Σελίδες

Τετάρτη 24 Απριλίου 2019

31. Πῶς διακρίνουμε τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἀπό τό τοῦ ἀντιχρίστου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

31. Πῶς διακρίνουμε τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἀπό τό τοῦ ἀντιχρίστου (Α΄ Ἰωαν. 4, 1-3), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου καί Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, 21-4-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν παραβολή τῶν Δέκα Παρθένων

                              
   Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
                  ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ

   «Τότε μοιωθήσεται βασιλεία τν ορανν δέκα παρθένοις, ατινες λαβοσαι τς λαμπάδας ατν ξλθον ες πάντησιν το νυμφίου(:Τότε, όταν δηλαδή έλθει ο Μεσσίας κατά τη δευτέρα Του παρουσία, η έλευση αυτής της ουράνιας βασιλείας Του και όσα θα συμβούν τότε, θα μοιάζουν με ό,τι έγινε σε δέκα παρθένες. Αυτές λοιπόν, αφού πήραν τα λυχνάρια τους, βγήκαν να υποδεχτούν τον γαμπρό, που θα ερχόταν τη νύχτα να παραλάβει τη νύφη)».πέντε δ σαν ξ ατν φρόνιμοι κα α πέντε μωραί(:Πέντε όμως απ’ αυτές ήταν φρόνιμες και μυαλωμένες, ενώ οι πέντε άλλες ήταν ασυλλόγιστες και ανόητες),ατινες μωρα λαβοσαι τς λαμπάδας αυτν οκ λαβον μεθ᾿ αυτν λαιον(:Και οι ανόητες αυτές, όταν πήραν τα λυχνάρια τους, δεν πήραν μαζί τους και λάδια δ φρόνιμοι λαβον λαιον ν τος γγείοις ατν μετ τν λαμπάδων ατν(:Οι φρόνιμες όμως μαζί με τα αναμμένα λυχνάρια τους πήραν και λάδι στα ειδικά δοχεία τους)». Χρονίζοντος δ το νυμφίου νύσταξαν πσαι κα κάθευδον(:Επειδή όμως αργούσε τη νύχτα να έλθει ο γαμπρός, νύσταξαν όλες και κοιμούνταν)».
     Οι παραβολές αυτές μοιάζουν με την προηγούμενη, την παραβολή του έμπιστου δούλου και του αχάριστου, ο οποίος κατέφαγε την περιουσία του δεσπότη. Διότι τέσσερεις είναι όλες οι παραβολές, που μας προτρέπουν για τα ίδια πράγματα με τρόπο διαφορετικό. εννοώ δηλαδή τη φροντίδα της ελεημοσύνης και της ωφέλειας του πλησίον με κάθε πρόσφορο μέσο και τρόπο που μπορούμε να μετέλθουμε, διότι δεν είναι δυνατό να σωθούμε με άλλο τρόπο.
   Στην παραβολή των ταλάντων ομιλεί γενικότερα για κάθε ωφέλεια που πρέπει να επιδιώκουμε προς τον πλησίον. Στην παραβολή όμως των παρθένων μιλάει ειδικά για την ελεημοσύνη, η οποία γίνεται με χρήματα, και μάλιστα με περισσότερη έμφαση από ό,τι η προηγούμενη παραβολή του πιστού και του κακού και αχάριστου δούλου. Διότι σε εκείνη μεν τιμωρεί εκείνον που κτυπά και μεθά και σκορπίζει και σπαταλά την περιουσία του δεσπότη του, ενώ εδώ τιμωρεί και εκείνον ο οποίος δεν ωφελεί, ούτε δίνει με αφθονία στους φτωχούς όσα έχει. Διότι οι ασύνετες παρθένες είχαν λάδι, αλλά όχι άφθονο και γι΄ αυτό τιμωρούνται.
      Για ποιο λόγο όμως παρουσιάζει την παραβολή αυτή υπό το πρόσωπο των παρθένων και δεν υπονοείται απλώς οποιοδήποτε πρόσωπο;

Μερικοί στέκονταν δεξιά καί ἄλλοι ἀριστερά Του, ὅπως θά χωριστοῦν καί ὅταν θά ἐμφανιστεῖ τήν Ἔσχατη Μέρα τῆς Ἱστορίας τοῦ κόσμου

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

 
  Ποιός μπορεί να φέρει χαρά σ’ ένα σπίτι; Ο καλοδεχούμενος επισκέπτης.
 Ποιός μπορεί να φέρει ακόμα μεγαλύτερη χαρά σ’ ένα σπίτι; Ένας φίλος του σπιτιού. 
Ποιός προκαλεί τη μέγιστη χαρά σ’ ένα σπίτι; Ο Οικοδεσπότης, όταν γυρίζει στο σπίτι μετά από μακρόχρονη απουσία.
  Ευτυχισμένα και καλότυχα τα χέρια που υποδέχτηκαν τον Κύριο ως καλοδεχούμενο επισκέπτη! 
Ευτυχισμένα και καλότυχα τα χείλη πού τον χαιρέτισαν ως φίλο!
 Ευτυχισμένες και καλότυχες οι ψυχές πού τον σεβάστηκαν και τον υποδέχτηκαν ως Οικοδεσπότη, μ’ ένα τραγούδι υποδοχής! 
 Υπάρχουν όμως και μερικοί πού δεν τον αναγνώρισαν, δεν τον υποδέχτηκαν ως φιλοξενούμενο, ως φίλο ή Οικοδεσπότη. 
 Πήραν πέτρες στα χέρια τους για να τις ρίξουν καταπάνω Του, με τις θνητές ψυχές τους μηχανεύτηκαν το σωματικό θάνατό Του. Η Θεϊκή φύση του Χριστού ήταν τέτοια ώστε, όπου εμφανιζόταν, ως Θεός με ανθρώπινη σάρκα, οι άνθρωποι χωρίζονταν. Μερικοί στέκονταν δεξιά και άλλοι αριστερά Του, όπως θα χωριστούν και όταν θα εμφανιστεί την Έσχατη Μέρα της Ιστορίας του κόσμου. Αλλά κι ως σήμερα, όταν η συζήτηση σε κοσμικούς κύκλους γυρίζει στον Κύριο Ιησού, οι άνθρωποι χωρίζονται δεξιά κι αριστερά. Φανταστείτε πόσο πιο αυστηρά οριοθετημένος θα ήταν ο χωρισμός αυτός τις μέρες της ένσαρκης Παρουσίας Του στη γη!

Μή φοβάσαι. Ἐγώ σέ προστατεύω.

Κάποτε ένας ιερεύς που ήτανε αγνός σαν το κρύσταλλο, - θα τονίζονται οι αρετές αυτών των παραδειγμάτων που θα σας αναφέρω, γιατί μέσα από αυτές θα βγαίνει ο λειτουργός του Υψίστου - Επαναλαμβάνω, ήταν αγνός σαν κρύσταλλο, καθαρός και αμίαντος από κάθε τι αισχρό, ρυπαρό και σαρκικό, βρέθηκε, ακούτε τώρα; βρέθηκε ο εν λόγω ιερεύς ύστερα από πολλές ταλαιπωρίες στο κελί μιας συνοδείας στο Άγιον Όρος που του πρόσφερε ολοκάρδια φιλοξενία και αγάπη. 

Το πρώτο βράδυ αφού αγρύπνησε με πολλά πολλά δάκρυα, κατάκοπος και καταπονεμένος, ξάπλωσε για λίγο να αναπαυθεί γιατί ύστερα από λίγο θα έπρεπε να σηκωθεί με το τάλαντο για τη μετα-μεσονύχτια Θεία Λειτουργία.
Εντελώς απροσδόκητα βλέπει μια τεράστια λευκή γάτα, από το πουθενά, να πηδάει και να γαντζώνεται στον ώμο του και να βυθίζει τα νύχια της στο λαιμό του και κυρίως στις καρωτίδες με σκοπό να τις ξεσχίσει. Του κόπηκε η αναπνοή και μόνο όταν φώναξε “Παναγία μου σώσε με”, απηλλάγη αυθόρμητα από τη σατανική της παρουσία.

Το ανέφερε την επομένη στο Γέροντα της συνοδείας και κείνος με την μακρόχρονη πείρα του, του απάντησε ότι ο διάβολος ήθελε να τον εκδικηθεί, αφ’ ενός μεν γιατί διατηρούσε την ψυχοσωματική του αγνότητα και κατά δεύτερον διότι δεν γόγγυσε στις πολλαπλές θλίψεις, πειρασμούς και τους διωγμούς που είχε στη ζωή.

Αυτό συνέβη επί τρεις-τέσσερις συνεχείς νύχτες αλλά λυτρώνονταν πάντοτε με τη βοήθεια της Παναγίας και μάλιστα της Φοβεράς Προστασίας την οποία επικαλείτο. - Φοβερά Προστασία είναι μια εικόνα η οποία υπάρχει στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου.

Την τετάρτη νύχτα μετά τον πειρασμό εμφανίζεται μέσα σε ένα εκτυφλωτικό φως, ως φωτοδόχος λαμπάδα, μια υπέροχη γυναίκα, ψηλή, με βασιλική μεγαλοπρέπεια, ολόλαμπρη και με απερίγραπτο το κάλλος του προσώπου της. Και ευθύς αμέσως διεξήχθη ο εξής διάλογος:

Ἅγιος Μακάριος ἀρχιεπίσκοπος Κορίνθου, ὁ Νοταράς

Ο Άγιος Μακάριος καταγόταν από τη σπουδαία οικογένεια των Νοταράδων. Πρόγονοί του υπήρξαν ο Νικόλαος (+1454) µέγας διερµηνέας του αυτοκράτορος Μανουήλ Β΄ του Παλαιολόγου (1391-1425), ο Λουκάς (+1453) µέγας δούκας του αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (+1453) και συµµάρτυράς του, ο όσιος Γεράσιµος ο εν Κεφαλληνία (+1579), ο µοναχός Ѳεοφάνης Ιβηρίτης κατά κόσµον Ѳωµάς Ελεαβούλκος Νοταράς (16ος αι.), ο Δοσίθεος (+1707) Πατριάρχης Ιεροσολύµων, ο Χρύσανθος (+1731) Πατριάρχης Ιεροσολύµων, ο Γρηγόριος Μητροπολίτης Κορίνθου (+1792), ο Σπυρίδων προεστώς Κορινθίας (+1778) και τα τέκνα του Ιωάννης (+1826) ιατροφιλόσοφος και Φιλικός, Σωτήριος (+1844) δηµογέροντας Κορινθίας και Πανούτσος (+1849) λόγιος και νουνεχής πολιτικός της Πελοποννήσου. Ο πατέρας του Αγίου Γεωργαντάς Ν. Νοταράς (+1771), διακεκριµένος πρόκριτος της Κορινθίας, απέκτησε από τον γάµο του µέ τη νέα, µορφωµένη και ενάρετη Αναστασία πέντε υιούς και τέσσερεις θυγατέρες. Ο αδελφός του αγίου Νικόλαος τελείωσε τον βίο του µαρτυρικά (+1775) και η αδελφή του Ευφροσύνη εκάρη µοναχή. Ο κατά κόσµον Μιχαήλ Γ. Νοταράς γεννήθηκε το 1731 στα Τρίκαλα της Κορινθίας.

Διδάχθηκε τα πρώτα γράµµατα στο µοναστήρι της Παναγίας της ιδιαίτερης πατρίδος του από τον Κεφαλλήνα διδάσκαλο Ευστάθιο. Ως επιστάτης των κτηµάτων του πατέρα του απέτυχε, αφού µοίραζε και τα δικά του χρήµατα και δεν µπορούσε να συγκεντρώνει τις οφειλές των χρεωστών. Αλλά και η φυγή του προς τον µοναχισµό, στην ιστορική µονή του Μεγάλου Σπηλαίου, δεν επέτυχε, διότι ο πατέρας του δεν την επέτρεπε. Έτσι ο ενάρετος Μιχαήλ επέστρεπε στο σπίτι του και καταγινόταν µέ τη µελέτη των θείων γραφών. Μετά τον θάνατο του διδασκάλου του Ευσταθίου ανέλαβε ο ίδιος τη διδασκαλία των µαθητών της Κορίνθου επί εξαετία δωρεάν. Όταν το 1764 χήρευσε ο µητροπολιτικός θρόνος της Κορινθίας, όλος ο κλήρος και ο λαός της περιοχής ζήτησε τη δική του εκλογή και άνοδο. Έτσι και έγινε. Ѳεωρώντας την καθολική ψήφο ως κλήση Ѳεού, «έκλινεν εις τάς κοινάς δεήσεις και έστερξε να αναδειχθή το της Ιεραρχίας αξίωµα». Έλαβε και τους τρεις βαθµούς της ιερωσύνης και ονοµάσθηκε Μακάριος. Δεν εξέλαβε την αρχιερωσύνη ως εξουσία, άνεση και πλούτο, αλλά ως υψηλή διακονία, θυσία και προσφορά. Το αναµορφωτικό του έργο ήταν µεγάλο, µέ συχνά κηρύγµατα για µετάνοια στον διψασµένο και ακαλλιέργητο λαό, ίδρυση σχολείων, επιµόρφωση και αντικατάσταση του κλήρου. Ήθελε τους κληρικούς κατηρτισµένους, φωτισµένους, ευλογηµένους, ταπεινούς και αφιλοχρήµατους, όπως ήταν ο ίδιος.

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν πονηρή ἐρώτηση τῶν Φαρισαίων σχετικά μέ τήν καταβολή φόρων στόν Καίσαρα καί τή θαυμαστή ἀπόκριση τοῦ Κυρίου


ΟΡΘΡΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΡΙΤΗΣ
                           Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΦΟΡΩΝ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ
              ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [Ματθ. 22,15 – 22]

 «Τότε πορευθέντες ο Φαρισαοι συμβούλιον λαβον πως ατν παγιδεύσωσιν ν λόγ(:Τότε πήγαν οι Φαρισαίοι στον τόπο των συσκέψεών τους και συμφώνησαν να Τον παγιδεύσουν με ερωτήσεις)».
    «Τότε» πότε; Όταν προπάντων έπρεπε να δείξουν κατάνυξη, όταν έπρεπε να εκπλαγούν από την φιλανθρωπία Του, όταν έπρεπε να φοβηθούν για τα μέλλοντα, όταν έπρεπε να πιστέψουν και για τα μέλλοντα, λαμβάνοντας αφορμή από τα παρόντα. Καθόσον τα όσα ειπώθηκαν, βροντοφώναζαν και για τα γεγονότα του μέλλοντος. Διότι πράγματι τελώνες και πόρνες πίστεψαν, και προφήτες και δίκαιοι φονεύθηκαν, και έπρεπε από όλα αυτά να μην έχουν καμία αμφιβολία και για τη δική τους απώλεια, αλλά αντιθέτως έπρεπε και να πιστέψουν και να σωφρονίζονται. Αλλά όμως ούτε και εδώ τερματίζουν τα έργα της κακίας τους, αλλά αυτή αυξάνεται διαρκώς και προχωρούν ακόμη παραπέρα. Και επειδή δεν μπορούσαν να Τον συλλάβουν (διότι φοβόντουσαν τα πλήθη του λαού) μεταχειρίστηκαν άλλη οδό, θέλησαν δηλαδή να Τον παρουσιάσουν ως επικίνδυνο και ως υπεύθυνο δημόσιων αδικημάτων.
   «κα ποστέλλουσιν ατ τος μαθητς ατν μετ τν ρδιανν λέγοντες· διδάσκαλε, οδαμεν τι ληθς ε κα τν δν το Θεο ν ληθεί διδάσκεις, κα ο μέλει σοι περ οδενός· ο γρ βλέπεις ες πρόσωπον νθρώπων· επ ον μν, τί σοι δοκε; ξεστι δοναι κνσον Καίσαρι ο;(: Του αποστέλλουν λοιπόν τους μαθητές τους μαζί με εκείνους που ανήκαν στο κόμμα του Ηρώδη, και Του είπαν: ‘’Διδάσκαλε, γνωρίζουμε ότι είσαι ειλικρινής και αληθινός και διδάσκεις τον δρόμο του Θεού με βάση την αλήθεια και χωρίς ψέματα, και δεν σε νοιάζει τίποτε, δεν φοβάσαι κανέναν˙ διότι δεν επηρεάζεσαι από σκέψεις και ιδέες ανθρώπων, ούτε χαρίζεσαι σε πρόσωπα). Πες μας λοιπόν, τι γνώμη έχεις; Επιτρέπεται ή δεν επιτρέπεται να δώσουμε κεφαλικό φόρο στον Καίσαρα και να αναγνωρίσουμε έτσι ότι είμαστε υποτελείς και δούλοι του Καίσαρα;’’ [συμπληρωματικό σχόλιο Παν. Τρεμπέλα: Έτσι οι Φαρισαίοι σκόπευαν ή να κινήσουν την οργή του πλήθους εναντίον Του, εάν επέτρεπε την πληρωμή του φόρου, ή να Τον καταγγείλουν μέσω των Ηρωδιανών ως επαναστάτη, εάν απαγόρευε την πληρωμή του])»[Ματθ.22,16-17].

Ἁγίου Νιλολάου Ἀχρίδος. Ἡ μεγάλη ὀδύνη

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ. Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΔΥΝΗ.

Ακόμη, και στη μεγάλη οδύνη Του επί του Σταυρού, ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν καταδίκασε τούς αμαρτωλούς, άλλα τούς έδωσε άφεση αμαρτιών, λέγοντας προς τον Πατέρα Του πάτερ άφες αυτοίς, ού γάρ οίδασι τί ποιούσι (Λουκ. 23,34).
Συνεπώς, ας μην κρίνουμε κανέναν για να μην κριθούμε. Διότι κανένας δεν είναι βέβαιος ότι πριν από τον θάνατό του δεν θά διαπράξει την ίδια αμαρτία για την όποια τώρα κατακρίνει τον αδελφό του!
Ό όσιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης διδάσκει τα εξης: «Ακόμη καί αν δεις κάποιον τη, στιγμή πού αμαρτάνει, μην τον κρίνεις, διότι δεν γνωρίζεις πώς θά είναι τό τέλος της ζωής του.

Τό κάθισμα τῆς Παναγίας.!

Το κάθισμα Της Παναγίας.!

Τρία μίλια από την πόλη των Ιεροσολύμων,είναι ο τόπος όπου η Κυρά μας η Δέσποινα,η Μητέρα του Κυρίου,κατά το ταξίδι Της  στη Βηθλεέμ,κατέβηκε από τον όνο,κάθησε στην πέτρα ενός βράχου κ τον ευλόγησε...
Η πέτρα αυτή χρησίμευσε ως κάθισμα αναπαύσεως της Μητέρας του Κυρίου κατά το ταξίδι Της,(ήδη εγκυμονούσα) κατά τη Βηθλεέμ...

Περισυλλογή Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος

ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

’Άς αναλογιστούμε τον Κύριο Ιησού Χριστό στον Γολγοθά:

οι στρατιώτες αφήρεσαν τα ενδύματά Του και Εκείνος παρέμεινε σιωπηλός και δεν προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό Του.Οι στρατιώτες Τον κάρφωσαν με τούς ήλους στο ξύλο του Σταυρού κι Εκείνος παρέμεινε σιωπηλός καί δεν προστάτευσε τον εαυτό Του εν μέσω σάλου και οχλοβοής, ύψωσαν τον Σταυρό από το έδαφος και τον τοποθέτησαν, και ο Κύριος παρέμεινε σιωπηλός.

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/03/blog-post_690.html