Σελίδες

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Εἶναι ὁ Θεός αἴτιος τῶν κακῶν; (μέ ἀφορμή τήν καταστροφή στήν Ἰαπωνία).

ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ

Πρεσβυτέρου Βασιλείου Σπηλιοπούλου


ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ;
Μ
φορμ τ φοβερ καταστροφ στ Νοτιανατολικ σα


 Ἡ ἐρώτηση αὐτή εἶναι ἴσως ἡ πιό συνηθισμένη καί ἡ πιό συχνή πού ἀκούγεται πάνω σ' αὐτήν ἐδῶ τήν γῆ.  Σχεδόν καθημερινά ο περισσότεροι νθρωποι κφράζουν τήν πορία ατή ετε κάτω πό τν πήρεια μις προσωπικς δύσκολης θέσεως, ετε ντικρύζοντας τίς μεγάλες καταστροφές, πού προκαλε νθρωπος τίς μεγάλες φυσικές καταστροφές πού χει συνηθίσει νά νομάζει "θεομηνίες".

Προσφάτως π.χ συγκλονίστηκε κοινή γνώμη βλέποντας πό τούς δέκτες τν τηλεοράσεων μαθαίνοντας μέ ποινδήποτε λλο τρόπο τή μεγάλη καταστροφή πού προκάλεσαν τά Τσουνάμι στίς περιοχές τς ΝΑ σίας.  Καί τό ρώτημα πανλθε : "γιατί Θεέ μου τέτοια καταστροφή;"
  Εναι μως σωστός παραλήπτης το ρωτήματος;  Εναι ντως Θεός ατιος τν κακν;  Θά παντήσουμε στό ρώτημα μέ τήν βοήθεια το Μεγάλου Βασιλείου ποος σέ κάποια πό τίς μιλίες του διαπραγματεύεται ατό κριβς τό θέμα, τό ν δηλαδή καί κατά πόσο εναι ατιος τν κακν Θεός, λλά καί τί τελικά εναι, τί δέν εναι, κακό.

Λέγει, λοιπόν γιος τι ο θεοι μέσως μόλις συναντήσουν κάποια δυσκολία ποφαίνονται τι δέν πάρχει Θεός.  Τό διο μως κάνουν, συνεχίζει, σοι θεωρον τι Θεός εναι ατιος τν κακν καί μαρτία τους εναι παραπλήσια, εναι ρνησις τς γαθότητος το Θεο, ρα εναι ρνησις το Θεο.  Καί ξεκινώντας γιος τήν ντίκρουση τς θέσεως τι Θεός εναι ατιος τν κακν, μς λέει τι πρέπει πάντα νά χουμε κατά νον τι οτε μπορομε νά πάθουμε κάτι ν Θεός δέν πιτρέψει, οτε, μως πό ατά πού ποφέρουμε κατά παραχώρησιν Θεο εναι κάτι βλαβερό γιά τήν ψυχή.  θάνατος π.χ. προέρχεται βέβαια πό τό Θεό δέν εναι μως κακός ατός καθ' αυτός κτός άν πρόκειται γιά τό θάνατο κάποιου μαρτωλο ποος μως εθύνεται διος γιά τόν κακό θάνατο φο τσι πέλεξε νά ζήσει σ' ατήν δ τήν ζωή, βουτηγμένος δηλαδή στήν μαρτία καί μακρυά πό τό Θεό.

Τό κακό, λοιπόν, νοεται ετε κατά τήν προσωπική μας ντίληψη - πως θάνατος, πού στήν πραγματικότητα δέν εναι κακό - ετε κατά τή φύση του, τό ποο μως ξαρτται πό μς καί γιά τό ποο εθυνόμαστε μες - πως εναι τά διάφορα πάθη - ετε ς ,τι μς προκαλε πόνο καί θλίψη, τό ποο μως δίνει Θεός πρός φέλεια τς ψυχς καί πρός σωτηρίαν - πως εναι ο διάφορες ρρώστιες καί ο πειρασμοί.

Θεός, λοιπόν, εναι σάν τό γιατρό πού χρειάζεται πολλές φορές νά πονέσει τόν σθενή γιά νά τόν θεραπεύσει καί μάλιστα πί πληρωμ.  Δέν εναι πεύθυνος γιατρός γιά τόν πόνο πού προκαλε θεραπεία, πως δέν εναι πεύθυνος Θεός γιά τίς σκληρές τιμωρίες πού πέρχονται σέ λόκληρες πόλεις προκειμένου νά παραδειγματισθον ο πιζντες.  Τό διο συνέβη καί μέ τά Σόδομα, λλά τό διο καί μέ τή ΝΑ σία, τν πρωτεύουσα τς παιδεραστίας, πως εναι τος πσι γνωστό.  Πόσο θά μποροσε νά νεχθε Θεός μι τέτοια κατάσταση ταν χιλιάδες θώων παιδιν μαρτυροσαν καθημεριν καί ξευτελίζονταν καί ταν κατομμύρια νθρώπων π' λον τόν κόσμο σπευδαν στήν περιοχή γιά νά κανοποιήσουν τό φοβερό πάθος τους καί γιά νά μπορευθον τό πάθος τν λλων;  Ποιά φέλεια θά πρχε ν Θεός συνέχιζε νά νέχεται φο δέν πρχε μετάνοια;  πολύτως καμία. 

Συνεπς, τό κυρίως κακό εναι μόνον μαρτία ποία ξαρτται πό τήν βούληση μας καί τήν κακή καλή χρήση το ατεξουσίου μέ τό ποο μς προίκισε Θεός καί γιά τήν ποία οδεμία εθνη φέρει Θεός..  πό τά πόλοιπα δέ "κακά", πό τούς πειρασμος δηλαδή, πού Θεός πιτρέπει νά ρθουν στή ζωή μας, λλα δίδονται γιά νά μς δοκιμάζουν καί νά μας δυναμώνουν, πως συνέβη μέ τόν πολύαθλο Ἰώβ, λλα γιά νά θεραπευθον ο μαρτίες, πως συνέβη στόν Δαυίδ πού ρημώθη βασιλικός οκος, καί λλα γιά σωφρονισμό κυρίως τν "πρός μαρτίαν εολισθήτων", πως συνέβη μέ τούς Δαθν καί βειρν τιμωρία τν ποίων παραδειγμάτισε τούς πολοίπους.  Συμπερασματικά, λοιπόν, κακό εναι μαρτία πού δηγε στήν αώνια κόλαση, στήν πραγματική καταστροφή, ν σα θεωρομε κακά διότι μς πονον χουν "γαθο δύναμιν".

Στή συνέχεια γιος πατήρ "κορυφώνει" τήν μιλία του διατυπώνοντας τήν Πίστη τς κκλησίας τι Θεός δέν εναι δημιουργός το κακο φο τό κακό εναι νύπαρκτο.  "Στέρησις γάρ γαθο στι τό κακό", λέγει γιος πατήρ, πεξηγώντας τι μέ τό κακό συμβαίνει τι καί μέ τήν τύφλωση.  ν, δηλαδή, πάρχει τό μάτι πό κάποια ατία ρρωσταίνει καί παύει νά θεωρε τό φς.  Τό διο συμβαίνει καί μέ τήν μαρτία: εναι μι ναπηρία τς ψυχς, δέν εναι γις κατάσταση.  ρα τό κακό δέν εναι παρκτό λλά δημιουργεται ταν ποχωρήσει τό γαθό πως κριβς τό σκοτάδι εναι λλειψις το φωτός καί εναι νευ δίας οσίας.   Τό κακό δέν δημιουργήθηκε μαζί μέ τα λλα ποιήματα φο δέ θά μποροσε λλωστε γαθότητα νά γεννήσει κακία.

Παρά τατα τό κακό πάρχει μέσα στόν κόσμο καί τό ντιλαμβανόμαστε ντονα. Κανείς δέ μπορε νά ρνηθε τήν λήθεια ατή.  πό πο μως καί πς πάρχει τό κακό; Καί Μέγας Βασίλειος πολύ σοφ παντ στό ρητορικό ρώτημα πού διος θέτει, τι γι’ ατό πρέπει νά ναρωτηθον  σοι λένε τι Θεός εναι ατιος τν κακν πειδ πάρχουν ρρώστιες καί δυστυχίες.  Θεός πλασε τά πάντα "καλά λίαν", τέλεια καί ρτιμελ καί χασαν τήν γεία τους " διά πονηράν δίαιταν δι' σδηποτον νοσοποιο ατίας", δηλαδ ετε λόγ κακς διατροφς λγ ποιασδήποτε λλης νοσοποιο ατίας.  τσι Θεός πλασε σμα γιές καί χι ρρωστο.  Παρομοίως Θεός πλασε τόν νθρωπο γιά νά παραμείνει θάνατος καί γαθός, το δωσε μως καί τήν λευθερία νά πιλέξει, καί κριβς κακή χρήση τς λευθερίας καί κακή πιλογή δήγησε στό θάνατο πού δέν εναι παρά στέρησις τς ζως.  Μά, θά πε κάποιος, (καί ντως τό κομε καθημερινς) γιατί Θεός δέν μς πλασε ναμαρτήτους κατά τήν φύση στε νά μή μπορομε νά μαρτήσουμε;  Διότι, παντ γιος Βασίλειος, πως καί σύ θεωρες φίλους σου τούς δούλους σου χι ταν τούς κρατς δεσμίους λλ' ταν κουσίως κτελον τίς ντολές  σου τσι καί Θεός "ο τό ναγκασμένον φίλον λλά τό ξ' ρετς κατορθούμενον.  ρετή δέ κ προαιρέσεως καί οκ ξ' νάγκης γίνεται".

Καί Διάβολος πό πο προέρχεται;  Δέν εναι δημιοργημα το Θεο; Δέν εναι Διάβολος κακός;  Να, λλ πό τήν δια του τήν προαίρεση μετεβλθη ωσφρος, λαμπρς γγελος, σ Διάβολο.  Θεός, δηλαδή, πλασε τούς γγέλους πως καί τούς νθρώπους, δηλαδή λεύθερους. Σατανς, λοιπόν, παναστάτησε κατά το Θεο, πεμακρύνθη πό τό Θεό καί ρα γινε κακός πως μι λάχιστη περιστροφή το ματιο μς κάνει ετε νά βλέπουμε τό φς ετε τή δική μας σκι.  Καί Γαβριήλ ταν γγελος παρεστέκετο μως ενάως κοντά στόν Θεό.  Καί νας θά μποροσε νά μή πέσει καί λλος νά πέσει μως κακή χρήση τς λευθερίας ριξε τό τγμα το ωσφόρου.  Γιατί, μως, μς πολεμ Διάβολος; Διάβολος μς πολεμ π' ρχς " τι δοχεον ν πάσης κακίας δέξατο καί το φθόνου τήν νόσον καί βάσκηνεν μν τς τιμς", διότι φθόνησε, δηλαδή, τήν τιμή πού Θεός κανε στόν νθρωπο καί δέν μποροσε πό το φθόνο νά ποφέρει "τήν λυπο ζωήν τήν ν παραδείσ".  Δέ μποροσε κόμα Διάβολος πού ξέπεσε πό τήν τιμή καί ξία τν γγέλων, νά βλέπει τό γήινο πλάσμα, τόν νθρωπο, νά νυψνεται σ' ατήν τήν τιμή.

Σατανς, λοιπόν λέγεται καί διάβολος διότι μς διαβάλλει καί μς πολεμ προκειμένου νά πομακρυνθομε πό τό γαθό καί νά πακούσουμε σ' ατόν καί διότι χαίρεται μέ τήν καταστροφή μας.  Εναι δέ Διάβολος πνεμα καί ατό κάνει τόν γώνα μας ναντίον του δυσκολότερο.    τόπος δέ πού ξουσιάζει εναι έρας γιαυτό ξουσιάζει τή γ πού περιβάλλεται λη πό έρα.  Σατανς, μως, πεσε, κατά τά λόγια το Κυρίου "ς στραπή κ το ορανο" χασε, δηλαδή, τήν ξουσία του πί το έρος ταν έρας καθηγιάσθη πό τόν σταυρωμένο Κύριο ποος μς δωσε τήν ξουσία το "πατεν πάνω φεων καί σκορπίων καί πί πάσαν τή δύναμη το χθρο".  ρα, λοιπόν, καμία ξουσία δέν χει πάνω στούς νθρώπους άν ο διοι δέν το τήν παραχωρήσουν Θεός δέν πιτρέψει.  ν δηλαδή ο νθρωποι δέν πομακρυνθον πό τό γαθό δν ποκύπτουν στό κακό πού εναι νύπαρκτο.   

Νά, λοιπόν, ποιά εναι πάντηση τν γων Πατέρων σέ σους εκαίρως - καίρως χρησιμοποιον τό κακό γιά νά μς ποδείξουν δθεν τι δέν πάρχει Θεός τι Θεός δέν εναι γαθός.  Νά ποιά εναι ρθόδοξη θεώρηση το κακο, τν πειρασμν καί το θανάτου καί  νά πώς πρέπει νά παντομε στήν ρώτηση γιατί Θεός μς φησε νά μαρτήσουμε γιατί βαλε τό δένδρο τς ζως στόν παράδεισο φο προγνώριζε τήν κβαση καί τήν πτώση, ρώτηση συχνή καί συχν κακοπροαίρετη.  Τέλος ατός εναι τρόπος  πού πρέπει νά θεωρομε τίς "Θεομηνίες" κα τρπος πού πρέπει στήν καθημερινή μας ζωή νά βλέπουμε τούς πειρασμούς γιά νά τούς πομένουμε εκολώτερα χοντας τήν βεβαα πίστη τι τσι Θεός μς κάνει καλύτερους.  Εχόμαστε  νά μς νδυναμώνει Θεός στε νά δεχόμαστε γγγυστα τό νομιζόμενο κακό καί νά ποφεύγουμε , συνεργοντος το Θεο, τό μονό κακό, τήν μαρτία γιά νά εοδωθον καί ο εχές το Μεγάλου Βασιλείου καί νά πολαύσουμε τήν Βασιλεία το Πατρός καί το Υο καί το γίου Πνεύματος. ΑΜΗΝ!   
http://www.orthros.org/Greek/Keimena/K-GiatiTheemou.htm

2 σχόλια:

Dimitris D είπε...

Η καταστροφή στην Ιαπωνία συνέβη γιατί ο κόσμος απομακρύνθηκε από την παράδοση του και έχασε την προστασία του θεού. Η Ιαπωνία δεν ήταν χριστιανική χώρα αλλά είχε την παράδοση, η οποία εμπόδιζε τον κόσμο να ξεφύγει τελείως στην αμαρτία.
Με την πολιτιστική εισβολή της δύσης, οι Ιάπωνες διέλυσαν τις κοινότητες τους και έγιναν ακραίοι ατομιστές, που ζουν μόνο για να καταναλώνουν όμορφα πράγματα.
Με την πώληση των ιαπωνικών εταιριών κινηματογράφου, τηλεόρασης και μουσικής, σε αμερικάνικες εταιρίες, τα ΜΜΕ πρόβαλαν παντού εξάγωνα, πεντάγωνα αστέρια και αγγέλους που κάνουν εξυπηρετήσεις. Εμφανίστηκαν μέχρι και σειρές που πρόσβαλαν άμεσα την εικόνα της παναγίας όπως εικονογραφείτε στον ορθόδοξο χριστιανισμό. Ωστόσο κανείς δεν αντέδρασε, τα δέχτηκαν όλα.

Μετά η ήρθε η καταστροφή, η οποία πίκρανε τα νερά με ραδιενέργεια, και τώρα δεν μπορούνε να φάνε ψάρι, φύκια και ρύζι στην Ιαπωνία. Ούτε να παράγουν ηλεκτρονικά. Έχουν σοβαρά προβλήματα που δεν λύνονται με καταναλωτισμό και βλέποντας ταινίες με πεντάγωνα αστεράκια.

Κωνσταντινος Ζαγλανίκης είπε...

Πάντως για αυτό το σεισμό και το τσουνάμι που έγινε στην Ιαπωνία ήταν όλα τεχνητά, απο το Αμερικάνικο HAARP και τα διεστραμμένα και σατανοκίνητα μυαλά που τό ελέγχουν.

Δημοσίευση σχολίου