«Πάντοτε να χαίρετε, αδιάκοπτα να προσεύχεστε, για όλα να ευχαριστείτε» (Α΄ Θεσ. 5,16)

  «Τί σημαίνει λοιπόν αυτό; Ότι πρέπει να μην κάνουμε εμείς την προσευχή με λόγια, αλλά με τη διάθεση της ψυχής και με πράξεις αρετής που να συνοδεύουν ολόκληρη τη ζωή, να δυναμώνουμε την προσευχή. Γιατί «είτε τρώγετε, λέγει, είτε πίνετε, είτε κάτι άλλο κάνετε, όλα να τα κάνετε για τη δόξα του Θεού» (Α’ Κορ.10, 31).
Να προσεύχεσαι κάθε φορά που κάθεσαι στο τραπέζι! Όταν δέχεσαι το ψωμί, να αποδίδεις την ευχαριστία σε Αυτόν που το έδωσε!
Όταν με κρασί στηρίζεις την ασθένεια του σώματος, να θυμάσαι Αυτόν που σου παρέχει το δώρο για να ευφραίνεται η καρδιά και να καταπραΰνονται οι ασθένειες!
Πέρασε η ανάγκη των φαγητών; Η μνήμη όμως του ευεργέτη να μην παρέλθει!
Κάθε φορά που φοράς το ρούχο σου να ευχαριστείς Αυτόν που σου τον έδωσε!
Όταν ντύνεσαι, να αυξήσεις την αγάπη στο Θεό, ο οποίος μας χάρισε κατάλληλα σκεπάσματα και για το χειμώνα και για το καλοκαίρι, τα οποία και τη ζωή μας προφυλάσσουν και την ασχήμια καλύπτουν!

Τελείωσε η ημέρα; Να ευχαριστείς Αυτόν που μας χάρισε τον ήλιο για να μας εξυπηρετεί στα έργα της ημέρας και που έδωσε το φως για να φωτίζει τη νύχτα και να εξυπηρετεί τις λοιπές ανάγκες της ζωής!
Η νύχτα ας προξενεί άλλες αίτιες για προσευχή! Όταν σηκώσεις τα βλέμματα και κοιτάξεις στον ουρανό και παρατηρήσεις τα κάλλη των άστρων, προσευχήσου στον Δεσπότη αυτών που βλέπεις και προσκύνησε τον αριστοτέχνη των όλων Θεό, που με σοφία έκανε τα πάντα.
Όταν δεις όλα τα ζώα να ησυχάζουν, πάλι προσκύνησε Αυτόν που και ακούσια μας αναπαύει με τον ύπνο από τη συνέχεια των κόπων και που πάλι ύστερα από μικρή ανάπαυση μας επαναφέρει στην ακμή της δυνάμεως! Η νύχτα λοιπόν ολόκληρη ας μην είναι σαν κάποιος ιδιαίτερος και εξαιρετικός κλήρος του ύπνου. Μην καταδεχτείς να αχρηστέψεις το μισό της ζωής με την αναισθησία που φέρνει ο ύπνος, αλλά να μοιράζεις το χρόνο της νύχτας και στον ύπνο και στην προσευχή! Ακόμη και ο ύπνος σου να είναι μελέτη της ευσέβειας! Γιατί εκ φύσεως τα όνειρα στον ύπνο είναι κατά το πλείστον απηχήματα των φροντίδων της ημέρας. Δηλαδή ό,τι λογής είναι τα έργα της ζωής μας, τέτοια κατ’ ανάγκην είναι και τα όνειρα….
Έτσι αδιάκοπα θα προσεύχεσαι, όταν δεν κάνεις την προσευχή με λόγια, αλλ’ όταν με ολόκληρη τη διαγωγή της ζωής σου συνδέσεις τον εαυτό σου με το Θεό, ώστε η ζωή σου να είναι μία συνεχής κι αδιάκοπη προσευχή».
 [Μ. Βασιλείου, Από τον Λόγο του «Εις την αγίαν Μάρτυρα Ιουλίτταν»]
http://fdathanasiou.wordpress.com/2011/06/17/%C2%AB%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%84%CE%B5-%CE%BD%CE%B1-%CF%87%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83/