1)Απαλλαγή από το σκοτάδι της αμαρτίας
- Είναι πολύ βαρύ, Γέροντα, να μολύνη κανείς το Άγιο Βάπτισμα;
- Ανάλογα πόσο το μολύνει. Άλλος το μολύνει πολύ, άλλος λίγο, άλλος κάνει έναν λεκέ, άλλος δύο...- Και είναι τα μεγάλα αμαρτήματα που μολύνουν το Βάπτισμα;
- Έ, φυσικά, τα θανάσιμα αμαρτήματα το μολύνουν και τότε η θεία Χάρις απομακρύνεται από τον άνθρωπο.
Βέβαια δεν τον εγκαταλείπει, όπως ούτε ο Φύλακας Άγγελος δεν τον εγκαταλείπει.
Θυμάστε τί είχε πει ο διάβολος στον ιερέα των ειδώλων για τον μοναχό πού ήθελε να παντρευτή την κόρη του;
¨Μη βιάζεσαι. αυτός εγκατέλειψε τον Θεό, αλλά ο Θεός δεν τον εγκατέλειψε ακόμη.(1).
- Γέροντα, μπορεί κανείς να ζη στο σκοτάδι της αμαρτίας και να μην το αισθάνεται;
- Όχι, την αίσθηση όλοι την έχουν, αλλά υπάρχει αδιαφορία.
Για να έρθη κανείς στο φως του Χριστού, πρέπει να θέλη να βγη από το σκοτάδι της αμαρτίας.
Άς πάρουμε γιά παράδειγμα κάποιον που κλείσθηκε κατά λάθος σε ένα σκοτεινό υπόγειο.
Μόλις δη μιά ακτίνα να περνάη από μιά ρωγμή, κοιτάζει πώς να βγη στο φως. Θα άνοιξη σιγά-σιγά την ρωγμή, για να βρή την πόρτα και να βγή έξω.
Έτσι και από την στιγμή που ο άνθρωπος θα αισθανθη το καλό ως ανάγκη και μπη μέσα του η καλή ανησυχία, θα καταβάλη προσπάθεια να βγη από το σκοτάδι της αμαρτίας.
Αν πη: ¨αυτό που κάνω είναι λανθασμένο, δεν πηγαίνω καλά, ταπεινώνεται, έρχεται η Χάρις του Θεού, και από εκεί και πέρα προχωράει κανονικά.
Αλλά, αν δεν μπη μέσα του η καλή ανησυχία, είναι δύσκολο να βοηθηθή.
Κάποιος λ.χ. βρίσκεται σε κλειστό χώρο και αισθάνεται άσχημα.
Του λές: ¨σήκω, άνοιξε την πόρτα και βγές έξω να πάρης λίγο οξυγόνο, για να συνέλθης, και εκείνος αρχίζει:
¨Δεν μπορώ να βγω έξω. Και γιατί να είμαι κλεισμένος μέσα και να μην μπορώ να πάρω αναπνοή; Και γιατί να μην έχω οξυγόνο; Και γιατί ο Θεός να με εχη εδώ και τους άλλους έξω;. Έ, μπορεί αυτός να βοηθηθή;
Ξέρετε πόσοι βασανίζονται, επειδή δεν ακούν κάποιον που μπορεί να τους βοηθήση πνευματικά;
Ο άνθρωπος με την αμαρτία κάνει τον επίγειο παράδεισο επίγεια κόλαση.
Αν η ψυχή του μολυνθή με θανάσιμες αμαρτίες, ζη μιά δαιμονική κατάσταση. αντιδρά, βασανίζεται, δεν έχει ειρήνη.
Αντίθετα, όποιος είναι κοντά στον Θεό, έχει τον νου του στα θεια νοήματα και έχει πάντοτε καλούς λογισμούς, είναι ειρηνικός και ζη τον Παράδεισο στην γη.
Αυτός ο άνθρωπος έχει κάτι ξεχωριστό από εκείνον που είναι μακριά από τον Θεό, και αυτό είναι αισθητό και στους άλλους.
Να, αυτό είναι η θεία Χάρις, η οποία προδίδει τον άνθρωπο, ακόμη κι αν κρύβεται.
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’
(1) Βλ. Εύεργετινός, τόμος Α', Ύπόθεσις Α', σ. 54 κ.έ
http://forum.christian-orthodox.gr/viewtopic.php?f=2&t=772&start=435
2)Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Β΄ Μέρος 2ο Κεφάλαιο 1ον. α)«Η σωτηρία της ψυχής μας»
Λόγοι Β΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
∆εύτερο Μέρος
Ο καλός αγών
«Η σωτηρία της ψυχής μας»
- Ό σκοπός είναι ό άνθρωπος νά τηρή τις εντολές τού Θεού. Ό πνευματικός άνθρωπος πρέπει νά φθάση σε τέτοια κατάσταση, πού, και άν ό Θεός δέν τού δώση τόν Παράδεισο, νά μην τόν πειράξη. Πρέπει νά καταλάβουμε καλά ότι σήμερα ζούμε, αύριο μπορεί νά φύγουμε, και πρέπει νά κοιτάξουμε πώς θά πάμε κοντά στον Χριστό.
Όσοι κατόρθωσαν μέ τήν Χάρη τού Θεού νά γνωρίσουν τήν ματαιότητα αυτής της ζωής έλαβαν τό μεγαλύτερο χάρισμα και δέν είναι ανάγκη νά αποκτήσουν τό διορατικό χάρισμα, γιά νά προβλέπουν τά μέλλοντα, διότι αρκετό είναι κανείς νά πρόβλεψη, νά μεριμνήση γιά τήν σωτηρία της ψυχής του και νά λάβη τά καλύτερα πνευματικά μέτρα, γιά νά σωθή.
Νά, βλέπεις, ό Χριστός είπε: «Όσο αξίζει μιά ψυχή, δέν αξίζει ό κόσμος όλος»[1]. Πόση αξία δηλαδή έχει μιά ψυχή! Γι' αυτό ή σωτηρία τής ψυχής είναι μεγάλο πράγμα!
- Δηλαδή, Γέροντα, δέν πρέπει νά έχη κανείς τήν ελπίδα τής σωτηρίας και τόν φόβο τής κολάσεως;
- Άν έχη τήν ελπίδα τής σωτηρίας, δέν θά έχη τόν φόβο τής κολάσεως. Και γιά νά έχη ό άνθρωπος τήν
ελπίδα τής σωτηρίας, θά είναι κάπως τακτοποιημένος. Τόν άνθρωπο πού αγωνίζεται μέ φιλότιμο, όσο μπορεί, και δέν έχει διάθεση νά κάνη αταξίες, άλλα πάνω στον αγώνα του νικιέται-νικάει, νικιέται-νικάει, ό Θεός δέν θά τόν άφήση. Άν έχη λίγη διάθεση νά μή λυπήση τόν Θεό, θά πάη στον Παράδεισο «μέ τά παπούτσια».
Ό φύσει Αγαθός Θεός θά τόν σπρώξη στον Παράδεισο σκανδαλωδώς. Θά οίκονομήση νά τόν πάρη τήν ώρα πού βρίσκεται σε μετάνοια. Μπορεί σέ όλη του τήν ζωή νά παλεύη, αλλά ό Θεός δεν θά τόν άφήση· θά τόν πάρη στην καλύτερη ώρα. Ό Θεός είναι καλός- θέλει όλοι νά σωθούμε. Αν ήταν νά σωθούν μόνο λίγοι, τότε γιατί σταυρώθηκε ό Χριστός;
Δεν είναι στενή ή πύλη τοϋ Παραδείσου. Χωράει όλους τους ανθρώπους πού σκύβουν ταπεινά και δεν είναι 52 Βλ. Ματθ. 16, 26. φουσκωμένοι από υπερηφάνεια, αρκεί νά μετανοήσουν, νά δώσουν δηλαδή το φορτίο των αμαρτιών τους στον Χριστό, και τότε χωρούν νά περάσουν εύκολα άπό τήν πύλη. Έπειτα, έχουμε καί το δικαιολογητικό ότι είμαστε χωματένιοι· δεν είμαστε μόνον πνεύμα όπως οι Άγγελοι. Είμαστε όμως αδικαιολόγητοι, όταν δεν μετανοούμε καί δεν πλησιάζουμε τόν Σωτήρα μας ταπεινά.
Ό ληστής στον σταυρό ένα «εύλόγησον» είπε καί σώθηκε [2]. Ή σωτηρία τού ανθρώπου εξαρτάται άπό το δευτερόλεπτο, όχι άπό το λεπτό. Ό άνθρωπος μέ έναν ταπεινό λογισμό σώζεται, ενώ, αν φέρη έναν υπερήφανο λογισμό, τά χάνει όλα. Άπό φιλότιμο καί μόνον πρέπει νά σωθούμε. Δέν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος γιά τόν Θεό άπό το νά δη τόν άνθρωπο στην κόλαση. Νομίζω ότι καί μόνον ή ευγνωμοσύνη στον Θεό γιά τίς πολλές Του ευλογίες καί ή ταπεινή συμπεριφορά μέ αγάπη προς τίς εικόνες Του, τους συνανθρώπους μας, μέ λίγο φιλότιμο αγώνα, είναι αρκετά, γιά νά έχουμε αναπαυμένη τήν ψυχή μας καί σ' αυτήν τήν ζωή καί στην άλλη.[3]
1. Βλ. Ματθ. 16, 26.
2. Βλ. Λουκ. 23, 40-43.
3. Εννοείται ότι ο Γέροντας απευθύνεται σε Ορθοδόξους πιστούς που αγωνίζονται και μετέχουν στην μυστηριακή ζωή της Εκκλησιάς.
Απόσπασμα από τις σελίδες 107 -108 του βιβλίου:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Β΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΛΟΓΟΙ Β΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
http://anavaseis.blogspot.com/2010/10/2-1_07.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου