1)Δέν ὑπάρχει πιό κρύο πρᾶγμα ἀπό τόν χριστιανό πού δέν σώζει ἄλλους, (Αγ.Ιωάννου Χρυσοστόμου), 2)Ποῖο τό ἔργο τοῦ μοναχοῦ; (Ἁγ. Σιλουανοῦ Ἀθωνίτου) , 3)Τί μπορούν να κάνουν τα κλήματα χωρίς το αμπέλι; (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς).

1)Δέν ὑπάρχει πιό κρύο πρᾶγμα ἀπό τόν χριστιανό πού δέν σώζει ἄλλους, Αγ.Ιωάννου Χρυσοστόμου

  Αγ.Ιωάννου Χρυσοστόμου

Δέν ὑπάρχει πιό κρύο πρᾶγμα ἀπό τόν χριστιανό πού δέν σώζει ἄλλους.
Δέν μπορεῖς ἐδῶ νά ἐπικαλεσθεῖς τήν φτώχια, διότι θά σέ κατηγορήσει ἡ χήρα πού κατέβαλε τά δύο λεπτά...
Δέν μπορεῖς νά ἐπικαλεστεῖς τήν ταπεινή σου καταγωγή, διότι καί οἱ ἀπόστολοι ἦταν ἄσημοι καί κατάγονταν ἀπό ἀσήμους.
Δέν μπορεῖς νά προβάλεις τήν ἀγραμματοσύνη σου· κι ἐκεῖνοι ἦταν ἀγράμματοι.
Ἀκόμη κι ἄν εἶσαι δοῦλος, κι ἄν εἶσαι δραπέτης, θά μπορέσεις νά ἐκπληρώσεις τό καθῆκον σου, διότι καί ὁ Ὀνήσιμος τέτοιος ἦταν.
Κοίταξε ὅμως ποῦ τόν καλεῖ καί σέ τί ὑψηλό ἀξίωμα τόν ἀνεβάζει ὁ ἀπόστολος· «ἵνα κοινωνῇ μοι», λέγει, «ἐν τοῖς δεσμοῖς μου».
Δέν μπορεῖς νά προφασισθεῖς τήν ἀσθένεια, διότι καί ὁ Τιμόθεος τέτοιος ἦταν, εἶχε «πυκνάς ἀσθενείας»...


Δέν βλέπετε τά δένδρα τά ἄκαρπα πῶς εἶναι γερά, πῶς εἶναι ὡραῖα, μεγάλα, λεῖα καί ψηλά;
Ἀλλά ἄν εἴχαμε κῆπο, θά προτιμούσαμε νά ἔχουμε ροδιές καί ἐλιές καρποφόρες παρά αὐτά, διότι αὐτά
εἶναι γιά τήν τέρψη καί ὄχι γιά τήν ὠφέλειά μας· ἐλάχιστα ὠφελοῦν.
Τέτοιοι εἶναι οἱ χριστιανοί πού φροντίζουν μόνο γιά τά δικά τους, ἤ μᾶλλον οὔτε τέτοιοι, διότι αὐτοί  εἶναι γιά τήν φωτιά, ἐνῶ τά καλλωπιστικά δένδρα χρησιμοποιοῦνται καί γιά τήν οἰκοδόμηση καί γιά τήν ἀσφάλεια τῶν ἰδιοκτητῶν.

agiabarbarapatras.blogspot.com 
 http://anavaseis.blogspot.com/

 2)Ποῖο τό ἔργο τοῦ μοναχοῦ; (Ἁγ. Σιλουανοῦ Ἀθωνίτου).

Η αναγκαιότητα του μοναχισμού

Η Λαύρα της Αγίας Τριάδος του αγίου Σεργίου. Πίνακας του Ernst Lissner (1907). Ο άγιος Σέργιος του Ραντονέζ ενθαρρύνει και ευλογεί τον πρίγκηπα Δημήτριο Ντονσκόι πριν την μάχη του Κουλίκοβο, όπου χάρη στις χαρισματικές προσευχές του οσίου ο πολύ μικρός ρωσικός στρατός νίκησε τους αμέτρητους και φοβερούς Μογγόλους, με αποτέλεσμα την απελευθέρωση των Ρώσων από τον ταταρικό ζυγό.

Δεν είναι έργο του μοναχού να διακονεί τον κόσμο με τον κόπο των χεριών του. Αυτό είναι έργο των κοσμικών. Οι κοσμικοί προσεύχονται λίγο, ενώ ο μοναχός συνεχώς. Χάρη στους μοναχούς η προσευχή στη γη δεν παύει ποτέ. Και με αυτό ωφελείται όλος ο κόσμος, γιατί ο κόσμος συντηρείται με την προσευχή, και όταν ατονήσει η προσευχή, τότε θα χαθεί ο κόσμος.

Άλλωστε τί μπορεί να παράγει ο μοναχός με τα χέρια του; Με την εργασία μιας ολόκληρης ημέρας θα κερδίσει ένα ασήμαντο ποσό. Τί είναι αυτό ενώπιον του Θεού; Ενώ μια σκέψη ευάρεστη στον Θεό κάνει θαύματα. Αυτό το βλέπουμε στην Γραφή.
Ο προφήτης Μωυσής προσευχήθηκε νοερά και ο Κύριος τού είπε: «Μωυσή, τί βοάς πρός με;». Και έσωσε ο Κύριος τους Ισραηλίτες από τον όλεθρο (Έξ. ιδ΄ 15). Ο Μέγας Αντώνιος βοηθούσε τον κόσμο με την προσευχή και όχι με τα χέρια του. Ο όσιος Σέργιος με τη νηστεία και την προσευχή βοήθησε τον ρωσικό λαό να απελευθερωθεί από τον ταταρικό ζυγό. (βλ. εδώ) Ο όσιος Σεραφείμ προσευχήθηκε νοερά και το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε στον Μοτοβίλωφ. Αυτό ακριβώς είναι το κύριο έργο των μοναχών.
Αν, όμως, ο μοναχός είναι αμελής και δεν έφτασε στην αδιάλειπτη θεωρία του Θεού, τότε ας διακονεί τους προσκυνητές και ας υπηρετεί τους κοσμικούς με τον κόπο του.
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
 VatopaidiFriend  
Πηγή εἰκόνας: http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTXZADdMe2j-2ADOCs0rB2nScojU3tYWg22Kxr2DA1XBIG2Pvg&t=1&usg=__om4BBPEOR-aN5B_2NyBSlo1uhzA=

3)Τί μπορούν να κάνουν τα κλήματα χωρίς το αμπέλι; (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Ο Κύριος μας δεν είχε τη συνήθεια  να υπερβάλλει στην ομιλία Του. Κανένας λόγος σε τούτο τον κόσμο δεν είναι τόσο ακριβής όσο ο δικός του. Όταν Εκείνος λέει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε χωρίς Αυτόν, πρέπει να το δεχθούμε και να το καταλάβουμε κατά κυριολεξία. Εδώ ομιλεί για το καλό και όχι για το κακό. Δηλαδή δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε καλό χωρίς Χριστό, εκτός Χρίστου ή αντίθετο με το Χριστό. Εκείνος είναι ο Κύριος, ο χορηγός και εμπνευστής κάθε καλού. Κανένα είδος καλού δεν μπορεί να σταθεί έξω από Εκείνον. Αντιστοίχως, κανένα είδος κακού δεν περιέχεται σ’ Εκείνον. Ο Κύριος μας λέει: Εγώ ειμί η άμπελος, υμείς τα κλήματα (Ιωάν. 15:5). Τί μπορούν να κάνουν τα κλήματα χωρίς το αμπέλι; Μήπως μπορούν ν’ αναπτυχθούν και να φέρουν καρπό; Όχι, δεν μπορούν να γίνουν τίποτε άλλο παρά καύσιμη ύλη για φωτιά.
Ο άνθρωπος μπορεί να σκεφθεί όσο εμβριθώς θέλει, όμως δεν μπορεί να συλλάβει ούτε ένα αληθινά καλό έργο, που να μην είναι εν Χριστώ και να μην πηγάζει από το Χριστό. Αν κάποιος ανθρωπιστής ισχυριστεί ότι κάνει καλά έργα ανεξάρτητα από το Χριστό, ας είμαστε βέβαιοι ότι τα έργα του είναι σάπια στον πυρήνα τους, είτε από ματαιοδοξία, είτε από κρυμμένο εγωισμό. Ο άνθρωπος χωρίς Χριστό είναι όμοιος με τα κλήματα χωρίς το αμπέλι. Ο Χριστός ο ίδιος μας το είπε! Το Αμπέλι είναι μεν αθέατο, κρυμμένο, άλλα τα κλήματα του  δεν είναι. Τα σταφύλια του κλήματος και το ίδιο το κλάμα εξαρτώνται από το Αμπέλι. Το Αμπέλι του καλού, που τα πάντα περικλείει, αναπτύσσεται από την καρδιά του Θεού-Πατέρα και ποτίζεται από τη γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος.
Αγία Τριάς ό Θεός, ελέησαν και σώσον ημάς!
Γιατί  Σε σένα ανήκει  όλη η  δόξα, η τιμή και η προσκύνηση  στους αιώνες. Αμήν.

πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», Εκδόσεις Άθως
 VatopaidiFriend