Ὁ Ἅγιος Γαβριὴλ ὁ διὰ Χριστὸν Σαλὸς καὶ ἡ νηστεία

Ένα μεσημέρι, καθώς έτρωγα, μου είπε ο Γέροντας:

-Πώς θα μπορούσα εγώ να φάω αν δεν είχαν καλά – καλά φανεί τ’ αστέρια στον ουρανό; Στο μοναστήρι πρέπει να τρως μια φορά: όταν έρθει το απόβραδο. Κι αυτό λογαριάζεται σαν διαρκής νηστεία, ό,τι και να τρως. Έτσι είναι καλύτερα κι έτσι το είχαν κανονίσει οι άγιοι πατέρες. Η υπερβολική όμως νηστεία είναι εκ του Πονηρού!

-Όποιος νίκησε τη γλώσσα και το στομάχι βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Η νηστεία είναι άλλο και η πείνα άλλο. «Ζητείτε την βασιλείαν του Θεού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν». Όταν τρως, πρέπει να σκέφτεσαι τους πεινασμένους, τους αδύναμους, τους φτωχούς. Εδώ είναι ο Παράδεισος. Όμως, από τον μοναχό ζητείται να προσεύχεται ακόμη και την ώρα που τρώει.1. Λουκ. 12, 31.

Μας διηγήθηκε μια μοναχή:

«Στο Σαμτάβρο μιλούσαμε μεταξύ μας οι μοναχές και οι δόκιμες για το πόση άσκηση κάνουμε και πόσο κουραζόμαστε. Και λέγαμε μεταξύ άλλων:

¨Μα χρειαζόταν να νηστέψουμε και τις Δευτέρες;¨.

Όταν τελειώσαμε την κουβέντα μας, πλησίασε ο π. Γαβριήλ και είπε:

-Καλά, την Τετάρτη και την Παρασκευή το καταλαβαίνω. Αυτή τη Δευτέρα όμως ποιός την κανόνισε; Φάτε γρήγορα και καταλύστε τη νηστεία, μας πρόσταξε.

Ήταν Δευτέρα κι εμείς φάγαμε, παραβιάζοντας τη νηστεία. Ήρθε η Τετάρτη. Οι μοναχές ήμασταν πάλι μαζί. Μας πλησίασε ξανά ο π. Γαβριήλ:

-Παιδιά μου, η Παρασκευή είναι ημέρα της Σταύρωσης. Κατανοητό. Και τη Τετάρτη κατανοητό. Αλλά, με την ευχή μου, να φάτε σήμερα! Έδωσε ξανά εντολή.

HALLOWEEN: Ἡ ἀπάτη πίσω ἀπὸ τὸ κέρασμα

π. Στέφανος Στεφόπουλος

H A L L O W E E N: Η απάτη πίσω από το κέρασμα*

«μηδὲ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ.». Εφεσίους δ’ 27

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα καθιερώνεται μια γιορτή η οποία εκτός από ξένη προς τα Ελληνικά ήθη μοιάζει και αποκρουστική. Αν και όπως η άλλη ξενόφερτη γιορτή του «αγίου» Βαλεντίνου, εξελίσσεται και αυτή σε μια εμπορική φιέστα κατανάλωσης, δεν κρύβουμε την ανησυχία μας για το υπόβαθρό της αλλά και τις αξίες που κομίζει στα παιδιά μας. Ας δούμε λοιπόν αν υπάρχει λόγος ανησυχίας.

Από πού προέρχεται το όνομα; Σύμφωνα με το Διαδικτυακό Ετυμολογικό Λεξικό1, στην πραγματικότητα είναι δύο λέξεις μαζί. Το “Hallow” – ή ιερό πρόσωπο – αναφέρεται στους αγίους που γιορτάζουν την Ημέρα των Αγίων Πάντων, που είναι η 1η Νοεμβρίου σύμφωνα με το παπικό εορτολόγιο. Η κατάληξη “een” είναι μια συστολή του “eve” – ή «το προηγούμενο βράδυ». Έτσι, Halloween σημαίνει “H νύχτα πριν από την Ημέρα των Αγίων Πάντων” – που ονομάζεται επίσης Hallowmas ή All Hallows’ Day.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ HALLOWEEN

Η προέλευση του Halloween μπορεί να εντοπιστεί στο κέλτικη εορτή του Samhain. Σε αυτή την γιορτή σηματοδοτείται το τέλος του καλοκαιριού, και η αρχή του κέλτικου νέου έτους, όπου πρόσφεραν θυσίες στους θεούς οι Δρυίδες. Πίστευαν ότι ο Samhain, ο θεός του θανάτου, σκόρπισε κακά πνεύματα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου σε όλο τον κόσμο για να επιτεθούν στους ανθρώπους. Αυτά τα κακά πνεύματα παίζουν άσχημα κόλπα (tricks) μόλις μπει ο χειμώνας και εξασθενήσει το φως του ήλιου. Για να αποφύγουν τα κακά πνεύματα οι άνθρωποι, πρέπει να μεταμφιεστούν σε… κακά πνεύματα.

Ἐκκλησιολογικές παράμετροι τοῦ πρόσφατου σκανδάλου τῆς ἐν Ἑλλάδι παπικῆς «Ἐκκλησίας»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 4η Νοεμβρίου 2024

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΑΤΟΥ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ ΤΗΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΠΑΠΙΚΗΣ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

Ο Παπισμός, αφότου εμφανίστηκε στο προσκήνιο της ιστορίας και έγινε καθεστώς (11ος αιώνας), καταλαμβάνοντας την έδρα του πάλαι σεβάσμιου Πατριαρχείου της Ρώμης, καταλύοντας την Εκκλησία και εγκαθιδρύοντας ένα κοσμικό πολιτικοοικονομικό οργανισμό, σύνδεσε την ιστορική του πορεία με εγκλήματα, ανηθικότητα και σκάνδαλα, τα οποία δεν έχουν προηγούμενο σε οιονδήποτε κοσμικό καθεστώς.

Εδώ και χίλια χρόνια το Βατικανό, με την εγκληματική του τακτική και την ανηθικότητά του, απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τις χριστιανικές αρχές, αποδεικνύοντας περίτρανα πως, όχι μόνο δεν έχει σχέση με την «αγία και άμωμο» Εκκλησία του Χριστού (Εφ.5,27), αλλά μάλλον είναι ο διαχρονικός της ολετήρας, ο πλέον διαπρύσιος συκοφάντης της! Απόδειξη αυτού, η αποστροφή του σύγχρονου δυτικού κόσμου προς την χριστιανική πίστη και τις χριστιανικές αξίες και η φανερή του εχθρότητα προς την Εκκλησία, καθότι την ταυτίζει με την εγκληματική «εκκλησία» του Παπισμού. Εκατομμύρια ευρωπαίοι απαρνούνται κάθε χρόνο την χριστιανική τους πίστη, πλήθος ναών κλείνουν και πωλούνται για να γίνουν καταστήματα και κέντρα διασκέδασης, λόγω έλλειψης πιστών![1]

Σε παλιότερες εποχές το σκοτεινό Βατικανό, με τις ραδιουργίες του και τους απάνθρωπους μηχανισμούς του, κατέστειλε τις αντιδράσεις και απέκρυπτε τα εγκλήματα, την ανηθικότητα και τα σκάνδαλα των «Παπών» και του παπικού «κλήρου», τα οποία έχει διασώσει η ιστορία και αποτελεί όνειδος για την ανθρωπότητα. Όμως στους σύγχρονους καιρούς, όπου οι πολιτικές εξουσίες έχουν απεμπλακεί από την παπική δυναστεία, τα σκάνδαλα του Παπισμού άρχισαν να έρχονται στο φως της δημοσιότητας και η κοσμική δικαιοσύνη στέλνει στις δικαστικές αίθουσες και στις φυλακές τους υπαίτιους παπικούς εγκληματίες. Τις τελευταίες δεκαετίες αποκαλύπτονται και συνταράσσουν τον κόσμο, χιλιάδες περιπτώσεις οικονομικών και ηθικών σκανδάλων και εγκλημάτων.

Αἱ καινοτομίαι ἐπισύρουν τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ

Αἱ καινοτομίαι ἐπισύρουν τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ

γράφει (τὸ 1927) ὁ ὅσιος Φιλόθεος Ζερβάκος

(Τὸ αἰωνόβιο τοῦτο κείμενο φέρει τὴν σφραγῖδα τῆς γνώμης ἑνὸς ἁγίου Γέροντος καὶ ῥίπτει φῶς σὲ παρεμφερῆ ζητήματα τῆς δικῆς μας ἐποχῆς. Ἀξίζει νὰ μελετηθῇ. Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται)

Τὸ νὰ ποιοῦν καινοτο­μί­ας καὶ μεταρρυθμίσεις εἰς τοὺς ἱερούς κανόνας καὶ πα­ραδόσεις προξενεῖ σύγ­χυ­σιν, ταραχήν, διαμάχας, φι­λονικί­ας, ἔχθρας, μίση καὶ τὰ λοι­πὰ εἴδη τῆς κα­κίας, δι᾽ ἃ ἔρ­­χεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θε­οῦ. Ὅ­που ζῆλος καὶ ἐρίθεια, ἐ­κεῖ ἀ­καταστα­σία καὶ πᾶν φαῦ­λον πρᾶγμα, λέ­γει ὁ Ἀ­πό­στολος Ἰάκωβος.

Ὡσαύτως τὸ νὰ συζητοῦν οἱ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς περὶ Ἡλί­ου, Σελήνης καὶ στοιχείων, περὶ ἀνέμων καὶ ὑδάτων, διὰ νὰ κανονίσουν τὸ Πάσχα καὶ τὰς ἑορτάς, τοῦτο εἶνε ἀνάρ­μο­στον τοῦ ἀξιώματός των· περὶ τὰ τοιαῦτα ἃς ἀσχολοῦν­ται οἱ εἰδικοὶ ἀστρονόμοι καὶ φυσιολόγοι. Τοὺς ὁποίους πρέ­πει μὲν νὰ παραδεχώ­με­θα ὡς ἐπιστήμονας, οὐχὶ ὅ­­μως ὅτι εἶ­νε τέλειοι καὶ ἀλάνθαστοι, οὔτε νὰ τοὺς προ­τιμῶμεν ἀ­πὸ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ τοὺς Θείους Πατέρας. Προ- ­βλέποντες οἱ Θεῖοι Ἀπό­στο­λοι τρόπον τινὰ τὰ μα­­κρὰν ὄντα καὶ βουλόμενοι νὰ προ­φυ­λάξωσι τὴν ἐκκλησίαν καὶ τοὺς Ἀρχιερεῖς ἀπὸ τὰς και­νοτο­μί­ας καὶ τοὺς νεωτε­ρι­­σμοὺς ταῦτα ἐν τῷ ἐπιλόγῳ τῶν ἱε­ρῶν κανόνων εἰρήκα­σι·

«Ταῦτα περὶ κανόνων δι­­α­- τε­τάχθω ὑμῖν παρ᾽ ἡμῶν, ὦ Ἐ­­­πίσκοποι. Ὑμεῖς δὲ ἐμμέ­­νοντες αὐτοῖς σωθήσεσθε καὶ εἰ­ρήνην ἕξετε, ἀπειθοῦν­τες δὲ κολασθήσεσθε, καὶ πό­λεμον μετ᾽ ἀλλήλων ἀΐδιον ἕξετε, δί­κην τῆς ἀνηκοΐας τὴν προ­σήκουσαν τιννῦντες».

14 Νοεμβρίου. † Φιλίππου ἀποστόλου ἐκ τῶν ιβ΄. Γρηγορίου ἀρχιεπ. Θεσσαλονίκης τοῦ Παλαμᾶ (†1340) καὶ τῶν λοιπῶν Ἁγίων Οἰκογενῶν αὐτοῦ. Κωνσταντίνου νεομάρτυρος τοῦ Ὑδραίου (†1800). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἀποστόλου, Κυριακῆς ι΄ ἐπιστολῶν (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16).

Α Κορ. 4,9          δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις.

Α Κορ. 4,9                Αλλ' ημείς οι Απόστολοι κάθε άλλο παρά βασιλείαν και δόξαν έχομεν κερδήσει στον κόσμον αυτόν. Διότι νομίζω, ότι ο Θεός ημάς τους Αποστόλους μας έχει δείξει εις τα μάτια όλων των ανθρώπων σαν τους πιο τελευταίους, σαν καταδικασμένους εις θάνατον, που βαδίζουν στον τόπον της εκτελέσεως. Διότι εγίναμεν παράδοξον θέαμα εις όλον τον κόσμον, στους αγγέλους που θαυμάζουν, και στους ανθρώπους που χλευάζουν.

Ὄχι καὶ ψεύτη τὸν Ἅγιο! Μὴ γένοιτο.

παπα-Παύλος Καλλίκας

ΟΧΙ ΚΑΙ ΨΕΥΤΗ ΤΟΝ ΑΓΙΟ!!! ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ.

ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥ.

(ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ του ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ;)

Οι δολοφόνοι, κατά κανόνα:

Δεν διαφημίζουν τις εταιρείες τους.

Δεν κάνουν παρελάσεις υπερηφάνειας.

Δεν έχουν, τουλάχιστον φανερά, ερείσματα στην κυβέρνηση. Δεν έχουν καμία νομική κάλυψη.

Δεν έχουν πρόσβαση στα σχολεία των παιδιών μας. Δεν απειλούν, κατά κανόνα παιδιά.

Δεν παραδίδουν μαθήματα της «τέχνης» τους σε συζητήσεις στα βοθροκάναλα.

Δεν κάνουν οι ίδιοι πλύση εγκεφάλου, όπου σταθούν και όπου βρεθούν.

Δεν ζητούν να αποδεχθεί η κοινωνία την στάση τους και τις μεθόδους τους.

Δεν υπηρετούν αποκλειστικά κάποια παγκόσμια ατζέντα.

Ἀπ' αὐτὸ ποὺ βιώνουμε στὴ διάρκεια μιᾶς Θείας Λειτουργίας,μπορούμε νὰ καταλάβουμε,το τί θέση θὰ ἔχουμε στὴν αἰωνιότητα...

«Απ' αυτό που βιώ­νου­με στη διάρ­κεια μιας Θείας Λει­τουρ­γί­ας, μπο­ρού­με να κα­τα­λά­βου­με, το τι θέση θα έχου­με στην αιω­νιό­τη­τα, για το αν κά­νου­με ή όχι για τον πα­ρά­δει­σο! Είναι μια προ­σω­πι­κή συ­νάν­τη­ση με το Χρι­στό τετ α τετ.

Δὲν ὑπάρχει μεγάλη καὶ μικρὴ ἁμαρτία.

«Δέν υπάρχει μεγάλη καί μικρή αμαρτία.

Μικρή ή μεγάλη, η αμαρτία εἶναι πάντοτε αμαρτία.

Οἱ πολλές μικρές αμαρτίες, μας κάνουν μεγαλύτερο κακό απ’ ό,τι μία μεγάλη, γιατί οι μικρές περνούν ἀπαρατήρητες κι έτσι δέν φροντίζουμε νά τίς διορθώσουμε».

Αρχιμανδρίτη Ἰωήλ Γιαννακόπουλου

 

https://proskynitis.blogspot.com/2024/11/blog-post_11.html