Ή άγια και ένδοξος μάρτυς Αγριππίνα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ρώμη στους κόλπους ευγενούς οικογένειας. Από την νεότητα της αφιερώθηκε στον Θεό και με την εύωδία των αρετων της προσέφερε στις χριστιανές μία πρόγευση των τέρψεων του Παραδείσου και τις παρακινούσε να απαρνηθούν τα πάθη για να ακολουθήσουν μαζί της την οδό της άγνείας καί της παρθενίας. Έτσι πολλές ήταν οι νεαρές κόρες και οι ώριμες γυναίκες πού ζητούσαν να μοιραστούν την πολιτεία της προκειμένου νά κληρονομήσουν την χάριν που ό Θεός της είχε χορηγήσει. Ή ακτινοβολία των αρετων της όμως γέννησε τό φθονερό μίσος των ειδωλολατρών οι όποιοι την κατήγγειλαν στις Αρχές, κατά τον διωγμό του Βαλεριανού (257). Κατηγορούμενη για επανάσταση κατά του θεσμού του γάμου καί εξαπάτηση νεαρών κοριτσιών, ή νύμφη του Χριστού απάντησε ότι αντί νά τά ξεστρατίζει, αντιθέτως τά παρουσίαζε στον Θεό καί ότι ή παρθενία την οποία έξεθείαζε δεν ήταν κατάλυση της κοινωνίας, άλλα ένωση με τον Σωτήρα πού ήλθε στον κόσμο γεννηθείς άπό Παρθένο.
Παραδόθηκε με γενναιότητα στο μαρτύριο γιά την αγάπη του ουράνιου Νυμφίου της. Όταν την κτυπούσαν στό στόμα έμενε σιωπηλή, συντρίβοντας έτσι δλα τά οστά της ασεβείας. Γυμνωθείσα καί μασπγωθείσα σέ σημείο ώστε τό αίμα της νά πλημμυρίζει τό χώμα, απογύμνωνε τις δόλιες μηχανεύσεις του Εχθρού καί με τά μέλη δεμένα στά δεσμά διέλυε όλες τις πλάνες των ειδωλολατρών. Τέλος, αφού την επισκέφτηκε άγγελος πού γιάτρεψε τις πληγές της, παρουσιάσθηκε εκ νέου με παρρησία ενώπιον του δικαστηρίου, παρέδωσε την ψυχή της στον Θεό εν μέσω βασανιστηρίων καί έλαβε στον ουρανό τον στέφανο της νίκης.
Οι φίλες καί πνευματικές αδελφές της, Βάσσα, Παύλα καί Αγαθονίκη, πού την είχαν ακολουθήσει με κίνδυνο της ζωής τους, μπόρεσαν νά πάρουν τό σκήνωμα της πού είχε ριχθεί τροφή στά σκυλιά. Πηγαίνοντας άπό τόπο σε τόπο, οδηγούμενες άπό φωτεινή στήλη, έφθασαν στην Σικελία και το κατέθεσαν σε έναν τόπο που ονομαζόταν Μένης, όπου άνε-γέρθηκε ναός προς τιμήν τής άγιας μάρτυρος του Χρίστου. Ή παρουσία της έξεδίωξε σύντομα τους δαίμονες που «λατρεύονταν» ώς θεοί άπό τους κατοίκους του νησιού, τους όποιους ελευθέρωσε από τά σκοτάδια τής πλάνης. Όταν πειρατές Σαρακηνοί τόλμησαν να επιτεθούν στο Ιερό, αφανίσθηκαν άπό την εμφάνιση χρυσής περιστεράς οπλισμένης μέ Σταυρό. Λεπροί και άρρωστοι κάθε είδους πού έρχονταν να τιμήσουν τό σώμα τής άγιας Άγριππίνης έβρισκαν γιατρειά στα πάθη τους. Ή Βάσσα, ή Παύλα και ή Άγαθονίκη αξιώθηκαν κι αυτές μέ την σειρά τους τον στέφανο του μαρτυρίου.
Πηγή: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Εκδόσεις Ίνδικτος
23 Ιουνίου, 2011 — VatopaidiFriend
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου