Ό «πρακτικός» άνθρωπος
Όταν κάποιος δεν συμπλέει με την «νοοτροπία» τού σύγχρονου τρόπου ζωής, οι υπόλοιποι τον χαρακτηρίζουν απαρχαιωμένο· απολίθωμα· απροσγείωτο- ανεδαφικό- άνθρωπο χωρίς πρακτική σκέψη.
Και ποιός άραγε είναι ό άνθρωπος ό χωρίς πρακτική σκέψη; Εκείνος πού δεν κλέβει· πού δεν εκμεταλλεύεται πρόσωπα και καταστάσεις.
Παράδειγμα, ό στρατηγός Τσερνιάγεφ. Πολέμησε εναντίον των Τούρκων και προσέφερε πολλές υπηρεσίες στην πατρίδα του. Όμως δεν ήταν άνθρωπος «πρακτικός». Ενώ είχε και την εξουσία και την δύναμη να κατάσχει τις περιουσίες των Σέρβων και των συμπατριωτών του, δεν το έκαμε. Γι' αυτό, οι «πρακτικοί» άνθρωποι τού περιβάλλοντος του τον κατέκριναν. Τον έλεγαν βλάκα και κουτό.
Ό Θεός να μην το δώσει ποτέ, να καταντήσετε άνθρωποι «πρακτικοί». Ό Χριστός είναι, ήταν και θα είναι πάντοτε ανάμεσα μας. Όσοι δεν ευθυγραμμίζονται με το φρόνημα τού κόσμου τούτου κατηγορούνται ως ανεδαφικοί και υπερφίαλοι. Το ίδιο συνέβαινε και με τους πρώτους χριστιανούς. Όταν τούς οδηγούσαν μπροστά στον εισαγγελέα και τούς έλεγαν να προσκυνήσουν τούς θεούς, απαντούσαν:
- Ψεύτικους θεούς εμείς δεν προσκυνούμε. Εμείς λατρεύουμε τον ΕΝΑ αληθινό Θεό, πού δημιούργησε τον ουρανό και την γη τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.
- Είστε αλαζόνες. Ταπεινωθείτε και προσκυνήστε τούς Θεούς.
- Ποτέ!
Και τούς καταδίκαζαν σε τρομερά βασανιστήρια Ό εισαγγελέας ζητούσε ψεύτικη - αμαρτωλή ταπείνωση! Αυτό όμως θα σήμαινε άρνηση του Χριστού. Κάτι πού οι χριστιανοί δεν το έκαναν ποτέ στην ζωή τους.
Το ίδιο ακούμε να μας σερβίρεται και σήμερα στην ιδιωτική μας ζωή:
- Ταπεινώσου! Ζήσε όπως όλοι! Μην είσαι υπερήφανος! Μην θέλεις να ξεχωρίζεις από τούς υπόλοιπους!
Εσείς να μην τούς ακούτε. Υπάρχουν βέβαια και άνθρωποι, οι όποιοι μπερδεύονται σ' αυτά τα γρανάζια του διαβόλου. Στην αρχή χωρίς καλά-καλά να το έχουν συνειδητοποιήσει. Σταδιακά όμως απομακρύνονται από τον Χριστό, με αποτέλεσμα να χάνουν την ψυχή τους.
Καμιά φορά ρωτάω τούς προσκυνητές:
- Παιδιά έχετε;
- Ναι, έχουμε.
- Και τί θα θέλατε να γίνουν τα παιδιά σας, όταν μεγαλώσουν;
- Μηχανολόγος, λέει κάποιος. Έτσι κι αλλιώς ό γιός μου έχει εκείνος φύσεως την κλίση προς αυτήν την κατεύθυνση.
- Και ή κόρης σας;
- Να παντρευτεί έναν διάσημο και πλούσιο νέο.
- Και νομίζετε πώς τα παιδιά σας θα είναι έτσι ευτυχισμένα;
Απαντούν με σιγουριά:
- Και βέβαια, πάτερ! Τί άλλο να ποθούσαν,
Οι ταλαίπωροι! Δεν σκέφτονται και δεν αγωνιούν να δώσουν στα παιδιά τους τον μόνο αληθινό «θησαυρό» - πού όχι απλώς δεν χάνεται ποτέ, άλλοι και θα τούς κάνει πραγματικά ευτυχισμένους: τον Χριστό! Λένε πώς όλα σήμερα αγοράζονται. Ναι, με τον χρήμα μπορείς σήμερα να αγοράσεις πολλά. Όχι όμως όλα. Μόνο ό Χριστός δεν αγοράζεται, με όλα τα πλούτη τού κόσμου.
Όμως, χωρίς Χριστό:
- αληθινή ζωή, δεν υπάρχει·
- σωτήριοι, δεν υπάρχει·
- αιώνια ζωή, δεν υπάρχει.
http://apantaortodoxias.blogspot.com/2010/12/blog-post_6893.html
πηγή εἰκόνας Στάρετς Βαρσανούφιου: http://anavaseis.blogspot.com/2010/09/blog-post_3297.html
Στάρετς Βαρσανούφιος , Γεροντικόν - Ὁσίων Ρώσσων Πατέρων
Τὸ πρῶτο σας ἔργο, μόλις ξυπνήσετε, νὰ εἶναι τὸ σημεῖο τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Καὶ τὰ πρῶτα σας λόγια της εὐχῆς τοῦ Ἰησοῦ.
-Ὅταν σᾶς ἔρχωνται λογισμοί, μὴ προσπαθῆτε νὰ τοὺς διώξετε ἀνοίγοντας ἕνα λογικὸ διάλογο μαζί τους. Χτυπᾶτε τους ἐπάνω στὴν Πέτρα. Πέτρα εἶναι ὁ Χριστός. Τὸ Ὄνομά Του. Ἡ προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ. Δὲν εἶναι στὸ χέρι σας, νὰ μὴ τοὺς δεχθῆτε. Τοὺς λογισμοὺς τοὺς διώχνει μόνο τὸ Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ.
-Ὅταν ἡ προσευχὴ – συμβαίνει μερικὲς φορὲς – γίνεται χωρὶς προσοχὴ καὶ μηχανικά, μὴν ἀπογοητεύεσθε. Τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἁγιάζεται ἀκόμη καὶ τὸ στόμα μας.
-Κάθε ἡμέρα, τὸ βράδυ, νὰ ἐλέγχετε τὸν ἑαυτό σας. Καὶ νὰ μετανοῆτε γιὰ τὶς ἁμαρτίες σας. Ὁ ἔλεγχος
τῆς ζωῆς μας μᾶς ὁδηγεῖ σὲ ἐπίγνωση τῆς ἀδυναμίας μας καὶ σὲ μετάνοια.
-Εἶναι δυνατὸ νὰ προσεύχεται ὁ ἄνθρωπος, ποῦ ἔχει νοῦ διασκορπισμένο;
-Ἡ ζωὴ τῆς νήψης καὶ προσοχῆς διευκολύνει τὴν προσευχὴ καὶ μᾶς φέρνει κοντὰ στὸ Θεό.
-Στὴν ἁγία γραφὴ βλέπομε ὅτι ὁ Θεὸς δὲν τοὺς ἀγαπάει τοὺς δειλούς.
-Δὲν κάνει νὰ θυμώνωμε ἐναντίον ἐκείνων, ποὺ μᾶς προκαλοῦν λύπη. Εἶναι οἱ καλύτεροι εὐεργέτες μας.
-Γιατί δὲν λέγει ἡ Γραφή, ὅτι ὁ Θεὸς ἀντιπαθεῖ τοὺς πόρνους, ἢ ἄλλους ἁμαρτωλούς, ἀλλὰ τοὺς ὑπερηφάνους; Ἐπειδὴ ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἰδιότητα τῶν δαιμόνων. Ἐπειδὴ ὁ ὑπερήφανος εἶναι κατὰ κάποιο τρόπο συγγενὴς τοῦ διαβόλου.
-Θανάσιμη εἶναι ἡ ἁμαρτία, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δὲν μετανοῇ γι᾿ αὐτήν... Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὴν ψυχή, ποὺ ἔχει νεκρωθῆ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ εἶναι ἀνίκανη νὰ ἰδῆ τὴν αἰώνια μακαριότητα.
-Ἡ γυναῖκα δὲν ζῇ χωρὶς πίστη. Ἡ ἀπιστία γιὰ τὴν γυναῖκα εἶναι πρόσκαιρη. Καὶ ξαναγυρίζει στὴν πίστη, στὸ Θεό. Διαφορετικὰ γρήγορα διαλύεται.
-Δὲν μποροῦμε νὰ εἰσδύσωμε μὲ τὴν δική μας δύναμη στὸ ἐσωτερικὸ νόημα τῶν γεγονότων. Αὐτὸ εἶναι δώρημα ἄνωθεν. Ἂν ὅμως βαδίζετε αὐτὸ τὸν δρόμο, τότε θὰ μπορέσετε νὰ εἰσδύσετε στὸ νόημα τῶν γεγονότων, μόνο μὲ τὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ. Τότε θὰ ἰδῆτε καὶ κάτι περισσότερο ἀπὸ αὐτά, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος στὸν Ναθαναήλ. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀρχίζῃ νὰ βλέπῃ κάτι, ποὺ πρῶτα δὲν τὸ διέκρινε, καὶ ἄλλοι δὲν τὸ διακρίνουν οὔτε τώρα, ἔχει ἤδη ἀρχίσει ἡ κάθαρση τοῦ νοῦ του.
-Ἀπερίγραπτα βάσανα περιμένουν τοὺς ἁμαρτωλοὺς στὸν ᾅδη. Ὅπως καὶ ἀπερίγραπτη μακαριότητα περιμένει τοὺς δικαίους.
-Ὅλοι ψάχνουν γιὰ τὸν Θεό. Σκοπὸς δικός μας εἶναι νὰ τὸν βροῦμε τὸν Θεό... Μὲ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.
-Οἱ ἅγιοι πατέρες μας λένε, πὼς μία πρόγευσις τῆς γεέννης γίνεται ἐδῶ στὴν γῆ, ὅπως ἀκριβῶς καὶ τῆς αἰώνιας μακαριότητας. Οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀρχίζουν νὰ αἰσθάνονται τὴν τιμωρία τοῦ ᾅδη, καὶ οἱ δίκαιοι τὴν χαρά. Μὲ μία διαφορά: ὅτι καὶ οἱ δυὸ στὴν μέλλουσα ζωὴ θὰ εἶναι ἀσύγκριτα μεγαλύτερα. Ἀναμφισβήτητα...
-Χωρὶς ἀγάπη στὸν Κύριο, οὔτε μακαριότητα μποροῦμε νὰ ἀποκτήσωμε, οὔτε παράδεισο...
-Τὸ φῶς βρίσκεται στὸν παράδεισο. Καὶ εὐφραίνει τοὺς δικαίους ἐνῷ τὸ πῦρ, χωρὶς φῶς στὴν κόλαση καίει τοὺς ἁμαρτωλούς...
-Ἡ φρίκη τῶν κολάσεων τοῦ ᾅδη εἶναι συνεχῶς στὴν σκέψη μου. Τὴν χρησιμοποιῶ γιὰ νὰ ταπεινώνομαι... Ἂς σηκωθοῦμε νὰ κάνωμε μία προσευχὴ νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ὁ Κύριος ἀπὸ τὸ πῦρ τῆς κόλασης.
-Εἶναι φανερό, πὼς ὅποιος διαβάζει τὴν Ἀποκάλυψη, ὅταν φθάση τὸ τέλος τοῦ κόσμου, θὰ εἶναι πραγματικὰ μακάριος. Γιατὶ θὰ καταλαβαίνει κάτι ἀπὸ αὐτά, ποὺ θὰ γίνονται τότε. Καὶ θὰ ἀρχίσει νὰ ἑτοιμάζεται.
-Ἡ ὁδὸς τῆς ὑπακοῆς εἶναι ἡ πιὸ σύντομη. Καὶ ἡ πιὸ σωστή. Ἡ ὑπακοὴ εἶναι κάτι, ποὺ ξεπερνάει τὶς φυσικὲς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου. Γι᾿ αὐτό, γιὰ τὴν τήρησή της ὁ Κύριος δίνει τὴν δύναμη.
-«Ὁ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστι». Ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνεται, πὼς στὰ λόγια αὐτὰ ὑπάρχει μία ἀντίφαση. ... Στενὴ καὶ τεθλιμμένη εἶναι μόνο γιὰ κείνους, ποὺ μπαίνουν σ᾿ αὐτὴν μὲ τὸ ζόρι. Κατ᾿ ἀνάγκη. Χωρὶς δική τους ἐσωτερικὴ διάθεση. Γιὰ κάποιον ἄλλο λόγο. Ὄχι γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους.
-«Ἅμα ὑπάρχει ταπείνωση, ὑπάρχουν ὅλα. Καὶ ὅταν ταπείνωση δὲν ὑπάρχει, δὲν ὑπάρχει τίποτε. Ἔστω κι ἂν ὁ ἄνθρωπος κάνει θαύματα».
-«Ἡ θρησκευτικότητα μεταδίδεται κληρονομικά».
-«Ὁ ἐχθρὸς τὸ φθονεῖ, ὅταν μας βλέπῃ νὰ ἔχουμε μεταξύ μας ἐπικοινωνία μὲ εἰλικρίνεια καὶ ἀγάπη ἐν Χριστῷ. Καὶ προσπαθεῖ νὰ σπείρῃ ἔχθρα καὶ διχόνοια ἐπειδὴ μισεῖ τὸ καλό... Ἡ καλή μας πράξη νὰ φανερώνωμε τοὺς λογισμούς μας ὁ ἕνας στὸν ἄλλο, θὰ διαλύση τὴν κακία του».
-«Οἱ θλίψεις, ποὺ μᾶς ἔρχονται ἡ μία ἐπάνω στὴν ἄλλη, σταλμένες ἀπὸ τὸ Θεό, εἶναι σημεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά μας. Ὁ σκοπὸς τῆς κάθε μίας εἶναι διαφορετικός. Μᾶς τὶς στέλνει, ἢ γιὰ νὰ μᾶς κόψῃ κάτι κακό, ἢ γιὰ νὰ μᾶς φρονηματίσῃ ἢ γιὰ νὰ μᾶς δοξάσῃ στὴν μέλλουσα ζωὴ πιὸ πολύ, ἢ γιὰ νὰ μᾶς τιμωρήσῃ γιὰ παλαιότερες ἁμαρτίες μας. Ὅλοι βαστάζουν τὸ σταυρό τους. Καὶ σεῖς τὸν δικό σας... Βαστάζετε τὸν! Τουλάχιστον μὲ τὸ ἕνα σας δακτυλάκι!... Βαστᾶτε τον. Εἶναι ἀπαραίτητο γιὰ τὴν σωτηρία ὅλων...
- «Τὸ κύριο στοιχεῖο στὴν προσευχὴ εἶναι ἡ ὑπομονή. Ὁ ἐχθρὸς προσπαθεῖ μὲ κάθε τρόπο νὰ ἀποσπάση τὸν μοναχὸ ἀπὸ τὴν εὐχή. Ἡ ἐπιτυχία ἔγκειται στὴν συνέχιση τῆς εὐχῆς μὲ ὑπομονή».
nektarios.gr
http://anavaseis.blogspot.com/2010/09/blog-post_3297.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου