ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Ἡ σάρκωση τοῦ Θεανθρώπου πρόδρομος τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ
Ὅπως οἱ Προφῆτες ὑπῆρξαν πρόδρομοι τῆς ἐνσάρκου παρουσίας τοῦ Χριστοῦ καί ἑτοίμαζαν τούς ἀνθρώπους γιά νά Τόν δεχθοῦν, ἔτσι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἔγινε «πρόδρομος τῆς πνευματικῆς παρουσίας Του, καί μέ τούς λόγους Του παιδαγωγεῖ τίς ψυχές, γιά νά ὑποδεχθοῦν τήν φανερή θεϊκή παρουσία Του, τήν Δευτέρα Παρουσία Του. Αὐτήν τήν παρουσία τήν πραγματοποιεῖ πάντοτε, ὅταν διά τῶν ἀρετῶν μεταβάλλη τούς ἀξίους ἀπό σαρκικούς σέ πνευματικούς, θά τήν πραγματοποιήση ὅμως καί φανερά κατά τήν συντέλεια, ὅταν θά ἀποκαλύψη τά ἕως τότε σέ ὅλους ἀπόρρητα»[1].
Ὅταν λοιπόν ζοῦμε τίς ἀρετές, ζοῦμε αὐτή τήν θεϊκή παρουσία μέσα μας ἡ ὁποία θά ὁλοκληρωθεῖ κατά τήν Δεύτερη Παρουσία τοῦ Χριστοῦ μετά τήν Συντέλεια τοῦ Κόσμου.
Ἡ θυσία πού προηγεῖται τῆς Θυσίας
Ἡ ἀρχική προϋπόθεση γιά νά πλησιάσουμε στά φρικτά μυστήρια τῆς Θείας Εὐχαριστίας, εἶναι ἡ ἀνεξικακία καί ἡ ἀγάπη.
Αὐτό ζητᾶ ὁ Χριστός ἀπό ὅλους, ἱερεῖς καί πιστούς:«Ἐάν προσφέρῃς τό δῶρον σου ἐπί τό θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῇς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατά σοῦ, ἄφες ἐκεῖ τό δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου καί ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου καί τότε ἐλθών πρόσφερε τό δῶρόν σου»[2]. Μέ τούς λόγους αὐτούς ὁ Κύριος θέλει νά μᾶς δείξη «ὅτι πολύ τιμᾶ τήν ἀγάπη καί τήν θεωρεῖ θυσία ἀνώτερη ἀπό κάθε ἄλλη θυσία. Χωρίς αὐτήν οὔτε τίς ἄλλες θυσίες δέχεται». «Ἡ ἁγία Τράπεζα δέν δέχεται ὅσους ἔχουν ἀντιπάθεια μεταξύ τους»[3].
Πρίν λοιπόν προσφέρουμε τήν εὐχαριστιακή θυσία διά τοῦ Λειτουργοῦ ὀφείλουμε, ἱερεύς καί πιστοί νά θυσιάσουμε πρῶτα τόν ἑαυτό μας γιατί: «Κανένας δέν εἶναι ἄξιος τοῦ μεγάλου Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ταυτόχρονα τό Θῦμα καί ὁ Ἀρχιερεύς, ἐφ’ ὄσον δέν παρουσίασε πρῶτα στόν Θεό τόν ἑαυτό του ζωντανή καί ἁγία θυσία.»[4].
Ὅποιος πλησιάζει τά ἅγια Μυστήρια χωρίς προηγουμένως νά ἔχη θυσιάσει τόν ἑαυτό του, «βλέπει καί αἰσθάνεται» τόν Θεόν ὄχι ὡς Φῶς γλυκύτατον ἀλλά ὡς φωτιά πού κατακαίει.
Τόν ἑαυτό μας τόν θυσιάζουμε μέ τόν θάνατο τῶν παθῶν, δηλαδή μέ τήν εἰλικρινῆ μετάνοια ἡ ὁποία ὁλοκληρώνεται διά τοῦ μυστηρίου τῆς ἐξομολογήσεως.
Ἔτσι, τό βράδυ πού προηγεῖται τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Λειτουργός ἀλλά καί κάθε πιστός πού θέλει νά συμμετέχει στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, μόνος του μπροστά στόν Ἐσταυρωμένο Κύριο τῆς Δόξης, ἐνώπιος Ἐνωπίῳ, ἑτοιμάζει τήν καρδιά του. Διώχνει ἀπό μέσα του κάθε αἴσθημα μνησικακίας καί κάθε πονηρό λογισμό, καθαρίζεται μέ τήν ἐγκράτεια καί ἀγρυπνεῖ προσευχόμενος, περιμένοντας τήν μεγάλη στιγμή τῆς Θείας Κοινωνίας μέσα στήν Θεία Λειτουργία.
Ἡ Θεοτόκος: Πύλη ἡ ἀνατολόβλεπτος
Ἡ θύρα τήν ὁποία πέρασε ὁ Χριστός γιά νά ἔλθη στόν κόσμο ἦταν ἡ ἀγάπη Του γιά τόν ἄνθρωπο. Τήν θύρα τῆς ἀγάπης, τήν ὁποία πέρασε ὁ Χριστός γιά νά ἔλθη στόν κόσμο, τήν ἄνοιξε ἡ Κυρία Θεοτόκος. Ἡ ἁγιότητά Της προσείλκυσε τό θεῖο ἔλεος στό ἀνθρώπινο γένος. Μέ τήν διακονία Της στό μυστήριο τῆς θείας Οἰκονομίας, ἡ Παναγία ἔγινε ἡ Πύλη «ἡ πρός ἀνατολάς βλέπουσα». Ἔγινε «πύλη ἡ ἀνατολόβλεπτος», ἀπό τήν ὁποία ἀνέτειλε γιά τούς ἀνθρώπου ἡ Ζωή καί σκόρπισε τό σκοτάδι τοῦ θανάτου.
Ἡ Ὑπερευλογημένη Θεοτόκος εἶναι ἡ παρθενική Πύλη διά μέσου τῆς ὁποίας ἀνατέλλει τό φῶς τῆς θείας εὐσπλαγχνίας.
Γι’ αὐτό, πρίν ἀρχίσουμε τήν θεία Λειτουργία, ζητοῦμε ἀπό τήν Παναγία Μας νά ἀνοίξη τήν πύλη τῆς μητρικῆς ἀγάπης Της, γιά νά εἰσέλθη ὁ Χριστός μέσα μας, κι’ ἐμεῖς νά εἰσέλθουμε μέσα στόν Χριστό.
Σταυρός: Ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ
Ὁ πιστός, σχηματίζοντας τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ ἐπάνω του, διακηρύσσει τήν νίκη τοῦ Χριστοῦ κατά τοῦ θανάτου καί τοῦ Διαβόλου.
Διά τοῦ Σταυροῦ φανερώθηκε στόν ἄνθρωπο ἡ ἀγάπη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ: «Ὁ Σταυρός εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατρός, ἡ δόξα τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ, ἡ ἀγαλλίαση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὁ Σταυρός σημαίνει θυσία. Ὁ Χριστός δοξάσθηκε ὅταν θυσιάσθηκε. Ἡ μεγαλύτερη δόξα του Χριστοῦ εἶναι ἡ δόξα πού εἶχε ἐπάνω στόν Σταυρό. Στόν Σταυρό ἐπάνω ἀναπαύθηκε ὁ Χριστός. Γι’ αὐτό ἐπάνω ἀπό τήν κεφαλή τοῦ Ἐσταυρωμένου γράφουμε: «ὁ Βασιλεύς τῆς Δόξης». Ὁ θρόνος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ Σταυρός. Γι’ αὐτό καί ἡ μεγαλύτερη δόξα τῶν χριστιανῶν εἶναι τό μαρτύριο. Αὐτό μᾶς δίδαξε ὁ Κύριος, αὐτό μᾶς δίδαξαν καί οἱ ἅγιοι Μάρτυρές Του. Τότε δοξαζόμαστε ὅταν πάσχουμε γιά τόν Χριστό.
Γι’ αὐτόν τόν λόγο ὅλοι οἱ πιστοί σημειώνουν συνεχῶς τό σχῆμα τοῦ Σταυροῦ στό ἐπισημότερο σημεῖο τοῦ σώματος, τό μέτωπο. «Οἱ χριστιανοί πού πιστεύουν στόν Χριστό σημειώνουν στόν ἑαυτό τους τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, ὄχι ὅπως τύχει καί μέ καταφρόνηση, ἀλλά μέ κάθε προσοχή, σύνεση, φόβο, τρόμο καί μέ κάθε εὐλάβεια... Διότι κατά τήν εὐλάβεια πού ἔχει καθένας στόν Σταυρό, παίρνει καί τήν ἀνάλογη δύναμη καί βοήθεια ἀπό τόν Θεό»[5].
Τό σῶμα μας: Ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Ἀναφέραμε ἤδη ὅτι ὁ Λειτουργός ἀλλά καί ὁ κάθε πιστός προετοιμάζεται πνευματικά καί σωματικά προκειμένου νά συμμετάσχει στήν Θυσία τοῦ Ἀρνίου: νηστεύει, ἀγρυπνεῖ, προσεύχεται. Τό σῶμα, ὅπως καί ἡ ψυχή, προετοιμάζεται γιά νά συμμετάσχη καί αὐτό στήν εὐχαριστιακή Προσφορά, καί νά δεχθῆ μέσα του τόν ὑψηλό Ἐπισκέπτη, τόν Χριστό. Δέν εἶναι, λοιπόν, τό σῶμα παθητικός θεατής καί ἀποδέκτης τῆς Θείας δωρεᾶς, ἀλλά διά τῆς καταλλήλου προετοιμασίας μετέχει ἐνεργῶς, στήν τέλεσή τῆς Θείας Λειτουργίας διά τῆς Ὁποίας παρέχεται ἡ Θεία δωρεά στούς πιστούς.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγει ὅτι τό σῶμα μας εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί μᾶς προτρέπει νά δοξολογοῦμε τόν Θεό μέσα σ’ αὐτόν τόν ναό: «Δοξάσατε τόν Θεόν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καί ἐν τῷ πνεύματι ἡμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ»[6]. Αὐτός εἶναι ὁ ναός μέσα στόν ὁποῖο κατ’ ἐξοχήν εὐαρεστεῖται ὁ Θεός νά κατοικεῖ: Τό ἀνθρώπινο σῶμα. Ἐκεῖ μέσα θέλει ὁ Θεός νά λατρεύεται. Ἀκόμη κι’ ἄν μᾶς στερήσουν τίς ἐκκλησίες, ὅπως πολλές φορές συνέβη στό παρελθόν, ἔχουμε ὅμως τό σῶμα μας κι’ ἐκεῖ μέσα πρέπει νά λατρεύουμε τόν Θεό καί νά Τόν δοξολογοῦμε. Γι’αὐτό τό σῶμα δέν θά πρέπει νά ὑστερεῖ σέ καθαρότητα καί χάρη ἀπό ἕναν Ναό. Κι’ ὅπως ἐκεῖ δέν μποροῦμε νά ἀνεχθοῦμε τίποτε τό βέβηλο ἔτσι καί τό σῶμα μας πρέπει νά διατηροῦμε ἀμόλυντο ἀπό παντός εἴδους βεβήλωση καί ἄλλη ἀκαθαρσία.
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
http://hristospanagia3.blogspot.com
Βοήθημα: Ἱερομονάχου Γρηγορίου: Ἡ Θεία Λειτουργία (Ἡ ἀκολουθία τοῦ Καιροῦ).
[1] Ὅσιος Μάξιμος Ὁμολογητής, Κεφάλαια σ΄ περί θεολογίας καί τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας β, 29, PG 90, 1137 CD.
[5] Ἱερός Χρυσόστομος, Εἰς ὄνομα κοιμητηρίου, 2, PG 49, 396-7 καί Πρός Ἰουδαίους καί Ἕλληνας, 9 PG 48,826 - Ὅσιος Συμεών Νέος Θεολόγος, Λόγος 1, 4, Ζ σελ. 31-2.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου