Ἂν λοιπὸν ἀρχίσομε μὲ θερμὸ ζῆλο νὰ ἐκτελοῦμε τὶς έντολὲς τοῦ Θεοῦ...

9.2.2011 - Τὸ μήνυμα τῆς ἡμέρας

Ἀπὸ τὴν Φιλοκαλία

Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς – Τὰ 100 πρακτικὰ κεφάλαια:

88. Τὸν χειμώνα, ὅταν σταθεῖ κανείς στὸ ὕπαιθρο καὶ βλέπει πρὸς τὴν ἀνατολὴ τὸ πρωί, τὸ μπροστινὸ μέρος τοῦ σώματός του ζεσταίνεται λίγο ἀπὸ τὸν ἥλιο, ὄχι ὅμως καὶ τὸ πίσω μέρος, γιατὶ δὲν εἶναι ὁ ἥλιος κατακόρυφος ἀπὸ πάνω του. Ἔτσι καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἀρχίζουν νὰ δέχονται τὴν ἐνέργεια τοῦ Πνεύματος, θερμαίνονται λίγο στὴν καρδιὰ ἀπὸ τὴν θεία χάρη καὶ γι’ αὐτὸ ὁ νοῦς τους ἀρχίζει νὰ καρποφορεῖ πνευματικὰ νοήματα. Φανερά, ὅμως, μέρη τῆς καρδιᾶς τους μένουν ἀκόμη μὲ τὸ σαρκικὸ φρόνημα, ἐπειδὴ δὲν καταφωτίζονται ἀκόμα ὅλα τὰ μέρη τῆς καρδιᾶς μὲ βαθιὰ αἴσθηση ἀπὸ τὴν ἁγία χάρη. Μερικοὶ δὲν μπόρεσαν νὰ τὸ ἐννοήσουν αὐτὸ καὶ νόμισαν ὅτι στὸν νοῦ ὑπάρχουν δύο ὑποστάσεις (ὑπάρξεις) ποὺ ἀντιμάχονται μεταξύ τους.Ἔτσι, λοιπόν, συμβαίνει ἡ ψυχὴ τὴν ἴδια στιγμὴ νὰ σκέφτεται καὶ καλὰ καὶ κακά, ὅπως στὸ παράδειγμα ποὺ ἀναφέραμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος καὶ κρυώνει καὶ ζεσταίνεται. Ἀφότου ὁ νοῦς μας ἔπεσε στὴν κατάσταση τῆς διπλῆς γνώσεως, δηλ. τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ, ἐξ ἀνάγκης καὶ χωρὶς νὰ θέλει, τὴν ἴδια στιγμὴ κάνει καὶ καλὲς καὶ κακὲς σκέψεις, καὶ μάλιστα σ’ ἐκείνους ποὺ ἀποκτοῦν λεπτὴ διάκριση. Ὅπως, δηλαδή, σπεύδει πάντοτε νὰ σκέφτεται τὸ καλό, εὐθὺς θυμᾶται καὶ τὸ κακό, ἐπειδὴ μὲ τὴν παρακοὴ τοῦ Ἀδάμ σχίστηκε στὰ δύο ἡ μνήμη τοῦ ἀνθρώπου.

            

Ἂν λοιπὸν ἀρχίσομε μὲ θερμὸ ζῆλο νὰ ἐκτελοῦμε τὶς έντολὲς τοῦ Θεοῦ, τότε ἡ χάρη φωτίζει μὲ βαθιὰ αἴσθηση ὅλα τὰ αἰσθητήριά μας καὶ κατακαίει τὶς δικές μας ἐνθυμήσεις· καί, εὐφραίνοντας τὴν καρδιά μας μὲ μιὰ εἰρήνη ἀνυποχώρητης ἀγάπης, μας κάνει ἔτσι νὰ σκεφτόμαστε πλέον μόνο πνευματικὰ καὶ ὄχι σαρκικά. Αὐτὸ πάρα πολὺ συμβαίνει σ’ ἐκείνους ποὺ προσεγγίζουν τὴν τελειότητα, οἱ ὁποῖοι ἔχουν στὴν καρδιά τους ἀκατάπαυστη τὴν μνήμη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.