ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3: 08/21/23

Δευτέρα 21 Αυγούστου 2023

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος καὶ ἡ ἀγάπη του στοὺς νέους-Ο Γεωργάκης ἀπὸ τὸ Θιβέτ, Ἡ νέα γενιά Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος καὶ ἡ ἀγάπη του στοὺς νέους-Ο Γεωργάκης ἀπὸ τὸ Θιβέτ, Ἁγ. Παϊσίου-Ἡ νέα γενιά, 20-8-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου

Ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτί...καὶ ὁ ἅγιός ἁγιασθήτω ἔτί, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτί...καὶ ὁ ἅγιός ἁγιασθήτω ἔτί, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 20-8-2023

Ἡ ἀληθινὴ εἰρήνη-Ὁ καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὰ σημάδια τῆς πλάνης, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀληθινὴ εἰρήνη-Ὁ καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὰ σημάδια τῆς πλάνης, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 20-8-2023

Ἡ δύναμη στὴν ἀντιμετώπιση τῶν πειρασμῶν-Το ΟΧΙ στὴ σάρκα, τὸν κόσμο καὶ τὸ διάβολο. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

ΚΗΡΥΓΜΑ_Ἡ δύναμη στὴν ἀντιμετώπιση τῶν πειρασμῶν-α)Το ΟΧΙ στὴ σάρκα, τὸν κόσμο καὶ τὸ διάβολο, β)Οι ἀντίθετες στὸν πειρασμὸ πράξεις μας, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου-Πνευματικὰ γυμνάσματα, Ἀνάγνωση Η' (δ' μέρος), 19-8-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀληθινὴ χαρά, Ἁγ. Παϊσίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀληθινὴ χαρά, Ἁγ. Παϊσίου, 19-8-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀνδρικὴ ἐνδυμασία στὶς γυναῖκες καὶ ὁ καλλωπισμός, Ἁγ. Παϊσίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀνδρικὴ ἐνδυμασία στὶς γυναῖκες καὶ ὁ καλλωπισμός, Ἁγ. Παϊσίου, 19-8-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τὸ διαζύγιο, ἡ παρθενία, καὶ ἡ εὐχή, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου,

Τὸ διαζύγιο, ἡ παρθενία, καὶ ἡ εὐχή, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 19-8-2023

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 21-8-2023

https://www.youtube.com/live/BKqX53Kv5Zs?feature=share

Σοφία Μπεκρῆ: «Εἰς σέ μόνην ἐλπίζω…»

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

Ὁ Θεόδωρος Β’ Λάσκαρης, συνθέτης τοῦ Μεγάλου Παρακλητικοῦ Κανόνος στὴν Παναγία, παρουσιάζει, μέσα ἀπὸ ὑπέροχες ποιητικὲς εἰκόνες, τὶς δυσκολίες τοῦ βίου του: «Νέφη τῶν λυπηρῶν ἐκάλυψαν τὴν ἀθλίαν μου ψυχήν», «ἐκύκλωσαν αἱ τοῦ βίου μου μὲ ζάλαι, ὥσπερ μέλισσαι κηρίον, Θεοτόκε», «τῶν λυπηρῶν ἐπαγωγαὶ χειμάζουσιν τὴν ταπεινήν μου ψυχήν».

Στὴν πραγματικότητα, ὁ ποιητὴς καὶ «φιλόσοφος-βασιλεύς» δὲν ἐκθέτει γενικῶς «τὶς συμφορὲς τοῦ βίου» ἀλλὰ καὶ τὶς ταλαιπωρίες ποὺ ὑπέστη ὡς αὐτοκράτορας τῆς πολύπαθης αὐτοκρατορίας τῆς Νικαίας, ἡ ὁποία ἀντιμετώπιζε διαρκεῖς ἀπειλές ἀπὸ ἐξωτερικοὺς ἐχθρούς -Μουσουλμάνους, Φράγκους, Βουλγάρους, Δεσπότες τῆς Ἠπείρου-, ποὺ ἐπιβουλεύονταν τὴν ἀκεραιότητά της καὶ ἀπὸ ἐσωτερικούς -εὐγενεῖς ἀριστοκράτες-, ποὺ ἀντιμάχονταν τὴν φιλολαϊκὴ πολιτικὴ τῶν αὐτοκρατόρων της.

Εὐαίσθητη καὶ φιλάσθενη φύση ὁ ἴδιος ὁ Θεόδωρος, πικραμένος καὶ συντετριμμένος ἀπὸ τὶς πολλαπλὲς δυσκολίες, δὲν ἔχει ποῦ ἀλλοῦ νὰ καταφύγῃ ἀνθρωπίνως γιὰ βοήθεια. Προσφεύγει, λοιπόν, στὴν «κραταιὰ προστασία» τῆς Θεοτόκου, τείνοντας «χεῖρα βοηθείας» καὶ προσδοκῶντας «τὴν θερμή της ἀντίληψη (= βοήθεια)». Ἐξ ἄλλου, ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγὸς πάντοτε βοήθησε τὸν πονεμένο της λαὸ καὶ εἶναι καὶ γι’ αὐτὸν «τὸν γυμνωθέντα ἁπάσης βοηθείας» «ἡ ἀβοηθήτων δύναμις καὶ ἐλπὶς ἀπηλπισμένων».

Εἶναι, πράγματι, παρήγορο ὅτι ὁ ποιητὴς δὲν μένει μόνον στὴν ἔκθεση τῶν προσωπικῶν του δεινῶν, τὰ ὁποῖα παρουσιάζει μὲ παραστατικὸ τρόπο καὶ μὲ πλούσιες εἰκόνες ἀπὸ τὴν φύση: «καταιγίς με χειμάζει τῶν συμφορῶν καὶ τῶν λυπηρῶν τρικυμίαι καταποντίζουσιν», «συμφορῶν νέφη τὴν ἐμὴν καλύπτουσι καρδίαν», «τὴν ἐμὴν καρδίαν κατατριτρώσκουσιν βέλη τῶν θλίψεων», ἀλλὰ ἐκφράζει, συγχρόνως, καὶ τὴν πεποίθησή του ὅτι μόνον Ἐκείνη, ἡ Δέσποινα τοῦ κόσμου, μπορεῖ νὰ γίνῃ «ἡ ταχινὴ βοήθεια», «ἐν τοῖς κινδύνοις ῥῦστις καὶ προστάτις ἐν τοῖς πειραστηρίοις (= πειρασμούς)».

Μίλησα μέ τήν Ὁσία Θεοδώρα!!

'Ηταν Αύγουστος του 2006,όταν μιά ευλαβής χριστιανή,μαζί με την μητέρα της,ανέβαιναν προς την σπηλιά της Οσίας Θεοδώρας της Σίχλας [ΕΔΩ] για να προσευχηθεί, επειδή περνούσε μία μεγάλη θλίψη.

Όπως προχωρούσαν στο μονοπάτι που οδηγεί από την Μονή Σιχαστρίας προς την Σίχλα, μέσα στο δάσος, συνάντησαν μία ψηλή μοναχή που κρατούσε ένα μπαστούνι και στην οποία είπε:

-Ευλογείτε γερόντισσα. Έρχεστε από την Σίχλα;

-Ο Κύριος και η Παναγία μας. Ναι,ήμουν στο σπίτι μου, στην σπηλιά μου, στην Σίχλα, τώρα όμως πηγαίνω στην Σιχαστρία επειδή και εκεί οι πατέρες μου έχουν χτίσει σπίτι

Η γυναίκα δεν είχε καταλάβει με ποιόν μιλούσε

-Γερόντισσα, άραγε ο ηγούμενος της Σίχλας βρίσκεται στην σκήτη τώρα; Τον έχω μεγάλη ανάγκη

-Ναι, ναί.Ο πατέρας Παχώμιος είναι εκεί: Πήγαινε, πήγαινε, θα πάρεις μεγάλη χαρά!

Η γυναίκα γύρισε το κεφάλι της και την αποχαιρέτησε:

-Ευλογείτε γερόντισσα!

-Η Παναγία να σε ευλογεί παιδί μου,απάντησε η μοναχή.

Ο ναός της Οσίας Θεοδώρας της Σίχλας στην Μονή Σιχαστρία

Η γυναίκα,την στιγμή που την αποχαιρετούσε, είδε να πέφτουν στους ώμους της τα λευκά της μαλλιά.'Εκπληκτη σκέφτηκε: ''Μοναχή με μαλλιά λυτά;

Ξαφνικά θυμήθηκε ότι εκείνο το γαλήνιο πρόσωπο, εκείνα τα μαλλιά, κάπου της ήταν γνωστά. Αφού σκέφτηκε πολύ θυμήθηκε ότι εκείνη η μορφή είναι ίδια με την μορφή στην εικόνα της Οσίας στο σπήλαιο!

«Ἡ "πράσινη ἀνάπτυξη" καὶ ἡ μόλυνση ἐκ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ»

(Ἀναφορὰ στὴν Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν -Βόλου)

Γράφει ὁ ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Γνωρίζουμε, τονίζει ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, ὅτι «ἔχει ὄντως μολυνθῇ ἐπικίνδυνα ἡ πνευματικὴ ἀτμόσφαιρα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας· τὸ ἐκκλησιαστικὸ κλίμα ἔχει ἀλλάξει· μεταλλαγμένα πνευματικὰ προϊόντα κυκλοφοροῦν, ἀκόμη καὶ στὸν χῶρο τοῦ Ὀρθοδόξου Μοναχισμοῦ. Αὐτὰ ἀποτελοῦν τὸ ἀληθινὸ οἰκολογικὸ πρόβλημα, μὲ τὸ ὁποῖο θὰ ἔπρεπε νὰ ἀσχολοῦνται οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες («Θεοδρομία» - Ἀπριλ – Ἰούν. 2003, σελ. 284 καὶ 288).

Αὐτὴ τὴν πνευματικὴ μόλυνση, ποὺ ἔχει σωτηριολογικὲς συνέπειες, ἐνθαρρύνει – ἐνισχύει καὶ ἡ Μετα-Πατερική Ἀκαδημία τοῦ Βόλου, ποὺ λειτουργεῖ ὡς κίονας τῆς αἱρέσεως «οἰκουμενισμός».

Ἡ Ἀκαδημία μὴ ἀντιλαμβανόμενη τὴν Ὀρθόδοξη (αὐστηρὴ) γεωμετρία τῆς Πίστεως, σκύβει στὴν μόλυνση τοῦ περιβάλλοντος, ὡς πνευματικὸ ὑποκατάστατο μιᾶς ὀρθῆς θεολογικῆς δημιουργίας, στὴν ὁποία τόσο ὑστερεῖ.

Βλέπουμε δηλ. πρωτοβουλίες τῆς ὑπὲρ τῆς «πράσινης ἀνάπτυξης» στὴ συνεργασία της μὲ τὸ παγκόσμιο δίκτυο W.W.F. (Ἑλλὰς), καινογραφοῦσα στὸ σημερινὸ λεξιλόγιο λέξεις «σύμβολα», προπαγανδιστικῆς ὑφῆς – δυναμικῆς, ὅπως:

«πράσινη ἀνάπτυξη», «πράσινη ἐνορία» κ.λ.π. Λέξεις ποὺ τὰ συμφέροντα τῶν παγκοσμιοποιητῶν – Νονῶν τῆς ἐνέργειας ἐπινόησαν.

Οἱ «πράσινες» θέσεις τῆς Ἀκαδημίας εἶναι περίεργες ἐπικοινωνιακά, ἀφοῦ ἀποσιωπᾷ ὅτι οἱ πλούσιοι εὐθύνονται γιὰ τὴν καταστροφικὴ πορεία τοῦ πλανήτη μέσα ἀπὸ τὴν μηχανοποίηση τῆς ζωῆς, μέσα ἀπὸ τὸν ρυπογόνο βιομηχανικὸ (αὐξανόμενο) πυρετὸ καὶ μέσα ἀπὸ τὴν ἐπιβλαβῆ ἀνάπτυξη, δηλ. τὸν ἀνορθόδοξο τρόπο ἐκτέλεσης τῶν τεχνικῶν ἔργων – ὁδικῶν ἀρτηριῶν μὲ σκοπὸ τὸ κέρδος.

Θὰ μποροῦσε ἄριστα (ἡ Ἀκαδημία) νὰ ἀναπτύξῃ θεωρητικὰ καὶ ἀναλυτικὰ τὸ κεφάλαιο «Καπιταλισμὸς – κλιματικὴ κρίση», τὴν διασύνδεση δηλ. ἀνάμεσα στὸν Καπιταλισμὸ καὶ στὴν καταστροφὴ τοῦ περιβάλλοντος, μὲ προσκλήσεις σὲ εἰδικοὺς ἐρευνητὲς – ἀναλυτές.

Ἦθος καί ἠθική (Δημήτρης Μαυρόπουλος)

Τρεῖς γέροντες παρέβαλον τῷ Ἁββᾷ Σισώῃ, ἀκούσαντες τὰ περὶ αὐτοῦ. Καὶ λέγει αὐτῷ ὁ πρῶτος· πάτερ, πῶς δύναμαι σωθῆναι ἀπὸ τοῦ πυρίνου ποταμοῦ; Ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῷ. Λέγει αὐτῷ ὁ δεύτερος· πάτερ, πῶς δύναμαι σωθῆναι ἀπὸ τοῦ βρυγμοῦ τῶν ὀδόντων καὶ ἐκ τοῦ σκώληκος τοῦ ἀκοιμήτου; Λέγει αὐτῷ ὁ τρίτος· πάτερ, τί ποιήσω, ὅτι ἡ μνήμη τοῦ ἐξωτέρου σκότους φονεύει με;

Ἁποκριθεὶς δὲ ὁ γέρων εἶπεν αὐτοῖς· ἐγὼ οὐδενὸς τούτων μέμνημαι· φιλεύσπλαγχνος γὰρ ὢν ὁ Θεός, ἐλπίζω ὅτι ποιεῖ μετ ̓ ἐμοῦ ἔλεος. Ἁκούσαντες δὲ τὸν λόγον τοῦτον οἱ γέροντες ἀπῆλθον λυπούμενοι. Μὴ θέλων δὲ ὁ γέρων ἐᾶσαι αὐτοὺς λυπουμένους ἀπελθεῖν, ὑποστρέψας αὐτοῖς εἶπε· μακάριοί ἐστε ἀδελφοί· ἐζήλωσα γὰρ ὑμᾶς· ὁ πρῶτος γὰρ ὑμῶν εἶπε περὶ τοῦ πυρίνου ποταμοῦ, καὶ ὁ δεύτερος περὶ τοῦ ταρτάρου καὶ ὁ τρίτος περὶ τοῦ σκότους· εἰ οὖν τοιαύτης μνήμης κυριεύει ὁ νοῦς ὑμῶν, ἀδύνατον ὑμᾶς ἁμαρτῆσαι· τί δὲ ποιήσω ἐγὼ ὁ σκληροκάρδιος, μὴ συγχωρούμενος εἰδέναι ὅτι κἄν ἐστι κόλασις τοῖς ἀνθρώποις; καὶ ἐκ τούτου πάσῃ ὥρᾳ ἁμαρτάνω· καὶ μετανοήσαντες αὐτῷ εἶπον· καθάπερ ἠκούσαμεν οὕτως καὶ εἴδομεν» (Γεροντικόν, «Τοῦ Ἁββᾶ Σισώη τοῦ μεγάλου» ιθ ́, ἐκδ. «Ἁστήρ», Ἁθῆναι 31981, σελ. 112).

Ὁ ἀββᾶς Σισώης ἐκφράζει τὸ ἦθος. Οἱ τρεῖς μοναχοὶ κινοῦνται στὸν χῶρο τῆς ἠθικῆς. Ὁ πρῶτος εἶναι παραδομένος στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἄλλοι εἶναι παραδομένοι στὸν φόβο. Ἡ διαφορὰ δὲν εἶναι ἀξιολογική, δὲν ἀφορᾶ στὴν ἐκτίμηση τοῦ δρόμου τῶν ἀρετῶν. Ἡ διαφορὰ εἶναι ὑπαρξιακή. Φανερώνει δύο διαφοροποιημένους τρόπους ὑπάρξεως.

Τὸ ἐρώτημα εἶναι παλαιό. Ἔχει μὲν τεθεῖ ἤδη ἀπὸ τοὺς προφῆτες τοῦ Ἰσραήλ, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ τέθηκε μὲ δραματικὸ τρόπο κατὰ τοὺς ἀποστολικοὺς χρόνους καὶ ἔκτοτε δὲν ἔπαψε νὰ ἀπασχολεῖ –νὰ ταλαιπωρεῖ, θὰ τολμοῦσα νὰ πῶ– τὰ δρώμενα στὸν ἐκκλησιαστικὸ βίο.

Ἄς ἀφήσομε προσώρας τὶς ἐνστάσεις τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ ποὺ μᾶς παραδίδουν τὰ εὐαγγέλια, μὲ τὶς ἀντιδράσεις του στὴν κατεστημένη ἠθικὴ τάξη τῶν θρησκευόμενων Ἰουδαίων καὶ τὴ μανία τῶν τελευταίων ἀπέναντί του, καὶ ἂς δοῦμε τὰ προβλήματα ποὺ ἐμφανίζει ἕνας τέτοιος διάλογος ἀνάμεσα στὸ ἦθος καὶ τὴν ἠθικὴ στὴ χριστιανικὴ κοινότητα τῶν ἀποστολικῶν χρόνων.

Ἡ ἴδια ἡ Ἁποστολικὴ Σύνοδος (τὸ 48 μ.Χ.) φανερώνει αὐτὸν τὸν δραματικὸ διάλογο ἀνάμεσα στὸν νόμο καὶ στὴ χάρη. Τὰ κείμενα μᾶς λένε ὅτι οἱ Ἁπόστολοι παραδίδονται σὲ ὅ,τι ἐντέλλεται τὸ Ἅγιο Πνεῦμα: «ἔδοξε τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν» (Πράξ. 15,28). Τὸ ἐρώτημα ὅμως γιὰ τὴ σχέση ἤθους καὶ ἠθικῆς συνεχίζει νὰ ἀπασχολεῖ τὴν ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ὅπως φαίνεται ὄχι μόνον ἀπὸ ὅσα μᾶς μαρτυρεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὶς Πράξεις, ἀλλά, κυρίως, ἀπὸ ὅσα διαπραγματεύεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὶς ἐπιστολές του. Ἡ σύγχυση, ποὺ καλεῖται ὁ Ἁπόστολος νὰ θεραπεύσει, δὲν προέρχεται τώρα ἀπὸ τοὺς ἀρνητὲς τοῦ Χριστοῦ Ἰουδαίους, ἀλλὰ ἀπὸ μέλη τῆς χριστιανικῆς κοινότητας – τὶς περισσότερες μάλιστα φορὲς ἀπὸ ἐπιφανῆ μέλη. Τὸ δραματικὸ στοιχεῖο αὐτοῦ τοῦ διαλόγου διατρέχει ἀρκετὲς ἀπὸ τὶς ἐπιστολές του, ὅπου ὁ Ἁπόστολος θὰ καταθέσει τὴν ὁριστική του θέση, ποὺ παρέμεινε κυριαρχούσα θέση στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, παρὰ τὶς ἀντιδράσεις ἢ τὶς παρερμηνεῖες ποὺ μέχρι σήμερα ἐπιχειροῦνται. Εἴπαμε, ἀπὸ τὴ μιὰ τὸ ἦθος τοῦ ἀββᾶ Σισώη, ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ ἠθικὴ τῶν τριῶν ἐπισκεπτῶν του.

Γιὰ νὰ γίνει κατανοητὴ ἡ σημασία τῆς θεολογίας τοῦ ἀποστόλου Παύλου στὸ θέμα αὐτό, ἐπικαλοῦμαι μερικὲς ἀπὸ τὶς «δυνατὲς» φράσεις στὶς ἐπιστολές του.

Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Σωφρόνιος Δ ́ καί ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Ἐπίσκοπος Πενταπόλεως.

Ο Σωφρόνιος Γ΄ (κατά κόσμον Σταύρος Μεϊδαντζόγλου) ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 1863 έως το 1866, και αργότερα (1870-1899) Πατριάρχης Αλεξανδρείας (ως Σωφρόνιος Δ΄).

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ των ετών 1798 και 1802. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια. Σπούδασε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Το 1820 χειροτονήθηκε διάκονος, οπότε πήρε και το όνομα Σωφρόνιος. Το 1839 εξελέγη Μητροπολίτης Χίου, οπότε χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και κατόπιν επίσκοπος από τον Πατριάρχη Γρηγόριο ΣΤ΄. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1855 εξελέγη Μητροπολίτης Αμασείας[. Εργάστηκε για την ίδρυση ελληνικών σχολείων στην επαρχία του και κατά τα έτη 1858-1860 ήταν μέλος της μεγάλης εθνοσυνέλευσης του Πατριαρχείου, η οποία συνέταξε τους λεγόμενους Εθνικούς ή Γενικούς Κανονισμούς, οι οποίοι ψηφίστηκαν το 1862 και επέτρεπαν τη συμμετοχή περισσότερων λαϊκών στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων του Πατριαρχείου.

Ἡ ψεύτικη χαρά , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ χριστιανός δέν λειτουργεῖ ἀνταγωνιστικά , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τρεῖς Ἅγιοι Νεομάρτυρες ἀπό τήν Ἀνατολική Θράκη

Τρεις Άγιοι Νεομάρτυρες από την Ανατολική Θράκη, μαζί σε Αγιογραφία, στον Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας Κομοτηνής.

Από αριστερά προς τα δεξιά.

Ο Άγιος Μιχαήλ ο Μαυροειδής: Επιφανής και πλούσιος κάτοικος, έζησε και μαρτύρησε στην Αδριανούπολη διά αποκεφαλισμού το 1490. Τμήμα των Ιερών Λειψάνων του, μεταφέρθηκαν το 1922 στην Κομοτηνή και σήμερα φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Οσίου Μαξίμου Καυσοκαλυβίτη. Η μνήμη του τιμάται στις 17 Φεβρουαρίου.

Ἄνοιξε τήν καρδιά σου εἰς τόν Χριστόν μας, παρακάλεσέ Τον καί Ἐκεῖνος θά βοηθήσει

«Να λες στον Κύριο «Κύριέ μου, με βλέπεις πώς είμαι! Κατάνυξιν δεν έχω. Δεν ημπορώ να προσευχηθώ όπως πρέπει. Αδυναμίες έχω πολλές! Δεν αγωνίζομαι ακόμη όπως Εσύ θέλεις. Τι θα γίνει αυτή η κατάστασις; Βοήθησέ με Κύριε!»

21 Αὐγούστου. Θαδδαίου ἀποστόλου (α΄ αἰ.), Βάσσης μάρτυρος καὶ τῶν τέκνων αὐτῆς (γ΄ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. ιβ´ ἑβδ. ἐπιστ. (Β´ Κορ. ε´ 10-15).

Β Κορ. 5,10 τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε κακόν.

Β Κορ. 5,10 Διότι όλοι μας θα παρουσιασθώμεν οπωσδήποτε μπροστά στο βήμα του Χριστού, ολοφάνεροι και ξέσκεποι, δια να αποκομίση και απολαύση ο καθένας, ανάλογα με όσα δια του σώματος έπραξε, είτε αγαθά είτε κακά.

Σελίδες

Δευτέρα 21 Αυγούστου 2023