Η θαυμαστή εμφάνιση της Παναγίας στον Όσιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη

Κατά το έτος 963, συνέβη λιμός στην του διάσταση, κατάκτησε την αρετή και Αυτοκρατορία, ένεκα του οποίου εδημιουργήθη έλλειψη τροφών και στο Άγιον Όρος. Επειδή είχε αρχίσει η οικοδομή της Λαύρας και να εξαντλούνται τα υλικά και τα τρόφιμα, ο Όσιος απεφάσισεν να μεταβεί στις Καρυές για να συμβουλευθεί τον Πρώτο και τους γέροντες επί του πρακτέου. Ενώ λοιπόν επορεύετο προς τις Καρυές, σε αρκετή απόσταση από τη Μονή, συναντά μια σεμνοτάτην και ωραιωτάτην γυναίκα. Από την θέα της εταράχθη. Αλλά πρώτη η γυνή ερώτα τον Αθανάσιον «Πόθεν έρχεσαί, Αθανάσιε, και που πορεύεσαι;».

Έκπληκτος ο Όσιος απάντησε «Ποία είσαι εσύ, η οποία μου ομιλείς και γνωρίζεις το όνομά μου;».
«Εγώ είμαι η Μήτηρ του Κυρίου και προστάτις σου» απαντά εκείνη, και συνεχίζει «Αλλ' είπε μοι, διατί εγκατέλιπες την Λαύραν, και που μεταβαίνεις;»

Ὁ κόπος στήν προσευχή

Ἡ ἀγάπη συνοδεύεται πάντα ἀπό τήν θυσία καί ἐκφράζεται μέ αὐτήν. Ὅποιος ἀγαπάει τόν Θεό φανερώνει τήν ἀγάπη του μέσῳ τῶν κόπων καί τῶν θυσιῶν, ψυχικῶν καί σωματικῶν, πού κάνει γιά τόν Ἀγαπώμενο Θεό.

Κατ’ ἐξοχήν, φανερώνεται ἡ ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου γιά τό Θεό στόν ψυχικό κόπο τῆς ὑπακοῆς, τῆς ἄρνησης τοῦ ἰδίου θελήματος. Τότε, ὁ ἄνθρωπος κάνει τήν μέγιστη θυσία: Ἀρνεῖται τό θέλημά του καί κάνει τό θέλημα τοῦ Πνευματικοῦ του Πατρός πού ταυτίζεται μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ὁ σωματικός κόπος- ἐπίσης ἀπό ὑπακοή- φανερώνει τήν πρός τόν Θεό ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου. «Πρέπει νὰ πονάεις» διδάσκει ὁ Γέροντας Πορφύριος. «Ν΄ ἀγαπάεις καὶ νὰ πονάεις. Νὰ πονάεις γι΄ αὐτὸν ποὺ ἀγαπάεις. Ἡ ἀγάπη κάνει κόπο γιὰ τὸν ἀγαπημένο. Ὅλη νύκτα τρέχει, ἀγρυπνεῖ, ματώνει τὰ πόδια, γιὰ νὰ συναντηθεῖ μὲ τὸν ἀγαπημένο. Κάνει θυσίες, δὲν λογαριάζεις τίποτα, οὔτε ἀπειλές, οὔτε δυσκολίες, ἐξαιτίας τῆς ἀγάπης. Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστὸ εἶναι ἄλλο πράγμα, ἀπείρως ἀνώτερο».

Οι “φωτισμένες”

Οι “φωτισμένες”  Ο χαιρέκακος Διάβολος τρέφει θανάσιμο μίσος εναντίον του ανθρωπίνου γένους και κατά της διδασκαλίας του Ευαγγελίου, με την οποία μπορεί να σωθεί ο άνθρωπος. Γι’ αυτό λοιπόν πολεμάει με μύριους τρόπους την πίστη και μηχανεύεται δολιότητες, ώστε να απομακρύνει ακόμα και θεοσεβή πρόσωπα από την Εκκλησία, όπως έδιωξε και τους Πρωτοπλάστους από τον Παράδεισο. Για να πετύχει το σχέδιο του ο Σατανάς ανάβει σε αρκετές περιπτώσεις στο μυαλό των Χριστιανών την αλαζονεία και τον εγωισμό. Ψιθυρίζει στο αυτί τους, ότι τάχα είναι οι πιο καλοί, οι πιο σπουδαίοι, οι πιο άξιοι χριστιανοί, ότι είναι οι εκλεκτοί, που θα μπορούν να παίρνουν και να διαβιβάζουν και εντολές και μηνύματα του Θεού ακόμα.  Ας μη ξεχνάμε, ότι ο Σατανάς, αφού χρησιμοποίησε όλα τα μέσα για να ρίξει στην αμαρτία τον Μέγα Αντώνιο και απέτυχε, στο τέλος προσπάθησε να του ανάψει τον εγωισμό ψιθυρίζοντας του: — Είσαι ο μόνος, που δεν μπόρεσα να ρίξω στο πειρασμό!

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Δευτέρας 03-10-11

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ’ αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε.

Απόστολος: Πράξιες Των Αποστόλων κεφ. ιζ΄ 16 - 34

ιζ΄ 16 - 25

ιζ΄ 26 - 34

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν Κεφ. ΣΤ΄ 24 - 30

ΣΤ΄ 24 - 30

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Αποσπάσματα ομιλίας Γέροντα Παϊσίου

19-6-1983 (Κυριακὴ τοῦ Μεγάλου Παϊσίου)

…….
…….
…….
Πολλοὶ ἅγιοι θὰ ἤθελαν νὰ ζήσουν στὴν ἐποχή μας καὶ νὰ κάνουν τὸν ἀγώνα μας.
Θὰ κανονίσει ὁ Χριστὸς τὶς ὑποθέσεις τοῦ ῎Εθνους. Ἂν ἔμενε σ᾽ ἐμᾶς αὐτὴ ἡ δουλειά, τὸ τινάζαμε στὸν ἀέρα τὸ ῎Εθνος.
-  Τί θὰ γίνει μὲ τὴ σημερινὴ κατάσταση;

Μὴν ἀνησυχεῖτε. Πολλὰ διατάγματα δὲ θὰ προλάβουν κὰν νὰ δακτυλογραφηθοῦν.

- Μὲ τὸ Γένος μας τί θὰ γίνει;

Τὸ Γένος μας θὰ μεγαλώσει, ἂν καὶ οἱ ὑποτιθέμενοι φίλοι μας θὰ ἤθελαν νὰ τὸ τσαλακώσουν καὶ θὰ τοὺς ἦταν πολὺ εὐχάριστο. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς δὲ θὰ ἐπιτρέψει. Ἡ Τουρκία θὰ καταστραφεῖ. Ἔρχεται μεγάλη μπόρα σύντομα. Θὰ μᾶς ἀγγίξει, ἀλλὰ δὲ θὰ μᾶς καταστρέψει.

Λόγοι του Γέροντος Παϊσίου για τα επερχόμενα… Παρατηρήσεις – Σχόλια

Ἀνταποκρινόμενος στὴν παράκλησή σας, σπεύδω νὰ μοιραστῶ μαζί σας ὁρισμένα στοιχεῖα ἀπὸ τὴν ἀνεξάντλητη δεξαμενὴ πληροφοριῶν ποὺ ἀποτελοῦν οἱ λόγοι τοῦ μακαριστοῦ Γέροντα Παΐσιου. Ἂν καὶ ἔχω συναίσθηση τῆς ἀναξιότητάς μου στὴ διαχείριση τῆς μοναδικῆς αὐτῆς παρακαταθήκης, ἐντούτοις ἔχω ἔντονο τὸ αἴσθημα εὐθύνης ἀπέναντι στὸ Θεό, τὸ μακαριστὸ Γέροντα καὶ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ.

Καρπὸς τοῦ αἰσθήματος αὐτοῦ, ἄλλωστε, ἦταν καὶ ἡ ἔκδοση ὅλων τῶν σχετικῶν βιβλίων γιὰ τὸ Γέροντα.  Πρόκειται οὐσιαστικὰ γιὰ μία συλλογικὴ προσπάθεια σχεδόν ὃλων τῶν πνευματικῶν τέκνων τοῦ Γέροντα Παΐσιου ἡ ὁποία κατέληξε σ᾽ αὐτὸ τὸ ὑπεύθυνο, ἀξιόπιστο καὶ ἐπίκαιρο ὅσο ποτὲ ἄλλοτε ἔργο. Στὸ σημεῖο αὐτὸ ὀφείλω νὰ τονίσω ὅτι οἱ μαρτυρίες ποὺ καταγράφω καί, πολὺ περισσότερο, αὐτὲς ποὺ ἐπιλέγονται νὰ περιληφθοῦν στὰ βιβλία μου, προέρχονται ἀπὸ ἄτομα καθόλα ὑπεύθυνα καὶ ἀξιόπιστα.

 Ἀπὸ αὐτή, λοιπόν, τὴν παρακαταθήκη, καὶ ἔχοντας πλήρη ἐπίγνωση τῆς γενικότερης κατάστασης (κυρίως δὲ τοῦ «γιατί», τοῦ «πῶς» καὶ τοῦ «ποιός»…), σταχυολογῶ σήμερα γιὰ σᾶς τὰ παρακάτω χαρακτηριστικὰ σημεῖα. Πρίν, ὅμως, ἀπ᾽ αὐτό, ἐπιτρέψτε μου νὰ κάνω μερικὲς βασικὲς ἐπισημάνσεις, οἱ ὁποῖες βασίζονται τόσο στὴ μελέτη τοῦ ἐν λόγῳ ὑλικοῦ ὅσο καὶ σὲ μιὰ προσεκτικότερη παρατήρηση καὶ ἐκτίμηση τοῦ γενικότερου πλαισίου:

1. Ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα βρίσκεται στούς ἔσχατους καιρούς –τοὺς πραγματικοὺς ἔσχατους καιρούς- στοὺς ὁποίους ἀναφέρεται ὁ Ἅγιος ’Ιωάννης ὁ Θεολόγος, στὴν Ἀποκάλυψη. Ἀναμένονται, ἔτσι, γεγονότα τέτοια ποὺ θὰ συγκλονίσουν τὰ ἔθνη.

2. Ἀκόμη κι ἂν ἔχει καταντήσει πιὰ νὰ ἀκούγεται «γραφικό» (χάρη σὲ γνωστὲς ἐπικοινωνιακες τακτικὲς καὶ μεθοδεύσεις), ὅλα ἐξελίχθηκαν μέχρι σήμερα βάσει προσεκτικοῦ σχεδιασμοῦ,

Συγκλονιστικό θαῦμα μέ μία Ἁγία Γραφή

Η δύναμη της Αγίας Γραφής 

Κατά τη διάρκεια του Α παγκοσμίου πολέμου κάποιος στο στρατόπεδο μοίρασε στους στρατιώτες την Καινή Διαθήκη σε μικρά καλοδεμένα βιβλιαράκια. Πήρες και συ και με εκνευρισμό παρατήρησες ότι στον πόλεμο είναι απαραίτητο το ατσάλι και το μολύβι και όχι τα βιβλία. «Εδώ εάν δε μας σώσει το ατσάλι,το βιβλίο δεν θα μας σώσει σίγουρα!» Τέτοιου είδους σχόλιο έκανες, αφού μέχρι εκείνη την ημέρα τίποτα δεν εναπέθετες στην πίστη στο Θεό. Την πίστη την θεωρούσες ως κάποια παλιά καμπαρτίνα, που το ανθρώπινο καραβάνι από καταβολής κόσμου, αν και άχρηστη τη σέρνει μαζί του.
Παρόλα αυτά πήρες το βιβλιαράκι και το έβαλες μέσα στην αριστερή τσέπη. Τι συνέβη; Μόνος σου λες, θαύμα από τον Θεό και το προσυπογράφω. Την ίδια μέρα ξεκίνησε δυνατή μάχη. Γύρω σου έπεφταν τραυματίες. Ξαφνικά τραντάζεσαι.

Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. Ὁ πόνος γιὰ τὸν πλησίον βοηθάει τὴν οἰκογένεια

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
 "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"     ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Μέρος τέταρτο.  Κεφάλαιο 1ο

Ἡ πνευματικὴ ζωὴ στὴν οἰκογένεια

Ὁ πόνος γιὰ τὸν πλησίον βοηθάει τὴν οἰκογένεια

Ὅσο πιὸ πολλὰ ἀγαθὰ ἀποκτοῦν σήμερα οἱ ἄνθρωποι, τόσο πιὸ πολλὰ προβλήματα ἔχουν. Οὔτε τὸν Θεὸ εὐχαριστοῦν γιὰ τὶς εὐεργεσίες Του, οὔτε τὴν δυστυχία τῶν συνανθρώπων τους βλέπουν, γιὰ νὰ κάνουν καμμιὰ ἐλεημοσύνη.
  Σπαταλοῦν καὶ δὲν σκέφτονται τὸν ἄλλον ποὺ δὲν ἔχει νὰ φάη.  Πῶς νὰ ἔρθη μετὰ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ; Ἐδῶ καὶ οἰκογενειάρχης νὰ εἶναι κανείς, πρέπει ἀπὸ κάπου νὰ κόβη καὶ νὰ οἰκονομάη κάτι, γιὰ νὰ κάνη κάποια ἐλεημοσύνη.
  Νὰ πῆ στὴν γυναίκα του καὶ στὰ παιδιά του ὅτι στὸ τάδε μέρος ὑπάρχει κάποιος ἄρρωστος ἐγκαταλελειμμένος ἤ κάποια φτωχή οἰκογένεια ποὺ ἔχει μεγάλη ἀνάγκη. Ἐὰν δὲν ἔχουν χρήματα νὰ δώσουν, ἄς τοὺς πῆ: «Ἄς δώσουμε τοὐλάχιστον ἕνα χριστιανικό βιβλίο, ἀφοῦ ἔχουμε πολλά». Δίνοντας σ’αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἀνάγκη, κάνει καλὸ καὶ στὸν ἑαυτὸ του ἀλλὰ καὶ στὴν οἰκογένειά του.
Ἐκεῖ στὴν Ρωσία οἱ καημένοι οἱ πιστοί πόσο στεροῦνται!  Ἔδωσα μιὰ φορὰ σὲ ἕναν Ρῶσο παπᾶ ἕνα κουτάκι λιβάνι καὶ τοῦ εἶπα: «Ἕνα φτωχὸ δῶρο». «Φτωχὸ εἶναι αὐτό; μοῦ λέει.  Τὰ λιβάνια τὰ δικά μας εἶναι .....βήχα-βήχα».

Συνεχής διά βίου Μετάνοια- ἐξομολόγηση.

Ἡ ἁμαρτία καί τά πάθη ἀπενεργοποιοῦν τήν Βαπτισματική Θεία Χάρη. Μέ τήν μετάνοια-ἐξομολόγηση, ὁ ἄνθρωπος ἐξαλείφει τήν ἁμαρτία καί ἀπαλάσσεται ἀπό τά πάθη. Μπορεῖ, ἔτσι, νά «ἀδειάσει» τό ἐσωτερικό τῆς καρδιᾶς του ἀπό ὅλην αὐτήν τήν δυσωδία καί νά δημιουργήσει χῶρο γιά τόν Θεό καί τόν πλησίον. Ἄν ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνεξομολόγητες-ἀμετανόητες ἁμαρτίες, αὐτές λειτουργοῦν ὡς ἐμπόδιο στό ν’ ἀγαπήσει τόν Θεό καί τόν πλησίον. Αὐτό συμβαίνει, διότι ὅλος ὁ ὑπαρξιακός του χῶρος (ὅλη του ἡ καρδιά) εἶναι κατειλημμένος ἀπό τά πάθη καί μάλιστα ἀπό τό κυρίαρχο πάθος τοῦ ἐγωισμοῦ-ὑπερηφάνειας, δηλαδή ἀπό τήν ἄρρωστη ἀγάπη γιά τό Ἐγώ του. Ἡ ψυχή εἶναι μολυσμένη καί «στραπατσαρισμένη», ἀνάξια τοῦ Ὑπέρλαμπρου νυμφίου της τοῦ Χριστοῦ.

«Ἐμεῖς», ἀναρωτιέται ὁ π. Πορφύριος, «ἔχομε φλόγα γιὰ τὸν Χριστό;

Δέχεται ὁ Θεός τόν διάβολο σέ μετάνοια;

Κάποιος άγιος γέροντας, μεγάλος και διορατικός, έχοντας νικήσει και ξεπεράσει όλους τους πειρασμούς των δαιμόνων, είχε λάβει το χάρισμα να βλέπει οφθαλμοφανώς το πως επιδρούν στη ζωή των ανθρώπων οι άγγελοι και οι δαίμονες· πως δηλ. ο καθένας από την πλευρά του αγωνίζονται για τις ψυχές των ανθρώπων.

Ήταν δε τόσο μεγάλος και υψηλός στην αρετή, που τα ακάθαρτα πνεύματα τον υπολόγιζαν πολύ και συστέλλονταν μπροστά του.

2 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Των Αγίων Ακινδύνου, Αφθονίου, Πηγασίου, Ελπιδοφόρου και Ανεμποδίστου, των Αγίων Συγκλητικών, των Αγίων Ευδοξίου, Αγαπίου και των οκτώ συν αυτώ Μαρτύρων, των Αγίων Κυριακής, Δομνίνης και Δόμνας, Μαρκιανού Οσίου, Ιακώβου Οσίου.

 

Οἱ Ἅγιοι Ἀκίνδυνος, Ἀφθόνιος, Πηγάσιος, Ἐλπιδοφόρος (ἢ Ἐλπιδηφόρος) καὶ Ἀνεμπόδιστος

Ἦταν ἀξιωματοῦχοι τοῦ Πέρσου βασιλιὰ Σαπὼρ τοῦ Β’. Ἐπειδή, ὅμως, ὁμολόγησαν ὅτι εἶναι χριστιανοί, συνελήφθησαν καὶ μαστιγώθηκαν σκληρά. Ἔπειτα, τοὺς ἔριξαν στὶς φλόγες μιᾶς μεγάλης φωτιᾶς. Ἀλλὰ οἱ θερμὲς δεήσεις τους πρὸς τὸν Θεὸ προκάλεσαν φοβερὴ θύελλα μὲ βροχή, ποὺ ἔσβησε τὴν φωτιά. Αὐτὸ προκάλεσε φόβο στοὺς Πέρσες , καὶ τὸν ἴδιο τὸ Σαπώρ, μὲ ἀποτέλεσμα να’ ἀναβάλει, τὸν θάνατο τῶν γενναίων χριστιανῶν.
Ἀλλὰ μετὰ μερικὲς μέρες, τοὺς ἔφερε καὶ πάλι στὸ κριτήριο. Ἀφοῦ εἶδε ὅτι δὲν μποροῦσε νὰ ἀλλάξει τὸ χριστιανικό τους φρόνημα, ἀποκεφάλισε πρῶτο τὸν Ἀφθόνιο. Ἔπειτα, ἀπευθυνόμενος στὸν Ἐλπιδοφόρο, τοῦ εἶπε νὰ φανεῖ λογικός, σὰν ἐγγράμματος ποὺ ἦταν καὶ μποροῦσε νὰ διακρίνει τὸ ψέμα ἀπὸ τὴν ἀλήθεια. Ὁ Ἐλπιδοφόρος του ἀποκρίθηκε ὅτι γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς πιστεύει στὸν Χριστό, διότι Αὐτὸς εἶναι «ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή». Δηλαδὴ ὁ σωστὸς δρόμος, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀπόλυτη ἀλήθεια καὶ στὴν πραγματικὴ καὶ πηγαία ζωή, ποὺ ἀξίζει κανεὶς νὰ πεθάνει γι’ αὐτή.

2 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Κυπριανού και Ιουστίνης, Δαμάριδος Αθηναίας, Θεοφίλου Ομολογητή, Θεοδώρου Μεγαλομάρτυρα, Γεωργίου Νεομάρτυρα, Κυπριανού του Σουντάλ.

Οἱ Ἅγιοι Κυπριανὸς καὶ Ἰουστίνη

Ὁ Ἅγιος Κυπριανὸς ἔζησε καὶ μαρτύρησε ἐπὶ αὐτοκρατορίας Δεκίου.
Γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας ἀπὸ ἐπιφανὴ καὶ πλούσια οἰκογένεια, ἡ ὁποία τοῦ εἶχε προσφέρει ἀξιόλογη μόρφωση.
Ὁ Κυπριανὸς ὑπῆρξε γιὰ πολλὰ χρόνια ξακουστὸς μάγος. Σὲ αὐτὸν μάλιστα προσέτρεξε καὶ ἕνας εἰδωλολάτρης ὁ Ἀγλαΐδας, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐρωτευμένος μὲ μία παρθένα τὴν Ἰούστα. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν ἔβρισκε ἀνταπόκριση στὸν ἔρωτά του, ζήτησε ἀπὸ τὸν Κυπριανὸ νὰ τὸν βοηθήσει μὲ τὶς μαγικές του ἱκανότητες.
Ὅμως οἱ ἐνέργειες τοῦ Κυπριανοῦ δὲν ἔφεραν κανένα ἀποτέλεσμα καὶ γι’ αὐτὸ ἔκαψε τὰ βιβλία του ποὺ περιεῖχαν τὶς ἀπατηλὲς γνώσεις τῆς μαγικῆς τέχνης καὶ βαπτίσθηκε χριστιανός.
Ἔκτοτε ἀφοσιώθηκε στὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου, προσελκύοντας στὴ χριστιανικὴ πίστη πολλοὺς ἀνθρώπους. Κατόπιν ἔγινε ἱερέας καὶ ἀργότερα ἐπίσκοπος Καρχηδόνας.Τὴν Ἰούστα τὴν χειροτόνησε διακόνισσα καὶ τὴν μετονόμασε σὲ Ἰουστίνη.