Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.(Μέρος Β΄). Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη.

«Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν»

Μέρος Β΄

Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη.

(άπομαγνητοφωνημένη ομιλία που μπορείτε να ακούσετε εδώ ή εδώ)

Μέρος Α΄

4. Η ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ Η «ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ.

Ἀντίστοιχα καί τά παιδιά ἀγαποῦν τή μητέρα τους. Ἡ μητέρα κατά κανόνα ἀπολαμβάνει μεγάλη ἀγάπη ἀπ΄τά παιδιά της.  Τά παιδιά πλησιαζουν τήν μητέρα πολύ πιό εὔκολα ἀπό ὁποιοδήποτε ἄλλο πρόσωπο.
Γιά αὐτό ἡ μητέρα παίζει ἕνα κύριο ρόλο στήν  ἀγωγή. Ἀκόμα καί ὅταν ἡ μητέρα μαλώσει τά παιδιά, λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ἀκόμα καί ἄν τά ξυλοφορτώσει, κατόπιν τά παιδιά θά τρέξουνε πάλι στήν ἀγκαλιά της.
Τά παιδιά προτιμοῦνε τήν μητέρα περισσότερο  ἀπό ὅλα τά ἄλλα πρόσωπα, εἴτε μέσα, εἴτε ἔξω ἀπό τήν οἰκογένεια. Τίποτα δέν εἶναι ἀσφαλέστερο καί ἀναγκαιότερο, γιά τά παιδιά, λέει ὁ Ἱερός

Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής. «Ἀνώτερο ἀπό τά φυσικά χαρίσματα τό χάρισμα τῆς προσευχῆς»

Στάρετς Σάββας  Ο Παρηγορητής»  - Διδαχές τοῦ στάρες Σάββα

Ἀποσπάσματα ἀπό τό ἡμερολόγιό του (σελ.141-142)

Μετάφραση ἀπό τήν ρωσική γλῶσσα  π.Ιωάννου Φωτοπούλου

«Ἀνώτερο ἀπό τά φυσικά χαρίσματα τό χάρισμα τῆς προσευχῆς»

Κάποτε ὁ στάρετς σέ κάποιους νεαρούς πού ἦσαν παρόντες σέ μιά παράκληση καί εἰρωνευόναν, μετά τήν ἀκολουθία τούς εἶπε:
-Νά, ἐμεῖς ἐδῶ προσευχηθήκαμε, ἀλλά δέν προσεύχονταν ὅλοι. Ἡ προσευχή εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ καί δέ δίδεται σέ ὅλους.  Γι’ αὐτό ὅποιος δέν ἔχει αὐτό τό δῶρο δέν μπορεῖ νά προσευχηθεῖ.
Ὁ μουσικός παίρνει τό βιολί του καί μέ αἴσθημα ἀφήνει νά βγοῦν διάφοροι ἦχοι. Ὅλοι τόν ἀκοῦνε καί θαυμάζουν: «Τί δῶρο!», λένε. Ἤ ὁ ζωγράφος ζωγράφησε ἕναν ὡραῖο πίνακα κι αὐτόν τόν θαυμάζουν γιά τό δῶρο, τό ταλέντο του.  Καί ἡ προσευχή, ἡ συνομιλία μέ τό Θεό εἶναι ἀνώτερη ἀπό τό χάρισμα τοῦ τραγουδιστῆ, τοῦ μουσικοῦ, τοῦ ζωγράφου.  Καί τό νά γελᾶς μέ τό χάρισμα τῆς προσευχῆς τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου εἶναι τρομερό καί ἀπρεπές.
Στά οὐράνια σκηνώματα, κι ἐκεῖ θά ψάλλονται προσευχές, ἀλλά ἐκεῖ θά ἀναπέμπονται ὄχι προσευχές μετάνοιας, ἀλλά ὕμνοι δοξολογίας.  Θά δοξάζουν τό Θεό: «Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός!», «Σέ ὑμνοῦμεν».  Δέ θά ψάλλουν ἐκεῖ: «Κύριε, ἐλέησον», «Παράσχου Κύριε», ἀλλά θά ψάλλουν: «Σοί Κύριε». Ἐμεῖς ἐδῶ σπανίως ψάλλουμε : «Σοί Κύριε», ἐπειδή, πρός τό παρόν, ζητοῦμε ὅλη τήν ὥρα

Βάπτιση, Γάμος καί ...βεβήλωση;

Η ΒΕΒΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΑ

«Ἔλεγα πώς τή γλύτωσα, μά ἄσχημα τά νέα.

Βάπτιση μοῦ ἑτοιμάζουνε μέ μπόλικη παρέα.

Μοῦ εἶπαν δέν εἶναι τίποτα, ὡραĩα θά περάσω.

Ρώτησα ὅμως κι ἔμαθα καί λέω νά τό σκάσω.

Καλά – καλά στά ψάλλουνε, σέ γδύνουν, σέ λαδώνουν

καί στό νερό σέ βάζουνε καί τό μαλλί σοῦ κόβουν.

Ὅλα αὐτά θά τά τραβήξω τήν Κυριακή…

στίς 11.00 στόν Ἱερό Ναό….»

Τό παραπάνω κείμενο εἶναι ἕνα ἀπό τά πιό ἤπια καί συνηθισμένα προσκλητήρια σέ βάπτιση νηπίου ἀπό ὀρθόδοξη, δυστυχῶς, οἰκογένεια. Ὑπάρχουν καί χειρότερα, τά ὁποĩα καταργοῦν τελείως κάθε αἴσθηση σοβαρότητας καί ἱερότητας τοῦ μεγάλου Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος.

Περί μεταμόσχευσης. Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ

…διαβάζω περισσότερο και βρήκα μάλιστα δυνάμεις να γράψω και μερικά γράμματα. Γενικά τα γράμματα έγιναν για μένα ένας εφιάλτης. 

Δυστυχώς, από μένα και σε αυτή την κατάσταση που βρίσκομαι, οι άνθρωποι περιμένουν γράμματα γεμάτα προσοχή και κα­τανόηση. Ο καθένας περιμένει αυτό, ανεξάρτητα από τα ενδιαφέροντά του, τη θέση του ή την κατάστασή του. Προ πολλού έθεσα ως στόχο μου να έχω τέτοια γνώση του αν­θρώπου, για να μπορώ πραγματικά να εισδύω στα βιώμα­τα του καθενός, ώστε να είμαι σε θέση να μοιράζομαι πραγματικά τα παθήματά του. Στην περίπτωση αυτή δη­μιουργείται η ακόλουθη εικόνα:

Είναι αδύνατο να εννοήσω τι συμβαίνει, αν εισέρχομαι στην καρδιά -του άλλου αν­θρώπου ή τον δέχομαι στη δική μου καρδιά. 
Εσύ πώς το βλέπεις αυτό; Τί είναι πιο σωστό να πούμε;  Ίσως, όταν γί­νεται λόγος όχι για εκείνο που "βλέπει" ο χειρούργος -δη­λαδή απλώς ένα κομμάτι σάρκας, έναν από τους μυς-, αλλά για το πραγματικό κέντρο της υπάρξεώς μας, αποδεικνύεται ότι η καρδιά μας σε όχι μικρότερον βαθμό αλλά ίσως και σε ακόμη μεγαλύτερο υπερβαίνει τα όρια αυτού του κόσμου, υπερβαίνει αυτό το επίπεδο. 
Και "εκεί", στο υπερκόσμιο επίπεδο, στην κίνηση της αγάπης, οι άν­θρωποι γίνονται τόσο οικείοι, ώστε να εξαφανίζονται τα "σύνορα" μεταξύ τους. Με την ευκαιρία αυτή θα σου πω ότι με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο είμαι εναντίον της μεταμοσχεύσεως της καρδιάς. Εκτός των άλλων, η πράξη αυτή βρίσκεται σχεδόν πάντοτε στα όρια του φόνου του δότη.  
Ιδιαίτερα κατά τους τελευταίους καιρούς το πιο "ε­πιτυχημένο", από ιατρική άποψη, πείραμα έγινε στη Νό­τια Αφρική. Θυμάμαι την παρακάτω ιστορία: Κάποιος που δεν πίστευε περιγράφοντας ζεστά και
γλαφυρά έλεγε ότι είδε πολλούς ναούς, αριστουργήματα αρχιτεκτονικής, πλήθος υπέροχων θρησκευτικών πινάκων, άκουσε πολύ ελκυστική μουσική, αλλά δεν είδε τον Θεό... Και ένας γέ­ρος

Αντί οι γέροι να γίνουν όπως τα παιδιά, κάνουν τα παιδιά γέρους! (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Γράφετε. πόσο αγαπάτε τα παιδιά εξαιτίας της υπέροχης ευγνωμοσύνης τους, η οποία έχει χαθεί στους μεγάλους ή έχει περιοριστεί αρκετά. Δίνετε παραδείγματα. Θα σας δώσω και εγώ ένα. Ο μητροπολίτης της Αγίας Πετρούπολης Ισίδωρος έλεγε συχνά πως όταν ήταν παιδί ήταν ξυπόλυτος. Κάποιος άνθρωπος ονόματι Πέτρος τον λυπήθηκε και του αγόρασε ένα ζευγάρι γαλότσες με λαστιχένιες σόλες για πέντε καπίκια. Αυτή η μικρή ευεργεσία χαράχθηκε τόσο βαθιά στη μνήμη του μικρού Ισίδωρου, ώστε μετά και κατά τη διάρκεια πενήντα χρόνων ως ιερέας και ως επίσκοπος συχνά στις λειτουργίες μνημόνευε τον ευεργέτη του Πέτρο.Παρακάτω γράφετε, ότι ακριβώς επειδή αγαπάτε τα παιδιά γι’ αυτό τα λυπάστε. Διότι ήρθαν δύσκολοι καιροί για την παιδική ψυχή, για τον παιδικό χαρακτήρα. Οι αντιθέσεις σαν κρύοι άνεμοι κτυπούν τα παιδιά στο σπίτι, στο σχολείο και τον δρόμο. Και δεν είναι ότι απλά φέρνουν μπροστά στα παιδιά δύο ποτήρια, αλλά δύο αντίθετες θεωρίες για τη ζωή, την εκπαίδευση, την οικογένεια, την πατρίδα, ακόμα δε περισσότερο μπερδεύουν τα παιδιά με αντίθετα παραδείγματα. Θα επιθυμούσατε κάποια ιδιαίτερη εκπαίδευση για τα παιδιά που θα τα προστάτευε από τη σύγχρονη ανευθυνότητα και σύγχυση.
Ο Χριστός είπε: «Αν δεν αλλάξετε κι αν δεν γίνετε σαν τα παιδιά, δεν θα μπείτε στη βασιλεία του Θεού» (Ματθ. 18,3). Ο Χριστός, λοιπόν, βλέπει μεγαλύτερη ανάγκη στην εκπαίδευση των ενηλίκων παρά των παιδιών. Δείχνει τη μέθοδο, πως πρέπει να εκπαιδευτούν οι ενήλικες. Πολύ απλά: Κοιτάζοντας τα παιδιά. Αλλά είπε πως πρέπει να εκπαιδεύσουμε και τα παιδιά: «Αφήστε τα παιδία και μην τα εμποδίζετε να έλθουν κοντά μου» (Ματθ. 19.14). Αφήστε τα παιδιά να πλησιάσουν το Χριστό

Η νέα γενιά ναρκωτικών. Τα «Ηχητικά ναρκωτικά»

Ναρκωτικά με τη μορφή ήχου κυκλοφορούν πλέον στο διαδίκτυο. Πρόκειται για αρχεία, τα οποία αφού ο χρήστης «κατεβάσει» από το Ίντερνετ, τα αποσυμπιέζει με ειδικό πρόγραμμα και τα ακούει μέσω ακουστικών.

Λόγω του διαφορετικού κύματος συχνότητας προκαλούν αντιδράσεις που μοιάζουν με αυτές που προκαλούν το αλκοόλ, η μαριχουάνα, τα χάπια έκταση, το Lsd και η κοκαΐνη.

Η τιμή τους κυμαίνεται από 2,5 έως 200 δολάρια.

Η επίδραση των ηχητικών ναρκωτικών σταματά με το που σταματήσει ο ήχος, ωστόσο οι νευροψυχολόγοι επισημαίνουν ότι μπορεί να προκαλέσουν βλάβες μη αναστρέψιμες, όπως διαταραχή στον ύπνο και φοβικές καταστάσεις.

Δείτε το βίντεο από τον skai

26 Aυγούστου Συναξαριστής Αδριανού και Ναταλίας, των Αγίων 23 Μαρτύρων, Αττικού και Σισινίου, Ιβιστίωνος Οσίου, Αδριανού, Τιθόη Οσίου, Ιωάσαφ Οσίου, Γελασίου.

Οἱ Ἅγιοι Ἀδριανὸς καὶ Ναταλία οἱ Μάρτυρες

Ὁ Ἅγιος Ἀδριανός, ὁ ὁποῖος ἔζησε τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ, ἦταν παντρεμένος μὲ τὴν Ναταλία.

Μία μέρα λοιπὸν εἶδε 23 χριστιανούς, νὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ μαρτυρήσουν
γιὰ τὴν πίστη τους. Ὁ Ἀδριανὸς ἐντυπωσιάστηκε ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἄκουσε καὶ
δήλωσε στοὺς εἰδωλολάτρες ὅτι εἶναι καὶ αὐτὸς χριστιανός. Ἀμέσως τὸν
ἔπιασαν καὶ τὸν ἔκλεισαν στὴν φυλακή. Ἐκεῖ πῆγε ἡ Ναταλία νὰ τοῦ
συμπαρασταθεῖ καὶ νὰ τοῦ πεῖ νὰ μὴν λυγίσει.

Στὴν συνέχεια, ἀφοῦ ὑπέμεινε πολλὰ καὶ φρικτὰ βασανιστήρια παρέδωσε τὸ
πνεῦμα του. Ἀξιοσημείωτο εἶναι, ὅτι ὅταν οἱ εἰδωλολάτρες ἐπιχείρησαν νὰ
τοῦ κάψουν τὸ σῶμα, ξέσπασε μία δυνατὴ νεροποντὴ ἡ ὁποία ἔσβησε τὴ
φωτιά.

Τὸ σῶμα τοῦ ἐνταφιάστηκε ἀπὸ τὴν γυναῖκά του τὴν Ναταλία, ἡ ὁποία μετὰ
ἀπὸ λίγο καιρὸ θάφτηκε δίπλα του, ἀφοῦ μαρτύρησε καὶ αὐτὴ γιὰ τὸν
Χριστό.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Ἀναφαίρετον, ὄλβον ἡγήσω, τὴν σωτήριον, πίστιν τρισμάκαρ, καταλιπὼν τὴν
πατρῴαν ἀσέβειαν· καὶ τῷ Δεσπότῃ κατ’ ἴχνος ἑπόμενος, κατεπλουτίσθης
ἐνθέοις χαρίσμασιν· Ἀδριανὲ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, ὁμοῦ σὺν
Ναταλίᾳ τῇ θεόφρονι.