Σελίδες

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2022

Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος: Μή δείξουμε ἀδιαφορία κατά τόν καιρό τῆς μετανοίας

Εκείνος που θέλει να σωθεί, αγαπητοί, ας σπεύσει, και εκείνος που επιθυμεί να μπει στη βασιλεία του Θεού, ας μην αδιαφορεί. Εκείνος που θέλει να γλυτώσει από τη γέεννα του πυρός, ας αγωνισθεί νόμιμα, και εκείνος που δεν επιθυμεί να ριχθεί στο ακοίμητο σκουλήκι, ας είναι προσεκτικός. Εκείνος που θέλει να εξυψωθεί, ας είναι ταπεινός, και εκείνος που επιθυμεί να παρηγορηθεί, ας πενθεί. Εκείνος που ποθεί να μπει στο Νυμφώνα και να αισθανθεί τη χαρά του, ας πάρει φωτεινή λαμπάδα και λάδι στο δοχείο του. Εκείνος που προσμένει με ελπίδα να παρακαθίσει σ’ εκείνους τους γάμους, ας αποκτήσει λαμπρή φορεσιά (Ματθ. 22:11,13).
Η πόλη του Βασιλιά είναι γεμάτη από ευφροσύνη και αγαλλίαση, γεμάτη από φως και γλυκασμό, και για κείνους που κατοικούν μέσα σ’ αυτήν αναβρύζει γλυκύτητα μαζί με αιώνια ζωή. Αν λοιπόν κανείς ποθεί να γίνει συμπολίτης του Βασιλιά, ας βιάσει το βήμα του, διότι η μέρα είναι σχεδόν στο τέλος της, και κανείς δεν ξέρει, τι θα συναντήσει στο δρόμο. Όπως δηλαδή κάποιος οδοιπόρος που γνωρίζει το μάκρος του δρόμου, πέφτει και κοιμάται, ωσότου πλησιάζει το βράδυ· έπειτα αφού ξυπνήσει, βλέπει τη μέρα να είναι σχεδόν στο τέλος της· και μόλις αυτός αρχίσει να βαδίζει, ξαφνικά έρχονται σύννεφα, χαλάζι και βροντές και αστραπές και θλίψεις από παντού, γιατί ούτε στο κατάλυμα προφταίνει να πάει, ούτε στον τόπο του μπορεί να γυρίσει· έτσι και εμείς, αν δείξουμε αδιαφορία κατά τον καιρό της μετανοίας, θα πάθουμε το ίδιο· διότι είμαστε ξένοι και προσωρινοί.

Ὅσιος Νικόλαος ὁ Κουρταλιώτης, ὁ ἐν Κρήτῃ


Ὅσιος Νικόλαος ὁ Κουρταλιώτης, ὁ ἐν Κρήτῃ
Κείμενο: Θεόδωρος Ρηγινιώτης

Ὅσιος, προικισμένος μὲ ἐξαιρετικὸ θαυματουργικὸ χάρισμα, ποὺ ἀσκήτευσε στὴ νότια καὶ κεντρικὴ Κρήτη κατὰ τὰ μέσα ἢ τὸ δεύτερο ἥμισυ τοῦ 17ου αἰῶνα. Ἡ κοίμησή του τοποθετεῖται γύρω στὸ 1670.
Πληροφορίες γιὰ τὴ ζωή του διασῴζονται μόνο στὴν προφορικὴ παράδοση τοῦ νησιοῦ καὶ ἰδιαίτερα στὴν ἐπαρχία Ἁγίου Βασιλείου τοῦ νομοῦ Ρεθύμνης. Ἐκεῖ βρίσκεται τὸ λεγόμενο Κουρταλιώτικο Φαράγγι, ἀπὸ τὸ ὁποῖο περνᾷ ὁ ποταμὸς Κουρταλιώτης καὶ ἐκβάλλει στὸ Λιβυκὸ Πέλαγος. Στὸ μέσον του φαραγγιοῦ, κοντὰ στὸν πυθμένα του, βρίσκεται ὁ μικρὸς ναΐσκος τοῦ ὁσίου, στὸν ὁποῖο οἱ προσκυνητὲς κατεβαίνουν ἀπὸ σκάλα μὲ μεγάλο ἀριθμὸ πέτρινων σκαλοπατιῶν. Ἐκεῖ κοντά, κατὰ τὴν παράδοση, βρίσκεται καὶ ὁ τάφος του, ποὺ δὲν ἔχει ἀκόμη ἀποκαλυφθεῖ.
Τὸ λαϊκὸ προφορικὸ συναξάρι τοῦ ὁσίου διασῴζει ὅτι ἀπὸ παιδὶ ἐμφάνισε τὰ πρῶτα σημάδια τῆς ἁγιότητάς του, κυρίως κατὰ τὴν ἄσκηση τοῦ χαρίσματος τῆς ἐλεημοσύνης, ὅταν ἔδινε σὲ πτωχοὺς τὰ ἀποθέματα τροφίμων τοῦ πατρικοῦ του σπιτιοῦ (ἀναφέρονται κουκιὰ καὶ λάδι) κι ὅμως, παρὰ τὶς ἀνησυχίες τοῦ πατέρα του, τὰ πιθάρια βρίσκονταν πάντα γεμάτα. Γι᾿ αὐτὸ ἔλαβε εὐλογία ἀπὸ τὸν πατέρα του νὰ ἀκολουθήσει, ἂν ἤθελε, τὸν ἀσκητικὸ βίο.

Ἰσλαμικός προσηλυτισμός καί Ὀρθοδοξία

Γράφει ὁ Ἱερεύς Σωτήριος Ὀ. Ἀθανασούλιας

Οἱ Νεομάρτυρες καί τό δοῦλον Γένος

(Κείμενο ἀπό τό ἔντυπο «Ὀρθοδοξία καί αἵρεσις» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας, τεῦχ. 115, Ἀπρ. - Ἰούν. 2021).

Ἡ Ὀρθοδοξία σέ καθεστώς δουλείας

Συνεχίζοντας τό ἀφιέρωμά μας στήν ἔνδοξη Ἑλληνική Ἐπανάσταση, μέ ἀφορμή τήν ἐπέτειο τῶν 200 χρόνων ἀπό τήν ἔναρξή της (1821), καθώς καί στίς συνθῆκες, ἀπό τίς ὁποῖες...ἀναδύθηκε (στίς συνθῆκες τῆς Τουρκοκρατίας), θά ἀσχοληθοῦμε στό τεῦχος αὐτό μέ μιά ἄλλη χαρακτηριστική περίπτωση προσηλυτισμοῦ εἰς βάρος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τόν ἰσλαμικό προσηλυτισμό. Ὑπενθυμίζουμε ὅτι, προσηλυτισμός εἶναι ἡ προσπάθεια μεταβολῆς τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τοῦ ἄλλου, μέ δόλια καί ἀθέμιτα μέσα, ὅπως ἡ ἀπειλή, ἡ ἐπιβολή, ἡ ὑπόσχεση, ἡ ἐκμετάλλευση, ἡ παροχή ἀνταλλαγμάτων κ.ἄ. Ὅπως εἶναι γνωστό, μέ τήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως (1453) τό μεγαλύτερο μέρος τῶν Ὀρθοδόξων ὑπέπεσε στή δουλεία βάρβαρου καί ἀλλόθρησκου κατακτητῆ. Ἡ κατάσταση τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν ἄλλαξε ριζικά. Γιά νά κατανοηθοῦν οἱ νέες συνθῆκες, στίς ὁποῖες βρέθηκε ἡ Ἐκκλησία, πρέπει νά γνωρίζουμε τίς ἀντιλήψεις τοῦ Ἰσλάμ γιά τήν ἱεραποστολή, τόν «ἱερό πόλεμο», τίς σχέσεις μέ τίς ἄλλες θρησκεῖες κ.λπ.

Εἶναι γνωστό, ὅτι τό Ἰσλάμ ἐμφανίστηκε στίς ἀρχές τοῦ 7ου μ.Χ. αἰ. στή σημερινή Σαουδική Ἀραβία, μέ ἱδρυτή τόν Μωάμεθ (571-632 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος δημιούργησε μιά νέα θρησκεία μέ στοιχεῖα ἀπό τήν αὐτόχθονη λατρεία τῶν Ἀράβων, τόν Χριστιανισμό, τόν Ἰουδαϊσμό, καθώς καί ἀπό ὑποτιθέμενες προσωπικές ἀποκαλύψεις. Χαρακτηριστικά της εἶναι ἡ πίστη σέ ἕνα καί μοναδικό θεό (Ἀλλάχ), ἡ ἀποδοχή τοῦ Μωάμεθ ὡς τοῦ τελευταίου καί μέγιστου «προφήτη», ἡ πεποίθηση ὅτι τό Κοράνιο (τό «ἱερό» βιβλίο τοῦ Ἰσλάμ) εἶναι ὁ ἄκτιστος λόγος τοῦ θεοῦ, πού κατέβηκε αὐτούσιος ἀπό τόν οὐρανό κ.ἄ. Τό Κοράνιο, εἰδικότερα, ἔχει πολύ μεγαλύτερη σημασία γιά τούς ὀπαδούς του ἀπ’ ὅ,τι ἔχει γιά μᾶς τό Εὐαγγέλιο. Ὅ,τι ἀναφέρει, εἶναι νόμος, παρά τό «ποιητικό» του ὕφος καί παρά τίς κατά καιρούς προσπάθειες διαφορετικῆς ἑρμηνείας του.

Τό Ἰσλάμ διαδόθηκε, λόγῳ τῆς ἁπλότητος τῆς διδασκαλίας του, ἀλλά, κυρίως, λόγῳ τῶν ἀπόψεών του γιά τήν «ἱεραποστολή», οἱ ὁποῖες δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τίς ἀντίστοιχες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἤ μέ ὅ,τι γενικά ἰσχύει στόν πολιτισμένο κόσμο. Ἡ «ἱεραποστολή» στήν προκειμένη περίπτωση δέν ἀπευθύνεται στήν ἐλεύθερη βούληση τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά συνίσταται στήν ἐπιβολή μέ τή βία («διά πυρός καί σιδήρου», κατά τή γνωστή ἔκφραση) τῆς διδασκαλίας τοῦ «προφήτη», σέ ὅσους ἔχουν διαφορετική πίστη. Αὐτό σημαίνει, ὅτι ἡ «ἱεραποστολή» τοῦ Ἰσλάμ εἶναι μιά ἀκραία μορφή προσηλυτισμοῦ, ἡ μέθοδος δέ, μέ τήν ὁποία ἀσκεῖται, εἶναι ὁ «ἱερός πόλεμος», ἡ «τζιχάντ»! Ἡ «τζιχάντ», ὁ πόλεμος κατά τῶν «ἀπίστων», δέν εἶναι ἀντίληψη κάποιων ἀκραίων στοιχείων τοῦ Ἰσλάμ, ὅπως πολλοί πιστεύουν καί ὅπως συνήθως προβάλλεται, ἀλλά εἶναι σαφής καί ἐπανειλημμένη ἐπιταγή τοῦ Κορανίου, δηλαδή εἶναι πεποίθηση ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν ὀπαδῶν (βλ. καί τό τεῦχ. 88 τοῦ ἐντύπου μας). Εἰδικότερα, κατά τήν ἰσλαμική ἀντίληψη, ὁ κόσμος χωρίζεται σέ «Οἶκο Ἰσλάμ», πού περιλαμβάνει τό σύνολο τῶν πιστῶν του, καί σέ «Οἶκο Πολέμου», πού περιλαμβάνει ὅλους τούς ἄλλους, τούς «ἀπίστους».

Θέματα πνευματικοῦ ἀγῶνος

Γέρων Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίους Ὄρους

Πῶς μπορεῖ νὰ ἀπαλλαγεῖ ὁ πιστὸς ἀπὸ τὸν παλαιὸ πτωτικὸ ἄνθρωπο;

Ὅλοι αἰσθανόμαστε ὅτι φέρουμε τὰ ἴχνη τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου. Κύριο χαρακτηριστικό του εἶναι ἡ φιλαυτία, δηλαδὴ ἡ ἀρρωστημένη ἐγωκεντρικὴ «ἀγάπη» τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ἡ φιλαυτία δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ ἀγαπήσουμε ἀληθινὰ καὶ ἀνιδιοτελῶς τὸ Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο. Ἀπὸ τὴ φιλαυτία γεννιοῦνται τὰ πάθη. Ἐμπαθεῖς καθὼς εἴμαστε δὲν μποροῦμε νὰ συνδεθοῦμε ἀπαθῶς μὲ τὰ ἄλλα ἀνθρώπινα πρόσωπα καὶ τὰ πράγματα. Οἱ σχέσεις μας γίνονται ἐμπαθεῖς... καὶ ἐγωιστικὲς καὶ μᾶς ἐμποδίζουν νὰ χαροῦμε ἀληθινά τοὺς συνανθρώπους μας καὶ τὰ ἄλλα ἀγαθὰ τοῦ κόσμου. Αὐτὸ τελικά μᾶς ὁδηγεῖ στὴ μοναξιά, τὸ κενό, τὸ ἀδιέξοδο.
Ὅταν λοιπὸν λέμε παλαιὸ ἄνθρωπο, ἐννοοῦμε τὸν ἀρρωστημένο ἐγωκεντρισμό, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ὅλοι μας, ἄλλος λιγότερο καὶ ἄλλος περισσότερο, πάσχουμε.

Πῶς θὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ αὐτὴ τὴ βαριὰ πνευματικὴ ἀρρώστια ποὺ δηλητηριάζει ὅλη μας τὴν ὕπαρξη;

Μόνο κάποιος ἐλεύθερος ἀπὸ τὴν ἀρρώστια αὐτὴ θὰ μποροῦσε νὰ γίνει ὁ ἰατρός μας. Μόνο ἕνας καινός, καινούργιος ἄνθρωπος θὰ μποροῦσε νὰ δώσει καὶ σὲ μᾶς τὴν δυνατότητα νὰ ξεπεράσουμε τὴν ἀρρώστια τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καὶ νὰ γίνουμε καὶ ἐμεῖς καινοὶ -καινούργιοι ἄνθρωποι.

Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι αὐτὸς ὁ καινὸς ἄνθρωπος εἶναι ὁ Θεάνθρωπος, ὁ Σωτήρας μας Χριστός, ποὺ κατὰ τὴ Γραφὴ «ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ».
Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀπὸ ἄπειρη ἀγάπη γιά μᾶς, προσφέρεται σὲ μᾶς νὰ ἑνωθοῦμε μαζί Του καὶ ἔτσι νὰ μᾶς μεταδώσει τὴ δική Του νέα ζωή.

Μὲ τὸ Ἅγιο Βάπτισμα, τὸ Χρίσμα, τὴ Θεία Κοινωνία, γίνεται ἡ ἐνσωμάτωσή μας στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ζωοποίησή μας ἀπὸ τὸν Χριστό.

Κάθε Χριστιανὸς ποὺ μετέχει στὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, μέσα στὸ σῶμα Του ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἔχει λάβει μὲ τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὰ σπέρματα τῆς νέας ζωῆς. Πρέπει ὅμως καὶ νὰ ἀγωνισθεῖ, γιὰ νὰ καθαρίζεται ὅλο καὶ περισσότερο ἀπὸ τὰ πάθη καὶ νὰ στολίζεται μὲ τὶς ἀρετές.

12 Σεπτεμβρίου. Ἀπόδοσις τοῦ γενεσίου τῆς Θεοτόκου. Αὐτονόμου (†313) καὶ Κουρνούτου (γ ́ αἰ.) ἱερομαρτύρων· Θεοδώρου ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. ιδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. ιβ΄ 10-19).

Β Κορ. 12,10      διὸ εὐδοκῶ ἐν ἀσθενείαις, ἐν ὕβρεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν διωγμοῖς, ἐν στενοχωρίαις, ὑπὲρ Χριστοῦ· ὅταν γὰρ ἀσθενῶ, τότε δυνατός εἰμι.

Β Κορ. 12,10             Δια τούτο δοκιμάζω εσωτερικήν χαράν και ευφροσύνην εις τας ασθενείας, εις τας ύβρεις, εις τας ανάγκας, στους διωγμούς, εις τας στενοχωρίας, τας οποίας υφίσταμαι και υπομένω δια τον Χριστόν. Διότι όταν ευρίσκωμαι υπό το κράτος αυτών των ασθενειών, τότε με την χάριν του Θεού γίνομαι και είμαι δυνατός.

«Ἐκκλησία τῶν Ἐθνῶν»: Κάθε αἵρεση βρίσκει χῶρο δράσης, στά κενά πίστης πού ἀφήνουμε ἐμεῖς!


Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

Αντί να χλευάζουμε τα θύματα που έπεσαν στην παγίδα της «Εκκλησίας των Εθνών», ας αναλογιστούμε τι δεν κάναμε εμείς για να τους προστατέψουμε.

«Εκκλησία των Εθνών»: Μέσα από τις αποκαλύψεις για την δράση των μελών της αυτοαποκαλούμενης «Εκκλησίας των Εθνών» και τους ψευτο – εξορκισμούς που τελούσαν, φάνηκε για άλλη μια φορά σε τι ολισθηρά μονοπάτια οδηγεί η απομάκρυνση του ανθρώπου από τη μία και μοναδική οδό σωτηρίας, την αποκεκαλυμμένη αλήθεια της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Αιρέσεις σαν τη νεο – πεντηκοστιανή παραθρησκευτική ομάδα «Εκκλησία των Εθνών» προέρχονται από το ευρύτερο φάσμα του δόγματος των πεντηκοστιανών και του νεο – προτεσταντισμού, και πρόκειται για θρησκευτικές κινήσεις που φιλοδοξούν να γκρεμίσoυν εκ θεμελίων το δόγμα της Ορθόδοξης πίστεως.

Ανάμεσα στις πολλές κακοδοξίες των πεντηκοστιανών, είναι πως απορρίπτουν τους άγιους Πατέρες, αρνούνται την Παναγία και τα άγια λείψανα, αλλοιώνουν την ουσία των ιερών μυστηρίων ή απορρίπτουν εντελώς κάποια από αυτά, δεν παραδέχονται την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας, δεν δέχονται την ειδική ιεροσύνη, απορρίπτουν τα μνημόσυνα υπέρ των κεκοιμημένων και απορρίπτουν τον μοναχισμό.

«Εκκλησία» του σόου, της επίδειξης και της εξαπάτησης

Αυτές οι σέκτες που εκπορεύονται από την καταναλωτική κουλτούρα των ΗΠΑ, έχουν μεταβάλει τον χριστιανισμό σε ένα φθηνιάρικο τηλεοπτικό σόου, όπου «πωλείται» ό,τι εντυπωσιάζει τον «καταναλωτή». Εξορκισμοί, δήθεν θεραπείες ασθενειών, γλωσσολαλία, προφητείες, απεξάρτηση από πάθη και εξαρτήσεις, «life coaching». Μια απνευμάτιστη θεατρική παράσταση, στην οποία τα πάντα γίνονται χάριν εντυπωσιασμού. Όλα πλασάρονται σαν πνευματικά «προϊόντα» που πωλούνται με ένα μικρόφωνο και έναν «χαρισματικό» διαφημιστή «θαυμάτων» με βροντερή φωνή.

Περί τροχαίου ἀτυχήματος. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ

Ένα τροχαίο μπορεί να καθαρίσει αστραπή την ψυχή και να πάει σαν πύραυλος στον ουρανό...Και από κάτι δύσκολο την προστατεύει στο μέλλον.Ήρθε μια μάνα που έχασε ξαφνικά το παιδάκι της...Μόλις λίγο συνήλθε η μάνα έκανε ταξίδι από την Αθήνα να βρει κάποιους συγγενείς ( για την γερόντισσα ήρθε αλλά δεν της το είπαμε).Μου την έφερε ο πάτερ Αντώνιος.Της είπα:" παιδί μου,γκρεμίστηκε τώρα το παλιό σας σπίτι γιατί είχε σαθρά θεμέλια!

...στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ.

«Και μόνο η σκέψη της κοινωνικής αδικίας, κάτω από την οποία μια ανθρώπινη ζωή υποφέρει, μπορεί να έχει την ενέργεια του ανέμου της ερήμου, που όλα μπροστά του τα μαραζώνει.