Ὁ μέγας Ἀπόστολος Παῦλος ἀπευθυνόμενος στά πνευματικά του παιδιά τά παρακαλεῖ (Θεσσ. Β΄ 3, 1): Τὸ λοιπὸν προσ εύχεσθε͵ ἀδελφοὶ͵ περὶ ἡμῶν͵ ἵνα ὁ λόγος τοῦ Κυρίου τρέχῃ καὶ δοξάζηται͵ καθὼς καὶ πρὸς ὑμᾶς.
Προηγουμένως ὁ Ἅγιος Παῦλος προσευχήθηκε γιά νά στηριχθοῦν ἀπό τόν Θεό οἱ Θεσσαλονικεῖς. Τώρα ζητάει ἀπό αὐτούς νά προσευχηθοῦν καί αὐτοί γιά χάρη του. Ὄχι γιά νά μήν κινδυνεύει (ἀφοῦ ἤξερε ὅτι σ’ αὐτό εἶναι ταγμένος, δηλ. στό νά περνάει συνεχῶς κινδύνους καί θλίψεις- ὅπως ἄλλωστε καί κάθε γνήσιος ἀκόλουθος τοῦ Χριστοῦ) ἀλλά γιά νά τρέχει, νά διαδίδεται καί νά γίνεται ἀποδεκτός ἀπό τούς ἀνθρώπους ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Νά γίνεται πιστευτός ἀπό ὅσους τώρα ἀκοῦνε τό κήρυγμα, ὅπως ἀκριβῶς ἔγινε ἀκουστός ἀπό τούς ἀγαπητούς του Θεσσαλονικεῖς. Νά δοξάζεται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, δηλ. σέ πολλές ἀνθρώπινες καρδιές νά ριζώνει καί νά καρποφορεῖ ὁπότε θά δοξάζεται ὁ Θεός ἀπό αὐτούς. Αὐτό τούς ζητάει νά προσευχηθοῦν καί νά παρακαλέσουν τόν Θεό γιά νά συμβεῖ ὅ,τι συνέβη καί στή Θεσσαλονίκη. Τούς ζητάει ἀλλά συγχρόνως τούς ἐγκωμιάζει γιά νά τούς φιλοτιμήσει.
Δίδαγμα: Ὅλα πρέπει νά τά ἐξαρτῶμε ἀπό τήν Θεία Χάρη. Ἡ Θεία Χάρη ἔρχεται μέ τήν ταπείνωση. Δρόμοι πού ὁδηγοῦν στήν ταπείνωση εἶναι: α)ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή β) τό νά βάζουμε τόν ἑαυτό μας κάτω ἀπό ὅλους καί γ)τό νά ἀγαπήσουμε τό σωματικό κόπο. Ὁ Ἀπόστολος, ὁ ὑπέρ πάντας τούς ἄλλους Ἀποστόλους κοπιάσας, ἐδῶ μᾶς διδάσκει καί τά τρία αὐτά. Ζητάει τίς προσευχές τῶν μαθητῶν του, τῶν πνευματικῶν του παιδιῶν, τῶν πνευματικῶν νηπίων. Ζητάει πνευματική βοήθεια, αὐτός ὁ Πρωτοκορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων, ταπεινούμενος, τοποθετώντας τόν ἑαυτό του κάτω ἀπό τόν τελευταῖο μαθητή τοῦ Χριστοῦ. Ἐμπεδώνει ἔτσι στίς ψυχές μας τήν σημασία πού πρέπει νά δίνουμε στήν πρόσευχή γιά τούς ἄλλους καί γιά τήν κάθε ἱεραποστολική προσπάθεια. Τό ἔργο εἶναι τοῦ Θεοῦ. Χωρίς τήν Θεία Χάρη πού ἔρχεται διά τῆς ταπεινῆς προσευχῆς πού βγαίνει ἀπό ἕνα κακοπαθημένο σῶμα καί μία κακοπαθοῦσα ψυχή δέν μπορεῖ νά εὐοδοθεῖ. Ὅλα τά ζητήματα τακτοποιοῦνται μέ τήν προσευχή. Ἄς ζητᾶμε καί μεῖς, ὄχι τυπικά ἀλλά μέ ἀληθινή πίστη σ’ αὐτό πού λέμε, τίς προσευχές τῶν πνευματικῶν μας ἀδελφῶν γιά νά γίνεται τό ἔργο τοῦ Θεοῦ. Ὄχι γιά νά μᾶς πάρει ὁ Θεός τούς ὅποιους πειρασμούς, πού ἔχουμε, ἀλλά γιά νά τρέχει καί νά δοξάζεται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.
3. 2. Καὶ ἵνα ῥυσθῶμεν ἀπὸ τῶν ἀτόπων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων· οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις.
Τούς παρακαλεῖ νά προσευχηθοῦν καί γιά νά τούς γλυτώνει ὁ Θεός ἀπό τούς ἄτοπους καί πονηρούς ἀνθρώπους. Ἐδῶ ὑπονοεῖ ὅτι περνάει κινδύνους καί δυσκολίες καί ἀντιμετωπίζει ἀντιδράσεις καί διωγμούς ἀπό ἀνθρώπους- ὄργανα τοῦ ἀντιχρίστου θηρίου τοῦ σκότους.
Οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις.
Ἐδῶ ὑπονοεῑται ὅτι κάποιοι πού δέν θέλουν νά πιστέψουν ἀντιδροῦν, ἀντιλέγουν στό κήρυγμα καί τοῦ προξενοῦν πειρασμούς. Εἶναι ἄνθρωποι πού ἀντιστέκονται στά ὀρθά δόγματα καί τά μάχονται. Αὐτούς ὑπονοεῖ μέ τό: οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις. Δέν ὑπονοεῖ ἐδῶ κινδύνους ἀλλά αὐτούς πού ἀντιλέγουν στό κήρυγμα, αὐτούς πού τόν ἐμποδίζουν μέ τά διάφορα αἱρετικά λεγόμενά τους. Τέτοιοι ἦταν ὁ Ὑμέναιος, ὁ Δημήτριος ὁ ἀργυροκόπος καί ὁ Ἀλέξανδρος ὁ χαλκέας. «Λίαν γὰρ»͵λέγει͵ «ἀνθέστηκε τοῖς ἡμετέροις λόγοις». Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος σάν νά μιλάει γιά πατρική κληρονομιά καί λέγει ὅτι δέν μποροῦν ὅλοι νά μπαίνουν στήν ὑπηρεσία τοῦ βασιλέως ἔτσι καί ἐδῶ. Δίδαγμα: Δέν εἶναι ὅλοι κατάλληλοι γιά νά στρατευθοῦν στό στρατό τοῦ Οὐρανίου Βασιλέως διότι δέν θέλουν. Δέν εἶναι γιά ὅλους ἡ πίστις ἀλλά γιά τούς ἄξιους. Δέν εἶναι γιά τούς σαρκικούς καί φιλήδονους. Δέν εἶναι αὐτό τό δῶρο τοῦ Θεοῦ γιά τούς χοιρώδεις καί τούς ψυχικούς (δηλ. τούς φυσικούς καί μή ἐπιθυμοῦντας νά ἀναγεννηθοῦν πνευματικά ἀνθρώπους). Εἶναι γιά τούς Ἁγίους, αὐτούς δηλ. πού εἶναι πάνω ἀπό τούς σαρκικούς καί τούς ψυχικούς. Διότι ἡ λέξη Ἅγιος συντίθεται ἀπό τό στερητικόν α καί τή λέξη γῆ. Σημαίνει δέ τό Ἅγιος ἐκεῖνον πού εἶναι μακριά ἀπό τήν γῆ καί τά γήϊνα πράγματα. Διότι ἡ πίστη εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ, ὄχι δῶρο ὅπως ἡ Προφητεία, ἤ τό χάρισμα τῶν γλωσσῶν καί τῶν θαυμάτων ἀλλά ὡς ἀρετή. Ζητάει ὁ Θεός καί τήν δική μας συγκατάθεση γιά νά μᾶς τό δώσει. Δέν χρειάζεται κάτι ἄλλο παρά μόνο ὁ ἄνθρωπος νά θελήσει νά πιστεύσει καί ὁ Θεός πού μᾶς καλεῖ λέγοντας «εἴ τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω» (Ἰωαν. 7. 37) καί πάλι «εἴτις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὑτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι»(Λουκ. 9. 23) αὐτός μᾶς τήν δωρίζει.
Καὶ ἵνα ῥυσθῶμεν ἀπὸ τῶν ἀτόπων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων
Παρακαλεῖ νά γλυτώσει ἀπό ὅλους αὐτούς πού δέν τούς ἔχει δοθεῖ τό δῶρο νά πιστεύσουν διότι εἶναι πονηροί (δηλ. κακοί, κακοδιάθετοι, δέν θέλουν νά πιστεύσουν). Ζητώντας ἀπό τούς Θεσσαλονικεῖς νά προσεύχωνται γιαυτόν τούς ξεσηκώνει. Τούς ἐμψυχώνει διότι προσβλέπει πρός αὐτούς ὡς δυνατούς καί μεγάλους. Τούς ἐπιστρατεύει λέγοντάς τους ὅτι ἔχουν τόση παρρησία, ὥστε καί τόν δάσκαλό τους ἀκόμη νά μποροῦν νά ἀπαλλάσσουν ἀπό τούς κινδύνους καί νά ὁμαλοποιοῦν γιά χάρη του, τήν ὁδό τοῦ κηρύγματος. Τούς δίνει νά καταλάβουν τήν τεράστια δύναμη πού διαθέτουν. Διότι ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος τό εἶπε: «οὗ γάρ εἰσιν δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα͵ ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Ματθ. 18. 20). Καί πάλιν εἶπε: «ὅ τι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου τοῦτο ποιήσω» (Ἰω. 14. 13).
Δίδαγμα: Ἡ συνάθροιση τῶν πιστῶν, ἡ κοινή προσευχή καί μάλιστα ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι μία προσευχή μέ τεράστια δύναμη. Εἶναι πολύ πιό δυνατή ἀπό τήν ἰδιωτική προσευχή πού κάνει ὁ καθένας μας σπίτι του. Ἄς μήν χάνουμε εὐκαιρία νά μετέχουμε στήν Θ. Λειτουργία δεόμενοι «ὑπέρ τῆς ἄνωθεν εἰρήνης καί τῆς σωτηρίας τοῦ σύμπαντος κόσμου». Οἱ πιστοί μέσα στή Θεία Λειτουργία δέν εἴμαστε πιά ἕνα ἄθροισμα φυσικῶν ἀτόμων, ἀλλά «κάτι ἄλλο», μιά νέα κοινότης, ἕνα σῶμα, μέ ἀπροσμέτρητες δυνατότητες, τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Κύριος μᾶς ὑποσχέθηκε ὅτι: «Ἐάν δύο ἀπό σᾶς συμφωνήσουν στή γῆ γιά κάθε πρᾶγμα, πού θά ζητήσουν ἀπό κοινοῦ στήν προσευχή τους, θά γίνει αὐτό σ' αὐτούς ἀπό τόν Πατέρα μου, πού εἶναι στούς οὐρανούς.» (Ματθ. 18. 19).Ὑπακούοντας σ' αὐτήν τήν προτροπή τοῦ Κυρίου οἱ πιστοί συναθροίζονται καί ἀπαρτίζουν τήν Ἐκκλησία, ἕνα σῶμα, μέ ἀπροσμέτρητες δυνατότητες. Ἄς ἀκούσουμε τήν προτροπή τοῦ Ἀποστόλου καί ἄς προσευχόμαστε γιά ὅλη τήν Ἐκκλησία καί μάλιστα γιά τούς ἱεραποστόλους.
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου