Ο Όσιος πατήρ ημών Ηρωδίωνας(Ιονέσκου)γεννήθηκε στο Βουκουρέστι το 1821 και το κατά κόσμον όνομά του ήταν Ιωάννης.Στα 20 του χρόνια μπήκε στην αδελφότητα της φημισμένης Μονής της Τσερνίκας υπό την πνευματική προστασία του ηγουμένου Καλλινίκου(μετέπειτα Οσίου Καλλινίκου της Τσερνίκα,του οποίου το άφθαρτο λείψανο βρίσκεται στη Μονή Τσερνίκας στο Βουκουρέστι).ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Το 1846 εκάρη μοναχός και πήρε το όνομα Ηρωδιών.Αγαπούσε πολλοί τους άλλους αδελφούς και ποτέ δεν έλεγε κακό λόγο για κανέναν.Νήστευε αυστηρά και αναπαυόνταν τη νύχτα μόνο 3-4 ώρες,κάνοντας χιλιάδες μετάνοιες.Ήταν πολύ αγαπητός στους μοναχούς και στον ηγούμενο.
Τον Σεπτέμβριο του 1850 ο ηγούμενός του Καλλίνικος εκλέχθηκε επίσκοπος στην πόλη Ρέμνικου-Βέλτσεα και πήρε μαζί του κάποιους μοναχούς από την αδελφότητα μεταξύ τον οποίων και τον Ηρωδίωνα.Στα τέλη του 1851 τον χειροτόνησε διάκονο και τον έστειλε στη σκήτη Λάινιτσι.Το 1853 χειροτονήθηκε ιερέας και τον 1854 τον όρισε ως ηγούμενο της Σκήτης Λάινιτσι,θέση στην οποία έμεινε από το 1854 εως το1900.
Μετά την κοίμηση του πνευματικού του ο επίσκοπος,ο Όσιος Καλλίνικος,άρχισε να εξομολογείται στον μέχρι τότε υποτακτικό του ηγούμενο της Σκήτης Λάινιτσι,Ηρωδίωνα.Μετά από λίγο καιρό ο Οσιος Καλλίνικος θα τον ονομάσει ''Αυγερινό του Λάινιτσι΄΄.Ερχόνταν συχνά στη σκήτη ο επίσκοπος για να εξομολογηθεί και τα τελευταία χρόνια της ζωής του τον ανέπαυε πάρα πολύ να επισκέπτεται τις μονές Τσερνίκα,Λάινιτσι και Φρασινέι.
Ειχε το προορατικό χάρισμα και απ'όταν ήταν ακόμη εν ζωή έκανε πολλά θαύματα θεραπεύονας και πολλούς δαιμονισμένους.
Εκοιμήθη στις 3 Μαίου 1900.
Επτά χρόνια μετά την κοίμησή του-όπως είναι η παλιά μοναχική συνήθεια,τον ξέθαψαν για να γίνει ξανάγίνει η νεκρώσιμος ακολουθία.Τα λείψανό του τότε είχε βρεθεί άφθαρτο.Το έθαψαν πάλι επειδή το Λάινιτσι τότε δεν είχε οστεοφυλάκιο.Άλλωστε ο Άγιος Ηρωδίωνας είχε προφητέψει ότι λίγα χρόνια μετά τον θάνατό του η σκήτη θα ερημώσει
Πραγματικά κατά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο η μονή ερήμωσε και ο ηγούμενος συνελήφθη από τους Γερμανούς και πέθανε στη Γερμανία.Στον τάφο του Αγίου πριν από τον πόλεμο γίνονταν πολλά θαύματα
Το 1929 ο μετέπειτα ηγούμενος αναστήλωσε τη μονή.Την ίδια χρονιά ο ηγούμενος βρήκε για δεύτερη φορά το λείψανο(η πρώτη ήταν το 1907) και η επισκοπή αποφάσισε να τον θάψουν ξανά επειδή είχαν περάσει μόνο 29 χρόνια από την κοίμησή του.
Ο ηγούμενος το έθαψε πάλι σε βάθος 2,5 μέτρων(όπως αποδείχθηκε αργότερα).Πιθανόν να γνώριζαν ελάχιστοι το μέρος όπου το έθαψαν,αφού το 1980 όταν προσπάθησαν να το ξαναβρούν με επικεφαλής τον τότε ηγούμενο Καλλιόπιο,οι προσπάθειες έμειναν άκαρπες.Στο μεταξύ κατά τον 2ο Παγκ.Πόλεμο οι Γερμανοί είχαν μετατρέψει το μοναστήρι σε στάβλο αλόγων.
Τελικά στις 8 Απριλίου 2010,με την ευλογία του επισκόπου Ολτενίας Ειρηναίου,μετά από νηστεία,προσευχές και πολύ μεγάλη προσπάθεια(αφού το λείψανο ήταν πολύ βαθιά θαμμένο στη γη)βρέθηκε το λείψανο του Αγ.Ηρωδίωνος του Λάινιτσι,ο οποίος είναι ο τελευταίος κρίκος του ρουμανικού νεοησυχαστικού ρεύματος των 18ου και 19ου αιώνα
Σήμερα 1 Μαίου 2011 έγινε η αγιοκατάταξή του από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ρουμανίας
www.proskynitis.blogspot.com/ΠΗΓΗ
Τον Σεπτέμβριο του 1850 ο ηγούμενός του Καλλίνικος εκλέχθηκε επίσκοπος στην πόλη Ρέμνικου-Βέλτσεα και πήρε μαζί του κάποιους μοναχούς από την αδελφότητα μεταξύ τον οποίων και τον Ηρωδίωνα.Στα τέλη του 1851 τον χειροτόνησε διάκονο και τον έστειλε στη σκήτη Λάινιτσι.Το 1853 χειροτονήθηκε ιερέας και τον 1854 τον όρισε ως ηγούμενο της Σκήτης Λάινιτσι,θέση στην οποία έμεινε από το 1854 εως το1900.
Μετά την κοίμηση του πνευματικού του ο επίσκοπος,ο Όσιος Καλλίνικος,άρχισε να εξομολογείται στον μέχρι τότε υποτακτικό του ηγούμενο της Σκήτης Λάινιτσι,Ηρωδίωνα.Μετά από λίγο καιρό ο Οσιος Καλλίνικος θα τον ονομάσει ''Αυγερινό του Λάινιτσι΄΄.Ερχόνταν συχνά στη σκήτη ο επίσκοπος για να εξομολογηθεί και τα τελευταία χρόνια της ζωής του τον ανέπαυε πάρα πολύ να επισκέπτεται τις μονές Τσερνίκα,Λάινιτσι και Φρασινέι.
Ειχε το προορατικό χάρισμα και απ'όταν ήταν ακόμη εν ζωή έκανε πολλά θαύματα θεραπεύονας και πολλούς δαιμονισμένους.
Εκοιμήθη στις 3 Μαίου 1900.
Επτά χρόνια μετά την κοίμησή του-όπως είναι η παλιά μοναχική συνήθεια,τον ξέθαψαν για να γίνει ξανάγίνει η νεκρώσιμος ακολουθία.Τα λείψανό του τότε είχε βρεθεί άφθαρτο.Το έθαψαν πάλι επειδή το Λάινιτσι τότε δεν είχε οστεοφυλάκιο.Άλλωστε ο Άγιος Ηρωδίωνας είχε προφητέψει ότι λίγα χρόνια μετά τον θάνατό του η σκήτη θα ερημώσει
Πραγματικά κατά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο η μονή ερήμωσε και ο ηγούμενος συνελήφθη από τους Γερμανούς και πέθανε στη Γερμανία.Στον τάφο του Αγίου πριν από τον πόλεμο γίνονταν πολλά θαύματα
Ο ηγούμενος το έθαψε πάλι σε βάθος 2,5 μέτρων(όπως αποδείχθηκε αργότερα).Πιθανόν να γνώριζαν ελάχιστοι το μέρος όπου το έθαψαν,αφού το 1980 όταν προσπάθησαν να το ξαναβρούν με επικεφαλής τον τότε ηγούμενο Καλλιόπιο,οι προσπάθειες έμειναν άκαρπες.Στο μεταξύ κατά τον 2ο Παγκ.Πόλεμο οι Γερμανοί είχαν μετατρέψει το μοναστήρι σε στάβλο αλόγων.
Τελικά στις 8 Απριλίου 2010,με την ευλογία του επισκόπου Ολτενίας Ειρηναίου,μετά από νηστεία,προσευχές και πολύ μεγάλη προσπάθεια(αφού το λείψανο ήταν πολύ βαθιά θαμμένο στη γη)βρέθηκε το λείψανο του Αγ.Ηρωδίωνος του Λάινιτσι,ο οποίος είναι ο τελευταίος κρίκος του ρουμανικού νεοησυχαστικού ρεύματος των 18ου και 19ου αιώνα
www.proskynitis.blogspot.com/ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου