Ἀρχιμ. Εὐσέβιος Βίττης Ἀναφορά στόν ἀγώνα του καί τήν μαρτυρία τοῦ (1927-2009)

Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος

Ἐτήσια ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς
Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους
Περίοδος Β΄ ἔτος 2010 ἀριθμ. 35

† Ἀρχιμ. Εὐσέβιος Βίττης

Ἀναφορά στόν ἀγώνα του καί τήν μαρτυρία του (1927-2009)

«Ἅπας  γάρ ὁ τῶν ἁγίων ἔπαινος καί μακαρισμός διά τῶν δύο τούτων συνίσταται, διά τε τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί τοῦ ἐπαινετοῦ βίου, καί διά τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τῶν χαρισμάτων αὐτοῦ.  Τοῖς γάρ δυσί τούτοις τό τρίτον συνέπειται»¹, (¹ Ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, «Κατήχησις Ι΄»), λέγει ὁ ὅσιος καί θεοφόρος πατήρ ἡμῶν Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος.  Μέ τό λόγο του αὐτό ὁ ὅσιος Συμεών προσδιορίζει τά ἀκριβῆ καί ἀλάνθαστα γνωρίσματα τῶν Ἁγίων, δηλαδή τῶν ἀνθρώπων πού εὐαρέστησαν στόν Θεό καί ἔγιναν ἀπλανεῖς ὁδοδεῖκτες πρός τήν βασιλείαν Του γιά ὅλους ἐμᾶς τούς ὑπολοίπους ἀνθρώπους.

Εἶναι πολύ σημαντικός ὁ λόγος αὐτός τοῦ ὁσίου Πατρός, διότι ὅπως σέ κάθε ἐποχη ἔτσι καί στήν ἐποχή μας ὑπάρχουν καί δροῦν πολλοί «ψευδόχριστοι»καί «ψευδοπροφῆται», δῆθεν προορατικοί καί χαρισματοῦχοι, οἱ ὁποῖοι ἀντί νά προσφέρουν τό καθαρό νερό τῆς «ὑγιαινούσης διδασκαλίας»² (²Β΄Τιμ. δ΄3) στούς κουρασμένους καί διψασμένους ὁδοιπόρους τῆς ζωῆς, αὐτοί τούς ποτίζουν μέ τό θολό νερό τῆς πλάνης, ἐξαπατώντας τους μέ νόθα καί ἀμφιβόλου προελεύσεως χαρίσματά τους.

Τό χαρακτηριστικό λοιπόν σημεῖο πού μᾶς βοηθεῖ νά διακρίνουμε τούς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ ἀπό αὐτούς πού διακατέχονται ἀπό τό πνεῦμα τῆς πλάνης εἶναι αὐτό πού τονίζει ὁ ὅσιος Συμεών.  Δέν εἶναι τά θαυμαστά σημεῖα, τά ὁποῖα μπορεῖ νά μιμηθῇ καί τό πνεῦμα τῆς πλάνης, ἀλλά ἡ Ὀρθόδοξη πίστις καί ὁ σύμφωνος πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ βίος. Ὅταν ὑπάρχουν αὐτά, τότε ἀκολουθοῦν καί τά δῶρα τοῦ Θεοῦ καί τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα του Σαββάτου 16-04-11.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. ιβ΄ 28 - 29 & ιγ΄ 1 - 8

ιβ΄ 28 - 29 & ιγ΄ 1 - 8

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον Κεφ. ΙΑ΄ 1 - 45

ΙΑ΄ 1 - 17

ΙΑ΄ 18 - 38

ΙΑ΄ 39 - 45

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΝ

Ὑ­πὸ Ἀ­κα­κί­ου τοῦ Σαβ­βα­ΐ­του (ΙΓ΄ αἰ.)

  «Ὑ­πῆρ­χεν εἰς τὴν Κων­σταν­τι­νού­πο­λιν κά­ποιο ἀν­δρῶ­ον μο­να­στή­ρι­ον λε­γό­με­νον τοῦ Ἀ­βάσ­σου(*). Ἡ ὀ­νο­μα­σία του αὐ­τὴ ἴ­σως νὰ προ­έρ­χε­ται ἀ­πὸ τὸ ὄ­νο­μα τοῦ κτί­το­ρος, ὅ­μως ἦ­ταν ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νον εἰς τὴν Ὑ­πε­ρέν­δο­ξον Δέ­σποι­ναν ἡ­μῶν, τὴν Θε­ο­τό­κον, ἡ ὁ­ποία ἐ­κεῖ ὀ­νο­μά­ζε­ται «Ἀ­βασ­σι­ώ­τισ­σα» καὶ ἐ­πι­τε­λεῖ πάμ­πολ­λα θαύ­μα­τα. Συ­νή­θι­ζαν λοι­πὸν ὅ­λοι οἱ καλ­λί­φω­νοι ψάλ­ται νὰ με­τα­βαί­νουν ἐ­κεῖ, διὰ τὴν ἀ­γρυ­πνί­αν τοῦ «Ἀ­κα­θί­στου», ὡς λέ­γε­ται. Προ­κα­λοῦ­σαν ὅ­μως θό­ρυ­βον καὶ με­γά­λην ἀ­να­τα­ρα­χὴν εἰς τὸ μο­να­στή­ρι­ον. Οἱ μο­να­χοὶ θέ­λον­τες, κα­τὰ τὴν τά­ξιν, νὰ δι­α­φυ­λά­ξουν τὴν κα­τά­νυ­ξιν τῆς ἁ­γί­ας Τεσ­σα­ρα­κο­στῆς, ἀ­γα­να­κτοῦ­σαν. Τὸ ἔ­θος ὅ­μως ἦ­το πα­λαι­όν, καὶ οἱ μο­να­χοὶ δὲν εἶ­χαν τί νὰ κά­μουν.

Κά­πο­τε λοι­πὸν ἔ­γι­νε ἡ­γού­με­νος ἕ­νας πο­λὺ εὐ­λα­βὴς καὶ ἐ­νά­ρε­τος ἱ­ε­ρεύς, πλὴν ἄ­μου­σος. Αὐ­τὸς εἶ­πε πρὸς τοὺς μο­να­χοὺς τοῦ μο­να­στη­ρί­ου του: «Παι­διά μου, θέ­λω νὰ γνω­ρί­ζε­τε ὅ­τι δὲν θὰ ἐ­πι­τρέ­ψω τὴν κατ’ ἔ­θος προ­σέ­λευ­σιν ἐ­δῶ τῶν καλ­λι­φώ­νων». Τό­τε, οἱ μο­να­χοὶ θυ­μω­μέ­νοι τοῦ ἀ­πήν­τη­σαν: «Ἂν κά­μῃς ἔτ­σι, ποι­ός θὰ ψά­λῃ τοὺς οἴ­κους;» Καὶ ὑ­πο­κρι­νό­με­νοι τὰ ἄ­φω­να ὄν­τα, τοῦ εἶ­παν: «Ψά­λε τους ἐ­σύ!». Ὁ ἡ­γού­με­νος μὲ ἁ­πλό­τη­τα τοὺς εἶ­πεν: «Ἐ­γώ, τέ­κνα μου, σὺν Θεῷ! Ἐ­γὼ θὰ προ­σφέ­ρω εἰς τὸν Θε­ὸν ὁ­λό­κλη­ρον τὸ σέ­βας τῆς ἑ­ορ­τῆς». Ὅ­ταν λοι­πὸν ἔ­φθα­σεν ἡ ἡ­μέ­ρα, καὶ ἦλ­θεν ἡ νύ­κτα, εἶ­πεν ὁ ἡ­γού­με­νος πρὸς τὸν θυ­ρω­ρὸν τοῦ μο­να­στη­ρί­ου: «Κλεῖ­σον μὲ ἀ­σφά­λει­αν τὴν πύ­λην, καὶ οὐ­δε­νὸς νὰ ἐ­πι­τρέ­ψῃς τὴν εἴ­σο­δον, ἄλ­λως θὰ ἔ­χῃς ἐ­πι­τί­μι­ον». Ὁ θυ­ρω­ρὸς ἀ­μέ­σως ἐ­πῆ­γε καὶ ἀ­σφά­λι­σε τὴν πύ­λην, συμ­φώ­νως πρὸς τὴν ἐν­το­λήν. Ἦλ­θαν τό­τε οἱ καλ­λί­φω­νοι ἐμ­πρὸς εἰς τὸν πυ­λῶ­να καί, ἐ­πει­δὴ ηὗ­ραν τὴν εἴ­σο­δον κλει­στήν, σκαν­δα­λι­σθέν­τες ἔ­φυ­γαν, λέ­γον­τες πολ­λὲς ἀ­πει­λὲς κα­τὰ τῶν μο­να­χῶν. Ἀλ­λὰ καὶ κά­ποι­οι μο­να­χοί, ἀ­πὸ ἐ­κεί­νους ὁ­πού συ­να­νε­στρέ­φον­το μὲ τοὺς καλ­λι­φώ­νους, χά­ριν τῶν ὁ­ποί­ων, λύ­ον­τες τὸν κα­νό­να τῆς νη­στεί­ας, ἔ­πι­ναν καὶ ἔ­τρω­γαν μετ’ αὐ­τῶν, ἔ­λε­γαν κρυ­φί­ως με­τα­ξύ των, μὲ βα­ρεῖ­αν δι­ά­θε­σιν κα­τὰ τοῦ ἡ­γού­με­νου: «Νὰ ἰ­δοῦ­με, τί θὰ κά­μῃ αὐ­τὸς ὁ ἄ­φω­νος ἰ­χθύς!».

Aπαράδεκτη η "εικαζόμενη συναίνεση" (Ανοικτή επιστολή καθηγητών ιατρικής στους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου)

Αξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές,

Στο προσχέδιο του νόμου «Δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων και άλλες διατάξεις», άρθρο 9, παρ. 3, νομοθετείται η «εικαζόμενη συναίνεση» σύμφωνα με την οποία πραγματοποιείται η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, «θανόν πρόσωπο» εφόσον, όσο ζούσε, δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του στην αφαίρεση αυτή. Η «εικαζόμενη συναίνεση», με σαφέστερη διατύπωση, εφόσον νομοθετηθεί θα πραγματοποιείται η αφαίρεση των ζωτικών οργάνων οποιουδήποτε ενήλικα στην περίπτωση που τεθεί γι’ αυτόν η διάγνωση του «εγκεφαλικού θανάτου», εάν αυτός δεν είχε δηλώσει γραπτώς, στην προγενέστερη ζωή του, την αντίθεσή του για τη λήψη των ζωτικών του οργάνων.

Η έγκυος μπροστά στα διλήμματα της έκτρωσης

«Η έγ­κυος μπροστά στα διλήμματα της έκτρωσης»*

 «Όταν πλησιάζεις το χειρουργείο κάνεις την αδιά­φορη αλλά νοιώθεις τα μέλη σου να παγώνουν από το φόβο. Το αίμα σταματάει να κυκλοφορεί στις φλέβες σου. Παραλύεις. Σταματάς ν' ακούς τους εξωτερικούς ή­χους, μόνο την καρδιά σου ακούς να χτυπά πολύ δυνατά. Θέλεις να κλάψεις ή να το βάλεις στα πόδια αλλά πιέ­ζεις τον εαυτό σου και προχωράς γιατί έχεις πάρει την απόφαση να το κάνεις. Έχω ακούσει να λένε ότι είναι ευκολότερο από την εξαγωγή δοντιού. Σαχλαμάρες! Μό­νο όσες το έκαναν ξέρουν!

Ομιλούν οι ειδικοί επιστήμονες περί αμβλώσεων

Ομιλούν οι ειδικοί επιστήμονες για τις αμβλώσεις

Δημοσιεύομε το κείμενο-διακήρυξη που υπεγράφη από μέλη του Ερευνητικού-Διδακτικού προσωπικού, του τμή­ματος Ιατρικής, του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ­σαλονίκης, και απεστάλη προς όλους τους αρμοδίους κρατικούς φορείς. Ενυπόγραφη δήλωσή τους στις 27.2.1986.

Ως υπεύθυνοι ακαδημαϊκοί διδάσκαλοι και ιατροί θεωρούμε ότι ο συζητούμενος νόμος περί αμβλώσεων:

I.  α. αντιβαίνει σε κάθε έννοια ελευθερίας, αληθείας και ανθρώπινης ακόμη δικαιοσύνης.

β. αντιβαίνει στην έννοια του σεβασμού προς τον άνθρωπο, ο οποίος υφίσταται σαν άνθρωπος από της συλλήψεως έως του βιολογικού του θανάτου. Ως εκ τού­του αποτελεί ανθρωποκτονία η παρέμβαση επί της επι­βιώσεώς του σε οποιαδήποτε περίοδο της ζωής του.

Ὑπομονὴ σημαίνει ἀποφασιστικὴ ἀναμονὴ καθημερινῶν θλίψεων...

37. Ἐὰν ἀποκτήσεις τὴν ράβδο τῆς ὑπομονῆς, θὰ σταματήσουν γρήγορα οἱ κύνες* τὰ ἀναιδῆ γαυγίσματά τους.

'Υπομονὴ σημαίνει κόπος καὶ ἀγώνας τῆς ψυχῆς ποὺ δὲν θραύεται καὶ δὲν σαλεύεται διόλου ἀπὸ εὔλογα ἢ ἄλογα κτυπήματα καὶ πλήγματα.

Ὑπομονὴ σημαίνει ἀποφασιστικὴ ἀναμονὴ καθημερινῶν θλίψεων.

Ὑπομονητικὸς σημαίνει ἀγωνιστὴς ποὺ δὲν πίπτει, καὶ ποὺ μὲ τὶς πτώσεις (ποὺ ὑπέστη) δημιουργεῖ τὴν νὶκη.

Ὑπομονὴ σημαίνει ἐκκοπὴ τῶν (ἁμαρτωλῶν) προφάσεων καὶ προσοχὴ ἐπὶ τοῦ ὲαυτοῦ σου.

38. Ὁ ἐργάτης τῆς ἀρετῆς δὲν ἔχει ἀνάγκη τόσο ἀπὸ τροφὴ ὅσο ἀπὸ ὑπομονὴ. Διότι, ἐὰν τοῦ λείπει ἡ πρώτη, θὰ λάβει στέφανο. Ἂν ὅμως τοῦ λείπει ἡ δευτέρα, τὸν περιμένει ὄλεθρος.

*κύνες =σκύλοι, μεταφορικῶς: δαίμονες

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος – Περὶ Ἡσυχίας Β´