Άτεκνοι όντες, αξιώθηκαν να αποκτήσουν παιδί, το οποίο αφιέρωσαν στη διακονία του Θεού στο οποίο και κατά θεία επιταγή έδωσαν το όνομα Ευθύμιος, αφού με την γέννησή του τους χάρισε την ευθυμία, τη χαρά και την αγαλλίαση.
Σε ηλικία μόλις τριών ετών ο Ευθύμιος έχασε τον πατέρα του. Τότε η χήρα μητέρα του τον παρέδωσε στον ευλαβή Επίσκοπο της Μελιτηνής Ευτρώιο, ο οποίος, μαζί με τους αναγνώστες Ακάκιο και Συνόδιο που έγιναν αργότερα Επίσκοποι Μελιτηνής, τον εκπαίδευσε καλώς και, αφού τον κατέταξε στον ιερό κλήρο, τον τοποθέτησε έξαρχο των μοναστηρίων.
Από τη Μελιτηνή ο Όσιος μετέβη, περί το 406 μ.Χ., στα Ιεροσόλυμα και κλείσθηκε στο σπήλαιο του Αγίου Θεοκτίστου, όπου και ασκήτευε με αυστηρότητα και αναδείχθηκε μοναζόντων κανόνας και καύχημα.
Τόσο δε πολύ πρόκοψε στην αρετή, ώστε πολλοί από τους Σαρακηνούς πίστεψαν στον Χριστό.
Τα μεγάλα πνευματικά του χαρίσματα γρήγορα τον ανέδειξαν και η φήμη του ως Αγίου απλώθηκε παντού.
Γύρω του συγκεντρώθηκαν πάμπολλοι μοναχοί, οι οποίοι τον εξέλεξαν ηγούμενό τους.
Ο Μέγας Ευθύμιος με την αγιότητα του βίου του συνετέλεσε στο να επιστρέψουν στην πατρώα
ευσέβεια πολυάριθμοι αιρετικοί, όπως Μανιχαίοι, Νεστοριανοί και Ευτυχιανοί, που απέρριπταν τις αποφάσεις της Δ Οικουμενικής Συνόδου. Παντού, στην Αίγυπτο και τη Συρία, επικρατούσαν οι Μονοφυσίτες.
Στην Παλαιστίνη όμως, χάρη στην παρουσία του Αγίου Ευθυμίου και των μαθητών του, επικράτησε η Ορθοδοξία. Και όταν ο Όσιος συνάντησε την βασίλισσα Ευδοκία, η οποία είχε περιπλακεί στα δίκτυα της αιρέσεως των Μονοφυσιτών, τόσο πειστικά και ακαταμάχητα μίλησε προς αυτήν, ώστε την απέδωκε στα ορθόδοξα δόγματα.
Ο Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας είχε λάβει από τον Θεό το προορατικό χάρισμα και τη δύναμη της θαυματουργίας. Με ελάχιστα ψωμιά κατόρθωσε να χορτάσει τετρακόσιους ανθρώπους, που κάποτε την ίδια μέρα τον επισκέφθηκαν στο κελί του.
Πολλές γυναίκες που ήταν στείρες, όπως και η δική του μητέρα, με τις προσευχές του Αγίου απέκτησαν παιδί και έζησαν την χαρά της τεκνογονίας.
Και όπως ο Προφήτης Ηλίας, έτσι και αυτός προσευχήθηκε στον Θεό και άνοιξε τις πύλες του ουρανού και πότισε με πολύ βροχή τη διψασμένη γη, η οποία και αναζωογονήθηκε και έδωσε πλούσιους τους καρπούς της.
Ενώ κάποτε τελούσε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, οι πιστοί είδαν μία δέσμη φωτός που ξεκινούσε από τον ουρανό και κατερχόταν μέχρι τον Άγιο.
Το ουράνιο αυτό φως, παρέμεινε μέχρι που τελείωσε η Θεία Λειτουργία και δήλωνε την εσωτερική καθαρότητα και λαμπρότητα του Αγίου. Επίσης, σημάδι της αγνότητας και της αγιότητάς του αποτελούσε και το γεγονός ότι ήταν σε θέση να γνωρίζει ποιος προσερχόταν να κοινωνήσει με καθαρή ή σπιλωμένη συνείδηση.
Ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 473 μ.Χ., σε ηλικία 97 ετών, επί βασιλείας Λέοντος του
Μεγάλου (457-474 μ.Χ.).
Η Σύναξή του ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία.
Απολυτίκιο. Ηχος δ'.
Ευφραίνου έρημος η ου τίκτουσα, ευθύμησον η ουκ ωδίνουσα ότι επλήθυνέ σοι τέκνα, ονήρ επιθυμιών των του Πνεύματος,ευσεβείς φυτεύσας, εγκράτεια, εκθρέψας, εις αρετών τελειότητα. Ταις αυτού ικεσίας, Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.
Κοντάκιον Ήχος πλ. δ . Ως απαρχάς της φύσεως
Εν τη σεπτή γεννήσει σου, χαράν η κτίσις εύρατο, και εν τη θεία μνήμη σου Όσιε, την ευθυμίαν έλαβε των πολλών σου θαυμάτων, εξ ων παράσχου πλουσίως ταις ψυχαίς ημών, και αποκάθαρον αμαρτημάτων κηλίδας, όπως ψάλλωμεν, Αλληλούια.
Οι Άγιοι Βάσσος, Ευσέβιος, Ευτύχιος και Βασιλείδης οι Μάρτυρες
Οι Άγιοι Μάρτυρες Βάσσος, Ευσέβιος, Ευτύχιος και Βασιλείδης έζησαν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.), περί τα τέλη του 3ου μ.Χ. αιώνος.
Ήταν πλούσιοι και μέλη της Συγκλήτου. Προσήλθαν στον Χριστό και βαπτίσθηκαν, όταν παραστάθηκαν στο μαρτύριο του Επισκόπου Θεοπέμπτου (τιμάται 5 Ιανουαρίου), ο οποίος υπέμεινε με πνευματική ανδρεία τα φρικώδη βασανηστήρια που τον είχαν υποβάλει οι ειδωλολάτρες.
Οι ειδωλολάτρες τους κατήγγειλαν ως Χριστιανούς. Αμέσως τους συνέλαβαν και τους οδήγησαν μπροστά στον αυτοκράτορα.
Οι Άγιοι δεν δείλιασαν καθόλου, αλλά διακήρυξαν με παρρησία την πίστη τους στον Χριστό και πρόθυμα βάδισαν την οδό του μαρτυρίου.
Στο Συναξάρι αναφέρεται, ότι πρώτα τους αφαίρεσαν τις ζώνες, τα διακριτικά δηλαδή του αξιώματός τους και έπειτα υπέβαλαν τον καθένα σε σκληρά βασανιστήρια.
Τον Άγιο Βάσσο τον έριξαν μέχρι τους μηρούς σε βόθρο, του έκοψαν τα χέρια και ακολούθως του κομμάτιασαν όλο το σώμα. Έτσι ο Άγιος παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.
Τον Άγιο Ευσέβιο τον κρέμασαν από το κεφάλι και του τεμάχισαν το σώμα με τσεκούρια.
Τον Άγιο Ευτύχιο τον έβαλαν σε τέσσερις πασσάλους, τέντωσαν με δύναμη το σώμα του και τον χώρισαν σε κομμάτια.
Του Αγίου Βασιλείδου του ξέσκισαν την κοιλιά.
Έτσι και οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες έλαβαν το στέφανο του μαρτυρίου.
Οι Άγιοι Ιννάς, Πιννάς, Ριμμάς οι Μάρτυρες
Συνελήφθησαν από βαρβάρους ειδωλολάτρες και οδηγήθηκαν στον άρχοντα της χώρας τους.
Τους έδεσαν, λοιπόν, σε περίοδο τρομερού ψύχους σε ξύλα μέσα σε παγωμένο ποτάμι.
Εκεί τελείωσε η ζωή τους με ανυπόφορους πόνους, λόγω του ψύχους και παρέδωσαν τις μακάριες ψυχές τους στα χέρια του Θεού.
Ο Άγιος Πέτρος ο Τελώνης
Ο Άγιος Πέτρος είχε το αξίωμα του πατρικίου κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (527-565 μ.Χ.) και ήταν διοικητής της Αφρικής. Δυστυχώς ήταν άνθρωπος άσπλαχνος, ανελεήμων, πλεονέκτης και φιλάργυρος.
Κάποτε προσήλθε σε αυτόν ένας φτωχός, για να τον δοκιμάσει και του ζητούσε ελεημοσύνη. Τότε εκείνος άρπαξε έναν άρτο, από εκείνους που εκείνη την στιγμή του είχε φέρει ο αρτοποιός και σαν πέτρα τον πέταξε κατά του φτωχού ανθρώπου.
Με την χάρη του Θεού, κάποια στιγμή κράτησε στα χέρια του το Ιερό Ευαγγέλιο. Από περιέργεια το άνοιξε, αλλά η ανάγνωσή του δεν τον άφησε αδιάφορο. Τότε άνοιξαν τα μάτια του. Και με ειλικρίνεια είδε τον πραγματικό του εαυτό.
Με θλίψη είδε την αληθινή εικόνα της ψυχικής του καταστάσεως. Αμέσως ήλθε στον εαυτό του εφαρμόζοντας τον λόγο των Πατέρων: «Είσελθε στον εαυτό σου.
Εκεί η χαρά και η βασιλεία». Στη μνήμη του και στη συνείδησή του έρχονταν οι φυσιογνωμίες των τελώνων του Ευαγγελίου, τους οποίους ο Χριστός έσωσε. Και, όπως εκείνοι, μετανόησε.
Τότε, σε ώρα ασθένειας, είδε όνειρο.
Του φάνηκε ότι παρίστατο στην κρίση του Θεού, ο Οποίος άλλου δικαίωνε και άλλους καταδίκαζε. Εκείνη την ώρα της κρίσεως είδε κοντά του μια ζυγαριά.
Στο αριστερό μέρος της ζυγαριάς έβλεπε να συγκεντρώνονται δαίμονες και να εναποθέτουν πολλές κακές του πράξεις, ενώ στο δεξιό του έβλεπε Αγγέλους να μην βρίσκουν κάποιο άλλο καλό να εναποθέσουν προς ισορροπία της ζυγαριάς, παρά μόνο τον άρτο εκείνο που πέταξε με θυμό κατά του φτωχού.
Αφού ξύπνησε, έλαβε τη μεγάλη και σωτήρια απόφασή του. Μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και έκανε έργο του να ανευρίσκει τους πάσχοντες και τους ενδεείς.
Αλλά η χαρακτηριστικότερη απόδειξη της τέλειας και καλής αλλοιώσεώς του και της αυταπαρνήσεώς του είναι, ότι πούλησε σαν δούλο τον ίδιο του τον εαυτό και έδωσε τα χρήματα που πήρε στους φτωχούς.
Αφού ανέκτησε την ελευθερία του πήγε στα Ιεροσόλυμα, για να προσκυνήσει τους Άγιους Τόπους, όπου σταυρώθηκε και αναστήθηκε ο Σωτήρας του κόσμου.
Και τέλος, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και οσίως κοιμήθηκε και ενταφιάσθηκε στην τοποθεσία του Βοός, στο πατρικό του σπίτι, πτωχός κατά κόσμον, αλλά πλούσιος σε αιώνιους θησαυρούς.
Οι Άγιοι Θύρσος και Αγνή οι Μάρτυρες
Είναι άγνωστο που και πότε μαρτύρησαν οι Άγιοι Θύσρος και Αγνή. Η Σύναξη αυτών ετελείτο πλησίον των Ελενιανών, μεταξύ των Υψωμαθείων και του Ξηρολόφου Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Άγιος Ευσέβιος ο Μάρτυρας
Ο Άγιος Μάρτυς Ευσέβιος ζούσε στα χρόνια του Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) και έφερε το αξίωμα του Συγκλητικού. Ασπάστηκε τον Χριστιανισμό κατά το μαρτύριο του Επισκόπου Θεοπέμπτου στη Ρώμη (τιμάται 5 Ιανουαρίου), όταν είδε την πνευματική ανδρεία του Αγίου κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων και τα θαύματα που αυτός επιτελούσε.
Επειδή έγινε Χριστιανός τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν ενώπιον του αυτοκράτορα, όπου και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Μαρτύρησε με φρικτά βασανιστήρια και διαμελίσθηκε με πέλεκυ το έτος 298 μ.Χ.
Η Αγία Άννα η Μάρτυς
Η Αγία Μαρτυς Άννα, μαρτύρησε στην Ρώμη.
Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον Βίο της Αγίας.
Ο Άγιος Λέων Μακέλλης ο Μέγας
Ο Άγιος Λέων καταγόταν από την Θράκη και βασίλευσε περί το 457 μ.Χ. μέχρι το 474 μ.Χ. Διαδέχθηκε στον θρόνο του Βυζαντίου τον Μαρκιανό (450-457 μ.Χ.). ο Λέων ο Α αναγορεύτηκε αυτοκράτορας στις 7 Φεβρουαρίου του 457 μ.Χ. στο Έβδομο, με την παρουσία του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Ήταν ευσεβέστατος και προασπίστηκε την Ορθόδοξη πίστη κατά των αιρετικών.
Στην Αντιόχεια, όπου οι Μονοφυσίτες αποκτούσαν πάλι σιγά-σιγά την παλαιά τους δύναμη, ένας πρεσβύτερος, γνωστός ως Πέτρος ο Γναφεύς, είχε κατορθώσει να γίνει Πατριάρχης το 469 ή 470 μ.Χ., χάρη στην υποστήριξη του Ζήνωνος, κόμητος των δομεστίκων, που στο μεταξύ είχε γίνει στρατηλάτης της Ανατολής και ευνοούσε τους Μονοφυσίτες.
Ο νέος Πατριάρχης Αντιοχείας άρχισε αμέσως τον αγώνα εναντίων των αποφάσεων της Συνόδου της Χαλκηδόνος. Στο Τρισάγιο της Θείας Λειτουργίας ο Γναφεύς πρόσθεσε μετά το «άγιος, άγιος, άγιος Κύριος», τη φράση «ο σταυρωθείς δι ημάς».
Αυτό θεωρήθηκε ότι ήταν μια νέα έκφραση του Μονοφυσιτισμού και ο αυτοκράτορας Λέων και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γεννάδιος (458-471 μ.Χ.) αντέδρασαν. Ο Γναφεύς εξορίσθηκε στη Θηβαΐδα της Αιγύπτου, όπου είχε περάσει τα τελευταία του χρόνια ο Νεστόριος.
Από τις 31 Μαρτίου 465 μ.Χ. ένα αυτοκρατορικό διάταγμα όριζε ότι, στο εξής μόνο οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα μπορούσαν να εργαστούν στις κρατικές και στις δικαστικές υπηρεσίες.
Παρ όλες τις δυσκολίες, τα μέτρα του ευσεβούς αυτοκράτορα απέβλεπαν στην υπεράσπιση της Ορθοδοξίας και την ενότητα της αυτοκρατορίας. Κατά την παράδοση ανήγειρε το ναό της Ζωοδόχου Πηγής.
Ο Άγιος Λέων κοιμήθηκε από ασθένεια στις 18 Ιανουαρίου του 474 μ.Χ.
Οι Όσιοι Ευθύμιος ο Ησυχαστής και Λαυρέντιος ο Έγκλειστος
Κάποτε έφεραν στον Όσιο Λαυρέντιο έναν δαιμονισμένο από το Κίεβο. Ο μακάριος Λαυρέντιος από ταπείνωση, ισχυρίστηκε ότι δεν μπορούσε να θεραπεύσει τον άνθρωπο.
Για να αποκαλυφθεί σε όλους η Χάρη του Θεού, που αναπαυόταν στη μονή των Σπηλαίων του Κιέβου, είπε να οδηγήσουν εκεί τον δαιμονισμένο, που φώναζε έντρομος στο άκουσμα και μόνο της μονής και των Οσίων Πατέρων αυτής. Έτσι κι έγινε. Ο ταλαιπωρημένος άνθρωπος έγινε καλά και απηλλάγη οριστικά από τη δαιμονική τυραννία.
Ο Άγιος Ευθύμιος Αρχιεπίσκοπος Τυρνόβου
Είχε την τύχη να έχει εκείνον που θα ήταν ο καλός του βιογράφος, έναν από την οικογένειά του, τον Γρηγόριο Καμπλάκ, που μετέπειτα έγινε Μητροπολίτης του Κιέβου και έλαβε μέρος στη Σύνοδο της Κοστάντζας (1414-1417).
Σε αρκετά νεαρή ηλικία έλαβε το μοναχικό σχήμα στη μονή της Παναγίας της Οδηγήτριας, στα προάστια της Βουλγαρικής πρωτεύουσας.
Το 1350 εισήχθη στο μοναστήρι που είχε ιδρύσει ο Άγιος Θεοδόσιος του Τυρνόβου στο Καλιφάρεβο, το οποίο βρισκόταν στα ίδια περίχωρα. Από τον ίδιος τον Άγιο Θεοδόσιο εισάγεται στην πνευματική και ησυχαστική ζωή και προκόπτει κατά Χριστόν. Εκείνη την εποχή, ο Άγιος Θεοδόσιος, προφητεύοντας το μέλλον του υποτακτικού του, αποκαλύπτει ότι κάποια μέρα ο Άγιος Ευθύμιος θα δεθεί με αλυσίδες και θα σταλεί στην εξορία.
Το έτος 1363, ο Άγιος Ευθύμιος συνόδεψε τον δάσκαλό του, μαζί με άλλους τρεις μαθητές, στην Κωνσταντινούπολη.
Μετά την κοίμηση του Αγίου Θεοδοσίου παρέμεινε για κάποιο χρονικό διάστημα στη μονή του Αγίου Ιωάννου του Στουδίτου, ένα από τα μεγαλύτερα πολιτιστικά και πνευματικά βυζαντινά κέντρα. Εκεί, πιθανότατα, συνέταξε την βιογραφία του Αγίου Θεοδοσίου, την οποία ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κάλλιστος αντέγραψε πιστά.
Το έτος 1365 επισκέφθηκε το Άγιον Όρος. Αρχικά μετέβη στη Μεγίστη Λάυρα και στη συνέχεια στη μονή Ζωγράφου.
Τότε ήταν που κατηγορήθηκε ενώπιον του αυτοκράτορα Ιωάννου του Ε του Παλαιολόγου (1341-1391), ότι δεν τηρούσε καθόλου την μοναχική υπόσχεση της ακτημοσύνης. Γι αυτό εξορίσθηκε και ξαναβρέθηκε στο Άγιον Όρος μόνο όταν ο αυτοκράτορας διαπίστωσε την αλήθεια μετά από ένα όραμα.
Περί το 1371 ο Άγιος Ευθύμιος επέστρεψε στην πατρίδα του και ίδρυσε στην πρωτεύουσα τη μονή της Αγίας Τριάδος, που αναδείχθηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα ακτινοβολίας του σλαβικού πολιτισμού.
Πράγματι, εκεί πραγματοποιήθηκε η ορθογραφική και γραμματική μεταρρύθμιση της γραφής, της επονομαζόμενης «ευθυμιανής», που οδήγησε σε μια γενική αναθεώρηση όλων των έργων που ήταν γραμμένα στα σλαβικά.
Η μεταρρύθμιση του Αγίου Ευθυμίου, βασιζόμενη στην ενοποίηση της ορθογραφίας και στην πιστότητα στα αυθεντικά ελληνικά κείμενα, χαρακτήρισε τα λειτουργικά κείμενα ολόκληρου του σλαβο-ορθόδοξου κόσμου μέχρι τον Μέγα Πέτρο, ο οποίος εισήγαγε πιο σύγχρονους κανόνες.
Το έτος 1375, με το θάνατο του Πατριάρχη Ιωακείμ, ο Άγιος Ευθύμιος εκλέγεται Πατριάρχης του Τύρνοβο.
Από τον Πατριαρχικό θρόνο συνέχισε το έργο της αναθεωρήσεως των κειμένων, έγραψε επιστολές σε διάφορες προσωπικότητες του ορθόδοξου κόσμου, που απετέλεσαν ποιμαντικά και διδακτικά κείμενα, και συνέθεσε βίους Αγίων.
Ο Άγιος Ευθύμιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1402.
Ο Όσιος Ευθύμιος εκ Ρωσίας
Ο Όσιος Ευθύμιος του Αρχαγγέλσκ, έζησε μεταξύ του 15ου και 16ου αιώνα μ.Χ. Ασκήτεψε θεοφιλώς και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1523.
Την ύπαρξή του αγνοούσαν μέχρι τις 7 Ιουλίου 1643, ημέρα κατά την οποία ο τεχνίτης Οσταφέι Τρόφιμωφ, ανακάλυψε τυχαία τα λείψανά του σκάβοντας ένα χαντάκι στην αυλή του αφεντικού του, ευγενούς Γεωργίου Πέτροβιτς Μπουγνόσωφ Ροστόφσκυϊ, στην περιοχή του Αρχαγγέλσκ.
Ο Όσιος Ευθύμιος παρουσιάστηκε στον ύπνο πολλών πιστών στους οποίους αποκάλυψε την ύπαρξή του και την ημερομηνία της κοιμήσεώς του.
Το 1683, όμως, ο Αρχιεπίσκοπος του Χολμόγκορυ Αθανάσιος έγραψε μία επιστολή προς τον ηγούμενο της μονής Αντώνεφ-Σίσκιϋ, στην οποία ανέφερε ότι στο Αρχαγγέλσκ είχε δει τον τάφο και την εικόνα του Οσίου Ευθυμίου, αλλά και ότι δεν είχε καμία απόδειξη της αγιότητός του.
Ζήτησε, παρ όλα αυτά, από τον ηγούμενο να του αποστείλει όλα τα διαθέσιμα έγγραφα σχετικά με τον Όσιο Ευθύμιο. Το έτος 1829 η Εκκλησία καθιέρωσε την λειτουργική μνήμη του Οσίου Ευθυμίου την 20η Ιανουαρίου, εορτή του Αγίου Ευθυμίου του Μεγάλου.
Ο Άγιος Ζαχαρίας ο Νεομάρτυρας
Ο Νεομάρτυς Ζαχαρίας καταγόταν από τα μέρη της Άρτας. Σε μικρή ηλικία εξισλαμίσθηκε και ήρθε στις Παλαιές Πάτρες όπου εξασκούσε την τέχνη του γουναρά.
Όμως μετανόησε που αλλαξοπίστησε. Έτσι, αφού ήλθε σε μετάνοια, βρήκε κάποιο πνευματικό στον οποίο εξομολογήθηκε το αμάρτημα της εξωμοσίας του και ζήτησε την ευλογία να πορευθεί προς το μαρτύριο.
Ο πνευματικός, φοβούμενος μήπως ο Μάρτυρας δειλιάσει κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων, τον απέτρεπε. Τότε ο Άγιος αποκρίθηκε στον πνευματικό και του είπε: «Έχω τόση δίψα να βασανισθώ για τον Χριστό, όπου επιθυμώ να λάβω, αν ήταν δυνατόν, και περισσότερα βασανιστήρια, από αυτά που μου ανέφερες».
Προ των λόγων αυτών της δυνάμεως της πίστεως και της αγάπης στον Χριστό, πνευματικός μετέδωσε τα Άχραντα Μυστήρια στον Άγιο και τον ευλόγησε.
Ο Άγιος πήγε στο εργαστήριό του, πούλησε όλα του τα υπάρχοντα τα οποία έδωσε ελεημοσύνη στους πτωχούς και παρουσιάσθηκε στον κριτή, ενώπιον του οποίου ομολόγησε στην πίστη του στον Χριστό. Παρά τις κολακείες, εκείνος επέμενε σθεναρά στην ομολογία του.
Έτσι τον έκλεισαν στην φυλακή και τον βασάνισαν επί πολλές ημέρες. Εκείνος υπέμεινε τα φρικτά μαρτύρια με πνευματική ανδρεία και αξιοθαύμαστη καρτερία, για να παραδώσει το πνεύμα του το 1782 μ.Χ. Η τοπική Εκκλησία της Άρτας εορτάζει την μνήμη του και εικόνα του φυλάσσεται στην ιερά μονή Κάτω Παναγιάς Άρτας. Την μνήμη του πανηγυρίζει επίσης και η τοπική Εκκλησία των Πατρών, αφού ο Άγιος εργάσθηκε εκεί.
Απολυτίκιο. Ηχος δ .
Ταχύ προκατάλαβε Της Άρτης αγλάισμα, και Νεομάρτυς κλεινός, εν Πάτραις ως ήθλησας, υπέρ Χριστού του Θεού, εδείχθης μακάριε, ου γαρ τον τρώσοντά σε, καθελών δι αγώνων, γέρας εδέξω θείον, Αθλητά Ζαχαρία, πρεσβεύων υπέρ πάντων ημών των ευφημούντων σε.
Ο Όσιος Θεόδωρος ο Δίκαιος εκ Ρωσίας
Ο Όσιος Θεόδωρος του Τομσκ κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1864.
Δεν έχουμε περισσότερες πληροφορίες για τον Βίο του Οσίου.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Ιερομάρτυρας
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ιωάννης Πεττάι, τιμάται υπό της Εκκλησίας της Ταλλίνης και Εσθονίας.
synaxarion.gr
anavaseis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου