Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας (13-2-11).

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.




Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Διαμαρτυρία - έκκληση του κλήρου και του λαού της Μητροπόλεως Πατρών

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

Ἐν Πάτραις τῇ 11ῃ Φεβρουαρίου 2011

 

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ – ΕΚΚΛΗΣΗ

ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΛΗΡΟΥ & ΤΟΥ ΕΥΣΕΒΟΥΣ ΛΑΟΥ

ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

Πρὸς

Τόν Ἐξοχώτατον Πρωθυπουργόν τῆς Ἑλλάδος

Κύριον Γεώργιον Παπανδρέου

Εἰς Ἀθήνας

 

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Αρχιμ. π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος ΜΕΡΟΣ Α'

ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ // ΕΠΟΜΕΝΟ

Αρχιμ. π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος

 ΜΕΡΟΣ Α' 

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ

(Μιχάλης Τσώλης - Εκδόσεις Ορθόδοξος Τύπος)

Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ Αρχιμανδρίτης π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος γεννήθηκε το 1910 στην Ανάληψη Τριχωνίδος από ευσεβείς γονείς πολύτεκνης οικογένειας. Ο πατέρας του ονομαζόταν Δημήτριος και η μητέρα του Σπυριδούλα. Εκεί, στη γενέτειρά του, έζησε τα παιδικά του χρόνια και εκεί άντλησε η παιδική του ψυχή τα πρώτα χριστιανικά βιώματα, κοντά στα ξωκλήσια και στο Μοναστήρι του Αϊγιάννη του Προδρόμου. Εκεί πρωτοδιάβασε βίους Αγίων, των οποίων η επίδραση, όπως ο ίδιος έλεγε, ήταν αποφασιστική για τη μετέπειτα πορεία της ζωής του.

Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές στο Γυμνάσιο Ναυπάκτου, απ’ όπου αποφοιτά τα 1928, έρχεται στην Αθήνα με συγκεκριμένο προσανατολισμό και μεγάλη δίψα να σπουδάσει Θεολογία. Τελειώνει τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1933. Γίνεται θεολόγος με ιερό πόθο να καταστεί κήρυκας του Ευαγγελίου και όχι να διαλέξει τα στενά όρια μιας επαγγελματικής αξιοποιήσεως του πτυχίου. Δε φιλοδοξεί δηλαδή ν’ ακολουθήσει τη σταδιοδρομία ενός εκπαιδευτικού, καθηγητού των θρησκευτικών.

Άγιος Χρήστος ο Κηπουρός

Το έτος 1748, στις 12 Φεβρουαρίου,
Μαρτύρησε ο Άγιος Χρήστος ο κηπουρός

(Από το Νέο Μαρτυρολόγιο Αγ. Νικοδήμου)

Τμηθείς ο Χρήστος δι’ αγάπην κυρίου,
κηπουρός ώφθη της Εδέμ του χωρίου.

Αυτός ο Μάρτυρας του Χριστού καταγόταν από την Αρβανιτιά, και όταν έφτασε στην ηλικία των σαράντα ετών, αναχώρησε από την πατρίδα του και πήγε στην Κωνσταντινούπολη και εκεί έγινε κηπουρός. Κάποια μέρα, πουλώντας μήλα στο παζάρι, συμφώνησε με έναν Τούρκο να του πουλήσει τα μήλα που είχε. Πάνω όμως στη συμφωνία, άρχισαν να φιλονικούν και να μαλώνουν μεταξύ τους. Κι ο Τούρκος για να εκδικηθεί, συκοφάντησε τον ευλογημένο Χρήστο, πως είπε τάχα ότι θα γίνει τούρκος. Κι από εκεί παίρνει αμέσως τον Άγιο και τον πηγαίνει στο δικαστήριο του τσαούσμπαση, και παρουσιάζει και ψευδομάρτυρες, ότι είπε στ’ αλήθεια να τουρκέψει. 

Ο Πνευματικός Δοσίθεος

Ο Πνευματικός Δοσίθεος εκ Μολδαβίας († 19ος αιών)

        Ο πνευματικός Δοσίθεος, καταγόταν από την Μολδαβία. Ήταν μαθητής του πνευματικού π. Ιλαρίωνα του Γεωργιανού, που είχε ιδιαίτερη πνευματική και ασκητική ζωή. Έγινε μοναχός στην πατρίδα του την Μολδαβία σε ηλικία δεκαοχτώ ετών, στο μονα­στήρι Καλντοράσανι, στο οποίο και παρέμεινε δέκα χρόνια. Όταν πήγε για πρώτη φορά στο μοναστήρι, ήθελε να δει πώς οι αδελφοί αγωνίζονται στην υπα­κοή. Συνάντησε και τον πατέρα Λεόντιο, ο οποίος εκείνο τον καιρό ήταν ιεροδιάκονος. Ο ιεροδιάκονος Λεόντιος, πρόσεξε τον νεαρό Δοσίθεο και τον ρώτη­σε:

1)Τά μέρη τῆς Θείας Λειτουργίας, 2)Ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι καί ἀληθείᾳ_mp3+κείμενο

Π. Σάββας 2011-01-27_Α.ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ Β. Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ.mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 27-01-2011 (Συνάξεις Κυκλαρχισσῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

ΚΕΙΜΕΝΟ:

Ὁ πόνος καί ἡ ἀντιμετώπισή του (Γέροντος Παϊσίου)

Η υπομονή στους πόνους

             Όταν μας βρίσκη μια αρρώστια, καλά είναι να αφηνώμαστε στον Χριστό εν λευκώ. Να σκεφτώμαστε ότι η ψυχή μας έχει μεγαλύτερη ανάγκη από υπομονή και δοξολογία στους πόνους παρά από ατσαλένιο σώμα με το οποίο μπορούμε να κάνουμε μεγάλους σωματικούς αγώνες, οι οποίοι όμως ίσως μας κάνουν να καυχηθούμε, χωρίς να το καταλάβουμε, γιατί θα νομίσουμε ότι με το σπαθί μας θα κερδίσουμε τον Παράδεισο.

            Ξέρετε πόσα χρόνια έχω άλλοτε υποφερτό πόνο και άλλοτε ανυπόφορο; Ο υποφερτός είναι μια μόνιμη κατάσταση.

12.2.2011 - Τὸ μήνυμα τῆς ἡμέρας

Ἀπὸ τὸν Μικρὸ Εὐργετινό

Τοῦ ἀββᾶ Ἡσαΐα:

Τὴν ὥρα ποὺ προσφέρεται ἡ ἀναίμακτη θυσία ν’ ἀντιστέκεσαι στοὺς λογισμούς σου καὶ νὰ συγκρατεῖς τὶς αἰσθήσεις σου μὲ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μεταλάβεις ἄξια τὰ Μυστήρια καὶ νὰ σὲ θεραπεύσει ὁ Κύριος. Ἄν ὅμως δὲν ἀποδιώξεις κάθε λογισμό, μὴν πλησιάσεις στὸ ἅγιο Ποτήριο, γιὰ νὰ μὴν σοῦ προξενήσει ἡ μετάληψη τὴν καταδίκη. Γιατὶ τὴν θεὶα κοινωνία τὴν ὀνομάζουν ἕνωση μὲ τὸν Θεό. Ὅσο, λοιπόν, μᾶς νικοῦν τὰ πάθη –εἴτε θυμός εἴτε φθόνος εἴτε ἀνθρωπαρέσκεια εἴτε κενοδοξία εἴτε μίσος εἴτε κάποιο ἄλλο πάθος- εἴμαστε μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Πῶς, τότε, θὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ ἕνωσή μας μ’ Ἐκεῖνον;

Ἀλίμονό μου! Ἀλίμονό μου! Ὅσο κοινωνῶ μὲ τοὺς ἐχθρούς τοῦ Θεοῦ, ποιά εἶναι ἡ κοινωνία ποὺ ἔχω μαζί του;

Στὴν θεία Λειτουργία λέμε τὴν φράση: «Τὰ Ἅγια τοῖς ἁγίοις». Δηλαδὴ τὰ Ἅγια νὰ μὴν δοθοῦν στοὺς βέβηλους, ἀλλὰ στοὺς ἁγίους. Ἂν λοιπὸν εἶμαι ἅγιος, τότε ποιοί εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἐργάζονται μέσα μου; Ἀλίμονό μου! Ἀλίμονό μου! Ἔχω τὸ ὄνομά Σου, Κύριε, καὶ εἶμαι δοῦλος τῶν ἐχθρῶν Σου.