ΚΗΡΥΓΜΑ_Ο Κύριος είναι ο αρχιστράτηγος καί βασιλεύς στον πνευματικό πολεμο Α', Περί του πολέμου που ήλθε να βάλει ο Χριστός στη γη με το Ευαγγέλιο Του (Α' μέρος 25ης μελέτης), Αγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Πνευματικά γυμνασματα, 8-4-2023, Αρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Σάββατο 8 Απριλίου 2023
Τά παιδιά μας κινδυνεύουν, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Τά παιδιά μας κινδυνεύουν, 12-7-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
«Σεαυτόν ἁγνόν τήρει» Α΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου - ὁμιλία σέ παιδιά
«Σεαυτόν ἁγνόν τήρει» Α΄, 15-8-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου - ομιλία σε παιδιά
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 8-4-2023
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 8-4-2023
https://www.youtube.com/live/QOr-uH4DX3k?feature=share
Κυριακή τῶν Βαΐων. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή θριαμβευτική εἴσοδο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ[:Ιω. 12,1-18]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟ
ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ
«Ὁ οὖν Ἰησοῦς πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει· ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ(:Ο Ιησούς λοιπόν, χωρίς να εμποδιστεί από την επιβουλή των εχθρών Του, έξι ημέρες πριν από την εορτή του Πάσχα ήλθε στη Βηθανία, όπου έμενε ο Λάζαρος που είχε πεθάνει και ο Κύριος τον είχε αναστήσει από τους νεκρούς. Οι συγγενείς λοιπόν του Λαζάρου, επειδή αισθάνονταν μεγάλο σεβασμό και ευγνωμοσύνη προς τον Ιησού για το θαύμα που είχε επιτελέσει, Του έκαναν δείπνο εκεί, και η Μάρθα υπηρετούσε. Ο Λάζαρος μάλιστα ήταν ένας από εκείνους που κάθονταν και έτρωγαν στο τραπέζι μαζί Του)»[Ιω.12,1-2].
Αυτό κυριότατα ήταν σημείο της πραγματικής του αναστάσεως, το ότι δηλαδή ο Λάζαρος μετά από πολλές ημέρες και ζει και τρώει. Εκ τούτου είναι φανερό ότι στην οικία της Μάρθας παρατέθηκε το γεύμα· διότι επειδή ήσαν φίλοι και αγαπητοί, υποδέχονται τον Ιησού. Μερικοί όμως υποστηρίζουν ότι σε ξένη οικία έλαβε χώρα αυτό το γεύμα.
Η Μαρία όμως δεν διακονούσε· διότι ήταν μαθήτρια. Πάλι εδώ αυτή ενεργεί κατά τρόπο πνευματικότερο· δηλαδή δεν διακονούσε ως προσκεκλημένη, ούτε παρέχει την υπηρεσία προς όλους, αλλά σε Αυτόν μόνον αποδίδει την τιμή, και δεν προσέρχεται σε Αυτόν ως σε άνθρωπο αλλά ως σε Θεό· διότι το μύρο γι’ αυτόν τον λόγο το έχυσε στα πόδια Του και το σφούγγισε με τις τρίχες της κεφαλής της, πράγματα τα οποία είναι χαρακτηριστικά μιας γυναίκας η οποία δεν είχε περί Αυτού την ίδια γνώμη που είχαν οι πολλοί.
Την επιτίμησε όμως ο Ιούδας, υπό το πρόσχημα δήθεν της ευλαβείας[Ιω.12,4-6: « Ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου. λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι·διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς; εἶπε δὲ τοῦτο οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ᾿ ὅτι κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν(:Ύστερα λοιπόν από την πράξη αυτή της Μαρίας είπε ένας από τους μαθητές Του, ο Ιούδας ο γιος του Σίμωνος, ο Ισκαριώτης, εκείνος που σκόπευε να Τον προδώσει και να Τον παραδώσει στους σταυρωτές Του: ‘’Αντί να χυθεί και να σπαταληθεί άσκοπα το μύρο αυτό, γιατί δεν πουλήθηκε στην τιμή των τριακοσίων δηναρίων, δηλαδή τριακοσίων ημερομισθίων, και δεν δόθηκε το αντίτιμό του ελεημοσύνη στους φτωχούς;’’. Και το είπε αυτό, όχι γιατί ενδιαφερόταν για τους φτωχούς, αλλά διότι ήταν κλέφτης˙ και καθώς διαχειριζόταν το κοινό ταμείο και είχε το κουτί των συνεισφορών, κρατούσε κρυφά για τον εαυτό του από τα χρήματα που έριχναν σε αυτό)»].
«Χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου» , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)
«Χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου» , 8-4-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)
Ὅσιος Εὐθύμιος Σουζδαλίας ὁ Θαυματουργός(+1 Ἀπριλίου)
Ο Όσιος Ευθύμιος ο Θαυματουργός γεννήθηκε το έτος 1316 στην πόλη Νίζνιυ-Νόβγκοροντ της Ρωσίας, μια μικρή πόλη τοποθετημένη στην συμβολή των ποταμών Βόλγα και Όκα, στο πριγκιπάτο της Σουζδαλίας. Ήταν τα χρόνια του ταταρικού ζυγού και των εσωτερικών πολέμων ανάμεσα στους Ρώσους πρίγκιπες. Ο Όσιος από την παιδική του ηλικία εξεδήλωσε την δίψα του για τα γράμματα και την αγάπη του προς τον μοναχικό βίο. Στην παιδική του ηλικία, υπό την καθοδήγηση του εφημέριου του χωριού του, άρχισε να μαθαίνει να διαβάζει και να γράφει, για να είναι σε θέση να διαβάζει τις θείες Γραφές και τα έργα των Αγίων Πατέρων.
Με το πέρασμα του καιρού, στην ψυχή του νεαρού ωρίμασε η απόφαση να αφιερώσει τελείως την ζωή του στον Θεό. Αναζήτησε, λοιπόν, έναν πνευματικό καθοδηγητή που θα μπορούσε να τον οδηγήσει στην οδό της τελειώσεως. Την πνευματική καθοδήγησή του ανέλαβε ο Άγιος Διονύσιος, μοναχός στη μονή των Σπηλαίων του Νιζνέγκοροντ και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Σουζδαλίας (15 Οκτωβρίου).
Ο τελευταίος πρίγκιπας της Σουζδαλίας, Μπόρις, το έτος 1351 αποφάσισε να ιδρύσει στην γενέτειρά του ένα μοναστήρι και για τον σκοπό αυτό επιθυμούσε να λάβει την ευλογία του ηγουμένου της μονής της Αναλήψεως, Αγίου Διονυσίου. Αφού έλαβε την ευλογία, ο πρίγκιπας ζήτησε να του αποστείλουν ένα μοναχό για να επιτηρεί την κατασκευή και την οργάνωση του μοναστηριού. Ο πρίγκιπας επέστρεψε στη Σουζδαλία, με την ευλογία και την υπόσχεση του Αγίου Διονυσίου ότι θα τον βοηθήσει.
.jpg)
Στο μεταξύ, ο Άγιος Διονύσιος επέλεξε ανάμεσα από τους μαθητές του όχι μόνο αυτόν που θα έστελνε στη Σουζδαλία, αλλά και άλλους μοναχούς για να τους στείλει σε άλλα μέρη, ώστε να διακονήσουν την Εκκλησία και τον λαό και να διαδοθεί ο μοναχισμός. Αφού κλήθηκε η αδελφότητα, ο Άγιος Διονύσιος διάλεξε δώδεκα μοναχούς από τους πιο δυνατούς στην πίστη και ζηλωτές και τους απέστειλε σε όλες τις βορειοανατολικές περιοχές της Ρωσίας. Ο Όσιος Ευθύμιος, που ήταν την εκείνη την εποχή τριάντα έξι ετών, ανέλαβε την υποχρέωση αν πάει στη Σουζδαλία, στον πρίγκιπα Μπόρις.Ἐπισήμανση καί ἀναίρεση θέσεων θεολογικοῦ συγγράμματος
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 3η Απριλίου 2023
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΘΕΣΕΩΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στην σύγχρονη διαφοροποίηση της ακαδημαϊκής θεολογίας, η οποία, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, έχει προσδεθεί στο άρμα του Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Συγκρητισμού. Με χαρά και ευγνωμοσύνη ενθυμούμεθα, όσοι περάσαμε από τα έδρανα των Θεολογικών Σχολών, τους Καθηγητές μας, οι οποίοι μας εδίδασκαν την μοναδικότητα της εν Χριστώ σωτηρίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία, την αληθινή Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Σήμερα δυστυχώς με λύπη και απογοήτευση διαπιστώνουμε, ότι αυτή η βασική και θεμελιώδης αλήθεια της πίστεώς μας αμφισβητείται και ανατρέπτεται από νεώτερους καθηγητές. Χωρίς να παραθεωρούμε την επιστημονική τους κατάρτιση, αναγκαστήκαμε πολλές φορές να ασκήσουμε επιβεβλημένη κριτική σε θέσεις και απόψεις των, που παρεκκλίνουν από την Ορθόδοξη πίστη, με βάση πάντα την Ορθόδοξη Πατερική και Κανονική μας Παράδοση και την βαθειά μας πεποίθηση, ότι εκτός αυτής δεν υπάρχει σωτηρία. Χαιρόμαστε, που μέχρι τώρα δεν υπήρξε σοβαρός αντίλογος στις εν λόγω ανακοινώσεις μας, διότι φροντίζουμε να έχουν σαφή και αυστηρή βιβλική και πατερική θεμελίωση.
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από την κυκλοφορία ενός νέου βιβλίου του Ομότιμου Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Βλασίου Φειδά, με τίτλο: «Το Σύμβολον της Πίστεως - Φύση και ιδιότητες της Εκκλησίας», σε έκδοση της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Μελετήσαμε με προσοχή το πολυσέλιδο πόνημα και εκ προοιμίου τονίζουμε, ότι δεν θεωρούμε απορριπτέο στο σύνολό του το σύγγραμμα του κ. Καθηγητή. Το βιβλίο είναι, κατά τη γνώμη μας, αξιόλογο μόνο σε ορισμένα κεφάλαιά του, στα οποία εκφράζεται όντως η Ορθόδοξη πίστη και Παράδοση. Και πιο συγκεκριμένα στη διαπραγμάτευση των θεμάτων που αναφέρονται στις εκκλησιολογικές συγχύσεις της σχολαστικής θεολογίας της Δύσεως, στην απόρριψη του όρου «μετουσίωση» των παπικών και στην αποδοχή του όρου «μεταβολή» των τιμίων δώρων, που καθιέρωσαν οι άγιοι Πατέρες μας, στη θεολογική ανάλυση της φύσεως και των ιδιοτήτων της Εκκλησίας, όπως θεμελιώνονται στο Ιερό Σύμβολο της Πίστεως και σε ορισμένα ακόμη δευτερεύοντα θέματα.
Διαπιστώσαμε όμως δυστυχώς και αρκετές θέσεις και ισχυρισμούς, οι οποίοι κατά την ταπεινή μας γνώμη, δεν εκφράζουν, ούτε απηχούν την δογματική διδασκαλία και την Πατερική και Κανονική μας Παράδοση. Πρόκειται για θέσεις, οι οποίες «πάσχουν» θεολογικά και εγείρουν ερωτηματικά και αντιρρήσεις. Οι Ορθόδοξες θέσεις του βιβλίου αναμιγνύονται και συμφύρονται μ’ ένα τόσο επιδέξιο τρόπο με τις μη Ορθόδοξες, έτσι ώστε ο αναγνώστης να θεωρήσει και τις μη Ορθόδοξες, ως Ορθόδοξες. Πιο συγκεκριμένα γίνεται, κατά την ταπεινή μας γνώμη, μια προσπάθεια να «ντυθεί» με Ορθόδοξο μανδύα η πλάνη. Να πεισθεί ο αναγνώστης, ότι δήθεν οι ετερόδοξοι δεν πρέπει να θεωρούνται ως αιρετικοί και εκτός της Εκκλησίας, όπως επί αιώνες εθεωρούντο μέχρι σήμερα. Ότι δήθεν ο μέχρι σήμερα γενόμενος Θεολογικός Διάλογος με τους ετεροδόξους έφερε πολλά θετικά αποτελέσματα. Ότι δήθεν η «Σύνοδος» της Κρήτης παρήγαγε ορθοδοξότατα κείμενα. Και τέλος ότι δήθεν οι Ιεροί Κανόνες δεν απαγορεύουν τις συμπροσευχές με αιρετικούς παρά μόνο τα συλλείτουργα μ’ αυτούς. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι η λέξη «Οικουμενισμός» πουθενά δεν αναφέρεται στο βιβλίο, λες και η εν λόγω αίρεση δεν υφίσταται. Προφανώς ο συγγραφέας θεληματικά την αγνοεί και προσπαθεί να την αποκρύψει πίσω από τη φράση «Οικουμενική Κίνηση». Ας πάρουμε όμως τα πράγματα, ένα – ένα, με τη σειρά.
***
Α) Ξεκινούμε πρώτα με την σαφώς Ορθόδοξη ανάλυση και περιγραφή, που μας δίδει γύρω από τις ιδιότητες της Εκκλησίας. Γράφει: «Η εκκλησία είναι μία, όχι μόνο γιατί, όπως συνήθως υποστηρίζεται, μία είναι η κεφαλή του εκκλησιαστικού σώματος, ήτοι ο Χριστός, ένα είναι το ζωοποιούν το εκκλησιαστικό σώμα άγιο Πνεύμα, μία είναι η πίστη του όλου εκκλησιαστικού σώματος, ένα είναι το βάπτισμα για όλα τα μέλη του εκκλησιαστικού σώματος κ.λ.π., αλλά κυρίως και απαραιτήτως γιατί μία είναι η τελούσα τη θεία ευχαριστία επίγεια Εκκλησία, στην οποία συγκροτείται φανερώνεται, τρέφεται και αυξάνει το ένα και μοναδικό αιώνιο ιστορικό σώμα του Χριστού, ήτοι σε κάθε συγκεκριμένη τοπική Εκκλησία και σε όλες τις ανά την οικουμένη τοπικές Εκκλησίες», (σελ. 73).
Κυριακη τῶν Βαΐων. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ[: Φιλιπ.4,4-9]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ὁ Κύριος ἐγγύς. μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν. καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ(:Να χαίρεστε πάντοτε με τη χαρά που προέρχεται από την ένωση και την κοινωνία μας με τον Κύριο. Πάλι θα πω, να χαίρεστε. Η επιείκειά σας και η υποχωρητικότητά σας ας γίνει γνωστή σε όλους τους ανθρώπους, και σε αυτούς ακόμη τους απίστους. Ο Κύριος πλησιάζει να έλθει, και Αυτός θα αποδώσει στον καθένα ό,τι του ανήκει. Μην κυριεύεστε από αγωνιώδη φροντίδα για τίποτε, αλλά για καθετί που σας παρουσιάζεται, να κάνετε γνωστά τα αιτήματά σας στον Θεό με την προσευχή και τη δέηση, οι οποίες πρέπει να συνοδεύονται και με ευχαριστία για όσα ο Θεός μας έδωσε. Και έτσι, όταν διώχνετε κάθε μέριμνα και εμπιστεύεστε τον εαυτό σας στη θεία Πρόνοια, η ειρήνη που έχει ο Θεός και τη μεταδίδει στους δικούς Του, της οποίας την τελειότητα δεν μπορεί να νιώσει κανένας νους, είτε ανθρώπινος είτε αγγελικός, θα φρουρήσει τις καρδιές σας και τις σκέψεις σας, εφόσον μένετε ενωμένοι με τον Ιησού Χριστό)»[Φιλιπ.4,4-7].
«Μακάριοι οἱ πενθοῦντες(:Μακάριοι είναι εκείνοι που πενθούν για τις αμαρτίες τους και για το κακό που επικρατεί στον κόσμο, διότι αυτοί θα παρηγορηθούν από τον Θεό)» [Ματθ.5,4] και «Οὐαὶ ὑμῖν οἱ γελῶντες νῦν, ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε(:Αλίμονο σε σας που έχετε ως μοναδικό σκοπό της ζωής σας τη σαρκική χαρά και γελάτε τώρα από τις διασκεδάσεις και τις απολαύσεις του σαρκικού σας βίου, ουαί και αλίμονό σας, διότι στην άλλη ζωή θα πενθήσετε και θα κλάψετε)» [Λουκά 6,25]., λέγει ο Χριστός. Γιατί λοιπόν λέγει ο Παύλος: «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε (:Να χαίρεστε πάντοτε με τη χαρά που προέρχεται από την ένωση και την κοινωνία μας με τον Κύριο)»;
Δεν έρχεται σε αντίθεση προς τον Χριστό· μη γένοιτο να πούμε κάτι τέτοιο. Γιατί ο Χριστός είπε: «Αλίμονο σε αυτούς που γελούν», υπονοώντας το γέλιο του κόσμου τούτου, το γέλιο που προέρχεται από τις εκδηλώσεις της παρούσης ζωής, και μακάρισε αυτούς που πενθούν, όχι αυτούς που πενθούν απλώς την απώλεια των δικών τους, αλλά αυτούς που συγκινούνται υπερβολικά και πενθούν τα δικά τους κακά, αυτούς που σκέπτονται τα δικά τους αμαρτήματα ή και τα ξένα. Δεν είναι η χαρά αυτή αντίθετη προς το πένθος εκείνο, αλλά και αυτή προέρχεται από εκείνο, γιατί αυτός που πενθεί τα δικά του κακά και εξομολογείται, χαίρεται. Άλλωστε, είναι δυνατό να πενθούμε για τα δικά μας αμαρτήματα και να χαιρόμαστε για τον Χριστό. Επειδή λοιπόν στενοχωρούνταν για εκείνα τα οποία έπασχαν( «ὅτι ὑμῖν ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ(:και είναι απόδειξη αιώνιας σωτηρίας για σας, διότι σε σας δόθηκε το χάρισμα)», λέγει, «οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν(:όχι μόνο να πιστεύετε στον Ιησού Χριστό, αλλά και να πάσχετε για χάρη του ονόματος του Χριστού)» [Φιλιπ.1,29]), γι΄αυτό λέγει: «Χαίρετε τη χαρά που προέρχεται από την ένωσή μας με τον Κύριο».
Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου. Παναγιώτης Τρεμπέλας
Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ
Κατά Ιωάννην, κεφάλαιο ΙΑ΄, εδάφια 1-45
1 Ἦν δέ τις ἀσθενῶν Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας, ἐκ τῆς κώμης Μαρίας καὶ Μάρθας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς. 2 Ἦν δὲ Μαρία ἡ ἀλείψασα τὸν Κύριον μύρῳ καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει. 3 Ἀπέστειλαν οὖν αἱ ἀδελφαὶ πρὸς αὐτὸν λέγουσαι· Κύριε, ἴδε ὃν φιλεῖς ἀσθενεῖ. 4 Ἀκούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· αὕτη ἡ ἀσθένεια οὐκ ἔστι πρὸς θάνατον, ἀλλ' ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ δι' αὐτῆς. 5 Ἠγάπα δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν Μάρθαν καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς καὶ τὸν Λάζαρον. 6 Ὡς οὖν ἤκουσεν ὅτι ἀσθενεῖ, τότε μὲν ἔμεινεν ἐν ᾧ ἦν τόπῳ δύο ἡμέρας· 7 ἔπειτα μετὰ τοῦτο λέγει τοῖς μαθηταῖς· ἄγωμεν εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν πάλιν.8 Λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταί· ῥαββί, νῦν ἐζήτουν σε λιθάσαι οἱ ᾿Ιουδαῖοι, καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ; 9 Ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐχὶ δώδεκά εἰσιν ὧραι τῆς ἡμέρας; ἐάν τις περιπατῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, οὐ προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου βλέπει· 10 ἐὰν δέ τις περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί, προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ. 11 ταῦτα εἶπε, καὶ μετὰ τοῦτο λέγει αὐτοῖς· Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται· ἀλλὰ πορεύομαι ἵνα ἐξυπνίσω αὐτόν. 12 Εἶπον οὖν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· Κύριε, εἰ κεκοίμηται, σωθήσεται. 13 Εἰρήκει δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς περὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ· ἐκεῖνοι δὲ ἔδοξαν ὅτι περὶ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὕπνου λέγει. 14 Τότε οὖν εἶπεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς παρρησίᾳ· Λάζαρος ἀπέθανε, 15 καὶ χαίρω δι' ὑμᾶς, ἵνα πιστεύσητε, ὅτι οὐκ ἤμην ἐκεῖ· ἀλλ' ἄγωμεν πρὸς αὐτόν.16 Εἶπεν οὖν Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος τοῖς συμμαθηταῖς· ἄγωμεν καὶ ἡμεῖς ἵνα ἀποθάνωμεν μετ' αὐτοῦ.
17 ᾿Ελθὼν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς εὗρεν αὐτὸν τέσσαρας ἡμέρας ἤδη ἔχοντα ἐν τῷ μνημείῳ. 18 Ἦν δὲ ἡ Βηθανία ἐγγὺς τῶν ῾Ιεροσολύμων ὡς ἀπὸ σταδίων δεκαπέντε, 19 καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν ᾿Ιουδαίων ἐληλύθεισαν πρὸς τὰς περὶ Μάρθαν καὶ Μαρίαν ἵνα παραμυθήσωνται αὐτὰς περὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν. 20 Ἡ οὖν Μάρθα ὡς ἤκουσεν ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς ἔρχεται, ὑπήντησεν αὐτῷ· Μαρία δὲ ἐν τῷ οἴκῳ ἐκαθέζετο. 21 Εἶπεν οὖν ἡ Μάρθα πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει. 22 Ἀλλὰ καὶ νῦν οἶδα ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσῃ τὸν Θεόν, δώσει σοι ὁ Θεός. 23 Λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου. 24 Λέγει αὐτῷ Μάρθα· οἶδα ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. 25 Εἶπεν αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. 26 Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο; 27 Λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, ἐγὼ πεπίστευκα ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος.
Παναγία μου δίδαξόν με τί με δεῖ ποιεῖν καί λέγειν!
Μόρφου Νεόφυτος
Παναγία μου δίδαξόν με τί με δεῖ ποιεῖν καί λέγειν!
Παναγία μου δίδαξόν με τί πρέπει να κάνω και να λέω!
Σκεφτείτε έναν Επίσκοπο που η κατ´εξοχήν εργασία του είναι να ορθοτομεί, με διάκριση τον λόγο της Αληθείας, τον Χριστό δηλαδή, ο Λόγος της Αληθείας είναι ο Χριστός! Και όλα αυτά να τα κάνει αδέξια, αφώτιστα, απαράκλητα...
Γι αυτό είναι πολύ σημαντική αυτή η προσευχή εν παντι καιρώ και τόπω, και ιδιαιτέρως είς την επόχη μας, την τόσο συγχυσμένη, βαβελική, φοβισμένη και τρομοκρατημένη...
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ-;Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ, 8-4-2023
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ-;Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ, 8-4-2023
https://www.youtube.com/live/2YSfdSqbkgk?feature=share
Πόθος Θανάτου - ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ
ΛΑ΄
Πόθος Θανάτου
Διπλὰ ἔμαθα διπλὰ ξεγελασμένος.
Δίκαιο ἂν εἴχατε, ὁ Θεὸς μαζί σας.
Δὲ σᾶς παρακαλῶ καθόλου ἀκόμα κι ἔτσι.
Μὰ ἔχω τελειώσει, οἱ συμφορές μου ἂς πάψουν.
Ἀπ᾽ τὰ παρόντα οὔτ᾽ ἕνα δὲ μοῦ λείπει·
πλοῦτος καὶ φτώχεια καὶ χαρὰ καὶ λύπες,
δόξα καὶ καταφρόνια, ἐχθροὶ καὶ φίλοι·
ὥρα νὰ δοκιμάσω ὅσα προσμένω.
Τέλειωσε ὁ λόγος· τόλμησα καὶ σὺ ἄκουσέ τον.
Τί μ᾽ ἔπλασες, μηδέν, Χριστέ μου, ἂν εἶμαι;
Κι ἂν μὲ τιμᾶς, πῶς συμφορὲς μὲ δέρνουν τόσες;
ΛΑ΄.
8 Ἀπριλίου. † Σάββατον τοῦ Λαζάρου. Ἀγάβου, ̔Ρούφου, Φλέγοντος, Ἑρμοῦ κ.λπ. ἀποστόλων. Κελεστίνου ̔Ρώμης (†432), Ἰωάννου νεομάρτυρος τοῦ ἐν Κῷ (†1669). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Σαββάτου τοῦ Λαζάρου (Ἑβρ. ιβ΄ 28 - ιγ΄ 8).
Εβρ. 12,28 Διὸ βασιλείαν ἀσάλευτον παραλαμβάνοντες ἔχωμεν χάριν, δι᾿ ἧς λατρεύωμεν εὐαρέστως τῷ Θεῷ μετὰ αἰδοῦς καὶ εὐλαβείας·
Εβρ. 12,28 Δι' αυτό, αφού επήραμεν ως ανεκτίμητον κληρονομίαν μας βασιλείαν ακλόνητον και αιωνίαν, την βασιλείαν που μας προσφέρει ο Χριστός, ας αισθανώμεθα συνεχώς και ας εκφράζωμεν προς τον Θεόν ευχαριστίαν. Και με την ευχαριστίαν αυτήν, ας λατρεύωμεν τον Θεόν κατά τρόπον ευάρεστον εις αυτόν, με σεμνότητα και ευλάβειαν·