Ἀπὸ τὴν Ἀσκητικὴ καὶ Ἡσυχαστικὴ Ἁγιορείτικη Παράδοση
Ο κατά κόσμον Δῆμος Φλῶρος, ὁ μετέπειτα μοναχός Δαυΐδ, γεννήθηκε τό ἔτος 1889 στό χωριό Κτιστάδες τῆς ὀρεινῆς Ἄρτας. Εἶχε ἄλλα δύο ἀδέλφια. Οἱ γονεῖς τούς δίδαξαν μέ τό παράδειγμά τους τήν εὐλάβεια καί τήν ἀγάπη στόν Θεό· τούς ἔμαθαν νά πηγαίνουν στήν Ἐκκλησία καί νά προσεύχωνται.
Ὅταν ὁ Δῆμος ἦταν πέντε χρόνων, εἶδε στόν οὐρανό φῶς, ἐνῶ ἡ μητέρα του, στήν ὁποία τό ἔδειχνε, δέν ἔβλεπε τίποτε.
Ἄλλη φορά εἶδε νά ἀνοίγη ὁ οὐρανός καί εἶδε μέσα σέ ἀπερίγραπτη δόξα τάγματα Ἁγίων καί Ἀγγέλων νά δοξολογοῦν τόν Θεό πού καθόταν πάνω στόν θρόνο Του.
Ἀπό μικρός ἔμαθε τήν τέχνη τοῦ...κτίστου καί ἐργαζόταν φιλόπονα. Ὅταν ἔγινε 16 ἐτῶν, ἐργαζόταν σέ κάποιο ἐξωκκλήσι τοῦ χωριοῦ του. Ἐκεῖ εἶδε κάποια ἀποκάλυψη, πού ὅταν θέλησε ἔπειτα νά τήν διηγηθῆ, κόπηκε ἡ φωνή του γιά μισή ὥρα. Κατάλαβε ὅτι δέν πρέπει νά πῆ σέ κανέναν αὐτό πού εἶδε.
Κάποτε πού περνοῦσε ἀπό ἐρείπια ἐξωκκλησίου τοῦ παρουσιάστηκε ἡ ἁγία Παρασκευή καί τοῦ εἶπε: «Νά μοῦ κτίσης τό ναό μου». «Θά στόν κτίσω, Κυρία μου», ἀπάντησε μέ τήν ἁγία του ἀφελότητα, ἀφοῦ τήν προσκύνησε. Τήρησε τόν λόγο του καί ὡς καλός κτίστης πού ἦταν, τόν ἔκτισε.
Ὁ Δῆμος μέ τήν εὐλάβεια πού εἶχε, τήν μεγάλη ἁπλότητα καί τήν καθαρότητά του ἔβλεπε Ἁγίους ἀπό νέος, ἀλλά καί τόν διάβολο.
Κάποτε, ἐνῶ ἐργαζόταν, τοῦ εἶπε ὁ ἐργοδότης του νά κοιμηθῆ στό κρεββάτι τοῦ γυιοῦ του Κωνσταντίνου πού ἀπουσίαζε στήν Ἀμερική. Ὁ Κωνσταντῖνος δυστυχῶς εἶχε γίνει χιλιαστής καί ἐπηρέαζε ὅλη τήν οἰκογένειά του. Ἐνῶ ἑτοιμαζόταν νά ξαπλώση, εἶδε τόν διάβολο πού καθόταν πάνω στό κρεββάτι νά τόν ἀπειλῆ καί νά τόν πετᾶ μέ δύναμη σέ ἀπόσταση τριῶν μέτρων.
