Συζητήσεις τῶν Μεγάλων Ρώσων Πρεσβυτέρων 36

• Ο πατέρας μίλησε για τα πνευματικά κατορθώματα και την αυτο-εργασία ως εξής: «Μην ενδίδετε σε κατορθώματα και επιθυμίες που ξεπερνούν τις δυνάμεις σας - μπορείτε εύκολα να χαθείτε. Ακολουθήστε τη μέση οδό. Η μέση οδός είναι η βασιλική οδός. Δεν υπάρχει τιμή για τη μετριοπαθή δράση.

Όταν ξαφνικά ξεσπάτε σε κλάματα κατά τη διάρκεια της προσευχής, θυμούμενοι ότι κάποιος σας προσέβαλε ή θύμωσε μαζί σας, αυτά τα δάκρυα δεν είναι καλά για την ψυχή. Γενικά, πρέπει να καταπνίγετε τα δάκρυά σας, για να μην καυχηθείτε, σκεπτόμενοι: «Κοιτάξτε με - προσεύχομαι ήδη με δάκρυα!». Το να συλλογίζεστε τις αμαρτίες σας και να απαγγέλλετε προσευχές μετάνοιας είναι σωτήριο. Γενικά, να ξέρετε ότι ο εχθρός είναι πάντα σε επιφυλακή, σας παρακολουθεί πάντα, κοιτάζοντας την έκφραση του προσώπου σας, τα μάτια σας και προσπαθώντας να εντοπίσει το αδύναμο σημείο σας, το αδύναμο σημείο σας - την υπερηφάνεια, τη ματαιοδοξία ή την απελπισία.

• Οι Άγιοι Πατέρες διδάσκουν ότι δεν πρέπει να δίνει κανείς σημασία στις βλάσφημες σκέψεις—θα υποχωρήσουν από μόνες τους. Πρέπει απλώς να πει στον εχθρό: «Αυτή δεν είναι η σκέψη μου, αλλά η δική σου, εμπνευσμένη από αυτήν». Αν φέρει αντίρρηση—όχι, είναι δική σου—τότε απάντησε του: «Ο πνευματικός μου πατέρας με διέταξε να μιλήσω έτσι»—και ο εχθρός θα φύγει αμέσως από εσένα.

• Οι κοσμικοί άνθρωποι πάντα εκπλήσσονται που εμείς, οι μοναχοί, βλέπουμε κακά πνεύματα, αλλά ποτέ δεν τα βλέπουμε. Δεν υπάρχει τίποτα το περίεργο, γιατί βρίσκονται υπό την εξουσία των κακών πνευμάτων και τα αφήνουν στην ησυχία τους, αλλά οι μοναχοί δεν αφήνονται μόνοι, επειδή πολεμούν μαζί τους και δεν υποκύπτουν σε αυτά.

Πλησιάζουν Χριστούγεννα...Νά ψάξουμε ὅλοι μας νά βροῦμε τόν Χριστό

❈ Ἄν τίς ἡμέρες αὐτές τῶν Χριστουγέννων τίς ἀντιμετωπίζουμε καί τίς χαιρόμαστε μόνον μέ τούς στολισμούς καί τά Χριστουγεννιάτικα δένδρα, τά γλέντια καί τίς διασκεδάσεις, τότε δέν πετύχαμε ἀπολύτως τίποτε γιά τήν ὠφέλεια τῆς ψυχῆς μᾶς ἀπ' αὐτές τίς ἅγιες ἡμέρες.

Εἶναι ὄντως πολύ ὡραῖα καί ἐντυπωσιακά, ὅταν τήν νύχτα βλέπουμε τούς πολύχρωμους φωτισμούς, στά μπαλκόνια καί στά δένδρα τῶν σπιτιῶν, στούς κεντρικούς δρόμους καί στίς βιτρίνες τῶν μεγάλων καταστημάτων.

Ὅλα αὐτά καί θά τά ἀπολαύσουμε καί θά τά θαυμάσουμε. Ἀλλ΄ὅμως, ὑπάρχει ἕνα ἀλλά...

17 Δεκεμβρίου. Δανιὴλ τοῦ προφήτου (560 π.Χ.) καὶ τῶν ἁγίων τριῶν παίδων Ἀνανίου, Ἀζαρίου καὶ Μισαήλ. Διονυσίου Αἰγίνης τοῦ θαυματουργοῦ (†1624) τοῦ ἐν Ζακύνθῳ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Προφήτου, Κυριακῆς ἁγ. Πάντων (¨Εβρ. ια΄ 33 - ιβ΄ 2).

Εβρ. 11,33         οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων,

Εβρ. 11,33                 Αυρτοί, χάρις εις την πίστιν των, ηγωνίσθησαν και κατενίκησαν βασίλεια, ήσκησαν δικαιοσύνην, επέτυχαν την πραγματοποίησιν των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν τα στόματα των αγρίων λεόντων, όπως ο Δανιήλ,

Εβρ. 11,34         ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων·

Εβρ. 11,34                 έσβησαν την φοβεράν δύναμιν της φωτιάς, όπως οι τρεις παίδες, διέφυγαν τον κίνδυνον να σφαγούν με μαχαίρια, όπως ο Ηλίας, εδυναμώθησαν και έγιναν καλά από αρρώστιες, ανεδείχθησαν κραταιοί και δυνατοί στον πόλεμον, έκαμψαν και έτρεψαν εις φυγήν πολυάριθμα στρατεύματα ξένων εχθρών.

Νά πηγαίνουν τα παιδιά νά λένε κάλαντα, νά ἀκούγεται τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ

❈ Τά κάλαντα εἶναι ἕνα ἔθιμο Χριστιανικό. Εἶναι ἡ ἀναγγελία τοῦ ἐρχομένου Χριστοῦ. Ὅταν εἶναι σωστά ὅμως, γιατί ὑπάρχουν καί βλάσφημα κάλαντα. Ὑπάρχουν κάποια κάλαντα γιά τήν Πρωτοχρονιά πού βλασφημοῦν τόν Ἅγιο Βασίλειο. "Ἔρχεται καί δέν μᾶς καταδέχεται...".

Ἡ Ἀπόκτηση τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἐξηγεῖ ὅτι, γιὰ νὰ ἀποκτήσει κανείς τὴ Θεία Χάρη, πρέπει νὰ ἀποκόψει τὰ θελήματά του, ἀκόμη καὶ τὰ μὴ ἁμαρτωλά, καὶ τὸ ἴδιο του τὸ θέλημα. Τότε ὁ ἄνθρωπος ταπεινώνεται, καὶ ὅταν ταπεινωθεῖ, ἔρχεται ἡ Θεία Χάρη. Γιὰ νὰ κατοικήσει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μέσα σ’ ἕναν ἄνθρωπο, χρειάζεται μεγάλη ἀπάρνηση, καρδιακὴ ἀφοσίωση, ταπείνωση, εὐγένεια ψυχῆς καὶ θυσία.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης