Σελίδες

17. Πῶς προκαλοῦνται στόν ἄνθρωπο ἡ πορνεία καί τά ὄνειρα Β', 31-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

17. Πῶς προκαλοῦνται στόν ἄνθρωπο ἡ πορνεία καί τά ὄνειρα Β', Ἁγ. Ἀναστασίου, 31-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση, Πνευματικό κέντρο Μ. Ἀθανασίου Ἀμπελειῶν, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

...αὐτό το «Κύριε, ἐλέησον» κάνει θαύματα. Ναί, θαύματα κάνει


Ζούμε σὲ μιὰ ἐποχὴ ἀπιστίας καὶ ἀθεΐας. Οἱ περισσότεροι μπορῶ νὰ πῶ δὲν πιστεύουν. Μέσα στοὺς ἑκατὸ ἀνθρώπους, ζήτημα σήμερα ἂν ἕνας πιστεύῃ εἰλικρινὰ στὸ Θεό. Οἱ ἄλλοι εἶνε ἀδιάφοροι, ἄπιστοι καὶ ἄθεοι.

Μοῦ ἔλεγε ἔνας παπᾶς μὲ δάκρυα, ὅτι εἶνε σαράντα χρόνια σ᾿ ἕνα χωριὸ μὲ πεντακόσες ψυχές. Καλὸς παπᾶς, δὲν ἔδωσε ποτέ ἀφορμὴ σκανδάλου. Χτυπᾷ τὴν καμπάνα κάθε Κυριακή, τοὺς προσκαλεῖ, πηγαίνει στὰ σπίτια τους. Καὶ ὅμως, ἂν πᾷς στὴν ἐκκλησιά, δὲ βρίσκεις παραπάνω ἀπὸ πέντε ἄντρες καὶ δέκα γυναῖκες· καὶ πολλὲς φορὲς τὸ καλοκαίρι δὲν ὑπάρχει οὔτε παιδὶ νὰ κρατήσῃ λαμπάδα. Ποῦ εἶναι; Δὲν ἐκκλησιάζονται.

Καὶ αὐτό, κατ᾿ ἀναλογίαν, γίνεται σχεδὸν παντοῦ. Κι ὅταν ὁ παπᾶς τοὺς λέει: 
Γιατί δὲν ἔρχεστε στὴν ἐκκλησία; ἀπαντοῦν:
-Τί νὰ κάνω στὴν ἐκκλησία;…

Πηγαίνει στὸ καφενεῖο, πηγαίνει στὴν ταβέρνα, πηγαίνει στὰ γήπεδα, πηγαίνει ἐκδρομές, πηγαίνει παντοῦ, ἀλλὰ πόδια νὰ πάῃ στὴν ἐκκλησιὰ δὲν ἔχει. Καὶ μὲ αὐθάδεια λέει, Τί νὰ κάνω στὴν ἐκκλησία;…

Ἂν ὑπάρχῃ ὅμως ἕνα μέρος ποὺ εἶναι πιὸ ἀναγκαῖο ἀπὸ ὅλα νὰ πάῃ κανείς, αὐτὸ εἶνε ὁ ναὸς τοῦ Ὑψίστου.

Ἐδῶ μέσα θὰ ᾿ρθῇς· ἐδῶ θὰ βαπτισθῇς, ἐδῶ θὰ στεφανωθῇς, ἐδῶ ὁ παπᾶς γιὰ τελευταία φορὰ θὰ πῇ «Δεῦτε τελευταῖον ἀσπασμὸν δῶμεν, ἀδελφοί, τῷ θανόντι…».
Ἐδῶ εἶναι τὰ ἅγια καὶ τὰ ἱερά·
ἐδῶ εἶναι οἱ ἅγιες εἰκόνες,
ἐδῶ εἶναι οἱ ἄγγελοι καὶ οἱ ἀρχάγγελοι,
ἐδῶ εἶναι τὰ μυστήρια τῶν μυστηρίων,
ἐδῶ ἀκούγεται τὸ Εὐαγγέλιο,τὰ πάγχρυσα λόγια τοῦ Χριστοῦ.

Ὅταν ὅμως ἔρθει ὁ καιρός, πού ὅλος ὁ κόσμος θά ψηφίζει ἕνα μόνο ἄνθρωπο,τότε νά μήν πᾶτε νά ψηφίσετε, γιατί αὐτός θά εἶναι ὁ Ἀντίχριστος». Ἅγιος Κούξα τῆς Ὀδησσοῦ

undefined
Γεννήθηκε ο κατά κόσμον Κοσμάς Βελίτσκο στο χωριό Αρμπουζίνκα Χερσώνος το 1875. Οι γονείς του ήταν αγρότες και ιδιαίτερα ευσεβείς. Άπό μικρός αγάπησε την Εκκλησία και τη μελέτη της Αγίας Γραφής.

Το 1895 επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους και το Άγιον Όρος. Μετά ένα έτος επισκέφθηκε πάλι το Άγιον Όρος και εισήλθε ως δόκιμος μοναχός στην ιερά μονή Αγίου Παντελεήμονος. Διήλθε άπό τα διακονήματα του προσφοράρη και του αρχοντάρη. Το 1901 εστάλη στο μετόχι της Νέας Θηβαΐδος, στην είσοδο του Αγίου Όρους, όπου έμεινε επί μία δεκαετία. Το 1902 έλαβε τη ρασοευχή και ονομάσθηκε Κωνσταντίνος. Το 1905 εκάρη μικρόσχημος μοναχός και έλαβε το όνομα Ξενοφών. Το 1913 αναχώρησε για τη Ρωσία.

Στην αρχή εγκαταστάθηκε στα Σπήλαια της Λαύρας του Κιέβου. Κατά τα έτη 1914-1916 αναγκάσθηκε, λόγω του πολέμου, να κάνει τον τραυματιοφορέα. Μετά την επικράτηση του αθεϊστικού καθεστώτος το 1917, έγινε ο στοργικός προστάτης πολλών.
Το 1931 εκάρη μεγαλόσχημος κι έλαβε το όνομα Κούξα, ενός ιερομάρτυρος, του όποιου το λείψανο υπήρχε άφθορο στα Σπήλαια του Κιέβου (+27 Αυγούστου 1215). Το 1934 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Τα επόμενα χρόνια το καθεστώς έκλεισε τη Λαύρα.
Ο π. Κούξα αναγκάσθηκε να περιφέρεται και να λειτουργεί σε διάφορους ναούς με μεγάλο κίνδυνο της ζωής του.


Το 1938 συλλαμβάνεται από τους άθεους και καταταλαιπωρείται με διάφορους διωγμούς. Καταδικάσθηκε σε πενταετή καταναγκαστικά έργα σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως στη Σιβηρία. Εργαζόταν δεκατέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο σκληρά μέσα στην παγωνιά, ώστε έπαθε κρυοπαγήματα.

Μία ακόμη πενταετία τη διήλθε σε απομόνωση σ΄ ένα χωριό των Ουραλίων.
Το 1948 επέστρεψε στη Λαύρα του Κιέβου, που είχε πάλι ανοίξει. Ανέπτυξε ένα ιδιαίτερα πλούσιο πνευματικό έργο ως εξομολόγος, με βαθειά γνώση και μεγάλη διάκριση.

Θαύματα τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ τῆς Βίριτσα




Διήγηση της Αντωνίνα Νικολάγεβνα Λ.

«Τον καιρό του πολέμου ήμουν στο μέτωπο. Το 1944 τραυματίστηκα και με έστειλαν στο σπίτι. Από διάφορους ανθρώπους είχα ακούσει ότι στην Βίριτσα ζει ένας ιερεύς, ο πατήρ Σεραφείμ, πού έχει διορατικό χάρισμα και ότι σ· αύτον πηγαίνουν πολλοί άνθρωποι για να πάρουν την ευλογία του και να άκούσουν τις συμβουλές του. Είχα μία σοβαρή ερώτηση και ήθελα πολύ να πάω στον Γέροντα και να ακούσω τί θά μού πει, αλλά δεν μπόρεσα να βρω εύκαιρία. Μια φορά, ήταν Κυριακή, βρέθηκα κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό και πήγα να ρωτήσω τί ώρα ξεκινάει το τρένο για την Βίριτσα. Μού είπαν ότι ξεκινά σε ένα τέταρτο. Πήρα εισιτήριο και πήγα. Στο δρόμο άρχισαν αμφιβολίες : ''δύο ώρες δρόμο, το φουστάνι μου είναι πολύ έλαφρό – θά κρυώσω, και άν θά βρέξει, δεν είναι καθόλου σοβαρό αύτό πού κάνω!''

Αποφάσισα όμως να συνεχίσω το δρόμο. Όταν έφτασα στην Βίριτσα συνάντησα έκεΐ μία παλιά μου φίλη πού είχα να την δώ δεκατέσσερα χρόνια. Αύτή χάρηκε πάρα πολύ όταν με είδε. Νοίκιαζε ένα έξοχικό σπίτι στή Βίριτσα και με κάλεσε να έλθω στο σπίτι της. Τής είπα:

-Έχω μία δουλειά έδώ. Θά πάω πρώτα να κάνω την δουλειά μου και μετά θά έλθω σε σένα.

Μού είπε ότι θά ετοιμάσει φαγητό και θά με περιμένει. Είπε επίσης ότι θά στείλει την κόρη της να με πάρει. Τότε εγώ σκέφτηκα” «Νά, ο Κύριος μού δίνει και σπίτι να διανυκτερεύσω και φαγητό να φάω».

Όταν έφτασα στο σπίτι του πατρός Σεραφείμ, τον περίμεναν περίπου τριάντα άτομα. Πρώτα ο Γέροντας δεχόταν τους ιερείς και μετά ήλθε η σειρά μας. Ο Γέροντας δεν αισθανόταν καλά εκείνη την ήμερα γι· αυτό η αδελφή Σεραφείμα μας είπε να γράψουμε τις ερωτήσεις μας σε χαρτάκια και εκείνη θά τα πάει στον Γέροντα. Όταν γύρισε, μας είπε:

-Σήμερα ήλθαν πολύ καλοί άνθρωποι. Ο Γέροντας για όλους θά προσεύχεται και σε όλους εύχεται χρόνια πολλά για την σημερινή γιορτή (ήταν Κυριακή). Και έδωσε σε όλους τις άπαντήσεις γραμμένες σε χαρτάκια. Επίσης έδωσε σε όλους από ένα πρόσφορο. Σέ μένα και σε μία άλλη γυναίκα έδωσε δύο πρόσφορα, λέγοντας ότι αύτό είναι για τους ασθενείς. Αύτή άρχισε άμέσως να λέει:

-Και πώς κατάλαβε ότι έχω στο σπίτι μου τέσσερις ασθενείς;

Άλλά εγώ άπορούσα γιατί μού έδωσε το δεύτερο πρόσφορο, έπειδή κανένας από τους γνωστούς μου δεν ήταν άρρωστος. Πήρα όμως και το χαρτάκι και τα πρόσφορα εύχαριστώντας την άδελφή Σεραφείμα. Η άπάντηση πού μού έδωσε ο Γέροντας δεν μού άρεσε. Ένας άνδρας μού έκανε πρόταση γάμου και ρωτούσα τον Γέροντα άν πρέπει να τον παντρευτώ. Το χαρτάκι πού μού έστειλε ο Γέροντας έλεγε” Ό Κύριος μόνος του θά σού δείξει το δρόμο».

-Τί άπάντηση είναι αύτή, – σκέφτηκα. Και πώς θά μάθω αύτό το δρόμο;

Γυρίζω στο σπίτι μου και βρίσκω έκεί ένα γράμμα στο όνομα του γαμπρού μου. Δεν διαβάζω ξένα γράμματα. Σκέφτηκα όμως ότι μπορεί να είναι κάτι επείγον και ο γαμπρός μου μπορεί να έλθει μετά από μία έβδομάδα. Το άνοιξα. Το γράμμα έλεγε ότι η γυναίκα του γέννησε γιό. Έτσι ο Κύριος μού έδειξε το δρόμο – άν πρέπει η όχι να παντρευτώ αύτό τον άνθρωπο.

Την επόμενη μέρα πήρα τηλέφωνο σε μία φίλη μου και έκείνη κατευθείαν άρχισε να μού παραπονιέται”

-Πού χάθηκες, ούτε τηλέφωνο. Η μητέρα μου είναι στο νοσοκομείο, δύο εβδομάδες τώρα και ζητάει έσένα.

Την ίδια ήμέρα έπισκέπτηκα την μητέρα της στο νοσοκομείο και αύτή μού είπε”

-Σέ περίμενα. Πάρα πολύ σε χρειάζομαι. Οι δικοί μου (η κόρη και ο γιός) είναι κομμουνιστές, είναι μάταιος κόπος να τους παρακαλώ. Πήγαινε στην έκκλησία και παρακάλεσε τον ιερέα να διαβάσει ευχή για μένα. Μεθαύριο έχω εγχείριση. Ναί, φέρε άν μπορείς και κανένα πρόσφορο.

-Ήδη το έχω φέρει.

-Και πώς το έμαθες;

-Ο πατήρ Σεραφείμ μού το έδωσε και είπε ότι είναι για τους ασθενείς»…

Ο Γέροντας βοηθάει τους άνθρώπους πού επισκέπτονται τον τάφο του ζητώντας βοήθεια

Μία γυναίκα, πνευματικό παιδί του πατρός Σεραφείμ, έπασχε από μία πολύ σοβαρή άσθένεια. Ήθελε πάρα πολύ να έπισκεπτεί τον τάφο του Γέροντα. Μέχρι το ναό όπου βρισκόταν το νεκροταφείο έπρεπε να περπατήσει δύο χιλιόμετρα. Γιά να κάνει αύτό το δρόμο τής πήρε σχεδόν όλη την ήμέρα. Όταν έφτασε στον τάφο άρχισε να κλαίει, λέγοντας τον πόνο της στον Γέροντα. Μιλούσε μ· αύτον σάν να ήταν ζωντανός. Όταν ήλθε η ώρα κάί έπρεπε να γυρίσει σπίτι σκέφτηκε πώς μάλλον δεν θά μπορέσει να κάνει ξανά αύτό τον δρόμο. Ξαφνικά εΐδε έναν γέρο. Την χαιρέτησε και τής έδωσε δύο κουλουράκια και δύο μικρά κομμάτια ζάχαρη. Τά έφαγε και επέστρεψε στο σπίτι της χωρίς καμία δυσκολία. Δεν έμεινε ούτε ϊχνος από την παλιά άσθένεια…

Μία γυναίκα από μικρό παιδί είχε πολύ δυνατό πόνο στο άριστερό της πόδι. Τον καιρό του πολέμου, όταν ήταν μικρό κορίτσι, τραυματίστηκε σοβαρά – κοντά της εξερράγη μία βόμβα και τής έσπασε τα δάκτυλα στο πόδι. Εμφανίστηκε η οστεομυελίτιδα. Η άρρώστια αύτή την βασάνιζε έπί σαράντα δύο ολόκληρα χρόνια. Έκανε πολλές εγχειρίσεις χωρίς κανένα άποτέλεσμα.

Το 1983, στίς 22 Μαΐου, όταν η Όρθόδοξη Εκκλησία τής Ρωσίας εορτάζει την άνακομιδή των λειψάνων του άγίου Νικολάου άρχιεπισκόπου Μύρων τής Λυκίας, η γυναίκα αύτή προσευχόταν στο ναό του Άγίου Νικολάου μπροστά στην εικόνα του Άγίου. Ξαφνικά την πλησίασε μία άγνωστη κυρία και τής είπε να πάει στην Βίριτσα στον τάφο του πατρός Σεραφείμ.

Μέ πολλή δυσκολία περπάτησε από το σιδηροδρομικό σταθμό μέχρι την έκκλησία τής Παναγίας του Καζάν όπου βρίσκεται ο τάφος του Γέροντα. Άλλά μόλις πλησίασε τον τάφο του κατάλαβε πώς ο πόνος πού την βασάνιζε τόσα χρόνια την άφησε. Το βράδυ, πρώτη φορά στή ζωή της, κοιμήθηκε ήρεμα χωρίς να τής πονάει τίποτα. Από τότε πηγαίνει τακτικά στην Βίριτσα στον τάφο του Γέροντα και πάντα βρίσκει βοήθεια και παρηγοριά…

Το 1952 μία γυναίκα πού ήταν τότε τριάντα δύο χρονών άρρώστησε. Η διάγνωση πού έβγαλαν οι γιατροί ήταν: καρκίνος του εντέρου. Τής είπαν ότι γρήγορα πρέπει να γίνει η χειρουργική έπέμβαση. Πριν γίνει η έγχείριση την έστειλαν σ· ένα σανατόριο, το όποιο βρισκόταν στην Βίριτσα. Έδώ έμαθε για τον πατέρα Σεραφείμ. Μέ πολλή δυσκολία πήγε μέχρι την εκκλησία τής Παναγίας του Καζάν όπου ήταν το νεκροταφείο. Γονάτισε μπροστά στον τάφο του Γέροντα και είπε:

-Παππούλη, έσύ ξέρεις το πρόβλημά μου, βλέπεις πώς οι δυνάμεις μου με άφήνουν. Βοήθησέ με την άμαρτωλή να γίνω καλά.

Έμεινε στον τάφο μέχρι άργά το βράδυ. Όταν σηκώθηκε για να φύγει κατάλαβε πώς αισθάνεται καλύτερα. Όλο τον καιρό πού ήταν στο σανατόριο πήγαινε κάθε μέρα στον τάφο του Γέροντα. Όταν γύρισε σπίτι κατάλαβε πώς ο πόνος έφυγε. Σέ ένα χρόνο δεν έμεινε ούτε ίχνος από την παλιά άσθένεια.

«Πρέπει να σταματήσεις να πίνεις!»

Ένας ιερέας άρχισε να πίνει. Δύο φορές είδε στο όνειρο του τον πατέρα Σεραφείμ πού του είπε αυστηρά:

-Πρέπει να σταματήσεις να πίνεις! Εκείνος όμως δεν σταμάτησε. Τότε ο Γέροντας εμφανίστηκε μπροστά του και του είπε:

-Άν δεν θά πάψεις να πίνεις, θά πεθάνεις!

Άλλά ούτε αύτό τον έκανε να σταματήσει.

Μετά από λίγο άρρώστησε. Οι γιατροί είπαν ότι έχει καρκίνο. Τότε ο ιερέας εκείνος άρχισε να κλαίει και να μετανοεί. Αύτό όμως δεν μπόρεσε ν· άλλάξει την κατάσταση, η άσθένεια προχωρούσε και σε λίγο, όπως και το είχε πει ο πατήρ Σεραφείμ, ο ιερέας αυτός πέθανε.

Βίος-Θαύματα-Προφητείες του Αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα – Νέου Αγίου της Ορθοδόξου Ρωσικής Εκκλησίας 1866-1949, Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη, 2003.

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2019/07/blog-post_10.html#more

Σύντομη ἀναφορά στό Σκοπιανό ζήτημα (Ἱερά Μητρόπολη Πειραιῶς)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
 
Εν Πειραιεί τη 25η Ιανουαρίου 2018
 
ΣΥΝΤΟΜΗ  ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ  ΖΗΤΗΜΑ
 
    Όπως διακηρύσσει ο μέγας Παύλος, «ημών γαρ, [των Χριστιανών], το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει, εξ’ ου και σωτήρα απεκδεχόμεθα Κύριον Ιησούν Χριστόν» (Φιλιπ.3,20). Και τούτο διότι «ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» (Εβρ.13,14).Πραγματική και αιώνια πατρίδα μας είναι ο ουρανός, η ετοιμασμένη «από καταβολής κόσμου» Βασιλεία του Θεού (Ματθ.25,34), «τοις αγαπώσι τον Θεόν» (Ρωμ.8,28). Στο πρωτοχριστιανικό κείμενο «Προς Διόγνητον Επιστολή», ο άγνωστος συγγραφέας του, αναφέρει ότι οι Χριστιανοί «πατρίδας οἰκοῦσινἰδίας, ἀλλ’ ὡς πάροικοι· μετέχουσι πάντων ὡς  πολῖται, καὶ πάνθ’ ὑπομένουσιν ὡς ξένοι· πᾶσα ξένη πατρίς ἐστιν αυτῶν, καὶ πᾶσα πατρὶς ξένη» (κεφ. V,4-5).

  Ωστόσο ο Θεός, ο Οποίος μας έφερε «εκ του μη όντος εις το είναι», για να ζήσουμε στη γη τη σύντομη ζωή μας, μας χάρισε και μια άλλη, επίγεια πατρίδα, για να μπορούμε να επιτύχουμε τον προορισμό μας, να γίνουμε, δηλαδή, «σύσσωμοι και σύμμορφοι» του Χριστού μας. Η Πατρίδα ως έννοια και ως περιεχόμενο, ως τόπος κατοικίας ενός λαού, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, με γλώσσα, με ιστορία και παραδόσεις, δεν απαξιώνεται από την Εκκλησία. Αντίθετα μάλιστα αποτελεί αξία, η οποία βρίσκει θέση στον αιώνιο λόγο του Θεού. Ήδη στην Παλαιά Διαθήκη, στο βιβλίο του Δευτερονομίου αναφέρεται ότι: «ὅτε διεμέριζεν ὁ Ὕψιστος ἔθνη, ὡς διέσπειρεν υἱοὺς Ἀδάμ, ἔστησεν ὅρια ἐθνῶν κατὰ ἀριθμὸν ἀγγέλων Θεοῦ» (32,8). Ο απόστολος Παύλος στην ομιλία του στον Άρειο Πάγο αναφέρει ότι «ἐποίησέ τε ἐξ’ ἑνὸς αἵματος πᾶν ἔθνος ἀνθρώπων κατοικεῖνἐπὶ πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, ὁρίσας προστεταγμένους καιροὺς καὶ τὰς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας αὐτῶν» (Πραξ.17,26). Επίσης ο Χριστός κλαίει για την Ιερουσαλήμ, την πρωτεύουσα της επιγείου Πατρίδος Του, εκφράζοντας το παράπονό Του για την αμετανοησία των κατοίκων της, πράγμα που δείχνει το πατριωτικό Του συναίσθημα: «Καὶ ὡς ἤγγισεν, ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ᾿αὐτῇ» (Λουκ.19,41). Το ίδιο παράπονο εκφράζει και σε άλλη περίπτωση:«ἹερουσαλὴμἹερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆςὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε. ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶνἔρημος» (Ματθ.23,37-38). Εάν λοιπόν ο Χριστός αγαπούσε την επίγεια πατρίδα Του, γιατί δεν θα πρέπει και εμείς να αγαπούμε τη δική μας;

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ(Α΄Κορ.3,9-17)- ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ


ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ(:Α΄Κορ.3,9-17)                        
                  ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
                      ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
[Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός των εδαφίων Α΄Κορ.3,9-11]
     «Θεο γρ σμεν συνεργο· Θεο γεργιον, Θεο οκοδομ στε.(:είμαστε και οι δύο [:και ο Παύλος και ο Απολλώς] ένα, διότι και εκείνοι που φυτεύουν και εκείνοι που φυτεύουν είμαστε συνεργάτες του Θεού στο έργο Του που αποβλέπει στην σωτηρία μας. Είστε αγρός που ανήκει στον Θεό και καλλιεργείται από Αυτόν. Είστε οικοδομή του Θεού που κτίζεται από Αυτόν με όργανά Του και κτίστες Του εμάς)».
    Πρόσεξε ότι αποδίδει και σε αυτούς έργο όχι μικρό, αφού προηγουμένως απέδειξε ότι το παν είναι έργο του Θεού.

Ἕνα συγκλονιστικό βιογραφικό...Ἄν βέβαια ψάχνετε γιά δουλειά!!

ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ...ΑΝ ΒΕΒΑΙΑ ΨΑΧΝΕΤΕ ΓΙΑ 
ΔΟΥΛΕΙΑ!!

..''«Ἀλήθεια, ἄν σᾶς ἔλεγε ὁ Χριστός «θέλω νά σᾶς προσλάβω στόν χορό τῶν Ἀποστόλων, νά γίνετε Ἀπόστολοι, μοῦ φέρνετε ἕνα βιογραφικό σας». Τί θά γράφατε;
Μή βιάζεσθε νά ἀπαντήσετε. Τό ἀπήντησε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Εἶναι ἕνα κείμενο τό ὁποῖο εἶναι βιογραφικό, πού ἀφορᾶ κάθε χριστιανό καί ταυτόχρονα [εἶναι] μιά καταπληκτική διακήρυξη τῆς ἐλευθερίας τοῦ κάθε προσώπου. Ἀκοῦστε τό βιογραφικό πού ἔπρεπε νά γράψετε:

Ὄνομα: Μωρός.
Ἐπώνυμο: Ἄτιμος.
Ἡλικία: Ἐπιθανάτιος (κοντεύω νά πεθάνω).
Διεύθυνση: Ἄστεγος (ἄστατος).
Ἐπάγγελμα: Θεατρίνος, μέ κοινό ἀγγέλους καί ἀνθρώπους.
Οἰκονομική κατάσταση: Πεινασμένος, διψασμένος, γυμνός.

Ζητᾶ ἀνακούφιση

Αυτός που δεν εξομολογείται τις αμαρτίες του βρίσκεται διαρκώς κάτω από το βάρος της ενοχής και μακριά από τον Θεό, γι’ αυτό και η ψυχή του θλίβεται και πονά. 

Η ανώμαλη ηθική κατάσταση που επικρατεί στον αμαρτωλό, ο αδιάκοπος έλεγχος, προξενείται από τη συναίσθηση της ψυχής που αναγνωρίζει την αμαρτία της και ζητά ανακούφιση. 

18 Αὐγούστου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ μετά τήν ἑορτήν. Φλώρου καί Λαύρου μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Κυρ. θ΄ ἐπιστ. (Α΄ Κορ. γ΄ 9 - 17).
Α Κορ. 3,9          Θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί· Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε.
Α Κορ. 3,9                Ο Απολλώς, λοιπόν, και εγώ είμεθα μεταξύ μας ένα, συνεργάται του Θεού δια την ιδικήν σας σωτηρίαν. Σεις δε είσθε αγρός και ιδιοκτησία του Θεού, που καλιεργείται από αυτόν τον ίδιον. Είσθε οικοδόμημα του Θεού, που εις την πραγματικότητα κτίζεται από τον ίδιον τον Θεόν με όργανά του ημάς.