίου(Ματθ.16,27: μέλλει γρ υἱὸς το νθρώπου ρχεσθαι ν τ δόξ το πατρς ατο μετ τν γγέλων ατο, κα τότε ποδώσει κάστ κατ τν πρξιν ατο), ότι δηλαδή κατά την ημέρα της κρίσεως θα αποδώσει ο Κύριος στον καθένα ανάλογα με τα έργα του· διότι οι μοναχοί μετά το μεσημβρινό φαγητό ή , καλύτερα, μετά το δείπνο (διότι μεσημβρινό φαγητό δε λαμβάνουν ποτέ,καθόσον γνωρίζουν ότι η παρούσα ζωή είναι ζωή πένθους και νηστείας[ Λουκ. 6,21: «μακάριοι ο πεινντες νν, τι χορτασθήσεσθε. μακάριοι ο κλαίοντες νν, τι γελάσετε(:Μακάριοι είστε εσείς, που πεινάτε και στερείσθε, χωρίς να γογγύζετε, διότι θα χορτασθείτε με τις ανεκτίμητες δωρεές της βασιλείας των ουρανών. Μακάριοι είστε εσείς, που κλαίετε για τα αμαρτήματά σας και για τις άλλες θλίψεις, τις οποίες υπομένετε, διότι θα χαρείτε και θα γελάσετε) » και Ιω. 16,20: « μν μν λέγω μν τι κλαύσετε κα θρηνήσετε μες, δ κόσμος χαρήσεται· μες δ λυπηθήσεσθε, λλ᾿ λύπη μν ες χαρν γενήσεται(:Σας πληροφορώ και σας διαβεβαιώνω, ότι εσείς θα κλάψετε και θα θρηνήσετε για τον σταυρικό μου θάνατο, ενώ ο αμαρτωλός και αμετανόητος κόσμος θα χαρεί. Εσείς θα λυπηθείτε βέβαια, αλλά πολύ σύντομα η λύπη σας θα γίνει χαρά).]· μετά το δείπνο λοιπόν αφού πρώτα πουν μερικούς ευχαριστήριους ύμνους στον Θεό θυμούνται και αυτή τη φράση.
Και αν θέλετε να ακούσετε τον ύμνο τους, για να τον λέτε και εσείς συνεχώς, θα σας απαγγείλω ολόκληρη εκείνη την ιερή ωδή. Ως εξής λοιπόν έχουν τα λόγια αυτής·

«- Γιατί, πάτερ Ἰωήλ, προτρέπεις τά κορίτσια μας νά γίνουν καλόγριες;»

 Ερώτηση από πατέρα φιλομόναχης κόρης στον π. Ιωήλ Γιαννακόπουλο:

—Γιατί, πάτερ Ιωήλ, προτρέπεις τα κορίτσια μας να γίνουν καλόγριες;
—Εγώ δεν προτρέπω, αλλά και δεν εμποδίζω. Πόθους Μοναχικούς εγώ ούτε ανάβω ούτε σβήνω.
 
Δεν ανάβω διότι δεν μπορώ• μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. 
Δεν σβήνω διότι δεν πρέπει. Ποιος είμαι εγώ για να σβήσω τις φλόγες που ανάβει ο Θεός;
—Αφού δεν προτρέπεις εσύ να γίνουν καλόγριες, τότε πώς εξηγείται ότι τόσες κοπέλες, που εξομολογούνται σε σένα, θέλουν να γίνουν Μοναχές;

Ὁρολογία Μήνος Μαρτίου

 ''Μάρτιον μήνα ἔκτισεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον τὸν ἥλιον τὴν σελήνη, τὰ ἄστρα τὴν γῆν καὶ τὸν οὐρανόν. Μάρτιον μήνα ἔπλασε ὁ Θεὸς τὸν Ἀδάμ, τότε ἐξέπεσεν, τότε εὐγήκεν ἀπὸ τὸν Παράδεισον. Μάρτιον μήνα εἰς τὰς 25 τότε παρέβη ὁ Ἀδάμ τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ. Μάρτιον μήνα ἔκαμαν τὸ Πάσχα τους, τότε εὐγῆκαν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, καὶ ἐπέρασαν τὴν ἐρυθρὰν θάλασσαν.

Μποροῦμε νά σωθοῦμε καί δέν θέλουμε...!

  «..θά ἔρθει καιρός πού θά ζητᾶμε, ἔστω μιά ὥρα ἀπʹ ὅλο αὐτό τό χρόνο, καί δέν θά τόν βρίσκουμε.

 Πόσοι ἐπιθυμοῦν νά ἀκούσουν λόγο Θεοῦ καί δέν τόν βρίσκουν;
 Καί ἐμεῖς τόσα πολλά ἀκοῦμε καί τά περιφρονοῦμε καί δέν βγαίνουμε ἀπό τήν ἐμπαθή κατάσταση μας. 

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 16 Μαρτίου


Ἀκοῦστε τὸ βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας ποὺ ἑορτάζουν σήμερα 16 Μαρτίου


Γιὰ νὰ κατεβάσετε καὶ νὰ ἀποθηκεύσετε τὴν ὁμιλία σὲ mp3 πατῆστε  ΕΔΩ (δεξὶ κλὶκ ἀποθήκευση ὡς, ἢ ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)

16 Μαρτίου Συναξαριστής. Σαβίνου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ, Πάπα Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων δέκα Μαρτύρων, Ἰουλιανοῦ Μάρτυρος, Ρωμανοῦ Ἱερομάρτυρος, Ἀλεξάνδρου Ἱερομάρτυρος, Ἐβεντίου καὶ Θεοδούλου Ἱερομαρτύρων, Ἀνίνου τοῦ Θαυματουργοῦ, Ἰωάννου Ὁσίου, Χριστοδούλου Ὁσίου, Ἀντωνίου ἐκ Γεωργίας, Ποιμένος Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Σαβίνος ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Σαβίνος ἢ Σαβινιανὸς γεννήθηκε στὴν Ἐρμούπολη τῆς Αἰγύπτου ἀπὸ εὔπορους καὶ εὐγενεῖς γονεῖς. Διακρίθηκε γιὰ τὸν ἱερό του ζῆλο καὶ τὴν εὐσέβειά του.
Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Διοκλητιανὸς (284-305 μ.Χ.) διέταξε διωγμὸ κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ὁ ἔπαρχος Ἀρειανὸς ἀναζήτησε τὸν Ἅγιο μὲ σκοπὸ νὰ τὸν συλλάβει, διότι κήρυττε μὲ παρρησία τὸν Χριστό.
Ὅμως οἱ Χριστιανοὶ τῆς περιοχῆς, οἱ ὁποῖοι τὸν θεωροῦσαν στήριγμα καὶ παραμυθία τους, τὸν ἔπεισαν νὰ προφυλάξει τὴν ζωή του πρὸς ὄφελος τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Ἅγιος, μαζὶ μὲ ἄλλους εὐσεβεῖς Χριστιανούς, ἔφυγε ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη καὶ κρύφτηκε σὲ κάποιο οἴκημα μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐρμούπολη.
Κάποια μέρα προσῆλθε στὸν Ἅγιο ἕνας πτωχός, ὁ ὁποῖος τὸν πλησίασε καὶ τοῦ ζήτησε τροφή. Ὁ Ἅγιος τὸν ἐλέησε. Ἐκεῖνος, ὅμως, ὡς ἄλλος Ἰούδας, εἶπε στοὺς εἰδωλολάτρες: «Τί μοῦ δίδετε; Καὶ ἐγὼ θὰ ὑποδείξω σὲ ἐσᾶς τὸν Σαβίνο, ποὺ ζητᾶτε».
Καὶ αὐτοὶ ἔδωσαν σὲ αὐτὸν δυὸ νομίσματα. Καὶ ἀφοῦ τὸν ἀκολούθησαν ἔφθασαν στὸ οἴκημα, συνέλαβαν τὸν Σαβίνο, τὸν ἔδεσαν καὶ τὸν ὁδήγησαν στὸν ἄρχοντα Ἀρειανό, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ὁ Ἅγιος ὁμολόγησε τὸν Χριστό. Τότε τὸν κρέμασαν ἐπὶ ξύλου, τοῦ ἔξυσαν τὶς σάρκες καί, τέλος, τὸν ἔριξαν στὸν ποταμὸ Νεῖλο, ὅπου βρῆκε μαρτυρικὸ θάνατο, τὸ ἔτος 287 μ.Χ.