Ὁ νέος λαός τοῦ Θεοῦ. Π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος

Ἡ Ὀρθοδοξία μας

π.Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος

Δρ. Θεολογίας, Δρ. φιλοσοφίας

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ  ΚΕΦ.10

 δ) Ὁ νέος λαός τοῦ Θεοῦ (σελ.250-254)

Ἡ Παλαιά Διαθήκη προαναγγέλλει τή συγκρότηση ἑνός νέου λαοῦ τοῦ Θεοῦ, πού δέν ἀποτελεῖται ἀπό ἕνα μόνο ἔθνος.

Ὁ Ἡσαΐας, ἀπευθυνόμενος στούς εἰδωλολάτρες λαούς τούς καλεῖ νά ἐνταχθοῦν σ’ αὐτό τό νέο λαό καί νά γίνουν «νέα κτίση». «Ἐγκαινίζεσθε πρός με, νῆσοι», λέγει, «ὁ Ἰσραήλ σώζεται ὑπό τοῦ Κυρίου σωτηρίαν αἰώνιον» (Ἡσ. με΄ 16-17).

Ἡ Ἐκκηλσία ὀνομάζεται «ὅρος Σιών», «πόλη τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος», «ἐπουράνια Ἱερουσαλήμ» (Ἑβρ. ιβ΄ 22) καί ὁ Ἰωάννης τήν βλέπει νά κατεβαίνει ἀπό τόν οὐρανό, περιβλημένη μέ ὅλη τή δόξα τοῦ Θεοῦ (Ἀποκ. γι΄12, κα΄ 10 ἐξ.).  Ἔτσι μποροῦμε νά κατανοήσουμε τόν προφήτη Μιχαία πού λέγει:

«Στούς τελευταίους καιρούς,

θά φανερωθεῖ τό ὄρος τοῦ Κυρίου,

περίβλεπτο ἀπό τίς κορυφές τῶν ὀρέων·

θά ὑψωθεῖ πάνω ἀπό τά βουνά.

Πρός αὐτό θά σπεύσουν οἱ λαοί,

θά μεταβοῦν ἐκεῖ πολλά ἔθνη,

καί θά λέγουν ἀναμεταξύ τους:

Ἐλᾶτε νά ἀνεβοῦμε στό ὄρος Κυρίου

καί στόν οἶκο τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰακώβ.

Νά μᾶς δείξουν τό δρόμο Του

καί θά πορευθοῦμε στίς ὁδούς Του·

Γιατί ἀπό τή Σιών θά ἐξέλθει ὁ νόμος

καί ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἀπο τήν Ἱερουσαλήμ.

Θά κρίνει μεταξύ πολλῶν λαῶν,

θά ἐλέγξει ἔθνη ἰσχυρά ἕως μακριά.

Τότε θά καταστρέψουν τίς ρομφαῖες τους

καί θά τίς μεταβάλουν σέ ἀλέτρια·

τά δόρατά τους,

θά τά μεταβάλουν σέ θεριστικά δρεπάνια.

Δέν θά σηκώσει ἔθνος ἐναντίον ἔθωους φονική ρομφαία

καί οἱ λαοί δέ θά μάθουν πιά νά πολεμοῦν...

Βασιλιάς τους θά εἶναι ὁ Κύριος στό ὄρος Σιών,

ἀπό τοῦ νοῦν καί ἕως τοῦ αἰῶνος» (Μιχ. δ΄ 1-3, 7).

Τά ἔθνη λοιπόν θά ἑνωθοῦν μέ κέντρο τό «ὄρος Σιών», κάτω ἀπό τό νέο νόμοι, σέ μιά κοινωνία εἰρήνης καί ἀγάπης· δέν θά μιλάει ὁ καθένας τή δική του ξεχωριστή γλώσσα:

«Τότε θά κάνω τίς γλῶσσες τῶν λαῶν μία, τήν ἀρχική,

γιά νά ἐπικαλοῦνται ὅλοι τό ὄνομα Κυρίου

καί Αὐτόν νά ὑπηρετοῦν ὑπό ἕνα ζυγό.

Ἀπό τά πέρατα τῶν ποταμῶν τῆς Αἰθιοπίας,

θά ὑποδεχθῶ τούς διεσπαρμένους μου,

πού θά μοῦ προσφέρουν θυσία» (Σοφον. γ΄ 9-10).

Αὐτή ἡ οἰκουμενικότητα ὑπογραμμίζεται καί ἀπό τόν προφήτη Μαλαχία:

«Ἀπό τήν ἀνατολή τοῦ ἥλιου μέχρι τή δύση,

θά δοξάζεται τό ὄνομα μου ἀνάμεσα στά ἔθνη,

σέ κάθε τόπο θά προσφέρεται θυμίαμα στό ὄνομά μου,

θυσία καθαρά.

Γιατί θά γίνει μεγάλο τό ὄνομά μου ἀνάμεσα στά ἔθνη,

λέγει Κύριος Παντοκράτωρ» (Μαλαχ. α΄11).

Δέν πρόκειται ἐδῶ γιά ἀνθρώπινη μεθόδευση, ἀλλά γιά θεῖο κάλεσμα.  Τά παιδιά τῆς «ἄνω Ἱερουσαλήμ» δέν γεννιῶνται μέ φυσικό τρόπο, ἀλλά μέ ὑπερφυσικό, ὅπως ἐγέννησε ἡ Σάρρα·  εἶναι παδιά τῆς ὑπόσχεσης τοῦ Θεοῦ· ἡ «υἱοθεσία» τους εἶναι καρπός τῆς πίστης, δέν βασίζεται στήν καταγωγή (Ρωμ. θ΄ 6-8. Γαλ. δ΄ 21-31).  Γι’ αὐτό καί ὁ προφήτης Ἡσαΐας ἀναφωνεῖ:

«Νά εὐφρανθεῖς ἐσύ ἡ στείρα πού δέν γεννᾶς,

βγάλε φωνή καί φώναξε, ἐσύ πού δέν κοιλοπονᾶς,

γιατί περισσότερα παιδιά θά ἔχει αὐτή

πού ἐγκαταλείφθηκε,

παρά ἐκείνη πού ἔχει τόν ἄνδρα·

γιατί εἶπεν ὁ Κύριος:

Πλάτυνε τόν τόπο τῆς σκηνῆς σου,

ἅπλωσε τά παραπετάσματά της·

μάκρυνε τά σχοινιά της, στερέωσε τούς πασσάλους της.

Ἅπλωσε την στά δεξιά καί στά ἀριστερά,

γιατί οἱ ἀπόγονοί σου θά κληρονομήσουν ἔθνη.

Οὔτε νά ἐντραπεῖς γιατί ὀνειδίστηκες,

θά λησμονήσεις τή μακροχρόνια αἰσχύνη σου,

δέ θά θυμηθεῖς πιά τό ὄνειδο τῆς χηρείας σου,

γιατί ὁ Κύριος εἶναι πού σέ συνεκρότησε,

Κύριος τῶν δυνάμεων εἶναι τό ὄνομά Του.

Ὁ λυτρωτής σου εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός τοῦ Ἰσραήλ,

θά ὀνομάζεται σέ ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη.

Δέ σέ ἐκάλεσε σάν ἐγκαταλελειμμένη καί μικρόψυχη

γυναίκα,

οὔτε σάν γυναίκα πού μισήθηκε ἀπό τά χρόνια τῆς νειότης της, εἶπεν ὁ Θεός σου.

Γιά μικρό χρόνο σέ ἐγκατέλειψα,

ὅμως θά σέ ἐλεήσω μέ μέγα ἔλεος.

Μέ μικρό θυμό σοῦ ἀπέστρεψα τό πρόσωπό μου

 ὅμως μέ αἰώνιο ἔλεος θά σέ ἐλεήσω,

εἶπεν ὁ Κύριος, ὁ λυτρωτής σου...

Δέν θά λείψει ποτέ τό ἔλεός μου ἀπό σέ,

οὔτε θά ἀτονήσει ποτέ ἡ διαθήκη τῆς εἰρήνης σου·

Εἶπεν ὁ Κύριος:

Θά σοῦ εἶμαι ἐλεήμων» (Ἡσ. νδ΄1-10).

Ἡ «σκηνή» λοιπόν πρέπει νά «ἁπλωθεῖ», γιατί τά «τέκνα τῆς ἐπαγγελίας», τά παιδιά τῆς «στείρας», θά εἶναι πολλά ἀπό ὅλα τά ἔθνη.  Θά εἶναι ἡ συγκομιδή νέας ἱεραποστολῆς καί θά ἀποδείξει πώς ὅλα τά ἔθνη ἐκλήθησαν νά ἀποτελέσουν τό νέο λαό τοῦ Θεοῦ:

«Θά ἀποστείλω ἀπό αὐτούς ‘‘σεσωσμένους’’ στά ἔθνη,

εἰς Θαρσίς, εἰς Φούδ, εἰς Λούδ καί Μοσόχ,

εἰς Θοβέλ καί εἰς την Ἑλλάδα

καίστίς μακρινές νήσους,

σέ ἐκείνους πού δέν ἄκουσαν τό ὄνομά μου.

Θά ἀναγγείλουν τή δόξα μου στά ἔθνη,

θά ὁδηγήσουν τούς ἀδελφούς σας ἀπό ὅλα τά ἔθνη,

δῶρο στόν Κύριο» (Ἡσ. ξστ΄ 19-20).

Ἡ ἐξάλειψη τοῦ χρέους τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ἀπελευθέρωση ἀπό τόν ἐχθρό, ἡ συμφιλίωση καί πρό παντός ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου πλημμυρίζει τήν καρδιά μέ χαρά καί εὐφροσύνη:

«Χαῖρε σφόδρα κόρη μου Σιών,

κήρυξε τή χαρά σου, θυγατέρα μου Ἱερουσαλήμ,

εὐφραίνου καί τέρπου μ’ ὅλη σου τήν καριδιά,

κόρη μου Ἱερουσαλήμ,

γιατί ὁ Κύριος ἀφαίρεσε τά ἀδικήματά σου,

σέ λύτρωσε ἀπό τά χέρια τῶν ἐχθρῶν σου,

εἶναι δυνατός· θά σέ σώσει,

θά σέ πλημμυρίσει μέ εὐφροσύνη,

θά σέ ἀνακαινίσει μέ τήν ἀγάπη Του,

καί θά εὐφρανθεῖ εἰς ἐσέ μέ χαρά,

ὅπως τήν ἡμέρα τῆς γιορτῆς» (Σοφον. γ΄ 14-17).

«Καί πρός αὐτόν ἐλευσόμεθα, καί μονήν παρ’ αὐτῷ ποιήσομεν», λέγει ὁ Κύριος (Ἰω. ιδ΄ 23).

«Τέρπου καί εὐφραίνου, κόρη μου Σιών,

ἰδού ἔρχομαι καί θά κατασκηνώσω ἀνάμεσά σου, λέγει

Κύριος,

καί τήν ἡμέρα ἐκείνη,

θά καταφύγουν στόν Κύριο ἔθνη πολλά,

καί θά γίνουν λαός δικός Του

καί θά κατασκηνώσουν ἀνάμεσά σου».

«Καί θά ἔλθουν πολλοί λαοί καί πολλά ἔθνη,

ν’ ἀναζητήσουν

τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου Παντοκράτορος στήν Ἱερουσαλήμ

καί νά ἐξιλεώσουν τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου»

(Ζαχ. β΄ 14-15 -ἑβραϊκό β΄10-11, η΄22).

Ὁ νέος λοιπόν λαός τοῦ Θεοῦ συγκροτεῖται ἀπό ὅλα τά ἔθνη, εἶναι τά παιδιά τῆς ἐπαγγελίας καί τῆς πίστης.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο :
              «Ἡ Ὀρθοδοξία μας».
                       Ἔτος 1994
                   σελίδες 250 -254

                Εκδόσεις  Διάλογος
Τῆς Ὑπηρεσίας Ἐνημερώσεως Διαλόγου καί Πολιτισμοῦ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν
σέ συνεργασία μέ τήν Πανελλήνια Ἕνωση Γονέων διά τήν Προστασία
τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Πολιτισμοῦ, τῆς Οἰκογενείας καί τοῦ Ἀτόμου.

      http://anavaseis.blogspot.com