Σελίδες

Τετάρτη 4 Μαΐου 2022

Οἱ μεταθανάτιες ἐμπειρίες τοῦ Γέροντος Νεκταρίου


Οἱ Μ Ε Τ Α Θ Α Ν Α Τ Ι Ε Σ Ε Μ Π Ε Ι Ρ Ι Ε Σ τοῦ Γ Ε Ρ Ο Ν Τ Ο Σ Ν Ε Κ Τ Α Ρ Ι Ο Υ !..

Τό κείμενον εἶναι ἀπόσπασμα ἀπό τό "αὐτοβιογραφικόν" βιβλίον τῶν 330 ἐγχρώμων σελίδων μέ τίτλον
"Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ"
-σελίδες 222 ἕως 228- τό ὁποῖον, συνεχῶς ἐμπλουτιζόμενον, ὑπογράφει ἀπό πολλῶν ἐτῶν ὁ βιογράφος τοῦ Γέροντος Νεκταρίου ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΕΛΙΝΟΣ:

Μεγάλη Παρασκευή τοῦ 2016 – ἀκριβῶς ἕναν χρόνο μετά τό συγκλονιστικόν γεγονός- συνομιλοῦμε γιά… ἑκατομμυριοστήν φορά μέσα στά 33 καί πλέον χρόνια τῆς πνευματικῆς ἐπικοινωνίας μας, μέ τόν πολιόν Γέροντα Νεκτάριον στό κελλάκι του. Με αυξημένο αίσθημα ευθύνης καταγράφουμε όσα «είδε και άκουσε» με τα μάτια και τα αυτιά της ψυχής, ένα έτος πριν, όταν βγήκε από τον χωροχρόνο…

-ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΕΛΙΝΟΣ: Γέροντα ευλογείτε. Με ζωηρότατον ενδιαφέρον αναμένουμε ν’ αποκαλύψετε την συγκλονιστικήν εμπειρίαν σας· Παρακαλώ…

-ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Ο Κύριος να σας ευλογή, αξιότιμε κύριε Μελινέ, αγαπητό μου παιδί, Εκείνος τον Οποίον με όλη την δύναμή μου δοξάζω που σας εφώτισε να συνομιλήσουμε γι’ αυτήν την μεγάλην Ημέρα, για να καταγράψετε με την πασίγνωστη συγγραφική σας δεινότητα και σοβαρότητα και αυτήν την εμπειρία μου –περιβάλλοντάς την με την εξαιρετική θεολογική κατάρτισή σας- ώστε ν’ αποτυπωθή και αυτή στο βιβλίον «Ο Γέροντας Νεκτάριος» που επίσης Εκείνος σας εφώτισε και συνεγράψατε, καλώντας σας να το πράξετε δια του τότε ποιμενάρχου μου Σεβασμιωτάτου Αγαθονίκου ο οποίος και το προλόγισεν. Επί τη ευκαιρία επιτρέψατέ μου να αναφέρω εν απόσπασμα από την «Πνευματικήν Διαθήκη μου» που έγραψα και υπέγραψα και δημοσιεύεται στις σελίδες 304-307 του ως άνω βιβλίου: «…Διαθήκη μου ας θεωρηθή το ανά χείρας βιβλίον (σ.σ. “O Γέροντας Νεκτάριος”) εις το οποίον αποτυπώνεται η ανηφορική ζωή μου, οι αγώνες και αγωνίες μου, οι θέσεις και διαθέσεις μου. Με εκπροσωπεί και με εκφράζει πλήρως!

Ὁ ῞Αγιος δὲν ἤθελε χρήματα μὲ ἐπιτόκιο...


ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ - ΕΔΩ

ὁ ῞Αγιος δὲν ἤθελε χρήματα μὲ ἐπιτόκιο...

ΠΗΓΗ:ΕΔΩ

Θὰ σᾶς ἀναφέρω ἕνα γεγονὸς ποὺ συνέβη πρὶν ἀπὸ δέκα χρόνια καὶ δείχνει τὴ βαθιὰ εὐλάβεια ἀλλὰ καὶ οἰκειότητα τοῦ λαοῦ πρὸς τοὺς ῾Αγίους του.

῞Ενας καημένος φτωχὸς ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ ζήσει στὰ βουνὰ τοῦ Μαυροβουνίου θέλησε νὰ πάει στὴν ᾿Αμερική, ἀλλὰ δὲν εἶχε τὰ χρήματα γιὰ τὸ εἰσιτήριο. ῏Ηρθε λοιπὸν στὸν ῞Αγιο Βασίλειο, στάθηκε μπροστὰ στὴ λάρνακα ὅπου εἶναι τὸ σῶμα του καὶ εἶπε:

“῞Αγιέ μου, θὰ πάρω ἀπὸ σένα χρήματα γιὰ νὰ πληρώσω τὸ πλοῖο μέχρι τὴν ᾿Αμερικὴ καὶ θὰ σοῦ τὰ ἐπιστρέψω διπλάσια”.
῎Εβαλε τὸ χέρι του στὸ κιβώτιο ποὺ ἦταν τὰ χρήματα καὶ πῆρε… Τὰ πῆρε μὲ τὴ συμφωνία τοῦ ῾Αγίου, ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ τὰ ἐπιστρέψει. Τὸ κιβώτιο εἶναι ἀνοιχτὸ καὶ ὁ λαὸς ἀφήνει μέσα τὰ χρήματα ποὺ θέλει. Τὰ πῆρε ἀπὸ τὰ πόδια τοῦ ῾Αγίου…
Λοιπὸν σὲ δυὸ χρόνια ἔστειλε τὰ χρήματα στὸν κουμπάρο του, ποὺ δὲν ἤξερε τίποτα, γράφοντάς του:

“Νὰ πᾶς νὰ τὰ βάλεις στὸ κιβώτιο τοῦ ῾Αγίου Βασιλείου”.
Πῆγε ὁ κουμπάρος νὰ τὰ βάλει στὸ κιβώτιο, ἀλλὰ μόλις τὰ ᾿βαλε, τὰ μισὰ ἔπεσαν κάτω.

«Δὲν ἐπιτρέπονται ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες οἱ καινοτομίες στὴν Θεία Λατρεία» Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου





…Ὑπάρχει ἡ ἰδέα ὅτι φορᾶμε τὴν μάσκα ἀπὸ ἀγάπη στὸν ἀδελφὸ καὶ ὅποιος δὲν τὴν φοράει, εἶναι μεγάλος ἐγωϊστής. Τί πρέπει νὰ κάνουμε; Τί νὰ ἀπαντήσουμε σ’ αὐτό; Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐρώτηση. Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι ἀπὸ ἀγάπη δὲν τὴν φορᾶμε τὴν μάσκα. Γιατί; Γιατὶ ἡ μάσκα εἶναι μία μουτζούρα, εἶναι ἕνα φίμωτρο, εἶναι μία κάλυψη τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι τὸ πρόσωπό μας. Ὅπως δὲν ἐπιτρέπεται νὰ καλύψουμε μία Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ μας, τῆς Παναγίας μας, ἔτσι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ καλύπτεται τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, γιατὶ κατ’ ἐξοχὴν στὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο φανερώνεται ὁ Χριστός, ὁ Θεός. Λέμε, εἴμαστε κοινωνία προσώπων· προσωπικὴ κοινωνία ἔχουμε καὶ μὲ τὸν Θεὸ καὶ μεταξύ μας, ποὺ σημαίνει ὁ ἕνας βλέπει τὸ πρόσωπο τοῦ ἄλλου. Ἄν καλύπτεις τὸ πρόσωπό σου, χάνεται ἡ κοινωνία. Τί λέμε μέσα στὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία; Λέει στὴν Ἁγία Γραφὴ ὁ Ἀπόστολος, «ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ βλέπουμε τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ» (Β‘ Κορινθ. 3, 18).

Σὲ καμμιὰ περίπτωση! Μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε τὸν Ἅγιο Παῒσιο νὰ φοράει μάσκα ἤ τὸν Ἅγιο Πορφύριο; Τί λέτε; Θὰ φοροῦσε ὁ Ἅγιος Παῒσιος μάσκα; Οὔτε νὰ τὸ φανταστοῦμε δὲν μποροῦμε αὐτὸ τὸ πράγμα! Σὲ καμμιὰ περίπτωση! Καὶ θὰ λέγαμε ὅτι δὲν εἶχε ἀγάπη ὁ Ἅγιος Παΐσιος; Μά, ἀκριβῶς, ἐπειδὴ ἔχει ἀγάπη, τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπη ποὺ ἐμπνέει στὸν ἄλλον τὴν ἀλήθεια! Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ καλύπτουμε τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, τὸ πρόσωπό μας ποὺ εἶναι εἰκόνα Θεοῦ. Εἶναι μιὰ βλασφημία στὴν Ἁγία Τριάδα αὐτό, στὸ ‘κατ’ εἰκόνα’. Εἶναι μιὰ ἀπαξίωση τοῦ ‘κατ’ εἰκόνα’ νὰ κρύβουμε τὸ πρόσωπό μας καὶ εἶναι ἕνα τεκμήριο δουλείας, μία ἀπόδειξη ὅτι εἴμαστε δούλοι· ἔτσι καλύπτανε, φοράγανε μάσκα στοὺς δούλους τὰ ἀφεντικά τους.

Κάποιες ἀπό τίς κατηγορίες κατά τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στόν Πατριάρχη Σωφρόνιο


Κάποιες ἀπὸ τὶς κατηγορίες κατὰ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στὸν Πατριάρχη Σωφρόνιο ἀπὸ τοὺς "αὐλικοὺς" τοῦ ἡλικιωμένου Πατριάρχη....
"....φέρει παρωπίδες. Δὲν βλέπει τίποτα πέρα ἀπὸ τὸν ἀσκητικὸ βίο. Νομίζει ὅτι ζεῖ στὴν ἐποχὴ τῶν Πατέρων. Εἶναι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κάποτε ὀνομάσατε (ὁ Πατριάρχης Σωφρόνιος) "ψυχοσῶστες"...
Ἄν λάβει τὸ ἀξίωμα τοῦ Πατριαρχικοῦ θρόνου, τὸ πᾶν θὰ ἐξανεμηθεῖ, θὰ μοιραστεῖ σὲ ξυπόλητους καὶ φελάχους καὶ τὰ ταμεῖα θὰ βρεθοῦν ἄδεια...
...κάτι μισοκουβέντες μὲ τὶς μορφονιὲς ποὺ κουβαλιοῦνται νύχτα καὶ χαράματα, δῆθεν γιὰ ἐξομολόγηση, κάτι ὑπονοούμενα στὶς θαυμάστριες τῶν κηρυγμάτων...

Μηνύματα τῆς Ἀναστάσεως.

«Πολλές όμορφες σκέψεις και συναισθήματα ξυπνούν την άνοιξη στις ψυχές μας! Αλλά πάνω από όλα μας δίνει τρία ακόμη σημαντικά μαθήματα: α) Η άνοιξη μας θυμίζει τη δημιουργία του κόσμου, την πρώτη μας κατάσταση και την πτώση μας.

4 Μαΐου. Πελαγίας μάρτυρος (†290). Ἱλαρίου ὁσίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετ. β΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. δ΄ 13-22).

Πραξ. 4,13         Θεωροῦντες δὲ τὴν τοῦ Πέτρου παῤῥησίαν καὶ Ἰωάννου, καὶ καταλαβόμενοι ὅτι ἄνθρωποι ἀγράμματοί εἰσι καὶ ἰδιῶται, ἐθαύμαζον, ἐπεγίνωσκόν τε αὐτοὺς ὅτι σὺν τῷ Ἰησοῦ ἦσαν,

Πραξ. 4,13                Εκείνοι βλέποντες το θάρρος του Πετρου και του Ιωάννου και έχοντες υπ' όψιν των, ότι ήσαν αγράμματοι άνθρωποι του λαού, κατελαμβάνοντο από θαυμασμόν δια την σοφίαν και την δύναμιν του λόγου των και συγχρόνως ανεγνώριζαν και παρεδέχοντο ότι αυτοί ήσαν μαζή με τον Ιησούν.