«Ἡ ἐξουδένωση προξενεῖ τήν ταπείνωση» Στ΄ μέρος
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-11-2018
Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, συνεχίζουμε τήν ἀρκετά ἐκτενῆ δεύτερη ὑπόθεση πού, ὅπως ἔχουμε πεῖ, ἔχει τίτλο ὅτι ἐκ φύσεως ἡ ἐξουδένωση ὁδηγεῖ στήν ταπείνωση, ἐνῶ ἡ τιμή στήν ὑπερηφάνεια καί γι΄ αὐτό οἱ ταπεινόφρονες προτιμοῦν νά περιφρονοῦνται, νά ἐξουδενώνονται καί χαίρονται ὅταν γίνεται αὐτό, ἐνῶ λυποῦνται ὅταν τμῶνται[1]. Εἴχαμε μείνει στή μέση τῆς διδασκαλίας τοῦ περίφημου Γέροντα, τοῦ ἀββᾶ Ζωσιμᾶ, ὁ ὁποῖος μιλάει γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς ἀδικίας καί πῶς πρέπει νά στεκόμαστε ἀπέναντι σ’ αὐτόν, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀδικεῖ μέ ὁποιοδήποτε τρόπο, μᾶς βρίζει, μᾶς ἐξουδενώνει, μᾶς βλάπτει. Μᾶς ἔχει πεῖ ὁ Ἅγιος, τό λέγαμε χθές, ὅτι πρέπει νά τόν ἀντιμετωπίζουμε σάν ἰατρό, σάν ἀπεσταλμένο ἀπό τόν Θεό, σάν τό ἰατρικό ἐργαλεῖο πού χρησιμοποιεῖ ὁ μεγάλος ἰατρός, ὁ Χριστός. Ἔλεγε χαρακτηριστικά, εἶναι ὁ καυτῆρας, ὁ θερμοκαυτῆρας τοῦ Ἰησοῦ αὐτός ὁ ἄνθρωπος πού μᾶς ἀδικεῖ μέ ὁποιοδήποτε τρόπο καί, ὅπως ὁ γιατρός μέ αὐτό τό ἐργαλεῖο ἀφαιρεῖ τούς καρκίνους τοῦ δέρματος, μᾶς ἀφαιρεῖ καί αὐτός ὁ ἄνθρωπος πού μᾶς ἐξουδενώνει τήν ὑπερηφάνεια, τόν ἐγωισμό, τή λάσπη, τή βρωμιά, τήν ἀκαθαρσία, τήν ἀρρώστια πού ἔχουμε.
Εἴχαμε μείνει στό σημεῖο πού ἔλεγε ὅτι πρέπει νά μιμηθοῦμε τόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος ὅταν ἐχλευάζετο, δέν ἀνταπέδιδε τόν χλευασμό καί ἐνῶ ἔπασχε -ἐταλαιπωρεῖτο φοβερά ἀπό τούς Φαρισαίους καί τούς Ἀρχιερεῖς- δέν ἀπειλοῦσε. Ἐνῶ θά μποροῦσε ὄχι μόνο νά ἀπειλήσει, ἀλλά καί νά πραγματοποιήσει τίς ἀπειλές Του. Καί ἐπάνω στόν σταυρό πού ἦταν καί χλευαζόταν ἀπό τούς παραπορευόμενους, ἀπό αὐτούς πού περνοῦσαν ἀπό κάτω καί ἄκουγε πάρα πολύ εἰρωνικά λόγια, ὅπως «ἄν εἶσαι Θεός, κατέβα ἀπό τόν σταυρό.. ἐσύ ἔσωσες ἄλλους, ἄν μπορεῖς σῶσε καί τόν ἑαυτό Σου... αὐτό πού ἔλεγες, ὅτι σώζεις τούς ἄλλους» καί πολλά ἄλλα. Καί ὁ Κύριος τί ἔκανε σ’ ὅλα αὐτά; Ἐνῶ θά μποροῦσε νά κατεβάσει ἕναν ἄγγελο ἤ μιά λεγεώνα ἀγγέλων καί ὅλους αὐτούς νά τούς ἀποκεφαλίσει, νά τούς πάρει τή ζωή, ἀντίθετα τούς ὑπερασπίστηκε μπροστά στόν Θεό-Πατέρα καί εἶπε «ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι»[2]. Συγχώρεσέ τους Πατέρα Μου Οὐράνιε. Καί λέει καί ἕνα ἐπιχείρημα ὑπέρ αὐτῶν, οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι. Ὄχι μόνο δηλαδή ζητάει ἀπό τόν Θεό-Πατέρα νά μήν τούς καταλογίσει τή συγκεκριμένη ἁμαρτία τῆς σταυρώσεως, ἀλλά δίνει καί ἕνα ἐπιχείρημα, τούς δικαιολογεῖ. Καί πράγματι πολλοί ἀπ’ αὐτούς δέν ξέρανε τί κάνανε, ποιόν σταυρώνουν, ὅτι σταυρώνανε τόν Θεό.
Καί ὁ ἴδιος ὁ διάβολος, ξέρετε, εἶχε ἐξαπατηθεῖ, νόμιζε ὅτι εἶναι ἄνθρωπος ὁ Χριστός. Λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σέ μιά ὁμιλία του στό Μέγα Σάββατο, ὅτι ἀπό τήν ἀρχή, ὅταν ὁ διάβολος εἶδε τόν Χριστό προβληματιζότανε τί νά εἶναι, νά εἶναι ἄνθρωπος ἤ νά εἶναι Θεός; Ἔβλεπε κάποια ἔτσι γεγονότα πού φώναζαν ὅτι εἶναι Θεός. Ἀπ’ τήν ἄλλη ὅμως ἔβλεπε ὅτι κουραζότανε, ὅτι κοιμόταν, ὅτι ἔτρωγε ὅπως κάθε ἄνθρωπος καί κατέληξε στό συμπέρασμα ὅτι εἶναι ἄνθρωπος.
.JPG)
