Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα του Σαββάτου 02-04-11.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. στ΄ 9 - 11



Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον Κεφ. Ζ΄ 31 - 37



Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ὑπάρχουν δύο θάνατοι;

«Καί ἔπλασεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπό τῆς γῆς, καί ἐνεφύσησεν εἰς τό πρόσωπον αὐτοῦ πνοήν ζωῆς, καί ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχήν ζῶσαν» (Γεν. Κεφ. 2 παρ.7) «Ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο μέ χῶμα ἀπό τήν γῆ (χοϊκό)­­­ καί ἐνεφύσησεν εἰς τό πρόσωπον αὐτοῦ πνεῦμα ζῶν, τήν ἄκτιστη θεποιό ἐνέργειά Του (ἡ ὁποία εἶναι κοινή ἐνέργεια τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ὀνομάζεται Ἅγιο Πνεῦμα)· ἔτσι δέ ἔγινεν ὁ ἄνθρωπος ζῶσα ὑλικοπνευματική ὕπαρξη ἐμπλουτισμένη μέ τήν ἄκτιστη θεοποιό Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Σημεία της αιώνιας σωτηρίας

 Θαύματα και σημεία - Άγιος Ιγνάτιος (Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ)
Τα θαύματα του ενανθρωπήσαντος Θεού ήσαν οι πιο μεγάλες υλικής φύσης ευεργεσίες, που μπορεί να φαντασθή ο άνθρωπος. Ποια ευεργεσία μπορεί να θεωρηθή πιο μεγάλη από την επαναφορά ενός νεκρού στη ζωή; Ποια ευεργεσία θα νομισθή πολυτιμότερη από την θεραπεία ανίατης ασθένειας, που κάνει τον άνθρωπο να μη ζη, ενώ ακόμη ζη; που κάνει τη ζωή να ομοιάζη πιο πολύ με θάνατο παρά με ζωή;
Και όμως• τα θαύματα του Χριστού, όσο κι αν ήταν γεμάτα ευεργεσίες, αγιωσύνη, και πνευματικό νόημα, δεν ήσαν παρά σημεία• σημεία της αιώνιας σωτηρίας, που δίνει ο λόγος του Θεού. Οι αναστηθέντες από τον Χριστό, αργότερα πέθαναν πάλι. Τους δόθηκε μόνο μια μικρή παράταση ζωής. Δεν τους δόθηκε ζωή για πάντα. Εκείνοι που θεραπεύθηκαν από τον Κύριο, αρρώστησαν πάλι• και πέθαναν. Η υγεία τους δόθηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα• όχι για πάντα.

Κύριε, εὐλόγησον τὴν βρῶσιν καὶ τὴν πόσιν τῶν δούλων Σου (B´ Μέρος)

Ἀπὸ τὸν Μικρὸ Εὐργετινό

Τοῦ ἀββᾶ Ἡσαΐα:

Ὅταν κάθεσαι στὸ τραπέζι μαζὶ μὲ ἄλλους ἀδελφούς, μὴν ἁπλώνεις τὸ χέρι σου στὸ φαγητὸ ποὺ ἔχει μπροστά του ὁ διπλανός σου.

Ὅταν πίνεις νερό, νὰ μὴν κάνεις θόρυβο μὲ τὸν λάρυγγά σου.

Νὰ μὴν τεντώνεις τὸ σῶμα σου ὅταν σὲ βλέπουν ἄνθρωποι.

Ἂν σὲ πιάσει χασμουρητό, μὴν ἀνοίξεις τὸ στόμα σου μπροστὰ σὲ ἄλλους, καὶ θὰ σοῦ φύγει.

Νὰ μὴν γελᾶς μὲ τὸ στόμα ὁλάνοιχτο, γιατὶ αὐτὸ εἶναι σημάδι ἀναίδειας.

Ἂν τρῶτε καὶ κάποιος ἀπὸ σᾶς δὲν θέλει τὸ φαγητό, ἂς μὴν πεῖ ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ τὸ φάει. Ἂς πιέσει τὸν ἑαυτό του μέχρι θανάτου, καὶ ὁ Θεὸς θὰ τὸν ἀναπαύσει.

Ἂν ὁ ἀδελφός σου μαγειρέψει ἕνα φαγητὸ καὶ δὲν τὸ πετύχει, μὴν τοῦ πεῖς ὅτι δὲν μαγείρεψε καλά· γιατὶ αὐτὸ εἶναι θάνατος γιὰ τὴν ψυχή σου. Ἐξέτασε τὸν ἑαυτό σου, πόσο θὰ στενοχωριόχουν ἐσύ, ἂν τὸ ἄκουγες ἀπὸ ἄλλον, καὶ θὰ βρεῖς (ψυχικὴ) ἀνάπαυση.

1 Απριλίου Συναξαριστής. Δ’ Χαιρετισμοί, Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, Ἀχὰζ Δικαίου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀλεξάνδρου, Διονυσίου, Ἰνγενιανῆς, Παντέρου ἢ Πανταίνου, Παρθενίου καὶ Σατουρνίνου, Βασιλείδου καὶ Γεροντίου Μαρτύρων, Πολυνίκου Μάρτυρα, Ἑρμοῦ καὶ Θεοδώρας Μαρτύρων, Μακαρίου Ὁσίου, Ἀβρααμίου Νεομάρτυρα, Εὐθυμίου τοῦ Θαυματουργοῦ, Γεροντίου Κανονάρχου, Ἰωάννου τοῦ Φιλοσόφου, Εὐλογίου Ὁσίου, Βαρσανουφίου Ὁσίου, Μακαρίου τοῦ Νέου.

Ἀκάθιστος Ὕμνος – Δ’ Στάσις

 Τεῖχος εἶ τῶν παρθένων,

Θεοτόκε Παρθένε,
καὶ πάντων τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων.
Ὁ γὰρ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς,
κατεσκεύασέ σε ποιητής, Ἄχραντε,
οἰκήσας ἐν τῇ μήτρα σου,
καὶ πάντας σοι προσφωνεῖν διδάξας·
Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας,
χαῖρε, ἡ πύλη τῆς σωτήριας.
Χαῖρε, ἀρχηγὲ νοητῆς ἀναπλάσεως,
χαῖρε, χορηγὲ θεϊκῆς ἀγαθότητος.
Χαῖρε, σὺ γὰρ ἀνεγέννησας τοὺς συλληφθέντας αἰσχρῶς,
χαῖρε, σὺ γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν.
Χαῖρε, ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα,
χαῖρε, ἡ τὸν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα.
Χαῖρε, παστάς ἀσπόρου νυμφεύσεως,
χαῖρε, πιστοὺς Κυρίῳ ἁρμόζουσα.
Χαῖρε, καλὴ κουροτρόφε παρθένων,
χαῖρε, ψυχῶν νυμφοστόλε ἁγίων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.