ΣΤΟΥΣ ΑΓ. ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ

• Τὴν γ´ Κυριακὴ τοῦ Ματθαίου ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τοὺς Ἁγίους Νεομάρτυρες (τοὺς ἀθλήσαντες μετὰ τὴν Ἅλωσι, 1453)

Ἐπίγραμμα ἰαμβικὸν
εἰς τοὺς Νεομάρτυρας
(Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου)

Αἴνους καὶ ᾠδάς, οἱ φίλαθλοι σὺν πόθῳ,
Ἄδωμεν ᾀεί, τοῖς νέοις τῶν Μαρτύρων.
Ὁ γὰρ γεραίρων Μάρτυρας, Χριστοῦ φίλος,
Χριστὸν γεραίρει, τὸν φίλον τῶν Μαρτύρων

Χαρακτηριστικὴ καὶ αὐθεντικὴ μορφὴ ἀντίστασης ἐνάντια στοὺς Ὀθωμανοὺς κατακτητὲς ὑπῆρξαν οἱ Νεομάρτυρες. Πρόκειται γιὰ τοὺς γενναίους ἀγωνιστὲς τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος, ποὺ μαρτύρησαν κατὰ τὴν περίοδο ἀπὸ τὴν ἅλωση τῆς Πόλης μέχρι τὴν ἀπελευθέρωση τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους.

Στὴν περίπτωση τῶν Νεομαρτύρων, τῶν ὁποίων τὸ πλῆθος εἶναι δυσαρίθμητο, ἀναβιώνει τὸ ἔνδοξο μαρτυρικὸ πνεῦμα τῶν πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων.
Ἡ μαρτυρικὴ ὁμολογία τῶν νεομαρτύρων δὲν ἦταν μόνον θυσία γιὰ τὴν ὀρθόδοξη  πίστη τους, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Πατρίδος. Τὴν προθυμία τους γιὰ τὸ μαρτύριο ἐνέπνεε ὄχι μονάχα ὁ βαθὺς θρησκευτικός τους ζῆλος, ἀλλὰ καὶ γενικὰ τὸ πνεῦμα τῆς ἀντίστασης κατὰ τῆς βίας καὶ τῆς τυραννίας. Σὲ μιά περίοδο κατὰ τὴν ὁποία θρησκευτικὴ καὶ ἐθνικὴ συνείδηση ἦταν ταυτισμένα, ἡ ἑκούσια θυσία τῶν νεομαρτύρων ἔγινε γιὰ τὸν σκλαβωμένο Ἑλληνισμὸ σύμβολο ἀντίστασης καὶ ἀγώνα γιὰ τὴν ἐλευθερία τοῦ Ἔθνους.
Μὲ τὴν ἡρωϊκὴ θυσία καὶ τὸ τίμιο αἷμα τους στερέωσαν τὴν Πίστη καὶ τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια τῆς Φυλῆς καὶ ἔδωσαν φτερὰ ἐλπίδας καὶ καρτερίας στὸν ὑπόδουλο ραγιά, ἀρνούμενοι, μὲ γενναιότητα καὶ λεβεντιά, τὸν ἀτιμωτικὸ ἐξισλαμισμὸ καὶ τὴ συνακόλουθη σωτηρία τῆς ζωῆς τους, μὲ τίμημα βαρὺ τὴν προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῶν παραδόσεων τοῦ Γένους καὶ τῆς Ρωμιοσύνης:
Ἐγὼ Γραικὸς [=Ἕλληνας Ὀρθόδοξος]
γεννήθηκα, Γραικὸς θὲ νὰ πεθάνω!
Τὰ μαρτυρολόγια τῶν νεομαρτύρων ὑπῆρξαν τὰ πλέον διαδεδομένα ψυχωφελῆ ἀναγνώσματα ποὺ παρηγοροῦσαν καὶ ἐνθάρρυναν τὸν λαὸ καὶ τὸν ὠθοῦσαν νὰ μιμηθεῖ τὴ γενναιότητα καὶ τὴ θυσία τους γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὴν Πατρίδα.
Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης χαρακτηρίζει τὴν περίπτωση τῶν Νεομαρτύρων: «θαῦμα παρόμοιον ὡσὰν νὰ βλέπῃ τινὰς μέσα εἰς τὴν καρδίαν τοῦ χειμῶνος ἐαρινὰ ἄνθη καὶ τριαντάφυλλα· μέσα εἰς τὴν βαθυτάτην νύκτα, ἡμέραν καὶ ἥλιον· μέσα εἰς τὸ ψηλαφητὸν σκότος φῶτα λαμπρότατα· ἐν καιρῷ τῆς αἰχμαλωσίας, νὰ βλέπῃ ἐλευθερίας, ὑπερφυσικὴν δύναμιν». (ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ζ. ΣΟΦΙΑΝΟΣ (+), «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ – Σταθερὴ πορεία καὶ ἀγῶνες αἰώνων», σελ. 30, ἔκδ. Ἱ. Μ. Μεγάλου Μετεώρου, 2007.)
Καὶ τελειώνει τὸν Λόγο του στοὺς ἁγίους Νεομάρτυρες ὁ Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης μὲ τὰ ἑξῆς:
«᾿Αλλ᾿ ὦ νέοι τοῦ Χριστοῦ ἀθληταὶ καὶ Μάρτυρες, τά γλυκύτατα πᾶσι Χριστιανοῖς καί πράγματα καί ὀνόματα (στρέφω γὰρ τώρα τὸν λόγον μου πρός ἐσᾶς) τοῦ ἐπουρανίου βασιλέως παρεμβολή καινή καί γενναιότατον στράτευμα, τῆς ῾Αγίας Τριάδος οἱ διαπρύσιοι Κήρυκες, τῆς Θεότητος τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ διαλαληταὶ καρτερόψυχοι, τῆς τῶν Χριστιανῶν εὐσεβείας οἱ ὑπέρμαχοι καὶ τῆς ἀσεβείας οἱ ἀντίπαλοι, οἱ τῶν παθημάτων τοῦ Κυρίου κοινωνοὶ καὶ μιμηταὶ καὶ ἀκόλουθοι, οἱ νικηταί καί τροπαιοῦχοι τῶν τριῶν μεγάλων ἐχθρῶν, σαρκὸς καὶ κόσμου καί κοσμοκράτορος, οἱ βαπτισθέντες μὲ τὸ δι᾿ αἵματος βάπτισμα, ὃ δευτέροις ρύποις οὐ μολύνεται, κατὰ τὸν Θεολόγον Γρηγόριον.
᾿Εσεῖς ἀληθῶς εἶσθε ὁ ἀνακαινισμός ὅλης τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. ᾿Εσεῖς ἐδείξατε ἀναπολογήτους τούς ἀλλοπίστους ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως. ᾿Εσεῖς εἶσθε ἡ δόξα τῆς ᾿Ανατολικῆς ᾿Εκκλησίας καί τῶν αἱρετικῶν ἡ καταισχύνη καί ὁ ἔλεγχος. ᾿Εσεῖς ἐδείχθητε παράδειγμα ὑπομονῆς εἰς ὅλους τούς Χριστιανούς ὁπού εἶναι αἰχμάλωτοι καί ἐσεῖς παρακινεῖτε τούς ᾿Ορθοδόξους, καί μάλιστα τούς ἀρνησιχρίστους, νά μιμοῦνται διά τοῦ ἔργου τό ἐδικόν σας Μαρτύριον….
᾿Εσεῖς, ἐσεῖς, ἀληθῶς κατὰ τὸν ᾿Απόστολον Παῦλον, οἱ ὁποῖοι ἀνταναπληρώσατε τά ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ σαρκί  σας  (Κολ. α´ 24)  καὶ ἐγενήθητε θέατρον τῷ κόσμῳ καὶ ᾿Αγγέλοις καὶ ἀνθρώποις  (Α´ Κορ. δ´ 9). Θέατρον ἀνθρώποις, εἰς μέν τούς ἀλλοπίστους ἐντροπή καί ἀτιμία καί λύπη. Εἰς δὲ τοὺς ᾿Ορθοδόξους Χριστιανούς καύχημα καὶ δόξα καὶ χαρά.  Θέατρον ᾿Αγγέλοις, εἰς μὲν τοὺς πονηροὺς δαίμονας πόνος καὶ ἀθυμία ἀνυπόφορος.  Εἰς δὲ τοὺς μακαρίους ᾿Αγγέλους εὐφροσύνη καὶ ἀγαλλίασις ἀνεκλάλητος….
᾿Εν συντομίᾳ καταγλυκασπαζόμεθα ὅλα τὰ ῞Αγια μέλη τοῦ σώματός σας, εἰς τὰ ὁποῖα ἐδέχθητε φοβερὰ καὶ διάφορα βάσανα, μὲ τὰ ὁποῖα τῷ Χριστῷ εὐηρεστήσατε, τοὺς ᾿Αγγέλους ἐξεπλήξατε, τοὺς ῾Αγίους εὐφράνατε, τοὺς δαίμονας ἐτραυματίσατε, τοὺς ἀλλοπίστους ἐλυπήσατε, τοῦ Χριστοῦ τὴν ᾿Εκκλησίαν ἐχαροποιήσατε, τοὺς αἰχμαλώτους ἀδελφούς σας ἐπαρηγορήσατε, τοὺς τόπους εἰς οὓς ἐμαρτυρήσατε ἡγιάσατε, τοὺς τωρινοὺς Χριστιανοὺς εὐλογήσατε, τὸν ἀέρα μὲ τὴν ἄνοδον τῶν ψυχῶν σας εὐωδιάσατε».

https://christianvivliografia.wordpress.com/tag/%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B1/