Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος.

Του πρωτ. Πολυκ. Γρ. Τύμπα

Ο Μεγαλομάρτυς Δημήτριος κατάγονταν από αριστοκρατική οικογένεια της Θεσσαλονίκης. Γεννήθηκε περί το 280 μ.Χ. Διαπαιδαγωγήθηκε χριστιανικά «από βρέφους» και όταν μεγάλωσε αναδείχθηκε αήττητος μαχητής στον στίβο της Ορθοδόξου πίστεώς μας. Νέος ακόμη ανήλθε στα ανώτερα στρατιωτικά και πολιτικά αξιώματα επί αυτοκράτορος Μαξιμανού. Από την θέση του αυτή ο Δημήτριος εργάζονταν συστηματικά για την εξάπλωση της χριστιανικής θρησκείας προς κάθε κατεύθυνση. Ήταν η εποχή των μεγάλων διωγμών. Η χριστιανική λατρεία που είχε φέρει στην Ελλάδα ο απ. Παύλος τρεμόσβηνε στις κατακόμβες. Τότε ακριβώς ο Μεγαλομάρτυς μπήκε στον αγώνα κι έδωσε το πνευματικό του παρόν. Όραμά του ήταν να αναγεννηθεί η Πατρίδα του στο ελεύθερο Χριστιανικό πνεύμα, να πιστέψουν στον Ιησού Χριστό όλοι οι Έλληνες και να γίνει πάλι η Ελλάδα τροφοδότρα του κόσμου.

Και για την πραγματοποίηση αυτού του ονείρου του «κακοπάθησεν ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού, μάλιστα δε «μέχρι δεσμών και φυλακής, ως κακούργος».

Το παράδειγμα του Αγίου Δημητρίου πρέπει να το μιμηθούμε όλοι μας και ιδιαίτερα οι εργάτες του Ευαγγελίου, που έχουν ως αποκλειστικό τους έργο την διάδοση των αληθειών της πίστεως και την διδασκαλία του λόγου του Θεού.

Ο Άγιος Δημήτριος εκήρυττε ο ίδιος πανταχού τον λόγο του Θεού. Ρωμαλέα μορφή καθώς ήταν έβγαλε το χριστιανικό μήνυμα από τις κατακόμβες και άρχισε να το διδάσκει άφοβα και στη Θεσσαλονίκη. Πλαισιώθηκε και από νέους ζηλωτές και μαθητές του Χριστού που τους έστελνε σ’ όλη την Ελλάδα να κηρύξουν «Ιησού Χριστόν και Τούτον εσταυρωμένον». Τοιουτοτρόπως φούντωνε ο Χριστιανισμός στον σκλαβωμένο από τους Ρωμαίους τόπο και ο σπόρος του θείου λόγου γρήγορα καρποφόρησε και απέδωσε «καρπόν εκατονταπλάσιον».

Βεβαίως ο άγιος Δημήτριος Χρειάστηκε να θυσιάσει και την ζωή του για την υπόθεση του Ευαγγελίου. Ενώ εκήρυττε σε κάποια στοά της Θεσσαλονίκης συλλαμβάνεται και οδηγείται στη φυλακή. Τι όμως γι’ αυτό; Με πολλή χαρά και ικανοποίηση ταλαιπωρείται και πάσχει «χάριν του Ευαγγελίου», φυλακισμένος και δεμένος με αλυσίδες ως κακούργος. Αλλά ο λόγος του Θεού «ου δεδεται», είναι δυνατός και αδέσμευτος στο να διαδίδεται και να κατακτάει ψυχές. Και ενώπιον του αυτοκράτορος ομολογεί ο άγιος με θαυμαστή παρρησία την πίστη του στον Ιησού Χριστό, «ώστε θαυμάζειν τον ηγεμόνα λίαν».

Τελικά κάτω από την λόγχη των δημίων έπεσε αιμόφυρτος ο αθλοφόρος Δημήτριος, αφού έσπειρε άφθονο τον λόγο του Θεού, αφήνοντας σε μας το καλό του παράδειγμα.

Η ΕΡΕΥΝΑ 24/10/2010

http://aktines.blogspot.com/