Σελίδες

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019

Περί Τιμίου Σταυροῦ, ὑπερηφανείας καί ἐγωισμοῦ, 28-9-2008, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Περί Τιμίου Σταυροῦ, ὑπερηφανείας καί ἐγωισμοῦ, 28-9-2008, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Κυριακή Θ Λουκᾶ. Ὁμιλία Μεγάλου Βασιλείου στό χωρίο «Καθελῶ μου τάς ἀποθήκας καί μείζονας οἰκοδομήσω».Μέρος Δεύτερο


ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκ.12,13-21]                                              
                       ΟΜΙΛΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
  στο χωρίο «Καθελ μου τάς ποθήκας καί μείζονας οκοδομήσω» (:Λουκά 12, 18)
                       [παραβολή του άφρονος πλουσίου]

[Μέρος δεύτερο]
5.  Τι δεν μηχανεύεσαι, στ' αλήθεια, για να αποκτήσεις χρυσάφι; Το σιτάρι σου γίνεται χρυσός. Το κρασί μετατρέπεται σε χρυσό. Το μαλλί των προβάτων σού δίνει χρυσό. Κάθε εμπορική δουλειά, κάθε εφεύρεση σού επιδαψιλεύει χρυσό. Ο ίδιος ο χρυσός σού γεννάει χρυσό, με το να πολλαπλασιάζεται με τα δανείσματα και τους τόκους που επιβάλλεις. Παρά ταύτα, δεν επέρχεται σε σένα κορεσμός και η επιθυμία σου δεν έχει τέλος.
   Στα λαίμαργα παιδιά, πολλές φορές, απλόχερα τους δίνουμε ό,τι ζητούν και τους επιτρέπουμε να παραχορτάσουν με όσα εκείνα ορέγονται, ώστε με τον υπερβολικό κορεσμό να τα βοηθήσουμε να αποστραφούν και να σιχαθούν εκείνο που επιθυμούν. Στον πλεονέκτη δεν συμβαίνει το ίδιο. Αλλά όσο πιο πολλά έχει, τόσο περισσότερα επιθυμεί.
    «Πλοτος ἐὰν έ, μ προστίθεσθε καρδίαν(: Αν ο πλούτος ρέει και αυξάνει, μην αφήνετε την καρδιά σας να προσκολληθεί σ' αυτόν)», λέει ο Ψαλμωδός[Ψαλμ.61,11]. Εσύ όμως, πλούσιε πλεονέκτη, κατέχεις τον πλούτο που συνεχώς αυξάνει, και βάζεις αμπάρες και κλείνεις τις πόρτες και δεν δίνεις πουθενά τίποτε.
    Αλλά με το να τον κρατά ο πλούσιος τον πλούτο και να τον αφήνει να λιμνάζει, δες τι του δημιουργεί. Ξεχειλίζει η συγκομιδή, σπάει τα εμπόδια και, πρόσεξε να δεις τη συνέχεια. Παρακολούθησε τι θα του δημιουργήσει, με το να αμπαρώνει τα αγαθά και να τα αφήνει να αυξάνουν και να λιμνάζουν, παραμένοντας στάσιμα. Θα γίνουν αιτία να γκρεμιστούν οι αποθήκες του, να διαρραγούν τα ταμεία του, σαν να μπήκε κάποιος κλέφτης και εχθρός και να τα αφάνισε.
     Θα μου πεις όμως ότι θα κτίσει ο πλούσιος μεγαλύτερες αποθήκες και θα τα αποθηκεύσει. Αυτό δεν είναι σίγουρο. Φοβάμαι μήπως τις παραδώσει γκρεμισμένες στον κληρονόμο του· διότι πολύ πιο γρήγορα θα πεθάνει αυτός, παρά θα κτισθούν οι αποθήκες, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της πλεονεξίας.

Δέκα χρόνια ἀπό την κοίμηση τοῦ σύγχρονου ἱεραποστόλου Εὐσεβίου Βίττη

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,

Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας
Γιὰ τὰ πνευματικὰ ἀναστήματα τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας μόνον ἐξ ἴσου ἅγια ἀναστήματα μποροῦν τὰ ὁμιλοῦν. Ἔτσι, γιὰ τὸν σύγχρονο Ἅγιο Ἱεραπόστολο τῆς Σουηδίας, τὸν μακαριστὸ Γέροντα Εὐσέβιο Βίττη(+4 Νοεμβρίου 2009), ποιός ἄλλος θὰ μποροῦσε νὰ γράψει, παρὰ ὁ Ἅγιος Μητροπολίτης Χαλκίδος, Νικόλαος Σελέντης; Αὐτὸς στὸ προσωπικό του ἡμερολόγιο, μὲ τὴν ζεστὴ φωνὴ τῆς προσευχητικῆς καρδιᾶς του γράφει πηγαῖα καὶ αὐθόρμητα, γιὰ τὸν τότε λαϊκό, νεαρὸ φοιτητή, Στέργιο: «Κύριε, φύλαξε τὸν Στέργιό μας!… Ὁ Στέργιος· Ἡ μεγάλη αὐτὴ ψυχὴ ποὺ γεννήθηκε γιὰ νὰ ἁγιάσει!..»
Ἡ οἰκοδομὴ τῆς ἀρετῆς τοῦ πλησίον ἦταν τὸ πρωταρχικὸ μέλημα τοῦ Γέροντος Εὐσεβίου. Μήπως αὐτὴ δὲν εἶναι καὶ ἡ γενικὴ ἔννοια τῆς ἱεραποστολῆς; Ὁ Γέροντας δὲν περιοριζόταν μόνο στὸ κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ τὸ κήρυγμα αὐτὸ τὸ συνόδευε σὲ ὅλη του τὴν ζωή, σὲ κάθε τόπο δράσεώς του, ἀπὸ πράξεις ἀγάπης, ἀφοῦ «πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρά ἐστι» (Ἰακ. β´ 20). Αὐτὴ ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη, ἡ ἐνεργὸς ἀγάπη, στηριζόμενη στὴν ζῶσά του πίστη καὶ τὴν βεβαία του ἐλπίδα γιὰ ἐπικράτηση τῆς ἀληθείας στὸν κόσμο καὶ δόξα τοῦ ὀνόματος τοῦ γλυκυτάτου μας Ἰησοῦ, διήνθιζε καὶ ὀμόρφαινε τὴν ζωὴ του. Μὲ ζέση σιγοτραγουδοῦσε τὸ ἐμβατήριο τῶν κατηχητικῶν μας χρόνων:
Ὅλα γιὰ τὴν δόξα τοῦ Χριστοῦ,νάτο τὸ μέγαλο σύνθημά μας,ὅλα γιὰ τὴν δόξα τοῦ Χριστοῦ,ἀπ’τὰ πρῶτα χρόνια ὡς τὰ στερνά μας.

Ὁ Γέροντας σώζει ψυχὴν ἐκ θανάτου.
Ὁ Γέροντας Εὐσέβιος πάντοτε «ταχὺς εἰς τὸ ἀκοῦσαι» (Ἰακ. α´ 19), ἔσπευδε νὰ βοηθήσει ὅλους τοὺς ἐμπερίστατους ἀδελφούς μας καὶ κυρίως αὐτοὺς ποὺ τὸ ρεῦμα τῆς ἁμαρτίας θὰ τοὺς παρέσυσε στὸν ἀπέραντο ὠκεανὸ τῆς ψυχικῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου. Δὲν τὸ ἔπραττε ἀπὸ ἱερατικὴ ὑποχρέωση· τὸ ἔνοιωθε ὡς καθῆκον πρὸς μία ψυχὴ «ὑπὲρ ἧς Χριστὸς ἀπέθανε» (῾Ρωμ. ε´ 9), ἀφοῦ κάθε ἄνθρωπος μικρὸς ἢ μεγάλος, πλούσιος ἢ πτωχός, ἰσχυρὸς ἢ ἀδύναμος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μας κατὰ τὸν Ἀλεξανδρέα Κλήμη, ὁ ὁποῖος λέγει: «Εἶδες τὸν ἀδελφόν σου, εἶδες Κύριον, τὸν Θεόν σου». Ἄλλωστε ὡς μελετητὴς τῆς Ἁγίας Γραφῆς βαθυνούστατος ὁ Γέροντας γνώριζε ὅτι «ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ θανάτου καὶ καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν» (Ἰακ. ε´ 20).

Ὁ ἀγράμματος παπάς καί ὁ ἄθεος φοιτητής…!

Φωτίζει ὁ Θεὸς καὶ τὸν πιὸ ἀγράμματο ἄνθρωπο ν᾿ αποστομώνῃ τὸν πιὸ αὐθάδη ἐπιστήμονα. Ἐγὼ δὲ θὰ ξεχάσω στὸ χωριό μου ἕναν παπᾶ ἀγράμματο, ποὺ ἔβαλε στὴ θέσι του ἕναν αὐθάδη φοιτητή.
Ἦρθε ἕνας τελοιόφοιτος φοιτητὴς τῆς ἰατρικῆς στὸ χωριό μου, ἄθεος καὶ ὀπαδὸς τοῦ Δαρβίνου. Ὁ φοιτητὴς ἐκεῖνο τὸν καιρὸ ἦταν πολὺ σπάνιο πρᾶγμα, κομήτης ἦτο.
Ἄ α α! κάνανε καὶ τὸν κοιτάζανε, λέει σπουδαῖα πράγματα! Καὶ αὐτὸς ἔλεγε· Δὲν ὑπάρχει Θεός καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο. Νά λοιπὸν καὶ ἔρχεται ὁ παπᾶς καὶ τοὺς ρωτᾷ·
―Τί συζητᾶτε αὐτοῦ.
―Μᾶς λέει ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, ἀπήντησαν.
―Κ᾿ ἐσεῖς δὲν τὸν βάζετε στὴ θέσι του;
―Μὰ αὐτὸς ἔχει ἐπιχειρήματα, τοῦ εἶπαν.
―Ποιό ἐπιχείρημα ἔχεις, τοῦ λέει ὁ παπᾶς.
―Νά, λέει, ποιός εἶδε τὸ Θεό;
―Πῶς σὲ λένε; τὸ ρωτάει ὁ παπᾶς.
―Γιῶργο, ἀπήντησε.

Δέκα χοντροκομμένα παραμύθια...



Σχετικά με το μέγιστο πρόβλημα της μουσουλμανικής λαθρομετανάστευσης που κυριολεκτικά πνίγει τη χώρα επί χρόνια, ακούμε διαρκώς από κυβερνώντες, πολιτικά κόμματα και παράγοντες των τοπικών κοινωνιών να επαναλαμβάνονται μέχρι αηδίας τα ίδια χοντροκομμένα παραμύθια που δεν αντέχουν σε καμία λογική επεξεργασία και απευθύνονται μάλλον σε αφελείς ή ανίδεους:
Παραμύθι Νο 1: «Η αιτία της μαζικής λαθρομετανάστευσης είναι ο πόλεμος που αναγκάζει τους ανθρώπους να φεύγουν από τις πατρίδες τους επειδή κινδυνεύει η ζωή τους».
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που τηρούν οι ελληνικές αρχές, η πλειονότητα των λαθρομεταναστών που έρχονται στη χώρα μας είναι Αφγανοί. Το Αφγανιστάν όμως βίωσε τον χειρότερο πόλεμο κατά το διάστημα 1979-88, όταν ο σοβιετικός στρατός είχε εισβάλει και κυριεύσει τη χώρα και προέβαινε σε τρομακτικά αντίποινα σε βάρος αμάχων για τον ανταρτοπόλεμο που του έκαναν οι μουτζαχεντίν. Παραδόξως όμως δεν υπήρξε τότε κανένα κύμα Αφγανών προσφύγων προς την Ευρώπη! Όταν πάλι μαινόταν ο πόλεμος Ιράν-Ιράκ τη δεκαετία του 1980 ο οποίος ήταν ιδιαίτερα βάρβαρος και στοίχισε τη ζωή σε περίπου 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους, πάλι δεν υπήρξε κανένα κύμα Ιρανών και Ιρακινών προσφύγων προς τη Δύση! Αλλά και όταν έγινε η διαβόητη γενοκτονία των Τούτσι από τους Χούτου στη Ρουάντα στα μέσα της δεκαετίας του 1990 με 1 εκατομμύριο θύματα και μισό εκατομμύριο βιασμούς, ούτε τότε πλημμύρισε η Ευρώπη από πρόσφυγες. Επομένως το λογικό συμπέρασμα που βγάζει κανείς είναι πως ΔΕΝ είναι ο πόλεμος η βασική αιτία του φαινομένου που παρατηρούμε σήμερα.
Ποια όμως είναι τότε η ειδοποιός διαφορά του σήμερα με τις προηγούμενες δεκαετίες; Ποια είναι η πραγματική αιτία της μαζικής μετακίνησης εξαθλιωμένων πληθυσμών προς την Ευρώπη, αν όχι ο πόλεμος; Η πραγματική αιτία είναι μία: το smartphone. Από τη στιγμή που και ο πιο πάμφτωχος κάτοικος της υποσαχάριας Αφρικής ή των οροσειρών του Πακιστάν, ή των λασπότοπων του Μπαγκλαντές απέκτησε πρόσβαση σε smartphone και είδε πώς ζει ο κόσμος στην ευημερούσα Ευρώπη, πώς διασκεδάζει, πώς απολαμβάνει ελευθερίες και δικαιώματα, ήταν αδύνατον πλέον να τον κρατήσει οτιδήποτε στον τόπο του. Επομένως έχουμε να κάνουμε με σαφή ροή λαθρομεταναστών οι οποίοι χρησιμοποιούν την ιδιότητα του πρόσφυγα ως άλλοθι και ως φθηνή δικαιολογία για να εκμεταλλευτούν τα κενά του ευρωπαϊκού νομικού συστήματος και να μπορέσουν να φθάσουν στις χώρες που έχουν δει στο smartphone για να ζήσουν κι αυτοί όπως ζουν εκείνοι τους οποίους βλέπουν στα smartphones. Γι’ αυτό οι δημοσιογράφοι λένε συχνά με έκπληξη ότι οι λαθρομετανάστες είναι πολλές φορές ρακένδυτοι και ταλαιπωρημένοι, αλλά έχουν πάντα πανάκριβο smartphone τελευταίας τεχνολογίας στο χέρι τους – αυτό συμβαίνει διότι πολύ απλά το smartphone είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από τη νέα μεγάλη μετανάστευση των πληθυσμών και όχι ο φόβος του πολέμου.

Κυριακή Θ Λουκᾶ. Ὁμιλία Μεγάλου Βασιλείου στό χωρίο «Καθελῶ μου τάς ἀποθήκας καί μείζονας οἰκοδομήσω».Μέρος Πρῶτο


ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκ.12,13-21] 

ΟΜΙΛΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ 

στο χωρίο «Καθελῶ μου τάς ἀποθήκας καί μείζονας οἰκοδομήσω» (:Λουκά 12, 18) 

[παραβολή του άφρονος πλουσίου]

[Μέρος πρώτο]

1. Υπάρχουν δύο ειδών πειρασμοί. Πιο συγκεκριμένα, ή οι θλίψεις βασανίζουν τις καρδιές όπως το χρυσάφι στο καμίνι[βλ. Σοφ. Σολ. 3.6: «ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτοὺς καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς(:Τους δοκίμασε, όπως ο χρυσοχόος δοκιμάζει και καθαρίζει τον χρυσό δια του πυρός, και τους δέχτηκε ευάρεστα, όπως δέχεται τα προσφερόμενα ολοκαυτώματα των θυσιών)»] και δοκιμάζουν την υπομονή και την ανθεκτικότητά τους ή, πολλές φορές, οι ευλογίες και τα πλούτη της ζωής αυτής γίνονται πεδίο δοκιμασίας και πειρασμός για τους περισσότερους. Πράγματι, είναι εξίσου δύσκολο να κατορθώσει η ψυχή να μη χάσει τη δύναμή της στις μεγάλες δυσκολίες της ζωής, όσο και το να μην υπερηφανευθεί και να εκτραπεί σε αδικία όταν βιώνει ευτυχείς καταστάσεις.

Παράδειγμα για το πρώτο είδος των πειρασμών είναι ο μέγας Ιώβ. Αυτός ο ακαταμάχητος αθλητής, αντιμετώπισε με ακατάβλητο ψυχικό σθένος και ακλόνητη γενναιότητα καρδιάς όλη τη χειμαρρώδη διαβολική επιθετικότητα και βία εναντίον του, και αναδείχθηκε τόσο ανώτερος από τους πειρασμούς, όσο ήταν μεγάλα και ανυπέρβλητα τα αγωνίσματα που του παρουσίασε ο εχθρός.

Παραδείγματα τώρα για τους πειρασμούς, που προέρχονται από την ευημερία, υπάρχουν πολλά. Έναν απ' αυτούς αντιμετώπισε, όμως ανεπιτυχώς, και ο άφρονας πλούσιος της παραβολής του Ευαγγελίου που μόλις τώρα αναγνώσαμε.

Ο πλούσιος αυτός, ενώ είχε πολλά πλούτη στη διάθεσή του, επιθυμούσε να αποκτήσει περισσότερα. Και ο φιλάνθρωπος Θεός δεν τον καταδίκασε από την αρχή για την αγνώμονα συμπεριφορά του, αλλά πάντοτε στον υπάρχοντα πλούτο του πρόσθετε και άλλον, μήπως τυχόν κάποτε επερχόταν κορεσμός στην ψυχή του και οδηγείτο στην ημερότητα και στην ανθρωπιά.

16 Νοεμβρίου. ♰ Ματθαίου τοῦ ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Εὐαγγελιστοῦ. Τρ. δ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. ι΄ 11 - ια΄ 2).
Ρωμ. 10,11         λέγει γὰρ ἡ γραφή· πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ᾿ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται.
Ρωμ. 10,11                 Αλλωστε και η Αγία Γραφή λέγει· “καθένας, που πιστεύει εις αυτόν, είτε Ιουδαίος είναι είτε εθνικός, δεν θα εντροπιασθή ούτε θα ίδη να διαψεύδεται η πίστις του”.

Μνημόσυνα: Δυστυχῶς τά καταντήσαμε μία κοινωνιολογική θεατρική παράσταση




π. Σπυρίδων Σκουτής

Δεν θα αναλύσουμε τι είναι τα μνημόσυνα αλλά το πώς μετέχουμε σε αυτά. Δυστυχώς τα μνημόσυνα έχουν καταντήσει μια κοινωνιολογική παράσταση. 
Μια θεατρική παράσταση με τους συγγενείς να μένουν στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα και αγέλαστα σε όλη την διάρκεια της ακολουθίας. Βλέπουμε πολλές φορές το κόλυβο μόνο του μαζί με την φωτογραφία του μακαρίτη ή της μακαρίτισσας. Οι συγγενείς έρχονται μετά την τρίτη καμπάνα ή μετά το ευαγγέλιο. 
Έχουμε και περιπτώσεις που έρχονται στο τέλος, για τον Όρθρο δεν το συζητάμε καν, το πολύ πολύ να έχει έρθει η γιαγιά της οικογένειας. Το κόλλυβο είναι φυσικά παραγγελία λόγω του μεγέθους, πρόσφορο και αυτό από το φούρνο και στην Θεία Κοινωνία δεν μετέχει κανείς. 
Η μοναδική μετοχή είναι στο καφεδάκι μετά την Λειτουργία. Απλά οι περισσότεροι περιμένουν να ακούσουν το όνομα στα ευλογητάρια και να πάνε στο καφενείο να πούνε τα νέα τους και τα κουτσομπολιά με το καφεδάκι και το κονιάκ. 
Αναφορά για Χριστό και σωτηρία πουθενά. Βγαίνει το Άγιο Ποτήριο και διαδραματίζονται απίστευτα πράγματα : Συνήθως θα έρθουν κάποιοι συγγενείς να κοινωνήσουν έτσι απροετοίμαστοι απλά επειδή κάνουν το μνημόσυνο λες και το μνημόσυνο από μόνο του σε αξιώνει για την Θεία Κοινωνία. 

Τί θά πεῖς;



Μη νομίσεις ότι πρόκειται να ζήσεις πολύ χρόνο επάνω στη γη, και χαλαρώσεις τον εαυτό σου στη μελέτη των πονηρών λογισμών και πράξεων, και έρθει ξαφνικά η προσταγή του Κυρίου και σε βρει να αμαρτάνεις χωρίς να έχεις πια καιρό μετάνοιας, ούτε επίσης συγχώρηση.

Τό μήνυμα τῆς ἡμέρας


"Ο πόνος είναι μια ψυχική δύναμη που ο Θεός την έβαλε μέσα μας, με προορισμό να κάνει το καλό, την αγάπη, τη χαρά, την προσευχή.