Πότε ἀρχίζει ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν.

Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

Πότε ἀρχίζει ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος τόνιζε ὅτι ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν πρέπει νά ἀρχίζει ἀπό τήν στιγμή τῆς συλλήψεως τους¹. Τότε μπαίνουν τά πρῶτα γερά θεμέλια γιά τήν μελλοντική ὀρθή ἀγωγή. Σ’ αὐτό συμφωνεῖ μέ τόν Ἅγιο Ἰωάννη τό χρυσοῦν στόμα τῆς Ἐκκλησίας. «Δέν εἶναι δυνατόν νά γίνει κακός», διδάσκει ὁ Ἱερός ὁ Χρυσόστομος, «αὐτός, πού ἀπό τήν ἀρχή ἀπήλαυσε πολύ ἐπιμέλεια καί φροντίδα»· αὐτός πού ἔτυχε σωστῆς ἀγωγῆς ἀπό τήν στιγμή τῆς συλλήψεώς του στήν μήτρα τῆς μητέρας του.

«Τὸ ἔμβρυο», παρατηρεῖ ὁ Ὅσιος Πορφύριος, «ἀκούει κι αἰσθάνεται μέσα στὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας του...Ὅ,τι αἰσθάνεται ἡ μητέρα, λύπη, πόνο, φόβο, ἄγχος κ.λπ., τὰ ζεῖ κι αὐτό. Ἂν ἡ μάνα δὲν τὸ θέλει τὸ ἔμβρυο, ἂν δὲν τὸ ἀγαπάει, αὐτὸ τὸ αἰσθάνεται καὶ δημιουργοῦνται τραύματα στὴν ψυχούλα του, ποὺ τὸ συνοδεύουν σ’ ὅλη του τὴ ζωή. Τὸ ἀντίθετο συμβαίνει μὲ τ’ ἅγια συναισθήματα τῆς μάνας. Ὅταν ἔχει χαρά, εἰρήνη, ἀγάπη στὸ ἔμβρυο, τὰ μεταδίδει σ’ αὐτὸ μυστικά, ὅπως συμβαίνει μὲ τὰ γεννημένα παιδιά.

Τό τυπικό τῆς προσευχῆς τοῦ Γέροντα Παϊσίου Ἁγιορείτου

Ο Γέροντας, αφού έκανε πολλές δοκιμές στον εαυτό του, προσπαθώντας να
εφαρμόσει ότι γράφουν τα ασκητικά βιβλία και συμβουλευόμενος έμπειρους
Γέροντες, κατέληξε σε ένα τυπικό. Ανάλογα με τις δυνάμεις, την ηλικία,
τον χρόνο πού είχε, τον τόπο που έκανε την άσκησή του, ρύθμιζε και το
τυπικό του. Έλεγε ότι «ο μοναχός πρέπει να μπει σ’ ένα μοναχικό
τυπικό. Κάθε δέκα χρόνια πρέπει να κάνη αναθεώρηση των δυνάμεών του
και να κανονίσει στον εαυτό του την κατάλληλη άσκηση. Όταν κανείς
είναι νέος, έχει περισσότερη ανάγκη από ύπνο και λιγότερη από
ξεκούραση. Όταν γεράσει, του χρειάζεται περισσότερη ξεκούραση και
λιγότερος ύπνος. Μεγάλη δύναμη έχει η συνήθεια. Κάτι πού το συνηθίζει
ο οργανισμός και χωρίς να το έχει ανάγκη, όταν έρθει ή ώρα θα το
ζητήσει».
Το τυπικό του ήταν περίπου το εξής: Στις 3 μ.μ. (9η βυζαντινή) έκανε
Ένατη και Εσπερινό και μετά έτρωγε κάτι.Ύστερα έκανε το Απόδειπνο και
μερικές ώρες κομποσχοίνι.

Γέρων Εὐδόκιμος Ἁγιοπαυλίτης

Γέρων Ευδόκιμος Αγιοπαυλίτης.

Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση

   Ο γερω-Ευδόκιμος ο Αγιοπαυλίτης, κατά κόσμον Ευάγγελος Τραυλός, γεννήθηκε το έτος 1910 στο Φανάρι Καρδίτσας. Όταν απολύθηκε από το στρατό, είπε να γράψουν στο φύλλο πορείας Δάφνη, και έτσι δεν πήγε στο χωριό του, αλλά ήρθε κατευθείαν για μοναχός. Ήταν να κοινοβιάσει αλλού. Στάθμευσε για ένα βράδυ στον Άγιο Παύλο, του άρεσε η τάξη κι έμεινε. Τον κράτησαν. Ήταν εγγράμματος, απόφοιτος Σχολαρχείου. Ο Ηγούμενος τον είχε βοηθό του. Το 1935 έγινε η κουρά του.
   Η μητέρα του, οι αδελφές του και ο αδελφός του δεν ήθελαν να γίνει μοναχός.
Αυτός, αφότου έγινε μοναχός, ποτέ του δεν πήγε στο χωριό να δει τους συγγενείς του. Και στον κόσμο βγήκε μετά από τριάντα χρόνια, γιατί είχε αιμορραγία ακατάσχετη από τη μύτη και ο γιατρός φοβήθηκε μην πεθάνει.
   Μια χρονιά έγινε σεισμός και οι πατέρες κοιμόνταν έξω στον πίσω κήπο, στα πεζούλια. Ο γερω-Ευδόκιμος δεν βγήκε. Κοιμόταν στο κελί του και όταν τον ρωτούσαν γιατί δε φοβάται, απαντούσε:

"Ἐγώ, Κύριος ὁ Θεός σου ἤμουν γιά σένα «ὁ Ἄρτος καί τό Ὕδωρ τό ζῶν»."

Ἐνθυμοῦμαι ὅτι τό 1961, εἶχα ἐπισκεφθῆ στό Ἅγιον Ὄρος, τόν μακαριστό πατέρα Σεραφείμ Κάρτσωνα, πού μεταξύ τῶν ἄλλων μοῦ εἶχε διηγηθῆ καί τό ἑξῆς γιά τήν ἐποχή παράδοξο γεγονός.

Ἕνας ἀπό τούς παλαιούς ἡσυχαστές, πού ζοῦσε σέ μιά ἀπόμερη σπηλιά, ὕστερα ἀπό σκληρούς ἀσκητικούς ἀγῶνες, κατώρθωσε μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ νά ζῆ μόνο ΜΕ καί ΑΠΟ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή στό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτή ἦτο ἡ τροφή καί τό νερό του!!! Τό Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἦτο ἡ θερμότης στό δριμύ ψῦχος τοῦ χειμῶνος καί ἡ δροσιά στόν καύσωνα τοῦ καλοκαιριοῦ.

Τήν προσευχή του τήν ἄρχιζε τό πρωΐ μέ τήν ἀνατολή τοῦ ἡλίου καί τήν τελείωνε μέ τήν δύσι ἐπαναλαμβάνοντας συνεχῶς: «Κύριε ἐλέησόν με...», «Ἰησοῦ μου ἔλεος...», «Ἰησοῦ μου, γλυκειά μου ἀγάπη, ἔλεος...», «Ὦ θεία Ἀγάπη ἐλέησόν με...».

Ὅταν διέκοπτε τήν Εὐχή, εὕρισκε στό πτωχό του εἰκονοστάσι, ὡς ἄλλος “ὅσιος Ὀνούφριος”, ἕνα μικρό ζεστό ψωμί μέ οὐράνια εὐωδία, τό ὁποῖο καί ἔτρωγε καλύπτοντας ὅλες τίς φυσικές-ὀργανικές ἀνάγκες τροφῆς.

Ἡ δράσις τῶν αἰρέσεων καί παραθρησκειῶν ἐν Εὐρώπη ὡς φαινόμενον ἐπικίνδυνον διά τήν κοινωνίαν-Γ.Η.Κρίππα

 

Η ΔΡΑΣΙΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

ΕΝ ΕΥΡΩΠΗ ΩΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ

Γ. Η. Κρίππα

Διδάκτορος Συνταγματικού Δικαίου Καθηγητού Ελευθ. Πανεπιστημίου

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗΣ

ΤΗΣ Ι.Μ.ΚΗΦΙΣΙΑΣ, ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ & ΩΡΩΠΟΥ

ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

 Το φαινόμενον των αιρέσεων και των παραθρησκειών δεν είναι μόνον φαινόμενον θρησκευτικόν. Είναι και φαινόμενον κοινωνικόν με επιπτώσεις επίσης κοινωνικάς αρνητικάς και επικινδύνους ενίοτε. Το φαινόμενον τούτον δεν έχει μόνον μελετηθεί από θεολογικής - θρησκευτικής απόψεως, αλλά και από απόψεως νομικής - συνταγματικής αλλά και κοινωνικής, ψυχολογικής και ψυχοπαθολογικής. Άρα αποτελεί κοινωνικόν φαινόμενον πολυδιάστατον και πρέπει να ενδιαφέρη κάθε κράτος εις πολλούς τομείς.

Ήδη προσφάτως είχα την ευκαιρία να αναλύσω και αναπτύξω τας κοινωνικάς και ψυχοπαθολογικάς επιπτώσεις του φαινομένου τούτου «Κρίππα, Νεοφανείς αιρέσεις και θρησκευτικός φονταμενταλισμός στην Ευρώπη, «ΕΘΝΟΣ, ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ», έκδοσις Βουλής των Ελλήνων - Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας, 2006 σελ. 207 επ.), όπου και ο αναγνώστης παραπέμπεται. Εντελώς περιληπτικώς επισημαίνω, ότι η διεθνής βιβλιογραφία επί του θέματος θεωρεί τας αιρέσεις ως οργανώσεις χαρακτήρος ολοκληρωτικού, παραπλανητικός, επικινδύνους διά την ζωήν και την υγείαν των οπαδών των και ως πρόσχημα διά την ανάπτυξιν άλλων δραστηριοτήτων, ιδία εμπορικών.

Μικρά περιστατικά Κεφ. 8 : (μέρος β΄)

Ὁσίου Ἀμβροσίου

Ὁπ. Ἀμβρόσιος ἦταν τό ἕκτο κατά σειράν τέκνο τῆς οἰκογενείας τοῦ Μιχαήλ Γρένκωφ. Ὁ μεγαλύτερος ἀδελφός του ὁ Νικόλαος εἶχε προόδους στά γράμματα καί ὅταν αὐτός χειροτονήθηκε Ἱερεύς, ἐκεῖνος βρισκόταν στό Κίεβο Διευθυντής Γυμνασίου. Εἶχε εἴκοσι χρόνια νά ἀλληλογραφήση μαζί του. Στό πρῶτο γράμμα πού τοῦ ἔστειλε εἶχε καί μερικές σειρές πού δέν εὐχαρίστησαν καθόλου τόν κύριο Διευθυντή.

• Ἀδελφέ μου, τοῦ ἔγραφε, πληροφορήθηκα καί κάτι πού μέ λύπησε· ὅτι δέν τηρεῖς τίς νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας μας. Γιατί αὐτή ἡ στάσις ἀπέναντι στούς θεσμούς πού ἡ οἰκογένειά μας πάντοτε ἐσέβετο; Φοβᾶσαι μήπως κλονισθῆ ἡ ὑγεία σου; Ἀλλά δέν νομίζω πώς ὑπάρχει τέτοιος κίνδυνος...

Τοῦ ἔγραψε πολλά καί τοῦ συνιστοῦσε νά ἀλλάξη τακτική σ᾿ αὐτό τό θέμα. Ἀπάντησι στήν ἐπιστολή αὐτή ἀργοῦσε νά λάβη. Πέρασε ἕνας ὁλόκληρος χρόνος καί «οὐκ ἦν φωνή». Ἀνησυχοῦσε μήπως καί συνέβαινε τίποτε δυσάρεστο, πρᾶγμα πού τόν ἔκανε νά ζητήση πληροφορίες ἀπό τόν μικρότερο του τόν Πέτρο.

Η ΠΡΩΤΗ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ τοῦ Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ μέ τόν Ἅγιο Σιλουανό τόν Ἀθωνίτη…

  [Ο Γέροντας Σωφρόνιος (1896–1993), έζησε περίπου πέντε χρόνια (Φθινόπωρο του 1925–Πάσχα του 1930) στην Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, πριν ακόμη γνωρίσει προσωπικά τον Άγιο Σιλουανό (1866–1938). Ο Γέροντας, χειροτονήθηκε διάκονος το 1930. Και, κάθε φορά που έβγαινε να θυμιάσει τους μοναχούς, αισθανόταν δέος και ντροπή, όταν περνούσε μπροστά από τον Άγιο. Μέχρι τότε όμως δεν έτυχε να συνομιλήσει μαζί του.
Λίγο χρόνο μετά την χειροτονία του, ήλθε να τον επισκεφθεί ο ερημίτης μοναχός π.Βλαδίμηρος, με τον οποίον συζήτησαν διάφορα πνευματικά θέματα. Κατανυγμένος από την συζήτηση και από την όλη πνευματική ατμόσφαιρα της συνομιλίας, ο π.Βλαδίμηρος, απευθύνει ξαφνικά το ερώτημα στον τότε νεαρό ιεροδιάκονο:
–«Πάτερ Σωφρόνιε, πες μου ένα λόγο για την σωτηρία της ψυχής μου· πώς μπορώ να σωθώ;».
Την αφήγηση για την συνέχεια του λόγου την αφήνουμε εξ ολοκλήρου στον μακαριστό Γέροντα Σωφρόνιο:]

Δακρύζουν οἱ εἰκόνες τῆς Παναγίας καί τοῦ Χριστοῦ σέ Ἱερούς Ναούς Οὐκρανίας καί Ρωσίας

Ένα απίστευτο φαινόμενο συντελείται τις τελευταίες ημέρες σε Ορθόδοξους ναούς της Ρωσίας και της Ουκρανίας. Δεκάδες εικόνες… δακρύζουν ταυτόχρονα. Όπως μεταδίδουν τοπικά Μέσα Ενημέρωσης, σε πολλούς Ναούς τόσο της Ρωσίας όσο και της Ουκρανίας, πολλές ιερές εικόνες, του Χριστού, της Παναγίας αλλά και άλλων Αγίων, έχουν αρχίσει να δακρύζουν, μετά την κρίση που έχει ξεσπάσει στην Ουκρανία. Αρκετοί είναι αυτοί που κάνουν λόγο για «μήνυμα από τον ουρανό», το οποίο εκλαμβάνεται ως κακός οιωνός, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που σπεύδουν να προσκυνήσουν τις εικόνες ζητώντας το έλεος του Θεού απέναντι στη μεγάλη κρίση.

Γέροντας Σωφρόνιος: «Ὁ Θεός γνωρίζεται μόνο μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα»

Αν δεις φως μέσα σου ή γύρω σου, μην πιστέψεις σ' αυτό αν δεν έχεις συγχρόνως κατάνυξη για τον Θεό και αγάπη για τον πλησίον. Μη φοβηθείς όμως, αλλά ταπείνωσε τον εαυτό σου και το φως εκείνο θα εξαφανιστεί.
Αν δεις κάποιο όραμα ή εικόνα ή όνειρο, μην το εμπιστεύεσαι, γιατί αν είναι από τον Θεό, θα σε φωτίσει γι' αυτό ο Κύριος. Ψυχή, που δεν γεύθηκε το Άγιο Πνεύμα, δεν μπορεί να διακρίνει από πού έρχεται το όραμα. Ο εχθρός δίνει στην ψυχή μια «γλυκειά αίσθηση» ανακατεμένη με κενοδοξία, και από αυτό γίνεται φανερή η πλάνη.

Ηχητικό Αγιολόγιο 10 Μαρτίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 10 Μαρτίου




Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

Θέλεις ν' ἀκούει παρευθύς ὁ Θεός τήν προσευχή σου;

Θέλεις ν' ακούει παρευθύς ο Θεός την προσευχή σου, Αδελφέ; Λέγει ο αββάς Ζήνων. Σαν σηκώνεις τα χέρια σου στον ουρανό, προσευχήσου πρώτα απ' όλα, με την καρδιά σου, για τους εχθρούς σου και ο Θεός θα σου δώσει γρήγορα ό,τι άλλο του ζητήσεις.

 

http://enakathemera.blogspot.gr

10 Μαρτίου Συναξαριστής. Κοδράτου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ Μαρτύρων: Ἀνέκτου, Διονυσίου, Κρήσκεντος, Κυπριανοῦ καὶ Παύλου, Ἀναστασίας Πατρικίας, Μαρκιανοῦ Μάρτυρος, Ἀγάθωνος Ὁσίου, Ἰωάννου Ὁσίου,

Οἱ Ἅγιοι Κοδράτος, Ἄνεκτος, Παῦλος, Διονύσιος, Κυπριανὸς καὶ Κρήσκης οἱ Μάρτυρες

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Κοδράτος, Ἄνεκτος, Παῦλος, Διονύσιος, Κυπριανὸς καὶ Κρήσκης ἦταν φίλοι καὶ μαρτύρησαν κατὰ τὸν διωγμὸ τῶν αὐτοκρατόρων Δεκίου (249-251 μ.Χ.) ἢ Οὐαλεριανοὺ (253-259 μ.Χ.) στὴν Κόρινθο, ὅταν ἡγεμόνας τῆς Ἑλλάδος ἦταν ὁ Ἰάσων.

Στὸ Μηνολόγιον τοῦ αὐτοκράτορα Βασιλείου Β’ ἀναφέρεται ὅτι ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς, ὅσοι μὲν εἶχαν συλληφθεῖ σφαγιάζονταν, ὅσοι ὅμως ἔφευγαν κρύβονταν στὰ ὄρη, γιὰ ὅσο διάστημα χρειαζόταν. Ἔτσι καὶ ἡ μητέρα τοῦ Κοδράτου, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη τῶν Κορινθίων, ἔφυγε γιὰ τὸ ὄρος καὶ κρυβόταν. Καὶ καθὼς ἦταν ἔγκυος, γέννησε υἱὸ ποὺ τὸν ὀνόμασε Κοδράτο. Στὴν συνέχεια, ἀφοῦ ἔζησε γιὰ λίγο, πέθανε, ἐγκαταλείποντας τὸν υἱό της βρέφος.

Αὐτὸς τρεφόταν ἀπὸ τὰ νέφη ποὺ συνενώνονταν ἐπάνω ἀπὸ αὐτὸν καὶ τὸν πότιζαν. Ὁ Κοδράτος, ἀφοῦ μεγάλωσε, δίδασκε τὴν Χριστιανικὴ πίστη στὸν Ἄνεκτο, τὸν Κρήσκεντα, τὸν Κυπριανό, τὸν Παῦλο καὶ τὸν Διονύσιο, ποὺ εἶχαν στὸ μεταξὺ καταφύγει κοντά του.

«Υἱέ μου δός μοι σήν καρδίαν» (Παροιμ. κγ´ 26)

ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΔΟΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ

(ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτη)

«Υἱέ μου δός μοι σήν καρδίαν» (Παροιμ. κγ´ 26)

Εἰσαγωγή

«Υἱέ μου», δηλαδή παιδί μου, γιέ μου...Ὄχι δοῦλε μου. Ἄλλωστε μᾶς τό δήλωσε: «οὐκέτι λέγω ὑμᾶς δούλους»( Ἰω. 15, 15)-«Δέν σᾶς ἀποκαλῶ πλέον δούλους» ἀλλά υἱούς, παιδιά μου.

«Δός μοι σήν καρδίαν» δηλ. δός μου τήν καρδιά σου...Ὄχι τά λεφτά σου...ὄχι τό τάμα σου..., ὄχι τή λαμπάδα σου...,ὄχι τά λόγια σου....Διότι πάλι μᾶς τό δήλωσε: «οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε, Κύριε εἰσελεύσεται εἰς τήν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ' ὁ ποιῶν τό θέλημα τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»(Ματθ. 7, 21).

Δός μου τήν καρδιά σου..., ὄχι τά πράγματά σου, ὄχι τά δικά σου... ἀλλά ἐσένα τόν ἴδιο.

Θέλω τήν καρδιά σου καί ὅ,τι αὐτή περιέχει· θέλω τά συναισθήματά σου, τίς ἐπιθυμίες σου, τή θέλησή σου, τή βούλησή σου γιά νά τά ἐξαγιάσω...Θέλω ἐπίσης τίς ἁμαρτίες σου γιά νά τίς ἐξαλείψω.

«Υἱέ μου δός μοι σήν καρδίαν» (Παροιμ. κγ´ 26)

Ὁ ἀγαθός καί πανοικτίρμων Κύριος ζητᾶ τήν καρδιά μας.

Ζητᾶ τό κέντρο τῆς ψυχοσωματικῆς μας ὕπαρξης.

-Γιατί;

-Γιά νά μᾶς γεμίσει μέ τήν ἄπειρη χαρά Του. Γιά νά μᾶς κάνει θεούς κατά χάριν· κατά πάντα ὅμοιους μέ Αὐτόν «πλήν τῆς κατ’ οὐσίαν ταυτότητος», ὅπως διδάσκει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής.

Ὁ Θεός θέλει τήν καρδιά μας, διότι ἐκεῖ θέλει νά ἀναπαύεται, νά βασιλεύει καί νά κυριαρχεῖ. Ὄχι γι’ Αὐτόν ἀλλά γιά ἐμᾶς, γιά τό δικό μας τό καλό...

Κοιμήσου σάν νά εἶσαι στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Τότε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος θά σέ προσέχει καί θά σέ φυλάει"

Το βράδυ, με το τέλος όλων των έργων της ημέρας, ευχαρίστησε τον Θεό για όλες τις ευεργεσίες πού έλαβες κατά τη διάρκεια της ημέρας, δηλαδή: επειδή παρέμεινες ζωντανός, κι ακόμη για τις πνευματικές και σωματικές σου δυνάμεις, για την υγεία σου, για την τροφή, το ποτό, για όλους τους ψυχοσωτήριους λογισμούς, για όλες τις άγιες επιθυμίες, για το γήινο και το ουράνιο φως, για τη βοήθεια και προστασία Του, δηλαδή για κάθε ευεργεσία Του.

Ύστερα απασχόλησε την καρδιά σου με τούς ακόλουθους πνευματικούς λογισμούς: «Να πού εγώ για μια ακόμη μέρα ήρθα πιο κοντά στο θάνατο. Τί θα συμβεί, αν θελήσει ό Κύριος να με βάλει αύτη τη νύχτα μπροστά στο Δίκαιο Κριτήριο Του; Θα αντέξω; Το πρωί έβαλα σκοπό να περάσω όλη την ημέρα με αγιότητα. Πώς την πέρασα; Μήπως παρόργισα τον Κύριο με κάτι; Μετά απ' αυτές τις ερωτήσεις:

Καβιώτης Κώστας, διά Χριστόν σαλός.

   

 Καβιώτης Κώστας, δια Χριστόν σαλός. 

Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση

   Όλοι οι Καρυώτες γνώριζαν τον Κώστα και του έδειχναν αγάπη και συμπάθεια. Τον έβλεπαν να περιφέρεται στις Καρυές, να λειτουργείται τακτικά στο Πρωτάτο, να κάνει τις τρέλες του, και όλοι ήταν σε απορία.
Είναι τρελός, πάσχει στα μυαλά του η κάνει τον τρελό και είναι διά Χριστόν σαλός;
Το ήρεμο, φωτεινό, αν και άπλυτο πρόσωπό του, και μερικά σοφά και προορατικά που έλεγε, προβλημάτιζαν τους πατέρες. Ήταν ήσυχος, άκακος, δεν πείραζε κανέναν και δεν ζητούσε τίποτε από κανέναν.
Αλλά ποιος ήταν ο Κώστας; Ήταν μοναχός ή λαϊκός; Αυτό ήταν μυστήριο ανεξιχνίαστο.
   Γεννήθηκε στις 10-2-1898 στο Καλέντζι Δωδώνης της Ηπείρου από τον Σταύρο Αγγελή και την Ανθούλα. Ήρθε για μοναχός και έμενε για ένα διάστημα στο Διονυσίου ως δόκιμος. Ύστερα ήρθε στις Καρυές και έμενε σαν Καβιώτης σ’ ένα ερειπωμένο κελί στο Σαράι.
Φορούσε μια καλογερική σκούφια, είχε γένια και μαλλιά, και απ’ αυτό φαινόταν σαν καλόγερος. Αντί για ράσα φορούσε ένα πανωφόρι, μία παλαιά χλαίνη.
Το χειμώνα κυκλοφορούσε σχεδόν γυμνός με ένα κουρέλι πάνω του μέχρι τα γόνατα, ενώ το καλοκαίρι φορούσε παλτό δεμένο στη μέση με σχοινί.
Ποτέ του δεν πλύθηκε και ποτέ του δεν έπλυνε τα ρούχα του.

Πατήρ Θαδδαῖος, Ἡ θεραπεία τοῦ ναρκομανή

ΠΑΤΗΡ ΘΑΔΔΑΙΟΣ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑΡΚΟΜΑΝΗ.

Μία μέρα ήρθε στο μοναστήρι μία οικογένεια από το Βελιγράδι. Είχαν έναν μοναχογιό πού έπαιρνε ναρκωτικά για πολλά χρόνια. Οι γιατροί του είχαν πει πώς ο χρόνος ζωής πού του απέμενε, αν δεν κόψει τα ναρκωτικά, ήταν έξι μήνες.

Η επίσημη στατιστική τότε στην Σερβία έλεγε πώς ένας στους χίλιους ασθενείς μπορούσε να ξεφύγει από τα ναρκωτικά.

Όταν ξεκίνησαν να έρθουν από το Βελιγράδι, ο πατέρας, η μάνα και ο γιός, για πολύ ώρα μάλωναν μέσα στο αυτοκίνητο. Ευτυχώς πού η μάνα του νεαρού διατήρησε την ψυχραιμία της.

Εκείνον τον καιρό, ο γιός τους είκοσι τέσσερις ώρες κοιμόταν και είκοσι τέσσερις δεν μπορούσε να κοιμηθεί, επειδή το νευρικό του σύστημα είχε διαλυθεί εντελώς.

Με τη βοήθεια του Θεού έφτασαν στο μοναστήρι και ο γέροντας αμέσως μίλησε μαζί τους.

Εἰς τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς
Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Σήμερα, ἀδελφοί καί ἀδελφές, εἶναι ἡ ἁγία Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, μία ἀπό τίς πενήντα δύο Κυριακές τοῦ ἔτους πού ὀνομάζεται Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Μεγάλη καί ἁγία Κυριακή. Κυριακή, κατά τήν ὁποία ἑορτάζεται ἡ νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον κάθε ψεύδους, ἐναντίον κάθε ἀναλήθειας, ἐναντίον κάθε αἱρέσεως, ἐναντίον κάθε ψευδοθεοῦ· νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον κάθε ψευδοῦς διδασκαλίας, ἐναντίον κάθε ψευδοῦς φιλοσοφίας, ἐπιστήμης, πολιτισμοῦ, εἰκόνος. Ἁγία νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί αὐτό σημαίνει ἁγία νίκη τῆς Παναληθείας.
Ποιός ὅμως εἶναι ἡ Παναλήθεια σέ αὐτόν τόν κόσμο; Ποιός εἶναι ἡ Ἀλήθεια σέ αὐτόν τόν κόσμο; Αὐτός πού εἶπε γιά τόν ἑαυτό Του: Ἐγώ εἰμί ἡ ἀλήθεια! Ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
Ὁ Θεός ἐν σαρκί. Νά, αὐτή εἶναι ἡ Ἀλήθεια στόν γήινο κόσμο μας, αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια γιά τόν ἄνθρωπο. «Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί». Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἔλαβε σῶμα, ὥστε μέ τό σῶμα μας νά εἰπῇ σέ ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους τί εἶναι ἀλήθεια, πῶς ζῆ κανείς ἐν ἀληθείᾳ, πῶς πεθαίνει γι’ αὐτήν, καί πῶς δι’ αὐτῆς ζῆ αἰωνίως.

Οἱ ἐναλλακτικές θεραπεῖες ὑπό τό πρίσμα τῆς Ἰατρικῆς Ἐπιστήμης (Μιχαήλ Ράλλης, Ἐπίκ. Καθηγ. Φαρμακευτικῆς Παν/μίου Ἀθηνῶν)

Σύνοψη της εισηγήσεως του κ. Μιχαήλ Ράλλη, Επίκουρου Καθηγητή του Τμήματος Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Αντιαιρετικό Σεμινάριο της Ι. Μ. Γλυφάδας, Ε. Β. Β. Β.
Κυριολεκτικά στις ημέρες μας κατακλυζόμαστε από μεθόδους, οι οποίες διατείνονται ότι μπορούν να θεραπεύσουν και ονομάζονται «εναλλακτικές» ή «συμπληρωματικές». Οι πλέον διαδεδομένες από αυτές είναι: η ομοιοπαθητική, ο βελονισμός, η χειροπρακτική, η οστεοπαθητική, η ρεφλεξολογία, το ρέικι, το σιάτσου, η αρωματοθεραπεία, η αγιουρβέδα, ο διαλογισμός, η γιόγκα, η φυσιοπαθητική, η νηστειοθεραπεία, η βοτανοθεραπεία.
Τα κοινά χαρακτηριστικά τους είναι ότι αναφέρουν ότι είναι «ενεργειακές και ολιστικές θεραπείες», ότι βλέπουν ασθενή και όχι ασθένειες και μάλιστα κατά περίπτωση, ότι είναι οικονομικές, ότι -αντίθετα από τα φάρμακα- δεν βλάπτουν τον οργανισμό. Οι αιτίες των ασθενειών κατ᾽ αυτούς οφείλονται συνήθως σε «κακή ροή της ενέργειας» στον ασθενή. Στην «ενέργεια» αυτή δίδουν πολλά ονόματα, όπως τσι, συμπαντική ενέργεια, αιθερική ενέργεια, πράνα, κουνταλίνι, ζωικό μαγνητισμό, απλή ουσία.

Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής: «Πῶς νά κάνετε νοερά προσευχή ἀδιαλείπτως»

Η πράξη της νοεράς προσευχής είναι να βιάσεις τον εαυτόν σου να λέγεις συνεχώς την ευχή με το στόμα αδιαλείπτως.
Στην αρχή γρήγορα, να μην προφθάνει ο νους να σχηματίζει λογισμό μετεωρισμού.
Να προσέχεις μόνο στα λόγια: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Όταν αυτό πολυχρονίσει, το συνηθίζει ο νους και το λέγει και γλυκαίνεσαι ωσάν να έχεις μέλι στο στόμα σου και θέλεις να το λέγεις.
Αν το αφήσεις στενοχωρείσαι πολύ.
Όταν το συνηθίσει ο νους και χορτάσει -το μάθει καλά- τότε το στέλνει στην καρδιά.
Επειδή ο νους είναι ο τροφοδότης της ψυχής και μεταφέρει στην καρδιά οτιδήποτε φαντασθεί.

ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΔΑΝΙΗΛ ΣΙΣΟΕΒ "Ἡ λειτουργία τῆς Κυριακῆς, εἶναι ἡ καλύτερη θεραπεία γιά τίς ἀμέτρητες καταθλίψεις καί τίς λύπες πού ζοῦν στήν «γκρίζα καθημερινότητα». Αὐτό εἶναι ἕνα λαμπερό οὐράνιο τόξο τῆς διαθήκης τοῦ Θεοῦ μέσα στήν ὁμίχλη τῆς γενικῆς ἀναστάτωσης."

«Γιατί να πηγαίνουμε κάθε Κυριακή στην εκκλησία;»

Στον ιερέα συχνά, κάνουν αυτήν την ερώτηση, πού αναφέρεται στον τίτλο, και αρχίζουν να δικαιολογούνται.

-Πρέπει να χορτάσουμε ύπνο, να περάσουμε χρόνο με την οικογένεια, να κάνουμε δουλειές στο σπίτι, κι εδώ πρέπει να σηκωθώ και να πάω στην εκκλησία. Για ποιό λόγο; 

Η απαίτηση αυτή δεν έχει εφευρεθεί από τούς ανθρώπους, αλλά έχει δοθεί από τις Δέκα Εντολές: «εξ ημέρας εργάζου και κάμνε πάντα τα έργα σου' η ήμερα όμως η εβδόμη είναι σάββατον Κυρίου του Θεού σου» (Εξ. 20, 8)... Στην Καινή Διαθήκη, μια μεγάλη γιορτή έγινε η Κυριακή, γιατί ο Χριστός, αναστήθηκε από τούς νεκρούς, άγιασε αυτή την ήμερα. Σύμφωνα με τούς κανόνες της Εκκλησίας ο παραβάτης της εντολής αυτής υπόκειται σέ αφορισμό (80ος κανόνας ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου). Είναι απίθανο ο Δημιουργός να μας έδινε παράλογες εντολές, και οι κανόνες της Εκκλησίας δεν είναι γραμμένες για να παιδεύουν τούς ανθρώπους. Ποιό είναι τελικά το νόημα αυτής της εντολής;

Στήν μνήμη τῆς μεγίστης προστάτιδος τῶν ἱερῶν εἰκόνων Ἁγίας Θεοδώρας τῆς Αὐγούστας τῆς στερωσάσης τήν Ὀρθοδοξίαν

Ηχητικό Αγιολόγιο 9 Μαρτίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 9 Μαρτίου




Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, «Ὁ Κύριος καί Ὕψιστος Θεός ἀναπαύεται στούς Ἁγίους». Ἠσ. νζ΄: 15

«Προσκυνῶ τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ὡς σαρκωμένου Θεοῦ.
Προσκυνῶ τήν εἰκόνα τῆς Δέσποινας ὅλων τῶν ἀνθρώπων, τῆς Θεοτόκου, ὡς μητέρας τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
Προσκυνῶ τίς εἰκόνες τῶν Ἁγίων, ὡς φίλων τοῦ Θεοῦ».

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦΧρυσοστόμου,
Περί εἰκόνων, Λόγος Α΄. P.G. 94, 1252D
 

9 Μαρτίου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, Οὐρπασιανοῦ Μάρτυρα, Καισαρίου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων παππού, μάμμης, πατρός, μητρὸς καὶ τῶν δυὸ τέκνων, Πασιανοῦ Ἐπισκόπου, Κωνσταντίνου Κορνουάλλης, Βιταλίου Ὁσίου, Κλεόπα Ὁσίου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Ἔνσαρκου Λόγου.

Οἱ Ἅγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες


Οἱ Ἅγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι κατάγονταν ἀπὸ διάφορους τόπους καὶ μαρτύρησαν στὴν λίμνη τῆς Σεβαστείας, τὸ ἔτος 320 μ.Χ., εἶναι οἱ : Ἀγγίας, Ἀγλάιος, Ἀειθαλᾶς, Ἀέτιος, Ἀθανάσιος, Ἀκάκιος, Ἀλέξανδρος, Βιβιανός, Γάιος, Γοργόνιος, Γοργόνιος, Δομετιανὸς ἢ Δομέτιος, Δόμνος, Ἐκδίκιος, Εὐνοϊκός, Εὐτύχιος, Ἠλιάδης ἢ Ἠλίας, Ἡράκλειος, Ἠσύχιος, Θεόδουλος, Θεόφιλος, Ἰωάννης ἢ Κάνδιδος, Κλαύδιος, Κύριλλος, Κυρίων, Λεόντιος, Λυσίμαχος, Μελίτων, Νικόλαος, Ξανθίας, Οὐαλέριος, Οὐάλης, Πρίσκος, Σακερδῶν ἢ Σακεδῶν, Σεβηριανός, Σισίνιος, Σμάραγδος, Φιλοκτήμων, Φλάβιος καὶ Χουδίων.
Οἱ Ἅγιοι ἦταν στρατιῶτες ἐπὶ αὐτοκράτορα Λικινίου (308-323 μ.Χ.) καὶ ἡγεμόνος Ἀγρικολάου. Ἐπειδὴ ἀρνήθηκαν νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα, συνελήφθησαν καὶ ὁμολόγησαν ὅτι ἦταν Χριστιανοί. Καὶ ἐπειδὴ δὲν πείσθηκαν νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους, τοὺς συνέτριψαν μὲ πέτρες τὰ σώματά τους καὶ σὲ καιρὸ χειμῶνα τοὺς καταδίκασαν νὰ στέκονται ὅλη τὴν νύχτα μέσα στὴν λίμνη ποὺ εἶχε παγώσει ἀπὸ τὸ κρύο καὶ εἶχε κρυσταλλώσει.
Ἐκεῖ, ὅταν ἕνας λιποψύχησε καὶ ἔτρεξε πρὸς τὸ κοντινότερο λουτρὸ γιὰ νὰ ζεσταθεῖ, ὁ καπικλάριος ποὺ τοὺς φύλαγε, ὅταν εἶδε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ νὰ κατεβαίνουν οἱ στέφανοι γιὰ τοὺς τριάντα ἐννέα Μάρτυρες καὶ ἕνα στεφάνι νὰ περισσεύει, τὸ ὁποῖο ἀνῆκε σὲ ἐκεῖνον ποὺ λιποψύχησε, ἀφοῦ ἀπέβαλε τὴν στολή του, ἔτρεξε πρὸς τοὺς Ἁγίους καὶ πίστεψε στὸν Χριστό.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 09-03-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς εβραίους κεφ. ιβ΄ 1 - 10 ιβ΄ 1 - 10

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίοβ κεφ. Κ΄ 1 - 16 Κ΄ 1 - 16

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Α´ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν.Περί πίστεως

 ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ

Νικηφόρος Θεοτόκης

   Πιστεύεις; Μείζω τούτων ὄψει. (Ἰω. α´ 51)

  ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΣ σήμερον, ὦ χριστοφόροι λαοί, ἡ ἁγιωτάτη τῶν ὀρθοδόξων Ἐκκλησία πνευματέμφορον ὅρον τῆς ἁγίας οἰκουμενικῆς ἑβδόμης Συνόδου, καί τοὺς μὲν εὐσεβεῖς, καὶ ὀρθοδόξους μακαρίζοντας, τοὺς δὲ ἀπίστους καὶ κακοδόξους ἀναθεματίζοντας, ὑπέρμετρον τὴν ἐπιθυμίαν διὰ τὸν περὶ πίστεως λόγον εἰς τὴν καρδίαν τοῦ καθενὸς ἐγείρει, καὶ ἐξυπνᾷ. Ἀκούοντες σήμερον τόσους μακαρισμοὺς εἰς τοὺς πιστούς, τόσα ἀναθέματα εἰς τοὺς ἀπίστους, ὅλοι, φαίνεταί μου, πὼς ἐπιθυμᾶτε νὰ ἀκούσετε τί εἶναι, καὶ πῶς ἔλαβε τὸ εἶναι, καὶ ἐπάνω εἰς ποῖες ἀρχὲς θεμελιώνεται, καὶ μὲ ποῖον τρόπον παρασταίνεται, καὶ μὲ ποῖες ἀπόδειξες ἀποδείχνεται ἡ πίστις ὁποὺ πιστεύομεν. Ἐπιθυμᾶτε ἴσως ὅλα ἐτοῦτα νὰ τὰ ἀκούσετε, μὰ ὄχι μὲ τὸν τρόπον ὁποὺ οἱ δογματικοὶ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας μας διδάσκουσι τοὺς πιστούς, ἀλλὰ μὲ τὸν τρόπον ὁποὺ οἱ σχολαστικοὶ φιλόσοφοι καταπείθουσι τοὺς ἀπειθεῖς.

Προσευχή μετά τήν Θεία Μετάληψη

ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΔΟΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ

(ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ἀπό  ὁμιλία τοῦ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτη)

Δεῖτε ἐδῶ:Πνευματική μελέτη καί προσπάθεια γιά βαθειά κατανόηση τῶν ἀναγνωσμάτων.

Τρόποι ἐπανενεργοποίησης (ἐπανανακάλυψης) τῆς Βαπτισματικῆς Θείας Χάρης

Προσευχή μετά τήν Θεία Μετάληψη

Κείμενο

Ἀφοῦ δέ μεταλάβῃς, κλείσου εὐθύς εἰς τά ἀπόκρυφα τῆς καρδίας σου καί λησμονώντας κάθε κτιστόν πράγμα, ὀμίλησε μέ τόν Θεόν σου, μέ τοῦτον ἤ παρόμοιον τρόπον.

«Ὦ ὕψιστε Βασιλεῦ, τοῦ οὐρανοῦ, τίς σέ ἔφερε μέσα εἰς τήν καρδίαν μου; ὁποῦ εἶμαι ἄθλιος, πτωχός καί γυμνός;»

Καί Αὐτός θέλει σοῦ ἀποκριθῆ.

«Ἡ ἀγάπη»

Καί ἐσύ, πάλιν εἰπέ.

«Ὦ ἀγάπη Γλυκεία! τί θέλεις ἐσύ ἀπό ἐμένα;»

Αὐτός δέ, θέλει σοῦ εἰπῆ, πώς δέν θέλει ἄλλο, παρά ἀγάπην λέγοντας:

«Δέν θέλω νά ἀνάψῃ ἄλλο πῦρ εἰς τό θυσιαστήριον τῆς καρδίας σου καί εἰς ὅλα τά ἔργα σου, παρά τό πῦρ τῆς ἀγάπης μου, διά νά κατακαύσῃ αὐτό κάθε ἄλλην ἀγάπην καί κάθε ἴδιόν σου θέλημα καί νά μοῦ δώσῃ εἰς ὀσμήν εὐωδίας. Τοῦτο ἐζήτησα καί ζητῶ πάντοτε ἀπό λόγου σου. Διότι ἐπιθυμῶ νά Εἶμαι ὅλος ἰδικός σου καί ἐσύ ὅλος ἰδικός μου, τό ὁποῖον δέν θέλει γίνει ποτέ, ἕως ὁποῦ δέν ὑποτάξῃς τόν ἑαυτόν σου, ἀλλά μένεις προσκολλημένος εἰς τήν ἀγάπην τοῦ ἑαυτοῦ σου, εἰς τήν ἰδίαν σου γνώμην καί εἰς κάθε ὄρεξιν καί φιλοτιμίαν σου. Σοῦ ζητῶ τό μῖσος τοῦ ἑαυτοῦ σου, διά νά σοῦ δώσω τήν ἀγάπην μου.

ΠΑΤΗΡ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑΣ "Ἐρώτηση: Πῶς νά προετοιμαστοῦμε γιά τό ἱερό μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας;"

  Η προετοιμασία για την Θεία Κοινωνία.

Ερώτηση: Πώς να προετοιμαστούμε για το ιερό μυστήριο της Κοινωνίας;

Γέροντας Θαδδαίος: Όσον άφορα το ιερό μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, η Αγία ορθόδοξη εκκλησία έχει κανόνες για το πώς πρέπει να προετοιμαστούμε.

Το βασικό όμως είναι: πρέπει πρώτα απ' όλα να προετοιμάσουμε την καρδιά μας, για να ενωθούμε με τον Κύριο, αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Όσον άφορα την νηστεία, την έχουμε ανάγκη για να ηρεμήσουμε το σώμα μας. Όταν το σώμα μας ηρεμήσει, θα ηρεμήσει και η ψυχή. Αυτό σημαίνει πώς πρέπει με πραότητα και ησυχία να προετοιμάσουμε την καρδιά μας για τον Κύριο, για να ενωθούμε μαζί Του.

  Η Αγία μας εκκλησία έχει κανόνες για το πώς πρέπει να νηστεύουμε. Και ο κάθε ιερέας μπορεί να μας δώσει οδηγίες για το πώς πρέπει να προετοιμαστούμε για το άγιο μυστήριο της Κοινωνίας.

Ὁ Τίμιος Σταυρός

Στίς ἀρχές τοῦ 7ου μ.Χ. Αἰῶνος καί πιό συγκεκριμένα τόν Ἰανουάριο τοῦ 614 μ.Χ., στήν “ἔρημο” τῆς Παλαιστίνης, ἀσκήτευε κάποιος ἀσκητής εὐλαβέστατος, πού εἶχε καί δώδεκα ὑποτακτικούς. Κάποιο πρωί, μετά τήν Θεία Λειτουργία, τούς μάζεψε ὅλους γύρω του καί τούς εἶπε τά ἑξῆς:

• Παιδιά μου, τήν προηγουμένη νύκτα εἶδα ἕνα φοβερό ὅραμα. Εἶδα ὅτι βρέθηκα στό ἅγιο Θυσιαστήριο τοῦ πανσέπτου ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου στά Ἱεροσόλυμα. Γύρω ἀπό τήν ἁγία Τράπεζα ἦσαν ἀρκετοί ἀρχιερεῖς, πολλοί ἱερεῖς, ἔγγαμοι καί ἄγαμοι, καί ἀρκετοί διάκονοι, πανέτοιμοι γιά τήν Θεία Λειτουργία. Ὁ δέ κυρίως Ναός ἦτο γεμάτος ἀπό μοναχούς καί χριστιανούς.

Ὅσιος Γέρων Πορφύριος- Γέρων Ἐφραίμ Κατουνακιώτης

ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ: ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ- ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ

  ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

1.      Ἔγινε ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἡ Ἁγιοκατάταξη τοῦ       Γέροντος Πορφυρίου

2.      Ἔγγαμος βίος. Οἰκογένεια καὶ παιδιὰ.Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

3.      Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν στό σχολεῖο καί ἡ βλάβη πού προξενεῖ ὁ ἔπαινος_Ἁγίου Πορφυρίου_mp3

4.      Συνεχής πνευματική προσπάθεια, ὡς θεραπευτικό μέσο_mp3

5.      Ὑπομονή, σωματικός κόπος, μετάνοιες, ὡς θεραπευτικά μέσα_mp3

6.      Ἡ πνευματική μελέτη , θεραπεία ψυχῆς_mp3

7.      Τό κελί τοῦ γέροντα Πορφύριου στά Καυσοκαλύβια

8.      Ἡ προσευχή ὡς θεραπευτικό μέσο_mp3_1ο μέρος

Ἀσθένεια καί θεραπεία στήν ὀρθόδοξη παράδοση καί στίς σύγχρονες αἰρέσεις

ΑΣΘΕΝΕΙΑ  ΚΑΙ  ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

Ἱερεύς Σωτήριος Ὀ. Ἀθανασούλιας

                 Ὁ ἀνθρώπινος πόνος ὡς ἀντικείμενο ἐκμετάλλευσης

Ἕνα φαινόμενο, πού καθημερινά προσλαμβάνει τεράστιες διαστάσεις στήν ἐποχή μας, εἶναι ἡ δράση ἀτόμων καί ὁμάδων, πού ἰσχυρίζονται ὅτι θεραπεύουν κάθε ἀσθένεια καί μποροῦν νά ἐξαλείψουν τόν ἀνθρώπινο πόνο. Μιά ἀνεξέλεγκτη καί χωρίς ὅρια βιομηχανία «ἐναλλακτικῆς» ἤ «ὁλιστικῆς» ἰατρικῆς ἐξαπλώνεται μέ ραγδαίους ρυθμούς σέ ὅλο τόν κόσμο, ὑποσχόμενη εὔκολες καί γρήγορες λύσεις καί ὑποστηριζόμενη ἀπό μέσα ἐνημερώσεως, ἐκδότες, ἀρθρογράφους ἐφημερίδων, περιοδικῶν κ.ἄ. Ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, ἁρμόδια γιά τή θεραπεία τῶν ἀσθενειῶν εἶναι ἡ ἰατρική ἐπιστήμη. Ὅμως, παρά τό γεγονός ὅτι ἡ ἐπιστήμη αὐτή ἔχει κάνει τεράστια ἅλματα στόν τομέα της, σώζοντας καθημερινά ἑκατομμύρια ἀνθρώπινες ζωές, οἱ ἐφαρμογές της σήμερα ἀμφισβητοῦνται ἀπό κάποιους συγκεκριμένους χώρους. Γιά παράδειγμα, ὁμάδες καί ἄτομα ἀπό τούς χώρους τοῦ ἀποκρυφισμοῦ καί τῆς Νέας Ἐποχῆς ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ κλασική ἰατρική ἀπέτυχε νά θεραπεύσει γενικά τόν ἄνθρωπο. Ἐπικεντρώνεται στήν ἀσθένεια καί ὄχι στόν ἴδιο τόν ἀσθενῆ, χορηγώντας του «δηλητήρια» (φάρμακα), τά ὁποῖα, τελικά, τόν καταστρέφουν.