Σελίδες

Σάββατο 30 Μαρτίου 2019

27. Ἡ ἀληθινή ἐν Χριστῷ ἀγάπη (Α΄ Ἰωαν. 3, 16-18), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

27. Ἡ ἀληθινή ἐν Χριστῷ ἀγάπη (Α΄ Ἰωαν. 3, 16-18), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου καί Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, 24-3-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://www.HristosPanagia.gr , http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ὁ Σταυρός, τό θεμέλιον τῆς σωτηρίας,π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος


Απομαγνητοφωνημένη ομιλία
μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου στη Γ΄Κυριακή των Νηστειών

                                                                                               Στόμιο Λαρίσης,10-3-1991

                                  Ο  ΣΤΑΥΡΟΣ, ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

   Σήμερα η Εκκλησία μας σεβασμιώτατε, αγαπητοί μου αδελφοί, εορτάζει την προσκύνησιν του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού. Το Συναξάριον της ημέρας αναφέρει ότι ευρισκόμεθα εις το μέσον της πορείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και ο κόπος από την άσκησιν είναι αρκετός και φανερός, ώστε η Εκκλησία μας, τρίτη Κυριακή των Νηστειών σήμερα, προβάλλει, όπως λέγει το Συναξάριο, εις ημάς, ως βοήθημα κραταιότατον, τον Πανάγιον Σταυρόν, την χαράν του κόσμου, των πιστών την δύναμιν, των δικαίων το στήριγμα και των αμαρτωλών την ελπίδα, ίνα ευλαβώς Αυτόν κατασπαζόμενοι, λάβωμεν χάριν και δύναμιν προς τελείωσιν του θείου της νηστείας αγώνος.
    Αλλά γιατί ο Τίμιος Σταυρός του Χριστού είναι η χαρά, είναι η δύναμις, το στήριγμα και η ελπίδα πάντων; Διότι αποτελεί το θεμέλιον της σωτηρίας μας. Από τον Τίμιον Σταυρό του Χριστού πηγάζει η Εκκλησία· και όλα εκείνα τα μυστήρια τα οποία την συνιστούν: το Βάπτισμα, η Θεία Ευχαριστία και όλα τα άλλα μυστήρια. Συνεπώς ο Τίμιος Σταυρός είναι το θεμέλιον της Εκκλησίας.
    Ακόμη, ο Τίμιος Σταυρός είναι η ήττα του διαβόλου. Είναι η εξασθένησις της αμαρτίας, η κατάργησις του κέντρου του θανάτου, η ανάπλασις του ανθρώπου και η ανακεφαλαίωσις των πάντων, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος. Και δεν είναι τι άλλο η ανακεφαλαίωσις των πάντων, παρά η σύναψις, η ένωσις, σύναψις ουρανού και γης. Σε όλα αυτά θεμέλιον είναι ο Τίμιος Σταυρός. Γι’ αυτό λέγει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων στην 13η του Κατήχηση: «πέμεινε δέ τατα σωτήρ ερηνοποιήσας διά το αματος το σταυρο τά ν ορανος καί τά πί γς». Επέφερεν ειρήνην ανάμεσα στα ουράνια και στα επίγεια· τον Θεό και τον άνθρωπο. Αυτή ακριβώς, όπως σας είπα, είναι η ανακεφαλαίωσις, δηλαδή η σύναψις, η ένωσις ουρανού και γης. Γι’αυτό πάλι γράφει ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων στην ίδια του την Κατήχηση: «Λάμβανε ον πρτον ἀῤῥαγς θεμέλιον τν σταυρν κα ποικοδόμει τ λοιπά τς πίστεως». Βάλε θεμέλιο αρραγές, αράγιστο, σίγουρο. Και πάνω σ’ αυτό να εποικοδομήσεις ό,τι αφορά στην πίστη.Ώστε πράγματι λοιπόν ο Τίμιος Σταυρός είναι θεμέλιον. Και τούτο διότι εφόσον ο Τίμιος Σταυρός του Χριστού έχει την δύναμιν υπέρ πάσαν άλλην εγκοσμίαν και ουρανίαν δύναμιν, επειδή επ’αυτού απλώθηκε Αυτός ο Ενανθρωπήσας Υιός του Θεού.
   Βεβαίως, ο Σταυρός, όργανον θανατικής εκτελέσεως· ανάμεσα, αριστερά και δεξιά, του Τιμίου Σταυρού του Κυρίου, υψώθηκαν άλλοι δύο σταυροί. Αλλά αυτοί οι σταυροί ήσαν των ληστών. Ο Σταυρός του Χριστού πήρε τη δύναμη από Εκείνον που απλώθηκε επάνω σε αυτόν. Είναι το «ποπόδιον τν ποδν» του Θεού, με την Ενανθρώπηση που εστερεώθηκε επάνω εις τον Τίμιον Σταυρόν. Προσέξατέ το αυτό.

Ἡσυχαστής Φανούριος Καψαλιώτης

 

Ἀπό τήν Ἀσκητική καί Ἡσυχαστική Ἁγιορείτικη Παράδοση

Ο γε­ρω–Φα­νού­ριος γεν­νή­θη­κε στίς 12–7–1898 στό Τε­κό­στλ Ρου­μα­νί­ας. Οἱ γο­νεῖς του ὠ­νο­μά­ζον­ταν Στέ­φα­νος (Μαν­τράς) καί Ἑ­λέ­νη. Στήν βά­πτι­ση πῆ­ρε τό ὄ­νο­μα Βα­σί­λει­ος. Ἦ­ταν πρω­τό­το­κος πο­λυ­με­λοῦς οἰ­κο­γε­νεί­ας 14 παι­δι­ῶν. Οἱ πο­λύ εὐ­λα­βεῖς γο­νεῖς του ἐ­πει­δή πί­στευ­αν ὅ­τι τό πρῶ­το παι­δί ἀ­νή­κει στόν Θεό­ –κα­τά τό γρα­φι­κό– «πᾶν ἄρ­σεν δι­α­νοῖ­γον μή­τραν ἅ­γιον Θε­ῷ» ὅ­ταν ἔ­γι­νε 15 χρό­νων τόν ἔ­στει­λαν στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος, καί­τοι τόν ὑ­πε­ρα­γα­ποῦ­σαν, στήν Ρου­μα­νι­κή Σκή­τη τοῦ Τιμίου Προ­δρό­μου, ὅ­που εἶ­χε θεῖ­ο μο­να­χό, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἦ­ταν καί γραμ­μα­τέ­ας στήν Σκή­τη. Τό ἔ­τος 1913 ἦλ­θε στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος καί τό ἔ­τος 1915 ἔ­γι­νε...
μο­να­χός μέ τό ὄ­νο­μα Φα­νού­ριος.
 
Ἐ­κεῖ ἔ­μει­νε 30 χρό­νια ἀ­γω­νι­ζό­με­νος μέ ζῆ­λο καί πολ­λή εὐ­λά­βεια. Λα­χτα­ροῦ­σε ὅ­μως νά ζή­ση ἡ­συ­χα­στι­κά. Ἔ­τσι ἦρ­θε στήν κα­λύ­βη τοῦ Ἁγίου Βασιλείου στήν Κα­ψά­λα. Ἐ­κεῖ ἔ­ζη­σαν καί ὁ ἅ­γιος Θε­ό­φι­λος ὁ Μυ­ρο­βλύ­της, πού τό Λεί­ψα­νό του εἶ­ναι θαμ­μέ­νο κά­τω ἀ­πό τήν Ἁ­γί­α Τρά­πε­ζα, ὁ ἅ­γιος Γε­ρά­σι­μος Κε­φαλ­λη­νί­ας καί ὁ ὅ­σιος Νι­κό­δη­μος ὁ Ἁ­γι­ο­ρεί­της. Ἁ­γι­α­σμέ­νο Κελ­λί, ἕ­να ἀ­πό τά προ­σκυ­νή­μα­τα τῆς Κα­ψά­λας.
 
Ὅ­ποι­ος ἐ­πισκεπτόταν τό Κα­λύ­βι τοῦ γε­ρω–Φα­νου­ρί­ου γιά πρώ­τη φο­ρά, δι­ε­ρω­τᾶ­το ἄν κα­τοι­κῆ κα­νείς. Δι­ό­τι εἶ­χε τε­λεί­α ἀ­προ­σπά­θεια καί ὅ­λη ἡ προ­σπά­θειά του ἦ­ταν στά πνευ­μα­τι­κά. Κα­θη­με­ρι­νῶς ἔ­κα­νε ἐ­νά­τες. Στέ­γνω­νε τό στό­μα του ἀ­πό τή νη­στεί­α καί τήν δί­ψα. Ἀ­πό τίς νη­στεῖ­ες ὁ ὀρ­γα­νι­σμός του ξε­συ­νή­θι­σε τά λα­δε­ρά καί δέν τά ἐ­δέ­χε­το. Ἄ­να­βε πολ­λά καν­τή­λια μπρο­στά στίς εἰ­κό­νες πού εἶ­χε στό κελ­λί του, ἐπί πλέον ἐ­κείνων πού ἦ­ταν στήν Ἐκ­κλη­σί­α. Ἔ­κα­νε συ­νε­χεῖς ἀ­γρυ­πνί­ες μέ τό κομ­πο­σχο­ί­νι καί δι­ά­βα­ζε πο­λύ τό Ψαλ­τή­ρι, Πα­λαι­ά καί Και­νή Δι­α­θή­κη. Ἐ­πί­σης δι­ά­βα­ζε καί ἀ­γα­ποῦ­σε τόν ἀβ­βᾶ Ἰ­σα­άκ. Ἦ­ταν ἄ­ρι­στος ψάλ­της. Ἤ­ξε­ρε κα­λά τήν βυ­ζαν­τι­νή μου­σι­κή.

Θαῦμα τοῦ ἁγίου Ἰακώβου Τσαλίκη

Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού

Εγώ και η σύζυγός μου παραθερίζαμε για καλοκαιρινές διακοπές στις Ροβιές Ευβοίας. Είχαμε δεί ότι υπάρχει ένα μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ και είχαμε πεί ότι πριν φύγουμε θα το επισκεφτούμε για να προσκυνήσουμε!
Εκείνη λοιπόν την ημέρα, αποφασίσαμε να πάμε να προσκυνήσουμε στον Όσιο Δαυίδ. Φτάνοντας στη Μονή και μπαίνοντας στην είσοδο του ναού μας δέχτηκε ενδεχομένως ένας άνθρωπος της εκκλησίας ο οποίος μας είπε να φορέσουμε μακρύ παντελόνι και φούστα.
Μπαίνοντας στο ναό , αντικρύσαμε έναν πάτερ με πετραχήλι πορτοκαλοκόκκινο, να βαστάει στα χέρια του την Αγία Κάρα του Οσίου Δαυίδ και να προσκυνούν 2 άντρες και 2 γυναίκες. Στη συνέχεια ρώτησε ο πάτερ ποιος είναι αυτός που πονάει η μέση του. Πράγματι πήγε κοντά ο ένας άντρας και του σταύρωσε την μέση του με την Αγία Κάρα. Εμείς ήμασταν απόμακροι και περιμέναμε λίγο διστακτικοί σε μία απόσταση 2 μέτρων να τελειώσει με αυτούς για να προσκυνήσουμε κι εμείς. Πριν καλά καλά τελειώσει με αυτούς, έχει σηκώσει τα μάτια του και εγώ (ο σύζυγος) κάνω ένα νόημα σκύβοντας το κεφάλι, να μας δεχτεί. Πράγματι εκείνη τη στιγμή μας είπε ελάτε και όπως πήγαμε λες και απώθησε τους προηγούμενους και προσκυνήσαμε την Αγία Κάρα.
 
Τον ρώτησα «Μπορώ να σας πώ κάτι που με βαραίνει, εκείνος είπε ότι δεν εξομολογεί, λέγοντάς του ότι δεν είναι εξομολόγηση αλλά το ξέρει και η σύζυγός μου αυτό που θα ήθελα να πώ και τότε δέχτηκε να του πώ ότι αυτό που με βάραινε ήταν ο τσακωμός που είχε γίνει με τα αδέλφια μου απ΄όταν πέθανε ο πατέρας μου, και για 4 χρόνια δεν μιλούσαμε. Ο λόγος ήταν κάτι χρήματα που είχαν μείνει, απ΄όταν πέθανε ο πατέρας μου. Εκεί σηκώνει τη παλάμη του και μου λέει ότι χρήματα και περιουσιακά δεν μετράνε για να μην μιλάνε τα αδέλφια και του εξηγώ ότι αυτά τα χρήματα είχαμε συννενοηθεί, με δική μου πρόταση, να μείνουν στον έναν από τα αδέλφια μου που ήταν άρρωστος και ο πιο αδύναμος κρίκος, πράγμα που δεν έγινε για όλα τα χρήματα. Και έκτοτε θύμωσα πολύ και δεν τους ξαναμίλησα γιατί άλλα είπαμε και άλλα κάνανε.

Ἀπάντηση στὰ ψέματα γιὰ τὸ 1821

Ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνὸς γράφει γιὰ τὸν πανεθνικὸ ἀγώνα ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας
 «Δυστυχῶς, ὑπάρχουν ὁρισμένοι δέσμιοι της ἰδεολογίας τους, ποὺ ἀρνοῦνται τον χαρακτήρα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης»
Ὑπάρχουν, δυστυχῶς, δέσμιοί της ἰδεολογίας τους καὶ ἐγκλωβισμένοι στὴν προκατάληψη καὶ στοὺς ἐρασιτεχνισμούς τους ποὺ ἀρνοῦνται τὸν ἐθνικὸ χαρακτήρα τῆς Μεγάλης Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821, θεωρώντας τὴν ἕνα ἐσωτερικὸ κοινωνικὸ γεγονὸς καὶ ὄχι ἀγώνα γιὰ τὴν ἐθνική μας παλιγγενεσία. Καὶ ὅμως ὑπάρχουν πάμπολλες μαρτυρίες γιὰ τὸν ἀληθινὸ χαρακτήρα της, δύο ἀπὸ τὶς ὁποῖες, λόγω τῆς σημασίας τους, θὰ παρουσιαστοῦν στὴ συνέχεια. Ἡ σημασία τοὺς ἔγκειται στὸ γεγονὸς ὅτι εἶναι σύγχρονες μὲ τὴν ἔκρηξη τοῦ Ἀγώνα καὶ ἀποτελοῦν αὐθόρμητες καὶ ἀβίαστες δηλώσεις δύο προσώπων ποὺ ἀνήκουν σὲ διαφορετικοὺς χώρους καὶ κινοῦνται ἀπὸ διαφορετικὲς προϋποθέσεις. Ἡ πρώτη προέρχεται ἀπὸ τὸν Ἀγγλο προτεστάντη μισιονάριο (ἱεραπόστολος) Ἰσαὰκ Λάουντς (Lowndes), ἄριστο γνώστη τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, ποὺ βρισκόταν τότε στὴ Ζάκυνθο. 
Στὶς 14/26 Ἀπριλίου 1821, στὴν ἀναφορὰ τοῦ (Report) πρὸς τὴν ἐταιρία τοῦ London Missionary Society περιλαμβάνει καὶ τὰ ἀκόλουθα: «[…] Θὰ ἤμουν πολὺ εὐτυχὴς ἂν μποροῦσα νὰ δώσω μίαν ἐνδιαφέρουσα ἀναφορὰ γιὰ τὴν πρόοδο τῶν Βιβλικῶν Ἐταιριῶν στὰ Ἰόνια Νησιὰ καὶ τὴν Ἑλληνικὴ Χερσόνησο. Ὅμως οἱ πολιτικὲς ταραχὲς ἐκμηδενίζουν τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ κάθε ἄλλη ὑπόθεση…

Κυριακή Γ Νηστειῶν (Ἑβρ. 4,14 ἕως 5,6)



ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ(Εβρ.4,14 έως 5,6)
 ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

 […]  Όμως ο απόστολος Παύλος δεν αναθέτει τα πάντα στον ιερέα, αλλά ζητάει και τη δική μας συνδρομή, και εννοώ την ομολογία της πίστης. «χοντες ον ρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τος ορανούς, ησον τν υἱὸν το Θεο, κρατμεν τς μολογίας (:Αφού λοιπόν, σύμφωνα και με όσα είπαμε, έχουμε μεγάλο Αρχιερέα, ο οποίος έχει πλέον διασχίσει τους ουρανούς και μπήκε στον τόπο της αιώνιας αναπαύσεως, στην ουράνια βασιλεία Του όπου μας περιμένει, τον Ιησού δηλαδή, ο οποίος δεν είναι ένας απλός άνθρωπος αλλά και ο Υιός του Θεού, ας κρατούμε καλά την ομολογία της πίστεώς μας προς Αυτόν)».Ποια ομολογία εννοεί; Ότι υπάρχει ανάσταση, ότι υπάρχει ανταπόδοση, ότι υπάρχουν άπειρα αγαθά, ότι ο Χριστός είναι Θεός, ότι η πίστη είναι ορθή. Αυτά ας ομολογήσουμε, αυτά ας κρατάμε σταθερά. Και ότι αυτά είναι αληθινά, φαίνεται από το ότι ο αρχιερέας είναι μέσα. Επομένως ας ομολογήσουμε, αυτά ας κρατάμε σταθερά. Και ότι αυτά είναι αληθινά, φαίνεται από το ότι ο αρχιερέας είναι μέσα. Επομένως ας ομολογήσουμε ότι δεν έχουμε πέσει. Αν και τα πράγματα δεν είναι κοντά, εμείς όμως ας ομολογήσουμε· αν ήταν πριν από λίγο, ήταν ψέμα. Ώστε και αυτό είναι αληθινό, το ότι μετατίθενται.
    Καθόσον και ο αρχιερέας μας είναι μέγας· «ο γρ χομεν ρχιερέα μ δυνάμενον συμπαθσαι τας σθενείαις μν(:Και μην περάσει ποτέ από τον νου μας ότι, αφού Αυτός είναι τώρα στους ουρανούς, δε θα δείξει ενδιαφέρον για μας. Διότι δεν έχουμε αρχιερέα που να μην μπορεί να μας συμπαθήσει στις ηθικές και φυσικές αδυναμίες μας, επειδή τάχα δε γνωρίζει τα όσα μας συμβαίνουν ή επειδή υψώθηκε τόσο πολύ)». «Δεν αγνοεί», λέγει, «τα δικά μας, όπως πολλοί αρχιερείς, οι οποίοι δεν γνωρίζουν αυτούς από το ποίμνιό τους που βρίσκονται σε θλίψεις, αλλά ούτε ότι υπάρχει ποτέ θλίψη. Γιατί στην περίπτωση των ανθρώπων είναι αδύνατο να γνωρίζει την ταλαιπωρία εκείνου που υποφέρει αυτός που δεν τη δοκίμασε και δεν την αισθάνθηκε. Τα πάντα υπέφερε ο δικός μας αρχιερέας. Γι' αυτό λοιπόν πρώτα υπέφερε και ύστερα ανέβηκε στον ουρανό, για να μπορεί να δείχνει συμπάθεια».

30 Μαρτίου. Σάββατον γ΄ τῶν νηστειῶν. Ἰωάννου ὁσίου, συγγραφέως τῆς Κλίμακος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Σαβ. γ΄ ἑβδ. νηστ. (Ἑβρ. ι΄ 32-38).
Εβρ. 10,32         Ἀναμιμνήσκεσθε δὲ τὰς πρότερον ἡμέρας, ἐν αἷς φωτισθέντες πολλὴν ἄθλησιν ὑπεμείνατε παθημάτων,
Εβρ. 10,32                Να ενθυμήσθε δε τας προηγουμένας ημέρας της ζωής σας, κατά τας οποίας είχατε κατηχηθή την αλήθειαν και είχατε φωτισθή με το Αγιον Βαπτισμα και υπεμείνατε πολύ καρτερικά και ηρωϊκά τον αγώνα των παθημάτων και των διωγμών.

«Ἐγώ δέν νηστεύω, διότι ὁ παπάς τρώει»

 
Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος ()

Πολλοί δικαιολογούνται και λένε:
- Εγώ δεν νηστεύω, διότι ο παπάς τρώει.
Και κοιμούνται ξέγνοιαστοι με το δικό τους ''ευαγγέλιο'', νομίζοντας ότι τακτοποιήθηκαν.
Πρώτα-πρώτα δεν ξέρουμε, το λόγο που τρώει ο παπάς.
Αλλά και ο Χριστός έχει διαφωτίσει την περίπτωση αυτή λέγοντας: ''Πάντα ουν όσα εάν είπωσιν υμίν τηρείν, τηρείτε και ποιείτε, κατά δε τα έργα αυτών μη ποιείτε· λέγουσι γάρ, και ου ποιούσι''.

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: Οἰκουμενιστικὴ ἀγάπη καὶ τὸ τέλειο μίσος

http://wwhttp://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2019/03/blog-post_72.htmlw.orthodoxia-llhnismos.gr/2019/03/blog-post_72.html
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2019/03/blog-post_72.html

Φωτογραφίες ἀπό ἄγνωστες θεομητορικές Μονές τῆς Βορείου Ἠπείρου

 1.Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Ραβενίας.

Βρίσκεται κοντά στο χωριό Γοραντζή Κάτω Δρόπολης

Ἰσχύει ἐπίσης τό: «Κύριε, κρύψε με μέσα εἰς τό σκότος Σου, μέσα εἰς τόν θεῖον Σου γνόφον».

 Ισχύει επίσης το:

«Κύριε, κρύψε με μέσα εις το σκότος Σου, μέσα εις τον θείον Σου γνόφον».

Διότι λέγει (Ψαλμ. ιζ’ 10,12): «Έκλινεν ουρανούς και κατέβη και γνόφος υπό τους πόδας αυτού... έθετο σκότος αποκρυφήν αυτού... σκοτεινόν ύδωρ εν νεφέλαις αέρων».

Εἶπε γέρων Παῦλος Σιναϊτης

ΕΊΠΕ ΓΈΡΩΝ ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΝΑΙΤΗΣ