Σελίδες

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2018

Ἡ ἐκμετάλλευση τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου ἀπό νεοεποχίτες προβατόσχημους λύκους

Ἡ ἐκμετάλλευση τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου ἀπό νεοεποχίτες προβατόσχημους λύκους

Δυστυχῶς κάποιοι, μεταξύ τῶν ὁποίων καί νεοεποχίτες ἰνστρούχτορες, ἐμφανίζονταν ὡς πνευματικά παιδιά τοῦ Ὁσίου, γιά νά ἀγρεύουν ὁπαδούς. Ἕνας τέτοιος ἦταν ὁ δάσκαλος τῆς Ἀνθῆς Τσέλιου μέ ἀρχικά Δ.Λ. Κάποτε ἡ Ἀνθή, πνευματικό παιδί τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου, εἶχε πάει μαζί μέ μία φίλη της στόν Ἅγιο. Ἐκεῖνος τότε τούς ἀποκάλυψε ὅτι πολλές φορές γιά νά ἑλκύσει κάποιους πλανεμένους τούς ἀποκαλοῦσε μέ τό ὄνομά τους. Τό Ἅγιο Πνεῦμα τοῦ τό φανέρωνε, ἐνῶ τούς ἔβλεπε γιά πρώτη φορά. Ἐκεῖνοι ἐντυπωσιάζονταν καί ἦταν ἕτοιμοι νά ἀκούσουν καί τίς νουθεσίες τοῦ Γέροντα.
Τότε, «Φανερά ἐντυπωσιασμένη, ἡ φίλη μου», διηγεῖται ἡ Ἀνθή Τσέλιου, «τοῦ ζήτησε νά τῆς πεῖ τήν γνώμη του γιά τόν Δ.Λ., πού ὅπως ἤξερε ἦταν πνευματικοπαίδι του. Ἐκείνη τήν στιγμή ὁ Γέροντας τινάχτηκε, θύμωσε πάρα πολύ καί εἶπε: «Εἶδες τί μοῦ κάνουν; Ὁρίστε τί μοῦ κάνουν! Ἔρχονται ἐδῶ, παίρνουν τήν εὐχή μου, τούς λέω πέντε πράγματα, τά ὁποῖα παίρνουν αὐτοί ὅπως θέλουν, καί μετά λένε ὅτι τούς ἔχω πνευματικά παιδιά», γύρισε καί μοῦ εἶπε πολύ ὀργισμένος. Στήν συνέχεια στράφηκε πρός τήν κυρία, γιά τήν ὁποία τοῦ εἶχα πεῖ ὅτι ἦταν στενή συνεργάτις τοῦ Δ.Λ. καί ὅτι παλιότερα μᾶς ἔκανε γιόγκα, ἀλλά στήν συνέχεια σταμάτησε γιά προσωπικούς της λόγους. «Κοίταξε νά δεῖς», τῆς λέει. «Νά τοῦ πεῖς νά διώξει ὅλα τά παιδιά ἀπό κοντά του καί νά τούς στείλει σέ ἱερεῖς πνευματικούς». «Μά, Παππούλη», τοῦ λέει ἐκείνη, «αὐτός μᾶς λέει νά πηγαίνουμε στήν ἐκκλησία γιά ἐξομολόγηση».

Μπορεῖ κανείς νά σωθῆ χωρίς πνευματικό καί χωρίς ἐξομολόγηση;



Γέροντος Κλεόπα Ηλίε.
Όχι. Κανείς δεν μπορεί να σωθεί, ούτε λαϊκοί ούτε μοναχοί ούτε κληρικοί, χωρίς την εξομολόγηση των αμαρτιών και χωρίς τη λύση από τον πνευματικό, κατά τον λόγο του Κυρίου που λέει: «λάβετε Πνεύμα Άγιον. Αν τινών αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς. Αν τινών κρατήτε, κεκράτηνται» (Ιω. 20, 23). Και σε άλλο χωρίο: «όσα εάν δήσητε επί της γης, έσται δεδεμένα εν τω ουρανώ. Και όσα εάν λύσητε επί της γης, έσται λελυμένα εν τω ουρανώ» (Ματθ. 18, 18).

Επομένως, πώς θα μπει κανείς στη βασιλεία των ουρανών, μη όντας λελυμένος στη γη από τις αμαρτίες του; Διότι η εξουσία αυτή δόθηκε μόνο στους εκλεκτούς, δηλαδή στους Αποστόλους, στους Επισκόπους και στους Ιερείς, και όχι στους λαϊκούς.


Πρέπει όλοι να έχουμε τους πνευματικούς μας και να εξομολογούμεθα τακτικά, ακόμα και εκείνοι οι οποίοι νομίζουν ότι δεν έχουν αμαρτίες.
Ετσι μας διδάσκει ο άγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης: «εάν είπωμεν οτι αμαρτίαν ουκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια ουκ έστιν εν ημίν. εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, πιστός έστι και δίκαιος, ίνα αφή ημίν τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας» (Α’ Ίω. 1, 8-9).

Τό θαῦμα τοῦ ἁγίου Προκοπίου στόν μικρό Ἀντώνη

  Ο Αντώνης Κοσκινάς από το χωριό Κουραμάδες Κερκύρας ήταν παιδί όταν οι γονείς του τον έστειλαν σε καιρό χειμώνος στο χωριό Βαρυποτάδες, όπου υπήρχε μύλος, για να αλέση ένα σακκούλι καλαμπόκι. 

Ήταν αρκετά μεγάλη η απόσταση για την ηλικία του. Πήγε πεζός αλλά καθυστέρησε πολύ γιατί έδινε την σειρά του στους άλλους. Έμεινε τελευταίος και τον πήρε η νύχτα.
 
Η μητέρα του ανησύχησε για το παιδί της και παίρνοντας ένα φανάρι πήγε να το αναζητήση. Φοβόταν μήπως περνώντας μία ρεματιά με δένδρα του επιτεθούν τα τσακάλια, τα οποία κρύβονταν εκεί και τη νύχτα επετίθεντο στους περαστικούς.
 
Όταν έφθασε στο ύψωμα φώναξε με όλη της την δύναμη: «Αντώνηηη…». Άκουσε την φωνή του παιδιού της από το απέναντι ύψωμα να αποκρίνεται: «Εδώ είμαι…». Η μητέρα του θορυβήθηκε γιατί το παιδί της θα έμπαινε στο επικίνδυνο ρέμα και ποιος θα το βοηθούσε μέσα στο σκοτάδι;
 
Ξαφνικά βλέπει έκπληκτη τον Αντώνη κοντά της.
 
– Παιδί μου, εσύ εδώ; Πώς αρέβαρες (έφθασες) δελέγκου (στην στιγμή) με την απολοή σου;
 
– Μάννα μου, δεν ήρθα μοναχός μου. Μ’ ανέβασε ένας καβαλλάρης π’ άστραφτε τ’ άλογό του γιατί με λυπήθηκε οπόκλαιγα, και μ’ έφερε.
 
– Και από πούθε ήταν ο καβαλλάρης και πώς δεν άκουσα τα πέταλα τ’ αλόγου του;

18 Δεκεμβρίου. Σεβαστιανοῦ μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τρ. λ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἑβρ. θ΄ 8-23).
Εβρ. 9,8            τοῦτο δηλοῦντος τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, μήπω πεφανερῶσθαι τὴν τῶν Ἁγίων ὁδόν, ἔτι τῆς πρώτης σκηνῆς ἐχούσης στάσιν·
Εβρ. 9,8                    Με αυτήν δε την απαγόρευσιν εδήλωνε συμβολικώς το Πνεύμα το Αγιον, ότι δεν είχεν ακόμη φανερωθή και ήτο απρόσιτος στους ανθρώπους ο δρόμος, που ωδηγούσεν εις τα αληθινά Αγια, δηλαδή εις την βασιλείαν των ουρανών, διότι ήτο ακόμη στημένη και είχε κύρος η παλαιά σκηνή.

Λάμπρος Σκόντζος, Γιατί ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης δέν εἶναι Ἁγία καί Μεγάλη

ΓΙΑΤΙ Η «ΣΥΝΟΔΟΣ» ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

        Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης ἀποτέλεσε ἕνα ἐπώδυνο καί δυσθεράπευτο ἄλγος στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἄν καί πέρασαν περισσότεροι ἀπό 28 μῆνες ἀπό τήν  σύγκλησή της, συνεχίζει νά ταλανίζει τό ἐκκλησιαστικό σῶμα, νά προκαλεῖ σκληρές κριτικές, σοβαρές ἔριδες, σχισματικές καταστάσεις, ἀποτειχίσεις, διωγμούς. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά οἱ ὑπέρμαχοί της βαυκαλίζονται, στρουθοκαμηλίζοντας, πώς ἡ σύγκλησή της ὑπῆρξε «μέγα γεγονός» καί πώς οἱ ἀποφάσεις της σημάδεψαν τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία καί αὐτή τήν ἴδια τήν κατοπινή πορεία τῆς Ἐκκλησίας. Ὅτι δῆθεν αὐτή «ἔβγαλε τήν Ὀρθοδοξία ἀπό τήν ἀπομόνωση» καί τήν «ἔκαμε γνωστή στόν σύγχρονο κόσμο» καί «πρόβαλλε τίς ἀξίες της». Ὅτι δῆθεν οἱ ἀποφάσεις της προωθοῦν «τήν καταλλαγή, τή συνύπαρξη καί τήν παγκόσμια εἰρήνη». Ὅτι δῆθεν ὑπῆρξε ἕνα «παγκόσμιο γεγονός», καί οἱ ἀποφάσεις της «σημάδεψαν τήν ἱστορία».
       Τῆς προσέδωσαν μάλιστα καί τήν προσωνυμία: «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος», δανειζόμενοι αὐτήν<σζ ἀπό τή συνοδική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀφοῦ μέ αὐτόν τόν προσδιορισμό ὅριζαν οἱ Πατέρες τίς Οἰκουμενικές Συνόδους. Ἄλλωστε, οἱ ὁραματιστές καί οἱ προετοιμάσαντες τήν «Σύνοδο» τῆς Κρήτης αὐτόν τόν στόχο εἶχαν, νά εἶναι ἡ Ἡ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
       Εἶναι ὅμως πραγματικά «Ἁγία» καί «Μεγάλη»; Εἶναι «Σύνοδος», ἡ ὁποία συνεχίζει μέ ἀκρίβεια τήν δισχιλιόχρονη συνοδική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας; Γιά τήν συντριπτική πλειοψηφία τοῦ συνειδητοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, δυστυχῶς, ὄχι! Τά στοιχεῖα, τά ὁποῖα ἀποδεικνύουν ὅτι δέν ὑπῆρξε οὔτε ἅγια, οὔτε μεγάλη, οὔτε σύμφωνη μέ τήν συνοδική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι σαφέστατα καί συνταρακτικά. Δέν εἶναι Ἅγια καί Μεγάλη Σύνοδος διότι:
1ον Συγκλήθηκε γιά νά ἐξυπηρετήσει πολιτικές καί γαιοστρατηγικές σκοπιμότητες.
       Οἱ ἔχοντες στοιχειώδη γνώση τῶν σύγχρονων παγκοσμίων πνευματικῶν ἀνακατατάξεων, τῶν γεωπολιτικῶν, γαιωστρατηγικῶν καί οἰκονομικῶν στοχεύσεων ἀπό σκιώδη διεθνῆ κέντρα, εἶναι εὔκολο νά καταλάβουν ὅτι ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης ὑπῆρξε πιστός θεράπων αὐτῶν.

Γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης - Πῶς μπορεῖ νά θερμανθεῖ ὁ πνευματικός ζῆλος

  Η μνήμη του θανάτου δίνει μεγάλη θέρμη στον πνευματικό ζήλο. Και όταν κανείς σκέπτεται ότι ίσως πεθάνει μετά από μία στιγμή, μετά από λίγη ώρα, μετά από μία μέρα, ένα μήνα, ένα χρόνο, η σκέψη αυτή είναι μία θέρμανση του ζήλου, ώστε να προσέχει τον εαυτό του, να μην αμαρτήσει, να μη σκεφθεί κακό, να μη μιλήσει άσχημα και να μην πράξει κακό.

Γνωρίζουμε ότι όλα τα αμαρτήματά μας είναι γνωστά στον Θεό, αλλά και στον διάβολο. Ο πειρασμός καταγράφει με κάθε λεπτομέρεια όλα μας τα έργα, όλους μας τους λογισμούς και τα λόγια στα κατάστιχά του. Έτσι, την ώρα που θα πρόκειται να φύγουμε ή και όταν θα ανεβαίνουμε προς τον Θεό, τα ειδικά τελώνια θα μας παρουσιάσουν όλο αυτό το πλήθος των αμαρτιών, που εμείς τις έχουμε λησμονήσει. Και όταν τις δούμε όλες γραμμένες και μας δοθεί η δυνατότητα να τις θυμηθούμε, τότε θα απορήσουμε για το πλήθος και το μέγεθος που θα έχουν εκεί γραμμένα οι δαίμονες.
 Τότε θα έρθει το μυαλό στην θέση του. Τότε θα σκεφθούμε ώριμα και σωστά. Το όφελος ποιο θα είναι; Θα μεταμεληθούμε βέβαια, αλλά η μεταμέλεια πλέον δεν φέρνει την ωφέλεια, δεν φέρνει την μετάνοια. Δεν έχει πλέον αξία η μετάνοια εκείνη την ώρα, διότι το πανηγύρι έχει λήξει, καιρός μετανοίας δεν υπάρχει και η δυσκολία είναι άμεση.
 Όλα αυτά, όταν τα υπενθυμίζει ο ζήλος, η ψυχή φυλάγεται από το κακό. Γι’ αυτό πρέπει ο ζήλος να μας συνέχει και να μας δίνει την δυνατότητα της αδιαλείπτου προσοχής. Να προσέχουμε συνέχεια, και πρώτος εγώ, διότι έχω περισσότερη και μεγαλύτερη ευθύνη, ίσως επειδή έχω και περισσότερες γνώσεις. Έτσι ο λόγος της απολογίας μου θα είναι σκληρότερος ενώπιον του Θεού.

Ἐγερτήριο σάλπισμα Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου.

    Η Εκκλησία του Θεού δεν έχει μείνει χωρίς ποιμένα, μολονότι την έχουν κατατοξεύσει.  Και «πύλαι άδου» δεν έχουν καταφέρει να την καθυποτάξουν. Ούτε ανέχεται να κάμνει κάτι και να λέγει αντίθετα προς τους καθιερωμένους («κειμένους») όρους και νόμους. Όμως πολλοί ποιμένες ποικιλοτρόπως έγιναν άφρονες. Διότι και συνόδους εσυγκρότησαν μεγάλες και πολυπληθείς, και θεώρησαν τους εαυτούς τους ότι είναι Εκκλησία Θεού, και φρόντισαν να φαίνονται ότι υπερασπίζονται τους «κανόνες». Στην πράξη όμως εστρέφονταν εναντίον των κανόνων. Λοιπόν, Σύνοδοι δεν είναι όταν μαζεύονται απλώς ιεράρχες και ιερείς, έστω και αν είναι πολλοί. Διότι είναι καλύτερο, λέγει ο λόγος του Θεού, να είναι ένας που κάνει το θέλημα του Κυρίου, παρά μυριάδες που το παραβαίνουν.

   Η Σύνοδος λοιπόν πρέπει να γίνεται εν ονόματι Κυρίου με ειρήνη και με τήρηση των «κανόνων» και οι καταδικαστικές και οι αθωωτικές αποφάσεις να μην λαμβάνονται όπως τύχει, αλλά όπως ορίζει η αλήθεια και οι κανόνες και οι γνωρίζοντες την ακρίβεια. Διότι ο τέλειος λόγος του Θεού δεν μπορεί από τη φύση του να δένεται και να ορίζεται όπως θέλει ο καθένας. Και στους και στους ιεράρχες σε καμία περίπτωση δεν έχει δοθεί εξουσία να παραβαίνουν τους «κανόνες», παρά μόνο να συμβαδίζουν με τα όσα έχουν γίνει αποδεκτά και έχουν αναγνωριστεί, και να ακολουθούν τους πριν από αυτούς  Πατέρες. Δεν επιτρέπεται λοιπόν ούτε η δική μας τοπική Εκκλησία ούτε καμία άλλη, να κάμνει κάτι παραβαίνοντας παραβαίνοντας τους κείμενους νόμους και «κανόνες». Διότι, αν γινόταν αυτό το Ευαγγέλιο θα ήταν κενό και οι κανόνες άχρηστοι. Οπότε κάθε επίσκοπος κατά την διάρκεια της αρχιεροσύνης του, επειδή θα του ήταν επιτρεπτό να ενεργεί με τους ομόφρονές του όπως θα ήθελε, θα ήταν ένας νέος Ευαγγελιστής ένας άλλος Απόστολος και άλλος Νομοθέτης!!.

Διάβαζε λοιπόν Ψαλμούς καί θά δεῖς ὅτι θά ἀναστηθεῖς καί ἐσύ.



Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη


Όταν κάποιος αμαρτήσει, λόγῳ του εγωισμού του είναι βαρύς. Δεν μπορεί να διαβάσει, ούτε να προσευχηθεί, διότι του φαίνεται βουνό η προσευχή, ούτε να γονατίσει, διότι του φαίνεται ότι θα σπάσουν τα πλευρά του...

Αφού λοιπόν, δεν μπορείς να προσευχηθείς, ούτε να αγρυπνήσεις, τουλάχιστον ανάγκασε τον εαυτό σου να μελετά τους Ψαλμούς.