Δύο συμβουλές, πού μοῦ ἔδωσε ὁ Ἅγιος Παΐσιος

του Πρωτοπρεσβυτέρου ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΡ. ΕΥΘΥΜΙΟΥ

Δύο συμβουλές, πού μοῦ ἔδωσε ὁ Γέροντας, ὅταν τόν ἐπεσκέφθηκα γιά τήν τελική ἐπιβεβαίωση τοῦ Θεοῦ, ὡς πρός τήν εἴσοδό μου στήν ἱερωσύνη.

Ἦταν ἡ 1η Νοεμβρίου 1986, ὁπού ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ὁσίου Δαβίδ τοῦ Γέροντος. Μέσα στό ὑγρό φθινοπωρινό ἀπόγευμα κατέβαινα μέ λαχτάρα ἀπό τίς Καρυές πρός τό κελλί τοῦ Γέροντος, τήν Παναγούδα. Λίγο πιό κάτω ἀπό τήν μονή Κουτλουμουσίου, δύο σκυλιά ἔγιναν «συνοδοιπόροι» μου. Προπορεύονταν στό μονοπάτι, τό ὁποῖο δέν ἐγνώριζα καλά. Ὅταν μέ ὡδήγησαν μπροστά στήν ἐξώπορτα τῆς αὐλῆς τοῦ κελλιοῦ καί βγῆκε ὁ Γέροντας γιά νά μέ ὑποδεχθῆ, τούς εἶπε μέ νόημα· «ἄντε, πηγαίνετε τώρα». Καί ἐκεῖνοι, σάν καλοί «ὑποτακτικοί», ἔφυγαν ἀμέσως, ἀφοῦ εἶχαν ἐκπληρώσει τήν ἀποστολή τους. Αὐτή τήν φορά μέ δέχθηκε ὁ Γέροντας μέσα στό κελλί, ὅπου ἡ ξυλόσομπα ἔκαιγε. Μετά τό «κλασσικό» κέρασμα, περάσαμε στό ἐκκλησάκι τοῦ κελλιοῦ.

Ἡ «Ἡμέρα καί τήν Ὥρα» τῆς Δευτέρας Παρουσίας

π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος
Ο χρόνος κατά τον οποίο θα συντελεσθεί αυτή η παλλιγγενεσία δεν είναι γνωστός. Ο Χριστός είπε πως δεν είναι δική μας δουλειά να γνωρίζουμε «χρόνους και καιρούς» (Πραξ. α’ 7)· κανείς, λέγει, δεν γνωρί­ζει «την ημέραν και την ώραν»· ούτε άγγελος. Θα συμβεί ξαφνικά, σαν τον κατακλυσμό. Ο Κύριος θα έλθει όπως ο κλέφτης, δηλαδή την ώρα που κανείς δεν το περιμένει, όπως έρχεται η αστραπή (Ματθ. κδ’ 27. 36-44. Β’ Πετρ. γ’ 10. Αποκ. ιστ’ 15).
«Να είσθε έτοιμοι, με τη μέση σας ζωσμένη και τα λυχνάρια σας αναμμένα. Και όμοιοι με ανθρώπους που αναμένουν τον Κύριο τους πό­τε θα επιστρέψη από τους γάμους για να τού ανοίξουν αμέσως μόλις έλθη και κτυπήση. Μακάριοι είναι οι δούλοι εκείνοι που θα τους βρή ο Κύριος να είναι άγρυπνοι όταν έλθει» (Λουκ. ιβ’ 35-37). «Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν ξέρετε την ημέρα και την ώρα κατά την οποία έρχεται ο Υιός τού ανθρώπου» (Ματθ. κε’13. Λουκ. κα’ 34-36. Α’ Θεσ. ε’ 1-7).
Πριν από τη Δευτέρα Παρουσία θα συμβούν γεγονότα, τα οποία περιγράφονται στην Αγία Γραφή˙ θα είναι πόλεμοι (Ματθ. κδ’ 6. Λουκ. κα’ 9-10. Αποκ. στ’ 3-4), πείνα (Ματθ. κδ’ 7. Αποκ. στ’ 5-6), επιδημίες, σεισμοί (Ματθ. κδ’ 7. Λουκ. κα’ 11. Αποκ. στ’ 7-8), διάφορες φυσικές αναστατώσεις και καταστροφές (Ματθ. κδ’ 29. Αποκ. στ’ 12 14. η’ 6-9. Ης. ιγ’ 10-11. λδ’ 4. Ιωήλ β’ 31. Αμώς η’ 9), που θα οδηγήσουν σε αγωνία και τρόμο τους ασεβείς (Ησ. β’ 10. Ως. Γ 8. Αποκ. στ’ 15-17).

Ἡ ἰδεολογική ταυτότης τῆς Ἀριστεράς καί τά δικαιώματα τῶν ὁμοφυλοφίλων

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 26η  Φεβρουαρίου 2015.

 

Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ.

 

  Οι εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου ε. ε. ανέδειξαν στη χώρα μας, για πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση, η οποία όμως, επειδή δεν κατόρθωσε να έχει την αυτοδυναμία στη Βουλή, συγκυβερνά με ένα κόμμα της συντηρητικής παράταξης. Το ιδεολογικό «μανιφέστο» του συγκεκριμένου αριστερού κόμματος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όπως και οι προεκλογικές του εξαγγελίες δείχνουν, ότι προβλέπονται βαθιές τομές και ριζικές αλλαγές, όχι μόνον στον οικονομικό τομέα, αλλά και στον κοινωνικό και στον εκκλησιαστικό, όσο φυσικά θα επιτρέψει το συντηρητικό κόμμα της συγκυβέρνησης των ΑΝ.ΕΛ. Ίσως να απορήσουν μερικοί, πως συμβαίνει ένα Γραφείο Αιρέσεων, το οποίο κινείται στη θεματολογία των δημοσιεύσεών του μέσα σε συγκεκριμένα εκκλησιολογικά πλαίσια, να καταπιάνεται με ένα θέμα, που κατ’ αρχήν δεν φαίνεται να ανήκει στα πλαίσια αυτά. Όντως είναι αρχή μας, να μην πολιτικολογούμε μέσω των ανακοινώσεών μας και στην παρούσα ανακοίνωσή μας δεν πρόκειται να πολιτικολογήσουμε, αλλά θα καταθέσουμε μόνο κάποιες σκέψεις και παρατηρήσεις μας από καθαρά πνευματική και εκκλησιαστική σκοπιά, πάνω σε κάποιο δημοσίευμα στην εφημερίδα των Αθηνών «ΕΘΝΟΣ», (φυλ.10.2.2015), του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου και προέδρου του Ιδρύματος Τσάτσου κ. Ξενοφώντος Κοντιάδη με τίτλο: «Αριστερά χωρίς δικαιώματα;».

Ὁ γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ ὁμιλεῖ σέ προσκυνητές

 Ο ΓΕΡΩΝ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ ΟΜΙΛΕΙ ΣΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ
https://www.youtube.com/watch?v=-ybACws4ego

Ἡ Θεία Κοινωνία. Ἡ τροφή τῆς ἀθανασίας! Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου (Α΄)

Πώς πρέπει να προσερχόμαστε...
Γι'αυτό και εγώ από εδώ ήδη φωνάζω με δυνατή φωνή και διαμαρτύρομαι και ικετεύω και παρακαλώ, να μην προσέρχεσθε στην ιερή αυτή τράπεζα με λεκέδες, ούτε με συνείδηση πονηρή• γιατί αυτό δεν μπορεί να είναι όφελος ούτε κοινωνία και αν ακόμη χιλιάδες φορές δεχθούμε το Άγιο εκείνο Σώμα, αλλά καταδίκη και κόλασης και αύξησης της τιμωρίας. Κανένας αμαρτωλός λοιπόν ας μην προσέρχεται, ή καλύτερα, δεν λέω κανένας αμαρτωλός, γιατί πρώτα τον εαυτό μου αποκλείω από την θεία τράπεζα• αλλά κανένας να μη προσέρχεται εξακολουθώντας να παραμένει στην αμαρτία.
Γι'αυτό από τώρα ήδη το προλέγω, ώστε, όταν μας έλθουν τα βασιλικά δείπνα και φθάσει η ιερή εκείνη βραδιά, να μην μπορεί κανείς να πει, ήρθα απροετοίμαστος και έρημος και ότι αυτά έπρεπε να τα πεις πριν από καιρό. Γιατί, αν τα άκουγα από νωρίς, οπωσδήποτε θα άλλαζα, οπωσδήποτε θα προσερχόμουν, αφού πρώτα καθάριζα τον εαυτο μου. Για να μην μπορεί λοιπόν κανείς να προφασίζεται, διαμαρτύρομαι από τώρα και παρακαλώ να δείξετε πολλή μετάνοια.

«ὁ μὴ ὢν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ' ἐμοῦ σκορπίζει» (Πρεσβυτέρου Ἀθανασίου Μηνᾶ)

«ὁ μὴ ὢν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ' ἐμοῦ σκορπίζει» (Ματθ., 12:30)

...Μεγάλη  ἡ  μετάνοια!...

«Χριστοῦ προφήτης τε καὶ Ἀπόστολος, Ἄγγελός τε καὶ Πρόδρομος τῆς θείας σαρκώσεως, Βαπτιστὴς καὶ Ἱερεὺς καὶ Μάρτυς πιστός, κήρυξ τε τοῖς ἐν ᾅδου, σὺ ἐχρημάτισας, καὶ τοῖς παρθενεύουσι κανών, καὶ τῆς ἐρήμου βλαστός.» (Τροπάριο θ’ὠδῆς, ΚΔ’Φεβρ.)  «Ἀπεστάλη βοῶντος φωνὴ ὁ Πρόδρομος, ταῖς ἐρήμοις καρδίαις, τὴν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πίστιν εὐσεβῆ, ἐγκεντρίζων τοῦ ὄντως Θεοῦ, ὅν ὑπερυψοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας».

Μεγάλη ὄντως ἡ μετάνοια^[1]! Ἀρχή καί τέλος τῆς κατά Χριστόν διαγωγῆς εἶναι ἡ μετάνοια, γι’αὐτό καί ὁ Πρόδρομος τοῦ Κυρίου καί Βαπτιστής, ὡς ἀρχή τῆς κατά τόν Χριστό διαγωγῆς «κήρυττε μὲ τοὺς λόγους, μετανοεῖτε· γιατί πλησίασε ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ.,’κεφ.γ’,στ.2). Ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ἡ τελειότητα κάθε καλοῦ, ἔλεγε τό ἴδιο στό κήρυγμά Του (Ματθ., κεφ.θ’,στ.13). Μετάνοια δέ, εἶναι τό νά μισήσῃ κάποιος τήν ἁμαρτία καί ν’ἀγαπήσῃ τήν ἀρετή(τίς ἐντολές), νά ἐκκλίνῃ ἀπό τό κακό καί νά ἐκτελέσῃ τό ἀγαθό.

Προηγεῖται δέ αὐτῶν τό νά γνωρίσῃ κανείς τόν ἑαυτό του, νά μεταμελῆται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καί νά καταφεύγει στό πέλαγος τῆς εὐσπλαχνίας Του. Διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά ἐπιστρέψει μέ συντετριμμένη καρδιά ὅπως ὁ ἄσωτος στήν Πατρική ἀγκαλιά καί οἰκία.

Κατήχησις περί ἐγκρατείας (καί περί τῆς ὁμολογίας τῶν ἁγίων εἰκόνων)

 

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΟΥ

  

Ἀδελφοί καί Πατέρες, τίς ἡμέρες αὐτές πού διερχόμαστε οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ἀνθρώπους τίς ὀνομάζουν ἑορτές ἐπειδή τρώγουν καί πίνουν κατ᾽ αὐτές ἀπρεπῶς καί μέ ἀκράτεια, μή γνωρίζοντας ὅτι ἀκριβῶς αὐτές τίς ἡμέρες μᾶς παραγγέλεται ἀποχή κρεάτων κι ὄχι νά καταγινώμαστε μέ μέθες κι ἀσωτεῖες πού εἶναι γνώρισμα εἰδωλολατρικῶν ἑορτῶν. Συνήθεια δέ καί γνώρισμα τῶν Χριστιανῶν εἶναι τό νά εἶναι ὀλιγαρκεῖς καί λιτοδίαιτοι, καί τῆς σαρκός πρόνοιαν μή ποιεῖσθαι εἰς ἐπιθυμίας (Ρωμ. ιγ’ 14), ὅπως διδάσκει ὁ Ἀπόστολος. Ἀλλ᾽ ὅμως τό κακό ἐπεκράτησε σάν νόμος, γι᾽ αὐτό ἄγει καί φέρει τόν κόσμο ὅπως θέλει.

 Ἐμεῖς ὅμως ἀδελφοί ἄς ἀποφύγουμε τήν ἀκράτεια καί σ᾽ αὐτά ἀκόμη πού μᾶς ἐπιτρέπεται νά καταλύουμε, ἔχοντας ὑπ᾽ ὄψιν ὅτι ἡ ἀκράτεια εἶναι μητέρα τῆς ἁμαρτίας.

Ἡ ὀρθόδοξη πίστη μας (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ - ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

 

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

1. Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου χριστιανοί, λέγεται «Α´ Κυριακή τῶν Νηστειῶν». Ὅλες οἱ Κυριακές τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἔχουν τήν ὀνομασία αὐτή καί αὐτό σημαίνει ὅτι ὅλη τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή πρέπει νά νηστεύουμε. Ἡ νηστεία τήν περίοδο αὐτή εἶναι πολύ αὐστηρή. Ἐπειδή πρέπει νά δείχνω τήν ὑψηλή κορυφή, χωρίς νά κατεβάζω τά μέτρα, σᾶς λέγω ὅτι τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή τό λάδι καταλύεται μόνο Σάββατο καί Κυριακή. Ἀλλά ὁ καθένας ἄς νηστέψει ὅσο μπορεῖ. Ὅσο μπορεῖ, ξαναλέγω, κατά τήν δύναμή του καί κατά τήν πίστη του. Γιατί πραγματικά πρέπει νά ἔχει πίστη αὐτός πού νηστεύει, γιά νά τά καταφέρει.

2. Ἀλλά ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί χριστιανοί, ἔχει καί ἕνα ἄλλο ἰδιαίτερο ὄνομα. Λέγεται «Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας». Ὥστε λοιπόν, ἐπειδή ὅλοι ἐμεῖς εἴμαστε Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, σήμερα γιορτάζουμε, γιατί γιορτάζει ἡ πίστη μας. Πρέπει νά χαιρόμαστε καί νά εὐφραινόμαστε, ἀδελφοί μου, γιατί εἴμαστε Ὀρθόδοξοι, ἐπειδή ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή πίστη. Στό σημερινό μου σύντομο κήρυγμα θέλω νά σᾶς πῶ λίγα λόγια γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας, γιά τήν ὁποία καυχόμαστε ὡς τήν μόνη ἀληθινή.

Ηχητικό Αγιολόγιο 1 Μαρτίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 1 Μαρτίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

ρήματα Ζωῆς: Ποιός τόν καίει;

Το διάβολο μόνο η ευχή τον καίει και η νηστεία του κόβει τα νεύρα, τον ξενευρίζει.

 Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής

 http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-pios-ton-kei/

1 Μαρτίου Συναξαριστής. Εὐδοκίας Μάρτυρος, Ἀντωνίνης Μάρτυρος, Δομνίνης τῆς Νέας, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀντωνίου, Μαρκέλλου, Σιλβέστρου καὶ Σωφρονίου, Νεστοριανοὺ Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀγαπίου, Νικηφόρου καὶ Χαρισίου, Γερβασίου καὶ Λέοντος αὐταδέλφων, Σιλβέστρου, Ἀγαπίου Ὁσίου, Συνεσίου Ὁσίου, Δαβὶδ Ἀρχιεπισκόπου, Λουκᾶ Ὁσίου, Μαρτυρίου Ὁσίου, Παρασκευᾶ Νεομάρτυρος, Μεθοδίου Ἱερομάρτυρος, Ἀντωνίνης Ὁσιομάρτυρος, Ἀναστασίας Νεομάρτυρος.

Ἡ Ἁγία Εὐδοκία ἡ Μάρτυς (Ἑορτὴ Εὐδοκία, Εὐδοξία)

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Εὐδοκία καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἠλιούπολη, τῆς ἐπαρχίας Λιβανησίας Φοινίκης καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Τραϊανοῦ (98-117 μ.Χ.). Στὸν πρότερό της βίο ζοῦσε ζωὴ ἀκόλαστη μέσα στὰ πάθη καὶ τὴν ἁμαρτία. Ὅμσυγχαίρουν, ἐνῷ τὴν ἴδια στιγμὴ κάποιος μαῦρος οὔρλιαζε καὶ ἔλεγε ὅτι ἀδικεῖται πάρα πολύ, ἐπειδὴ ἡ Εὐδοκία ἔγινε Χριστιανή.
Μετὰ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννησή της καὶ τὴν καλὴ ἀλλοίωσή της, διαμοίρασε τὰ πλούτη της στοὺς πτωχοὺς καὶ κατέφυγε σὲ μοναστῆρι, ὅπου σχόλαζε στὰ ἔργα τῆς ἀρετῆς.

Ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά ἀποφεύγει τίς ταραχές, Ἀόρατος Πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΙΣ ΤΑΡΑΧΕΣ, ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Π.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΤΙΣ 17/04/2008 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Τί εἶναι ἕνα Ἀνάθεμα; ὑπό τοῦ Ἐπισκόπου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

 Σπανίως τό Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας, τό ὁποῖο τώρα ἐπιτελεῖται, λαμβάνει χώρα ἄνευ ἐπικρίσεων καί ἐπιτιμήσεων ἐκ μέρους κάποιου. Καί ἀνεξαρτήτως ἀπό τό πόσες ὁμιλίες γίνονται ἐξηγώντας ὅτι στό σημεῖο αὐτό ἡ Ἐκκλησία ἐνεργεῖ σοφῶς γιά τή σωτηρία τῶν παιδιῶν της, παρά ταῦτα οἱ δυσαρεστημένοι ἁπλῶς συνεχίζουν νά ἐπαναλαμβάνουν τό στίχο τους. Εἴτε δέν ἀκοῦν τίς ὁμιλίες, εἴτε αὐτές οἱ ὁμιλίες δέν «χτυποῦν κέντρο» ὅσον ἀφορᾷ στίς παρεξηγήσεις τοῦ τελευταίου, ἤ ἴσως ἔχουν διαμορφώσει τή δική τους ἀντίληψη περί τοῦ Συνοδικοῦ αὐτοῦ καί δέν θέλουν νά τήν ἐγκαταλείψουν, ἀνεξαρτήτως ἀπό τό τί τούς λέγεις.Τά ἀναθέματά μας σέ κάποιους ἀνθρώπους φαίνονται ἀπάνθρωπα, σέ ἄλλους περιοριστικά. Τέτοιες κατηγορίες μπορεῖ νά ἰσχύουν σέ ἄλλες περιστάσεις, ἀλλά μέ κανένα τρόπο δέν μποροῦν νά ἐφαρμοσθοῦν στό δικό μας Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας. Θά διευκρινήσω γιά χάρη σας ἐν συντομίᾳ γιατί ἡ Ἐκκλησία ἐνεργεῖ ἔτσι, καί νομίζω ὅτι καί ἐσεῖς οἱ ἴδιοι θά συμφωνήσετε μαζί μου ὅτι ἡ Ἐκκλησία πράττοντας ἔτσι, ἐνεργεῖ μέ σοφό τρόπο.

Ὁ Xριστός ἰατρός, προσφέρει τό μόνο φάρμακο θεραπείας τῶν ἀνθρωπίνων νοσημάτων

 

ΣΥΜΦΩΝΑ  με παρατήρηση του Αγίου Ειρηναίου: "Ο Κύριος ήλθεν ιατρός των κακώς εχόντων". 

Δηλαδή ο Κύριος ήλθε ως ιατρός των ασθενών.

Πράγματι ο ίδιος ο Κύριος διακηρύσσει δημοσίως: "Ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού, αλλ΄ οι κακώς έχοντες".

Δηλαδή, δεν έχουν ανάγκη ιατρού οι υγιείς  αλλά οι άρρωστοι.

Ού γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν". 

Και "Πάντως ερείτε μοι την παραβολήν ταύτην · ιατρέ θεράπευσον σεαυτόν".

Δηλαδή, ασφαλώς  θα μου πείτε τη γνωστή παροιμία· ιατρέ θεράπευσε τον εαυτό σου.

Και ακόμη: "Πνεύμα Κυρίου επ΄εμέ ... απέσταλκέ με ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν.

Δηλαδή,  Πνεύμα Κυρίου σε μένα... με έχει στείλει για να θεραπεύσω αυτούς που η καρδιά τους έχει συντριβεί από το βάρος της αμαρτίας.

Γέρων Ἐφραίμ Κατουνακιώτης, μία ἁγιασμένη μορφή († 27/2/1998)

Η μαθητεία του στον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή.

Ο Γέροντας Ιωσήφ έμενε τότε στον Άγιο Βασίλειο, το υψηλότερο ασκητικό μέρος πάνω από τα Κατουνάκια, παράλληλο σε υψόμετρο με την Κερασιά. Κυρίαρχος Μονή των ασκητικών αυτών περιοχών είναι η Μεγίστη Λαύρα. Σε αυτά τα ερημικά μέρη ησύχαζε ο Γέροντας μας. Εκεί τον γνώρισε ο αείμνηστος Γέροντας Εφραίμ.

Τον επισκέφθηκαν με τον Γέροντα Νικηφόρο, που είχε ιδιαίτερη ευλάβεια στον Γέροντα Ιωσήφ. Όπως μας έλεγε ο ίδιος, του προκάλεσε συγκίνηση και θαυμασμό η ερώτηση του Γέροντος Ιωσήφ προς τον Γέροντά του, που έγινε κατά την πρώτη συνάντησή τους. Δεν αναφερόταν στο εργόχειρο ή την ικανότητα του υποτακτικού στις διάφορες εργασίες της καλύβης.

Ο Γέροντας ρώτησε: « Κάνει, παπά Νικηφόρε, ο Εφραίμ υπακοή;». Ο παπα Εφραίμ μας έλεγε γι’ αυτήν την ερώτηση κατά την πρώτη συνάντησή τους. « Αυτό με συγκλόνισε. Αισθάνθηκα ότι μέσα σε αυτόν τον Γέροντα υπάρχει ζωή και Χάρις, γιατί αυτή την ερώτηση από κανένα άλλον δεν την είχα ακούσει. Ευτυχώς που ο παπα Νικηφόρος δεν με εμπόδιζε να επισκέπτομαι και να διδάσκομαι από αυτόν την Πατερική παράδοση».

Προσκύνημα σέ μοναστήρι. Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Α

ποφάσισε κάποτε ὁ μακάριος νά πάει γιά νά προσευχηθεῖ στόν παραθαλάσσιο ναό τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Φωκᾶ.  Μέ τήν εὐκαιρία ἐκείνη, θά ἔκανε κι ἕνα προσκύνημα στά μοναστήρια πού εἶν’ ἐκεῖ γύρω, καί θά ἔπαιρνε τίς εὐχές τῶν ἁγίων πατέρων πού ζοῦσαν σ’ αὐτά.

 Μέ πῆρε λοιπόν κι ἐμένα καί κατεβήκαμε μαζί στό λιμάνι του Βοσπόρου.  Μπῆκαμε σ’ ἕνα πλοῖο καί σέ λίγο σαλπάραμε.

Περνούσαμε ἀπ’ τά μέρη τῶν Καλῶν, ὅταν οἱ ναῦτες ἄρχισαν νά τραγοῦδᾶνε καί νά αἰσχρολογοῦν μεταξύ τους. Ἐγώ ταράχτηκα  πολύ ἀκούγοντάς του, μά ὁ ὅσιος ἦταν γυρισμένος στά δεξιά τοῦ πλοίου, ἀγνάντευε τή θάλασσα καί χαμογελοῦσε εὐχαριστημένα. Σ’ ὅλο τό ταξίδι δέν εἶπε κουβέντα, μόνο πού κουνοῦσε ἀδιόρατα τά χείλη του, σάν κάτι νά μουρμούριζε.

Ἡ νηστεία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας καί ἡ ἐγωκεντρική δίαιτα τῆς ὁλιστικής πλάνης

Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΙΤΑ ΤΗΣ ΟΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΛΑΝΗΣ

 

«Οι πνευματικοί άνθρωποι το κάνουνε για ψυχική ωφέλεια, για τον αληθινό Θεό» Άγιος Πορφύριος 

 

Του Β. Χαραλάμπους,  θεολόγου

   «Ίδε καιρός, ίδε ημέρα σωτήριος, η της Νηστείας είσοδος, ψυχή γρηγόρησον και παθών τας εισόδους, απόκλεισον Κυρίω, ενατενίζουσα», ψάλλομε στον Όρθρο της Δευτέρας της Α΄ Εβδομάδος. Σωτήριος καλείται  η της Νηστείας είσοδος, γιατί όντως εις σωτηρία άγει. 

Ενδεικτικό του μεγαλείου της νηστείας, που έχει θεσπίσει η Αγία μας Εκκλησία, είναι και αυτό που ψάλλομε : «Έφθασε νυν, εισήκται ο των αγώνων καιρός, το της νηστείας στάδιον, προθύμως άπαντες, απαρξώμεθα ταύτης, τας αρετάς Κυρίω, ως δώρα φέροντες».  Ο  Άγιος Πορφύριος συμβούλευε : «όλα να γίνονται με χαρά», «για τον αληθινό Θεό».

Παρατηρούμε δυστυχώς κάποιους Ορθόδοξους Χριστιανούς, που ενώ για την άσκηση της θεσπισθείσας από την Αγία μας Εκκλησία νηστείας, είναι πολύ επιεικείς με τον εαυτό τους,  για τις προτεινόμενες από τις ‘’ολιστικές θεωρήσεις’’ δίαιτες, η ακρίβεια των εγγίζει όρια που προξενούν απορία.

Γέροντας Ἐφραίμ Ἀριζόνας-Φιλοθεϊτης,Νῆψις-Προσευχή – Ἐξομολόγησις…

ΟΜΙΛΙΑ ΙΖ΄

Αγαπητά μου παιδιά, 

 Σήμερα θα πούμε ολίγα πράγματα για την μεγάλη αρετή της νήψεως.
Όπως θα γνωρίζετε, η νήψις είναι πατερική διδασκαλία, είναι βίωμα των μεγάλων νηπτικών πατέρων της Εκκλησίας και δη της ερήμου. Η λέξις «νήψις» προέρχεται εκ του «νήφω» , που σημαίνει αγρυπνώ, φρουρώ, επισκοπώ, παρατηρώ, επιβλέπω, παρακολουθώ. Αυτά όλα οι πατέρες τα συνοψίζουν σε μια αδιάλειπτη προσοχή του νοός. Η νήψις εικονίζεται με την αξίνα, η οποία καταρρίπτει τα μεγάλα δένδρα χτυπώντας την ρίζα τους. Κι όταν χτυπηθή η ρίζα, δεν ξαναφυτρώνουν. Έτσι και όταν ο νους του ανθρώπου, του χριστιανού, έχη την προσοχή αυτή της νήψεως, φρουρεί την καρδιά και τις πέντε αισθήσεις , τόσον τις πνευματικές, όσον και τις πνευματικές, της ψυχής. Όταν ο νους νήφη, όταν προσέχη, όταν φρουρή τα διανοήματα, τις σκέψεις, όταν ελέγχη την φαντασία ,τότε όλος ο άνθρωπος ψυχοσωματικά διατηρείται καθαρός. Και όταν ο άνθρωπος δια της νήψεως και της εργασίας της πνευματικής καθίσταται καθαρός, οι προσευχές του έχουν παρρησία προς τον Θεό, διασχίζουν τον αιθέρα, ξεπερνούν τους αστέρας, διέρχονται τους ουρανούς και πλησιάζουν στον Θείο Θρόνο της Χάριτος, όπου δέχονται τις ευλογίες του Θεού. Και ο άνθρωπος προσευχόμενος ούτως, πλουτίζει την κατά Θεόν χάριν.

Ἀπό τό Συναξάρι - Ἅγιος Ζαχαρίας, πατριάρχης Ἱεροσολύμων

21 Φεβρουαρίου 2014
Ο άγιος Ζαχαρίας χρημάτισε αρχικά εφημέριος και σκευοφύλαξ της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, και κατόπιν διαδέχθηκε τον πατριάρχη Ησύχιο στον θρόνο των Ιεροσολύμων (690). Κατά την τρα­γική άλωση της Αγίας Πόλεως από τους Πέρσες, στις 20 Μαΐου 614, ο άγιος Ζαχαρίας ματαίως προσπάθησε να μεσολαβήσει για να απο­φευχθεί η λεηλασία. Προτιμώντας να πεθάνει παρά να εγκαταλείψει τον Τίμιο Σταυρό στα βέβηλα χέρια των ειδωλολατρών, εξορίσθηκε στην Περσία, και σε όλη τη διάρκεια της πεζοπορίας έσφιγγε στην αγκαλιά του το ένδοξο Τρόπαιο της Σωτηρίας μας.
Όταν έφθασαν στο Όρος των Ελαιών, ο άγιος στράφηκε προς την Αγία Πόλη και με δάκρυα στα μάτια είπε στους χριστιανούς αιχμαλώτους οι οποίοι επρόκειτο να στα­λούν εξορία:

Ὁ γέροντας Γερβάσιος Παρασκευόπουλος ὡς παιδαγωγός

 Η καιόμενη αγάπη του σεβαστού Γέροντα προς τα αγαπημένα σχολεία των κατηχητοπαίδων είχε πολλές μαρτυρίες και άπειρες εκδηλώσεις και εκφράσεις περί της υπάρξεώς της. Χαρακτηριστικό είναι ότι αισθανόταν υπερβολικά χαρούμενος όταν βρισκόταν στο μικρό αλλά ταυτόχρονα και τρισμέγα βασιλειό του: το βασίλειο των παιδιών του Κυρίου Ιησού, με την παρουσία των οποίων απελευθερωνόταν από τις πολλές φροντίδες και αισθανόταν απαλλαγμένος από κάθε στεναχώρια, πιεστική μέριμνα, αγωνίες για τα προβλήματα και τις συκοφαντίες, τις οποίες υπέμενε με καρτερία.

Μεταμορφωνόταν κυριολεκτικά και αισθανόταν ως βασιλιάς. Καυχώμενος δε εν Κυρίω, χωρίς επιφυλάξεις και μετριοφροσύνη έλεγε:

Διδασκαλίες Ἁγίου Παϊσίου

https://www.youtube.com/watch?v=2rbv0QFN-OA#t=169

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Οἰκουμενισμός: Ἡ μεγάλη ἀπειλή

Οἰκουμενισμός: Ἡ μεγάλη ἀπειλή

 

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση 

 

ΠΟΛΛΟΙ κοσμικοί καί ἄσχετοι περί τήν πίστη ἀγνοοῦν βασικές ἀλήθειες τῆς Ὀρθόδοξης διδασκαλίας καί σχολιάζουν μέ ἐπιπολαιότητα τήν ἐκκλησιαστική ἐπικαιρότητα, γεγονός πού ἀποκαλύπτει τήν ἔλλειψη στοιχειώδους πληροφόρησης. Εἶναι λοιπόν ἑπόμενο καί στό θέμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ νά ἔχουν ἀπόψεις, πού μειώνουν τήν λάμψη τῆς Μίας Ἐκκλησίας μέ τό νά τήν ἐξισώνουν μέ τίς ἄλλες ἑτερόδοξες «ἐκκλησίες». Εὔκολα ἀποδέχονται ὅτι ὁ οἰκουμενισμός εἶναι εὐλογία, γιατί θά ἑνώσει τούς χριστιανούς. Γι᾿ αὐτούς ἀγάπη καί οἰκουμενισμός ἔχουν στενότατη σχέση. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ μητέρα καί ὁ οἰκουμενισμός τό τέκνο! Τόση εἶναι ἡ πλάνη, πού οἱ πρωτεργάτες τοῦ οἰκουμενισμοῦ γίνονται δεκτοί μέ ἐνθουσιασμό ἀπό τήν κοσμική ἐξουσία, διευκολύνονται στίς δραστηριότητές τους καί προβάλλονται στό λαό ὡς σπουδαῖοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται γιά τό καλό τῆς κοινωνίας, ἀλλά καί τήν προβολή τῆς Ὀρθοδοξίας!

Ἐνῶ συμβαίνει ἀκριβῶς τό ἀντίθετο. Ἡ ἀγάπη στήν περίπτωση τοῦ οἰκουμενισμοῦ εἶναι πρόσχημα. Στήν πραγματικότητα δέν ὑπάρχει. Ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἔλεγε σχετικά:

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 28 Φεβρουαρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 28 Φεβρουαρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

ρήματα Ζωῆς: Ἡ ἀθεράπευτη παραμόρφωση

Όσο και αν μορφωθεί ο άνθρωπος με ανθρώπινη σοφία, η παραμόρφωση δεν θεραπεύεται. Πρέπει να ξαναβρεί την αληθινή εικόνα του Θεού που είναι ο Χριστός, ώστε παίρνοντας την μορφή του Χριστού να θεραπευθεί από τις παραμορφώσεις των παθών και της αμαρτίας, να επιτύχει τον ύψιστο προορισμό του, το καθ’ ομοίωσιν, την θέωση.

 Γέροντας Γεώργιος Γρηγοριάτης (Καψάνης)
 

 http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-i-atherapefti-paramorfosi/

28 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Βασιλείου Ὁμολογητοῦ, Κασσιανὸς ὁ Ρωμαῖος, Νέστορος Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Ἕξι Μαρτύρων ἐξ Αἰγύπτου, Ἀβιρκίου Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Μακαρίου, Ρουφίνου, Ἰούστου καὶ Θεοφίλου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Καιραλίου, Πουπουλίου, Γαΐου καὶ Σεραπίωνος, Προτερίου Ἱερομάρτυρος, Κύρας καὶ Μαράνας, Βάρσου Ὁσίου, Νυμφᾶ καὶ Εὐβούλου Ἀποστόλων, Μνήμη Μεγάλου Σεισμοῦ, Ἰαροσλάβος ὁ Σοφός, τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Χιλιάδων Μαρτύρων, Κυράννας Νεομάρτυρος, Νικολάου τοῦ Πσκὼφ.

Ὁ Ὅσιος Βασίλειος ὁ Ὁμολογητὴς

Ὁ Ὅσιος Βασίλειος ὁ Ὁμολογητὴς ἔζησε καὶ ἔδρασε ἐπὶ τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορα Λέοντος Γ’ τοῦ Ἰσαύρου (717-741 μ.Χ.). Ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ὁ Ὅσιος ἀφιερώθηκε στὸν ἀσκητικὸ βίο καὶ ἐκάρη μοναχός. Ἔγινε μαθητὴς καὶ ὑποτακτικὸς τοῦ Ὁσίου Προκοπίου τοῦ Δεκαπολίτου (τιμᾶται 27 Φεβρουαρίου).
Ἀρχικὰ ζοῦσε σὲ κάποιο ἐρημητήριο καὶ ἀφοῦ προηγουμένως καλλιέργησε μὲ ἐπιμέλεια τὴν ἀσκητικὴ ζωή, ἀργότερα, ὅταν ἀνέκυψε ἡ αἵρεση κατὰ τῶν ἱερῶν εἰκόνων, ἀντιστάθηκε μὲ πνευματικὴ ἀνδρεία στοὺς εἰκονομάχους. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ συνελήφθη, τιμωρήθηκε καὶ ὑπέστη πολλὰ βασανιστήρια.
Ὅταν δέ, πέθανε ὁ αὐτοκράτορας, ἀπελευθερώθηκε καὶ ἀφοῦ βγῆκε ἀπὸ τὴ φυλακή, φρόντιζε γιὰ τὴν καλλιέργεια τῆς ἀρχαίας ὑγείας τῆς εὐσέβειας, παρακινώντας πολλοὺς πρὸς τὴν ἀρετὴ καὶ ἐπαναφέροντάς τους πρὸς τὴν ὀρθόδοξη πίστη.
Ἔτσι ἀφοῦ ἀγωνίσθηκε ὁ Ὅσιος Βασίλειος, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα του Σαββάτου 28-02-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Β΄ κεφ. β΄ 1 - 10  

β΄ 1 - 10



Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Β΄ 23 & Γ΄ 5

Β΄ 23 & Γ΄ 5

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Περί τῆς ἀπάτης πού μεταχειρίζεται ὁ διάβολος. Ἀόρατος πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ.ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ,ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.ΟΜΙΛΙΑ Π.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΤΙΣ 18/09/2008

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Καθαρισμός τῆς καρδίας ( Γέροντος Ἰωσήφ τοῦ ἡσυχαστή )

Το κέντρο της ζωής μας είναι η απασχόλησί μας με τον πνευματικό νόμο. Αυτός είναι και ο λόγος πού αρνηθήκαμε τον κόσμο και εγκαταλείψαμε τον οικογενειακό βίο, ο οποίος δεν είναι αμαρτωλός. Τον εγκαταλείψαμε, επειδή θελήσαμε να εκφράσωμε με ένα ιδιαίτερο τρόπο την αγάπη μας προς τον Θεό, τηρούντες έτσι με ακρίβεια την πρώτη εντολή. Κληθέντες από τον Θεό, ακολουθήσαμε την φωνή Του για να εφαρμόσωμε αυτή την εντολή. Και για να εύρωμε τον κατάλληλο χρόνο, τον απερίσπαστο μάλλον, εβγήκαμε έξω από την κοινωνία και αρνηθήκαμε τους οικογενείς μας, ασχολούμενοι λεπτομερώς με την εσωστρέφεια, ελέγχοντες τα νοήματα των πραγμάτων. Και αυτό τον τρόπο, να ημπορέσωμε να νικήσωμε όχι μόνο την πρακτική μορφή της αμαρτίας, αλλά να την αφανίσωμε από την γέννησί της. Όχι μόνο να μην αμαρτάνωμε πρακτικά, αλλά ούτε κατά διάνοια να έχωμε συνεργασία με το κακό. Και με αυτό τον τρόπο φθάναμε στον μακαρισμό του Κυρίου: «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». Ο Ιησούς μας ανέφερε ότι: «Τα έξωθεν εισερχόμενα ου κοινούσι τον άνθρωπο», δηλαδή δεν τον μολύνουν.

Ὑπάρχει φιλανθρωπία χωρίς χριστοφιλία;

 Απαντά ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Η χριστοφιλία διακλαδούται σε αδελφοφιλία, αληθοφιλία, δικαιοφιλία, αγαθοφιλία, αγιοφιλία, ειρηνοφιλία, αγνοφιλία, αγάπη για όλα όσα είναι θεϊκά, αγάπη για όλα όσα είναι αθάνατα, αγάπη για όλα όσα είναι αιώνια. Όλες αυτές οι αγάπες είναι θεϊκές, άγιες και αιώνιες, επειδή η ρίζα τους είναι θεϊκή, άγια και αιώνια. Ρίζα τους είναι η χριστοφιλία.

Όλες αυτές είναι φυσικές και απαραίτητες εκφάνσεις της χριστοφιλίας. Είναι οι δικές της αντικειμενικοποιήσεις, προβολές, πραγματοποιήσεις. Οι δικές της ενσαρκώσεις και πραγματώσεις. Εάν δεν υπάρχουν αυτές, δεν υπάρχει ούτε η χριστοφιλία. Εάν δεν υπάρχει η χριστοφιλία, δεν υπάρχει ούτε αληθινή θεοφιλία ούτε αληθινή φιλανθρωπία. Επειδή ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος η

αγάπη προς Αυτόν είναι πάντα και αγάπη προς Θεό και αγάπη προς άνθρωπο, δηλαδή θεοφιλία και φιλανθρωπία.

Μακάριοι ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς» (Ματθ. 5:11).Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Ε

δω, εἶν’ ἀλήθεια, σχεδόν κανένας δέν ἔδινε σημασία στόν μακάριο Νήφωνα. Ἐλάχιστοι ἦταν ἐκεῖνοι πού ἀναγνώριζαν τήν ἁγιότητά του. Αὐτό, βέβαια, εἶχε ζητήσει κι ὁ ἴδιος ἀπό τό Θεό: Νά τόν θεωροῦν οἱ ἄνθρωποι μηδαμινό. Κι Ἐκεῖνος τόν ἄκουσε. Ἔτσι ὄχι μόνο ἅγιο δέν τόν θεωροῦσαν, ἀλλά καί πολλοί, ἄσωτοι μάλιστα καί ἀκόλαστοι οἱ ἴδιοι, τόν κορόιδευαν καί τόν κακολογοῦσαν ἀπερίφραστα.

Καμμιά φορά πήγαινε κανένας γνωστός του καί τοῦ ἔλεγε:

-Πάτερ, εἶναι μερικοί πού λένε φοβερά πράγματα ἐναντίον σου.

Αὐτό ἀπαντοῦσε ἤρεμα:

-Τίποτε φοβερόν δέν μπόρεσε νά κάνει ὥς τώρα κανείς στό Νήφωνα, παρά μόνο ὁ διάβολος. Αὐτος κι ἐγώ, ὅσο θά εἴμαστε στό τοῦτο τόν κόσμο, θά τρωγόμαστε...

Προσευχόταν μάλιστα γιά τούς κατηγόρους του, λέγοντας:

-Ἐλέησε, Κύριε, ὅσους μέ περιγελοῦν,

ὅσους μέ κακολογοῦν ἤ μέ μισοῦν

ἤ μοῦ κάνουν ὁποιοδήποτε κακό.

Πῶς ἐφάρμοσε ὁ Γέρων Ἐπιφάνιος τό «πρῶτον καταλλάγηθι τοῖς σέ λυποῦσι»

Του ζητήσαμε κάποτε να μας ερμηνεύσει το «πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσι» των διδακτικών στίχων της Ακολουθίας της Θείας Μεταλήψεως, δεδομένου ότι λογική και κατανοητή φαίνεται κυρίως η συνδιαλλαγή μ’ αυτούς τους οποίους εμείς λυπήσαμε και όχι μ’ εκείνους που ελύπησαν εμάς. Αυτός θέλοντας να μας διδάξει τις ωφέλειες από την εφαρμογή του παραπάνω στίχου, μάς διηγήθηκε το εξής περιστατικό:

Λειτουργούσα κάποτε στους Τρεις Ιεράρχας και μεταξύ των εκκλησιαζομένων ήταν και ο τάδε (θεολόγος, πνευματικοπαίδι του και άριστος ψάλτης). Όπως ήταν φυσικό ανέβηκε στο αναλόγιο, αλλά οι τακτικοί ψάλτες του ιδρύματος, γεροντάκια ευλαβή μεν και αφιλοχρήματα, πλην όμως όχι

πολύ ικανοί στα ψαλτικά, δεν του παρεχώρησαν σχεδόν τίποτε να ψάλει. Εγώ μέσα στο Ιερό είχα αγανακτήσει για τη στάση τους αυτή και έτσι έφθασε το «Κοινωνικό». Πως όμως να κοινωνούσα με τόση ταραχή;

Ἅπαντες χρήζομεν μετανοίας (Μητροπ. Αἰτωλίας καί Ἀκαρνίας Κοσμᾶ)

ΑΠΑΝΤΕΣ ΧΡΗΖΟΜΕΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ*

 

Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνίας κ. Κοσμάς

 

 «Ἠμεῖς Χριστιανοί μου, δίκαιοι ἤ ἁμαρτωλοί εἴμεθα; Ἀνίσως καί εἴμεθα δίκαιοι, καλότυχοι καί τρισμακάριοι. Εἰ δέ καί εἴμεθα ἁμαρτωλοί, τώρα εἶναι καιρός νά μετανοήσωμεν, νά παύσωμεν ἀπό τά κακά καί νά κάμνωμεν τά καλά, διότι ἡ κόλασις μᾶς καρτερεῖ.

Πότε θά μετανοήσωμεν; Ὄχι αὔριον ἤ μεθαύριον, ἀλλά σήμερον, διότι ἕως αὔριον, δέν ἠξεύρομεν τί θά πάθωμεν».

Αὐτά τά πατρικά, τά προτρεπτικά, τά ἁγιασμένα λόγια περιλαμβάνονται στήν πρώτη διδαχή τοῦ μεγάλου μας ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ κήρυκος τῆς μετανοίας.

Ἐκεῖνος πού ἄφησε τήν προσωπική του ἡσυχία, τήν ἄσκησί του καί τήν ἀγαπημένη του ἔρημο, πού προτιμοῦσε νά χαθῆ γιά νά σωθοῦν οἱ ἀδελφοί του, καλεῖ ὅλους νά μετανοήσουν.

Ἁγιασμένος, καθαρός στή ζωή, ἄγγελος ἐπίγειος, γνωρίζει σάν πνευματέμφορος πατέρας, τί εἶναι ἁμαρτία, τί εἶναι μετάνοια, ποῦ ὁδηγεῖται ἡ ψυχή ὅταν κλείσει ὁ ἄνθρωπος τά μάτια καί φύγει ἀμετανόητος ἀπό τόν πρόσκαιρο καί μάταιο αὐτό κόσμο, ἀλλά καί πῶς ἐλευθερώνεται, σώζεται, ἁγιάζεται, ὅταν, εἰλικρινά καί συνειδητά, μετανοήσει…

Αὐτή τήν ἀνάγκη τῆς μετανοίας, ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἅς ἐπιτραπῆ νά σχολιάσουμε μέ ἁπλές σκέψεις:

Περί Νηστείας - Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου.

Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου
Η ΝΗΣΤΕΙΑ

Πρόλογος

Η ΝΗΣΤΕΙΑ είναι θεσμός πανάρχαιος και θεόσδοτος. Τη νομοθέτησε ήδη στον παράδεισο ο Θεός, όταν απαγόρευσε στους πρωτοπλάστους να φάνε «από το δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού» (Γεν. 2:17). Την όρισε στη συνέχεια ο Μωσαϊκός Νόμος. Την επικύρωσε ο Θεάνθρωπος Ιησούς τόσο με το λόγο Του όσο και με το παράδειγμά Του, όταν νήστεψε «σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες» (Ματθ. 4:2). Την τήρησαν οι απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί. Τη θεσμοθέτησε η Εκκλησία.

Κάθε χριστιανός λοιπόν οφείλει να τηρεί τις «διατεταγμένες» νηστείες (βλέπε το κατατοπιστικό «ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ» στο τέλος), υπακούοντας με ταπείνωση στο Χριστό και την Εκκλησία Του. Αυτή η υπακοή, βέβαια, δεν είναι άλογη ούτε ανώφελη. Γιατί με τη νηστεία ισχυροποιείται η θέληση, δουλαγωγείται το σώμα, καθαρίζεται ο νους, μαλακώνει η καρδιά, καταστέλλονται οι σαρκικές ορμές, θεραπεύεται η ψυχή^. κοντολογίς, «παν καλόν και αγαθόν δια της νηστείας κατορθούται και τελειούται» (άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς).

Πολλοί, ωστόσο, είναι εκείνοι που δεν τηρούν τις νηστείες της Εκκλησίας, προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες.