Σελίδες

Κυριακή 18 Μαρτίου 2018

Διάκριση Β΄.Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος.Δ΄ Κυριακή Νηστειῶν.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Διάκριση Β΄.Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος.Δ΄ Κυριακή Νηστειῶν.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 26-3-2017 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://HristosPanagia3.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

«Ἡ πνευματική ζωή ὡς βασική προϋπόθεση γιά τήν καλή ἀποκατάσταση» (Ἁγίου Παϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης



Θά ποῦμε σήμερα παιδιά, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ,  ἕνα θέμα πού ἔχει σχέση μέ τήν ἀποκατάσταση τοῦ ἀνθρώπου. Ὅταν λένε ἀποκατάσταση οἱ ἄνθρωποι στόν κόσμο συνήθως ἐννοοῦνε τόν γάμο. Ἀλλά ἡ σωστή ὀπτική τοῦ πράγματος «ἀποκατάσταση» εἶναι νά ἀποκατασταθεῖ κανείς στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ γάμος καί ὁ μοναχισμός, πού εἶναι οἱ δυό δρόμοι γιά νά πάει κανείς στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, αὐτό ἔχουν σάν τελικό στόχο. Δέν ἔχουν μιά ἐφήμερη, ἄς ποῦμε, ἀπόλαυση, μιά ἐφήμερη καλοπέραση. Εἴτε στόν ἕναν δρόμο πάει κανείς εἴτε στόν ἄλλον, δέν πρέπει νά χάσει τόν στόχο καί τό τέλος, τό ὁποῖο εἶναι ὁ Χριστός. «Ἐγώ εἶμαι τό Α καί τό Ω, ἡ ἀρχή καί τό τέλος»1.
Ὁπότε, ἄς δοῦμε σήμερα, μέ ὁδηγό τόν π. Παΐσιο, πῶς πετυχαίνεται αὐτή ἡ καλή ἀποκατάσταση, πῶς δέν θά χάσουμε τόν στόχο, τόν Χριστό. Ὁ Γέροντας, προκαταρκτικά νά τό ποῦμε, τόνιζε ὅτι πρέπει κανείς ἀπό νωρίς νά ἀποφασίσει ποιόν δρόμο θά πάρει. Γιατί, καί ὁ ἕνας δρόμος καί ὁ ἄλλος, εἶναι ἕνας δρόμος σταυρικός, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ στήν Ἀνάσταση. Καί ὅσο πιό γρήγορα κανείς πάρει αὐτό τόν δρόμο, τόσο πιό βέβαιη εἶναι καί ἡ Ἀνάσταση, πιό εὔκολη. Ἔλεγε ὁ Γέροντας πώς, ἰδιαίτερα μετά τά 30, ὁ ἄνθρωπος δύσκολα ἀποφασίζει, εἴτε νά πάει στόν μοναχισμό εἴτε νά πάει στόν γάμο, γιατί βάζει πάνω ἀπ’ ὅλα τήν λογική.
Ἄς δοῦμε λοιπόν σήμερα αὐτό τό κεφάλαιο «Ἡ πνευματική ζωή εἶναι βασική προϋπόθεση γιά τήν καλή ἀποκατάσταση»2. Θά τό διευρύνουμε λίγο... Ὁ Γέροντας ἑστιάζει ἴσως πιό πολύ στόν γάμο, ἀλλά ἰσχύουν καί γιά τόν μοναχισμό. Ἄν κανείς θέλει νά πάει καλά στό μοναστήρι, νά προκόψει πνευματικά, πάλι πρέπει νά κάνει πνευματική ζωή πρίν πάει στό μοναστήρι. Δέν σημαίνει, ἐπειδή δέν πῆγα ἀκόμα στό μοναστήρι καί εἶμαι στόν κόσμο, δικαιολογοῦμαι νά ἁμαρτάνω ἤ νά μή ζῶ μέ τόση προσοχή ὅση θά εἶχα ἄν ἤμουν στό μοναστήρι. Γιά νά πετύχει κανείς στόν μοναχισμό, θά πρέπει καί πρίν ἀπ’ τόν μοναχισμό νά κάνει καλή ζωή, πνευματική ζωή. Ἐπίσης, γιά νά πετύχει στόν γάμο, θά πρέπει πρίν ἀπ’ τόν γάμο νά κάνει καλή ζωή, πνευματική ζωή. Κι ὅσο περισσότερο προκόψει πρίν, τόσο τό μετά θά εἶναι ἐπιτυχέστερο.
«- Γέροντα, ἡ τάδε πού σᾶς εἶπε ὅτι σκέφτεται τόν Μοναχισμό μοῦ εἶπε ὅτι ἕνας συμφοιτητής της τήν ρώτησε γιατί δέν πάει στόν κινηματογράφο καί δέν βγαίνει ἔξω μέ ἀγόρια. Τί ἔπρεπε νά τοῦ ἀπαντήσει;»3.
Ὁ Γέροντας τώρα:

Ὁ Θεός ἀξιοποιεῖ τά πάντα γιά τό καλό, Ἅγιος Παϊσιος ὁ Ἁγιορείτης

Ο ΘΕΟΣ ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ

(Μερικὲς φορὲς ξεκινᾶμε νὰ κάνουμε μιὰ δουλειὰ καὶ παρουσιάζονται ἕνα σωρὸ ἐμπόδια. Πῶς θὰ καταλάβουμε ἂν τὰ ἐμπόδια εἶναι ἀπὸ τὸν Θεό;) Νὰ ἐξετάσουμε ἂν φταῖμε ἐμεῖς. Ἂν δὲν φταῖμε, τὸ ἐμπόδιο θὰ εἶναι ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ τὸ καλό μας. Γι' αὐτὸ δὲν πρέπει κανεὶς νὰ στενοχωριέται, ἂν δὲν ἔγινε ἡ δουλειὰ ἢ ἂν καθυστέρησε νὰ τελειώση. Μιὰ φορὰ κατέβαινα βιαστικὸς ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Στομίου, νὰ πάω στὴν Κόνιτσα γιὰ μιὰ ἐπείγουσα δουλειά. Σὲ ἕνα δύσκολο σημεῖο τοῦ δρόμου – Γολγοθᾶ τὸ ἔλεγα – συνάντησα ἕναν γνωστὸ τοῦ μοναστηριοῦ, τὸν μπαρμπα-Ἀναστάση, μὲ τρία ζῶα φορτωμένα. Ἀπὸ τὴν πολλὴ ἀνηφόρα εἶχαν ἀναποδογυρισθῆ τὰ σαμάρια τους καὶ ἕνα ζῶο ἦταν κοντὰ στὸν γκρεμὸ καὶ κόντευε νὰ πέση κάτω. «Ὁ Θεὸς σ' ἔστειλε, Πάτερ», μοῦ εἶπε ὁ μπαρμπα-Ἀναστάσης. Τὸν βοήθησα νὰ τὰ ξεφορτώσουμε καὶ νὰ τὰ ξαναφορτώσουμε, τὰ βάλαμε καὶ στὸν δρόμο καὶ τὸν ἄφησα. Ὅταν προχώρησα ἀρκετά, ἔφθασα σὲ ἕνα σημεῖο ὅπου μόλις πρὶν λίγο εἶχε γίνει κατολίσθηση σὲ μῆκος τριακόσια μέτρα καὶ εἶχε φαγωθῆ τὸ μονοπάτι. Δένδρα καὶ πέτρες εἶχαν κατεβῆ στὸ ποτάμι. Ἂν δὲν καθυστεροῦσα, θὰ βρισκόμουν ἐκεῖ τὴν ὥρα ἀκριβῶς ποὺ ἔγινε ἡ κατολίσθηση. «Μπαρμπα-Ἀναστάση, εἶπα, μ᾿ ἔσωσες. Ὁ Θεὸς σ᾿ ἔστειλε».
 Ὁ Χριστὸς ἀπὸ ψηλὰ βλέπει τὸν καθένα μας πῶς ἐνεργεῖ καὶ ξέρει πῶς καὶ πότε θὰ ἐνεργήση γιὰ τὸ καλό μας. Ξέρει πῶς καὶ ποῦ θὰ μᾶς ὁδηγήση, ἀρκεῖ ἐμεῖς νὰ ζητοῦμε βοήθεια, νὰ τοῦ λέμε τὶς ἐπιθυμίες μας καὶ νὰ ἀφήνουμε Ἐκεῖνον ὅλα νὰ τὰ κανονίζη.

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Νά ξέρης, ὁ Σταυρός περνάει ἀπ’ ἐδῶ ὡς τήν Ἀμερική, τήν Αὐστραλία... Ἄλλη φορά νά ἔχης περισσότερη πίστη»

  Μαρτυρία π. Παύλου Τσουκνίδα

Μία φορά πήγα στον Γέροντα Πορφύριο ως λαϊκός το 1989, είχα ένα πρόβλημα με το στομάχι μου, πονούσε πολύ και δεν με άφηνε, παρ’ όλο ότι έπαιρνα και φάρμακα κατά καιρούς, να ηρεμήσω.
Όταν μπήκα μέσα στο κελλί του, ο Γέροντας ήταν ξαπλωμένος, γιατί ήταν άρρωστος, και όλοι θυμάμαι λέγανε ότι θα φύγη ο Γέροντας για την άνω Ιερουσαλήμ, όμως ο Γέροντας έζησε. 
Το δεξί του χέρι ήταν τυλιγμένο μέχρι τα μέσα του αγκώνα με λωρίδες άσπρο πανί σαν γάζες και κρατούσε ένα ξύλινο Σταυρό. Το κελλάκι του ήταν σκοτεινό, για φως είχε μία κανδήλα ακοίμητη σε προσκυνητάρι με μεγάλη εικόνα αγιογραφημένη της Υπεραγίας Θεοτόκου.
 
Μόλις αντίκρυσα την αγγελική μορφή του Γέροντος, είδα γύρω-γύρω απ’ το πρόσωπό του, στο κρεββάτι που ήταν ξαπλωμένος, να τον περιλούζη ένα γλυκύτατο απαλό φως και έμεινα άναυδος. Με δέος γι’ αυτό που αντίκρυσα, του λέω: «Την ευχή σας, Γέροντα!» «Του Κυρίου μας», μου απαντά εκείνος. Μ’ αξίωσε ο Θεός τον ανάξιο και αμαρτωλό δούλο του να δουν τα μάτια μου αυτήν την φορά τον Γέροντα, εκείνη την αγιασμένη ψυχή, λουσμένη με θεϊκό φως (άκτιστο φως), η οποία έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένη στην μνήμη μου και δεν περιγράφεται με λόγια.
 
Αμέσως με ρωτάει: «Τι πρόβλημα έχεις, παιδί μου;» με απαλή γλυκιά φωνή. Και του απαντώ: «Το στομάχι μου με πονάει, Γέροντα». Και εκείνος μου λέει: «Για έλα εδώ κοντά στο κρεββάτι μου, γιατί δεν μπορώ να σηκωθώ να σε σταυρώσω».

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τό φοβερό πάθος τῆς μέθης

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΠΑΘΟΣ ΤΗΣ ΜΕΘΗΣ

(απόσπασμα από την ομιλία ΝΖ΄στο Υπόμνημα του αγίου Εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο)

[…] Τίποτε δεν είναι τόσο αγαπητό στον διάβολο όσο η τρυφηλή ζωή και η μέθη, διότι είναι η πηγή και η μητέρα όλων των κακών. Με αυτήν λοιπόν κάποτε οδήγησε τους Ισραηλίτες στην ειδωλολατρία και με αυτήν παρέσυρε τους Σοδομίτες σε παράνομους έρωτες.Διότι λέγει: «πλν τοτο τ νόμημα Σοδόμων τς δελφς σου, περηφανία· ν πλησμον ρτων κα ν εθηνί ονου σπατάλων ατ κα α θυγατέρες ατς. τοτο πρχεν ατ κα τας θυγατράσιν ατς, κα χερα πτωχο κα πένητος οκ ντελαμβάνοντο.= Αλλά η παρανομία των Σοδόμων, της αδελφής σου αυτής πόλεως, ήταν η υπερηφάνεια. Μέσα στην αφθονία των άρτων και του οίνου και των υλικών αγαθών ζούσε αυτή και αι κωμοπόλεις της μίαν άσωτη και σπάταλη ζωή. Επιπλέον υπήρχε σε αυτήν και στις κωμοπόλεις της και σκληρότητα, διότι δεν έδιδαν σε απλωμένο χέρι του πτωχού και του πένητος καμιά βοήθεια)[ Ιεζεκ.16,49]».
Με αυτήν οδήγησε σε απώλεια πλήθος άλλων ανθρώπων και τους παρέδωσε στη γέεννα. Διότι ποιο κακό είναι αυτό που δεν το προξενεί η τρυφηλή ζωή; Κάνει τους ανθρώπους χοίρους και μάλιστα χειρότερους και από χοίρους. Διότι ο μεν χοίρος κυλιέται μέσα στον βούρκο και τρέφεται με την κοπριά, ενώ αυτός κάθεται και τρώει σε τραπέζι που είναι πιο βρωμερό και από εκείνο του χοίρου, επινοώντας ανήθικες συνουσίες και παράνομους έρωτες. Ο άνθρωπος αυτού του είδους δε διαφέρει σε τίποτε από τον δαιμονιζόμενο, διότι κατά τον ίδιο τρόπο διαπράττει αναισχυντίες και ενεργεί ως παράφρονας. Και τον μεν δαιμονιζόμενο ακόμη και τον ελεούμε, ενώ αυτόν τον αποφεύγουμε και τον μισούμε. Γιατί τέλος πάντων όλα αυτά;

Λόγος τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ γιὰ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο


  
Από το βιβλίο: Η ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ

Όταν ἡ ψυχή κατέχεται ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τότε, ὤ, πῶς εἶναι ὅλα εὐχάριστα, ἀγαπημένα καί χαρούμενα. Αὐτή ἡ ἀγάπη ὅμως συνεπάγεται θλίψη· κι ὅσο βαθύτερη εἶναι ἡ ἀγάπη, τόσο μεγαλύτερη εἶναι κι ἡ θλίψη.
Ἡ Θεοτόκος δέν ἁμάρτησε ποτέ, οὔτε κἄν μέ τό λογισμό, καί δέν ἔχασε ποτέ τή Χάρη, ἀλλά κι Αὐτή εἶχε μεγάλες θλίψεις. Ὅταν στεκόταν δίπλα στό Σταυρό, τότε ἦταν ἡ θλίψη Της ἀπέραντη σάν τόν ὠκεανό κι οἱ πόνοι τῆς ψυχῆς Της ἦταν ἀσύγκριτα μεγαλύτεροι ἀπό τόν πόνο τοῦ Ἀδάμ μετά τήν ἔξωση ἀπό τόν Παράδεισο, γιατί κι ἡ ἀγάπη Της ἦταν ἀσύγκριτα μεγαλύτερη ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Ἀδάμ στόν Παράδεισο. Κι ἄν ἐπέζησε, ἐπέζησε μόνο μέ τή Θεία δύναμη, μέ τήν ἐνίσχυση τοῦ Κυρίου, γιατί ἦταν θέλημά Του νά δῆ τήν Ἀνάσταση κι ὕστερα, μετά τήν Ἀνάληψή Του, νά παραμείνη παρηγοριά καί χαρά τῶν Ἀποστόλων καί τοῦ νέου χριστιανικοῦ λαοῦ.
Ἐμεῖς δέν φτάνουμε στήν πληρότητα τῆς ἀγάπης τῆς Θεοτόκου, καί γι᾽ αὐτό δέν μποροῦμε νά ἐννοήσωμε πλήρως τό βάθος τῆς θλίψεώς Της. Ἡ ἀγάπη Της ἦταν τέλεια. Ἀγαποῦσε ἄπειρα τό Θεό καί Υἱό Της, ἀλλ᾽ ἀγαποῦσε καί τό λαό μέ μεγάλη ἀγάπη. Καί τί αἰσθανόταν τάχα, ὅταν ἐκεῖνοι, πού τόσο πολύ ἀγαποῦσε ἡ Ἴδια καί πού τόσο πολύ ποθοῦσε τή σωτηρία τους, σταύρωναν τόν ἀγαπημένο Υἱό Της;
Ἄσπιλε Παρθένε Θεοτόκε, πές σ᾽ ἐμᾶς τά παιδιά Σου, πῶς ἀγαποῦσες τόν Υἱό Σου καί Θεό, ὅταν ζοῦσες στή γῆ; Πῶς χαιρόταν τό πνεῦμα Σου γιά τό Θεό καί Σωτῆρα Σου; Πῶς ἀντίκρυζες τήν ὀμορφιά τοῦ προσώπου Του; Πῶς σκεφτόσουν ὅτι Αὐτός εἶναι Ἐκεῖνος, πού Τόν διακονοῦν μέ φόβο καί ἀγάπη ὅλες οἱ Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν;

Ἅγιος Νικόλαος τῆς Σερβίας.Στό κατώφλι τῆς κάθε μέρας, πεῖτε: "Θά γίνει τό θέλημά σου Πατέρα!".



Στο κατώφλι της  κάθε μέρα, πείτε: "Θα γίνει το θέλημά σου Πατέρα!".
Και στο κατώφλι κάθε μελλοντικής νύχτας λέγε: " Θα γίνει το θέλημά σου Πατέρα!".
Πηγαίνοντας στη δουλειά και όταν  έρχεσαι από την εργασία, πάλι  να λες το ίδιο: : "Θα γίνει το θέλημά σου Πατέρα!".

Μόλις ὁ ἀσκητής ρωτήθηκε: "Πῶς ἔχεις τήν ὑπομονή νά ζεῖς μόνος σέ αὐτή τήν ἔρημη γωνιά τῆς γῆς;" Ἀπάντησε...

Μόλις ο ασκητής  ρωτήθηκε:
"Πώς έχεις την υπομονή να ζεις μόνος σε αυτή την έρημη γωνιά της γης;"
Απάντησε:

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 18 Μαρτίου


Ἀκοῦστε τὸ βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας ποὺ ἑορτάζουν σήμερα 18 Μαρτίου


Γιὰ νὰ κατεβάσετε καὶ νὰ ἀποθηκεύσετε τὴν ὁμιλία σὲ mp3 πατῆστε  ΕΔΩ (δεξὶ κλὶκ ἀποθήκευση ὡς, ἢ ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)

18 Μαρτίου Συναξαριστής. Κυρίλλου Πατριάρχου, τῶν Ἁγίων μυρίων Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων Εὐκαρπίωνος, Τροφίμου καὶ τῶν σὺν αὐτῶν Μαρτυρησάντων, Ἀνανίου Θαυματουργοῦ, Ἐδουάρδου βασιλέως, Κυρίλλου Ὁσίου.



Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος καταγόταν ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη καὶ γεννήθηκε πιθανῶς τὸ ἔτος 313 μ.Χ. στὰ Ἱεροσόλυμα. Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος ὑπὸ τοῦ Ἐπισκόπου Ἱεροσολύμων Μαξίμου τοῦ Γ’ (333-348 μ.Χ.), τὸν ὁποῖο καὶ διαδέχθηκε στὴν ἐπισκοπικὴ ἕδρα κατὰ τὶς ἀρχὲς τοῦ ἔτους 348 μ.Χ., εἴτε διότι ὁ Μάξιμος ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Ἀρειανούς, εἴτε διότι πέθανε.
Ὁ Ἅγιος ἀρχικὰ ἀδιαφοροῦσε γιὰ τὶς δογματικὲς «λεπτολογίες» καὶ ἀπέφευγε ἐπιμελῶς τὸν ὄρο «ὁμοούσιος». Γι’ αὐτὸ ὁ Ἀρειανὸς Μητροπολίτης Κασαρείας Ἀκάκιος ἐνέκρινε τὴν ἐκλογή του καὶ τὸν χειροτόνησε Ἐπίσκοπο. Ἀλλὰ συνέβη καὶ ἐδῶ, ὅτι ἀργότερα καὶ στὴν περίπτωση τοῦ Ἁγίου Μελετίου, Πατριάρχου Ἀντιοχείας (τιμᾶται 12 Φεβρουαρίου). Ὁ Ἅγιος δὲν ἔμεινε ἐκτὸς τοῦ κλίματος τῆς ἐποχῆς, ὡς πρὸς τοὺς δογματικοὺς ἀγῶνες καὶ ἀπὸ τοὺς πρώτους μῆνες τῆς ἀρχιερατείας του ἀποδείχθηκε μὲ τὶς περίφημες Κατηχήσεις του, ὑπερασπιστὴς τῶν Ἀποφάσεων καὶ τῶν Ὅρων τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Τοὺς ἀγῶνες τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου ἐξῇρε καὶ ἡ ἐν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδος τοῦ ἔτους 382 μ.Χ.: «Τῆς δὲ γὲ μητρὸς ἁπασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις, τὸν αἰδεσιμώτατον Κύριλλον ἐπίσκοπον εἶναι γνωρίζομεν. Κανονικῶς τὲ παρὰ τῶν τῆς ἐπαρχίας χειροτονηθέντα πάλαι καὶ πλεῖστα πρὸς τοὺς Ἀρειανοὺς ἐν διαφόροις τόποις ἀθλήσαντα».
Ἡ δογματικὴ τοποθέτηση τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου ὑπῆρξε ἡ πρώτη αἰτία ρήξεως μὲ τὸν Ἐπίσκοπο Ἀκάκιο Καισαρείας, ὁ ὁποῖος στὴ συνέχεια ζητοῦσε διάφορες ἀφορμὲς γιὰ νὰ καταστρέψει τὸν Ἅγιο.

18 Μαρτίου. ✝ ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Ἰωάννου ὁσίου συγγραφέως τῆς Κλίμακος). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κυρ. δ΄ νηστ. (Ἑβρ. ς΄ 13 - 20).
Εβρ. 6,13           Τῷ γὰρ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ᾿ οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ᾿ ἑαυτοῦ,
Εβρ. 6,13                  Εις δε τον Αβραάμ, όταν είχε δώσει ο Θεός τας μεγάλας υποσχέσεις, επειδή δεν είχε κανένα μεγαλύτερόν του-εφ' όσον αυτός είναι ο μόνος απειροτέλειος-δια να ορκισθή και να βεβαιώση έτσι κατά τον απόλυτον τρόπον τον Αβραάμ, ότι ασφαλώς και βεβαίως θα τας εκπληρώση, ωρκίσθη στον εαυτόν του