Σελίδες

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2024

Η διάκριση-ἡ κορωνίδα τῶν ἀρετῶν Α', Αγ. Παϊσίου-Πάθη και αρετές, Ἀρχιμ. Σάββα Αγιορείτου

Η διάκριση-ἡ κορωνίδα τῶν ἀρετῶν Α', Αγ. Παϊσίου-Πάθη και αρετές, 21-2-2024, Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου
Περί Διακρίσεως ❈
 Ἡ διάκριση εἶναι μετά τήν ἀγάπη, λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος.
 Δηλαδή εἶναι κορυφαία ἀρετή. 
Ἀφοῦ κανείς ὁλοκληρώσει τήν κάθαρσή του, τόν φωτισμό του, φτάσει στά ὑψηλότερα ἐπίπεδα πνευματικῆς ζωῆς, ἀγαπήσει πραγματικά τόν Θεό καί τόν πλησίον, τότε ἔρχεται ἡ διάκριση. Δέν μπορεῖς νά ἔχεις διάκριση, ἄν δέν ἔχεις ἀγάπη. Ἀλλά γιά νά ἔχεις ἀγάπη, πρέπει νά ἔχεις καθαριστεῖ ἀπ’ τά πάθη σου. Ἀλλιῶς δέν μπορεῖς ν’ ἀγαπήσεις οὔτε τόν Θεό, οὔτε τόν πλησίον σωστά. (Ὁμιλία 31 – 3 – 2018) ❈
 Μέ τή συνεχή πνευματική ζωή ἀνεβαίνουμε ἕνα - ἕνα τά σκαλοπάτια τῆς Κλίμακος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου καί ἄν θυμᾶστε, ὅποιος ἔχει διαβάσει τήν «Κλίμακα», εἶναι ἡ ἀγάπη πάνω ἀπ’ ὅλα. Τό τριακοστό σκαλοπάτι. Ἡ διάκριση εἶναι ἕνα σκαλοπάτι πιό πάνω. Ἔρχεται μετά τήν ἀγάπη. Καταλάβατε πόσο ὑψηλό πράγμα εἶναι; Ἐπειδή λοιπόν εἶναι δύσκολο γι’ αὐτό νά ἔχουμε ἕναν Πνευματικό ὁδηγό καί σιγά - σιγά μέ τίς συμβουλές του προχωρᾶμε. Γι’ αὐτό νά ρωτᾶτε, ἀφοῦ βρεῖτε αὐτόν τόν διακριτικό Πνευματικό, καί ὅσο ρωτᾶτε, ἀποκτᾶτε καί σεῖς διάκριση, παίρνετε ἀπό τήν πείρα του. Φυσικά καί νά μελετᾶτε. Γι’ αὐτό ἔχουμε τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Ἅγιους Πατέρες γιά νά ἀποκτοῦμε διάκριση. Καί σιγά -σιγά θά γίνετε καί ἐσεῖς διακριτικοί. Γίνεται αὐτό στήν Ὀρθοδοξία. Ἀλλά μή βιαστεῖτε νά πεῖτε: - Εἶμαι διακριτικός!… Ἀφῆστε νά τό ποῦν οἱ ἄλλοι. Ἐσεῖς νά λέτε πάντα: - Δέν ἔχω διάκριση καί νά ἐμπιστεύεστε καί νά ρωτᾶτε γιά τά πάντα. Αὐτό εἶναι ἡ ταπείνωση. (Ὁμιλία 13 – 4 – 2016) 

❈ Παράδειγμα: Πάντα πρέπει νά ὑπάρχει ἡ διάκριση. «Μείζων πασῶν τῶν ἀρετῶν ἡ διάκρισις». Ἦταν ἕνας μοναχός καί πῆγε στόν Ἅγιο Παΐσιο καί τοῦ ἔκανε τό ἑξῆς ἐρώτημα: - Γέροντα, εἶμαι στό μοναστήρι καί ἔχω τό τάδε διακόνημα - ἦταν ἕνα σχετικά εὔκολο διακόνημα - καί σέ τέσσερις ὧρες τελειώνω τό διακόνημά μου. Ἕνας ἄλλος ἀδελφός ἔχει ἕνα βαρύ διακόνημα. Ἐγώ ἔχω ἀρκετό ἐλεύθερο χρόνο. Νά πηγαίνω νά τόν βοηθάω; Τοῦ λέει ὁ Ἅγιος Παΐσιος: - Πήγαινε νά τόν βοηθᾶς ἔτσι, ὥστε καί ὁ ἄλλος ἀδελφός νά ἔχει χρόνο νά πηγαίνει στό κελλί του νά κάνει τά πνευματικά του. Γιατί ὁ σκοπός τοῦ μοναχοῦ εἶναι νά κάνει προσευχή, δέν εἶναι νά κάνει διακονήματα. Οὔτε νά ἀνοίγει κανένα ἐργοστάσιο νά κάνει παραγωγή, ὅπως γίνεται στόν κόσμο. Μετά ὅμως τί ἔγινε; Αὐτός πού δέχτηκε τήν βοήθεια ὄταν εἶδε ὅτι εἶχε καί δεύτερο πρόσωπο δίπλα του πού τόν βοηθοῦσε, ἄνοιξε καί ἄλλο διακόνημα, μέ εὐλογία ἀπό τόν ἡγούμενο. Ὁπότε ἄρχισε νά προβληματίζεται ὁ μοναχός καί νά λέει: - Καλά ἐγώ ἦρθα νά τόν βοηθήσω γιά νά πηγαίνει πιό γρήγορα στό κελλί του νά κάνει προσευχή καί αὐτός ἄνοιξε καί ἄλλη δουλειά… Ξαναπάει λοιπόν στόν Ἅγιο Παΐσιο προβληματισμένος καί τοῦ λέει: - Γέροντα, αὐτό καί αύτό. - Ἄ, λέει, πρόσεξε δέν βοηθᾶμε αὐτούς πού ἀνοίγουν δουλειές στό μοναστήρι. Ὁ σκοπός τοῦ μοναστηριοῦ εἶναι ἄλλος. Θέλει διάκριση σέ ὅλα καί ἐπειδή δέν τήν ἔχουμε πρέπει νά ἔχουμε Πνευματικό ὁδηγό διακριτικό, γιά νά μήν κάνουμε λάθη. (Ὁμιλία 13 – 4 – 2016) ❈ 
Ὁ πνευματικός πατέρας πρέπει νά ἔχει διάκριση καί νά μήν πεῖ στό πνευματικό του τέκνο: - Πήγαινε νά γίνεις μοναχός... Γιατί μετά, ὅταν θά ἔρθουν οἱ δυσκολίες, ὁ λογισμός θά πεῖ στήν κοπέλα ἤ στόν νεαρό μοναχό πού πῆγε στό μοναστήρι, ὅτι «φταίει ὁ Γέροντας πού σέ ἔσπρωξε ἐδῶ πέρα καί ὁρίστε τώρα τί τραβᾶς…». Θά πρέπει μόνος του ὁ ἄνθρωπος, ἐντελῶς ἐλεύθερα, νά ἐκλέξει εἴτε τόν μοναχισμό, εἴτε τόν γάμο. Οὔτε γιά τόν γάμο μπορεῖ νά πεῖ ὁ πνευματικός, - Πήγαινε νά παντρευτεῖς. Γιατί μετά θά πάει ὁ Διάβολος μέ τίς πρῶτες δυσκολίες πού θά ἀναφανοῦν καί θά πεῖ: «βλέπεις ὁ Γέροντας φταίει γιά αὐτά πού τραβᾶς πού σέ ἔσπρωξε σ’ αὐτή τή ζωή».
 (Ὁμιλία 20 – 8 – 2010) Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου, 
ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ. (ΤΟΜΟΣ Α’ (Α – ΕΝ) ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΩ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ)
Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου


Μετάνοια τώρα - Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου, Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Μετάνοια τώρα - Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου, Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, 3-3-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 3-3-2024

 

Ταπείνωση - Μετάνοια τοῦ ἀσώτου καὶ ἐγωισμός, Κυριακὴ τοῦ ἀσώτου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ταπείνωση - Μετάνοια τοῦ ἀσώτου καὶ ἐγωισμός, Κυριακὴ τοῦ ἀσώτου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 2-3-2024

 

«Εἰπὲ τὴ Ἐκκλησία» ὡς κανόνας ἐλέγχου († Μοναχὸς Θεόκλητος Διονυσιάτης)


ΚΑΝΩΝ ΕΛΕΓΧΟΥ

ΕΔΟΚΙΜΑΣΑΜΕΝ χαράν δια το άρθρον της «Αναπλάσεως» του Δεκ. ’74 υπό τον τίτλον «Ειπέ τη Εκκλησία». Ομολογούμεν, ότι δεν το ανεμέναμεν από ένα Περιοδικόν στρατευμένον εις την εκκλησια- στικήν ζωήν και εμπλεκόμενον αφεύκτως εις όχι πάντοτε ειρηνικούς αγώνας. Η ευάρεστος έκπληξίς μας αυξάνεται εκ του γεγονότος, ότι αυτό το «πνεύμα Θεού», που διαπνέει το άρθρον, απουσιάζει δυστυχώς από το μείζον μέρος του θρησκευτικού λεγομένου Τύπου εις την εποχήν μας.

Αστάθμητον είναι το κακόν, εγγίζον τα όρια εκκλησιαστικού και εθνικού εγκλήματος, που έχουν προκαλέσει ωρισμένα δημο­σιογραφικά όργανα εκκλησιαστικής μορφής. Και εν τούτοις νομίζουν ότι «προσφέρουν λατρείαν τω Θεώ»!

Πόσον διαφορετική θα ήτο η εκκλησιαστική μας ζωή εάν ακολουθούσαμεν τα τρία στάδια του ελέγχου εξ αγάπης, περί ων ομιλεί ο Κύριος, (Ματθ. ιη’, 15-18) και δεν ενεδύαμεν τα πάθη μας υπό τον διαφανή μανδύαν του ζήλου υπέρ της πνευματικής ζωής της Εκκλησίας ή της κινδυνευούσης Ορθοδο­ξίας! Και πόσον θα επληροφορούσαμεν τας καρδίας εν χάριτι, εάν εμπνεώμεθα υπό αγάπης, δέους και ταπεινώσεως κατά τας εκδηλώσεις μας εν τη δημοσία διακονία μας, αντί να σκανδαλίζομεν τον λαόν και να «βλασφημήται το όνομα του Θεού δι’ ημάς» με την εμπάθειάν μας, λανθάνουσαν ή έκδηλον, που τόσον γίνεται απτή!

Διερωτάται κανείς, τι έχουν να ζηλεύσουν από την Ορθοδοξίαν μας, όσοι την απώλεσαν και όσοι την ζητούν, όταν προσφέρωμεν κακοποιημένην υπό των παθών μας μίαν Ορθοδοξίαν προβάλλουσαν ως διδασκάλους και προστάτας αυτής ανθρώπους, μη έχοντας ουδέ αυτήν την αρετήν των ειδωλολάτρων; Πώς άλλωστε θα έλεγεν ο άγιος Ιωάννης ο Χρυ­σόστομος, «κατήσχυναν ημάς παίδες Ελλήνων»;

Καταχωρίζομεν το θαυμάσιον αυτό κείμενον του αρθρογράφου, υποσημειουμένου υπό τα στοιχεία Δ.Γ.Σ., με την ελπίδα, ότι θα προβληματίση εκείνους δια τους οποίους εγράφη, και το οποίον θα προσυ- πέγραφεν ανέτως και όσιος ακόμη, αφού είναι γνωστόν, ότι «εν καρδίαις πραέων αναπαύσεται Κύριος».

Γέρων Δαμασκηνὸς Κατρακούλης: Ὁ μεγαλος Ἅγιος τῶν Μεγάρων Νηπτικός, ἡσυχαστης, θεολόγος.


Γερων Δαμασκηνός Κατρακούλης:
Ο μεγαλος Αγιος των Μεγαρων
Νηπτικος, ησυχαστης, θεολόγος

Ο πνευματικός Πατήρ και κτίτωρ της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου Προδρόμου (Μακρινού), Πατήρ Δαμασκηνός, γνωστός εις όλους ως ό "Πάππους", κατά κόσμον Σπυρίδων Κατρακούλης, εγεννήθη εις τα Μέγαρα, την 2αν Ιουλίου 1921.

Οι γονείς του, Ιωάννης και Μαρία, άνθρωποι απλοϊκοί και φιλήσυχοι, ήσαν λίαν ευσεβείς και μετέδωσαν εις τα τέκνα των την βαθιά πίστη και αγάπη προς τον Θεόν και την Πατρίδα.

Όθεν ό μικρός Σπυρίδων, από την νηπιακή του ακόμη ηλικία, αντικρύζων το μυστήριον του θανάτου εις τάς κηδείας των συγγενών, αδυνατούσε να πιστεύση ότι ή ζωή τελειώνει εις τον τάφον. Ή ανήσυχος ψυχή του απεστρέφετο την φθοράν και δια τούτο εδίψα την αιώνιον ζωήν, έως ότου εις το πρόσωπον του Χριστού εύρε την ελπίδα και την χαράν της Αναστάσεως. Όλος ό βίος του υπήρξε εξωτερικώς απλούστατος. Ό ίδιος, κεκρυμμένος εν Χριστώ ως πολύτιμος μαργαρίτης, ηύξανε μέσα εις το όστρακο της θείας στοργής εν αφάνεια και ταπεινώσει. Προκύπτων λοιπόν σοφία και ηλικία και χάριτι, έλαβε την εγκύκλιο μόρφωσιν εις την γενέτειρα του, ενώ παραλλήλως ειργάζετο σκληρως, καλλιεργών με τα παιδικά του χέρια την άγονον γήν των πατέρων του.

Όμως ή καρδία και ό νους του αναζητούσαν κάποιους άλλους κόσμους και δια τούτο επλατύνοντο και ηνοίγοντο δια της φυσικής αποκαλύψεως εις την σφαίραν της γνώσεως του Θεού. Ολόκληρος ή δημιουργία συγκινούσε αφάνταστα την τρυφερά παιδική και εφηβική του ύπαρξιν. Συχνά εύρισκε καταφύγιο εις τον τότε ανθοστόλιστο κάμπο των Μεγάρων και εκεί ή καρδία του ησθάνετο την πνοή της αύρας της θείας αγάπης.

Ή ευαίσθητος ψυχή του αναζητεί τον Θεόν και διαρκώς συνομιλεί με τον ηγαπημένον του Χριστόν. Και ό Θεός πού προεγνώριζε την τελείαν του αφιέρωσιν, είλκυε αυτόν έτι και έτι εις την θείαν μέθεξιν. Ένεκεν της καθαρότητας του έγένετο σκεύος του Αγίου Πνεύματος. εις πρώιμον ηλικία εδέχθη εις την καρδίαν του την πρώτη αποκάλυψη του Προσώπου του Κυρίου και την εμπειρίαν του άκτίστου Φωτός.

Το γεγονός τούτο, το όποιον ό ίδιος απεκάλει "πρώτη γνωριμίαν" και "πρώτη άγάπην εις την Γαλιλαία του", συνεκλόνισε την ψυχήν του και σφράγισε όλη του την ζωήν.

Περιγράφων την μυστική αυτήν εμπειρία, λέγει: "Ώ ημέρα μεγάλη και σωτήριος! Μεγάλη Παρασκευή! όπου ένθεος έρως έγεννήθη στην ψυχή μου και ακράτητος δοξολογικός παφλασμός στην καρδία μου εκ μυστηριώδους λειτουργικής αισθήσεως. Άπαντα ως θυμίαμα με προσκαλούσαν εις προσευχήν, εις δρασιν και ενατένισιν του Κυρίου μου ασχηματίστως... Ευρέθην εις άφραστο μυσταγωγία και εις στιγμή αιωνιότητας, όπου συνήψα συμβόλαιο αρραβώνας μετά του Κυρίου μου ". Κατ' εκείνη την ημέρα έδωσε την αμετάκλητων υπόσχεσιν της τελείας αφιερώσεώς του εις τον Θεόν.

Ἡ ἀποδόμηση τοῦ Συντάγματος


Η αποδόμηση του Συντάγματος

Αντιστράτηγος ε.α. Ιωάννης Ιντζές

Τα τελευταία χρόνια ο ελληνικός λαός βιώνει αλλεπάλληλα σοκ και μεγάλες αλλαγές που προκαλούν μεγάλη κοινωνική, οικονομική αλλά και ψυχολογική αναστάτωση, καταστάσεις που δεν ευνοούν την ειρήνη, την πρόοδο και την ευημερία.

Το Σύνταγμα της Ελλάδος, ως ο θεμελιώδης νόμος της Πολιτείας, που ορίζει τα δικαιώματα των πολιτών αλλά και τον τρόπο άσκησης της κρατικής εξουσίας, συνεχώς αποδομείται και ευτελίζεται. Οι Κυβερνήσεις εισάγουν καινοφανείς θεωρίες για την παράκαμψη του, με σκοπό την επίτευξη πολιτικών ή άλλων στόχων, που δεν έχουν όμως σχέση με τα συμφέροντα του Λαού. Προωθούνται νομοσχέδια που έρχονται σε ευθεία αντίθεση με το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος και αυτό θεωρείται δημοκρατική διαδικασία και εξέλιξη. Λέξεις όπως κοινωνική αναγκαιότητα, εκσυγχρονισμός και πρόσφατα η συμπερίληψη, εφευρίσκονται για να δικαιολογήσουν μεγάλες και ριζικές αλλαγές στην κοινωνία. Πάντα όμως ενάντια στο Σύνταγμα.

Θα αναφέρουμε μερικές μόνο από τις περιπτώσεις παραβίασης του Συντάγματος.

Το άρθρο 5, παρ 1 δίνει το δικαίωμα «στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και της συμμετοχής στην κοινωνική, oικoνoμική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλονται τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζεται τo Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη».

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν πρώτη ὁμιλία «ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ» σχετικὰ μὲ τὴν παραβολὴ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ


Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Απόσπασμα από την πρώτη ομιλία «ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ»

σχετικά με την παραβολή του ασώτου υιού

Ήταν δύο αδέλφια, τα οποία, αφού μοιράστηκαν αναμεταξύ τους την πατρική περιουσία, ο ένας έμεινε στο σπίτι, ενώ ο άλλος έφυγε σε μακρινή χώρα. Εκεί, αφού κατέφαγε όλα όσα του δόθηκαν, δυστύχησε και υπέφερε μη υπομένοντας την ντροπή από τη φτώχεια. [Λουκά 15, 11 κ.ε.]. Αυτή την παραβολή θέλησα να σας την πω, για να μάθετε, ότι υπάρχει άφεση αμαρτημάτων και μετά το Βάπτισμα, εάν είμαστε προσεκτικοί. Και το λέγω αυτό όχι για να σάς κάνω αδιάφορους, αλλά για να σας απομακρύνω από την απόγνωση. Γιατί η απόγνωση μάς προξενεί χειρότερα κακά και από τη ραθυμία.

Αυτός λοιπόν ο υιός αποτελεί την εικόνα εκείνων που αμάρτησαν μετά το Βάπτισμα. Και ότι φανερώνει εκείνους που αμάρτησαν μετά το Βάπτισμα, αποδεικνύεται από το ότι ονομάζεται «υιός». Γιατί κανένας δεν μπορεί να ονομασθεί υιός χωρίς το Βάπτισμα. Επίσης διέμενε στην πατρική οικία και μοιράστηκε όλα τα πατρικά αγαθά, ενώ πριν από το Βάπτισμα δεν μπορεί κανείς να λάβει την πατρική περιουσία, ούτε να δεχθεί κληρονομία. Ώστε με όλα αυτά μας υπαινίσσεται το σύνολο των πιστών.

Επίσης ήταν αδελφός εκείνου που είχε προκόψει. Αδελφός όμως δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς την πνευματική αναγέννηση. Αυτός λοιπόν, αφού έπεσε στη χειρότερη μορφή κακίας, τι λέγει; «Ἄναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου(:Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου)» [Λουκά 15,18]. Γι’ αυτό ο πατέρας του τον άφησε και δεν τον εμπόδισε να φύγει στην ξένη χώρα, για να μάθει καλά με την πείρα, πόση ευεργεσία απολάμβανε όταν βρισκόταν στο σπίτι. Γιατί πολλές φορές ο Θεός, όταν δεν πείθει με το λόγο Του, αφήνει να διδαχθούμε από την πείρα των πραγμάτων, πράγμα βέβαια που έλεγε και στους Ιουδαίους.

Σκότωσαν τὴν Ἠθική...


“ἦν δέ νύξ” Ιων.13,30

“Τῶ καιρῶ ἐκείνω... συμβούλιον ἔλαβον πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ κατά τοῦ Ἰησοῦ, ὥστε θανατῶσαι αὐτόν” (Ματ. 27,1).

Τω παρόντι καιρώ, οι περισπούδαστοι πισωπατήσαν, στης ντροπής τα έδρανα καθήσαν, να μιλήσουν τάχα‧ κατ' ουσίαν να θανατώσουν με την ψήφο τους την Ηθική. Τον Χριστό!

Δυστυχώς τα ανωτέρω, δεν αποτελούν μύθο είναι η ωμή πραγματικότης. Τότε και τώρα! 2.000 χρόνια πριν, αλλά και μετά, στις μέρες μας. Τότε οι Εβραίοι, τώρα οι Έλληνες. Οι περιούσιοι λαοί του Θεού. Πάντοτε τον Χριστό τον παραδίδουν στους εχθρούς του οι προδότες “φίλοι” του. Άνθρωποι, που έζησαν μαζί του και μπορούν να τον διακρίνουν ακόμη και μέσα στο σκοτάδι. Γι' αυτό άπαντα τα πνευματικά θανατικά λαμβάνουν χώρα νύχτα. Βολεύει στους αποστάτες.

Κι όμως “τότε”, πόσο χάρηκε ο Χριστός,

όταν πληροφορήθηκε ότι ήλθαν να τον συναντήσουν οι Έλληνες;

Υπάρχει όμως ένα λεπτό σημείο που λύει την παρεξήγηση. Τότε οι Έλληνες, ήταν εκείνοι οι αθάνατοι, που είχαν χτίσει βωμό στον άγνωστο θεό, έχοντες πνευματικές ανησυχίες, αυτοί που έλυναν Γόρδιους δεσμούς, δίδασκαν πολιτισμούς, “βαπτίζοντες” παράλληλα τους βάρβαρους λαούς και έκτιζαν Παρθενώνες. Ήταν οι αντρειωμένοι, που άνοιγαν τα φτερά τους και προσγειώνονταν μπροστά στις κερκόπορτες, βροντοφωνάζοντας “Μολών λαβέ”. Ήταν... και τι δεν ήταν.

Τώρα όμως είναι άλλοι‧ κλεψίτυπα ομοιώματα που ενυπάρχουν στον σύγχρονο κόσμο εξ' αιτίας της αίγλης εκείνης και δανείζονται φως για να βλέπουν μέσα στην στραβομάρα τους, από εκείνο το φως! Μιλάμε φυσικά για τους τιποτένιους γραικύλους που ανήκουν περήφανα στη Δύση, γι' αυτό και ολονέν δύουν, προπάντων όμως στην ΕΟΚ και στο ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο, όπως οι ίδιοι το αποκαλούσαν πριν λίγα χρόνια. Οι αρχηγοί τους. Αυτοί που προσωνυμούσαν τους Αμερικανούς ως φονιάδες των λαών. Μέχρις εδώ σύμφωνοι‧ γιατί πράγματι “άνευ λόγου”, μάλλον για δικά τους συμφέροντα, βομβάρδιζαν και βομβαρδίζουν έθνη, φονεύοντας και διαμελίζοντας εκατομμύρια ανθρώπινα σώματα. Όμως οι σύγχρονοι γραικύλοι προδότες ηγέτες, που φωλιάζουν στον κόρφο της αιωνίου Ελλάδος, με την ψήφο και πλήρη επικρότηση του όχλου, σκοτώνουν το πνεύμα. Αφαιρούν από την κοινωνία το οξυγόνο, τον Χριστό τον ίδιο, με το έτσι θέλω, για να χηρέψει εκ νέου η “Ναΐν”.

Οι σύγχρονοι σοφιστές εν δράσει. Τα τύμπανα του Διαβόλου, οι ανιαροί βερμπαλιστές, τα φουσκωμένα λόγια, οι φράσεις οι άδειες σαν τα ασκιά τα άδεια, τα αλαλάζοντα κύμβαλα, τα “δουλεμένα” τα πεζά και οι “αριστουργηματικοί” στίχοι που νόημα δεν έχουν.

4 Μαρτίου. Γερασίμου ὁσίου τοῦ ἐν Ἰορδάνῃ (†475)· Παύλου καὶ Ἰουλιανῆς τῶν μαρτύρων (†273). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

ποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτέρας λε΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Α΄ Ἰω. β΄ 18 - γ΄ 8).

Α Ιω. 2,18          Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν· ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν.

Α Ιω. 2,18                 Παιδιά μου, τελευταία και κρίσιμος είναι η σημερινή εποχή. Και καθώς έχετε ακούσει από την διδασκαλίαν των Αποστόλων, ότι ο αντίχριστος έρχεται· και τώρα πολλοί αντίχριστοι, πλανεμένοι και αιρετικοί, όργανα του αντιχρίστου έχουν έλθει. Από αυτό, λοιπόν, μανθάνομεν, ότι είναι κρίσιμος η εποχή μας.

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ: Ἡ δυσωδία τῆς κολάσεως στά βλάσφημα αἰσχρουργήματα τῆς ψευδοτέχνης μέ τή χορηγία τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Θέσπιδος 11 ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ. 210 8025211 estiapm@gmail.com

Ἀπό τή στιγμή πού καταργήθηκαν μέ τό Ν. 4619/2019 οἱ ποινικές διατάξεις γιά τήν κακόβουλη βλασφημία καί τήν καθύβριση θρησκεύματος, ξεσάλωσαν κάποιοι «καλλιτέχνες», βγάζοντας τήν ἐσωτερική δυσωδία τους ἐναντίον ἱερῶν προσώπων τῆς χριστιανοσύνης, σέ μία προσπάθεια νά προκαλέσουν τό ἐνδιαφέρον, ἀφοῦ δέν τό προκαλοῦν μέ τό ἀνύπαρκτο ταλέντο τους.

Τελευταῖο κροῦσμα, μία βλάσφημη καί ἀηδιαστική ἀφίσα κάποιου Νίκου Πάστρα (βλ. ἵδρυμα Ὠνάση), ἡ ὁποία διαφημίζει μία ταινία – ντοκιμανταίρ πού πραγματεύεται τήν ἄμβλωση, τήν ἐξωσωματική γονιμοποίηση καί τήν εὐθανασία μέ τίτλο τά «Ἀδέσποτα Κορμιά». Ἡ ἀφίσα δείχνει ἐσταυρωμένη τήν Παναγία, ἔγκυο καί γυμνή.

Τό ὡς ἄνω ἔργο, ὄχι μόνο ποδοπατᾶ τά ἱερά τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀλλά χρηματοδοτεῖται ἀπό τά χρήματα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ κατόπιν τῆς μέ ἀρ. πρωτ. 5987 ΕΞ 2021/02.03.2021 ἀποφάσεως τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐπικρατείας.

Καί θά μποροῦσε νά ἀναρωτηθεῖ κανείς: γιατί πάλι τά βάζουν μέ τήν πίστη τῶν χριστιανῶν, ἀφοῦ δέν ἔχει νά κάνει τό θέμα τῆς ταινίας μέ θρησκεῖες;