Σελίδες

Γέρων Γρηγόριος: Δέν χρειάζεται πολυλογία στήν προσευχή


Οἱ καθιερωμένες προσευχές εἶναι ἀπαραίτητο νά γίνονται. Ἡ Ἐκκλησία θέλει καί οἱ ἔγγαμοι ἀκόμη νά κάνουν τό Ἀπόδειπνο. Ἀφοῦ κάνουμε τό Ἀπόδειπνο, ἔπειτα νά ποῦμε στόν Κύριο ὅ,τι θέλουμε νά ποῦμε.

Δέν χρειάζεται πολυλογία στήν προσευχή. Γι’ αὐτό καί οἱ ἅγιοι Πατέρες λένε, ὅτι ἡ καλύτερη προσευχή εἶναι νά λές μερικές λέξεις, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με». Νά τίς λές καί στόν δρόμο καί στήν δουλειά σου.

...Ὅταν ἡ σκέψη μας εἶναι στο νόημα αὐτῶν τῶν λέξεων καί συμετέχει καί ἡ καρδιά μας, τό λέμε, ὅπως εἴπαμε, μέ πόνο, κάνουμε τήν καλύτερη προσευχή.

...Εἶναι ἀπαραίτητη ἡ κοινή προσευχή. Ἐάν δέν πᾶς νά προσευχηθεῖς τήν Κυριακή μέ ὅλους τούς ἀδελφούς ἤ δέν καθίσεις τό βράδυ νά κάνεις ἕνα Ἀπόδειπνο, μή ζητᾶς νά κάνεις τήν εὐχή. Δέν μπορεῖς. Εἶναι ἀδύνατον.

Γιά νά φτάσεις στήν εὐχή, πρέπει νά περάσεις ἀπό αὐτά τά στάδια τῆς κοινῆς λατρείας, καί ἔπειτα νά φτάσεις ἐκεῖ στήν εὐχή.

Ὁ ἅγιος Ἠλίε Λακατούσου, ὁ ἄφθαρτος ἅγιος τῆς Ρουμανίας


Ο πατήρ Ηλίε Lăcătuşu έμεινε στη μνήμη όλων όσων τον γνώρισαν ως άνθρωπος προσευχής. Όσοι είχαν μάτια να δουν, έβλεπαν ότι ό,τι κι αν συνέβαινε γύρω του, ο πατέρας βρισκόταν συνεχώς με το νου του στον Θεό, Το όνομα του οποίου επικαλούνταν όλη την ώρα. Δεν μιλούσε πολύ, αλλά ο λόγος του είχε μεγάλη δύναμη, μεταδίδοντας χάρη σε όσους τον άκουγαν. Στήριξε, με την προσευχή και τον λόγο του, με πραότητα και καλοσύνη, πολλές αδύναμες ψυχές στο δρόμο προς τον Γολγοθά, ανεβάζοντάς τες στον Θεό.

Συνελήφθη το 1952 με αφορμή τη συμμετοχή του στην πατριωτική ομάδα των λεγεωναρίων και φυλακίστηκε στο Γκαλές. Μετά την αποφυλάκισή του, εργάστηκε για ένα διάστημα ως οικοδόμος στο Bolintin, κοντά στο Βουκουρέστι. Ο Κύριος ήθελε να δοκιμάσει τον δούλο του στο καμίνι των πειρασμών και σαν άλλον Ιώβ πήρε τα παιδιά του ένα ένα, που από τα πέντε επέζησε μόνο ένα κορίτσι. Αυτή τη δοκιμασία έλαβε και ο πατέρας Ηλίας με πίστη, παραδομένος τελείως στο θέλημα του Θεού. Μετά από λίγα χρόνια, επανέλαβε ταπεινά την ιερατική του διακονία στα χωριά Gârdeşti (Teleorman) και Κουκουρούζ (Giurgiu), γινόμενος στους πιστούς παράδειγμα προσευχής και καλών έργων.Τον αναζητούσαν πιστοί διψασμένοι για τον ζωντανό λόγο του.

Αποτραβήχτηκε στα βάθη της ταπεινοφροσύνης -προσευχόμενος, νηστεία και θλίψεις- μέχρι που παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια του Κυρίου μας. Σε όλη του την πρόσκαιρη ζωή, ο πατέρας Ηλίας αγάπησε τον Σωτήρα με όλη του την καρδιά, με όλη του την ψυχή, με όλη του την ύπαρξη και Τον υπηρετούσε με ταπείνωση και αφοσίωση.

Κατεπείγουσα ἔκκληση πρός τόν Πατριάρχη Βουλγαρίας


Ὁ Μητρ. Παῦλος τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου ἐφυλακίσθη, διότι ἀρνεῖ­ται νὰ παραδόση τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια εἰς τοὺς ἀχειροτονήτους.

Ἔνοχος ὅποιος Ἱεράρχης σιωπᾶ, ὅταν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησίας «αἱμορραγῆ»!

ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ

Θεῖαι Λειτουργίαι διακόπτονται, ἱ. ναοὶ κατάσχονται, ἱερεῖς διώκονται, πιστοὶ κακοποιοῦνται, νόμοι ἀπαγορεύουν τὸ κήρυγμα, ἐκκλησιαστικὴ περιουσία βεβηλώνεται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον εἰς βάρος τῆς ὑπὸ τὸν Κιέβου Ὀνούφριον κανονικῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ «Ο.Τ.» δημοσιεύει σήμερα εἰς μετάφρασιν παραλειφθεῖ­σαν ἐπιστολὴν ἀπὸ Βουλγάρους πιστούς, οἱ ὁποῖοι μὲ παρρησίαν ἀπευθύνονται πρὸς τὴν Ἱεραρχίαν τους, ὑποστηρίζοντες μὲ θέρμην τὸ δίκαιον εἰς τὸ Οὐκρανικόν. Οἱ πιστοὶ Ἕλληνες, τί πράττομεν; Ποῦ εὑρίσκεται ὁ ζῆλος τῶν ἀδελφοτήτων; Συνειδητοποιοῦμεν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔχει ὁδηγηθῆ εἰς σχίσμα λόγῳ τῆς ἀδιαφορίας μας;

Παναγιώτατε! Σεβασμιώτατοι!

Μὲ αὐτὴν τὴν ἐπιστολή, ἐμεῖς, ὡς παιδιὰ τῆς πατρίδας μας τῆς Βουλγαρικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ποὺ βαπτιστήκαμε στὰ ἱερά της νάματα, μὲ χριστιανικὴ ἀνησυχία καὶ μὲ μέγιστο ἐνδιαφέρον, συμμετέχουμε στὶς διεργασίες ὑπεράσπισης τῆς UOC (Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας), ἀπευθυνόμενοι πρὸς Πατριάρχες, ἐπισκόπους, κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς στὶς τοπικὲς Ἐκκλησίες, πρὸς τὶς ὁποῖ­ες ἀπευθύνουμε τὴν ἐπιστολὴ τοῦ ἡγούμενου τῆς Ἱ. Μ. Ζωγράφου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου καὶ τὴν ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ «Γιὰ τὴν ὑποστήριξη τῆς μοναστικῆς ἀδελφότητας Κιέβου-Πετσὲρσκ» μοναχῶν ἀπὸ τὴν BOC (Βουλγαρικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας), καθὼς καὶ τὴ θέση τοῦ ΟΗΕ ποὺ ἐξέφρασε τὸ Γραφεῖο τοῦ Ἀνώτατου Ἁρμοστῆ γιὰ τὰ Ἀνθρώπινα Δικαιώματα…

Παναγιώτατε! Σεβασμιώτατοι!

Εἶναι περισσότερο ἀπὸ προφανὲς ὅτι ἔχει ἔλθει μία κρίσιμη στιγμὴ γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Στούς Ἁγίους Μακκκαβαίους καί στή μητέρα τους. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΑΚΚΑΒΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥΣ

[ ΟΜΙΛΙΑ Α΄]

1. Πόσο λαμπρή και ολόχαρη είναι η πόλη μας, και η σημερινή ημέρα είναι η πιο λαμπρή απ’ όλες τις ημέρες του χρόνου, όχι γιατί σήμερα στέλνει προς τη γη ο ήλιος πιο φωτεινές από τις συνηθισμένες τις ακτίνες του, αλλά γιατί το φως των αγίων μαρτύρων παραπάνω από αστραπή έχει καταυγάσει όλη την πόλη μας. Αυτοί είναι πιο λαμπροί από άπειρους ήλιους και πιο φωτεινοί από τα μεγάλα αστέρια. Εξαιτίας αυτών η γη είναι σήμερα πιο ωραία από τον ουρανό. Μην μου πεις λοιπόν τη σκόνη, ούτε να σκεφτείς τη στάχτη, ούτε τα οστά που έχουν διαλυθεί από τον χρόνο, αλλά άνοιξε τα μάτια της πίστης και βλέπε να βρίσκεται κοντά τους η δύναμη του Θεού, να τους περιβάλλει η χάρη του Αγίου Πνεύματος, να τους περιτυλίγει η δόξα του ουρανίου φωτός.

Ο ηλιακός δίσκος δεν στέλνει τέτοιες ακτίνες προς τη γη, όπως οι λάμψεις και οι ακτινοβολίες που εκπέμπονται από τα μαρτυρικά σώματα αυτά και τυφλώνουν ακόμη τα ίδια τα μάτια του διαβόλου. Γιατί όπως ακριβώς οι ληστές και οι τυμβωρύχοι, όταν δουν να υπάρχουν κάπου βασιλικά όπλα, θώρακες και ασπίδες και κράνη, όλα να λάμπουν από το χρυσάφι, αμέσως απομακρύνονται και δεν τολμούν ούτε να πλησιάσουν, ούτε να τα πιάσουν, επειδή υποψιάζονται μεγάλο κίνδυνο, αν τολμήσουν κάτι τέτοιο, έτσι λοιπόν και οι δαίμονες, οι αληθινοί ληστές, όπου θα δουν να υπάρχουν σώματα μαρτύρων, φεύγουν κρυφά και απομακρύνονται αμέσως. Όχι γιατί βλέπουν προς την προηγούμενη θνητή τους φύση, αλλά προς τη μυστική δόξα του Χριστού που έχουν αυτά.

Τα όπλα αυτά δεν τα φόρεσε ούτε άγγελος, ούτε αρχάγγελος, ούτε κάποια άλλη κτιστή δύναμη, αλλά ο ίδιος ο Κύριος των αγγέλων. Και καθώς ο Παύλος φώναζε λέγοντας: «Εἰ δοκιμὴν ζητεῖτε τοῦ ἐν ἐμοὶ λαλοῦντος Χριστοῦ(: Μήπως ζητείτε να λάβετε πείρα και απόδειξη του Χριστού, ο Οποίος μιλάει μέσα από μένα);» [Β΄Κορ.13,3], έτσι και αυτοί μπορούν να φωνάζουν και να λέγουν: «Μήπως ζητείτε απόδειξη του Χριστού που αγωνίστηκε με εμάς;». Γιατί είναι άξια τιμής τα σώματα, επειδή πληγώθηκαν για χάρη του Κυρίου, επειδή φέρουν τα σημάδια του μαρτυρίου τους για τον Χριστό. Και όπως το βασιλικό στεφάνι που είναι στολισμένο από παντού με πολύτιμες πέτρες βγάζει διάφορες λάμψεις, έτσι ακριβώς και τα σώματα των αγίων μαρτύρων που είναι κατάστικτα με τα τραύματα που δέχθηκαν για χάρη του Χριστού σαν με πολύτιμες πέτρες, φαίνονται πολυτιμότερα και ωραιότερα από κάθε βασιλικό στέμμα.

Εκείνοι, λοιπόν, που οργανώνουν αθλητικούς αγώνες, θεωρούν ότι η πιο μεγάλη τιμή είναι, όταν φέρουν στα γυμναστήρια και στους αγώνες νέους και σφριγηλούς αθλητές, ώστε πριν από την επίδειξη της πάλης να προξενήσουν τον θαυμασμό στους θεατές από την ευρωστία των σωμάτων τους. Εδώ όμως δεν συμβαίνει έτσι, αλλά εντελώς αντίθετα. Γιατί ο Χριστός δεν οργανώνει τέτοιον αγώνα όπως εκείνοι, αλλά φρικτό και φοβερό, επειδή δεν είναι η πάλη ανθρώπων προς ανθρώπους, αλλά πάλη ανθρώπων προς δαίμονες. Αφού λοιπόν μας ετοιμάζει τέτοιον αγώνα, δεν έφερε στα αγωνίσματα νέους και σφριγηλούς αθλητές, αλλά πολύ μικρά παλληκαράκια και μαζί με αυτά ένα γέροντα, τον Ελεάζαρο, και ακόμη μία ηλικιωμένη γυναίκα, τη μητέρα των νεαρών αυτών παλληκαριών[Για το μαρτύριο των αδελφών Μακκαβαίων, της μητέρας τους και του Ελεαζάρου βλ. Δ΄Μακ. Κεφάλαια 5 -18].

Τι σημαίνει λοιπόν αυτό, Κύριε; Φέρεις στα γυμναστήρια ανθρώπους που δεν έχουν κατάλληλη ηλικία για να αγωνιστούν; Ποιος άκουσε ποτέ να αγωνίζεται γυναίκα σε τόσο γεροντική ηλικία; Κανένας δεν άκουσε. «Εγώ όμως το παράδοξο αυτό», λέγει, «και νέο και το οποίο δεν άκουσε ποτέ κανείς, θα το επιβεβαιώσω με τα έργα τους. Γιατί Εγώ δεν είμαι τέτοιος αγωνοθέτης, ώστε να εμπιστεύομαι τα πάντα στη δύναμη των αθλητών, αλλά παραστέκομαι και προστατεύω και προσφέρω στους αθλητές μου βοήθεια και τα περισσότερα που κατορθώνουν αυτοί, οφείλονται στην προστασία μου». Όταν λοιπόν δεις γυναίκα τρομαγμένη, γερασμένη, που χρειάζεται πατερίτσα, να εισέρχεται σε αγώνα και να εξουδετερώνει τη μανία του τυράννου, να νικά ασώματες δυνάμεις, να νικά εύκολα τον διάβολο, να κτυπά με πολλή δύναμη το πρόσωπό του, θαύμασε τη χάρη του Αγωνοθέτη, θαύμασε τη δύναμη του Χριστού.

Σοφία Μπεκρῆ: Ἀπὸ τρανὸς Παντολέων ταπεινὸς Παντελεήμων


Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος


Ἄλλο ἕνα εὐσεβὲς τέκνο τῆς ἁγιοτόκου Μικρασίας τιμάει ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 27 τοῦ μηνὸς Ἰουλίου καὶ γι’ αύτὸ καλεῖ ὅλους μας νὰ ὑμνήσωμε «τοῦ Ἀναργύρου τὴν μνήμην, τοῦ γενναίου τὴν ἄθλησιν, τοῦ πιστοῦ (Παντλεήμονος) τὰς ἰατρείας» (ἀπὸ τὸν Οἶκο τῆς ἑορτῆς).

Ὁ Παντολέων –τὸ ἀρχικό του ὄνομα-, γιὸς τοῦ Εὐστοργίου καὶ τῆς Εὐβούλης, γεννήθηκε στὰ τέλη τοῦ 3ου αἰ. (περ. 275) στὴν Νικομήδεια τῆς Βιθυνίας, «τὴν μητέρα τῶν μαρτύρων», ὅπως χαρακτηριστικὰ τὴν ἀποκαλοῦσαν γιὰ τὴν πλουσία προσφορά της σὲ ἡρώων καὶ μαρτύρων αἷμα. Οἱ ἀριστοκράτες γονεῖς του φρόντισαν ὁ υἱός των νὰ λάβῃ τὴν κατάλληλη τῆς τάξεώς του ἀγωγή. Συγχρόνως, ὅμως, φρόντισαν καὶ γιὰ τὴν γενικώτερη μόρφωσή του, τὴν ψυχικὴ καὶ ἠθική του καλλιέργεια. Ἡ μητέρα του μάλιστα, πιστὴ Χριστιανή, ἔτρεφε τὸν μικρὸ Παντολέοντα μὲ τὰ διδάγματα τῶν γραφῶν, ποὺ ἡ τρυφερή του ψυχὴ ῥουφοῦσε σὰν τὸ μέλι. Ἀλήθεια, τρανὴ εἶναι ἡ δύναμη τῆς «ἐκ παίδων ὀρθῆς διδασκαλίας», ὅπως τόνιζε καὶ ὁ θεῖος Πλάτων καὶ φυσικὰ ἐπισημαίνουν οἱ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ οἱ σοφοὶ παιδαγωγοὶ ὅλων τῶν ἐποχῶν.

1 Αὐγούστου. Ἡ πρόοδος (ἤ τοι ἔξοδος καὶ προσκύνησις) τοῦ τιμίου Σταυροῦ· τῶν ἁγίων ἑπτὰ Μακκαβαίων, Σολομονῆς τῆς μητρὸς αὐτῶν καὶ Ἐλεαζάρου τοῦ διδασκάλου αὐτῶν (166 π.Χ.). Ἐλέσης ὁσιομάρτυρος. . Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῶν ἁγίων, Κυρ. α΄ ἐπιστ. (Ἑβρ. ια΄ 33 - ιβ΄ 2).

Εβρ. 11,33         οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων,

Εβρ. 11,33                 Αυρτοί, χάρις εις την πίστιν των, ηγωνίσθησαν και κατενίκησαν βασίλεια, ήσκησαν δικαιοσύνην, επέτυχαν την πραγματοποίησιν των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν τα στόματα των αγρίων λεόντων, όπως ο Δανιήλ,

Εβρ. 11,34         ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων·

Εβρ. 11,34                 έσβησαν την φοβεράν δύναμιν της φωτιάς, όπως οι τρεις παίδες, διέφυγαν τον κίνδυνον να σφαγούν με μαχαίρια, όπως ο Ηλίας, εδυναμώθησαν και έγιναν καλά από αρρώστιες, ανεδείχθησαν κραταιοί και δυνατοί στον πόλεμον, έκαμψαν και έτρεψαν εις φυγήν πολυάριθμα στρατεύματα ξένων εχθρών.

Τό σύμπαν ἔχει τέλος...


Το σύμπαν έχει τέλος

Άγιος Πορφύριος

Κάποτε, βγήκε από το κελλί του Αγίου ένας επιστήμονας αστροφυσικός και ήταν εντυπωσιασμένος με τις αποκαλύψεις που του έκανε ο Άγιος…
Είχαν αρχίσει να μιλάνε για τα ουράνια σώματα, για τα άστρα και για το μυστήριο του σύμπαντος. Αφού είπανε διάφορα, ο Άγιος ρώτησε:
- Τώρα με τί ασχολείστε; Τί σας απασχολεί;
- Ερευνούμε εάν έχει κάποιο τέλος το σύμπαν ή όχι.
- Έχει.
- Τί έχει;
- Έχει τέλος.
- Και εσύ που το ξέρεις;

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 1-8-2023

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 1-8-2023
https://www.youtube.com/live/YCJBWCiytC8?feature=share

Μία διαφορετική ἀπεικόνιση τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς


Η Αγία Παρασκευή και δίπλα ο Άγιος Ερμόλαος. Εορτάζουν και οι δύο σήμερα...
Εδώ μια διαφορετική απεικόνιση της Αγίας Παρασκευής...
Στο αριστερό χέρι κρατά το κεφάλι της και αναγράφει: