Σελίδες

Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ὁμολογία τῆς πίστης στόν Χριστό

KYΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
[:Ματθ.ι΄32-33,37-38,ιθ΄27-30]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

[Υπομνηματισμός των χωρίων της ευαγγελικής περικοπής

της Κυριακής των Αγίων Πάντων]

Αφού απάλλαξε τους μαθητές Του από τον φόβο και την αγωνία που συντάρασσαν την ψυχή τους επειδή προηγουμένως τους είχε ομιλήσει για τους επερχόμενους διωγμούς, τους ενισχύει ενθαρρύνοντάς τους και πάλι με τα ακόλουθα λόγια, εκβάλλοντας τον φόβο με τον φόβο, και όχι μόνο με τον φόβο, αλλά και με την ελπίδα για μεγάλα έπαθλα. Και τους απειλεί με πολλή την εξουσία, προτρέποντάς τους από κάθε άποψη στο να κηρύττουν με παρρησία την αλήθεια και τους λέγει τα εξής: «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς(:Μη λογαριάζετε λοιπόν τους διωγμούς και τους κινδύνους, αλλά να λογαριάζετε τις μεγάλες αμοιβές που σας περιμένουν. Καθένας που θα με ομολογήσει ως Σωτήρα του και Θεό του μπροστά στους ανθρώπους που καταδιώκουν την πίστη μου, θα τον ομολογήσω και εγώ ως δικό μου πιστό μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς. Εκείνος όμως που θα με αρνηθεί ως Θεάνθρωπο Σωτήρα μπροστά στους ανθρώπους, αυτόν θα τον αρνηθώ κι εγώ και δεν θα τον αναγνωρίσω ως δικό μου μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς)»[Μτθ.10,32-33].Δεν προτρέπει, λοιπόν, μόνο με τα αγαθά, αλλά και με τα αντίθετα και καταλήγει στα δυσάρεστα. Και πρόσεξε την ακρίβεια των λόγων Του. Δεν είπε «ἐμένα» αλλά «ἐν ἐμοὶ», για να δείξει ότι αυτός που ομολογεί δεν ομολογεί με τη δική του δύναμη, αλλά με τη βοήθεια της χάριτος από τον ουρανό. Για εκείνον που το αρνείται όμως δεν είπε «ἐν ἐμοὶ» αλλά «ἐμένα», διότι αυτός, επειδή στερήθηκε τη δωρεά, Τον αρνείται κατ’ αυτόν τον τρόπο. «Ναι, αλλά για ποιο λόγο κατηγορείται», θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος, «εάν αρνείται τον Χριστό, αφού προηγουμένως τον εγκατέλειψε η θεία χάρη;». Κατηγορείται διότι η εγκατάλειψη αυτή οφείλεται σε εκείνον που τον εγκατέλειψε ο Κύριος εξαιτίας των πονηρών του έργων.

Για ποιον λόγο όμως ο Κύριος δεν αρκείται στη νοερή πίστη, αλλά ζητεί και την δια του στόματος ομολογία; Επειδή θέλει να μας εξασκήσει στην παρρησία και τη μεγαλύτερη αγάπη και την αγαθή διάθεση και να μας ανεβάσει σε πνευματικά υψηλότερο επίπεδο. Γι' αυτό και απευθύνεται προς όλους γενικώς τους ανθρώπους και δεν αναφέρεται μόνο στους μαθητές Του, αλλά ήδη και τους μαθητές αυτών τους καθιστά γενναίους. Πραγματικά, εκείνος που θα μάθει αυτό δεν θα διδάξει μόνο με παρρησία, αλλά και θα υποφέρει τα πάντα εύκολα και με μεγάλη προθυμία.

Πνευματικὸ τὸ ζήτημα τῆς Μονῆς τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης στὸ Ὅρος Σινᾶ – Ἡ γενικὴ ἀπαξίωση τῶν Ἱερῶν καὶ τῶν Ὁσίων τοῦ Γένους μας.


σ.σ. Το κάτωθι αφιερώνεται σε όσους θεώρησαν αυστηρή την στάση μας σε αυτό το άρθρο. Όταν οι πρόγονοί μας περνούσαν έξω από τις Εκκλησιές έκαναν με σεβασμό τον Σταυρό τους. Σήμερα χορεύουμε απ’ έξω σαν τις μαϊμούδες και μέσα γίνονται ασέβειες παρουσία των επισκόπων. Πόση υπομονή έχει δείξει απέναντί μας ο Θεός; Αυτά που συμβαίνουν στην Μονή Σινά είναι πολύ λίγα μπροστά σε αυτά που πραγματικά μας αξίζουν.

Τα προβλήματα με τη Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά δεν είναι σημερινά. Η υπόθεση εκδικάζεται για παραπάνω από μια δεκαετία, με ότι αυτό συνεπάγεται σε κόστος στις περιορισμένες δυνατότητες της Μονής αλλά κυρίως σε φόρτιση πέραν των μοναχικών καθηκόντων των πατέρων και δη του Αρχιεπισκόπου Σινά Δαμιανού ο οποίος διανύει το 91ο έτος της ηλικίας του.

Για όσους είχαν την ευλογία να επισκεφθούν την Αγία Αικατερίνη, δεν χρειάζεται να περιγράψουμε το δέος και τη συγκίνηση που προκαλεί ο τόπος αλλά και το γεγονός ότι εκεί επέζησε ο Ελληνισμός μέχρι και σήμερα για παραπάνω από 1500 χρόνια. Δεκαπέντε αιώνες αδιάληπτης παρουσίας και λειτουργικής ζωής. Εξήντα γενιές λοιπόν χτυπάνε στη Μονή τα σήμαντρα της Ορθοδοξίας.

Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ Πρὸς Τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως καὶ Νέας Ρώμης κ. κ. Βαρθολομαῖον.

Ἀρχιμανδρίτης Παῦλος Ντανᾶς
Ἱεροκῆρυξ Ἱερὰς Μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας
– Ιουνίου 06, 2025

Παναγιώτατε, τήν εὐχή Σας,

Μέ θλιβερή κατάπληξη ἀνέγνωσα τό πλῆρες κείμενο τῆς δηλώσεως πού κάνατε στίς 21 Ἀπριλίου 2025, Δευτέρα τῆς Διακαινησίμου ἑβδομάδος, γιά τό ἄγγελμα τῆς ἐκδημίας τοῦ Πάπα Φραγκίσκου.

Ὁμολογῶ ὅτι δέν ὁμιλεῖτε ὡς Ὀρθόδοξος κληρικός τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Δέν κάνετε καμμία ἀπολύτως διάκριση μεταξύ ὀρθῆς πίστεως καί κακοδοξίας, οὔτε τονίζετε τό γεγονός, ὅτι ὁ Πάπας Φραγκίσκος καί ὅλοι οἱ Πάπες μετά τό Σχίσμα (1054 μ.Χ.) εἶναι Αἱρετικοί.

Ἀπό τήν πρώτη στιγμή, δηλώσατε ὅτι στάθηκε «γνήσιος φίλος τῆς Ὀρθοδοξίας». Ἀλήθεια, ποιά εἶναι ἡ σχέση ἑνός Ὀρθοδόξου Ἱεράρχου μέ ἕναν αἱρετικό κληρικό; «Τίς δέ κοινωνία φωτί πρός σκότος»; (Β΄ Κορ. 6,14). Ὁ κάθε Ὀρθόδοξος κληρικός καί πολύ περισσότερο ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης φέρει στούς ὤμους του ὅλη τήν ἱερά ἁλυσίδα τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ αἱρετικός, ὅμως, Πάπας εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός, ὅπως γνωρίζουμε πολύ καλά ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες καί Ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διατήρησε ἀπαραχάρακτη τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων Πατέρων.

Λέτε ὅτι ἦταν «φίλος τῶν ἐλαχίστων ἀδελφῶν τοῦ Κυρίου». Μέχρι καί τό γεγονός ὅτι «ἔνιψε τά πόδια καί ἔδειξε γνήσια ταπείνωση καί ἀδελφική ἀγάπη». Ἄν εἶναι δυνατόν! Ὅλα γίνονται γιά ἐντυπωσιασμό. Ὁ Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος (συγγραφέας καί τοπικός ἐκδότης), λέει τά ἑξῆς: «…Ὁ Πάπας ἐκμεταλλεύεται τό χριστιανικό συμβολισμό γιά νά λειτουργήσει σάν δικαιωματιστής ἐξυπηρετώντας τό σχεδιασμό τῆς ἀνάμειξης ἐθνῶν καί θρησκειῶν, προκειμένου νά ἀποδεχθοῦν εὐκολότερα οἱ λαοί τήν παγκόσμια κυβέρνηση».

Ἀπορῶ, πῶς κάποιοι ὀρθόδοξοι κληρικοί καί θεολόγοι ὀνομάζουν τόν Πάπα Φραγκίσκο «Πάπα τῶν φτωχῶν». Πῶς εἶναι δυνατόν ἕνας «Πάπας τῶν φτωχῶν» νά κατέχει τή βλάσφημη καί ἀντικανονική «Τράπεζα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», πού εἶναι ἀπό τίς πιό πλούσιες τοῦ κόσμου!

Ἐδῶ μᾶς δίδεται μία ἀποκάλυψη. Τό 2014 μετά τήν ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα Φραγκίσκου καί τή συνάντηση καί συνομιλία πού εἴχατε ἐνώπιον τοῦ Τάφου τοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα -ἄν εἶναι δυνατόν!- προτείνατε μέ τή συμπλήρωση 1.700 ἐτῶν ἀπό τή σύγκληση τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου νά καθιερωθεῖ κοινός ἑορτασμός τοῦ Πάσχα πορευόμενοι πρός τό «κοινό Ποτήριον». Καί, βέβαια, ὁ Πάπας ἅρπαξε τήν εὐκαιρία, ὡς δαιμονοκίνητος, νά συμφωνήσει μαζί σας. Ξεχάσατε ὅτι ἐκείνη τή στιγμή βρισκόσασταν μπροστά στόν ζωοδόχο Τάφο τοῦ Κυρίου μας, ὁ ὁποῖος Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν ὡς «Θεός ἀληθινός ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ…», ὅπως ὁμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως και πού ὁ ἴδιος ὁ Ἀναστάς Κύριος, χάρισε ἀποκλειστικὰ στόν ὀρθόδοξο Πατριάρχη Ἱεροσολύμων τὸ προνόμιο νά παίρνει τό Ἅγιο Φῶς, πράγμα πού σημαίνει καὶ ἀποδεινύει περίτρανα ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη εἶναι ἡ μόνη αὐθεντική καί ἀληθινή πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας;

Λησμονεῖτε τό γεγονός, ὅτι τό 1549 μ.Χ. σύμφωνα μέ τίς ἱστορικές καταγραφές, οἱ Ἀρμένιοι δωροδόκησαν τό σουλτάνο Μουράτ γιά νά τούς δώσει τήν ἄδεια νά εἰσέλθουν στόν Πανίερο Ναό τῆς Ἀναστάσεως καί νά βγάλουν αὐτοί ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο τό Ἅγιο Φῶς, καί ὁ Ὀρθόδοξος Πατριάρχης ὅταν εἶδε τούς Ἀρμενίους νά βρίσκονται μέσα στόν Πανάγιο Τάφο, γονάτισε ἔξω στήν εἴσοδο τοῦ Ναοῦ κοντά σέ μία ἀπό τίς κολόνες καί ξαφνικά ἡ λίθινη κολόνα σχίστηκε καί βγῆκε ἀπὸ τὴ σχισμή τό Ἅγιο Φῶς ἀνάβοντας τά 33κεριά τοῦ Ὀρθοδόξου Πατριάρχου; Εἶναι ἁπλό τό γεγονός, ὅτι μόνο ὁ ὀρθόδοξος Πατριάρχης τῶν Ἱεροσολύμων εἰσέρχεται στὸν Πανάγιο Τάφο κατὰ τὴν τελετὴ ἁφῆς τοῦ Ἁγίου Φωτός, ἐνῶ ὅλοι οἱ αἱρετικοί περιμένουν ἀπέξω;

Κυριακή Α Ματθαίου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[: Εβρ. 11, 32-40 και 12,1-2]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν (:Και τι ακόμη να λέω και να διηγούμαι; Πρέπει να σταματήσω, διότι δεν θα μου φτάσει ο χρόνος να διηγούμαι για τον Γεδεών και τον Βαράκ, τον Σαμψών και τον Ιεφθάε, για τον Δαβίδ και τον Σαμουήλ και τους προφήτες)»[Εβρ.11,32].

Κατηγορούν μερικοί τον Παύλο, γιατί αναφέρει σε αυτό το σημείο τον Βαράκ και τον Σαμψών και τον Ιεφθάε. Τι λες; Αυτός που ανέφερε την πόρνη Ραάβ, δεν θα αναφέρει αυτούς; Μη μου αναφέρεις την άλλη ζωή τους, παρά μόνο το αν πίστεψαν ή έλαμψαν ως προς την πίστη.

«…τῶν προφητῶν, οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας(:…και τους προφήτες οι οποίοι, επειδή είχαν πίστη, καταπολέμησαν και υπέταξαν βασίλεια)». Βλέπεις ότι εδώ δεν παρουσιάζει τη λαμπρή ζωή τους· διότι δεν ήταν αυτό προηγουμένως το ζητούμενο· αλλά η εξέταση προηγουμένως ήταν για την πίστη. Διότι, πες μου, δεν τα κατόρθωσαν όλα με την πίστη; Πώς; «Με την πίστη», λέγει, «καταπολέμησαν βασίλεια οι όμοιοι με τον Γεδεών. Άσκησαν δικαιοσύνη». Ποιοι; Αυτοί οι ίδιοι οι παραπάνω. Τη φιλανθρωπία εδώ την ονόμασε ‘’δικαιοσύνη’’.

Ἑσπερινὴ ἀκολουθία Παπικοῦ ρυθμοῦ στὸν Ἀστακὸ Αἰτωλοακαρνανίας.

Γράφει ο Βασίλειος Ξεσφίγγης

Οι αιρετίζουσες αλλοιώσεις στην Ορθόδοξη Εκκλησία αυξάνονται και πληθύνονται.
Φτάσαμε στο σημείο να θες να πας στην Εκκλησία να ακούσεις τον λόγο του Θεού, και αντί αυτού να σκανδαλίζεσαι.

Το αυτό έγινε χτες το απόγευμα 7/6/25 στην Ι.Μ. Παναγίας Φανερωμένης Αστακού Αιτωλοακαρνανίας.
Πήγαμε στον εσπερινό, σε έναν Άγιο τόπο στο Βαλτί Αστακού σε μια Μόνη που βρίσκεται σε σπηλιά στην Καλχίτσα.
Εκεί δυστυχώς είδαμε ότι η ακολουθία δεν τελούνταν εντός του Ναού αλλά στον προαύλιο χώρο.
Είχε στηθεί ένα σκηνικό προς τα δυτικά και ο κόσμος είχε την εκκλησία πίσω απο την πλάτη του, και προσεύχονταν κοιτάζοντας ακριβώς προς την Δύση.

Μας προκάλεσε τρομερή εντύπωση πως κανένας χριστιανός δεν αντέδρασε.
Οι της εκκλησίας έχουν καταντήσει τον λαό ακατήχητο μπουλούκι.
Εσκεμμένα το έχουν πετύχει αυτό ώστε ο κόσμος να μην αντιδράει σε ότι κάνουν.
Τρεις Αρχιμανδρίτες τέλεσαν την ακολουθία στην οποία προφανώς τα βρήκαν όλα σωστά αφού συμμετείχαν.
Που το είδαν αυτοί γραμμένο όμως ότι η ακολουθία ή και η λειτουργία μπορεί να τελείται δυτικά, και ο κόσμος να προσεύχεται προς την δύση και με πλάτη γυρισμένη στην εκκλησία;
Είμαστε μήπως Λατίνοι να προσευχόμαστε προς την Δύση;

1.700 χρόνια ἀπὸ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο

Γιορτάζουμε ἐφέτος τὰ 1.700 χρόνια ἀπὸ τὴ σύγκληση τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας τὸ 325 μ.Χ., προκειμένου νὰ ἀντιμετωπίσει τὴν κακοδοξία τοῦ Ἀρείου· καὶ ἀποτέλεσε κομβικὸ σημεῖο, ποὺ καθόρισε τή μετέπειτα πορεία τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ ἀφορμὴ τοὺς ἑορτασμοὺς ποὺ ἔγιναν, ἐκφωνήθηκαν διάφοροι λόγοι, πραγματοποιήθηκαν θεολογικὰ Συνέδρια ποὺ ἐξῆραν τὴ σημασία τῆς Συνόδου αὐτῆς, καὶ μάλιστα σὲ ἐποχὴ ποὺ ἡ Ἑλλάδα, ἡ Εὐρώπη ἀλλὰ καὶ ὅλος ὁ δυτικὸς κόσμος βιώνει πολυεπίπεδες κρίσεις ταυτότητας. Δυστυχῶς, ὅμως, ἔχουμε τὴν αἴσθηση ὅτι κάποιες εἰσηγήσεις ποὺ ἐκφωνήθηκαν στὰ σχετικὰ Συνέδρια, δὲν ἀποσκοποῦσαν ἀποκλειστικὰ στὴν ἀνάδειξη τοῦ κύρους τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀλλὰ καὶ στὸ νὰ εἰσαγάγουν ἀπόψεις θεολογικὰ ἐπιλήψιμες, μὲ συγκεκριμένες στοχεύσεις καὶ ἐλατήρια ἀλλότρια.

Εἶναι σημαντικό, ὅταν ἀναφερόμαστε στὸ κύρος τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, νὰ μὴν περιοριζόμαστε μόνο σὲ σχετικοὺς διθυραμβικοὺς λόγους, ἀλλὰ νὰ ὁδηγοῦμε τοὺς ἀκροατὲς σ’ ἕνα γόνιμο προβληματισμὸ γιὰ τὴ σημερινὴ πραγματικότητα, ποὺ εἶναι τόσο ζοφερή.

Ὅταν, γιὰ παράδειγμα, ἐξαίρουμε τὴν ἀξία τῆς Συνοδικότητος, τὸ δημοκρατικὸ δηλαδὴ πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας, θὰ πρέπει ταυτόχρονα νὰ εἴμαστε ξεκάθαροι ὅτι δὲν πρόκειται ποτὲ οἱ Ὀρθόδοξοι νὰ ἀναγνωρίσουμε «πρωτεῖο ἐξουσίας» στὸν θρόνο τῆς Ρώμης καὶ ἄρα νὰ κινηθοῦμε πρὸς τὴν κατάργηση τῆς Συνοδικότητος.

Στήν βάση ὅλων τῶν ἁμαρτημάτων εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια...

Στήν βάση ὅλων τῶν ἁμαρτημάτων, καί τῶν σαρκικῶν, εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Ἔτσι βλέπουμε, ὅτι ὅταν κανείς π.χ. κατακρίνει – πού εἶναι φοβερό ἁμάρτημα καί ἀπότοκο τῆς ὑπερηφάνειας – παραχωρεῖ ὁ Θεός μετά νά πέσει σέ σαρκικά ἁμαρτήματα, γιά νά ταπεινωθεῖ καί νά σταματήσει νά ὑπερηφανεύεται κατακρίνοντας τούς ἄλλους.

14 Ἰουνίου. «Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς». ᾿Ελισαίου τοῦ προφήτου (900 π.Χ.), Μεθοδίου Κων/πόλεως τοῦ ὁμολογητοῦ (†847). Ἰουστίνου ὁσίου (Πόποβιτς) τοῦ ἐν Σερβίᾳ (†1979). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαββάτου α΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. α´ 7-13).

Ρωμ. 1,7            πᾶσι τοῖς οὖσι ἐν Ῥώμῃ ἀγαπητοῖς Θεοῦ, κλητοῖς ἁγίοις· χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ρωμ. 1,7                    Απευθύνομαι με την επιστολήν μου αυτήν εις όλους τους πιστούς, που ευρίσκεσθε εις την Ρωμην και οι οποίοι είσθε ιδαιαιτέρως αγαπητοί στον Θεόν και προσκεκλημένοι να γίνετε άγιοι, και εύχομαι να είναι μαζή σας πάντοτε η χάρις και η ειρήνη από τον Θεόν πατέρα μας και από τον Κυριον Ιησούν Χριστόν.