ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΜΑΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΟΥΝ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΙΣΟΣ (ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ)

Γράφει στήν ὁ Ἅγιος Παῦλος στούς Θεσσαλονικεῖς σχετικά μέ τό πῶς πρέπει νά ἀντιμετωπίζουν αὐτούς πού σκανδάλιζαν μέ τήν συμπεριφορά τους τήν τοπική Ἐκκλησία (Β΄Θεσσ., 3.15): Καὶ μὴ ὡς ἐχθρὸν ἡγεῖσθε͵ ἀλλὰ νουθετεῖτε ὡς ἀδελφόν.

Ὁ ἅγιος Παῦλος προηγουμένως εἶπε ὅτι ὅποιος δέν ἐργάζεται αὐτός ἄς μήν τρώγει. Ἀλλ’ ἐπειδή φοβήθηκε μήπως οἱ ἀργοί πεθάνουν ἀπό τήν πείνα συνέστησε στούς χριστιανούς ἀδελφούς τους νά τούς ἐλεοῦν κρατώντας τους σέ ἀπόσταση ἀκόμη καί ἐάν αὐτοί δέν διορθώνονται.

Ἔτσι καί τώρα τούς ἐξηγεῖ τί σημαίνει ὁ ἀφορισμός, τό ξεχώρισμα ἀπό τούς ἁμαρτάνοντας. Ναί μέν θά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό αὐτούς πού δέν διορθώνονται χωρίς ὅμως νά τούς θεωροῦν σάν ἐχθρούς. Ἀντίθετα θά πρέπει νά τούς νουθετοῦν, νά τούς συμβουλεύουν σάν ἐν Χριστῷ ἀδελφούς.
Διότι ὑπάρχει κίνδυνος ὁ ἀφοριζόμενος νά ἀπελπισθεῖ ὅταν ὁ χωρισμός εἶναι πλήρης ὅπως συμβαίνει μέ τούς ἐχθρούς. Δέν πρέπει οἱ Χριστιανοί τούς παραμένοντας ἀργούς νά τούς ὀνειδίζουν καί νά διαπομπεύουν τό ἐλάττωμά τους ἀλλά νά τούς παίρνουν ἰδιαιτέρως καί νά τούς συμβουλεύουν ν’ ἀφήσουν τήν ἀργία. Νά τούς συμβουλεύουν μέ ἀδελφική πραότητα καί ἀγάπη πῶς πρέπει νά διορθωθοῦν. Ἔτσι θά τούς ἐλεοῦν διπλᾶ: καί σωματικά καί πνευματικά. Ἄς λυποῦνται καί ἄς πονοῦν οἱ Χριστιανοί ὄχι διότι δίδουν σ’ αὐτούς ἐλεημοσύνη, ἀλλά διότι αὐτοί ἐπίμένουν στήν ἁμαρτία τῆς ἀργίας. Ἄς πενθοῦν γιαυτούς ὅπως πενθοῦν καί λυποῦνται τούς ἀσθενεῖς, τούς ἄρρωστους κατά τήν ψυχή. Ἄς ἀκούσουν αὐτά τά λόγια, λέγει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἐκεῖνοι πού ὑβρίζουν τούς πτωχούς ἤ καί τούς κτυποῦν μέ πέτρες.

-Τί κάνεις ὦ ἄνθρωπε; Γιά σένα ἔγινε πτωχός ἐκεῖνος. Γιά νά θεραπευθεῖς ἐσύ ἀπό τήν τσιγγουνιά καί τήν σκληροκαρδία σου. Γιά νά θεραπεύσεις τίς πληγές τῆς ψυχῆς σου μέ τήν φιλανθρωπία καί τήν ἐλεημοσύνη. Πόση ἀναισθησία καί πόση ἀγνωμοσύνη δείχνεις μ’ αὐτό πού κάνεις!!.

Δίδαγμα: Ὁ χωρισμός μας ἀπό τούς παρεκτρεπομένους ἀδελφούς μας, δέν θά πρέπει νά εἶναι χωρισμός «καρδιακός», ἀλλά μόνο ἐξωτερικός· μέ σκοπό νά τόν κάνουμε νά συναισθανθεῖ τό λάθος του, νά μετανοήσει καί νά διορθωθεῖ. Ἡ προσευχή μας θά πρέπει νά εἶναι πολύ ἔντονη γιαυτόν. Ἐπίσης θά τόν νουθετήσουμε μέ πραότητα καί καλωσύνη. Θά τόν ἐλεήσουμε μέ διάκριση στίς σωματικές του χρεῖες. Τότε ἔχουμε μεγάλη πιθανότητα νά ἐπιτύχουμε τήν διόρθωσή του.

π. Σάββας

http://hristospanagia.blogspot.com/

Πηγή εἰκόνας: 

http://vatopaidi.files.wordpress.com/2010/01/apostolos-pavlos.jpg

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΑΣ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΙΑΦΥΛΑΣΣΕΤΑΙ.

Γράφει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος στούς Θεσσαλονικεῖς (Β΄Θεσσ., 3.16): Αὐτὸς δὲ ὁ Θεός τῆς εἰρήνης δῴη ὑμῖν τὴν εἰρήνην διὰ παντὸς ἐν παντὶ τρόπῳ.

Πάντοτε ὁ ἅγιος Ἀπόστολος, στίς ἅγιες ἐπιστολές του, μαζί μέ τίς νουθεσίες καί συμβουλές θέτει καί τίς εὐχές. Ὅπως συμβαίνει μέ τούς κλειστούς θησαυρούς καί τά ἄλλα πολύτιμα πράγματα στά ὁποῖα οἱ ἄνθρωποι βάζουν σφραγίδες καί σημάδια καί βοῦλες. Ἔτσι καί ὁ ἅγιος Παῦλος κατακλείοντας τά χρυσᾶ καί θεόπνευστα λόγια, τίς πολύτιμες συμβουλές καί διδασκαλίες του βάζει σάν σφραγίδα τῶν λεγομένων τίς πρός τόν Θεόν εὐχές. Ἐπειδή στήν Ἐκκλησία τῆς Θεσσαλονίκης ὅσο περνοῦσε ὁ καιρός τά πράγματα προφανῶς ἐσκληρύνοντο καί οἱ μέν ἀργοί ἐπιμένοντας στήν ἀργία καί χωριζόμενοι ἀπό τήν συναναστροφή τῶν ἀδελφῶν τους χριστιανῶν ἀπεθρασύνοντο· ἀπό τήν ἄλλη δέ οἱ εὐπειθεῖς ἐργατικοί Χριστιανοί δέν ἔδιδαν στούς ἀργούς μέ προθυμία καί ὄρεξιν βλέποντάς τους νά μήν διορθώνονται· γιά ὅλα αὐτά ὁ ἅγιος Παῦλος εὔχεται στούς Θεσσαλονικεῖς νά ἔχουν μεταξύ τους τήν τόσο ἀναγκαία εἰρήνη πάντοτε.

Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι τό ζητούμενο γιά ὅλους ἐμᾶς τούς Χριστιανούς: Νά διασώζουμε πάντοτε μέσα μας, σέ κάθε περίσταση καί χρόνο τήν εἰρήνη μέ κάθε τρόπο.
Δέν πρέπει ποτέ νά σκανδαλιζόμαστε ἀλλά οὔτε καί νά σκανδαλίζουμε ἄλλους. Ποτέ καί μέ τίποτε· οὔτε μέ λόγο οὔτε μέ ἔργα. Ἀντίθετα νά ἔχουμε πάντοτε ἐσωτερική ἡσυχία, ἀταραξία καί εἰρήνη. Τότε καί ὁ Θεός Μας πού εἶναι Θεός εἰρήνης θά εἶναι μαζί μας.

Ὁ Θεός τῆς εἰρήνης

Γιατί ὁ Θεός Μας λέγεται Θεός εἰρήνης; Διότι Αὐτός ὄχι μόνον ἔχει κάθε εἰρήνη καί ἀταραξία στόν Ἑαυτό Του, ἀλλά διότι εἶναι ἡ Αὑτοειρήνη καί Πέλαγος ἄπειρο εἰρήνης, ἐφόσον δέν ὑπάρχει κανένα πάθος καί τίποτε ἀντίθετο τό ὁποῖον μπορεῖ νά Τόν ἐνοχλήσει ἐξωτερικά. Γιαυτό καί λέγεται Βασιλεύς τῆς Εἰρήνης καί «ἄρχων εἰρήνης»[1]. Ἐπίσης λέγεται Θεός εἰρήνης διότι Αὐτός εἶναι ὁ αἴτιος καί ὁ ἀρχηγός κάθε εἰρήνης σέ ὅλα τά κτίσματα, τόσο στά αἰσθητά ὅσο καί στά νοητά. Γιαυτό τόν λόγο εἶπε πάλι τό πετεινό τοῦ οὐρανοῦ ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης περί τῆς Θείας καί ἀρχισυναγώγου εἰρήνης:

«Ἔλα γιά νά δοξάσουμε τήν Θεία καί ἀρχισυνάγωγο εἰρήνη μέ εἰρηνικούς ὕμνους. Αὐτή ἑνώνει τά πάντα καί γεννᾶ καί ἀπεργάζεται τήν ὁμόνοια καί τήν συνύπαρξη τῶν πάντων. Γιαυτό καί ὅλοι τήν ἐπιθυμοῦν, ἀφοῦ τό κομματιασμένο πλῆθος τό ἐπιστρέφει στήν ἑνότητα καί τόν ἐμφύλιο πόλεμο ὅλων μέ ὅλους τόν μετατρέπει σέ ὁμοιόμορφη εἰρηνική συνοίκηση. Προχωρεῖ μέσα σέ ὅλα καί μεταδίδει τόν ἑαυτό της μέ οἰκειότητα σέ ὅλους καί ξεχειλίζει ἀπό περίσσεια ἱκανότητας νά γεννᾶ τήν εἰρήνη. Καί παρ’ ὅλα αὐτά μένει ὅλη ὁλόκληρη καί ἀκέραιη ἐξ αἰτίας τῆς τέλειας ἑνότητας ἑνωμένη μέ τόν ἑαυτό της»[2].

Αὐτὸς δὲ ὁ Θεός τῆς εἰρήνης δῴη ὑμῖν τὴν εἰρήνην διὰ παντὸς ἐν παντὶ τρόπῳ.

«Ἐάν ἔτσι εἰρηνεύετε πάντοτε», εἶναι σάν νά  λέγει στούς καλούς Θεσσαλονικεῖς Χριστιανούς ὁ ἅγιος Ἀπόστολος, «θά μπορέσετε μέ πολλή εὐκολία νά διορθώσετε τούς ἀργούς καί ταραχοποιούς καί ἀνερμάτιστους πού παρεκτρέπονται». Ἔτσι ἡ πλήρης εἰρήνη τῆς Ἐκκλησίας θά ἀποκατασταθεῖ καί ἡ δική σας προσωπική εἰρήνη θά αὐξηθεῖ. Εἴθε ὁ Θεός νά σᾶς τό δώσει...

 Χωρίς εἰρήνη τίποτε καλό δέν μποροῦμε νά κατορθώσουμε. Μάλιστα ὅταν ἐπιχειροῦμεν τήν διόρθωση τῶν ἀδελφῶν μας, τίποτε δέν θά μᾶς βοηθήσει περισσότερο στό νά ἐπιτύχουμε, ὅσο τό νά εἴμαστε εἰρηνικοί καί πρᾶοι.

Δίδαγμα: Ἡ εἰρήνη εἶναι στοιχεῖο τοῦ καρποῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Χριστιανός τότε εἶναι ἀληθινός χριστιανός, ὑγιής πνευματικά, ὅταν ἔχει φανερό αὐτόν τόν καρπό. Δηλ. ὅταν ἔχει «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, ἀγαθωσύνη, πίστη, πραότητα καί ἐγκράτεια»[3]. Ὅταν χάνεται κάποιο ἀπό τά στοιχεῖα τοῦ καρποῦ, σημαίνει ὅτι χάνεται τό Ἅγιο Πνεῦμα, δηλ. ὁ Θεός παύει νά ἐνεργεῖ μέσα μας. Τότε, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὅ,τι κάνουμε, εἶναι λάθος, εἶναι ἁμαρτία: «Ὅταν δέν ἐνεργεῖ ὁ Θεός μέσα μας, τότε ὅ,τι κι ἄν κάνουμε εἶναι ἁμαρτία»[4].

Γιαυτό ὅταν κανείς εἶναι ταραγμένος δέν μπορεῖ νά διορθώσει κανέναν. Εἶναι ἐνεργούμενος ἀπό τό πονηρό πνεῦμα, τό ὁποῖο μισεῖ τήν διόρθωση καί τήν μετάνοια τῶν ἁμαρτωλῶν καί παρεκτρεπομένων. Ὅσο «λογικά» καί ὀρθά καί ἄν ὁμιλεῖ ἕνας ταραγμένος ἄνθρωπος, ποτέ δέν θά ἔχει καλό ἀποτέλεσμα.

Ὁ ἄλλος δέν ἀκούει τά λόγια μας, ἀλλά κυρίως αἰσθάνεται στήν καρδιά του τήν ὅλη παρουσία καί τό πνεῦμα πού ἀκτινοβολοῦμε. Ἄν αὐτό πού ἐκπέμπουμε εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἐνέργειας τοῦ πονηροῦ πνεύματος, πού ἔχει κυριεύσει τήν καρδία μας, τότε ἐκεῖνος προδιατίθεται ἀρνητικά ἀπέναντί μας. Τό πονηρό πνεῦμα ἀπωθεῖ τούς πάντες καί προδιαθέτει ἄσχημα καί ἐχθρικά τόν κάθε ἀκροατή μας.

Ἐάν ἀντίθετα, ἔχουμε μέσα μας τήν βαθειά εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ, τότε ἴσως δέν χρειάζεται νά ποῦμε τίποτε. Μόνη ἡ εἰρηνική παρουσία μας καί ἡ θερμή ἐσωτερική γεμάτη ἀγάπη καί πόνο προσευχή μας ἀλλάζει τόν ἁμαρτάνοντα.

Ἀλλά καί ὅταν ὁμιλοῦμε ἔχουμε πολύ καλό ἀποτέλεσμα.

 Ὅταν ὁ ἔλεγχος γίνεται μέ πραότητα καί εἰρήνη τότε ὅλοι εὔκολα τόν ἀποδέχονται. Τότε δέν φαινόμαστε κἄν, ὅτι ἐπιτιμοῦμε καί διορθώνουμε. Ἀλλοίμονο ὅμως, ἐάν φανεῖ ἴχνος ταραχῆς, θυμοῦ, μνησικακίας, ἐμπάθειας καί ἔχθρας. Τότε καμμία ἐπιτίμιση καί κανένας ἔλεγχος, δέν φέρνει τό προσδοκώμενο ἀποτέλεσμα. Ἄς τό ἀκούσουν αὐτό ἰδιαίτερα οἱ γονεῖς πού θέλουν νά διορθώσουν τά παιδιά τους...

 Ἄς μάθουμε μέ πραότητα νά διορθώνουμε τούς «ἀντιδιατιθεμένους». Γράφει ὁ ἅγιος Παῦλος στόν μαθητή του Ἐπίσκοπο ἅγιο Τιμόθεο: «Ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ δέν πρέπει νά μάχεται, νά λογομαχεῖ. Θά πρέπει νά εἶναι ἤπιος πρός ὅλους, διδακτικός, ἀνεξίκακος, μέ πραότητα νά διορθώνει τούς ἀντιπάλους, μήπως καί τούς δώσει κάποτε ὁ Θεός μετάνοια ὥστε νά γνωρίσουν τήν ἀλήθεια»[5].     

Ὁ Χριστιανός πρέπει πάντοτε, «πάσῃ θυσίᾳ» νά κρατάει τήν εἰρήνη του σέ κάθε περίσταση. Ἀκόμη καί ἡ ἀποτυχία σέ κάποιο διακόνημα, σέ κάποια ἐργασία, εἶναι προτιμότερη προκειμένου νά διαφυλαχθεῖ ἡ εἰρήνη μεταξύ τῶν ἀδελφῶν. Σκοπός δέν εἶναι «νά γίνει ἡ δουλειά», νά «ἐπιτύχουμε τούς στόχους μας», ἀλλά νά διαφυλάξουμε ὅλοι μας τήν ἐσωτερική μας εἰρήνη, τήν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα μας.

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!

π. Σάββας.

http://hristospanagia.blogspot.com/

        

---

[1] Ἡσ. 9, 6.

[2] Ἁγ. Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου, Περί Θείων Ὀνομάτων, Κεφ. ια΄: «Ἄγε τήν Θείαν καί ἀρχισυνάγωγον εἰρήνην, ὕμνοις εἰρηναίοις ἀνευφημήσωμεν. Αὕτη ἐστίν ἡ πάντων ἑνωτική καί τῆς ἁπάντων ὁμονοίας τε καί συμφυΐας γεννητική καί ἀπεργαστική. Διό καί πάντα αὐτῆς ἐφίεται, τό μεριστόν αὐτῶν πλῆθος ἐπιστρεφούσης εἰς τήν ὅλην ἑνότητα, καί τόν ἐμφύλιον τοῦ παντός πόλεμον ἑνούσης εἰς ὁμοειδῆ συνοικίαν. Πρόεισι γάρ ἐπί πάντα καί μεταδίδωσι πᾶσιν οἰκείως αὐτοῖς ἑαυτῆς, καί ὑπερβλύζει περιουσία τῆς εἰρηνικῆς γονιμότητος. Καί μένει δι’ὑπεροχήν ἑνώσεως, ὅλη πρός ὅλην καί καθ’ ὅλην ἑαυτῇ ὑπερηνωμένη».

[3] Γαλ. 5, 22-23: «Ὁ δὲ καρπὸς τοῦ πνεύματός ἐστιν ἀγάπη͵ χαρά͵ εἰρήνη͵ μακροθυμία͵ χρηστότης͵ ἀγαθωσύνη͵ πίστις͵ 5.23 πραότης͵ ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστιν νόμος».

[4] PG 151, 416D-417A: «Τοῦ Θεοῦ μή ἐνεργοῦντος ἐν ἡμῖν ἁμαρτία πᾶν τό παρ' ἡμῶν γινόμενον»

[5]Β΄Τιμοθ. 2, 24-25: «δοῦλον δὲ κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι͵ ἀλλὰ ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας͵ διδακτικόν͵ ἀνεξίκακον͵ 2.25 ἐν πραΰτητι παιδεύοντα τοὺς ἀντιδιατιθεμένους͵ μή ποτε δώῃ αὐτοῖς ὁ θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας»

Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (1840-1924) - Θαύματα

Ο Άγιος Αρσένιος όταν βάπτιζε τον γέροντα Παΐσιο, μικρό στα Φάρασα, απαίτησε από τους γονείς του να δοθεί το δικό του όνομα Αρσένιος και όχι το όνομα Χρήστος του παππού του. Είπε χαρακτηριστικά, με προφητικό νόημα "Εσείς καλά θέλετε να αφήσετε άνθρωπο στο πόδι του παππού, εγώ δεν θέλω να αφήσω καλόγηρο στο πόδι μου;"

 Αμέτρητα είναι τα θαύματα που οφείλονται στον μεγάλο αυτόν Άγιο, όχι μόνο κατά τη διάρκεια που ήταν εν ζωή, αλλά και μετά την κοίμησή του. Ένα πολύ μικρό δείγμα αυτών αναφέρονται πιο κάτω (τα θαύματα που αναφέρονται στη συνέχεια είναι παρμένα από το βιβλίο ''Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης'' που έγραψε ο ίδιος ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, ο οποίος ήταν βαπτιστικός του Αγίου):

 * Ο Σολομών Κοσκερίδης διηγήθηκε ότι είχαν πάει μία παράλυτη Τουρκάλα στον Χατζεφεντή (έτσι έλεγαν τότε τον Άγιο Άρσένιο) μέσα σε μια μπατανία, την οποία διάβασε και έγινε αμέσως καλά.  * Από το Κελμίρι είχαν φέρει μια γυναίκα λεπρή στον Χατζεφεντή (Άγιος Αρσένιος), την οποία διάβασε και καθαρίσθηκε η λέπρα της. Και, όπως διηγείται ο Πρόδρομος Κορτσινόγλου, το πρόσωπό της μετά φαινόταν σαν πρόσωπο παιδιού, τρυφερό.

* Η Σωτηρία Χριστοφορίδου διηγήθηκε ότι μια Τουρκάλα τυφλή, ονόματι Μεριάμα, την είχαν φέρει στον Πατέρα Αρσένιο, ο οποίος την διάβασε και ήρθε το φως της.

*Από το Σατί, θυμάται ο Ανέστης Καραούσογλου ότι κάποιος Ιερεύς είχε γυναίκα στείρα και έφερε στον Χατζεφεντή (Άγιος Αρσένιος) ένα φόρεμα της πρεσβυτέρας να το διαβάσει, για να αποκτήσει
παιδιά. Ο Πατήρ Αρσένιος, αφού το διάβασε, είπε στον Ιερέα: ''Η πρεσβυτέρα σου θα γεννήσει κόρη και να την ονομάσεις Εύα'', όπως και έγινε. 

* Η Στέλλα Κογλανίδου διηγείται ότι είχαν φέρει στο πατρικό της σπίτι, στα Φάρασσα, έναν βουβό Τούρκο ηλικίας τριάντα ετών, και ο πατέρας της τον πήρε και τον πήγε στον Πατέρα Αρσένιο, για να  τον διαβάσει και να γίνει καλά. Ενώ ο Χατζεφεντής (Άγιος Αρσένιος) του διάβαζε το Ευαγγέλιο, πριν ακόμη τελειώσει, ο βουβός άρχισε να μιλάει. Στη συνέχεια τον πήγε πάλι στο σπίτι του και ο βουβός μιλούσε.  Δηλαδή τον φιλοξένησε και θεραπευμένο, και την άλλη μέρα τον πήραν οι συγγενείς του και έφυγαν.    

  *Η Αμαλία Ελευθεριάδου (Ιεχωβίτισσα τώρα) διηγείται πως ο Χατζεφεντής (Άγιος Αρσένιος) έλεγε από πριν ότι θα πάμε στην Ελλάδα και ότι αυτός θα ζήσει μόνο σαράντα ημέρες εκεί. Κάποιος Φαρασιώτης, όταν τον άκουσε τον Χατζεφεντή του είπε: "Τι είσαι συ που τα ξέρεις αυτά; Θεός;" Ο Χατζεφεντής τότε απάντησε: "Είμαι πιστός δούλος του Θεού και το ξέρω."

 * Στην μνήμη του Αγίου Χρυσοστόμου, είχαν καθίσει οι πανηγυριώτες μετά την Θεία Λειτουργία έξω από τον Ναό και έτρωγαν. Εκεί στον Άγιο Χρυσόστομο ήταν ένα Αγίασμα το οποίο έβγαινε άφθονο από μια τρύπα ενός βράχου και έπεφτε σαν καταρράκτης από ψηλά κάτω στον Ζεμαντή ποταμό. Άλλοτε πάλι τραβιόταν πίσω τελείως και χανόταν. Ενώ λοιπόν έτρωγαν οι άνθρωποι, σηκώθηκε μια γυναίκα να πάρει λίγο νερό. Εκείνη τη στιγμή το νερό τραβιόταν πίσω, και η γυναίκα έτρεξε στον Χατζεφεντή (Άγιος Αρσένιος) και του το είπε. Ο Χατζεφεντής πήρε το Ευαγγέλιο και πήγε στην τρύπα του βράχου, γονάτισε και διάβασε λίγο, και το νερό ήρθε αμέσως. Αυτό συνέβαινε πολλές φορές· τραβιόταν το νερό και ερχόταν πάλι μετά από αρκετό διάστημα. Ο Αναστάσιος Λεβίδης λέγει ότι ήταν το φυσικό φαινόμενο παλίρροια και άμπωτις. Ο δούλος όμως του Θεού Χατζεφεντής παρακαλούσε το Αφεντικό του, τον Θεό, και του το έφερνε όποτε ήθελε, χωρίς να περιμένει.

* Ο Γαβριήλ Κορτσινόγλου –ο δεύτερος Αναγνώστης του Πατρός Αρσενίου – είχε διηγηθεί το εξής: "Είχαμε πάει μια φορά στον Άγιο Χρυσόστομο με τον Χατζεφεντή και με τον Θείο μου Πρόδρομο για Θεία Λειτουργία. Ενώ ο Χατζεφεντής ετοιμαζόταν (φορούσε τα Ιερά του), εγώ πήγα στο Αγίασμα να πάρω νερό για τη Θεία Λειτουργία. Μόλις έφθασα στο Αγίασμα, εκείνη την στιγμή το νερό τραβιόταν μέσα, και έτρεξα στον Χατζεφεντή, ο οποίος ήρθε αμέσως με την φυλλάδα στην μασχάλη του, ενώ με τα χέρια τύλιγε τα κορδόνια από τα επιμάνικα στον δρόμο που περπατούσε. Μόλις διάβασε στο μάτι του βράχου, το νερό άρχισε να βροντάει κα να έρχεται. Γέμισα μετά και πήγαμε για την Θεία Λειτουργία".

* Επάνω σ΄έναν βράχο, μέσα σε μια σπηλιά ήταν ένα Εξωκλήσι της Παναγίας (σό Κάντσι).  Οι Φαρασιώτες είχαν προεκτείνει προς τα έξω του βράχου σανιδένιο εξώστη για ευρυχωρία.  Για να φθάσουν μέχρι εκεί, έπρεπε να ανεβούν σαράντα σκαλοπάτια σκαλιστά στον βράχο και άλλα εκατό είκοσι που είχαν φτιαγμένα με σανίδες.  Σ’ αυτό λοιπόν το Εξωκλήσι είχε πάει να λειτουργήσει ο Πατήρ Αρσένιος και ο Πρόδρομος, ως συνήθως.  Όταν τέλειωσε η Θεία Λειτουργία , ο Πατήρ βγήλε λίγο στον εξώστη.  Εκεί που ακουμπούσε ξεκαρφώθηκε μια σανίδα και ο Πατήρ έπεσε κάτω στον γκρεμό.  Ένας γεωργός που τον είδε από απέναντι να πέφει άφησε τα βόδια του στον ζυγό και έτρεξε, για να συμμαζέψει το σκορπισμένο του κορμί, όπως νόμιζε.  Ο πρόδρομος δεν είχε καταλάβει τίποτε, γιατί ήταν μέσα στον Ναό και τον συγύριζε.  Όταν λοιπόν έφθασε ο γεωργός εκεί κοντά στον γκρεμό κάτω, είδε το κορμί του του Πατρός Αρσενιίου ολόκληρο αλλά ακίνητο, και πήγε να το πιάσει.  Ο Πατήρ όμως είπε στον γεωργό: «Μη μ’ αγγίζεις. Δεν έχω τίποτε.»

    Έμενε ακίνητος ο Πατήρ, όχι γιατί είχε χτυπήσει, αλλά από μεγάλη συγκίνηση, δίοτι την ώρα που έπεφτε κάτω στον γκρεμό, τον πήρε στην αγκαλιά της μια Γυναίκα, τον κατέβασε και τον άφησε.  Είχε νιώσει τον ευατό του, όπως έλεγε, εκείνη την ώρα, σαν να ήταν μωρό παιδί στην αγκαλιά της μητέρας του.  Σηκώθηκε λοιπόν μετά από την συγκίνηση εκείνη και ανέβηκε από τον γκρεμό και τα εκατόν εξήντα σκαλοπάτια, που μόνον αυτά συμπλήρωσαν πενήντα μέτρα ύψος, και πήγε ξανά στο Εξωκλήσι της Παναγίας και διηγήθηκε ότι έγινε στον Πρόδρομο, ο οποίος ήταν αφοσιωμένος στο συγύρισμα του Ναού και δεν είχε ακόμη καταλάβει τίποτε.  Ο γεωργός επίσης πήγε μετά στα Φάρασσα και το ομολογούσε.

 * Ένας Τούρκος από το χωριό Τελέληδες είχε μολύνει το Αγίασμα του Αγίου Χρυσοστόμου, και ο Άγιος, για να τον παιδαγωγήσει, τον τιμώρησε Τον έφεραν και αυτόν στον Χατζεφεντή, για να τον διαβάσει να γίνει καλά.  Ο Πατήρ όμως τον κράτησε μια εβδομάδα, χωρίς να το διαβάσει.  Ο Ψάλτης του, που έβλεπε να κρατάει τον Τούρκο μια εβδομάδα, παραξενεύτηκε και είπε στον Πατέρα Αρσένιο:

      -Ναχω την ευχή σου, τι κρατάς μια εβδομάδα αυτόν τον Τούρκο, ενώ άλλους αρρώστους πιο βαριά τους διαβάζεις και γίνονται αμέσως καλα;

       -Τον κρατώ για να  κάνει κάνονα, γιατί αυτός έχει χοντρό κεφάλι και δεν τόχει σε τίποτε, μόλις τον κάνω καλά να πάει αμέσως να ξαναβουτήξει το κασσιδιάρικό του κεφάλι στον Αγιασμό.

      Όταν τέλειωσε η εβδομάδα, τότε τον διάβασε και επανήλθε το πρόσωπό του στην θέση του και του έκανε παρατήρηση του Τούρκου:

      -Άλλη φορά, όταν τα βακούφια των Χριστιανών, να τα προσκυνάς από μακρυά και να παίρνεις δρόμο.


*Είχαν φέρει κάποτε από τους Τελέληδες μια τυφλή Μουσουλμάνα, ονόματι Φάτμα, ημέρα Τετάρτη στον Χατζηαφέντη, να την διαβάσει να γίνει καλά.  Επειδή ήταν έγκλειστος, αφού χτυπήσαν την πόρτα του κελλιού του αρκετά οι συνοδοί της τυφλής, την άφησαν απ’ έξω και πήγαν στο Μεσοχώρι.  Εκείνη την ώρα μια Φαρασιώτισσα, που της είχε αγκυλωθεί το χέρι της, πήγε στο κελλί του Χατζηαφέντη και πήρε από το κατώφλι της πόρτας του χώμα, άλειψε το παθεμένο χέρι της και έγινε καλά.   (Έτσι έκαναν όλοι οι Φαρασιώτες αυτές τις δύο ημέρες, που έμενε έγκλειστος, και δεν τον ενοχλούσαν).  Όταν λοιπόν είδε την τυφλή, την ρώτησε γιατί περιμένει και η τυφλή της είπε την αιτία.  Τότε η Φαρασιώτισσα της απάντησε:

      - Τι κάθεσαι και χασομεράς;  Δεν ξέρεις ότι ο Χατζηαφέντης την Τετάρτη και την Παρασκευή δεν ανοίγει;  Πάρε χώμα από το κατώφλιτης πόρτας και τρίψε τα μάτια σου να γίνεις καλά, όπως κάνουμε και όλοι αυτές τις ημέρες, όταν αρρωσταίνουμε.

      Η Φαρασιώτισσα έφυγε και πήγε στην δουλειά της.  Η Μουσουλμάνα όμως είχε παραξενευθεί στην αρχή γι’ αυτό που άκουσε, αλλά μετά έψαξε και βρήκε το κατώφλι, πήρε χώμα και έτριψε τα μάτια της και αμέσως άρισε να βλέπει θαμπά.  Από την χαρά της τότε πήρε μια πέτρα και χτυπούσε σαν τρελλή την πόρτα του Πατρός Αρσενίου, ο οποίος άνοιξε και, επειδή είδε πως ήταν Μουσουλμάνα, ενώ δεν μιλούσε αυτήν την ημέρα, έκανε διάκριση και την ρώτησε τι θέλει.  Του είπε τον λόγο και ο Πατήρ πήρε το Ευαγγέλειο και την διάβασε και αμέσως της ήρθε όλο της το φως.  Εκείνη τότε από την χαρά της έπεσε στα πόδια του και τον προσκυνούσε με ευλάβεια, αλλ’ ο Πατήρ την μάλωσε και της είπε:

      - Εάν θέλεις να προσκυνήσεις, να προσκυνήσεις τον Χριστό που σου έδωσε το φως και όχι εμένα.

      Έφυγε μετά χαρούμενη να βρείς τους συνοδούς της και ανεχώρησαν για το χωριό τους.


 *Φαρασιώτες από την Δράμα και εγκατεστημένοι στην Θεσσαλονίκη διηγήθηκαν ότι οι δυο Σέχοι (αρχηγοί Μουσουλμανικών φυλών και μάγοι ) από το Χατζή – Πεχτές είχαν επισκεφθεί τον Πατέρα Αρσένιο.  Ο Πατήρ τους δέχθηκε και τους έφτιαξε καφέ.  Οι Σέχοι όμως άρχισαν τις άνοητες και ζαλίσμενες ερωτήσεις, που έφερναν μόνο πονοκέφαλο.  Ο Πατήρ, για να τους ξεφορτωθεί, τους είπε:

    - Δεν μπορώ να σας ακούω, γιατί πονάει το κεφάλι μου. 

    Εκείνοι  όμως δεν κατάλαβαν και είπε ο ένας στον Πατέρα Αρσένιο:

    -Παπάς Εφέντης, θα σου φτιάξουμε ένα μουσχά (χαΪμαλί) και, άμα το φορέσεις, σ’ όλη σου την ζωή δεν θα σε πονέσει το κεφάλι σου.

    Ο Πατήρ τους απάντησε τότε αυστηρά:                                                                                                 

    - Έχω μεγαλύτερη δύναμη από την δική σας και μπορώ να σας κλανω με την δύναμη του Χριστού να μην κουνηθήτε καθόλου από τον τόπο που κάθεσθε.

    Τους άφησε αμέσως τότε και πήγε δίπλα στο κελλί του.  Όταν είχαν αποτελειώσει τον καφέ τους οι Σέχοι και θέλησαν να φύγουν, με κανένα τρόπο δεν μπορούσαν να κουνηθούν από τον τόπο που κάθονταν, διότι ένιωθαν να είναι δεμένοι με ένα αόρατο δέσιμο.   Αναγκάσθηκαν τότε να φωνάξουν τον Πατέρα Αρσένιο, για να τους λύσει.  Ο Πατήρ πήγε αμέσως, αλλά δεν τους μίλησε μόνο νόημα τους έκανε να φύγουν, και έτσι μπόρεσαν να ξεκοκκαλώσουν από τον τόπο τους.  Οι Σέχοι κατάλαβαν το σφάλμα τους και ζήτησαν συγχώρεση από τον Πατέρα και τους είπαν φεύγοντας:

    - Παπάς Εφεντής, συγχώρα μας η δύναμη σου είναι μεγάλη, γιατί την παίρνεις από την μεγάλη σου πίστη.  Εμείς με τον σατανά δουλεύουμε.

    * Ο Παναγιώτης του Εντζαραπίδη, όταν ήταν είκοσι ετών, είχε τρελλαθεί εξ’ αιτίας μιας κοπέλας, που είχε ερωτευθεί.  Η τρέλλα του ήταν πολύ σοβαράς μοφής και δεν μπορούσαν να τον δέσουν.  Τελικά ο αδελφός του μαζί με τους άλλους, την ώρα που κοιμόταν, τον έδεσαν και τον έφεραν στο Χατζεφεντή.  Μόλις άνοιξε την πόρτα του κελλιού του ο Πατήρ για να δει ποιοι χτυπούν και τι θέλουν, ο τρελλός παρόλο που ήταν και δεμένος με αλυσίδες, όρμησε στον Πατέρα Αρσένιο να τον χτυπήσει με τα αλυσοδεμένα χέρια του.  Ο Χατζηαφέντης είπε εκείνη την στιγμή: « Κύριε Ιησού Χριστέ!».  Και πάλι είπε : «Κάτω σατανά».  Ο τρελλός  μαζεύθηκε αμέσως σαν κουβάρι.  Μετά πήρε το Ευαγγέλιο, τον διαβάσε και έγινε αμέσως καλά.  Ύστερα δημιούργησε και οικογένεια. (Αυτό το διηγούνται οι Φαρασιώτες από την περιοχή της Δράμας).

 * Είχαν ληστέψει μια φορά πάλι οι Τούρκοι Ιερά Σκεύη της Εκκλησίας.  Οι Φαρασιώτες ανησυχούσαν και προσπαθούσαν να βρουν τους κλέφτες.  Ο Χατζεφέντης όμως ατάραχος τους λέγει:  «Μην ανησυχείτε, θα δείτε τον Αϊ-Γιώργη να τα φέρνει ξωπίσω».  Όταν οι ληστές έφθασαν στο Καζάν- Ταγή, ενώ ήταν μέρα και ο ουρανός καθαρός, έπεσε απότομα μια παράξενη μαυρίλα μπροστά τους, που ήταν αδύνατο να προχωρήσουν, ούτε καν τον ποταμό Φεραχτίν ήταν δυνατόν να περάσουν, που είχαν μπροστά τους.  Κατάλαβαν τότε οι ληστές  ότι ήταν από το Θεό αυτό το παράξενο φαινόμενο, και γύρισαν προς τα Φάρασα, για να επιστρέψουν τα Ιερά Σκεύη.  Όταν όμως προχώρησαν λίγο τον δρόμο προς τα Φάρασα και η μαυρίλα είχε φύγει, το θεώρησαν για τυχαίο γεγονός και γύρισαν ξανά με τα φορτωμένα ζώα για το χωριό τους.  Με το γύρισμα όμως για το χωριό τους ένιωσαν κάποιον να τους δέρνει αόρατος και να τους φέρνει έτσι καταπόδι μέχρι τα Φάρασα.  Έφθασαν με τα κλεμμένα Ιερά Σκεύη στα Φάρασα και φώναζαν τους Φαρασιώτες οι κλέφτες να τα ξεφορτώσουν γρήγορα, γιατί αυτοί με τα χέρια τους προστάτευαν τα κεφάλια τους από τις ξυλιές που ένιωθαν αόρατως να τρώνε.


*Η Οσία Καραμουρατίδου, όταν ήταν νεόνυμφη, φορούσε μια μανδήλα παρδαλή Σμυρνιότικη.  Ο Πατήρ Αρσένιος επανειλημμένως της έκανε παρατηρήσεις για να την πετάξει και να φοράει και αυτή σεμνά, όπως όλες οι Φαρασσιώτισσες αλλά εκείνη δεν άκουγε.  Μια ημέρα που την είδε πάλι να την φοράει, της είπε αυστηρά:

      - Φράγκικες αρρώστιες στα Φάρασα δε θέλω.  Εάν δεν συμμορφωθείς, να το ξέρεις, τα παιδιά που θα γεννάς, αφού θα βαπτίζονται, θα φεύγουν αγγελούδια και συ δεν θα χαρείς κανένα.

         Δυστυχώς και πάλι δεν είχε συμμορφωθεί, αλλά μόνον της έφυγαν δυο αγγελούδια, τότε πέταξε τη παρδαλή μανδήλα και πήγε στον Πατέρα Αρσένιο και ζήτησε συγχώρεση.  Ο Πατήρ, αφού την συγχώρεσε, της είπε:

      - Πήγαινε τώρα στην ευχή του Χριστού και το πρώτο παιδί που θα γεννήσεις θα είναι αγόρι και θα το ονομάσουμε Αρσένιο.  Το δεύτερο μετά θα είναι κόρη και θα το ονομάσουμε Ειρήνη.

      Όπως και έγινε.


*Κάποτε πήγαν τρεις Τούρκοι να ληστέψουν τον Χατζηεφέντη.  Επειδή άκουγαν ότι τρέχει πολύς κόσμος στον Πατέρα Αρσένιο, νόμιζαν ότι θα έχει πολλά χρήματα, ενώ ο Πατήρ χρήματα ούτε έπιανε στα χέρια του.  Οι ληστές λοιπόν πήγαν ημέρα Τετάρτη, για να τον βρουν σίγουρα στο κελί του, επειδή είχαν υπόψη τους ότι την Τετάρτη και την Παρασκευή  έμενε έγκλειστος στο κελί του.  Οι μεν δυο κλέφτες κάθισαν απ’ έξω, ο δε τρίτος, αφού μπήκε από το παράθυρο, άνοιξε τη πόρτα του κελιού του και πέρασε το ένα πόδι μέσα.  Ο Πατήρ Αρσένιος, εκείνη την ώρα διάβαζε την νυχτερινή του ακολουθία και όταν άκουσε θόρυβο, έριξε μια ματιά προς τη πόρτα, την στιγμή ακριβώς που περνούσε το ένα του πόδι ο ληστής μέσα στο κελί του.  Εκείνη η ματιά όμως του Πατρός Αρσενίου, λες και ήταν δυνατόν ηλεκτρικό ρεύμα, τον κοκάλωσε, όπως βρισκόταν, με το ένα πόδι μέσα και με το άλλο απ΄ έξω και οπλισμένο με τα μαχαίρια και τα φυσεκλίκια του.  Ο Πατήρ, μετά την ματιά εκείνη, συνέχισε την ακολουθία του ατάραχος.

          Οι άλλοι δυο όμως ληστές που ήταν απ’ έξω ανησυχούσαν, γιατί άραγε και υα τους έπαιρνε η ημέρα και μπήκαν και αυτοί.  Όταν είδαν το σύντροφό τους ακίνητο με το πόδι μέσα στο κελί και τα άλλο απ’ έξω, στο μικρό διάδρομο τους έπιασε τρόμος.  Παρακάλεσαν τότε το Πατέρα Αρσένιο να τους συγχωρέσει και να λύσει το σύντροφο τους από εκείνο το αόρατο δέσιμο.  Ο Πατήρ, χωρίς να διακόψει την ακολουθία του, έκανε νόημα να φύγει, και έτσι μπόρεσε νε λυθεί, και έφυγαν.  Οι Τούρκοι αυτοί μετά το ομολογούσαν και στους άλλους Τούρκους αυτό που έπαθαν και έλεγαν:  «Αμάν, αμάν٠ μην πάτε να ληστέψετε τον Χατζηεφέντη!». (Αυτό το ανέφεραν οι Φαρασιώτες από την Θεσσαλονίκη).


* Ο Πρόδρομος Εζνεπίδης διηγήθηκε πως μια φορά είχαν έρθει πολλοί Τούρκοι (Τσέτες) στο χωριό (Φάρασσα) και έτυχε εκείνος να είναι άρρωστος στο κρεβάτι και να σπαρταράει σαν το ψάρι από δυνατό ρίγος.  Όταν τον ειδοποίησαν, βρέθηκε σε δύσκολη θέση σαν Πρόεδρος, γιατί έφερνε ευθύνη του χωριού, και είπε σ’ αυτούς που ήταν γύρω του να τον πιάσουν, όπως ήταν, και να τον πάνε στον Χατζηεφέντη.  Όπως και έκαναν.  Ο Χατζηεφέντης, όταν τον είδε σ’ αυτή τη κατάσταση και έμαθε που είχαν έρθει οι  Τούρκοι, ούτε καν τη φυλλάδα του πήρε να τον διαβάσει, αλλά χωρίς να χασομερήσει καθόλου πήρε ένα τσεραστούπι (κανδηλοκέρι), το ευλόγησε, το τύλιξε στο δεξί του χέρι και του είπε: «Πήγαινε παλικάρι, στην ευχή του Χριστού και διώξε τους Τούρκους να μην μπουν στο χωριό μας».  Αμέσως έγινε καλά με την ευχή του, συγκέντρωσε τα παλληκάρια του χωριού και τους έδιωξε, χωρίς να έχουν ούτε τραυματία.


*Ο Πρόδρομος Εζνεπίδης διηγήθηκε ότι μια φορά είχαν πάει πολλοί Τούρκοι (Τσέτες), για να πατήσουν τα Φάρασα.  Στο χωριό οι άνδρες έλειπαν, άλλοι στα μακρινά κτήματα και άλλοι στα ταξίδια.

         Αναγκάστηκε τότε να μαζέψει τα μικρά παιδιά, μόνο για να δείξουν στόχο γύρω από το Κάστρο ότι είναι πολλοί, και μετά τα έδιωξε, για να κρυφθούν.

         Μερικοί γέροι που ήταν, και αυτοί σκόρπισαν, και τελικά έμεινε μόνος του με την απόφαση να σκοτωθεί καλύτερα παρά να δει του Τούρκους στο χωριό.  Είχαν τελειώσει όμως οι σφαίρες του και μετά τον έπιασαν ζωντανό οι Τούρκοι.  Αφού τον έδεσαν γερά, τον πήγαν στο σπίτι του και τον ανέβασαν στο δώμα (ταράτσα), όπου είχαν στήσει τη κρεμάλα του. Εκεί τον βασάνιζαν, για να τους δώσει ότι είχε και μετά να τον τελειώσουν.  Εκείνη τη στιγμή όπου τον βασάνιζαν, δεν ξέρει πως του ήρθε, είπε στου Τούρκους:

      «Ό,τι έχω, τα έχω στον Χατζεφεντή».

          Οι Τούρκοι δεν χασομερούν και τον πηγαίνουν στον Πατέρα Αρσένιο.  Όταν άνοιξε την πόρτα του ο Πατήρ και είδε αυτή τη σκηνή, πολύ πληγώθηκε, και μάλιστα μάλωσε τους Τούρκους, που τον είχαν δεμένο, για να τον ελευθερώσουν γρήγορα, και μάλιστα τους είπε και «παλιότουρκους».  Ο αρχηγός τους θύμωσε και τράβηξε το χατζάρι του, για να κόψει τον Χατζεφεντή. Ο Χατζεφεντής τότε λέγει στον Τούρκο Καπετάνιο:

      - Γρήγορα κατέβασε το χέρι σου κάτω ξερό.

      Ώ του θαύματος! Το χέρι του Τούρκου κατέβηκε ξερό κάτω αγκυλωμένο και το χατζάρι του έπεσε κάτω καταγής.  Όταν είδαν αυτό οι άλλοι Τούρκοι της συμμορίας, άρχισαν να τρέμουν από φόβο και ο αρχηγός με κλάματα να παρακαλεί να του κάνει καλά το χέρι του.  Ο Πατήρ Αρσένιος τότε του σταύρωσε το χέρι του και το θεράπευσε.  Και αφού έλυσαν και τον Πρόεδρο, τους μάλωσε, για να μην ξαναπατήσουν στο χωριό.  Πράγματι από εκείνη τη συμμορία δεν είχε ξαναπατήσει κανείς στα Φάρασσα.


* Ο Ανέστης Καραούσογλου διηγήθηκε ότι από τα Άδανα ένας μεγάλος εργοστασιάρχης, ονόματι Κοσμάς Συμεωνίδης, είχε τη γυναίκα του στείρα και έστειλε στον Χατζεφεντή ένα φόρεμα της, για να το διαβάσει, ο οποίος το διάβασε και της το έστειλε και, αφού το φόρεσε η γυναίκα του, στο χρόνο απέκτησε παιδί.


*O Κυριάκος Σεφερίδης, ο Αναγνώστης του Πατρός Αρσενίου, διηγήθηκε ότι είχαν φέρει μια φορά μια δαιμονισμένη Τουρκάλα από τους Τελέληδες αλυσοδεμένη, με φοβερό δαιμόνιο, που την έλεγαν Τετέβη, την οποία διάβασε ο Χατζεφεντής με το Ευαγγέλιο και έδιωξε τον δαίμονα από την γυναίκα και έγινε αμέσως καλά.


*Ο Κυριάκος Σεφερίδης διηγήθηκε ότι μια μέρα είχαν φέρει στα Φάρασα έναν δαιμονισμένο από το Σίσι, υιόν αξιωματικού Τούρκου. Μόλις ο Χατζεφεντής του διάβασε το Ευαγγέλιο, έγινε καλά και καθόταν σαν το αρνί ήσυχος, ενώ πριν έσχιζε τα ρούχα και το πρόσωπό του με τα νύχια του.
http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/1840-1924.html

www.agiosarsenios.com

Θαύματα εικόνος Παναγίας Γοργοεπηκόου Ιεράς Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου Μάνδρας Αττικής

1968

Στα νταμάρια Πεντέλης, δούλευαν εργάτες δεμένοι με σκοινιά λόγω του μεγάλου ύψους και έκοβαν το βουνό. Ξαφνικά, κόπηκαν τα σκοινιά και έπεσε ο Σπυρίδων Καστανάς. Έτρεξαν οι άλλοι εργάτες να τον περιμαζέψουν κομμάτια, αλλά, προς μεγάλη τους έκπληξη, τον είδαν να κάθεται πάνω σε μια πέτρα. Και ενώ όλοι απορούσαν πού ούτε καν είχε γρατζουνισθεϊ, εκείνος έβγαλε από την τσέπη του την Εικόνα της Παναγίας της Γοργοεπηκόου, και τους είπε, πώς την ώρα πού έπεφτε, μόνο «Παναγία μου» φώναξε και ω του θαύματος, την είδε και οφθαλμοφανώς να τον βαστάζει και έτσι δεν έπαθε τίποτα.

Εν Πειραιεί 5/11/1969

Στις 5 Νοεμβρίου 1969, ο ανεψιός μου Εμμανουήλ Κυριακουλάκης, ετών 18, εργαζόταν εις το Μηχανουργείον του κ. Καταπόδη, εις τον Άγιον Γεώργιον. Κατά την ώρα της εργασίας του, εξερράγη μια μπουκάλα οξυγόνου και ανεφλέγη, και από τις φλόγες της εκάησαν τρία άτομα. Ο ανεψιός μου και δύο εργάτες, εκ των οποίων ο ένας απέθανε. Ενοσηλεύθηκαν στο Νοσοκομείον ΚΑΤ. Ο Μανώλης ήταν πολύ σοβαρά καμένος και οι γιατροί μας απέλπισαν. Τελικώς 5 καθηγητές έκαναν συμβούλιο, γιατί εν τω μεταξύ απ΄ τα πολλά εγκαύματα έπαθε και πνευμονία, και μας είπαν, πώς είναι ζήτημα αν αντέξει
μέχρι το πρωί!


Άλλη ελπίς δεν μας έμεινε, μόνον η Παναγία. Η συγκάτοικος μας, Άννα Σακελαράκη, μας έδωσε την Εικόνα της Παναγίας και του την βάλαμε επάνω του. Το ίδιο εκείνο βράδυ, ερχόμενη από το σπίτι του
και κλαίουσα, είδα την Εικόνα της Παναγίας να μεγαλώνει και να μου κλείνει το δρόμο μου, και μου είπε μια φωνή: Ο Μανώλης θα γίνει καλά. Αμέσως, έχασα τη φωνή μου, λύγισαν τα πόδια μου, και σύρθηκα μέχρι την πόρτα μου, πού ήταν μερικά μέτρα πιο κάτω. Ελιποθύμησα, και μετά ένα τέταρτο συνήλθα και τους είπα τί συνέβη. Το πρωΐ πηγαίνοντας στο Νοσοκομείο, τον βρήκαμε πολύ καλύτερα και εκτός κινδύνου, όπως μας είπαν οι γιατροί. Και μετά ένα μήνα ήταν τελείως καλά.

η θεία του Ειρήνη Χριστοφορίδου

6/5/1986

Ο αδελφός μου Αντώνιος Καφούρος, πού ζει στην Αυστραλία, ήταν άρρωστος βαρειά με κύστη μέσα στον εγκέφαλο, και νοσηλευόταν εκεί σε νοσοκομείο επί ένα μήνα. Προ ημερών με ειδοποίησαν, ότι την Μεγάλη Παρασκευή θα χειρουργηθεί. Ανέβηκα αμέσως Μεγάλη Παρασκευή το πρωΐ στην Παναγία τη Γοργοεπήκοο της Μάνδρας Αττικής και προσευχήθηκα με δάκρυα καυτά στην Παναγία να τον βοηθήσει, διότι η εγχείρηση ήταν πολύ επικίνδυνη. Το βράδυ μετά τον Επιτάφιο, όταν γύρισα στο σπίτι μου, στις δώδεκα τη νύχτα μου τηλεφώνησαν απ΄ την Αυστραλία, πώς δεν έγινε εγχείρηση, γιατί δε του βρήκαν τίποτα και είναι εντελώς καλά. Η Παναγία η Γοργοεπήκοος, έκανε αυθημερόν το θαύμα της. Χίλιες δόξες, Παναγία μου», χίλια ευχαριστώ.

Ευαγγελία Γαλιωτζή, Πειραιάς

Το καλοκαίρι του 1987 ο σύζυγος μου υπέστη οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Η κατάσταση του ήτο εξαιρετικά σοβαρή, έγινε όμως σοβαρότερη όταν υπέστη και πνευμονικό οίδημα. Κυριακή μεσημέρι ο γιατρός κ. Παπουτσάκης στο Γενικό Κρατικό Νικαίας με πληροφορεί ότι ο σύζυγος μου πεθαίνει.

Στα χέρια, μου κρατούσα μια εικονίτσα της Παναγίας Γοργοεπηκόου.

Πλησίασα το σύζυγο -ετοιμοθάνατο πλέον- και του έδωσα να ασπασθή την εικόνα, ήταν η μόνη ελπίδα μου.

Βγήκα στο διάδρομο και παρακαλούσα να κάνει το θαύμα της, για κείνον… για τα παιδιά …. για μένα….

Δεν πέρασαν δέκα λεπτά και βλέπω έντρομη, τον γιατρό να βγαίνει από την εντατική μονάδα.

Με πλησιάζει έκπληκτος και μου λέγει «έγινε θαύμα». «Ήμουν σίγουρη», του απήντησα και με συγκίνηση μου εξήγησε την απρόσμενη εξέλιξη.

Ευχαριστώ την Παναγία μας για τις άπειρες ευεργεσίες της.

Περιορέλλη Θέκλα, Πειραιεύς

Ήρθε η ίδια στο σπίτι μας, υψηλή, μελαχροινή με μακρυά ρούχα και μαντήλι στο κεφάλι.

Ο σύζυγος μου, στις 16 Δεκεμβρίου 1990 έπαθε έμφραγμα και εγκεφαλικό. Οι γιατροί, παθολόγος, καρδιολόγος, και νευρολόγος μου είπαν: Υπομονή. Τί περιμένεις πιά. Μετά λίγες μέρες η κατάσταση του χειροτερεύει. Έρχεται νύχτα παθαίνει παροξυσμούς, είμαι μόνη δεν ξέρω τί να κάνω, το σπίτι μας δεν έχει γείτονες, μονάχα της Παναγίας, βλέπω απέναντι μας το Μοναστήρι. Ζητώ βοήθεια στην κουμπάρα μου νάρθει να μου κάνει παρέα, και βγαίνω στην αυλή και κοιτώντας προς το Μοναστήρι, παρακαλώ τη χάρη Της και τούτη τη φορά να μας βοηθήσει. Έλα Παναγία μου, δεν έχω κανέναν άλλο από σένα. Μετά από δέκα λεπτά συνέρχεται ο άνδρας μου και μου λέει: Ποιά είναι αυτή η γυναίκα, η άγνωστη, πού ήρθε στο σπίτι μας; Εγώ ξαφνιάστηκα, δεν ήξερα τί να του πω. Του λέω: Καλωσόρισε την. Τότε εκείνος μου άπαντα: Μού λέει να φέρουμε τα Άγια των Αγίων.

Εγώ κατάλαβα τί σήμαινε αυτό, και πώς η γυναίκα ήταν η Παναγία. Κάλεσα τότε τα παιδιά μας και αφού τους τα διηγήθηκα όλα καλέσαμε τον ιερέα με τα Άγια των Αγίων, δηλαδή τη Θεία Κοινωνία, και τον κοινώνησε. Μετά την Θεία Κοινωνία έπεσε σε λήθαργο και ξύπνησε το βράδυ. Τί τρέχει; μου λέει. Ήμουν άσχημα, δεν θυμάμαι τίποτα, μόνο τη γυναίκα θυμάμαι πού ήρθε. Μια ψηλή, μελαχροινή με μακρυά ρούχα και μαντήλι στο κεφάλι και μου είπε να φέρω τα Άγια των Αγίων. Μετά έφυγε και πήγε και κάθησε απέναντι σε ένα ύψωμα. Δε θυμάμαι τίποτε άλλο. Από κείνη τη μέρα ο σύζυγος μου έγινε καλά χάρις στη θαυματουργική επέμβαση της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γοργοεπηκόου, πού έχει το Μοναστήρι της πάνω στο βουνό και πού κάθε μέρα το βλέπω από την αυλή μου και της στέλνω ευχαριστίες και προσκυνήματα.

Ανδρέας και Σουζάνα Τροχαλάκη, Άνω Μαγούλα Αττικής

7/8/92

Χρόνια τρέχαμε απ΄ τον ένα γιατρό στον άλλο χωρίς να καταφέρουμε ν’ αποκτήσουμε ένα παιδάκι.

Εξετάσεις, θεραπείες, φάρμακα, εγχειρήσεις και πόνος, πολύς πόνος σωματικός και ψυχικός, αλλά αποτέλεσμα κανένα.

Ένα Κυριακάτικο πρωϊνό του Νοεμβρίου του 1991 ήλθαμε για πρώτη φορά στη μονή της Παναγίας Γοργοεπηκόου της Μάνδρας.

Γονάτισα μπροστά στη θαυματουργό εικόνα της Παναγίας κι άρχισα να κλαίω με λυγμούς, να της λέω το παράπονό μου, το βάσανο πού μου έκαιγε την καρδιά, και να την παρακαλώ να με βοηθήση ν΄ αποκτήσω κι εγώ ένα παιδί.

Δίπλα ο σύζυγός μου παρακαλούσε κι εκείνος κλαίγοντας. Καθώς φεύγαμε σκέφθηκα να τάξω κάτι στην Παναγία. Έπιασα τις καδένες στο λαιμό μου. Μα όχι. Καδένες είχα πολλές δεν θα είναι κάτι πού θα το στερηθώ, σκέφθηκα.

Το ίδιο και δακτυλίδια.

Κοίταξα τα δύο βραχιόλια πού φορούσα, βραχιόλια δεν είχα άλλα.

Σκέφτηκα να τάξω το ένα μα τελικά έταξα και τα δύο.

Ο σύζυγος μου έταξε να βαπτίσουμε στη Μονή το παιδί. Μετά από δύο εβδομάδες το θαύμα έγινε, ήμουν έγκυος!

Η χαρά μας δεν περιγραφόταν. Μόνο όσοι έχουν βρεθεί στην ίδια θέση με μας, μπορούν να την καταλάβουν, να την φανταστούν.

Πέρασαν οι μήνες της κυήσεως, της γλυκείας αναμονής και στις 7 Αυγούστου 1992, κρατήσαμε για πρώτη φορά στην αγκαλιά μας το γιό μας και την κόρη μας.

Για τα δύο βραχιόλια η Παναγία μου χάρισε δίδυμα.

Ξαναπήγαμε στο μοναστήρι, με τα παιδιά μας στην αγκαλιά και με δάκρυα χαράς αυτή την φορά.

Ευχαριστήσαμε την Παναγία για το θαύμα της. Έβγαλα και τα βραχιόλια και τα κρέμασα στην εικόνα γεμάτη ευγνωμοσύνη κι ευτυχία.

Τώρα το χέρι μου είναι γυμνό από στολίδια, μα τα στολίδια του σπιτιού μου, τα παιδιά μου, γεμίζουν την καρδιά μου χαρά κι ευτυχία, τη ζωή μου νόημα κι αξία και την ψυχή μου πίστη στο Θεό και την Παναγία.

Στις 22-11-92 βαπτίσαμε τα παιδιά μας στη Μονή.

Φραγκίσκα Γκέλη

κύρια πηγή: Χρυσούλας Χατζηγιαννιού, Η Κυρία Γοργοεπήκοος: Από την αιματωβαμένη Σμύρνη στα βουνά της Μάνδρας, έκδοσις Ε΄, Ιεράς Κοινοβιακής Μονής «Παναγίας της Γοργοεπηκόου», Μάνδρα Αττικής, 2002, ISBN: 960-86213-0-5.

http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/1_15.html#morevatopaidi.wordpress.com

Περὶ νοεράς προσευχῆς- 5ο μέρος_Ἁγίου Νικόδημου-Συμβουλευτικὸ Ἐγχειρίδιο_mp3

Π. Σάββας 2009-02-20_Περὶ νοεράς προσευχῆς- 5ο μέρος_Ἁγίου Νικόδημου-Συμβουλευτικὸ Ἐγχειρίδιο_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 20-02-2009 (Συνάξεις στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ο Παπα Ισαάκ ο Αθωνίτης ο από Λιβάνου… εις μνημόσυνον αιώνιον (+ 16/07/1998)

Ο μακαριστός παπα Ισαάκ ο Αθωνίτης ο από Λιβάνου. Πνευματικό τέκνο του μακαρίου Γέροντα Παΐσιου Αγιορείτη

Αν και ποτέ δεν υπήρξε ένα ειδικά αραβόφωνο μοναστήρι ή σκήτη στο Άγιον Όρος, υπήρξαν πολλοί αραβόφωνοι μοναχοί που έχουν πάει στο Άγιον Όρος για να αναζητήσουν τη σωτηρία τους. Στο δικό μας καιρό, ο Ισαάκ ο Αθωνίτης ταξίδεψε από τον Λίβανο στο Άγιον Όρος, όπου έγινε μαθητής του Γέροντα Παϊσίου.

Το άρθρο που ακολουθεί, γράφτηκε στην αραβική γλώσσα από τον αδελφό του Αρχιμανδρίτη Ισαάκ, Αντώνη και σχολιασμένο από τον Εφραίμ (Κυριάκου) Ηγούμενο της Μονής του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο Μπασκίντα και νυν Μητροπολίτη Τριπόλεως του Λιβάνου. Η μετάφραση εδώ, ωστόσο, είναι από τη γαλλική μετάφραση του εγγράφου που δημοσιεύθηκε στην Le Bon Pasteur, το δελτίο του l’Association des Chretiens Orthodoxes d’Antioche et de leurs Amis,. 4, March-June 2006.

Επίσης την ελληνική μετάφραση διόρθωσε ο άλλος αδελφός του Γέροντα Ισαάκ που ζει στην Ελλάδα ο γιατρός Ηλίας Ατάλα.

Ο πατέρας Ισαάκ γεννήθηκε από τη Μάρθα και τον Nemer Atallah στις 12 Απριλίου 1937 σε ένα χωριό του Λιβάνου Nabay στην περιοχή τoυ νομού Maten,15 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Βηρυτού και που ανήκει στη Μητρόπολη του Όρους Λιβάνου… Του δόθηκε το όνομα Fares (Φίλιππος). Μεγάλωσε σε μια ευσεβή ορθόδοξη οικογένεια και έμαθε από τον πατέρα του{ο οποίος ήταν ψάλτης από 12 ετών στο χωριό του, στην εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ (Ταξιάρχης)}, την αγάπη για τον Χριστό και την πίστη στην παράδοση της Εκκλησίας.

Από τα νεανικά του χρόνια είχε κλίση στην μόνωση και την προσευχή. Συχνά συνέβαινε οι γονείς του να τον χάνουν και τελικά να τον βρίσκουν να προσεύχεται στα μέρη γύρω από το χωριό του, όχι μακριά από το σπίτι που γεννήθηκε. Ήταν διαπίστωση πια ότι ήδη είχε βρει την εγγύτητα προς τον Θεό και την Εκκλησία Του.

Μια μέρα, όταν ήταν ακόμα αρκετά νέος 14 χρονών έφυγε από το σπίτι της οικογένειας του για να πάει στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στο Shwaιρ, κοντινό μοναστήρι που απέχει από το χωριό 5 χιλιόμετρα, αλλά ο πατέρας του έστειλε να πάνε να τον βρουν και να τον φέρουν πίσω.. Εκείνη την εποχή έλεγαν, ότι δεν ήταν παράδοση των μοναστηριών να δεχθούν το μεγαλύτερο γιο της οικογένειας ως μοναχό, δεδομένου ότι αναλάμβανε την υποστήριξη της οικογένειας… Ο Fares συμφώνησε και επέστρεψε σπίτι του.

Έκανε τις αρχικές του σπουδές στο σχολείο του χωριού του, Nabay, στη συνέχεια, εγκατέλειψε το σχολείο για να εργαστεί ως μαθητευόμενος ξυλουργός… Στο τέλος της μαθητείας του, πήγε για την πρακτική του στη Βηρυτό.

Εκεί κάθε βράδυ, στο τέλος της εργασίας του, έπαιρνε μαθήματα στη βυζαντινή ψαλμωδία στη Βηρυτού στο σχολείο του Mitri- Al Murr, Πρωτοψάλτη της Εκκλησίας της Αντιόχειας.

Το καλοκαίρι του 1962, σε ηλικία είκοσι πέντε, πήρε την απόφαση της ζωής του. Σε μια μικρή τσάντα του, ταχτοποίησε προσεκτικά τα ρούχα του και άφησε τη δουλειά του στο Grand Phonecia ξενοδοχείο, το οποίο ήταν το πρότυπο για την πολυτέλεια στη Βηρυτό την εποχή εκείνη, και επέστρεψε στο σπίτι του αφού ζήτησε την παραίτησή του.. Όταν έφτασε στο σπίτι του παρέδωσε στον πατέρα του, για τον οποίο είχε τεράστιο σεβασμό και υπακοή αστείρευτη, τις οικονομίες του σένα βιβλιαρίου, με 3000 λίρες, ποσόν σεβαστό για την εποχή εκείνη λέγοντας «Αυτό το λογαριασμό ταμιευτηρίου έχει ανοιχθεί στο όνομά σας. Θα ήθελα , να τα διανείμεις εξίσου μεταξύ όλων των μελών της οικογένειας. Όσο για μένα, εγώ δεν χρειάζομαι τίποτα γιατί πρόκειται να πάω στο μοναστήρι.

Με θλίψη ο πατέρας του τον ρώτησε, “Τι μπορώ καλύτερο να σου προσφέρουμε σε αυτόν τον κόσμο, έτσι ώστε να μην γίνεις μοναχός;” Ο Fares του απάντησε, “Ακόμα και αν μπορείτε να μου δώσετε όλον αυτόν τον κόσμο ως αντίτιμο, τα μάτια μου δεν έχει καμία αξία ! Η ζωή μου δεν είναι εδώ, αλλά στο μοναστήρι.” Ο πατέρα του, προσπάθησε σκληρά να τον αποτρέψει από το να ακολουθήσει το δρόμο του μοναχισμού, τοποθετώντας ως πίεση την φροντίδα για τα άλλα μέλη της οικογένειας, αλλά ήταν μάταιο.

Την ίδια ημέρα, ο Fares πήρε την τσάντα του και κατευθύνθηκε με τον αδερφό του Αντώνη προς την κατεύθυνση της μονής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Bkeftin, στην περιοχή της Κούρας, μια θέση που δεν είχε επισκεφτεί ποτέ. Είχε μόνο διεύθυνση και το όνομα του ηγούμενου της, Αρχιμανδρίτης Yuhanna (Mansour), το νυν Μητροπολίτης Λαοδικείας στη Συρία.

Ο Fares φτάνοντας στο μοναστήρι βγήκε από το ταξί και έπεσε στα γόνατά του, αντικρίζοντας το μοναστήρι και, σηκώνοντας τα χέρια του, απήγγειλε μια προσευχή δική του …. “Ευχαριστώ τον Κύριο για το ότι μου έκανε πραγματικότητα την επιθυμία μου.”

Ο Αρχιμανδρίτης Yuhanna τους πήρε στο αρχονταρίκι του μοναστηρίου για να τους υποδεχθεί. Το μοναστήρι ήταν σε μεγάλο βαθμό ερημωμένο, τα περισσότερα από τα δωμάτια του ήταν σε άθλια κατάσταση και σχεδόν ακατοίκητα Ένας μοναχός ζούσε εκεί εκτός από την Ηγούμενο.

Ο ήλιος έδυε, όταν ο αδελφός του Γέροντα Ισαάκ, Αντώνης, επέστρεψε, αφήνοντας το μεγαλύτερο αδελφό του στο μοναστήρι.. Στο σπίτι η οικογένεια, με αγωνία τα νέα για τον Fares. Ο πατέρας του μίλησε πρώτος, λέγοντας “Λοιπόν, πού ακριβώς πήγε;” “Για το μοναστήρι της Bkeftin στη Κούρα,” αποκρίθηκε, “αλλά σας διαβεβαιώνω αμέσως ότι, δεδομένης της κατάστασης στη μονής, και δεδομένου ότι ο Fares εργάστηκε τα τελευταία χρόνια στο υπερπολυτελές Phonecia Hotel στη Βηρυτό, δεν θα μπορέσει να μείνει εκεί πάνω από δύο ή τρεις ημέρες προτού να τον δείτε να επιστρέφει στο σπίτι” Ο πατέρας του κοίταξε τον αδελφό του Fares, Αντώνη στα μάτια και είπε: “Δεν έχει σημασία τις δυσκολίες που θα συναντήσει, αλλά να ξέρετε ότι ο αδελφός σας δεν θα επιστρέψει ξανά πίσω .”

Η ζωντάνια του πνεύματος του και ο ζήλος που έδειξε ο Fares στις σπουδές του σίγουρα ενθάρρυναν τον Ηγούμενο Yuhanna να του επιτρέψει να επεκτείνει τις σπουδές του, το οποίο και έγινε με την εγγραφή του στο σχολείο που ανήκει στην Πατριαρχική Μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Μπαλαμάντ στην περιφέρεια της Κούρας, στον Βόρειο Λίβανο. Έτσι ο Fares βρέθηκε, υπό την αιγίδα του Ιγνατίου (Hazim, το σημερινό Πατριάρχη της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αντιοχείας ), που ήταν εκείνη τη στιγμή επίσκοπος της Λαοδικείας στη Συρία και έμενε στο μοναστήρι του Μπαλαμάντ.

Χειροτονήθηκε διάκονος με το όνομα Φίλιππος στο μοναστήρι αφιερωμένο στον Άγιο Ιάκωβο τον Πέρση στο Dedde της Κούρας το 1963, δια της τοποθέτησης των χεριών του Ηλία (Kourban), Μητροπολίτη της Επισκοπής της Τρίπολης και του Μητροπολίτη της Κούρας, υπό τους οποίους ήταν το μοναστήρι του Bkeftin στην οποία είχε υποταχθεί… Ήταν αξιοσημείωτη καθ ‘όλη την περίοδο της εκεί παραμονής του η προσήλωση του στη προσευχή, την άσκηση και στο ότι έκανε με ειρήνη και με πολύ ζήλο ότι του είχε ανατεθεί να κάνει, και για την υπακοή του στους προϊσταμένους του.

Η Θεία Πρόνοια, ως συνήθως, χρησιμοποιώντας τις τοπικές συνθήκες τον ανάγκασε να φύγει από το σχολείο του Balamand για την Πάτμο στην Ελλάδα το 1968, όπου έλαβε το δίπλωμα του Λυκείου.

Ο Γέροντας τότε εξεδήλωσε την επιθυμία του να εμβαθύνει τις γνώσεις του στη Θεολογία με το να γίνει φοιτητής στη Σχολή Θεολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, όπου απεφοίτησε με άριστα και όπου υπηρέτησε ως διάκονος στον καθεδρικό ναό του Αγίου Δημητρίου, πολιούχου της πόλης.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτός ήταν γνωστός για τη πολύ όμορφη φωνή, η οποία προσέλκυε πολλούς από τους πιστούς να ακούσουν την ψαλτική της αντιοχειανής παράδοσης και να απολαύσουν την Θεία Λειτουργία στα αραβικά και στα ελληνικά.

Αλλά το πιο σημαντικό γεγονός για τον ίδιο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν ότι ήρθε σε ουσιαστική επαφή με το Άγιο Όρος, καθώς και με τη μοναστική ζωή που καλλιεργήθηκε στο Περιβόλι της Παναγίας. Εκεί συγκεκριμένα γνώρισε Αυτόν που θα γινόταν ο πνευματικός πατέρας του, τον Γέροντας Παίσιο (+ 12 Ιουλίου του 1994).

Με την επιστροφή του στο Λίβανο, χειροτονήθηκε ιερέας στον Πατριαρχικό Μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μπαλαμάντ δια της επιθέσεως των χειρών του μακαριστού πατριάρχου Ηλία IV (Μουαουάντ), με το όνομα Φίλιππο Στη συνέχεια έζησε στην περίοδο από το 1973 και το 1975 στο μικρό μοναστήρι αφιερωμένο στη μνήμη του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, μετόχι της Ιεράς Μονής της Θεοτόκου στο Χαματούρας, στην περιοχή της Zgharta στο Βόρειο Λίβανο, ένα Μετόχι της Ιεράς Αρχιεπισκοπής του Όρους Λιβάνου στην επικράτεια της Αρχιεπισκοπής της Τρίπολης και της Κούρας.

Ο πατέρας Φίλιππος πήρε την τοποθέτηση του στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου με πολύ ενθουσιασμό. Έβαλε τον εαυτό του να εργαστεί αμέσως στην αποκατάσταση της εκκλησίας του μοναστηριού και των κελιών των μοναχών που περιέβαλαν τη μονή. Επίσης, νοιαζόταν για τη παραμελημένη περιοχή του μοναστηριού, με την εκ νέου φύτευση ελαιόδεντρων και αμπελιών. Η προσωπικότητα του Πατέρα Φίλιππου και το έργο που έκανε άρχισαν να αποδίδουν καρπούς και το μοναστήρι λίγο λίγο έγινε γνωστό μέρος της πνευματικής ανανέωσης που προσέλκυσε όλο και περισσότερες ψυχές στον Κύριο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Πατέρας Φίλιππος υπηρέτησε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο εν λόγω μοναστήρι και την ενορία αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ στο χωριό κοντά στο Ras Kifa.

Όμως, κάτω από την πίεση του πολέμου στο Λίβανο, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το μοναστήρι του, που βρίσκεται όπως απαιτεί η παράδοση σε μια βουνοκορφή, η οποία είχε γίνει μια στο πόλεμο μια πολύτιμη στρατιωτική θέση, και να αναζητήσει καταφύγιο ακόμη μια φορά στη Θεσσαλονίκη, αφού είχε λάβει το βαθμό του Αρχιμανδρίτη το 1976… Άσκησε την ιεροσύνης του στην ίδια την πόλη, στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας και είχε αναλάβει την ευθύνη των φοιτητών θεολογίας που είχαν μεταφερθεί από την Πατριαρχική Μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου Μπαλαμάντ που έκλισε λόγω πολέμου στη Θεολογική σχολή της Θεσσαλονίκης με την αμέριστη βοήθεια για τη μεταφορά τους, από το μητροπολίτη Παντελεήμων Ροδόπουλο, καθηγητή στην εν λόγω θεολογικη σχολή.

Το 1978, έλαβε την άδεια από το Σεβασμιότατο George (Χόντρ) του Όρους του Λιβάνου, μετά τον οποίο εξακολουθούσε να εξαρτάται, να ενταχθεί στην μοναστική κοινότητα του Αγίου Όρους… Κινήθηκε προς τη Μονή Σταυρονικήτα και έλαβε το όνομα του Αγίου Ισαάκ του Σύρου που τον ευλαβούταν πολύ. Τώρα πια μπορούσε ως εκ τούτου να παρακολουθεί στενότερα τις διδασκαλίες του πνευματικού του πατέρα, του Γέροντα Παισίου, που ζούσε τότε σε ερημητήριο αφιερωμένο στο Τίμιο Σταυρό και που δεν απέχει πολύ από το μοναστήρι του Σταυρονικήτα.

Λέγεται ότι ένα αξιοσέβαστος μοναχός του Αγίου Όρους είπε προς αυτόν, “Έχετε έρθει εδώ από μια χώρα που έχει τόσους πολλούς Αγίους όπως τον ενάρετο Άγιο Ισαάκ τον Σύρο, προκειμένου να μάθετε τη μοναστική ζωή;. “

Ο πατήρ Ισαάκ απάντησε, “Ναι, η εμπειρία των Αγίων Πατέρων μας έχει διαφυλαχτεί εδώ σε μεγάλο βαθμό στο Άγιον Όρος και έχω έρθει για ενισχυθώ σε αυτόν τον Άγιο τόπο.”

Ένα χρόνο μετά την άφιξή του στο μοναστήρι του Σταυρονικήτα, αναχώρησε στο νέο καταφύγιο του, το ασκητήριο της Ανάστασης του Κυρίου που ο ίδιος ανακαίνισε στην περιοχή της Καψάλας, που δεν απέχει πολύ από τις Καρυές, την πρωτεύουσα του Αγίου Όρους. Έζησε εκεί μόνος για τέσσερα χρόνια, μια ζωή πολύ σκληρής άσκησης και έντονου πνευματικού αγώνα. Ήρθε αντιμέτωπος με πολλούς πειρασμούς και δοκιμασίες που προσπάθησαν να τον κάνουν να αφήσει τη ασκητική μόνωση του, ώσπου μια μέρα, όταν, συγκλονισμένος από τις σκέψεις του, τη κούραση του, και τις δυσκολίες του, ανακάλυψε ένα μικρό τάφο, ενώ περπατούσε σε κάποιο σημείο του κελιού του Στάθηκε μπροστά του και προσευχήθηκε θερμά, αφήνοντας τον εαυτό του στους κόλπους της μνήμης του θανάτου. Στη συνέχεια, είπε με μια αποφασιστική φωνή, “Εδώ μπορώ να πεθάνω”.

Από εκείνη τη στιγμή, οι σκέψεις που τον βασάνιζαν εντελώς εξαφανίστηκαν. Αυτή η μνήμη του θανάτου δεν τον άφησε ποτέ, και σύμφωνα με τη μοναστική παράδοση, έσκαψε έναν τάφο του δικού του μεγέθους του, με τα χέρια του, μέσα στον κήπο στο ασκητήριο του. Η μνήμη αυτή η τόσο καθοριστική δεν τον άφηνε κάθε μέρα μέχρι που το σώμα του αναπαύτηκε εκεί την Πέμπτη 16 Ιουλίου 1998.

Παρέμεινε στο Άγιον Όρος από το 1978 μέχρι το 1998, το έτος ανάπαυσης του, και ήταν γνωστός για ασκητισμό του και την πνευματική αγωνιστικότητα του. Έγινε, με τη χάρη του Θεού, ένας διάσημος πνευματικός πατέρας στο Άγιον Όρος και στην Ελλάδα, και ένθερμος υποστηρικτής της επιμελούς πρακτικής του μυστηρίου της Εξομολογήσεως. Ήταν γνωστό ότι είχε αποκτήσει τη φήμη του αρίστου, έμπειρου και θεόπνευστου Πνευματικού, κάτι που λίγοι έχουν στο Αγιον Όρος.

Στη διάρκεια της ζωής του, έγινε επίσης μια ζωντανή γέφυρα μεταξύ της Εκκλησίας της Αντιοχείας και του Αγίου Όρους. Συχνά είπε, “εκπροσωπώ την Αντιόχεια στο Άγιο Όρος”, και ήταν περήφανος για αυτό. Πολλοί χριστιανοί του Λιβάνου, αλλά και αραβόφωνοι χριστιανοί των Πατριαρχείων Αντιοχείας, Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας, καθώς και άλλοι που ήρθαν από το Νέο Κόσμο ερχόντουσαν να λάβουν την ευλογία του και να ζητήσουν τη συμβουλή του.

Έκανε επίσης μια σειρά από σύντομα ταξίδια στη χώρα καταγωγής του, το Λίβανο, καθώς και τη Συρία, την Ιορδανία και την Αίγυπτο. Χάρη δε σε Εκείνον έχουν δημιουργηθεί στο Λίβανο τέσσερα μοναστήρια τρία ανδρικά και ένα γυναικείο, πολύ πνευματικά και αποτελούν πια φάρους για την πνευματική αναγέννηση του Λιβάνου.

Επίσης είναι γνωστή η βοήθεια που πρόσφερε σε διάφορα μέρη της Ελλάδας όπως στη Λέσβο όπου εξομολογούσε επί δεκαετία περίπου συμβάλλοντας καθοριστικά στην αναβίωση της αυθεντικής πνευματικότητας της Λέσβου….θα επανέλθουμε εν καιρώ στην ευλογία αυτή

Ας μας ακολουθούν οι προσευχές του στην δύσκολη εποχή αυτή που ζούμε…

Αμήν..γένοιτο…!

πηγή: http://ahdoni.blogspot.com/2010/07/16071998.html Τελευταία ανανέωση ( 16.07.10 )

αντιγράφουμε από: http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3866&Itemid=1

http://vatopaidi.wordpress.com/2010/07/16/

Πνευματισμός (ή μεσμερισμός ή μεντιουμισμός). Επτά ομιλίες π. Αθανασίου Μυτιληναίου

Επτά Ομιλίες του μακαριστού π. Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα: «Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ...» (14/7/2010)

Πνευματισμός (ή μεσμερισμός ή μεντιουμισμός):  πνευματικό κίνημα που αναπτύχθηκε κυρίως τον 19 αι. στην Αμερική και διαδόθηκε από εκεί παντού, συνίσταται δε ουσιαστικώς στην επικοινωνία των ανθρώπων με πνεύματα, μέσω ειδικευμένων προς τούτο «ενδιαμέσων» (τα γνωστά “medium”). Τα πνεύματα αυτά εκλαμβάνονται από τους πνευματιστές ως ψυχές προ-αποθανόντων ανθρώπων. Το έναυσμα για τη διάδοση του συγχρόνου πνευματισμού δόθηκε από τις εμπειρίες της δραστηριότητος «φαντασμάτων»  στη «στοιχειωμένη οικία» της αμερικανικής οικογενείας Φόξ.
Σταδιακώς ο πνευματισμός εξελίχθηκε σε κίνημα με τη δική του θεολογία και ανθρωπολογία, βάσει των διδασκαλιών των δήθεν «πνευμάτων», οι οποίες διδασκαλίες απέχουν παρασάγκας από την εν Χριστώ αποκεκαλυμμένη Αλήθεια του Θεού στην Εκκλησία. Μεταξύ των διδασκαλιών αυτών είναι χαρακτηριστική η υιοθέτηση της μετεμψυχώσεως, η δήθεν παρουσία «αύρας» στον άνθρωπο κ.ά. 

Υπερασπιστής και θεωρητικός του πνευματισμού υπήρξε ο Άλαν Καρντέκ κ.ά. Είναι φοβερές οι καταγραφές των φαινομένων τα οποία λαμβάνουν χώρα κατά τις επικλήσεις των μέντιουμ, φαινόμενα τα οποία η Εκκλησία αρχήθεν γνωρίζει πάρα πολύ καλώς ως δαιμονικά. Υπάρχει στενή σχέση του πνευματισμού κυρίως με τη Θεοσοφία, αλλά και (ανεπισήμως) με τη Μασονία, βάσει της αναγωγής στην «αρχαία σοφία» των παλαιών «εξελειγμένων πνευμάτων» - τα οποία αυτοί καλούν προς ακρόαση- και του σχετικισμού των τριών τούτων ρευμάτων, σχετικισμού θεολογικού, ηθικού κ.ά. (σχετικισμού ο οποίος συνίσταται στο ότι δεν υπάρχει αποκεκαλυμμένη από το Θεό Αλήθεια, αλλά όλες οι αξίες είναι σχετικού κύρους και επιδεκτικές εξαντλητικής ερεύνης, αλλαγών και προσθηκών).  


π. Αθανάσιος Μυτιληναίος - Περί Πνευματισμού Α' - Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα Ομιλία π. Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα: Ο Πνευματισμός - Εκφ. (1/2/87) Ηχητικό αρχείο mp3- Διάρκεια 00:29:39-Μέγεθος 20,3 MB (14/7/2010)

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος - Περί Πνευματισμού Β' - Μορφές του Πνευματισμού. Ομιλία π. Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα: Ο Πνευματισμός - Εκφ. (1/2/87) Ηχητικό αρχείο mp3- Διάρκεια 00:29:39-Μέγεθος 20,3 MB (14/7/2010)




π. Αθανάσιος Μυτιληναίος - Περί Πνευματισμού Γ' - Μορφές του Πνευματισμού Β΄. Ομιλία π. Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα: Ο Πνευματισμός - Εκφ. (8/2/87) Ηχητικό αρχείο mp3- Διάρκεια 00:30:11-Μέγεθος 20,7 MB (14/7/2010)




π. Αθανάσιος Μυτιληναίος - Περί Πνευματισμού Δ' - Ταχυδακτυλουργία Ομιλία π. Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα: Ο Πνευματισμός - Εκφ. (22/2/87) Ηχητικό αρχείο mp3- Διάρκεια 00:29:27-Μέγεθος 20,2 MB (14/7/2010)




π. Αθανάσιος Μυτιληναίος - Περί Πνευματισμού Ε'- Πώς εξαπατάει ο Πνευματισμός του θύματά του; Ομιλία π. Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα: Ο Πνευματισμός - Εκφ. (8/3/87) Ηχητικό αρχείο mp3- Διάρκεια 00:28:31-Μέγεθος 19,5 MB (14/7/2010)




π. Αθανάσιος Μυτιληναίος - Περί Πνευματισμού ΣΤ'- Διδασκαλία (δόγματα) του Πνευματισμού Ομιλία π. Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα: Ο Πνευματισμός - Εκφ. (15/3/87) Ηχητικό αρχείο mp3- Διάρκεια 00:30:27-Μέγεθος 20,9 MB (14/7/2010)




π. Αθανάσιος Μυτιληναίος - Περί Πνευματισμού Ζ'- Ο Πνευματιμσός είναι Θρησκεία! Ομιλία π. Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα: Ο Πνευματισμός - Εκφ. (22/3/87) Ηχητικό αρχείο mp3- Διάρκεια 00:27:36-Μέγεθος 18,9 MB (14/7/2010)
impantokratoros.gr

  http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_8056.html#more

16 Ιουλίου Συναξαριστής Αθηνογένη Επισκόπου και οι συν αυτώ, Φαύστου, Αντιόχου και Κυριάκου, 15.000 μαρτύρων εν Πισιδία, των Αγίων Μαρτύρων Γυναικών, Αθηνογένους, Αναστασίου και Ευξιθίου.

Ὁ Ἅγιος Ἀθηνογένης ἐπίσκοπος Πηδαχθόης καὶ οἱ Δέκα Μαθητές του 

Πατρίδα του ἦταν ἡ Σεβάστεια τῆς Καππαδοκίας. Ἡ μόρφωσή του, ἡ θερμὴ πίστη του, καθὼς καὶ ἡ γενναία φιλανθρωπική του δράση, τὸν ἀνέδειξαν ἐπίσκοπο Πηδαχθόης. Σὰν ἐπίσκοπος, ἦταν φωτεινὸ πνευματικὸ λυχνάρι γιὰ τὸ ποίμνιό του. Μάλιστα τόσο πολὺ ἤθελε νὰ συνεχιστεῖ τὸ ἔργο τοῦ Εὐαγγελίου, ὥστε μὲ ἰδιαίτερη φροντίδα κατάρτισε ἰκανότατους βοηθούς του.
Ἄλλα ὅταν ἔγινε ὁ διωγμὸς ἐπὶ Διοκλητιανού, ὁ Ἀθηνογένης μὲ δέκα μαθητὲς του συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Φηλίμαρχο, καὶ ἀφοῦ ὅλοι ὁμολόγησαν τὸ Χριστὸ ἀποκεφαλίσθηκαν.
Ἀξίζει δὲ νὰ ἀναφέρουμε, ὅτι στὸν Ἀθηνογένη ὀφείλουμε τὸ γνωστὸ κατανυκτικὸ ἑσπερινὸ ὕμνο, «Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου Πατρός, οὐρανίου, ἁγίου, μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν, ὑμνοῦμεν Πατέρα Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Θεόν. Ἄξιον σὲ ἐν πάσι καιροὶς ὑμνεῖσθαι φωναὶς αἰσίαις, Υἱὲ Θεοῦ, ζωὴν ὁ διδοὺς διὸ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει». Ποὺ σημαίνει: Ἰησοῦ Χριστέ, σὺ ποὺ εἶσαι τὸ χαρούμενο φῶς τοῦ Ἀθανάτου, Οὐρανίου, Ἁγίου καὶ μακαρίου Πατρός, ἀφοῦ φθάσαμε στὴ δύση τοῦ ἥλιου καὶ εἴδαμε τὸ ἑσπερινὸ φῶς, ὑμνοῦμε τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸν καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, δηλαδὴ τὸν Τριαδικὸ Θεό. Εἶναι ἄξιο νὰ σὲ ὑμνοῦμε σὲ κάθε ὥρα μὲ μελωδικὲς φωνές, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐσὺ ποὺ δίνεις ζωή. Γι' αὐτὸ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει.


Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Χρῖσμα ἅγιον, εἰσδεδεγμένος, Μάρτυς ἔνθεος, τοῦ Λόγου ὤφθης, Ἀθηνόγενες ἀθλήσας στερρότατα, καὶ ὡς θυσίαν αὐτῷ προσενήνοχας, τῶν φοιτητῶν σου δεκάδα τὴν πάνσεπτον· μεθ’ ὧν πρέσβευε, δοθῆναι τοῖς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ἱεραρχήσας ἀμέμπτως τῷ Κτίσαντι, μαρτυρικὸν ὁλοκάρπωμα πέφηνας, σὺν μαθηταῖς ὁμοῦ θυόμενος, οἷα ποιμὴν σὺν ἀμνοῖς Ἀθηνόγενες· μεθ’ ὧν θείας δόξης ἐπέτυχες.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις Ἀθηνόγενες ἱερέ· σὺ γὰρ ἀναιμάκτως, τῇ Τριάδι ἱερουργῶν, αἵματι ἰδίῳ, ἀθλητικῶς ἐτύθης, σὺν Μαθητῶν δεκάδι, τῷ σὲ δοξάσαντι.


Ὁ Ἅγιος Φαῦστος ὁ Μάρτυρας

Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ ἄλλου ἄγριου διώκτη τῶν χριστιανῶν, τοῦ αὐτοκράτορα Δεκίου (249 – 251).
Μέσα σὲ σκληρούς, διωγμούς, δημεύσεις, ἐξορίες, φυλακίσεις καὶ μαρτυρικοὺς θανάτους, ὁ Φαῦστος, ψυχὴ τολμηρὴ καὶ γενναία, παρουσιάστηκε κηρύττοντας τὸ Χριστό.
Οἱ διῶκτες τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν καταδίκασαν σὲ σταύρωση. Τὴ φρικτὴ αὐτὴ τιμωρία, ὑπέμεινε μὲ ἀξιοθαύμαστη καρτερία.
Τὸ μαρτύριό του κράτησε πέντε μέρες, μετὰ εὐλογώντας καὶ εὐχαριστώντας τὸ Θεό, παρέδωσε τὸ πνεῦμα του.


Ὁ Ἅγιος Ἀντίοχος ἀδελφός του Ἁγίου Πλάτωνα

Ὁ Ἅγιος Ἀντίοχος καταγόταν ἀπὸ τὴν Σεβάστεια τῆς Καππαδοκίας καὶ ἦταν γιατρός. Πήγαινε ἀπὸ πόλη σὲ πόλη καὶ ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριὸ καὶ γιάτρευε τοὺς ἀσθενεῖς ὄχι μόνο κατὰ τὸ σῶμα ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ψυχή.
Τὸν συνέλαβε ὁ ἡγεμόνας Ἀδριανὸς καὶ τὸν ὑπέβαλε σὲ μία σειρὰ φρικτῶν βασανιστηρίων. Τὸν κρέμασε ἐπάνω σ’ ἕνα ξύλο καὶ τοῦ ξέσχισε τὰ πλευρά, κατόπιν τὸν ἄφησε μέσα στὴ φωτιά, ἔπειτα τὸν ἔριξε μέσα σ' ἕνα καζάνι μὲ βραστὸ λάδι καὶ στὴ συνέχεια τὸν ἄφησε τροφὴ στ’ ἄγρια θηρία. Ἀπ' ὅλα αὐτὰ ὅμως, ὁ Ἀντίοχος, μὲ τὴ θεία χάρη βγῆκε ἀβλαβὴς καὶ ὄχι μόνο.
Ἄλλα μὲ τὴν προσευχή του συνέτριψε τὰ εἴδωλα καὶ ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου διὰ ἀποκεφαλισμοῦ.


Ὁ Ἅγιος Κυριάκος ὁ δήμιος

Ὁ Ἅγιος Κυριάκος ἦταν ὁ δήμιος ποὺ ἀποκεφάλισε τὸν Ἅγιο Ἀντίοχο.
Ὅμως κατὰ τὸν ἀποκεφαλισμὸ εἶδε νὰ τρέχει ἀπὸ τὸν λαιμὸ τοῦ Ἀντιόχου ἀντὶ γιὰ αἷμα, γάλα.
Τότε καὶ αὐτὸς μὲ θάρρος ὁμολόγησε τὸν Χριστὸ καὶ ἀποκεφαλίστηκε ἐπὶ τόπου.


Οἱ Ἅγιοι 15.000 Μάρτυρες οἱ ἐν Πισιδίᾳ

Ὅλοι μαρτύρησαν διὰ ξίφους.



Οἱ Ἁγίες πολλὲς Μάρτυρες Γυναῖκες

Ὅλες μαρτύρησαν διὰ ξίφους.


Ὁ Ἅγιος Ἀθηνογένης

Ἀναφέρεται μόνο στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικόδημου, ὅτι μαρτύρησε διὰ πυρός. Μᾶλλον συγχέεται μὲ τὸν Ἅγιο Ἀθηνογένη ἐπίσκοπο Πηδαχθόης.


Ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης

Ὁ Ἀναστάσιος ὑπῆρξε ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης τὸ 434.
Παπικὸς Βικάριος, ποὺ διαδέχτηκε τὸν Ροῦφο. Ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ ὅμως δὲν παρακολούθησε αὐτοπροσώπως, ἀλλὰ μὲ ἀντιπρόσωπο. Στὸ πρῶτο μέρος τῆς Συνόδου ἀντιπρόσωπός του ἦταν ὁ Κυντίλλος, ἐπίσκοπος Ἡράκλειας καὶ στὸ τρίτο ὁ πρεσβύτερος Ἀνδρέας.
Πιστεύεται ὅτι πέθανε τὸ 451 καὶ τὸν διαδέχτηκε ὁ Εὐξίθιος, ποὺ καὶ αὐτὸς ὑπῆρξε ἕνας ἀπὸ τοὺς πατέρες τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.



Ὁ Ἅγιος Εὐξίθιος (ἢ Εὐδόξιος) Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης

Ὁ Ἅγιος Εὐξίθιος διαδέχθηκε τὸν Ἅγιο Ἀναστάσιο στὸν Ἐπισκοπικό θρόνο τῆς Θεσσαλονίκης. Ὑπῆρξε καὶ αὐτὸς ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγάλους Πατέρες τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

Μέγας Συναξαριστής
http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/16.html

666 υπολογισμοι και σχετικές εἰδήσεις. Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, ΕΓΝΑΤΙΑ- Ἐκπλήρωση προφητειών;

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ: http://www.imdleo.gr/htm/666_yp.htm#egnatia

Υπολογισμός του αριθμού ονόματος.
Στην Ελληνική γλώσσα, οι αριθμοί αντιστοιχούν σε αριθμούς, όπως παρακάτω:

α	1	Παράδειγμα: Ιησούς = 10+8+200+70+400+200=888 (προσέξτε ότι στο όνομα Ιησούς κρύβεται η τρις άπειρη, Τριαδική κατά τον αριθμό των προσώπων, Θεία φύση! Το 8 στην εκκλησία είναι σύμβολο της απείρου αιωνιότητος, όπως ακριβώς το πλαγιαστό οκτώ είναι το σύμβολο του απείρου στα μαθηματικά!) Επίσης: Βενέδικτος = 2+5+50+5+4+10+20+300+70+200=666 Ιαπετός = 10+1+80+5+300+70+200=666 (το αντίστοιχο του Ιάφεθ στην Ελληνική) Νώε = 50+800+5=855 Λατείνος = 30+1+300+15+50+70+200=666 (όνομα που χρησιμοποίησαν από παλιά οι Πατέρες. Που να έβλεπαν τώρα που κατάντησαν οι Λατείνοι!)
β	2
γ	3
δ	4
ε	5
στ	6
ζ	7
η	8
θ	9
ι	10
κ	20
λ	30
μ	40
ν	50	Σημείωση: Πρέπει να τονισθεί ότι κακός αριθμός δεν υπάρχει. Αν υπολογίζουμε, επειδή μας είπε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη, το όνομα κάποιων προσώπων για να δούμε αν δίνει 666, αυτό δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά, χωρίς να λάβουμε υπ' όψιν τα έργα του, πρέπει να υποπτευόμαστε κάποιον σαν Αντίχριστο.    Επί πλέον ο τελικός Αντίχριστος, δεν έχει εμφανισθεί ακόμη, και ούτε θα εμφανισθεί πριν τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά μετά τον πόλεμο και μετά την επακολουθούσα περίοδο ειρήνης.    Για μας έχει σημασία κυρίως η διαφήμιση του αριθμού του Αντιχρίστου στις ημέρες μας, δηλ. η παρακολούθηση της εξέλιξης του "Μυστηρίου της Ανομίας", κατά τον Απόστολο Παύλο (2α Θεσ. Β-7). Από αυτή την άποψη, αυτοί που σφραγίζονται τώρα, στην Αμερική κυρίως, για λόγους οικονομικούς, ασφαλείας κλπ, όπως και τα σατανιστικά ροκ συγκροτήματα που διαφημίζουν το 666, όλοι αυτοί εργάζονται από τώρα προωθώντας το μυστήριο αυτό της ανομίας, και την επικείμενη άνοδο στην εξουσία του ίδιου του τελικού και κατ' εξοχήν Αντιχρίστου.    Η εμφάνιση του bar code, το 1973, θα ήταν από θρησκευτική άποψη χωρίς σημασία για μας, αν δεν περιλάμβανε στην original UPC (Universal Product Code), και στην Ευρωπαϊκή τυποποίηση EAN 13, τα τρία 6άρια οδηγούς ή μπάρες ασφαλείας, από τα οποία προήλθε και ο λαϊκός χαρακτηρισμός "σύστημα 666". (Διαβάστε και από τον γ. Παίσιο)    Είναι ενδιαφέρον ότι ο επινοήσας το barcode George J. Laurer, εργαζόταν στην IBM το 1971, και πήρε την εντολή να φτιάξει "τον καλύτερο κώδικα και το πιο κατάλληλο σύμβολο για την βιομηχανία των τροφίμων". Ο ίδιος στο site του στο internet, απαντώντας στην ερώτηση (&6, ερ.#1) αν οι προεξέχουσες γραμμές στον κώδικα U.P.C. ταιριάζουν με 6άρια, λέει με κεφαλαία: "Ναι, ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ με τον κωδικό του 6". Και αφού πολύ συνοπτικά δίνει τα μέρη (modules) του 6 στον κώδικα, λέει: "Δεν υπάρχει τίποτα εφάμαρτο σ' αυτό. Ούτε έχει καθόλου να κάνει με το "σημάδι του Θηρίου" (Αποκ. ΙΓ-18), Είναι απλά μια σύμπτωση, όπως το γεγονός ότι το όνομα, όνομα πατρός και επώνυμό μου όλα έχουν 6 χαρακτήρες! αποθ. σελίδα (αγγλικά) To barcode της IBM έγινε το αποδεκτό πρότυπο για την βιομηχανία τροφίμων, το Μάϊο του 1973 από το UGPCC (Uniform Grocery Product Code Council). ή αποθ. σελίδα (αγγλικά) Διαβάστε σύντομη ανάλυση του barcode υπό ΛΜΔ      Έτσι εντελώς ...κατά σύμπτωση θα ελέγχονται τα τρόφιμα με την επινοηθείσα για αυτόν ακριβώς το λόγο κωδικοποίηση (του barcode - χαράγματος), ώστε δεν θα μπορεί κανείς να πουλάει ή να αγοράζει, αν δεν την έχει!

    Σαν παράδειγμα διπλού υπολογισμού, δίνεται από παλιότερο κατέβασμα από (προτεσταντικό) site, με βελτίωση της διαμόρφωσης από εμάς για να διαβάζεται πιο άνετα, το αρχείο: Clinton_num.pdf (119 ΚΒ), που αφορά το πλήρες όνομα του Κλίντον, και τον αριθμό του σε Εβραϊκά και Ελληνικά (=666;). Δείτε και τι πιθανόν τον αφορά στην προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού: «Όταν ξεσπάσει πόλεμος στην Δαλματία (1999), και εμφανισθεί ο σημαδεμένος άνθρωπος, πρωταγωνιστής στα αίσχη, κοντά θα είναι η συντέλεια του κόσμου». (1,4ΜΒ)

     Ο τέως πρόεδρος Clinton και η γυναίκα του αυτοπροβάλλονται σαν Σιωνιστές.

		Ο τέως αμερικανός πρόεδρος Clinton μιλώντας στους Εβραίους με το σκουφάκι, κατά την επίσκεψη που έκανε με τη Hillary σε Ισραήλ και Ιορδανία. Στην Ιορδανία εννοείται το σκουφάκι το έβγαλε...
		Η Hillary Clinton με το εξάγωνο αστέρι του Ισραήλ στην πλάτη, μιλάει στο Αρχηγείο του Magen David Adom, στους εκεί Εβραίους. (Αυτά από το site της Χίλλαρυ).
		Ενδιαφέροντα είναι τα μπλουζάκια με τα οποία η  Hillary Clinton διαφημίζει την υποψηφιότητά της για την προεδρεία των Ηνωμένων Πολιτειών.     Δεν χρειάζονται πρόσωπα στα μπλουζάκια, όταν όλοι θα έχουν γίνει νούμερα, και μάλιστα του συστήματος barcode, κοινώς 666! Η διαφήμιση λέει: Hillary 2008. For the Hillary Clinton vote. (Για την ψήφο στην Χίλλαρυ Κλίντον)
Το κατάστημα του ιντερνέτ που πουλάει τα μπλουζάκια barcode, διαφημίζει τέτοια για τους αστέρες της Ροκ, για παντρεμένους, ανύπαντρους κλπ, μέχρι για τον Σάντα (ένα είδος ’ϊ Βασίλη) και αγόρια και κορίτσια των Χριστουγέννων! Αλλά η μοναδική πολιτικός, ως τώρα, που προβάλλεται έτσι, και με τη σειρά της προβάλλει το barcode είναι η Κλίντον...
Επειδή φαίνεται ότι η εκμετάλλευση του 666 σαν αθροίσματος του πλήρους ονόματος του Κλίντον βοηθούσε τους Ρεπουμπλικάνους, οι Δημοκρατικοί με τη σειρά τους ανακάλυψαν στο όνομα του Bush επίσης το 666!
G = 3 (gimel) e = 5 (heh) o = 70 (ayin) r = 200 (resh) g = 3 (gimel) e = 5 (heh) B = 2 (beth) u = 70 (ayin) s = 300 (shin) h = 8 (cheth) Σ=  666
Όπως όμως είπαμε, επειδή στο Εβραϊκό αλφάβητο δεν υπάρχουν φωνήεντα, μετά στο όνομα του Μπους δεν ελήφθη υπ' όψιν το αρχικό του πατρωνύμου, δηλ. πολλές φορές δεν τηρούνται οι ίδιοι κανόνες κατά την ψηφιοποίηση, μπορεί να φτάνουμε σε ίδιο αποτέλεσμα, αλλά αυτό να είναι ενδεικτικό όχι τόσο αντικειμενικό όσο όταν η ψηφιοποίηση γίνεται στα Ελληνικά. Στα Ελληνικά και μάλιστα μόνο στο όνομα, διότι ο Αντίχριστος σαν απόλυτος άρχων ένα όνομα θα έχει, και δεν θα χρειάζεται να διευκρινισθεί ποιος είναι από το επώνυμό του, δεν υπάρχουν τέτοιες αμφισβητήσεις. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη αναφέρεται με τα Ελληνικά γράμματα χξστ στον αριθμό που θα δίνει το όνομά του. Μέχρι τότε μπορούμε να πειραματιζόμαστε με διάφορα ονόματα, και με διάφορους τρόπους, αλλά καλό είναι να μη μας απασχολεί υπερβολικά το θέμα, διότι η σοφία του Θεού δεν είναι αριθμοσοφία του κόσμου τούτου!     Πρέπει να είμαστε ικανοί να διακρίνουμε από την πνευματική ποιότητα των έργων κάποιου το ποιος είναι. Στην εποχή του τελικού Αντιχρίστου, επειδή δεν θα υπάρχουν μέχρι την εκλογή του εμφανή εις βάρος του στοιχεία, αλλά θα διαφημίζονται με υποκρισία μόνο τα καλά, γι' αυτό αφ' ενός θα εμφανισθούν οι 2 προφήτες Ηλίας και Ενώχ που θα προειδοποιούν τον κόσμο ότι αυτός είναι ο Αντίχριστος, και αφ' ετέρου τα ψηφία του ονόματός του αθροιζόμενα θα δίδουν 666. Επομένως μέχρι τότε δεν πρέπει να χάνουμε πολύτιμο χρόνο σε μάταιες αναζητήσεις.       Οι πράξεις των ανθρώπων, μαζί με τους λόγους και τις σκέψεις τους θα τους κρίνουν την ημέρα της Κρίσεως, όχι ο αριθμός του ονόματός τους!        ..."Λέγω δε υμίν ότι πάν ρήμα αργόν (ανώφελο πνευματικά) ό εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι, αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως". (Ματ. Ιβ-36).      Ο αριθμός του ονόματος του "θηρίου" χαρακτηρίζει κυρίως τα χρόνια κοντά στον Αντίχριστο, δηλαδή την εποχή μας, και καλεί τους Χριστιανούς σε επαγρύπνηση.

      Βάσει των όσων ειπώθηκαν πιο πριν, ισχύει και για το χαρακτηριστικό www που προηγείται από οποιαδήποτε σύνδεση στο internet η αντιστοιχία:

(Στα Εβραϊκά): www=666 ! (w=6). Και στα Ελληνικά ομοίως, διότι βάσει των αρχείων που παραθέσαμε πριν, το w θεωρείται σαν δίγαμα (=2*3=6).

    Μην φοβάστε όμως. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι το internet είναι του Αντιχρίστου, αλλά της εποχής που θα φέρει τον Αντίχριστο. Διότι κάθε 666άρι δεν έπεται ότι είναι κακό! Εξαρτάται από τον τρόπο που χρησιμοποιείται.

     Το 1993 τρεις μοναχοί στο ξακουστό μοναστήρι της Όπτινα, στην κεντρική Ρωσία, που από το 14ο αιώνα είναι το πνευματικό κέντρο της Ρωσίας, δολοφονήθηκαν άγρια με αμέτρητες μαχαιριές, το βράδυ της Αναστάσεως. Το ματωμένο μαχαίρι που βρέθηκε είχε χαραγμένο το 666. Όπως ομολόγησε ένας από τους δράστες που συνελήφθη αργότερα, επίτηδες σκότωσαν τους μοναχούς στα πλαίσια σατανικής λατρείας.

     Ο νέος ιερομάρτυρας Ιωάννης της Santa Cruz (5/18-5-1985), μερικούς μήνες πριν από την δολοφονία του, είδε στην εκκλησία του ότι άγνωστοι οπαδοί του σατανά, χρωμάτισαν το 666 και το σατανικό αστέρι (πεντάλφα) στη μπροστινή είσοδο του ναού.
      Όταν όμως, προ Χριστού, ο Σολομών έπαιρνε 666 τάλαντα το χρόνο από τους γύρω λαούς, αυτό δεν γινόταν με τρόπο κακό, διότι οι λαοί τα έδιδαν από μόνοι τους, αναγνωρίζοντας και μόνο από τη σοφία του Σολομώντος, ότι πράγματι ο αληθινός Θεός ήταν αυτός για τον οποίο χτιζόταν ο ναός. Εξ άλλου αναγνώριζαν την ειρηνική διάθεση του Σολομώντος, και αυτός ήταν πολύ βασικός λόγος για τον οποίο δεν επέτρεψε ο Θεός στον πατέρα του τον Δαβίδ να χτίσει εκείνος το ναό, παρά την ιδιαίτερη αγάπη του σ' αυτόν, διότι είχε βάψει τα χέρια του με αίμα.

        Και αν πάτε σε μια διεύθυνση που έχει το Νο 666 αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος μένει εκεί είναι Αντίχριστος. Το ίδιο μπορεί να γίνει σε ένα ξενοδοχείο κ.ο.κ.

       Υπάρχει όμως ένα ιδιαίτερο στοιχείο που πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν μας για να κρίνουμε αν πρέπει να λάβουμε σαν σημείο (σημάδι) των καιρών το γεγονός ότι διαφημίζεται στις ημέρες μας όχι μόνο το 666, αλλά επί πλέον ότι υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ www και 666. Και αυτό είναι, ότι μέσω ιντερνέτ διεξάγεται ένα πολύ σημαντικό μέρος του εμπορίου! Και όσο πάει αυτό αυξάνει λογαριθμικά. Επομένως όταν επίσημα δεν θα μπορεί κανείς να αγοράζει και να πωλεί, παρά μόνο όσοι έχουν το 666, τότε ούτε μέσω ιντερνέτ θα μπορεί να υπάρξει αγοραπωλησία για τους Χριστιανούς, επειδή ο Αντίχριστος θα έχει μπλοκάρει για τον εαυτό του και το ιντερνέτ. Μπορεί μάλιστα πριν προχωρήσει κάποιος σε αγοραπωλησία να ερωτάται αν αποδέχεται να δώσει ισόθεες τιμές, μέσω της φωτογραφίας του, στον Αντίχριστο, και μετά να του επιτρέπεται η εμπορική πράξη.

      Όπως όλα τα σφραγισμένα προϊόντα φέρουν το "666" και θα είναι προσιτά μόνο στους αντίχριστους ανθρώπους της εποχής εκείνης, το ίδιο θα γίνεται και με το ιντερνέτ. Το χρήμα που θα διακινείται μέσω ιντερνέτ θα είναι για όσους έχουν σφραγισθεί, και έχουν έτσι ένα έγκυρο αριθμό συναλλαγής, που μπορεί να ελέγχεται με σκανάρισμα του χεριού ή του μετώπου πριν ή και κατά την παραλαβή των παραγγελμένων προϊόντων. Επομένως είναι σοβαρή, και καθόλου δεν απορρίπτεται, η προειδοποιητική πλευρά της αντιστοιχίας μεταξύ www και 666. Μάλιστα το www δεν είναι τρία απλά γράμματα που πατάμε πριν μπούμε στο internet. Είναι μια ολόκληρη υπηρεσία η οποία καλείται με αυτόν τον κωδικό για να μας επιτρέψει την χρησιμοποίηση του internet. (Δείτε σχετικό swf )   

Και επί τη ευκαιρία για το πρωτόκολλο του internet: 

Γενικά όταν ευφημίζεται το 666, τότε αυτό σημαίνει ότι μπήκαμε στην τελική περίοδο των γεγονότων της Αποκαλύψεως, όχι αναγκαστικά όμως στα χρόνια της εμφάνισης του τελικού Αντιχρίστου.

     Οι προειδοποιήσεις μέσω της εμφάνισης στο προσκήνιο του συστήματος barcode, ή όπως αλλιώς λέγεται "συστήματος 666" λόγω της ύπαρξης επάνω του των τριών εξαριών οδηγών, ιδιαίτερα εμφανών στο Ευρωπαϊκό πρότυπο, όπως εξηγείται στις προφητείες, είναι σοβαρές για τους εξής κυρίως λόγους:

    -Δεν είχε ποτέ μαζικά χρησιμοποιηθεί αυτός ο αριθμός, όπως τώρα που χρησιμοποιείται σε όλα σχεδόν τα προϊόντα και τις προσφερόμενες υπηρεσίες.  Όταν το χρήμα μάλιστα, όπως λέγεται, γίνει πλαστικό, χωρίς μετρητά, και κατόπιν μέσα σε εμφυτευμένο υποδόριο τσιπ, η εξάπλωση του 666 θα είναι συντριπτική. Για να συνηθίσει ο κόσμος, αρχίζει από την Ασία  να προβάλλεται μια νέα μορφή συναλλαγής, μέσω "έξυπνων καρτών" (μόνο στην Ιαπωνία δραστηριοποιούνται πάνω από 500 εταιρείες) που θα χρησιμοποιούνται από την κινητή τηλεφωνία για συναλλαγές μικρού ύψους (αρχικά μικρότερες των 25$), χωρίς υπογραφή κατόχου ή pin.

     Και τώρα στην Ευρώπη η Visa προωθεί το ίδιο σύστημα με μικροδιαφορές: «Κινητά τηλέφωνα που πληρώνουν, πιστωτικές κάρτες με ενσωματωμένο μηχανισμό δημιουργίας κωδικού μιας χρήσης, πληρωμή εισιτηρίου με κάρτα...»  Δείτε: Visa από το μέλλον  

    -Κατά την Αποκάλυψη, την εποχή του Αντιχρίστου, το 666 θα είναι απαραίτητο σφράγισμα, όχι μόνο τότε στα προϊόντα, αλλά και στους ανθρώπους που θα θέλουν να συναλλαγούν. Δηλαδή έχομε διαρκώς αυξανόμενη χρήση, μέσω βέβαια της ανάλογης άσκησης ψυχολογικής πίεσης, του αριθμού αυτού, ή μάλλον συστήματος αριθμήσεως. Διότι ο γραμμωτός κώδικας είναι σύστημα αριθμήσεως.

      «Και ποιεί πάντας, τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους πτωχούς, και τους ελευθέρους και τους δούλους, ίνα δώσωσιν αυτοίς χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών, και ίνα μη τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι ει μη ο έχων το χάραγμα, το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού.  Ώδε η σοφία εστίν. ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου. αριθμός γαρ ανθρώπου εστί. και ο αριθμός αυτού χξστ�. (Αποκ. ΙΓ 16-18).
    -Κατά τους Πατέρες όμως, όπως τον άγιο Εφραίμ το Σύρο, ο ’γιος Ιωάννης ο Θεολόγος ήξερε το όνομα του θηρίου (Αντιχρίστου), αλλά σε μας έδωσε μόνο τον αριθμό του. Αυτό αποδεικνύει ότι πριν την εμφάνιση του Αντιχρίστου έχει μεγάλη σημασία για μας ο αριθμός του ονόματός του, που θα είναι και ο αριθμός του σφραγίσματος, δηλ. το 666 !

     Σημειώστε ότι όπως παρατηρήσατε παραπάνω, ο χξστ΄ αναφέρεται στο 18ο στίχο (6+6+6=18), του 13ου κεφαλαίου, που αποτελεί σαν νούμερο (13) το "γούρι" των Εβραίων και τη "γρουσουζιά" των Χριστιανών! Στην πραγματικότητα βέβαια ο Αντίχριστος και το νούμερό του, θα είναι πανωλεθρία για όλη την Οικουμένη.

   - Τα νέα διαβατήρια με το RFID

Δείτε και Τα εμφυτεύσιμα τσιπς  RFID

   - Τα υποδέρμια RFID προκαλούν καρκίνο! Ήδη αυτό διαπιστώθηκε από επιστήμονες... Θα θέλατε να πεθάνετε πρόωρα, εσείς και τα ζώα σας, παίρνοντάς το για να κάνετε υπακοή στη Νέα Τάξη; «Ένας υποδόριος μηχανισμός ραδιοσυχνοτήτων μπορεί να προκαλέσει βασανιστικούς πόνους, αν υποβληθεί σε μια ισχυρή πηγή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας», γράφει η ’λμπρεχτ.  Δείτε τι λέει η Dr. Katherine Albrecht  (αγγλικά)     και άλλοι

   - Το ξανασχεδίασμα της Μέσης Ανατολής (και της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης). Βέβαια Κουρδιστάν - Αρμενία κερδίζουν εδάφη, σύμφωνα και με ότι πρόβλεψε ο γ. Παίσιος! Δείτε το χάρτη

Δείτε στα αγγλικά γενικές πληροφορίες: Spooky Robert Gates Tapped to Redraw Middle East, by MICHEL CHOSSUDOVSKY

   

 Καλός ο εκσυγχρονισμός, αλλά γιατί με το σήμα του 666 πάλι;

Βλέπετε αριστερά το σήμα που επιλέχθηκε για το "ΣΥΖΕΥΞΙΣ". Τα 3 6άρια μας θυμίζουν την εποχή που ζούμε: Την εποχή του 666, δηλ. την εποχή της συντελείας...

...και η κάρτα του πολίτη είναι έτοιμη για προώθηση!

Στα οικονομικά θέματα της χώρας δεν προωθείται τίποτα

από την κυβέρνηση για να καταστρέψουν την οικονομία,

για την δουλαγώγηση του πολίτη προωθούνται όλα γρήγορα.

«Την καθιέρωση της λεγόμενης Κάρτας του Πολίτη με την οποία θα διασυνδέονται ηλεκτρονικά όλες οι υπηρεσίες του Δημοσίου προωθεί η κυβέρνηση. Στην κάρτα θα ενσωματωθούν ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, αλλά και δεδομένα που έχουν σχέση με την υγεία του πολίτη».

Δείτε ολόκληρη την είδηση της 21-4-2010  

  - Η Εγνατία τελειώνει (λένε οι ειδικοί). Αλλά τότε ο καιρός πλησιάζει κατά τον ’γιο Κοσμά τον Αιτωλό.  «Όταν γίνει η Εγνατία οδός, τα στρατεύματα θα περάσουν από αυτήν. Η κεφαλή των στρατευμάτων θα φθάσει στην Κωνσταντινούπολη και η ουρά θα βρίσκεται στην Αυλώνα». (δείτε την 110η προφητεία). Γνωστή από τη Ρωμαϊκή εποχή με το όνομά της, η Εγνατία οδός, επέτρεπε στον ’γιο Κοσμά κατευθείαν αναφορά σ' αυτήν. Δείτε και τον σχετικό χάρτη με τις επικίνδυνες διασυνδέσεις της με τους βόρειους γείτονές μας. Διότι αν περάσουν από εκεί τα στρατεύματα, προερχόμενα από την Αυλώνα (Αδριατική), "αλλοίμονο στη Μακεδονία"... Ο χάρτης της ευρύτερης περιοχής (232KB) 

Περισσότεροι χάρτες και πληροφορίες για την Εγνατία οδό από άλλο site
«Έτοιμος έως το τέλος του έτους ο κεντρικός άξονας της Εγνατίας Οδού», λέει είδηση της 1-9-2008: «Ως τέλος του έτους θα έχει ολοκληρωθεί ο κεντρικός άξονας της Εγνατίας Οδού από την Ηγουμενίτσα μέχρι τους Κήπους Έβρου. Ως το τέλος του 2009 θα δοθούν στην κυκλοφορία και οι κάθετοι άξονές της, συνολικού μήκους 300 χιλιομέτρων».

 Η κατάσταση του έργου τώρα  (από την κυρίως Εγνατία μένουν να κατασκευασθούν 4Km μόνο! αποθ.(Ιουνιος 2009, 0,76ΜΒ)