Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα
19 Συνεχίζοντας ο Κύριος τη διδασκαλία Του για την καλή χρησιμοποίηση του πλούτου, είπε και την ακόλουθη παραβολή: Υπήρχε κάποιος πλούσιος άνθρωπος, ο οποίος φορούσε βασιλικά ενδύματα.
Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παναγιώτη Τρεμπέλα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΑ΄31 Θα σας πω πράγματα που ίσως σας φανούν απίστευτα. Αλλά ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος είναι ευλογημένος στους αιώνες, γνωρίζει ότι δεν λέω ψέματα. 32 Στη Δαμασκό ο διοικητής που είχε διοριστεί από τον βασιλιά Αρέτα φρουρούσε την πόλη των Δαμασκηνών, επειδή ήθελε να με συλλάβει.
Ιρίνα Μεντβέντεβα, Διευθύντρια του Δημόσιου Ινστιτούτου Δημογραφικής Ασφάλειας της Ρωσίας
Μετάφραση: Ευάγγελος Αργυρόπουλος
«Ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία τα βαριά ψυχιατρικά συμπτώματα είναι συμπτώματα που ανήκουν στην πραγματική ψυχιατρική και παρουσιάζονται ως πρότυπα μόδας και συμπεριφοράς», λέει η Ιρίνα Μεντβέντεβα, Διευθύντρια του Δημόσιου Ινστιτούτου Δημογραφικής Ασφάλειας.
«Οι υποταγές ψυχιατρικά οδηγούν σε παραβίαση της ηθικής, και η ηθική διαστρέβλωση συνεπάγεται απαραιτήτως ψυχική παραμόρφωση. "
Σύμφωνα με την πεποίθηση της Μεντβέντεβα, η τεχνητή ψυχική μόλυνση εμφανίζεται, ιδίως στη νεότερη γενιά, ακόμη και τα παιδιά. Μερικές φορές ονομάζεται ′′ σεξουαλική διαφώτιση ", μερικές φορές προσφέρεται κάτι άλλο, ενώ κάθε είδους αθλιότητα που είναι δηλητηριώδης για την ηθική ενός ατόμου και για την ψυχική του υγεία εξυπηρετούνται με πολύ όμορφα ′′ ανθρωπιστικά κόλπα ".
«Δώστε προσοχή» λέει η ψυχίατρος, «τώρα προπαγανδίζουν ενεργά βρώμικα μαλλιά zasal, σκισμένες κάλτσες, βρώμικα τζιν, παλτά παρδαλά ή πουκάμισα με μήκος που δεν ταιριάζουν ή κουμπωμένα σε λάθος κουμπιά. Στα ψυχιατρεία, γνωρίζουν ότι στην ιστορία της νόσου υπάρχει ένα τέτοιο γράφημα: η ευπρέπεια του ασθενούς. Εάν ο ασθενής δεν είναι ευπρεπής, αυτό είναι δείκτης μιας πολύ σοβαρής ψυχιατρικής διαταραχής. Όταν ένα άτομο φορά συνεχώς σκισμένες κάλτσες ή σκισμένα καλσόν, δεν λούζει τα μαλλιά του ή κουμπώνει λάθος το πουκάμισό του, είναι ένα ψυχιατρικό σύμπτωμα που δυστυχώς υπάρχει ως ένδειξη νεανικής μόδας σήμερα».
Απόπειρα δολοφονίας του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου
Από το πρωινό τούτο της 27ης του Νοέμβρη, ο Γρηγόριος είχε την επισκοπική ευθύνη για την Κωνσταντινούπολη. Στη διάθεσή του όλοι οι ναοί. Δεν είχε τυπικά ενθρονιστεί μα ήτανε κι αναγνωριζότανε απ’ όλους επίσκοπος κανονικός. Οι περισσότεροι αρειανοί και μάλιστα οι λαϊκοί ενώθηκαν στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Μείνανε όμως αρκετοί φανατικοί και ιδιαίτερα κληρικοί, που κάνανε ό,τι περνούσε από το χέρι τους, για να βλάψουνε το Γρηγόριο. Συγκεντρώνονταν, οργάνωναν τη δράση τους και τις επιθέσεις τους. Φτάσανε στο σημείο να οργανώσουνε ακόμα και τη δολοφονία του Γρηγορίου. Εκεί έφτασε το μίσος.
Τα μελετήσανε όλα σε όλες τις λεπτομέρειες. Πλησίασαν ένα δικό τους, ένα νεαρό και φανατικό. Του υποσχεθήκανε πολλά. Εκείνος δέχτηκε μ’ ευκολία. Και μ’ ένα θράσος φοβερό. Τη νύχτα, κλείνανε καλά τις πόρτες οι άνθρωποι του Γρηγορίου, γιατί πάντα φοβόντουσαν το κακό. Αποφασίστηκε, λοιπόν, να επιτεθεί ο δολοφόνος μια ώρα, που να μην έχει κόσμο στην αυλή του Αβλάβιου. Να μην υπάρχει άνθρωπος εκεί στην άκρη, στο χαμηλό σπιτάκι με το κελί του Γρηγορίου.
Ήταν χειμωνιάτικο απόγευμα, προς το τέλος του Δεκέμβρη. Πήρε να σκοτεινιάζει γρήγορα. Ο κόσμος μαζεύτηκε νωρίς. Το χιονόνερο έστελνε βιαστικά τους ανθρώπους στα σπίτια τους. Οι αρειανοί όπλισαν μ’ ένα μαχαίρι το νεαρό δολοφόνο και τον έστειλαν εκεί που ήξερε. Με προφυλάξεις, έφτασε στο αρχοντικό του Αβλάβιου. Η μεγάλη πόρτα του κήπου ήτανε ανοιχτή. Την περίμενε κλειστή και παραξενεύτηκε. Μπαίνανε από κει όσοι πήγαιναν για το ναό της Αναστασίας. Τέτοια ώρα όμως κανείς δεν ερχόταν· ακολουθίες τέτοια ώρα, τέτοια μέρα, δε γίνονταν. Ο νεαρός δεν πολυσκέφτηκε. Δρασκέλισε αθόρυβα. Προχώρησε για το σπιτάκι με την πλάτη στο φράχτη, να παρακολουθεί, μήπως φανεί κίνηση. Το μυαλό και τα μάτια καρφωμένα στο σπιτάκι. Κίνηση εκεί καμία. Επομένως, δεν είχε ’ρθει ακόμα ο Θεόφιλος· αυτός που έκανε τις πρόχειρες δουλειές του σπιτιού. Προχώρησε ακόμα λίγο. Κοντοστάθηκε. Τα μάτια στο σπιτάκι. Έβλεπε μόνο το φωτάκι στο κελί του επισκόπου. Θα προσευχότανε ή θα διάβαζε. Αυτές τις μέρες ήτανε πάλι άρρωστος. Αποκλειόταν να κυκλοφορεί όρθιος.
Φιλιπ. 1,27Μονον σας παρακαλώ να πορεύεσθε και να φέρεσθε κατά
τρόπον άξιον του Ευαγγελίου του Χριστού, ώστε είτε όταν έλθω και σας ίδω, είτε
όταν δεν κατορθώσω να έλθω και είμαι απών, ακούσω όμως πληροφορίας δια σας, να
βεβαιωθώ ότι στέκεσθε και μένετε σταθεροί στον πνευματικόν αγώνα,
συναγωνιζόμενοι δια την πίστιν του Ευαγγελίου όλοι μαζή με ένα φρόνημα και με
μία ψυχήν,
- Λίγο πριν τον θάνατο του πατέρα Αμβρόσιου, είδα ένα όνειρο. Είναι σαν να στέκομαι σε έναν όμορφο κήπο. Τα φύλλα τρέμουν στα δέντρα, και το καθένα από αυτά επαναλαμβάνει την προσευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλό» ... Και εδώ υπάρχει ένας λευκός ναός.
Μπαίνω και βλέπω ότι ο τρούλος δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Μόλις σκέφτηκα γιατί συμβαίνει αυτό, άκουσα μια φωνή: "Αυτός είναι ο τόπος κατοικίας για τον Γέροντα Αμβρόσιο και σύντομα θα τελειώσει".
Και καθώς ο ιερέας είχε ήδη πεθάνει, είδα σε ένα όνειρο ότι το φέρετρό του στεκόταν εκεί. Και τώρα τέσσερις άγγελοι με λευκές ρόμπες κατεβαίνουν από τον ουρανό, και στα χέρια τους έχουν κεριά και θυμιατήρια. Ρώτησα γιατί αυτοί,είναι τόσο λαμπεροί, κατέβηκαν στον τάφο του γέροντα και μου απάντησαν: «Γιατί είναι τόσο καθαρός».
Πριν τη διάδοση της καμπάνας ήταν σε χρήση τα σήμαντρα, τόσο στα Μοναστήρια όσο και στους ενοριακούς Ναούς. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, επανήλθε η χρήση τους, καθώς απαγορεύτηκε ο χτύπος της καμπάνας.
Σήμερα είναι σε χρήση μόνον στα Μοναστήρια. Ανάλογα με την Ακολουθία του νυχθημέρου, είναι σε χρήση και το αντίστοιχο σήμαντρο.
Με αυτή την ονομασία αναφέρονται:
α) Το τάλαντο ή χειροσήμαντρο, το οποίο είναι μια μακρόστενη σανίδα που στις άκρες μπορεί να έχει τρείς ή πέντε οπές.
"Όταν η καρδιά ανάβει, ολόκληρος ο άνθρωπος παίρνει φωτιά. Όταν η καρδιά ηττηθεί, όλα γκρεμίζονται. Όταν η καρδιά σπάει, όλα σπάνε. Από την καρδιά πηγάζει αγάπη ή μίσος, σοφία ή βλακεία, καθαρότητα ή λάσπη, ζωή ή ο θάνατος. Εάν η πίστη ενός χριστιανού βρίσκεται στην καρδιά, τότε η πίστη του είναι μια ανίκητη δύναμη. Μια τέτοια καρδιά δίνει επίσης στη γλώσσα τη δύναμη να μιλήσει πειστικά ".