Σελίδες

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2022

Ἡ υἱοθεσία μας καί ἡ φαντασία, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου -Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Κήρυγμα 493.Ἡ υἱοθεσία μας καί ἡ φαντασία, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου, 4-12-2022

Ἡ πλάνη τοῦ διαβόλου διά τῆς φαντασίας, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου -Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Κήρυγμα 492.Ἡ πλάνη τοῦ διαβόλου διά τῆς φαντασίας, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 3-12-2022

Ἡ Ἁγία Βαρβάρα καί ἡ παγκόσμια εἰρήνη, , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορε;iτου

 Ἡ Ἁγία Βαρβάρα καί ἡ παγκόσμια εἰρήνη, 4-12-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου

. Οἱ καρποί τῆς νοητῆς φιλοσοφίας, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου -Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Κήρυγμα 491. Οἱ καρποί τῆς νοητῆς φιλοσοφίας, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 3-12-2022

«Οἱ ἀδελφές θέλουν ὥστε ἐσεῖς νά ἐκδιώξετε τό πνεῦμα τῆς ὀρθοδοξίας ἀπό μένα» Ἱστορία γιά τό πῶς μία Καθολική ἡγουμένη ἔγινε Ὀρθόδοξη μοναχή


Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, σ’ ένα από τα Ορθόδοξα μοναστήρια της Ανατολικής Πολωνίας, η πρώην Καθολική ηγουμένη και εκκλησάρισσα μίας Μονής του Τάγματος των Καρμελιτών εκάρη ορθόδοξη μοναχή με το όνομα Μελάνια. Η πορεία της προς την Ορθοδοξία είναι γεμάτη από ξαφνικές στροφές. Η αδελφή Μελάνια τόλμησε να μιλήσει γι’ αυτά τα γεγονότα μετά από κάμποσο καιρό. Όταν το πήρε απόφαση, μας παρακάλεσε να δημοσιεύσουμε την ιστορία της χωρίς τη φωτογραφία της.

Οι πρόγονοί μου από την πλευρά του πατέρα μου είναι από τη Δυτική Πολωνία και είναι καθολικοί. Οι γονείς της μητέρας μου ήταν ιδιοκτήτες γης δίπλα στον ποταμό Νέμαν (σήμερα στην περιοχή της Λευκορωσίας) και ανήκανε σε οικογένεια μικροευγενών. Όλοι οι συγγενείς μου, που μένουν τώρα στο Μινσκ, ομολογούν την ορθόδοξη πίστη και είμαι χαρούμενη πολύ με το γεγονός ότι στην οικογένειά μου υπάρχουν όχι μόνο καθολικοί αλλά και ορθόδοξοι!

Οι παππούδες μας, όταν ήθελαν να συζητήσουν κάτι κρυφά από εμάς, τα εγγόνια τους, άρχιζαν να μιλούν Ρωσικά. Η οικογένειά μας ήταν καλή. Ομολογούσαμε τον Καθολικισμό, επισκεπτόμασταν καθολική εκκλησία, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα ότι μπορώ να γίνω μοναχή. Αγαπούσα πολύ τον Θεό, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ο Θεός θα θελήσει να φέρει στο μοναστήρι Του έναν τέτοιο άσχημο άνθρωπο, όπως εγώ! Ήμουν 20 χρονών, όταν ένας γνωστός μου καθολικός ιερέας, καθηγητής της Βίβλου, ετοιμαζόμενος να πάει σ’ ένα επιστημονικό συνέδριο, μου πρότεινε να πάω κι εγώ μαζί του. Μου δόθηκε η ευκαιρία να περάσω δυο-τρεις μέρες σε μοναστήρι, να προσευχηθώ εκεί και να γυρίσω σπίτι. Δέχτηκα την πρόταση αυτή. Ήταν η πρώτη μου επίσκεψη σε μοναστήρι. Οι αδελφές εκεί μου έκαναν διάφορες σοβαρές ερωτήσεις κι εγώ νόμιζα ότι ρωτούν το ίδιο σε όλους. Την τρίτη μέρα κανόνισαν το ραντεβού μου με την καθηγούμενη της μονής. Από εκείνην άκουσα την εξής ερώτηση: «Πότε θα μετακόμεις σ’ εμάς;».

Ὁ προστάτης τῶν νηπίων.

Άγιος εκ κοιλίας μητρός

Ο Άγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας , μεταξύ του 400 και 500 μ.Χ. Ήταν ευλογημένος από την κοιλιά της μητέρας του ακόμη. «Ούτος εκ μήτρας αγιασθείς, γέγονε του Αγίου Πνεύματος οικητήριον», αναφέρει χαρακτηριστικά το Συναξάρι του. Όσο μεγάλωνε, τόσο με την Χάριν του Θεού γινόταν κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος.

Από την παιδική του ηλικία έδειξε τα σπάνια προτερήματα της αγιασμένης ζωής του. Αν και ήταν και αυτός παιδί και νέος και έφηβος, μολονότι είχε κι εκείνος σάρκα, εν τούτοις δεν άφησε τις επιθυμίες να μολύνουν το πνεύμα και την ψυχή του. Φιλοσόφησε με την αληθινή σοφία του Θεού και είδε πόσο πρόσκαιρος και τιποτένιος είναι ο υλικός τούτος κόσμος.

«Πέταξα από πάνω μου μια βαριά άγκυρα» – τα πλούτη
H πρώτη ενέργειά του ήταν να πουλήσει την περιουσία του και να την μοιράσει στους φτωχούς της Εκκλησίας. Και όταν δεν του είχε απομείνει τίποτε πια από την πατρική κληρονομία , γεμάτος ανακούφιση και χαρά, είπε:

«Πέταξα μια βαρειά άγκυρα, που με κρατούσε δεμένο κοντά στις επιθυμίες του φθαρτού σώματος. Πέταξα από πάνω μου την φθορά και την απώλεια. Τώρα ανοίγεται μπροστά μου πιο ευδιάκριτος ό δρόμος της αληθινής ζωής.»

Ζει αγιασμένη μοναχική ζωή
Αφού, λοιπόν, με τις ευεργεσίες του, ανέβασε ο μακάριος Στυλιανός το γήινο θησαυρό του στους ουρανούς, και τον ασφάλισε, πήγε σε ένα μοναστήρι και ντύθηκε το μοναχικό σχήμα. Από τη στιγμή εκείνη καμιά γήινη σκέψη, καμιά υλική παρένθεση δεν μπορεί να τον απομακρύνει από την πίστη του και την προσευχή του.

Κυριακή Ι Λουκᾶ:«Ἡ συμπεριφορά μας στόν ναό τοῦ Θεοῦ». Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος


ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 13, 10-17]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

σχετικά με την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Ι΄ Λουκά με θέμα:

«Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 9-12-2001]

(Β 448) Έκδοσις Β΄

Σήμερα, αγαπητοί μου, ο Ευαγγελιστής Λουκάς μάς περιγράφει ένα περιστατικό που έλαβε χώρα μέσα σε μία Συναγωγή. Επήγε ο Κύριος να διδάξει και ήταν ημέρα Σάββατο. Εκεί ευρίσκετο μία γυναίκα συγκύπτουσα. Δηλαδή, είχε καμπούρα. Συγκύπτουσα· επί δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, που δεν μπορούσε τελείως να ανορθωθεί. Όταν ο Ιησούς την είδε, της είπε: «Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Δηλαδή: «Ελευθερώνεσαι από την ασθένειά σου». Και έθεσε τα χέρια Του επάνω της. Και αμέσως η γυναίκα αυτή ανορθώθηκε. Και εδόξαζε βέβαια τον Θεόν.

Δεν συνέβη όμως το ίδιο και με τον αρχισυνάγωγο, που αμέσως εφθόνησε. Έκρυψε όμως τον φθόνο του με μια δήθεν αγανάκτηση, ότι ο Ιησούς εθεράπευσε σε ημέρα Σαββάτου. Και στρεφόμενος στα πλήθη, τους έλεγε ότι να αποφεύγουν θεραπείες τους και τέτοια την ημέρα του Σαββάτου, γιατί ήταν αργία. Γιατί εφθόνησε; Ω αγαπητοί μου! Γιατί αυτός, ως αρχισυνάγωγος, κατά κάποιο τρόπο εσκιάζετο από την παρουσία του Ιησού… Αλλά ο Κύριος τον αποκαλύπτει. Πράγματι ήταν φθονερός. Και του λέει ο Κύριος: «Ὑποκριτά –αποκάλυψις· πλήρης!-· ἕκαστος ὑμῶν τῷ Σαββάτῳ οὐ λύει τόν βοῦν αὐτοῦ ἤ τόν ὄνον ἀπό τῆς φάτνης καί ἀπαγαγών ποτίζει; - «Το Σάββατο», λέει, «δεν παίρνει το υποζύγιό του να το πάει στο πηγάδι, στη βρύση να πιει νερό;»- ταύτην δέ, θυγατέρα Ἀβραάμ οὖσαν –«Αυτή δε υπάρχουσα θυγατέρα του Αβραάμ» –όχι του Αδάμ· αλλά του Αβραάμ-, ἥν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδού δέκα καί ὀκτώ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπό τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Σαββάτου; -Δεν έπρεπε λοιπόν αυτή να θεραπευτεί την ημέρα του Σαββάτου;». Και ενώ έλεγε αυτά, αυτοί που αντετίθεντο, για φανταστείτε, εις τον Ιησούν και το έργον Του, γιατί, φαίνεται, ήσαν αρκετοί, πίσω από τον αρχισυνάγωγο, ντροπιάστηκαν. Όχι όμως και ο λαός, που χαιρόταν και εδόξαζε τον Θεόν.

Περὶ τῆς νοερᾶς, καρδιακῆς καὶ νηπτικῆς προσευχῆς.

ΝΗΠΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΛΟΓΟΣ Ι΄

Περὶ τῆς νοερᾶς, καρδιακῆς καὶ νηπτικῆς προσευχῆς.

Εὐλόγησον πάτερ.
Ὅταν, ἀγαπητέ, θέλεις νὰ προσευχηθεῖς νοερῶς ἀπὸ τὸ βάθος τοῦ ἑαυτοῦ σου, μιμήσου στὴν καρδιακὴ εὐχὴ τὴν φωνὴ τοῦ τζίτζικα. Ὁ τζίτζικας ὅταν λαλεῖ, φωνάζει κατὰ δύο τρόπους. Διότι πρῶτα φωνάζει πέντε - δέκα φορὲς μὲ σιγανὴ καὶ διακεκομμένη φωνὴ καὶ ὕστερα, στὸ τέλος τῆς φωνῆς, τελειώνει μὲ δυνατότερο τόνο καὶ μὲ τραβηχτὴ καὶ μουσικότερη φωνή. Τὸ λοιπὸν καὶ ἐσύ, ἀγαπητέ, ὅταν προσεύχεσαι νοερῶς μέσα στὴν καρδιά σου, ἔτσι νὰ προσεύχεσαι· πρῶτα νὰ λέγεις τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με» καμμιὰ δεκαριὰ φορὲς δυνατὰ ἀπὸ τὴν καρδιά σου καὶ καθαρὰ μὲ τὸν νοῦ σου καὶ ἀπὸ τὸ βάθος τοῦ ἑαυτοῦ σου, σὲ κάθε ἀναπνοὴ μία εὐχή, καὶ σὲ κάθε εὐχὴ νὰ κρατᾶς τὴν ἀναπνοή σου· καὶ ἀφοῦ πεῖς καμμιὰ δεκαριὰ φορὲς ἢ καὶ περισσότερες μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο τὴν εὐχή, μέχρι ποὺ νὰ ζεσταθεῖ μέσα σου ἐκεῖ ποὺ μελετήθηκε ἡ εὐχή, τότε λέγε αὐτὴν τὴν εὐχὴ μὲ δυνατότερο τόνο τοῦ ἑαυτοῦ σου καὶ περισσότερη βία τῆς καρδιᾶς σου, ὅπως τελειώνει καὶ ὁ τζίτζικας τὴν μελωδία του μὲ δυνατότερο τόνο τῆς φωνῆς του καὶ μὲ μουσικότερη φωνή. Αὐτὴ ἡ εὐχή, ποὺ λέγεται κυρίως Νοερὰ προσευχή, λέγεται ἀκόμη καὶ Καρδιακὴ προσευχὴ καὶ Νηπτικὴ προσευχή. Καὶ ὅταν τὴν λέγεις νοερῶς καὶ τὴν μελετᾶς μυστικῶς μέσα σου μὲ ἐσωτερικὴ φωνὴ καὶ μὲ ἡσυχία, τότε λέγεται αὐτὴ ἡ εὐχὴ «Νοερὰ προσευχή». Ὅταν λέγεις αὐτὴν τὴν εὐχὴ ἀπὸ τὴν καρδιά σου, ἀπὸ τὸ βάθος τῆς καρδιᾶς σου, μὲ δυνατὸ τόνο τῆς καρδιᾶς σου, μὲ ἐσωτερικὴ βία τοῦ ἑαυτοῦ σου, τότε λέγεται αὐτὴ ἡ εὐχὴ «Καρδιακὴ εὐχή». «Νηπτική» λέγεται, ὅταν μὲ τὴν προσευχή σου αὐτὴν ἢ καὶ ἀπὸ τὴν ἄπειρη ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ κατοικεῖ ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴν ψυχή σου καὶ ἀγγίζει τὴν καρδιά σου ἢ καὶ σοῦ δείχνει κάποια θεωρία, στὴν ὁποία νήφει καὶ προσέχει ὁ ὀφθαλμὸς τῆς διανοίας σου.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς Ι Λουκᾶ. Παναγιώτης Τρεμπέλας


Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ι΄ΛΟΥΚΑ

Κατά Λουκάν, κεφάλαιο ΙΓ΄, εδάφια 10-17

10 ῏Ην δὲ διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. 11 Καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές. 12 Ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ ᾿Ιησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· 13 καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. 14 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου.
15 Ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκριτά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; 16 Ταύτην δέ, θυγατέρα ᾿Αβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου; 17 Καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

10 Κάποιο Σάββατο ο Ιησούς δίδασκε πάλι σε μία από τις συναγωγές.11 Εκεί βρισκόταν και μία γυναίκα που υπέφερε δεκαοκτώ χρόνια από μια ασθένεια εξαιτίας κάποιου πονηρού πνεύματος και γι’ αυτό ήταν σκυμμένη διαρκώς με κυρτωμένο το σώμα της και δεν μπορούσε καθόλου να σηκώσει όρθιο το κεφάλι της. 12 Όταν λοιπόν την είδε ο Ιησούς, της φώναξε και της είπε: «Γυναίκα, είσαι λυμένη και ελευθερωμένη από την αρρώστια σου».13 Και έβαλε πάνω της τα χέρια Του. Την ίδια στιγμή εκείνη επανέκτησε την όρθια στάση του σώματός της και δόξαζε τον Θεό για τη θεραπεία της.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς μνήμης τῆς Ἁγίας Βαρβάρας


Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ

Προς Γαλάτας, κεφάλαιο Γ΄, εδάφια 23-29 και κεφάλαιο Δ΄, εδάφια 1-4

Κεφ.Γ΄ 23 Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι. 24 Ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν· 25 ᾿Ελθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν. 26 Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· 27 ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. 28 Οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ ῞Ελλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. 29 Εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ ᾿Αβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ' ἐπαγγελίαν κληρονόμοι.

Κεφ. Δ΄ 1 Λέγω δέ, ἐφ' ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, 2 ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. 3 Οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· 4 ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, 5 ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

Κεφ. Γ΄ 23 Προτού όμως έλθει η νέα αυτή κατάσταση, στην οποία ισχύει πλέον η πίστη, ο μωσαϊκός νόμος μάς φρουρούσε κλεισμένους καλά, σαν να ήμασταν μέσα σε κάποιο φρούριο˙ για να καταφύγουμε έτσι στην πίστη που έμελλε να αποκαλυφθεί μετά από καιρό. 24 Συνεπώς ο μωσαϊκός νόμος έγινε παιδαγωγός μας και μας προετοίμαζε να ποθήσουμε και να γνωρίσουμε τον Χριστό, για να λάβουμε τη δικαίωση και τη σωτηρία από την πίστη μας σ’ Αυτόν. 25 Όταν λοιπόν ήλθε η νέα κατάσταση, στην οποία ισχύει η πίστη, δεν είμαστε πλέον κάτω από την παιδαγωγία του νόμου. 26 Διότι με την πίστη στον Ιησού Χριστό όλοι γίνατε και είστε υιοί Θεού ενήλικες, ώριμοι και χειραφετημένοι. 27 Και είστε υιοί του Θεού, διότι όσοι βαπτιστήκατε στο όνομα του Χριστού πιστεύοντας σ’ Αυτόν ως Σωτήρα, ντυθήκατε τον Χριστό και ενωθήκατε μαζί Του. 28 Δεν υπάρχουν πλέον διαφορές εθνικότητας, κοινωνικής τάξεως και φύλου. Δεν υπάρχει διαφορά Ιουδαίου και Έλληνα, δεν υπάρχει διάκριση δούλου και ελεύθερου, δεν υπάρχει διάκριση άνδρα και γυναίκας. Διότι όλοι εσείς γίνατε ένας νέος άνθρωπος με την ένωσή σας με τον Ιησού Χριστό. 29 Εάν λοιπόν εσείς που είστε εθνικοί Χριστιανοί, ανήκετε στον Χριστό, άρα διαμέσου του Χριστού, που είναι ο ευλογημένος απόγονος του Αβραάμ, είστε κι εσείς απόγονοι του Αβραάμ˙ και σύμφωνα με την υπόσχεση είστε και κληρονόμοι της ευλογίας.

4 Δεκεμβρίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΕ ́ (Ι ́ ΛΟΥΚΑ). † Βαρβάρας μεγαλομάρτυρος (†306), Ἰωάννου ὁσίου τοῦ Δαμασκηνοῦ (†760). Σεραφεὶμ Φαναρίου ἱερομ. (†1601). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἁγίας, Πέμ. ιε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. γ΄ 23 - δ΄ 5).

Γαλ. 3,23           Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι.

Γαλ. 3,23                   Πριν δε να έλθη η δια της πίστεως λύτρωσις και σωτηρία, όλοι εφρουρούμεθα από τον Νομον, κλεισμένοι και περιμανδρωμένοι, προοριζόμενοι δια την πίστιν, που έμελλε εν καιρώ να αποκαλυφθή.