Σελίδες

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2019

Ποῖος εἶναι ὁ νυμφίος τῆς ψυχῆς μας; Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, 26-5-2019, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ποῖος εἶναι ὁ νυμφίος τῆς ψυχῆς μας; Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, 26-5-2019, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

«Ἡ μνήμη τῶν ἁμαρτημάτων μας καί ἡ ἀποφυγή τῶν αἰτίων» Ἁγίου Νικοδήμου «Ἐξομολογητάριον», 'Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης



            Καλή χρονιά καί εὐλογημένη ἀπό τόν Κύριο. Μετά ἀπό αὐτά πού εἴπαμε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἐξομολόγηση τίς προηγούμενες φορές, σήμερα σκέφτηκα νά ποῦμε -μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ- τί θά κάνουμε μετά τήν ἐξομολόγηση. Γιατί παίρνουμε τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἀλλά τό τελικό ζητούμενο εἶναι νά μήν ξανακάνουμε τίς ἁμαρτίες πού ἐξομολογηθήκαμε.
            Τό πρῶτο βέβαια πού πρέπει νά κάνουμε εἶναι νά δοξολογήσουμε καί νά εὐχαριστήσουμε τόν Θεό πού συγχώρεσε τίς ἁμαρτίες μας καί νά πάρουμε ἀπόφαση νά μήν τίς ξανακάνουμε, ἀκόμα κι ἄν χρειαστεῖ νά δώσουμε καί τή ζωή μας. Τέτοια ἀπόφαση πρέπει νά ἔχουμε καί αὐτό βεβαίως θά τό ἐκφράσουμε καί μέ μία προσευχή. Ἀφοῦ εὐχαριστήσουμε καί δοξολογήσουμε, θά παρακαλέσουμε τόν Θεό νά μᾶς βοηθήσει νά μήν ξαναπέσουμε στά ἴδια σφάλματα. Τό πρῶτο λοιπόν εἶναι αὐτό.
            Τό δεύτερο εἶναι νά προσέξουμε νά μήν ἔχουμε κάποια ὀλιγοπιστία ἤ ἀπιστία στό μυστήριο καί δεχτοῦμε κάποιον λογισμό ὅτι δῆθεν δέν συγχωρεθήκαμε. Πολλοί τό παθαίνουν αὐτό καί ἐξομολογοῦνται ξανά καί ξανά τήν ἴδια ἁμαρτία. Δέν θά πρέπει νά δεχτοῦμε τέτοιους λογισμούς. Ἐφόσον τά εἴπαμε, ζητήσαμε συγχώρεση, ὁ ἱερέας μᾶς διάβασε τή συγχωρητική εὐχή, εἴμαστε συγχωρημένοι. Ἀπό ’κεῖ καί μετά βεβαίως θά πρέπει νά προσέξουμε, νά πάρουμε τά μέτρα μας, γιά νά μήν ἐπαναλάβουμε τήν ἁμαρτία.
            Τό τρίτο πού πρέπει νά κάνουμε, εἶναι νά τηρήσουμε μέ χαρά τόν κανόνα πού μᾶς ἔβαλε ὁ πνευματικός μας καί νά ἀκολουθήσουμε ἀκριβῶς τίς συμβουλές του, ὅ,τι μᾶς εἶπε, ἔτσι ὥστε νά μήν ξαναπέσουμε στά ἴδια σφάλματα.
            Ἕνα τέταρτο εἶναι νά προσέξουμε νά τηρήσουμε τό ἀπόρρητο τῆς ἐξομολόγησης, τό ὁποῖο ἀπόρρητο ἰσχύει γιά τόν ἱερέα, ἀλλά ἰσχύει καί γιά τόν ἐξομολογούμενο. Δέν μπορεῖ ὁ ἱερέας νά ἀνακοινώσει αὐτά πού εἴπαμε στήν ἐξομολόγησή μας, ἀλλά καί ἐμεῖς δέν πρέπει νά κοινοποιοῦμε, νά λέμε στούς ἄλλους, αὐτά πού μᾶς ἔδωσε ὁ ἱερέας ὡς προσωπικές ὁδηγίες. Ἄλλο ἄν μᾶς πεῖ κάτι γενικό, ὅτι λ.χ. ἡ παραμονή τῶν Φώτων εἶναι νηστεία ἀλάδωτη. Αὐτό, μπορεῖ κάποια νά μήν τό ξέρει, νά σᾶς ρωτήσει, νά τό πεῖς ὅτι ἔτσι εἶναι. Ἀλλά κάτι προσωπικό δέν πρέπει νά τό λέμε, γιατί εἶναι ἕνα φάρμακο πού τό δίνει ὁ πνευματικός σέ μᾶς καί δέν εἴμαστε βέβαιοι, ἄν αὐτό τό φάρμακο λειτουργήσει θεραπευτικά καί γιά τόν ἄλλον. Ὅπως στόν γιατρό πού πηγαίνουμε. Δίνει φάρμακο γιά μᾶς. Δέν ἐπιτρέπεται αὐτό τό φάρμακο πού μᾶς ἔδωσε νά τό δώσουμε καί σέ κάποιον ἄλλο, ἀκόμα κι ἄν μᾶς φαίνεται ὅτι ἔχει παρόμοια ἀρρώστια μέ τή δική μας. Μπορεῖ στόν ἄλλο νά ἐνεργήσει βλαπτικά, γιατί ὁ ὀργανισμός του εἶναι διαφορετικός ἀπό τόν δικό μας. Ἔτσι καί ἡ ψυχή τοῦ καθενός εἶναι διαφορετική καί γιά τόν καθένα χρειάζεται καί ἄλλο φάρμακο.
            Ἕνα ἄλλο πού πρέπει νά προσέξουμε εἶναι νά μήν ξεχαστοῦμε καί ἀφήσουμε γιά πολύ χρόνο τήν ἑπόμενη ἐξομολόγηση. Πολύ βοηθάει, στό νά μήν πέσουμε στά ἁμαρτήματα τά ἴδια, ἡ συχνή ἐξομολόγηση. Ὅπως ἕνα φυτό πού τό μεταφυτεύεις δέν κάνει καρπούς, ἔτσι καί ἡ ἁμαρτία πού τήν ξεριζώνεις καί πάει νά ξαναφυτρώσει καί πάλι τήν ξεριζώνεις καί πάει πάλι νά ξαναφυτρώσει... Ὅσο πιό συχνά τό κάνεις αὐτό, στό τέλος θά νεκρωθεῖ ἡ ἁμαρτία πού σέ ταλαιπωρεῖ καί τό πάθος. Ἄν τό ἀφήνεις γιά πολύ καιρό ὅμως ἀνεξομολόγητο, αὐτό πετάει βαθιές ρίζες καί δυσκολότερα μετά ἐξολοθρεύεται.

Α, ἐσᾶς περίμενε καί μέ ἔστειλε ν’ ἀνοίξω τό κελλάκι του;

Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα και άτομα στέκονται

 Κάποια κυρία μάς διηγήθηκε το παρακάτω θαυμαστό γεγονός, που συνέβη αφού είχε κοιμηθή ο Γέροντας (π.Ευμένιος Σαριδάκης,1931-1999). 

 Μόλις μάθαμε ότι η νύφη μου περίμενε παιδί, και παρ’ όλο που η ώρα ήταν 10:30, Σάββατο βράδυ, αποφασίσαμε να πάμε να προσκυνήσουμε, έστω και έξω από την πόρτα, στο κελάκι του πατρός Ευμενίου. Μόλις πλησιάσαμε, είδαμε φως κάτω από την πόρτα και, ενώ πήγαμε να χτυπήσουμε, μας άνοιξε μια κοπέλλα, γεμάτη χαρά, και μας είπε:
– Α, εσάς περίμενε και με έστειλε ν’ ανοίξω το κελλάκι του; Εγώ ποτέ δεν έρχομαι τέτοιες ώρες, και ιδίως το Σάββατο, γιατί είναι σκοτεινά και ερημικά.

Όταν μπήκαμε μέσα, γυρίζει η ίδια κοπέλλα και μας λέει:
– Τι πρόβλημα υπάρχει;
– Να, λέω εγώ, η νύφη μου είναι έγκυος και ήρθαμε να προσευχηθούμε, να πάνε όλα καλά.
– Να ξέρης, λέει η κοπέλλα, απευθυνόμενη στην νύφη μου, η όποια έκλαιγε με λυγμούς, θα παρουσιάσης κάποιο πρόβλημα, αλλά ο Παππούλης μας θα σε βοηθήση και όλα θα πάνε κατ’ ευχήν.

Αφού προσκυνήσαμε το πετραχήλι του και το κρεββάτι του, φύγαμε. Όταν βγήκαμε έξω, νύφη μου συνέχισε να κλαίη -ας σημειωθή ότι δεν τον είχε γνωρίσει ποτέ της τον πατέρα Ευμένιο- κι εγώ την ρώτησα γιατί αυτοί οι λυγμοί. Μου απάντησε:
– Γιατί, όταν μπήκαμε μέσα, ήταν στον καναπέ και καθόταν και, όταν κάθησα δίπλα του, μου είπε:“Θα κάνης αγόρι, όλα θα είναι καλά και να βγάλης το όνομά μου”.

Ἀμέσως, ὁ διάβολος, παρουσιάσθηκε μπροστά του και τοῦ εἶπε:«Με φώναξες,γέροντα.Τί εἶναι; Θέλεις τίποτα;

 

Στὴ Σκήτη τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος τῆς Κουτλουμουσίου, ὁ μοναχὸς Ἰωσήφ ο Κουτλουμουσιανοκητιώτης (1886 1992), θέλησε νὰ ἐπισκευάσει στὸ πάτωμα τῆς Καλύβας του ἕνα σανίδι ποὺ εἶχε σαπίσει.
  Καθάρισε τὸ σάπιο, πῆρε μὲ ἀκρίβεια τὰ μέτρα, ἔκοψε τὸ σανίδι καὶ πῆγε νὰ τὸ τοποθετήσει. Ὅταν τὸ ἔβανε στὴν θέση του, τὸ σανίδι ἦταν μεγαλύτερο. Τὸ πῆρε, ἔκοψε τὸ περίσσιο καὶ πῆγε πάλι νὰ τὸ τοποθετήσει. 
 Τότε εἶδε πὼς ἦταν μικρότερο ἀπὸ ὅ,τι ἔπρεπε. Ὁ γερο-Ἰωσήφ, ἦταν μαραγκὸς στὸ ἐπάγγελμα. Παίρνει γιὰ δεύτερη φορὰ τὰ μέτρα, κόβει ἄλλο σανίδι στὰ μέτρα ποὺ χρειαζόταν μὲ πολλὴ ἀκρίβεια, πῆγε νὰ τὸ βάλει στὴν θέση του, ἀλλὰ καὶ πάλι περίσσευε. Τὸ ἔκοψε καὶ ὅταν πῆγε νὰ τὸ καρφώσει ἔγινε μικρότερο.

Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης. Ὁ ὅσιος καί ἅγιος λευΐτης τοῦ Πλατάνου Τρικάλων

Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης

Ὁ ὅσιος καί ἅγιος λευΐτης τοῦ Πλατάνου Τρικάλων

Tοῦ κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου

Στίς μέρες μας πού «ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία», ὅπως γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Ρωμ. ε´, 20), ὁ Θεὸς ἀνέδειξε μεγάλους ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν καταφύγιο τῶν πονεμένων καί δυσκολεμένων χριστιανῶν, δηλαδή ἔγινε αὐτό πού στή συνέχεια σημειώνει ὁ Ἀπόστολος «ὑπερ­επερίσσευσεν ἡ χάρις».
Μία ἀπό τίς ἅγιες καί χαρισματικές μορφές τῶν ἡμερῶν μας εἶναι καί ὁ μακαριστός κληρικός τῆς περιοχῆς μας παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης. Τόν ἅγιο αὐτό ἱερέα οἱ μεγαλύτεροι στήν ἡλικία συντοπίτες μας τόν θυμοῦνται πού κατέβαινε ἀπό τό χωριό του, τόν Πλάτανο, στά Τρίκαλα, κυρίως τή Δευτέρα, ὄχι μόνον γιά τίς ἀνάγκες τῆς οἰκογενείας του ἀλλά καί γιά τίς ὑλικές καί πνευματικές ἀνάγκες τοῦ ποιμνίου του.
Ἡ πατρώα του γῆ
Ὁ μακαριστός παπα-Δημήτρης γεννήθηκε τό 1902 στό χωριό Πλάτανος Τρικάλων, ἀπέχει 15 χιλιόμετρα ἀπό τά Τρίκαλα, ἀπό γονεῖς ἁπλούς καί φτωχούς ἀλλά πολύ πιστούς καί ἐναρέτους, τόν Χρῆστο καί τήν Αἰκατερίνη. Στήν περίπτωσή του ἔχει πλήρη ἐφαρμογή ἡ παροιμία «τό μῆλο πέφτει κάτω ἀπό τή μηλιά». Πτωχοί ὄντες οἱ γονεῖς του τόν ἔβαλαν γρήγορα στή δούλεψη. Τούς βοηθοῦσε στά χωράφια, ἀλλά καί φύλαγε τά λιγοστά ζῶα πού εἶχαν. Γράμματα δέν ἔμαθε πολλά, χάρις ὅμως στή φιλομάθειά του αὐτά πού ἔμαθε στό Δημοτικό σχολεῖο τά ἐκαλλιέργησε καί ἄν μιλοῦσες μαζί του δέν σοῦ ἔδιδε τήν ἐντύπωση ὀλιγογράμματου κληρικοῦ. Διαβάζοντας τούς βίους τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας ἄναψε μέσα του ἡ ἐπιθυμία νά τούς μιμηθεῖ. Ἐκτός ἀπό τίς καθιερωμένες προσευχές πού κάνουν ὅλοι οἱ πιστοί ὁ παπα-Δημήτρης, ἄν καί λαϊκός, σηκωνόταν τά μεσάνυχτα καί προσευχόταν κι ἔκανε μετάνοιες. ᾽Ιδιαίτερα τόν εὐχαριστοῦσε νά προσ­εύχεται στό ναό τῶν Ταξιαρχῶν, ἦταν κοντά στό σπίτι του. Ἡ καρδιά του κυριολεκτικά πυρπολοῦνταν ἀπό τήν ἀγάπη του πρός τόν Κύριο. Εἶχε συνειδητοποιήσει ὅτι χωρίς καθαρή σκέψη καί ζωή εἶναι ἀδύνατον νά σέ ἐπισκεφθεῖ καί νά κατοικήσει μέσα σου ἡ Θεία Χάρις καί νά γίνεις κατοικητήριο τοῦ Παν­αγίου Πνεύματος, γι᾽ αὐτό πρόσεχε πολύ τόν ἑαυτό του, τίς σκέψεις του καί τίς συναναστροφές του.

Κυριακή Ἁγίων Πατέρων Α Οἰκουμενικῆς Συνόδου.Ὁ Ἱερός Χρυσόσστομος γιά τήν ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.Μέρος τέταρτο


ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ(:Ιω. ιζ΄,1-13)

                      Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
   ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

[Μέρος τέταρτο: υπομνηματισμός των χωρίων Ιω.17,11-12]

  (Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία Π΄ του αγίου που εμπεριέχεται στο Υπόμνημά του στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο )      
                              
    «Κα οκέτι εμ ν τ κόσμ, κα οτοι ν τ κόσμ εσί(:εγώ βέβαια δεν θα είμαι πλέον στον κόσμο, όπως μέχρι τώρα, με τη σωματική μου παρουσία, για να τους ενθαρρύνω και να τους ενισχύω με αυτή. Αυτοί όμως θα είναι στον κόσμο, διότι δεν επιτέλεσαν ακόμη την αποστολή τους. Εγώ έρχομαι σε σένα. Πάτερ άγιε, φύλαξέ τους με την πατρική Σου προστασία και δύναμη, την οποία έδωσες και σε Εμένα˙ έτσι ώστε να παραμείνουν ενωμένοι μαζί μου και μεταξύ τους και να είναι με την αγάπη και την ομοφροσύνη ένα πνευματικό σώμα, όπως είμαστε ένα και εμείς που έχουμε την ίδια ουσία και φύση[Ιω.17,11]· αυτό σημαίνει «και αν δε φαίνομαι κατά σάρκα, δια των μαθητών μου δοξάζομαι».
    Γιατί άραγε συνεχώς λέγει ότι «οκέτι εμ ν τ κόσμῳ(:στον κόσμο πια δεν είμαι)» και ότι «επειδή αφήνω αυτούς, θέτω αυτούς υπό την προστασία Σου» και «τε μην μετ᾿ ατν ν τ κόσμ, γ τήρουν ατος (:όταν ήμουν μαζί τους στον κόσμο, εγώ τους φύλαγα με την πατρική και ισχυρή προστασία Σου. Αυτούς που μου έδωσες τους φύλαξα, και κανείς απ’ αυτούς δεν χάθηκε παρά μόνο ο υιός της απωλείας, ο προδότης Ιούδας, ο οποίος χάθηκε κι έτσι εκπληρώθηκαν και επαληθεύθηκαν οι προφητείες της Αγίας Γραφής)»[Ιω.17,12];
   Διότι εάν λάβει κανείς αυτούς τους λόγους με την καθ’ αυτό σημασία τους, θα προκύψουν πολλά παράλογα· διότι πώς δύναται να έχει λογική εξήγηση το να μη βρίσκεται ο Ίδιος στον κόσμο, και όταν απέρχεται να  εμπιστεύεται τους Μαθητές σε Άλλον; Διότι αυτοί ήταν ως λόγοι ενός ανθρώπου που συνεχώς χωριζόταν από αυτούς. Βλέπεις ότι κατά ανθρώπινο τρόπο εκφράζεται κατά το πλείστον, σύμφωνα με τη νοοτροπία και την πνευματική τους ωριμότητα, επειδή νόμιζαν ότι είχαν κάπως περισσότερη ασφάλεια από την παρουσία Αυτού;
     Γι' αυτό λέγει: «τε μην μετ᾿ ατν ν τ κόσμ, γ τήρουν ατος (:Όταν ήμουν μαζί τους στον κόσμο, εγώ τους φύλαγα με την πατρική και ισχυρή προστασία σου. Αυτούς που μου έδωσες τους φύλαξα, και κανείς απ’ αυτούς δεν χάθηκε παρά μόνο ο υιός της απωλείας, ο προδότης Ιούδας, ο οποίος χάθηκε κι έτσι εκπληρώθηκαν και επαληθεύθηκαν οι προφητείες της Αγίας Γραφής)»[Ιω.17,12]. Και όμως λέγει ότι «ρχομαι πρς μς»[Ιω.14,28] και «μεθ᾿ μν εμι πάσας τς μέρας ως τς συντελείας το αἰῶνος(:και ιδού, εγώ που έλαβα κάθε εξουσία, θα είμαι πάντα μαζί σας βοηθός και συμπαραστάτης σας, μέχρι να τελειώσει ο αιώνας αυτός, μέχρι δηλαδή τη συντέλεια του κόσμου)»[Ματθ.28,20]. Πώς τώρα λέγει αυτά, σαν να πρόκειται να χωρισθεί; Αλλά, πράγμα το οποίο είπα, τα λέγει σύμφωνα με την νοοτροπία τους, για να αναπνεύσουν ανακουφισμένοι λίγο, ακούγοντας Αυτόν να λέει αυτά και να εμπιστεύεται αυτούς στον Πατέρα.
     Διότι, επειδή ενώ άκουγαν από Αυτόν πολλούς παρηγορητικούς λόγους, δεν πείστηκαν, στο εξής συνομιλεί με τον Πατέρα, δείχνοντας τη στοργή Του απέναντι σε αυτούς· οι λόγοι Του ισοδυναμούν με το να έλεγε: «Εφόσον με καλείς προς Εσένα, κατάστησε αυτούς ασφαλείς».

Ὁ Ο.Η.Ε. ἀγνοεῖ προκλητικὰ τὸν ἐξελισσόμενο ἀφανισμό τῶν Χριστιανῶν καὶ ὑπερασπίζεται τοὺς σφαγεῖς τους!

 ΙΔΟΥ πῶς «δουλεύει» τὸ διεθνὲς ἀντιχριστιανικὸ σύστημα: νὰ στηρίζει τοὺς χριστιανομάχους, καὶ νὰ καταφρονεῖ προκλητικὰ τοὺς διωκόμενους χριστιανούς! Δεῖτε μία χαρακτηριστικὴ περίπτωση: «Λίγες μέρες ΠΡΙΝ τὴν γιορτὴ τῆς Ἀνάστασης, ἡ Γενικὴ Συνέλευση τοῦ Ὀργανισμοῦ Ἡνωμένων Ἐθνῶν, γνωστοῦ ὡς Ο.Η.Ε., υἱοθέτησε τὴν Τρίτη 3.5.2019, ἀπόφαση, ἡ ὁποία καταδικάζει τὴν “ἰσλαμοφοβία” καὶ τὸν “ἀντισημιτισμό”. “Κουβέντα” γιὰ τὴν “χριστιανοφοβία”, τοὺς διωγμούς, τὴν καταπίεση καὶ τὶς σφαγὲς Χριστιανῶν στὸν πλανήτη. […] Ἀφορμὴ στάθηκε ἡ καταδικαστέα, φυσικὰ πράξη, τοῦ μακελάρη-δολοφόνου στὴν Νέα Ζηλανδία. Ὡστόσο, εἶναι ἐπίσης καταδικαστέο πὼς ὁ Ο.Η.Ε. ἄφησε ἐκτὸς ἀπόφασης, τὴν τρίτη μεγάλη μονοθεϊστικὴ θρησκεία, αὐτὴ τῶν...

χριστιανῶν, λίγες μέρες μάλιστα πρὶν τὴν γιορτὴ τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ» (Ἱστ. el.gr)!

Ἔχουμε ἕναν ἐνάρετο καί εὐλαβή Τσάρο.

 Έχουμε έναν ενάρετο και ευλαβή Τσάρο. Ο Θεὸς έστειλε σε αυτὸν έναν βαρὺ σταυρὸ δοκιμασιών, γιατί είναι το εκλεκτὸ και αγαπημένο παιδί Του.

Εἶναι ἀκατανόητο πῶς...

 

Είναι ακατανόητο πώς ο ίδιος ο Κύριος τοποθετείται σε μια μικρή καρδιά και όπου είναι ο Κύριος, υπάρχει παράδεισος και η Βασιλεία του Θεού είναι εκεί. 

Στάρετς  Βαρσανουφιος της Όπτινα. 

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/05/blog-post_592.html

10 Ιουνίου. Ἀλεξάνδρου καί Ἀντωνίνης μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Δευτ. ζ´ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. κα´ 8-14).
Πραξ. 21,8         τῇ δὲ ἐπαύριον ἐξελθόντες ἤλθομεν εἰς Καισάρειαν, καὶ εἰσελθόντες εἰς τὸν οἶκον Φιλίππου τοῦ εὐαγγελιστοῦ, ὄντος ἐκ τῶν ἑπτά, ἐμείναμεν παρ᾿ αὐτῷ. 
Πραξ. 21,8               Την δε άλλην ημέραν ανεχωρήσαμεν και ήλθαμεν εις την Καισάρειαν. Επήγαμεν δε στο σπίτι του Φιλίππου του Ευαγγελιστού, ο οποίος ήτο ένας από τους επτά διακόνους και εμείναμεν πλησίον του.