Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. Ἡ προσευχὴ στὴν οἰκογένεια

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
 "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"    
 ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Μέρος τέταρτο.  Κεφάλαιο 1ο

Ἡ πνευματικὴ ζωὴ στὴν οἰκογένεια

 Ἡ προσευχὴ στὴν οἰκογένεια

-Γέροντα, πρέπει νὰ κάνη ὅλη ἡ οἰκογένεια μαζὶ τὸ ἀπόδειπνο;

-Οἱ μεγάλοι νὰ κινοῦνται μέ ἀρχοντιά. Ἐκεῖνοι νὰ κάνουν τὸ ἀπόδειπνο καὶ στὰ μικρὰ παιδιὰ νὰ λένε: «Ἄν θέλετε, μείνετε λίγο». Ὅταν εἶναι κάπως μεγάλα τὰ παιδιὰ, μποροῦν νὰ ἔχουν ἕνα τυπικό· π.χ. δεκαπέντε λεπτὰ οἱ μεγάλοι, δύο ἤ πέντε λεπτὰ τὰ παιδιά, καὶ ἀπὸ’ κεῖ καὶ πέρα ὅσο θέλουν ἐκεῖνα.

Ἄν οἱ γονεῖς τὰ κρατοῦν σὲ ὅλο τὸ ἀπόδειπνο, μετὰ ἀγανακτοῦν.

Δὲν πρέπει νὰ τὰ πιέζουν, γιατὶ αὐτὰ δὲν ἔχουν καταλάβει ἀκόμη τὴν δύναμη καὶ τὴν ἀξία τῆς προσευχῆς.  Οἱ γονεῖς, ἄς ὑποθέσουμε, μποροῦν νὰ φᾶνε καὶ φασόλια καὶ κρέας, ὁποιαδήποτε γερὴ τροφή. Ὅταν ὅμως τὸ παιδάκι πίνη ἀκόμη μόνο γάλα, θὰ τοῦ ποῦν νὰ φάη κρέας, ἐπειδὴ εἶναι πιὸ δυναμωτικό;

Μπορεῖ νὰ εἶναι πιὸ δυναμωτικό, ἀλλὰ τὸ καημένο δὲν μπορεῖ νὰ τὸ χωνέψη.  Γι’ αὐτὸ στὴν ἀρχὴ τοῦ δίνουν λίγο κρεατάκι μὲ ζουμάκι, γιὰ νὰ θελήση νὰ ξαναφάη.

-Γέροντα, μερικὲς φορὲς καὶ οἱ μεγάλοι τὸ βράδυ εἶναι τόσο κουρασμένοι, ποὺ δὲν μποροῦν οὔτε τὸ ἀπόδειπνο νὰ κάνουν.

-Ὅταν εἶναι πολὺ κουρασμένοι ἤ ἄρρωστοι, ἄς ποῦν τὸ μισὸ ἀπόδειπνο ἤ ἔστω ἕνα «Πάτερ ἡμῶν».  Νὰ μὴν παραλείψουν τελείως τὴν προσευχή. Ὅπως στὸν πόλεμο, ἄν βρεθῆς βράδυ σὲ ἕνα ὕψωμα μόνος καὶ περικυκλωμένος ἀπὸ ἐχθρούς, ρίχνεις καμμιὰ τουφεκιά, γιὰ νὰ φοβηθοῦν οἱ ἐχθροὶ καὶ νὰ μὴν κάνουν ἔφοδο, ἔτσι καὶ αὐτοὶ ἄς ρίχουν καμμιὰ τουφεκιὰ, γιὰ νὰ φοβᾶται τὸ ταγκαλάκι καὶ νὰ φεύγη.

Ἡ προσευχὴ ἔχει μεγάλη δύναμη μέσα στὴν οἰκογένεια.  Γνωρίζω δύο ἀδέλφια ποὺ κατάφεραν μὲ τὴν προσευχή τους ὄχι μόνο νὰ μὴ χωρίσουν οἱ γονεῖς τους, ποὺ εἶχαν προβλήματα μεταξύ τους, ἀλλὰ νὰ τοὺς κάνουν καὶ πιὸ ἀγαπημένους.

Ἐμᾶς ὁ πατέρας μου μᾶς ἔλεγε: «Δὲν ξέρω τί θὰ κάνετε, δυὸ φορὲς τὴν ἡμέρα θὰ πρέπη νὰ δίνετε τὸ παρὸν στὸν Θεό, γιὰ νὰ ξέρη πού βρίσκεστε».

 Κάθε πρωὶ καὶ κάθε βράδυ κάναμε προσευχὴ μπροστὰ στὸ εἰκονοστάσι ὅλοι μαζὶ, ὁ πατέρας, ἡ μητέρα καὶ τὰ παιδιὰ, καὶ στὸ τέλος βάζαμε μετάνοια στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν πάλι εἴχαμε κάποιο πρόβλημα στὴν οἰκογένεια, κάναμε προσευχή, γιὰ νὰ τακτοποιηθῆ.

 Θυμᾶμαι, μιὰ φορὰ ποὺ ἀρρώστησε ὁ μικρότερος ἀδελφὸς μας, εἶπε ὁ πατέρας μου: «Ἐλᾶτε νὰ παρακαλέσουμε τὸν Θεὸ ἤ νὰ τὸ κάνη καλὰ ἤ νὰ τὸν πάρη, γιὰ νὰ μὴν ὑποφέρη».  Προσευχηθήκαμε ὅλοι καὶ ἔγινε καλά. Ἀλλὰ καὶ στὸ τραπέζι καθόμασταν ὅλοι μαζί.  Κάναμε πρῶτα προσευχὴ καὶ ὕστερα ἀρχίζαμε νὰ τρῶμε.

Ἄν ἀρχιζε κανεὶς νὰ τρώη, πρὶν εὐλογηθῆ τὸ τραπέζι, λέγαμε: «αὐτὸς ἐπόρνευσε».  Τὴν ἔλλειψη ἐγκρατείας τὴν θεωρούσαμε πορνεία.  Εἶναι διάλυση τῆς οἰκογενείας νὰ ἔρχεται ὁ καθένας στὸ σπίτι, ὅποια ὥρα θέλει, καὶ νὰ τρώη μόνος τους χωρὶς νὰ ὑπάρχη λόγος.

Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 155-157 τοῦ βιβλίου:

       ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                            ΛΟΓΟΙ Δ΄
            ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
               ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
http://anavaseis.blogspot.com/2011/10/blog-post_3104.html