Περί τῆς χαρᾶς τῆς ψυχῆς πού ἀρχίζει νά ζεῖ γιά τόν Θεό

ΑΒΒΑΣ ΑΜΜΩΝΑΣ
ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΟ ΤΟΥ – ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ
ΜΕΡΟΣ  Α΄

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἄς κλάψουμε θερμά ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, μήπως ἡ ἀγάπη Του μᾶς χαρίση τήν θεία δύναμι, ἡ ὁποία θά μᾶς περιφρουρεῖ, ἕως ὅτου νικήσουμε τούς πονηρούς δαίμονες πού συναντοῦμε ἐνώπιόν μας καί μέ τούς ὁποίους συνεργασθήκαμε στό παρελθόν.
Ἄς ἀγαπήσουμε τήν εἰρήνη μέ ὅλους, μικρούς καί μεγάλους. Αὐτή ἡ εἰρήνη θά μᾶς προφυλάξει ἀπό τό μῖσος, μόλις τοῦτο μᾶς ἐπιτεθῆ.

•     Ὅποιος ἀσθένησε, αὐτός γνώρισε τήν ἀξία τῆς ὑγείας.
•     Ὅποιος στεφανώνεται, δοξάζεται γιατί νίκησε τούς ἐχθρούς τοῦ βασιλέως του.
•     Ὑπάρχουν πάθη, ὑπάρχουν καί ἀρετές. Ἐάν ἀμελοῦμε, θά φανοῦμε σάν προδότες.
•     Μετά τήν Θεία χάρη ἡ ἀνδρεία βοηθεῖ τήν ψυχή στόν ἀγώνα της, ἐνῶ ἡ ἀκηδία συμμαχεῖ μέ τήν ἁμαρτία.
•     Ὅσοι θέλουν ν’ ἀποκτήσουν τίς ἀρετές, δέν ὀλιγοψυχοῦν στίς πτώσεις, ἀλλά  συνεχίζουν τόν ἀγώνα μέ ζῆλο.
•     Οἱ ἀρετές ἀποκτῶναι μέ σωματικούς κόπους, πού γίνονται μέ σύνεση.
•     Τά πάθη γεννοῦν τίς ἁμαρτίες μέ τήν ἀμέλεια.
•     Ὅσοι ἀγωνίζονται, συνετά, περιτειχίζονται μέ τήν ἀποφυγή τῆς κατακρίσεως τοῦ πλησίον. Ὅσοι ὅμως κατακρίνουν, καταστρέφουν ἀσυλλόγιστα τό τεῖχος αὐτό.
•     Ὁ ἔλεγχος στήν γλώσσα φανερώνει τόν ἀγωνιστή, ἐνῶ ἡ φλυαρία φανερώνει ἔλλειψι ἀρετῆς.
•     Ἡ συνετή ἐλεημοσύνη γεννᾶ τό προορατικό χάρισμα καί ὁδηγεῖ στήν ἀγάπη, ἐνῶ ἡ ἀνελεημοσύνη φανερώνει ἔλλειψη ἀρετῆς.
•     Ἡ ἀγαθωσύνη γεννᾶ τήν ἁγνεία, ἐνῶ οἱ περισπασμοί γεννοῦν τά πάθη.
•     Ἡ σκληροκαρδία γεννᾶ τήν ὀργή.
•     Ἡ ψυχή ἀσκεῖται μέ τήν ἀποφυγή τῶν περισπασμῶν, ἐνῶ τό σῶμα ἀσκεῖται μέ τήν στέρηση.
•    Καταστροφή τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἀγάπη τῶν περισπασμῶν, ἐνῶ διόρθωσίς της ἡ συνετή ἡσυχία.
•     Ὁ πολύς ὕπνος ἐξάπτει τά πάθη, ἐνῶ ἡ μετρημένη ἀγρυπνία σώζει τήν ψυχή.
•     Ὁ πολύς ὕπνος παχύνει τήν καρδιά, ἐνῶ ἡ συνετή ἀγρυπνία τήν λεπτύνει.
•     Ὁ πολύς ὕπνος σκοτίζει τήν ψυχή, ἐνῶ ἡ μετρημένη ἀγρυπνία τήν φωτίζει.
•     Εἶναι καλύτερο νά κοιμᾶσαι μέ σιωπή καί τάξη, παρά νά ἀγρυπνεῖς μέ φλυαρίες.
•     Τό πένθος ἀπομακρύνει ἤρεμα ὅλα τά πάθη.
•     Ἡ προσοχή στό νά μή πληγώσεις τή συνείδηση τοῦ πλησίον, γεννᾶ τήν ταπεινοφροσύνη.
•     Ἡ δόξα τῶν ἀνθρώπων γεννᾶ σιγά – σιγά τήν ὑπερηφάνεια καί ἡ ἐπιθυμία τῶν συναναστροφῶν ἐμποδίζει τήν αὐτογνωσία.
•     Ἡ ἐγκράτεια στήν τροφή ταπεινώνει τά πάθη, ἐνῶ ἡ ἐπιθυμία τῶν φαγητῶν εὔκολα τά διεγείρει.
•     Ὁ στολισμός τοῦ σώματος εἶναι καταστροφή τῆς ψυχῆς, ἐνῶ ἡ ἐπιμέλειά του μέ φόβο Θεοῦ εἶναι ὠφέλιμη.
•     Ἡ προσοχή στά λόγια του Θεοῦ γεννᾶ στήν ψυχή τόν θεῖο φόβο, ἐνῶ ἡ περιφρόνηση τῆς φωνῆς τῆς συνειδήσεως διώχνει μακριά ἀπό τήν καρδιά τίς ἀρετές.
•     Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό ἐλευθερώνει τήν ψυχή, ἐνῶ ἡ ἔλλειψη θείου φόβου τήν ὑποδουλώνει.
•    Ἡ προσοχή στά λόγια καί ἡ συνετή σιωπή ὑψώνει τόν νοῦ πρός τόν Θεό, ἐνῶ ἡ πολυλογία γεννᾶ τήν ἀκηδία καί τήν μανία.
•    Ἡ θυσία τοῦ θελήματός σου χάριν τοῦ πλησίον σημαίνει ὅτι ὁ νοῦς σου γνωρίζει τίς ἀρετές, ἐνῶ ἡ ἐπιμονή σ’αὐτό κατά τοῦ πλησίον σημαίνει ὅτι τίς ἀγνοεῖ.
•     Ἡ μελέτη πού γίνεται μέ φόβο Θεοῦ προφυλάσσει τήν ψυχή ἀπό τά πάθη, ἐνῶ τά κοσμικά λόγια τήν σκοτίζουν ἀπό τό φῶς τῶν ἀρετῶν.
•    Ἡ προσκόλλησις στά ὑλικά ταράσσει τόν νοῦ καί τήν καρδιά, ἐνῶ ἡ περιφρόνησίς τους ἀνακαινίζει καί τόν νοῦ καί τήν καρδιά.
•    Ἡ ἀπόκρυψη τῶν κακῶν λογισμῶν φανερώνει ὅτι ἐπιδιώκεις τήν τιμή τοῦ κόσμου καί τήν μάταιη δόξα του, ἐνῶ ἡ πρόθυμη ἐξομολόγησή τους στούς πνευματικούς πατέρες τούς ἀπομακρύνει.
•     Σέ σπίτι χωρίς πόρτα καί παράθυρα μπαίνει ὅποιο ἑρπετό θέλει. Ἔτσι μοιάζει ἐκεῖνος πού κοπιάζει, ἀλλά δέν ἀσφαλίζει τούς κόπους του…

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΩΣ ΑΤΤΙΚΗ

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
http://HristosPanagia3.blogspot.com