Σελίδες

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2022

KYΠΡΟΣ 1974: "Τήν βασάνισαν, τήν ἔδεσαν πίσω ἀπό ἕνα τζιπ καί τήν ἔσερναν γιά νά μαρτυρήσει πού ἔκρυβε τούς στρατιῶτες"

Στη μάχη της Λαπήθου στις 6 Αυγούστου 1974, 12 στρατιώτες αποκόπηκαν και έμειναν εγκλωβισμένοι πίσω από τις εχθρικές γραμμές. Αυτούς τους στρατιώτες εντόπισε η 74χρονη τότε Κυρία Ευφροσύνη Προεστού. Τους έκρυψε σε μια μικρή σπηλιά δίπλα στο σπίτι της και τους φρόντιζε για έναν ολόκληρο μήνα κάτω από τα βλέμματα των πολυάριθμων Τούρκων που βρίσκονταν ήδη μέσα στη Λάπηθο. Οι Τούρκοι την υποψιάστηκαν και άρχισαν να την ανακρίνουν. Υπέστη φρικτά βασανιστήρια.
Πέρα από τους άγριους ξυλοδαρμούς στο Κάστρο της Κερύνειας, τους τεχνητούς πνιγμούς στην θάλασσα, τα βάναυσα κτυπήματα με το κομμένο σχοινί της καμπάνας, το οποίο έκοψαν κι έδεσαν κόμπους για να είναι πιο επώδυνα τα πλήγματα, η πιο εξευτελιστική δοκιμασία που την υπέβαλαν, ήταν η βασανιστική διαπόμπεψη στους δρόμους της Λαπήθου:
Την έγδυσαν, την έδεσαν πίσω από ένα στρατιωτικό τζιπ και την έσερναν στην άσφαλτο μέχρι που το δέρμα της από τις πληγές έγινε κατακόκκινο από τα αίματα… Κι όμως η κυρά της Λαπήθου άντεξε. Της έβγαλαν τον σταυρό από το λαιμό και της ζητούσαν να τον φτύσει. Η αλύγιστη Κυρά δεν έσπασε και δεν αποκάλυψε ποτέ που έκρυβε τα παιδιά της. Παρά τον διασυρμό, δεν της πήραν ούτε μια λέξη από το στόμα της. ΔΕΝ ΠΡΟΔΩΣΕ !

“Τί ὡραία βροχή! Τί ὡραία βροχή! Πωπώ, βροχή! Πολλή βροχή!

«Στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1990 ἡ χώρα μας ἐμαστίζετο ἀπό ἀνομβρία. Οἱ ἀρχές ἀνησυχοῦσαν γιά μεγάλη λειψυδρία, τά δέ μέσα ἐνημερώσεως εἶχαν προσθέσει, στά δελτία τῶν εἰδήσεων, καί δελτίο νεροῦ. Κάθε μέρα μᾶς ἔλεγαν ὅτι ἡ λίμνη τοῦ Μαραθῶνος εἶχε τόσα κυβικά μέτρα νεροῦ, τό ὁποῖο ἐπαρκοῦσε γιά τόσες ἡμέρες. Μᾶς συνιστοῦσαν δέ, νά μήν σπαταλοῦμε ἄσκοπα τό νερό καί νά λάβουμε διάφορα μέτρα, ὥστε νά περιορίσουμε τήν κατανάλωσή του.

Ὁ Ἅγιος Εὐμένιος Σαριδάκης τοῦ Λοιμωδῶν τοῦ Δήμου Ἁγ. Βαρβάρας (+1999) νοσηλευόταν τήν ἐποχή ἐκείνη στόν “Εὐαγγελισμό”, ἐπί τρεῖς μῆνες περίπου, βαρειά ἄρρωστος καί μέ προοπτική νά τοῦ κόψουν οἱ γιατροί τό πόδι. Ἀνήμερα τοῦ Μ. Σαββάτου, τό πρωΐ, μοῦ εἶπε νά τόν πάρω καί νά πᾶμε στή Μητρόπολη νά ἐκκλησιασθοῦμε, ἀφοῦ προηγουμένως εἴχαμε πάρει ἄδεια ἐξόδου ἀπ᾽ τό Νοσοκομεῖο.

«Καὶ ἐν αὐτῷ ἡτοίμασε σκεύη θανάτου, τὰ βέλη αὐτοῦ τοῖς καιομένοις ἐξειργάσατο»

Ἀπόδοση στήν Νεοελληνική - Ἐπιμέλεια:
Σάββας Ἠλιάδης


Ἁγίου Νικοδήμου
Εὐθυμίου Ζιγαβηνοῦ
Ἑρμηνεία εἰς τούς Ρν΄ Ψαλμούς

«καὶ ἐν αὐτῷ ἡτοίμασε σκεύη θανάτου, τὰ βέλη αὐτοῦ τοῖς καιομένοις ἐξειργάσατο» (Ψαλμός 7,14)
Στόν προηγούμενο στίχο μας λέει ὁ Προφήτης πώς ὁ Θεός ἔχει ἕτοιμη τήν μάχαιρά του ἀκονισμένη καί τό τόξο τεντωμένο, γιά νά χτυπήσει καί νά ἐπιφέρει τόν θάνατο, ἐάν οἱ ἄνθρωποι δέν μετανοήσουν.

α). «καὶ ἐν αὐτῷ ἡτοίμασε σκεύη θανάτου»:
Ἐδῶ μᾶς λέει ὁ Δαβίδ πώς ἡ ἐκτόξευση τῶν βελῶν ἀπό τό τόξο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τό χτύπημα ἀπό αὐτά, ἐπιφέρουν πάρα πολλούς καί ποικίλους τρόπους θανάτου. Δηλαδή, θάνατοι μέ σφαγή... ἀπό μαχαίρι, θάνατοι μέ φωτιά, μέ νερό, μέ σεισμό, μέ διανοίξεις χασμάτων στήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς καί μέ διάφορα εἴδη ἀσθενειῶν. Ὅλα αὐτά, ἔχω τήν γνώμη πώς εἶναι ἐργαλεῖα καί σκεύη, μέ τά ὁποῖα ἐπέρχεται ὁ θάνατος τῶν ἁμαρτωλῶν.

Πρέπει ὅμως νά ξέρουμε πώς, ἄν καί τά λόγια αὐτά τοῦ Δαβίδ, τά ὁποῖα λέει μιλῶντας γιά τόν Θεό, εἶναι ἀνθρωποπρεπή, δηλαδή, ταιριάζουν στήν διάνοια τοῦ ἀνθρώπου πρός κατανόηση, ὅμως τά νοήματα πού περιέχουν εἶναι θεοπρεπῆ, δηλαδή θεϊκά. Καί τό κάνει αὐτό, διότι θέλησε ὁ Προφήτης νά καταστήσει κατανοητά τά θεϊκά μηνύματα στόν χονδροκομμένο νοῦ τῶν ἀκροατῶν του, χρησιμοποιῶντας τίς παχυλές στό νόημα ἀνθρώπινες λέξεις.

Ἡ ἀκτινοβολία τῆς Θείας Χάρης ἀπό τόν Γερο-Δημᾶ, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης




(Λουκ. 9, 37: 43)


«Ἐξεπλήσσοντο πάντες ἐπί τῇ μεγαλειότητι τοῦ Θεοῦ»[1]. Ὁ Θεός εἶναι θαυμαστός ἐν τοῖς ἁγίοις Αὐτοῦ, θαυμαστός καί ἐν τοῖς ἔργοις Αὐτοῦ, θαυμαστός καί ἐν τοῖς χαρίσμασι Αὐτοῦ. Ὁ Θεός εἶναι πού μᾶς χαρίζει τήν Θεία Του Χάρη, τήν Θεία Του ἐνέργεια, μᾶς χαρίζει τούς ἁγίους καί μᾶς χαρίζει τά θαυμαστά Του ἔργα∙ μᾶς χαρίζει τήν θαυμαστή θεία Του Πρόνοια, μᾶς χαρίζει τήν θεία Του σκέπη καί βοήθεια σέ κάθε στιγμή, διαμέσου τῆς Ἁγίας Του Ἐκκλησίας. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἔρχεται ἀπό τόν Θεό διαμέσου τῶν Ἁγίων του, διαμέσου τῶν ἁγίων μυστηρίων, διαμέσου τῆς τηρήσεως τῶν ἁγίων ἐντολῶν Του.

Ἡ Χάρις, λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, πού εἶχε ἕνας Ἄγιος στήν ἐποχή του ἐκείνη στά Καυσοκαλύβια, μεταδόθηκε σέ μένα, ἀκτινοβόλησε καί στήν δική μου ψυχή. Αὐτός ὁ Ἅγιος ἦταν ὁ Γερο-Δημᾶς, ὁ ὁποῖος συναντήθηκε, μέ τόν μικρό τότε, Πορφύριο καί τοῦ ἀκτινοβόλησε τήν θεία του Χάρη, χωρίς ὁ ἴδιος βέβαια νά τό γνωρίζει. Λέει ὁ Ἅγιος: «στό Κυριακό πού πήγαινα γιά ἀγρυπνίες καί ἀκολουθίες ἐγνώρισα Ἁγίους ἀνθρώπους. Ἀκοῦστε νά σᾶς πῶ γιά ἕναν κρυφό Ἅγιο. Πάνω ἀπό τήν Καλύβα μας, πολύ ψηλά, ζοῦσε ἕνας Ρῶσος, ὁ Γερο-Δημᾶς. Ἦταν πολύ εὐλαβής. Ὁ Γερο-Δημᾶς ἔμεινε σχεδόν ἄγνωστος σέ ὅλη του τή ζωή. Κανείς δέν ἀναφέρει τό ὄνομα του ἤ γιά τό χάρισμά του. Νά φύγει ἀπό τή Ρωσία! Ποιός ξέρει πόσες ἡμέρες διαδρομή ἔκανε! Τά ἄφησε ὅλα γιά νά ἔρθει σέ μιά ἄκρη τοῦ κόσμου, στά Καυσοκαλύβια. Κι ἔζησε ὅλη του τή ζωή ἐκεῖ. Καί πέθανε ἄγνωστος. Δέν ἦταν κανείς ἐγωιστής. Ὄχι, ὄχι, ἀγωνιστής ἦταν. Καί νά μήν ἔχει κανένα δίπλα του νά τοῦ πεῖ: «Πεντακόσιες μετάνοιες ἔκανα σήμερα. Αὐτό αἰσθάνθηκα...». Ἦταν μυστικός ἀγωνιστής[2].

Θέλει νά πεῖ ὁ Ἅγιος Πορφύριος, ὅτι δέν ἐπεδίωκε καθόλου τά μπράβο καί τήν δόξα καί τόν ἔπαινο τῶν ἀνθρώπων. Γιατί πολλές φορές μᾶς πιάνει ἡ λεγόμενη πνευματική κενοδοξία καί ἀνθρωπαρέσκεια καί προσπαθοῦμε μέσα ἀπό τά θεῖα χαρίσματα νά ἐκμαιεύσουμε, νά ἀντλήσουμε τόν ἀνθρώπινο ἔπαινο καί τήν δόξα.

«Ναί, εἶναι ἕνα τέλειο πράγμα αὐτό», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος. Εἶναι δηλαδή ἡ ἀνιδιοτέλεια. «Ἀνιδιοτέλεια, λατρεία, ἁγιοσύνη, ἐνώπιος ἐνωπίῳ, χωρίς ἀνθρωπαρέσκεια. Ὅ,τι κάνει ὁ ἄνθρωπος, νά τό κάνει καθαρά καί μόνο ἀπό τόν Θεό. Ὁ δοῦλος, τῷ δεσπότῃ. Οὔτε ἡγούμενος, οὔτε «μπράβο», οὔτε «γιατί αὐτό ἔτσι εἶναι». Εἶδα ἕναν ἅγιο ζωντανό. Ναί, ἕναν ἄγνωστο Ἅγιο. Ὁ καημένος περιφρονημένος. Ποιός ξέρει ὅταν πέθανε, ἔπειτα ἀπό πόσες μέρες θά τό μάθαμε κι ἴσως μῆνες, ἄν ἦταν καί χειμώνας. Ποῦ νά πήγαινε ἄνθρωπος ἐκεῖ ψηλά στή λίθινη καλύβα του! Δέν τόν ἔβλεπε κανείς. Πολλές φορές αὐτούς τούς ἐρημίτες τούς βρίσκανε ἔπειτα ἀπό ἕναν-δύο μῆνες μετά τήν κοίμησή τους»[3]. Ὅπως συνέβη καί μέ τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο.

«Τό ἐκχείλισμα τῆς χάριτος», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «ἦλθε σ' ἐμένανε τόν ταπεινό, ὅταν εἶδα αὐτόν, τόν Γερο-Δημᾶ στό Κυριακό νά κάνει τίς μετάνοιές του καί ν' ἀναλύεται σέ λυγμούς στήν προσευχή του. Μέ τίς μετάνοιες αὐτουνοῦ, τόσο πολύ τόν ἐπεσκίασε ἡ Χάρις, ὥστε ἀκτινοβόλησε καί σ' ἐμένα. Τότε ξέσπασε καί σέ μένα ὁ πλοῦτος τῆς χάριτος. Δηλαδή ὑπῆρχε καί πρίν, μέ τήν ἀγάπη πού εἶχα στόν Γέροντά μου, ἀλλά τότε αἰσθάνθηκα κι ἐγώ τήν Χάρη πάρα πολύ ἔντονα. Νά σᾶς πῶ πῶς μοῦ συνέβηκε.

Ἡ ΠΕΘ γιά τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στά Σχολεῖα: ΕΠΑΛ, ΜΟΥΣΙΚΑ, ΕΝΕΕΓΥΛ και ΕΕΕΕΚ

Προς την

Υφυπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ζωή Μακρή

Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων


Ανδρέα Παπανδρέου 37

Τ.Κ. 151 80

Μαρούσι

Κοιν.: Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος

ΘΕΜΑ: Το Μάθημα των Θρησκευτικών στα Σχολεία: ΕΠΑΛ, ΜΟΥΣΙΚΑ, ΕΝΕΕΓΥΛ και ΕΕΕΕΚ.

Αξιότιμη Κυρία Υφυπουργέ,

Η Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων, μελετώντας εμπεριστατωμένα τα νέα Προγράμματα Σπουδών για το Μάθημα των Θρησκευτικών του 2021 διαπιστώνει σημαντικές παραλείψεις, που αφορούν στην μη εκπόνηση Προγραμμάτων Σπουδών για μια κατηγορία Σχολείων:

· Τα Επαγγελματικά Λύκεια ( ΕΠΑΛ). Τα προηγούμενα χρόνια επιλέγονταν για τα ΕΠΑΛ ύλη μαθημάτων από την ύλη των (3) τάξεων των Γενικών Λυκείων. Αυτό ίσχυε, διότι το Μάθημα των Θρησκευτικών, στο ΕΠΑΛ, είναι μονόωρο για την Α΄ και Β΄ Λυκείου, ενώ δεν διδάσκεται στη Γ’ Λυκείου (ΦΕΚ 2485/Β/28-6-18). Έτσι, οι μαθητές των ΕΠΑΛ δεν διδάσκονταν καθόλου βασικές θεματικές ενότητες, τις οποίες διδάσκονταν επιμελώς οι μαθητές των Γενικών Λυκείων. Αυτό συνιστούσε μια επιπλέον ανισότητα για τους/τις μαθητές/τριες, η οποία, κατά τη γνώμη μας, μπορεί και πρέπει να αρθεί. Να σημειώσουμε ότι στα Εσπερινά ΕΠΑΛ το Μάθημα των Θρησκευτικών διδάσκεται μόνον μια ώρα στην Α΄ Λυκείου (ΦΕΚ 2636/Β/28-6-18).

Τό μαρτύριο τῶν θλίψεων...


Οι άγιοι Μάρτυρες, αφού υπέφεραν πολλά βασανιστήρια και έδειξαν καρτερία μέχρι το θάνατο, έγιναν άξιοι για τα στεφάνια και τη δόξα· και όσο περισσότερα και σκληρότερα ήταν τα βάσανα που υπέφεραν, τόσο περισσότερη δόξα απέκτησαν και παρρησία ενώπιον του Θεού.
Κατά τον ίδιο τρόπο και οι ψυχές που παραδόθηκαν σε διάφορες θλίψεις (είτε αυτές προέρχονται εξωτερικά από ανθρώπους, είτε δημιουργούνται μέσα τους από άτοπους λογισμούς, είτε γεννιούνται από σωματικές ασθένειες), αν κρατήσουν ως το τέλος την υπομονή τους, θα αξιωθούν τα ίδια στεφάνια με τους Μάρτυρες και την ίδια παρρησία.

Μεγάλο πράγμα ἡ μοναχική ζωή, πολύ μεγάλο!

"Μεγάλο πράγμα η μοναχική ζωή, πολύ μεγάλο! Μεγάλη, υψηλή ζωή, θεία ζωή, ποιητική ζωή. Είναι μια ζωή εξαίσια. Η μοναχική ζωή είναι ζωή χαρισάμενη. Η χαρά του μοναχού είναι να μπει στην αγάπη του Θεού, στην Εκκλησία, στην Αγία Τριάδα, στον Χριστο.

29 Ἰουλίου. Καλλινίκου καὶ Θεοδότης μαρτύρων (γ ́-δ ́ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρ. ζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Κορ. ζ΄ 35 - η΄ 7.

Α Κορ. 7,35        τοῦτο δὲ πρὸς τὸ ὑμῶν αὐτῶν συμφέρον λέγω, οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω, ἀλλὰ πρὸς τὸ εὔσχημον καὶ εὐπάρεδρον τῷ Κυρίῳ ἀπερισπάστως.

Α Κορ. 7,35              Λεγω δε αυτό περί της παρθενικής ζωής αποκλειστικά και μόνον προς το συμφέρον σας, όχι δια να σας βάλω θηλειά στον λαιμόν και να σας τραβήξω, χωρίς να το θέλετε, στον άγαμον βίον, αλλά δια να σας δείξω και να σας οδηγήσω εις μίαν σεμνήν ζωήν και διακεκριμένην θέσιν πλησίον του Κυρίου, χωρίς βιωτικούς περισπασμούς και φροντίδας.