Σὺ δὲ νῆφε ἐν πᾶσι,... (Τιμ.Β´ 5)

Προσβολή – Συνδυασμός – Συγκατάθεση - Ἁμαρτία

Πρῶτα-πρῶτα, ὑπάρχει ἡ προσβολὴ τῆς κακῆς σκέψεως.

Δεύτερον, ὁ συνδυασμός, ὅταν ἀνακατώνονται οἱ δικοί μας καὶ οἱ δαιμονικοὶ λογισμοί.

Τρίτον, ἡ συγκατάθεση, ὅταν οἱ λογισμοί μας συσκέπτονται μὲ τοὺς δαιμονικοὺς λογισμοὺς γιὰ νὰ διαπράξουν τὸ κακό.

Τέταρτον, εἶναι ἡ αἰσθητὴ πράξη, δηλαδὴ ἡ ἁμαρτία.

Ἂν λοιπὸν ὁ νοῦς προσέχει μὲ νήψη, καὶ μὲ τὴν ἀντίρρηση καὶ τὴν ἐπίκληση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ φυγαδεύει τὴν προσβολή μόλις ἀναφανεῖ, τότε τὰ ἐπόμενα (συνδυασμός, συγκατάθεση, ἁμαρτία) μένουν ἀργά. Ὁ πονηρὸς δαίμονας ἐπειδὴ εἶναι ἀσώματος νοῦς, δὲν μπορεῖ διαφορετικὰ νὰ πλανήσει τὶς ψυχὲς, παρὰ μὲ τὴν φαντασία καὶ τοὺς λογισμούς. Γιὰ τὴν προσβολὴ ὁ Δαυΐδ λέει: «Κάθε πρωὶ σκότωνα ὅλους τοὺς ἁμαρτωλοὺς τῆς γῆς»^{(Ψαλμ.100,8)}. Καὶ ὁ μέγας Μωυσῆς λέει γιὰ τὴν συγκατάθεση: «Δὲν θὰ δώσεις τὴν συγκατάθεσή σου σ’ αὐτούς, γιὰ νὰ μὴν σὲ κάνουν καὶ ἁμαρτήσεις»^{(Ἐξ.23,32)}.

Ἀπὸ τὴν Φιλοκαλία - Ἅγιος Ἡσύχιος (Πρὸς τὸν Θεόδουλο, Κεφ. 46.)

Γέροντος Παϊσίου: 1)Άσκηση και πλάνη, 2)Προσοχή στην φαντασία

 Άσκηση και πλάνη

Γέροντα, φοβάμαι την πλάνη

-Καλά κάνεις. Όποιος φοβάται την πλάνη, δεν πλανιέται, γιατί προσέχει και λέει όλους τους λογισμούς του·  δεν κρύβει τίποτε, κι έτσι βοηθιέται.

-Γέροντα, τι είναι η προδιάθεση πλάνης;

-Προδιάθεση πλάνης είναι να έχεις την ιδέα ότι κάτι είσαι και να δείχνεις στους άλλους ότι κάτι κάνεις. Να νομίζεις ότι εσύ έφθασες σε πνευματικά μέτρα, επειδή κάνεις λ.χ. κάποια άσκηση, ενώ οι άλλοι δεν έχουν ακόμη συλλάβει το νόημα της πνευματικής ζωής, και να φέρεσαι υπερήφανα. Το να ζορίζει κανείς τον εαυτό του εγωιστικά στην άσκηση, για φτάσει στα μέτρα ενός Αγίου και να τον θαυμάζουν οι άλλοι, αυτό είναι αρχή πλάνης. Άλλο βία και άλλο ζόρισμα. Είχα πει σε κάποιον: «Πρόσεξε μην πλανηθείς με την τακτική που ακολουθείς· δεν πας καλά». «Εγώ να πλανηθώ; Μου λέει. Εγώ ούτε κρέας δεν τρώω». Ούτε για εξομολόγηση πάει. Στην εικόνα λέει τις αμαρτίες του. «Ορθόδοξος είσαι εσύ ή Προτεστάντης; Του λέω. Πού το βρήκες αυτό γραμμένο;». «Γιατί, μου λέει, ο Χριστός δεν ακούει;». Άκου εκεί κουβέντα!

-Γέροντα, βοηθάει η σωματική άσκηση στον αγώνα κατά των παθών;

Πῶς πρέπει νὰ μετανοοῦμε;

Ἀπὸ τὸ Γεροντικό:

Εἶπε ἕνας γέροντας:

– Ἂν πέσεις σὲ μιὰν ἁμαρτία καὶ σηκωθεῖς καὶ ἀρχίσεις νὰ θλίβεσαι καὶ νὰ μετανοεῖς γι’ αὐτὴν, πρόσεξε μὴν σταματήσεις τὴν λύπη καὶ τοὺς στεναγμούς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ὣς τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου σου. Ἀλλιῶς θὰ πέσεις πάλι γρήγορα στὸν ἴδιο βόθρο. Ἡ κατὰ Θεὸν λύπη εἶναι γιὰ τὴν ψυχὴ χαλινάρι, ποὺ δὲν τὴν ἀφήνει νὰ πέσει.

________________

____________________________

Διηγοῦνταν γιὰ κάποιον γέροντα πὼς, ὅταν οἱ λογισμοὶ τοῦ ἔλεγαν «Ἄφησε σήμερα κι αὔριο μετανοεῖς», τούς πολεμοῦσε λέγοντας «Ὄχι! Σήμερα θὰ μετανοήσω καὶ αὔριο ἂς γίνει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ».

____________________________________________

Τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ:

Σ’ αὐτὰ ποὺ ἔχασες τὴν ἀρετή, σ’ αὐτὰ νὰ τὴν ἀποκτήσεις καὶ πάλι. Χρωστᾶς χρυσάφι στὸν Θεό; Δὲν δέχεται νὰ τοῦ δώσεις μαργαριτάρι. Ἔχασες, γιὰ παράδειγμα, τὴν ἁγνεία σου; Ὁ Θεὸς δὲν δέχεται ἀπὸ σένα ἐλεημοσύνη, ὅσο ἐπιμένεις στὴ πορνεία. Σοῦ ζητάει τὸν ἐξαγνισμὸ τοῦ σώματος, ἐπειδὴ αὐτὴν τὴν ἐντολὴ ἀθέτησες, νικημένος ἀπ’ τὸν φθόνο τοῦ διαβόλου. Τὶ κι ἂν πολεμᾶς τὸν ὕπνο ἀγρυπνώντας; Τὶ κι ἂν καταγίνεσαι μὲ τὴν νηστεία; Καθόλου δὲν θὰ ὠφελήσουν αὐτὰ ἐνάντια σ’ ἐκεῖνο τὸ πάθος. Γιατὶ κάθε ἀρρώστια, εἴτε ψυχικὴ εἴτε σωματική, μὲ τὰ δικά της καὶ τὰ κατάλληλα φάρμακα θεραπεύεται.

Ὅποιος πέφτει στὴν ἁμαρτία γιὰ δεύτερη φορά, μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς κατοπινῆς μετάνοιας, αὐτὸς πορεύεται μὲ πανουργία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Τὸν ἄνθρωπο αὐτὸν τὸν βρίσκει ἀπροσδόκητα ὁ θάνατος κι ἔτσι δὲν φθάνει στὸν καιρὸ ποὺ –σήμφωνα μὲ τὴν ἐλπίδα του– θὰ μετανοοῦσε.