Σελίδες

Ὅσιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ (1759-1833): Σύντομες διδασκαλίες τοῦ ἁγίου

 Α. Περὶ Θεοῦ.

Ὁ Θεὸς εἶναι φωτιὰ ποὺ θερμαίνει καὶ φλογίζει τὴν καρδιά. Ἂν νοιώσουμε λοιπὸν στὴν καρδιὰ μας ψυχρότητα, ἂς ἐπικαλεσθοῦμε τὸν Κύριο γιὰ νὰ ἔρθει νὰ μᾶς θερμάνει ἐμπνέοντάς μας ἀγάπη πρὸς Αὐτὸν καὶ πρὸς τὸν πλησίον.

Οἱ πατέρες ἔλεγαν: Ἀναζήτησε τὸν Κύριο, ἀλλὰ μὴν ἐρευνᾶς περίεργα ποῦ βρίσκεται. Ὅπου βρίσκεται ὁ Θεός, ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει κακό. Ὅσα προέρχονται ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι εἰρηνικὰ καὶ ὠφέλιμα καὶ ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο στὴν αὐτομεμψία καὶ τὴν ταπείνωση.

Ὁ Θεὸς φανερώνει τὴν φιλανθρωπία Του ὄχι μόνο ὅταν κάνουμε τὸ καλό, ἀλλὰ καὶ ὅταν Τὸν προσβάλλουμε καὶ Τὸν παροργίζουμε μὲ τὶς ἁμαρτίες μας. Πόσο μακρόθυμα ὑπομένει τὰ παραπτώματά μας! Ἀλλὰ καὶ ὅταν τιμωρεῖ, μὲ πόση συμπάθεια τιμωρεῖ!

Ὁ Θεὸς εἶναι βέβαια δίκαιος, ἀλλὰ συνήθως ἡ δικαιοσύνη Του δὲν φαίνεται στὴ ζωή μας… Ὁ Δαβὶδ τὸν ὠνόμαζε δικαιοκρίτη. Ὁ Υἱὸς Του ὅμως μᾶς ἔδειξε ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι περισσότερο ἀγαθὸς καὶ εὔσπλαγχνος. Ἂν καὶ εἴμαστε ἁμαρτωλοί, ἦρθε καὶ σταυρώθηκε γιά μᾶς!

Ὅσο ὁ ἄνθρωπος προχωρεῖ στὴν ἀρετή, τόσο περισσότερο βαδίζει στὰ ἴχνη τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος στὸν μέλλοντα αἰώνα θὰ τοῦ φανερώσει τὸ πρόσωπό Του. Οἱ δίκαιοι, ὅσο ζοῦν σ’ αὐτὴ τὴ γῆ, Τὸν βλέπουν σὰν σὲ κάτοπτρο. Στὴν ἄλλη ὅμως ζωὴ θὰ Τὸν δοῦν ὅπως ἀκριβῶς εἶναι.

Ἂν δὲν γνωρίσεις τὸν Θεό, δὲν θὰ μπορέσεις νὰ Τὸν ἀγαπήσεις. Γιὰ νὰ Τὸν ἀγαπήσεις πρέπει νὰ Τὸν γνωρίσεις. Γιατί ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ προηγεῖται τῆς ἀγάπης Του.

Ὅταν εἶσαι χορτάτος, μὴ συλλογίζεσαι τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ. Πῶς μπορεῖς μὲ γεμάτο στομάχι νὰ ἐξιχνιάσεις τὰ θεία μυστήρια;

Β. Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό.

Ὅποιος ἀπέκτησε τὴν τέλεια ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, ζεῖ σ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ σὰν νὰ μὴν ὑπάρχει. Εἶναι ξένος γιὰ τὰ γήϊνα καὶ περιμένει ἀνυπόμονα τὰ αἰώνια. Ἔχει ἀλλοιωθεῖ ὁλόκληρος ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν δεσμεύεται ἀπὸ καμία ἄλλη ἀγάπη.

Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο Γ’: Θεοπίστη Οἰκονομίδου

Ἡ Θεοπίστη γεννήθηκε στίς 17 Νοεμβρίου τοῦ 1917 σέ ἕνα πολύ μικρό χωριό τῆς ἐπαρχίας Πάφου, τίς πάνω Ἀκουρδάλιες. Σέ ἡλικία πέντε μόλις ἐτῶν ἔχασε τήν μητέρα της ἡ ὁποία πέθανε στήν γέννα της στό τρίτο της μωρό.

Ὁ πατέρας της πλήρωνε μία παραμάνα σέ διπλανό χωριό, μαζί μέ τό μωρό της νά θηλάζη καί τό μικρό ὀρφανό, ἀλλά τελικά πέθανε κι αὐτό. Ἔτσι ἡ Θεοπίστη ἀπό μικρή γεύτηκε τό πικρό ποτήριο τοῦ θανάτου μένοντας μόνη, μέ τόν κατά ἕνα χρόνο μικρότερο ἀδελφό της καί τόν πατέρα της.
Ἡ γιαγιά της ἀπό τήν μητέρα της καί αὐτή χήρα μέ 4 παιδιά πήγαινε στό σπίτι γιά νά κοιτάζη τά ὀρφανα τῆς κόρης της. Ἡ γιαγιά θέλοντας νά ἀποφύγη τά κουτσομπολιά καί τά σχόλια στό χωριό, ἐπειδή σύχναζε στό σπίτι τοῦ γαμπροῦ της γιά νά βοηθᾶ σκέφτηκε ὡς δυναμικός ἄνθρωπος πού ἦταν, ὅπως ἔλεγε ἡ Θεοπίστη, νά βρῆ γυναῖκα γιά νά ξαναπαντρευτῆ ὁ γαμπρός της. Αὐθημερόν κλείνει τά ὀρφανά ὅλα, τά δικά της καί αὐτά τοῦ γαμπροῦ της σέ ἕνα σπίτι, ἀφήνει τήν μεγάλη της κόρη νά ἐπιβλέπη καί φεύγη μαζί μέ τόν γαμπρό της γιά ἕνα κοντινό χωριό. Σέ ἐρώτηση τῶν παιδιῶν «ποῦ θά πᾶτε;», ἡ γιαγιά ἀπαντᾶ: «Πᾶμε νά σᾶς φέρωμε μάννα!».

Πραγματικά πῆγαν στίς Ἀρόδες σέ μία πολύ φτωχή οἰκογένεια μέ πολλά κορίτσια καί ζήτησαν ἕνα ἀπ’ αὐτά τά κορίτσια γιά σύζυγο τοῦ γαμπροῦ της. Πῆραν τήν Ἀναστασία καί ἔφυγαν. Φαίνεται ἡ γιαγιά γνώριζε τήν οἰκγένεια αὐτή καί τό κορίτσι καί ἔχοντας σωστά κριτήρια δικαιώθηκε γιά τήν ἐπιλογή της, ἀφοῦ τό κορίτσι αὐτό στάθηκε καλή μάννα γιά τά δικά της παιδιά, ἀλλά καί γιά τά ὀρφανα.

Ἡ φωνὴ τῆς Ἱστορίας καὶ ἡ προειδοποίησις τοῦ Θεοῦ


Ἡ φωνὴ τῆς Ἱστορίας καὶ ἡ προειδοποίησις τοῦ Θεοῦ

Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, Διδάσκαλος Γ΄ Ἀρσακείου – Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης

Ὅποιος διαβάζει προσεκτικὰ τὴν Ἱστορία, παρατηρεῖ ὅτι τόσο ἡ ἀκμὴ ὅσο καὶ ἡ παρακμὴ τῶν πολιτισμῶν, ὀφείλεται σὲ ὁρισμένα αἴτια. Ἂν καὶ οἱ ἱστορικοὶ ἀρέσκονται στὸ νὰ βρίσκουν τὶς αἰτίες σὲ οἰκονομικὰ κυρίως αἴτια, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ παρατηρήσουμε ὅτι ἕνας βασικότατος λόγος ποὺ ὁδήγησε τὶς κοινωνίες τοῦ παρελθόντος στὴν παρακμὴ καὶ τὴν πτώση εἶναι ἡ ἔκλυση τῶν ἠθῶν. Καὶ γιὰ νὰ μὴ ποῦν κάποιοι ὅτι …ὑπερβάλλουμε, παραθέτουμε παρακάτω μερικὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα ποὺ ἐπιβεβαιώνουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές.

Ἡ πρώτη μεγάλη καταστροφὴ τοῦ ἀρχαίου κόσμου ἔγινε ἐξαιτίας τῆς δουλείας τῶν ἀνθρώπων στὴ σάρκα. Πρόκειται βέβαια γιὰ τὸν κατακλυσμὸ ποὺ ἔγινε τὶς ἡμέρες τοῦ Νῶε καὶ ἐξιστορεῖται ἀπὸ τὸ 6ο ὥς καὶ τὸ 9ο κεφάλαιο τῆς Γενέσεως. Ἦταν τόσο μεγάλη ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἀνηθικότητα καὶ τὸν ξεπεσμὸ τῶν ἀνθρώπων ἐκείνης τῆς πονηρῆς ἐποχῆς, ὥστε τὸ ἱερὸ κείμενο γράφει ὅτι ὁ Θεὸς μεταμελήθηκε ποὺ ἔφερε στὴν ὕπαρξη τὸν ἄνθρωπο (Γεν. στ΄ 3). Ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, ἔσωσε ὅμως τὸν Νῶε καὶ τὴν οἰκογένειά του, ἐπειδὴ ἦταν δίκαιος. Ὁ κατακλυσμὸς τοῦ Νῶε ἀποτελεῖ ἱστορικὸ γεγονὸς ποὺ ἔχει ἐπιβεβαιωθεῖ ἀπὸ τὶς σύγχρονες γεωλογικὲς ἔρευνες ποὺ μιλοῦν γιὰ ἄνοδο τῶν ὑδάτων τῶν ὠκεανῶν ἀπὸ τὴν τήξη τῶν παγετώνων, ποὺ εἶχε ὡς συνέπεια νὰ πλημμυρίσουν τεράστιες ἐκτάσεις γῆς παγκοσμίως.

Στὸ πρῶτο βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὴ Γένεση, ἐκτίθενται ἐπίσης σὲ δύο κεφάλαια ( 18ο καὶ 19ο ) ἡ καταστροφὴ τῶν πόλεων τῶν Σοδόμων καὶ τῶν Γομόρρων, ποὺ ἔγινε μὲ καυτὸ θειάφι, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἀνηθικότητας καὶ πιὸ συγκεκριμένα τῆς ὁμοφυλοφιλίας ποὺ εἶχε ἐξελιχτεῖ σὲ κοινωνικὴ πληγὴ καὶ εἶχε πάρει καθολικὲς διαστάσεις. Καὶ στὴν περίπτωση αὐτή, ἡ φιλανθρωπία καὶ ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ ἔσωσε τὸν Λὼτ καὶ τὶς θυγατέρες του, ἐξαιτίας τῆς ἀποχῆς τους ἀπὸ τὴ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας. Πρόσφατα, νεότερες ἀρχαιολογικὲς ἔρευνες μὲ ἰσχυρὰ ἐπιχειρήματα τεκμηριώνουν ὅτι βρέθηκαν τὰ ἀπομεινάρια τῶν πόλεων αὐτῶν βόρεια τῆς Νεκρᾶς θάλασσας κοντὰ στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Ἰορδάνη, ἀποδεικνύοντας ὅτι ἡ σχετικὴ διήγηση τῆς Βίβλου, ὅπως καὶ ὁ κατακλυσμός, εἶναι ἀπολύτως ἱστορική. Ἐπειδὴ οἱ σοδομίτες ἀνέτρεψαν τοὺς νόμους τῆς φυσικῆς τάξεως καὶ ἐπινόησαν νέους καὶ ἄνομους νόμους σαρκικῆς ἐπαφῆς, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τοὺς τιμώρησε ἐξαφανίζοντάς τους ἀπὸ τὸ χάρτη. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἔδωσε ἕνα μάθημα στὶς ἐπερχόμενες γενεές, πόσο βδελυρὸ στὰ μάτια Του εἶναι τὸ ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, οὕτως ὥστε οἱ ἄνθρωποι νὰ μὴ τὸ πράξουν ξανά.

«Ἡ χριστιανική ἀπάθεια» Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, π. Σωφρονίου, 34ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης






Ὁ Ἅγιος Σιλουανός εἶναι ἕνας σύγχρονος Ἅγιος τοῦ 20ου αἰῶνα καί ἔζησε στό Ἅγιον Ὄρος. Καί ὑπάρχει ἕνα πολύ ὡραῖο βιβλίο πού ἔχει γράψει ὁ μακαριστός γέροντας π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ὁ ὁποῖος ἤτανε μαθητής τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ, καί μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ θά ποῦμε μερικά μικρά ἀποσπάσματα, θά τά σχολιάσουμε κατά δύναμιν ἀπό τό βιβλίο αὐτό. Μιλάει αὐτό τό βιβλίο γιά τήν πνευματική ζωή καί γιά τόν πνευματικό ἀγώνα, μέ βάση τά κείμενα πού ἔχει γράψει ὁ Ἅγιος Σιλουανός καί τήν διδασκαλία του. Γιατί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅταν κανείς θεραπευτεῖ ψυχικά-πνευματικά ἀπό τήν ἀρρώστια, πού εἶναι ἡ ἁμαρτία, μετά μπορεῖ νά ὁδηγήσει καί ἄλλους στήν θεραπεία. Ἔτσι λοιπόν, δέν χρειάζεται κανείς νά εἶναι ἱερέας ἤ ἐπίσκοπος. Καί ἕνας ἁπλός μοναχός, καί ἕνας ἁπλός λαϊκός ἀκόμα, ὅταν ἔχει θεραπευτεῖ, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, γίνεται ἕνας γέροντας, ὅπως λέμε στήν Ὀρθοδοξία. Καί ἕνας τέτοιος γέροντας ἦταν ὁ Ἅγιος Σιλουανός.

Λέει λοιπόν ἀνάμεσα στά ἄλλα ὁ π. Σωφρόνιος γιά τόν ἄνθρωπο.. Λέμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Τί εἶναι ὅμως αὐτό τό πράγμα; Τί θά πεῖ ὅτι εἴμαστε εἰκόνα τοῦ Θεοῦ; Ποιά εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο; Σέ τί ἔγκειται ἡ εἰκόνα; Στό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, στήν ψυχική του σύσταση, στό τριαδικό τῶν ψυχικῶν του δυνάμεων καί ἐκδηλώσεων; Τριαδικό, δηλαδή, λέει ἐδῶ ὁ π. Σωφρόνιος, ὅπως ὁ Θεός εἶναι Πατήρ, Υἱός καί Ἅγιο Πνεῦμα, ἡ Ἁγία Τριάδα, ἤ ἀλλιῶς εἶναι Νοῦς ὁ Πατήρ, Λόγος ὁ Υἱός, Υἱός καί Λόγος, καί Πνεῦμα τό Ἅγιο Πνεῦμα, μήπως ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτά τά τρία πράγματα πού ἔχουμε κι ἐμεῖς; Γιατί καί ὁ ἄνθρωπος ἔχει νοῦ (μέ μικρό νί βέβαια), ἔχει λόγο, μιλᾶμε, σκεφτόμαστε μέ τή λογική, ἤ μιλᾶμε μέσα μας, αὐτό πού λέμε ἐνδιάθετος λόγος, καί ἔχει καί πνεῦμα ὁ κάθε ἄνθρωπος. Μήπως αὐτό εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ;

Ἡ ἀπάντηση σ’ αὐτό τό ἐρώτημα εἶναι πολύπλοκη. «Μερικές διαθλάσεις καί ἀνταύγειες τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ δέν ἀποκλείονται σ' ὅλα ὅσα ἀπαριθμήσαμε». Ναί, εἴμαστε. Καί αὐτά τά στοιχεῖα πού ἔχουμε, εἶναι θά λέγαμε κάποια στοιχεῖα τῆς εἰκόνας, καί ἀκόμα κι αὐτό τό τριαδικό τῶν δυνάμεων πού ἔχουμε, τοῦ νοῦ, λόγου καί πνεύματος. «Ἀλλά ἐκεῖνο πού εἶναι πιό οὐσιαστικό ἀπ’ ὅλα», λέει ὁ π. Σωφρόνιος, «εἶναι ἡ μορφή τῆς ὕπαρξης»[1], δηλαδή ὅτι μποροῦμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι νά ὑπάρχουμε μέ τόν Θεό, νά μοιάζουμε στόν Θεό καί νά ζοῦμε τή ζωή τοῦ Θεοῦ καί νά γίνουμε κι ἐμεῖς ὅπως ὁ Θεός, κατά χάριν βέβαια καί ὄχι κατά φύσιν. Ὄχι νά πάρουμε τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά νά μετέχουμε στήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, στίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ.

Πῶς γίνεται τώρα αὐτό, θά μοῦ πεῖτε, νά ζοῦμε ὅπως ὁ Θεός, νά ζοῦμε τή ζωή τοῦ Θεοῦ; Κι αὐτό εἶναι ἕνα μεγάλο μυστήριο. Εἶναι αὐτό πού τό λέμε στήν Ἐκκλησία κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση. «Κι ὅμως εἶναι τέτοια» ἡ Χάρις πού μᾶς κάνει ὁ Θεός, «ἡ εὐδοκία τοῦ οὐράνιου Πατέρα, ὥστε ὁ ἄνθρωπος πού εἶναι δημιουργημένος κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ, νά μπορεῖ νά δεχθεῖ τήν θέωση, νά γίνει δηλαδή κοινωνός τῆς θείας ζωῆς, νά πάρει τόν θεῖο τρόπο ὑπάρξεως, νά γίνει θεός κατά χάρη.

Η πίστη

https://www.youtube.com/live/ZSxFde5UJKM?si=6jrpY3s0pSN3vPy4

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς ΙΕ Ματθαίου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΕ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Κατά Ματθαίον, κεφάλαιο ΚΒ΄, εδάφια 34-46

34 Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες ὅτι ἐφίμωσε τοὺς Σαδδουκαίους, συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτό, 35 καὶ ἐπηρώτησεν εἷς ἐξ αὐτῶν, νομικός, πειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· 36 διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ; 37 Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἔφη αὐτῷ· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου. 38 Αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή. 39 Δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. 40 Ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται.

41 Συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς 42 λέγων· τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ; Τίνος υἱός ἐστι; Λέγουσιν αὐτῷ· τοῦ Δαυῒδ. 43 Λέγει αὐτοῖς· πῶς οὖν Δαυῒδ ἐν Πνεύματι Κύριον αὐτὸν καλεῖ λέγων, 44 εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; 45 Εἰ οὖν Δαυῒδ καλεῖ αὐτὸν Κύριον, πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστι;

46 Καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτῷ ἀποκριθῆναι λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέ τις ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαι αὐτὸν οὐκέτι.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

34 Οι Φαρισαίοι όμως, όταν άκουσαν ότι ο Ιησούς αποστόμωσε τους Σαδδουκαίους, μαζεύτηκαν στο ίδιο μέρος όπου ήταν και Εκείνος μαζί με τους Σαδδουκαίους, 35 και ένας απ’ αυτούς, νομοδιδάσκαλος, τον ρώτησε δοκιμάζοντάς τον, για να δει ποια απόκριση θα έδινε, και του είπε:

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς ΙΕ Ματθαίου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΕ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Β΄προς Κορινθίους, κεφάλαιο Δ΄, εδάφια 6-15

6 Ὃτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. 7 ῎Εχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν, 8 ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, 9 διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι, 10 πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. 11 Ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ ᾿Ιησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. 12 ᾫστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν. 13 Ἒχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν, 14 εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ ᾿Ιησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν. 15 Τὰ γὰρ πάντα δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν.Τρεμπέλα

6 Και κηρύττουμε αποκλειστικά και μόνο για τη δόξα του Χριστού, διότι ο Θεός, ο Οποίος στη δημιουργία του κόσμου διέταξε από το σκοτάδι να λάμψει το φως, Αυτός και τώρα έλαμψε στις καρδιές μας, όχι μόνο για να φωτισθούμε εμείς, αλλά και για να μεταδοθεί μέσα από μας ο φωτισμός που προέρχεται από τη γνώση της δόξας του Θεού, η οποία φανερώθηκε μέσα από το πρόσωπο του ενανθρωπήσαντος Ιησού Χριστού.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΟΥ ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, 4-2-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΟΥ ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ, 4-2-2024 
https://www.youtube.com/live/KKfYhxABM3M?si=GF7hYRYB3i6qILyK

4 Φεβρουαρίου. ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Τοῦ Νομικοῦ). Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου (†436-440). Ἰωάννου ὁσίου, Νικολάου ὁμολογητοῦ (†868), Ἀβραμίου ἱερομάρτυρος (†347). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

ποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυριακῆς ιε´ ἐπιστολῶν (Β΄ Κορ. δ΄ 6-15).

Β Κορ. 4,6          ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Β Κορ. 4,6                Και τούτο, διότι ο Θεός, ο οποίος κατά τους χρόνους της δημιουργίας διέταξε να λάμψη φως αντί του σκότους που υπήρχε τότε, αυτός έλαμψεν εις τας καρδίας μας και τας εφώτισεν, όχι μόνον δια να γνωρίσωμεν ημείς, αλλά δια να μεταδώσωμεν και στους άλλους φωτεινήν και καθαράν την γνώσιν της δόξης του Θεού, η οποία δόξα εφανερώθη δια του Ιησού Χριστού.